335 Например, письма Святогорца о св. горе Афонской, также Прибавление к творениям святых отцов, т. II, стр. 24. 342 Читай об ней: ycie ku podziwieniu chwalebne Janieoswieconey Xiny Ostrogskiey – Anny Aloizyi Chodkiewiczowey... od Kollegium Societatis Jesu Jaroslawskiego, od niey e po Ostrogskim Collegium – w polu u N. Panny fundowanego... Wydane roku 1. 1698. W Krakowie. Также Волынские Губернские Ведомости, 1868 г. 53–63. 343 Сам Поцей по вступлении в должность униатского митрополита, до конца жизни, жил в Владимире, где и скончался и погребен 18 июля 1613 года (Описание Киево-Софийского собора стр. 152–153). 344 Подлинный тестамент Добринской, в архиве Почаевской лавры, дело 8/50 стр. 1–3. Заметим, что тогдашний злотый польский равнялся нашим 75 копейкам серебром. Куликов – село и доселе находится вблизи Почаева. 348 Смотри подлинное завещание Домашевских, за собственноручною подписью самой Евы Домашевской, в архиве Волынской духовной семинарии, при делах бывшего статистического комитета, и при нем обляту оного (или судебное свидетельствование, выданное Почаевской обители «z xig Grodskich Krzemeneckih» 1666 года, января 20 дня, на имя тогдашнего игумена лавры Дорофея. В последствии, по кончине мужа, Домашевская особым завещанием просила похоронить ее в лавре, по чину Восточной церкви, что по преданию и было исполнено. 349 Гора Почаевская 1641 года: «тако поставлена на горе икона, аки фарос всесветлая, во весь мир чудесы яснеет. Тако яко и тмами тем приходящий к иконе той тщетнии не отходят», стр. 5. 350 Памятники Киевской комиссии т. 1, отд. 1, стр. 204. Также Przesawna góra Poczajowska, стр. 12–14. В Почаевской лавре между прочим есть картина, изображающая портреты Домашевских. На ней можно видеть и план храма ими построенного. Он был архитектуры византийской, с тремя куполами; основание его из местного дикого камня; остальная часть кирпичная. Главный купол осмигранный, остальные круглые. Вдоль церковь эта занимала место нынешней галереи, ведущей в пещерную церковь , и алтарем касалась той части нынешней большой лаврской церкви Успения Божией Матери, которая образует пространство от входных дверей до третьей колонны. (Сказание о Почаевской лавре архимандрита Амвросия.) Вверху церковь эта была покрыта свинцом, который в 1720 года был снят униатами для отлития букв, а церковь покрыта медными листами. (Архив Почаевской лавры. Дело 95 стр. 55). Кроме сего вид Свято-Троицкой церкви Домашевских можно видеть также на картинах, издаваемых некогда в Почаевской лавре с изображением осады Почаевской обители во время войны Збаражской, 1675 года.

http://azbyka.ru/otechnik/Andrej_Hojnack...

