Wadza papieska wywyszenie swoie winna take pomocy Grzegora IV papiea dzieciom Ludwika Cesarza przeciw oycu – 393. Papiea Leona IV niesmiei wici, nieczekawszy cesarskiego zezwolenia; Rymianie eikuzui si i iego popiesznem w obore przybyciem Saracenów, którem si poniey exkuzowali i z posmcenia, nie doczekawszy si przez pótrzecia miesica rzeczonego zezwolenia; takto papiezi iu tyle ufali swoim sióm, i igrali sobie z wadzy Francuzkich Cesarów, i udaic powolno, coraz si bardziey wyamywali od ich wadzy, wymyslaic rozmaite pretexty. – Tom. XI. Fociusz odmawia papieowi Mikoaiowi zwróci pod iego iurisdykcy Illiri, wymawiaic si, i to do rzdu swieckiego naley – kraie, papieom ulege, w pastwie Greckim znayduice si, naywicey ich utrzymyway w iodnosci i byy iakby hamulcem, za oderwaniem tych, a równie dóbr w Sycylii i innych mieiscach, Rymowi nalecych, zoyli wszelk dyssymulacy. – Niewiadomo i ciemno owych czasów wyniosa wadz papieów; nie znano granicy wadzy duchowney i cywilney, i królowie leli sami w sieci: iedni z drugiemi sprzeczaic si, szukali sdziów i poddawali si papieom – naywicey do tego przyczyniy si maestwa. Papiee, sdzc ie, mieli w swoiey wadzy i królów i poddanych: skrzywdzona królowa szukaa protekcyi i znachodzia i w papieu; spor midzy Teutberg i Lotariuszem niemao posuy papieóm. – Do podniesienia wadzy papieskiey przyczynia si sabo i niedono potomstwa Kalora W., ktory, nie mogc utrzyma w karbach posuszestwa swoich poddanych, tembardziey z papieami poadzi nie mogli. – –Przedtem niesychan byo recz, aeby papie sdzi biskupów, – sdziy ich prowineyonalne koncylia, – lecz te prawo przez faszywe dekretay Jzydora im si dostao – 156. Mikoay w swoim liscie nazywa faszywem twierdzenie Greków, i z przeniesieniem stolicy cesarsHey do Konst, i przywileiepatryarszeskie tame przeniesione, zkd mona uwaa, i przyczyn syzmy bya wzaiemna pycha.–Mikoay, dawszy pierwszy przykad niezwyczaynego papieskiego samowadztwa, by od wielu nienawidziany; pami iednak iego przez nastpców we czci zachowana, a wreszcie i wszyscy przyzwyczaili si do iarma, w Kociele niezwyczaynego.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

38 . Fawor Niebiesky pod czas szczQsliwey Elekcyiey na krölewsmwo polskie Pana naszcgo milosciwego Jana Kazi- mierza Kr. Szw. miastu Lublinu czasu gwahownego niebes- peczeiismwa od swawolnych kozaköw cudownyin sposobem roku 1648 die 10 Novembr. pokazany. 1648. w Lublinie. 39 . Relamion oder aussführliche Beschreibung von der Jämmerlichen und Erbärmlichen Versmörung und Einäscherung so веу Eroberung der schoenen Stadt Lublin von der Mosco- wimern und Cosacken barbarischer Weise. Lublin, MDCLVI. 40 . Planmus Poloniae super ingenmi suorum clade a Cosacis rebellibus illata рег Simonem Dominicum Wachowsk conscriplus anno D. 1649. 41 . Gründliche und denckwlirdige Relamion der neulichen Kosacken-Unruben wider die Krön Polen иптег Commando Gen. Chmielnicki als gen. Hauptmann Polloraik-Kosaku Obrismen und Krzywanos als vornemsmen Нäиртегп der Kosacken, nach bewussmen und zum mheil selbsm erfahrnen Umbstän- den ktirtzlich verfassem durch einen namhafmen officier jedoch dabei des Friedens Liebhaber. 1649 42 . Odmiana posmanowienia niesmamecznej sfery kozackiey z wzruszeniem pokoiu od miesia.ca Stycznia 1651 do Wrzesnia 1651 widziana y z dokonczeniem wieku nieodmien- пеу pamfaci Jasnie Oswicconego niegdv Xiazccia Imci Jeremiego Michala Korybuta Wiszniowieckiego przez urodz. Jana Biakobockiego, wydana w Krakowie 1653. 43 . Brat Tatar albo Liga wilcza ze psem na gospodarza do czasöw merazniejszych stosuja.ca w roku 1651 miesiaca Listopada, wydana przez Jana Bialobockiego. 44 . Piesn o pomrzebie z Tatary i Kozakami pod Beresmeezkiem, 30 Junii 1651. 45 . Dyskurs jednego mitosnika ojczyzny naszey w ktörym sie pokazuie dowodnio ze zwieczna hanbit mego zacnego krölewsmwa Pan Bög, skaral woysko nasze pomezne mego roku.1648. 46 . Пеиег polnischer Florus das ist richmige und glaubwürdige Erzehlung der blumigen Kriege so die jezmherrsebende Majesmäm in Polen – Koenig Johannes Casimirus von Anbeginn seiner Regierung biss auf gegenwärmigen Tag wiewol zu verschiedenen Zeimen mit den Cossacken, Тагтагеп, Russen, Szweden, Chur–Brarderburgischen und Siebenbürgern geführm. Nürnberg,1666.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolay_Kostom...

72 А. Ю. и З. Р., т. II, 15; А. З. Р. т. IV, примеч. 116; Сводная галицко-русская летопись Петрушевича, стр. 403–405 (ч. 1); Макарий, Ист. рус. цер. т. X. 342–342. 73 См., например, челобитную от 1603 года депутата Виленского православного братства сеймовым чинам о разных насилиях и обидах, претерпеваемых православными от униатского митрополита Ипатия Потея и Виленских магистратских властей; Акт. Запад. России, т. IV, 159. 75 Кояловиче, Литовская церковная уния, т. II, примеч. 101, замечает: братство начало строить церковь св. Духа с целью поместиться при ней ещё в 1596 г. (А. З. Р., т. IV, 101) Впрочем, до 1609 года не оставляло Троицкого монастыря в только в этом году окончательно утвердилось при св. Духовском монастыре (Собр. грам. г. Вильны и др., т. II, 23 и 24). Ср. Макария, Ист. рус. цер. т. X, стр. 313. 79 А. З. Р. т. I, 171. В сочин. Бантыша-Каменского, Истор. извест. об унии (1864 г., стр. 63) приведено королевское постановление 1607 года из собрания польских конституций. В этом постановлении, между прочим, сказано: «також братства церковные веры Греческой при правах и привилегиях оставляем». См. Макария, Ист. рус. цер., т. X, стр. 354. 81 Бережанского округа, принадлежавшее некогда фамилии Болабанов. Из Стрятинских книг замечателен особенно славянский Служебник, вышедший в 1604 г., в послесловии которого Гедеон описал и заведение своей типографии, а также Требник, 1606 года. 82 Из Стрятинской типографии в 1604 году вышла «Божественная литургия, иже во святых отец наших Иоанна Златоуста , Василия Великого и Преждеосвященная», а в 1606 г. «Требник» (с греч. на славян. переведённый); из предисловия видно, что для перевода был прислан греческий список, от Александ. патр. Мелетия, по желанию еп. Гедеона. В том же году, в Крилосе (под Галичем) вышло «Евангелие учительное»; см. Каратаева, Описан. слав. рус. книг., стр. 300, 305–307: Лет. Льв. брат., под 1602 год. 84 А. З. Р. т. IV, 164; стр. 229; Макарий, Ист. рус. цер. т. X, стр. 316. В 1605 г. Потей издал эту грамоту: «Poselstwo do papierza Iyxta IV od duchowenstwa i od ksiazat i panow Ruskich, 1477». Эта грамота митроп. Мисаила на западнорусском языке напечатана в Арх. юго-запад. России, ч. I, т. VI, стр. 193–231. См. о подложности этого памятника у Кояловича, Лит. цер. уния, т. I, замеч. об источн. для ист. литов. церк. уния, т. I, стр. 21 и примеч. 60, и стр. 23. См. Васильевского, Ист. г. Вильны, Памят. стар. Батюшкова, вып. V, стр. 58. Кояловича (Литов. цер. уния, т. 1, замеч. об источн. для ист. литов. церк. унии, стр. 187) указывает, что Потей издал: «ksigqa przyewilejow jednosci», в которой изложил королевские грамоты прежних времён, предоставлявшие русским те или другие права; Потей все эти грамоты относил только к униатам.

http://azbyka.ru/otechnik/pravoslavnye-z...

33 Из Стрятинской типографии в 1604 году вышла «Божественная литургия, иже во святых отец наших Иоанна Златоуста , Василия Великого и Преждеосвященная», а в 1606 г. «Требник» (с греч. на славян, переведенный); из предисловия видно, что для перевода был прислан греческий список от Александ. патр. Мелетия, по желанно еп. Гедеона. В том же году, в Крилосе (под Галичем) вышло «Евангелие учительное»; см. Каратаева, Описан. слав. рус. книг, стр. 300, 305–307; Лет. Льв. брат , под 1602 год. 35 А. З. Р. т. IV, 164; стр. 229; Макарий, Ист. рус. цер., т. X, стр. 316. В 1605 г. Потей издал эту грамоту: «Poselstwo do papierza Syxta IV od duchowiestwa i od ksit i panów Ruskich, 1477». Эта грамота митроп. Мисаила на западно-русском языке напечатана в Арх. юго-запад. России, ч. I, т. VI, стр. 193–231. См. о подложности этого памятника у Кояловича Лит. цер. уния, т. I, Замеч. об источн. для ист. литов. церк. унии, т. I, стр. 21 и примеч. 60, и стр. 23. См. Васильевского, Ист. г. Вильны, Памят. стар. Батюшкова, вып. V, стр. 58. Кояловича (Литов. цер. уния, т. I, замеч. об источн. для ист. литов. церк. унии, стр. 187) указывает, что Потей издал: «ksigqa przywilejów jednoci», в которой изложил королевские грамоты прежних времен, предоставлявшие русским те или другие нрава; Потей все эти грамоты относил только к униатам. 36 Книга «Гармония» напечатана в VII т. Рус. Ист. Биб., стр. 169– 222. См. характеристику о ней в предисловии к названному тому, (стр. 6.) и у Макария, Ист. рус. цер., т. X, стр. 371 (примеч.). В 1605 году, как значится у Каратаева (Опис. слав. рус. книг, стр. 304) изданы были Потеем, на западно-русском языке «Трактаты об исхождении св. Духа». 37 См. обвинения Потея православным духовенством во введении латинских порядков в обиходе православной церкви; Вилен. Арх. Сбор., т. VI, стр. 126. 40 А. Ю. и З. Р. т. II, 26. К сожалению под этим униатским протестом подписался прежний ревнитель православия воевода Новогрудский Федор Скумин Тышкевич, имевший возможность знать настоящую историю братства лучше, чем кто другой: затем он перешел в католичество: см. Васильевского, Очер. ист. Вильны, V вып. Памятн. старины Батюшкова, стр. 59.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksandr_Papk...

р.Б. Алевтина (Олеся) 2010/10/19, 20:29:39 Матушка, прости мне иои грехи, благослови меня материнством и чтоб ребеночек был здоровым и огради его от болезней и сыночку моему Арсению передай, что люблю его и прошу прщения за грехи мои Господь призвал его к себе. Он Ангел теперь, а я боюсь умереть без покаяния, прошу тебя Матушка, пошли мне утешение, здорового ребеночка. Ксения 2010/09/29, 13:55:16 S to da Ti kazam Premila Nebeska Carice,osven golemo,golemo Blagodaram,za toa sto gi islusa moite molitvi upateni kon Tebe,zatoa sto samo verata vo Tvojata pomos mi pomogna od srce da se molam kon Tebe Majko na site Majki ,koja si zastapnica sprema nas gresnite pred Tvojot sin i Bog nas Isus Hristos.Pak ke Te molam da mi bidis moja zastapnica,kako sto do sega mi pomagase i od sega Te molam upatuvaj me vo mojot zivot i moli mu se na Mojot Bog da mi proste mene i na moite najmili ,nepotrebni slugi Gospodovi.Vo imeto na Oca i Sina I Svetot Duh ,vo vek i vekov ,AMIN........ karolina 2010/09/29, 08:00:42 Пресвятая Госпоже Богородице Отрада и Утешение! Помоги рабам Божиим болящей ослепшей Нине, скорбящей Ирине, скорбящей Инне и Димитрию. Не оставляй нас без Твоея Всесильныя помощи, Заступница Усердная! р.Б. Ирина 2010/08/23, 11:14:42 Пресвятая Богородице, помоги. Р.Б. Инна. 2010/08/02, 17:12:16 Пресвятая Владичице Богородице! Помилуй рабу Божию Ирину. Даруй ей супружеское христианское счастье и родить чадо, которое будет отрадою в жизни нашей и опорою в старости. Помилуй всех нас и прости все наши согрешения рабов Божиих Ирины, Нины Сергия, Татианы, Анны, Марии и всех мною поминаемых. Даруй им все по потребам и во благо. Веру православную сохранить, пребывать в чести и благочестии, здравии души и тела.Сохрани нас Пресвятая Владичице Богородице от всяго злого помышления, обстояния и времени. Хвалим Тебя Великую Заступницу рода христианского! 2010/07/30, 15:55:20 О Пресвятая Дево, Мати Господа, Царице Небесе и земли! Укрепи в нас веру православную, вложи в нас дух страха Божия, дух смирения, терпения и любви, соедини в разлуке находящихся Ларису и Алексея,Во имя Отца и Сына и Святого Духа. Аминь.

http://isihazm.ru/?id=559&c_pid=18

Авторство «Rycerza...» долгое время приписывали И., но после работ А. И. Соболевского и Чепиги можно считать установленным, что данное сочинение написал некий знакомый И. Посещая архимандрита в Елецком мон-ре, он видел у И. трактат «Refutacja» и составил на него ответ. В 1678 г. в Новгороде-Северском И. опубликовал полемический трактат «Stary Koció Zachodni nowemu Kocioowi Rzymskiemu pochodzenie Ducha . od Oyca Samego, nie od Syna pokazuje» (Древняя Западная Церковь показывает новой Римской Церкви исхождение Святого Духа от Отца только, а не от Сына). Как указано в заглавии, сочинение написано как отклик на трактаты польских иезуитов Миколая Циховского «Tribunal ss. patrum orientalium ab occidentalium… et de praeeminentia Romanorum pontificum supra Orientales patriarchas» (Трибунал св. отцов восточных и западных… и верховенство Римского понтифика над восточными патриархами) (Kraków, 1658) и преподавателя иезуитской Виленской академии Б. П. Бойма «Stara wiara, albo Jasne pokazanie, i ci, co w dizuniey trwai, starey wiary nie maj» (Старая вера, или Ясное доказательство, что остающиеся дизунитами не имеют старой веры) (Vilnae, 1668). Ок. 1671 г. ответы на последнее сочинение были составлены Иннокентием (Гизелем) (известен в рукописи) и Лазарем (Барановичем) («Nowa miara starey wiary, Bogiem udzielona» (Новая мера старой веры, Богом преподанная) (Новгород-Северский, 1676). Соч. «Stary Koció...» писалось на простой мове и имело посвящение царю Феодору Алексеевичу , т. к. И. рассчитывал на финансовую помощь царя в издании. Однако, не получив поддержки, автор снял посвящение и издал сочинение на польск. языке с посвящением архиеп. Лазарю (Барановичу). В 1-м предисловии содержится автобиографический материал, дается краткая биография архиеп. Лазаря (Барановича), упоминается оппонент И., критиковавший все его сочинения («завистливый Зоил»),- по-видимому, Рутка. Stary Koscio... Новгород-Северский, 1678. Титульный лист (Харьковская научная б-ка им. В. Г. Короленко) Stary Koscio...

http://pravenc.ru/text/577962.html

Mao znaydziemy ludzi, którzy w ostatniey ndzy ycie swe przepdzai? którym na pierwszych do utrzymania wasnego iestestwa zbywa potrzebach: którym uczucie szczscia nie iest ieszcze znaiomém. Mao iest takich, który w dniach ycia zupen oznaczonych pomyslnosci, nayokropnieyszych pocisków losu doswiadczyli. Nie ieden dzi bogaty, iutro ndznym staie si ebrakiem. Dzi zdrów, iutro ostatni zoony chorob. Nie ieden szczsliwy na onie familii i przyiacio, w momcie traci naymilsze sercu swoiemu przedmioty. Moe wic w rozumie naszym znajdziemy trwalszy przybytek szczscia; moe za iego pomoc dostpiemy celu od wszystkich podanego? Bez wtpienia rozum nie na co innego nam iest udzielony; tylko abysmy podug niego postpuic, stali si szczsliwemi. Lecz wielu iest ludzi którytiy si; trzymali czystych iego prawide? wielu iest któryhy si stale sprzeciwiali sabosciom nature naszey wrodzonym? Zabobon, skutek ostatniey ciemnoty, nieraz iu zhabi Narod ludzki! Niedowiarstwo, skutek zbytecznego we wasnym rozumie zaufania, iest i teraz hab dla tych, którzy mu cech prawie cnoty nadawszy, powiadai e to czjni za przewodnictwem rozumu! To zapewne spokoyno umysu uczyni nas szczsliwymi. Prawda to iest niezaprzeczona. Lecz znaydziemy cho iednego czowieka, któryby zupenie na umysle by uspokoionym; któryby dostpi tey doczesney nadgrody nieskaonego adnym nawet lekkim wystpkiem ycia. Nadzieia tem prawie bdca dla duszy, czem powietrze dla ciaa; koniecznie iest poczona z boiani: a to samo moe zamiesza nasz spokoyno i wydrze podane szczscie. O! Jak próne, zwodnicze i niestae iest szczscie, którego si od swiata spodziewamy! Jak s marne iego obietnice! Jedna maa omyka, niszczy ukady caego ycia! ieden moment wydziera nam to co mielismy naymilszego! nic nie masz tak trwaego, czegobysmy utraty obama si nie mieli. Ubostwo, choroby, namitnosci; wszystko to iakby lig iak utworzyo, dla cigego drczenia ludzi. Jeeli iakiey przyiemnosci doswiadczemy, wnet iey tysicem przypaciemy goryczy. Jeeli unikniemy iakiego zego, tysic nowych przepasci pochon nas gotowych otworem stoi. Sowem bydz zupenie szczsliwym w tym yciu, iest rzecz niepodobn.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

4068 A bat qol was, of course, open to challenge, particularly on halakah: p. Móed Qat. 3:1, §6; Kadushin, Mind, 261–63; texts in Hill, Prophecy, 34 (though cf. p. Sotah 7:5, §5). 4070 Theon Progymn. 5.52–56. This embarrassment is often held as one guarantee of its historicity; see Sanders, Jesus and Judaism, 11; Jeremias, Theology, 45; Meier, Marginal Jew, 2:100–5; Stanton, Gospel Truth, 164–66; pace Bultmann, Tradition, 251. 4071 Satterthwaite, «Acts,» 345, cites in this respect Lucian Hist. 56–57; Cicero De or. 3.27.104–105; 3.53.202–203; Quintilian 8.4; Longinus Subi 11–12; cf. Lucian Hist. 6. 4073 Ancient cosmologies differed considerably from our own; many Greeks held the upper heavens to be purer than lower regions (e.g., Plato Phaedrus 248AB; Diogenes Laertius 8.1.27, 31; Philo Flight 62; cf. Aristotle Heav. 1.2, 268bl l-269al9), Romans located gods there (Ovid Metam. 1.168–176), and Jewish apocalypses report God " s throne there (2 En. 20:1–3; 3 En. 1:2; T. Levi 2–3; b. Hag. 12b-13a; Rev 4:2–5; see esp. Lincoln, Paradise). 4074 For their function in Neo-Assyrian treaty making, see Begg, «Doves»; for peace and harmlessness, see, e.g., Augustine Tract. Ev. Jo. 6.12.2. 4075 Πελες in Aelian 11.27, perhaps referring to the oracle at Dodona (cf. Dodonás doves in Herodotus Hist. 2.57). A dove functions as a decoy in Aelian 13.17; birds often functioned as omens (e.g., Homer II 10.274–275). Doves could also function as carriers (Homer Od. 12.62–63). 4076 Doves often appear with grapes in Jewish art (Goodenough, Symbols, 1:156–57), but an implicit link with 15on this basis would be extremely improbable. 4077 The dove could represent Aphrodite (Plutarch Isis, Mor. 379D; Ovid Metam. 13.673–674; Statius Thebaid 5.58,63; Helen or her daughters in Lycophron Alex. 86–87,103; for Athene disguising herself as a bird, see Homer Od. 3.371–372; 22.239–240), was sacred in some Syrian religion (Lucian Syr. d. 54, in Grant, Religions, 119), and in artwork often symbolized the realm of a goddess, which was transferred to wisdom and hence to the Spirit in later Christian art (Schroer, «Geist»). For a survey of uses in pagan art, see Goodenough, Symbols, 8:27–37; for Christian material, 8:37–41, and other Jewish material, 8:41–46.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

5049 Concerning a double entendre between crucifixion and exaltation by enthronement, see Schwank, «Erhöht.» The Hebrew for «lift» functions both as status elevation and as execution by hanging in Gen 40 (see Hollis, «Pun»). 5051 Thus Glasson, Moses, 36–38, argues that John presents the cross as a sign here; he does concede, however, that the LXX avoids ψω in the clear «ensign» texts. 5053 Cf. Braun, «Vie.» Many argue that all John " s ψω texts include the resurrection-ascension (Holwerda, Spirit, 9–11; Dibelius, Jesus, 141; Grant, Gnosticism, 173). Pesiq. Rab. 37:1, citing a fourth-century Palestinian Amora, depicts God «lifting up» the Messiah to heaven to protect him. 5054 His death is «not … ignominious … but a return to glory» (Nicholson, Death, 163; cf. Hengel, Son, 88). 5055 E.g., Griffiths, «Deutero-Isaiah,» 360; Lindars, Apologetic, 83, 234; Barrett, John, 214; Bauckham, God Crucified, 64–65. 5056 The later Targum applies Isa 52:13–53to the Messiah but its sufferings to Israel (Lourença «Targum»). Chilton, «John xii 34,» thinks Tg. Isa. 52preserves an exegesis similar to John " s; Adna, «Herrens,» thinks Tg. Ps.-J. on Isa 52:13–53follows a traditional Jewish hermeneutic. 5058 Greek literature could also introduce a matter in a somewhat ambiguous manner (e.g.. Agamemnon " s death in Homer Od. 1.29–43; 3.193–194, 234–235) but later clarify with a more detailed description (Homer Od. 3.253–312). 5059 In John 3the aorists for «loved» and «gave» bear their usual, punctilear sense (also Evans, «γαπν,» 68): here the supreme act of love (Brown, John, 1:133). 5061 See comment on 1:14. Some may overemphasize Aqedah allusions here (e.g., Grigsby. «Cross»; Swetnam, Isaac, 84–85). 5063 Cf. also Hanson, Unity, 138. «Hatred» (3:20) was likewise expressed by deliberate repudiation or abandonment of the group (1 John 2:9, 11, 19), not simply a matter of feelings (see Malina and Rohrbaugh, John, 87). 5064 In some cases the senses tend not to appear theologically significant to the case. Reflecting Hebrew idiom, God could also «give» (i.e., install or appoint) a king ( 1Sam 12:13; 1 Kgs 1:48; 2 Chr 2:11; 9:8).

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

10 . Малорусский перевод Песни Песней с последованием. Перевод известен в рукописи Московской Синодальной библиотеки 558 (437) конца XVI или начала XVII века. Издан был, хотя не точно, в «Основе» 1861, XII. стр. 49–64. Оригиналом послужил чешский текст Библии 1506 г. или вернее какое-либо чешское издание Песни Песней с прибавлениями церковно-уставного характера. После текста Песни Песней в рукописи помещена статья како ся мша чтет римским обычаем Матце Божией и далее другая статья събор осмый фроленцинский 79 . Перевод, вероятно, католический или униатский из эпохи католического натиска на православие, около времени брестской церковной унии 1596 г. 11 . Западно-русский перевод с польского нескольких библейских книг в рукописи Императ. Публ. библиотеки нач. XVII века F. I 2. Перевод содержит следующие книги: Пятокнижие, кн. Иисуса Навина, Судей, Pyфь. I–IV Царств, Товит. Перевод этот совершенно не исследован 80 , поэтому приведем из него несколько примеров текста. Быт. 4 : «так не будет: але каждый, хто бы забил Каин... будет каран. И вложил Господь на Каине знамя, абы его не забывал каждни, который бы его нашолъ». «Песнь Девори пророкии, глава 5 (кн. Суд.): И спевала Девора и Варак, сын авинеемов, песнь дня оного, мовячи: корпсти доброволны оферовали Со Израиля души ваши на небезпечснство, благословите Господу. Слухаите цареве, берите во уши, княжата: яко есть, яко есть, которая Господу завспеваю, спеват буду Господу Богу Израилевому. И прочая песнь, глава вся. И была впокою земля чрез 40 лет». Даниил 1 1–2 : «Року третего царства Иоакима, царя июдеиского пришол Навходоносор царь вавилонски до Иерусалиму и облегл его. И дал Господь в руце его Иоакима царя июдеиского и часть начатья дому Божьего». Есф.1:1: «...а дни Асфера, то есть Артаксеркса, котори паповал от Индеи аж до Ефиопии»... Оригинал этого перевода проф. Владимиров указывал в польской Библии, издания 1561 года, сделанном в Кракове z pilnosia wedlug Lácinskiey Bibliey od kociola krzeiánskiego powssechnego przyiethey.

http://azbyka.ru/otechnik/Ivan_Evseev/oc...

   001    002    003    004    005    006   007     008    009    010