В том же 1621 г. была издана написанная М. «Obrona Weryfikacjej, od obrazy Maiestatu krola Jego Mioci czystey, honor у reputaci ludzi zacnych, duchownych у wietskich zachowujcey, przez script «Sowita Wina» nazwany, od zgromadzenia cerkwie w. Тгоусе wydany, o obrazie Maiestatu Krola Jego Moci honoru у reputaciey ludzi zacnych, duchownysh у wietskich, pomowiony. Wydana przez zakonniki monasterza wileskiego cerkwie w. Ducha, w Wilnie... 1621» (Оборона Оправдания, чистого от оскорблений величия его милости короля, сохраняющего честь и репутацию достойных людей, духовных и светских, и сочинением под названием «Двойная вина», общиной церкви Св. Троицы изданным, обвиненного в нанесении оскорблений величию его милости короля, чести и репутации достойных людей, духовных и светских. Издано монахами виленского монастыря церкви Св. Духа в Вильно... 1621). Полемика в этом сочинении не выходит за круг вопросов, к-рые поднимались в «Верификации...». Рассматривая королевское право «подаванья» церковных должностей, публицист отрицает право светской власти вмешиваться в избрание церковных иерархов. Ссылкой на 28-й канон Халкидонского Собора М. обосновывает власть К-польского патриарха по отношению к Западнорусской митрополии. Автор отрицает собственную вину в обострении напряжения в Речи Посполитой, в т. ч. в приписываемом ему подстрекательстве к убийству Кунцевича. Критика униатов расширена в «Обороне Оправдания...». М. подводит итог унии: «Уже на протяжении 26 лет вы строите унию. Расскажите нам, просим вас… очень ее расширили? Сравни вашу унию [в количестве] нескольких человек с теми большими от нее хлопотами для Отчизны, с теми бедами, пертурбациями и опасностями». Сочинение автобиографично: автор приводит сведения о себе, об отце, а также о своих противниках - Кунцевиче и Кревзе. В «Обороне Оправдания...» М. проявил себя блестящим эрудированным сатириком, виртуозно использующим средства фольклора. Ответом униатов на «Оборону Оправдания...» была анонимная брошюра «Examen Obrony» (Экзамен Обороны), вышедшая в Вильно под патронатом униат. мон-ря Св. Троицы. Вероятно, автором книги был митр. Рутский. Автор приводит примеры расправы православных над униатами, в частности историю гибели шаргородского протопопа от рук казаков. Однако ни по набору аргументов, ни по своему художественно-публицистическому уровню он не смог превзойти сочинение М.

http://pravenc.ru/text/2562844.html

1154 That the Jerusalem church reflected many distinctive ideals of its setting is attested not only by Luke (Acts 21:20–21) and later Christian writers but possibly as early as the 60s if the ossuary belonging to «James brother of Jesus» represents the early Christian James (see Lemaire, «Burial Box of James»); but this may not be authentic. Even Paul gives a special role to the Jerusalem church ( Rom 15:25–27 ), and the original «mother church» is even more important to Lukés Diaspora portrait. 1155 Smith, Johannine Christianity, 22; Bultmann, John, 12; Kümmel, Introduction, 247; Aune, Eschatology, 25; cf. Fenton, John, 16. 1156 In OTP 2:727. Ignatius «may have known and even quoted from» the Odes (ibid.), but the clear contacts with other bishops indicated by his letters leaves little hope of localizing his tradition on this basis alone. 1157 Cf. Kümmel, Introduction, 247; Charlesworth, Disciple, 8. Burney, Origin, 127–29, locates the Gospel in Syria, probably Antioch, because he thinks it was written in Aramaic (but is not Palestinian becase John explains some Jewish customs); the Greek of the Fourth Gospel is typical Jewish (or general) Koine, however. For some works, it is unclear whether they were originally composed in Hebrew or Syriac (e.g., Klijn, «Introduction,» 616); but outside of Antioch, most Syrian works were probably not composed in Greek. 1159 On travel in antiquity, cf. Sir 31:9–12 ; Ramsay, «Roads»; Casson, Travel, 163–96; Friedländer, Life, 1:268–303, 316–428. Even the rapid spread of the Eastern cults was apparently caused by normal patterns of circulation (Bowers, «Paul,» 320). 1160 Cicero Part. or. 23.80; Off. 2.18.64; Rhet. ad Herenn. 3.3.4; Epictetus Diatr. 1.28.23; Demetrius 3.157; Socrates Ep. 2; Apuleius Metam. 1.26; Ovid Metam. 10.224; Greek Anthology 7.516. 1161 Homer I1. 6.212–231; 9.199–220; 13.624–625; Od. 1.118–124; 3.345–358; 4.26–36; 9.176; Euripides Cyc1. 125–128,299–301; E1. 357–363. 1162 Homer Od. 6.207–208; 9.478–479; 14.57–58; Euripides Cyc1. 355; Apollonius of Rhodes 2.1131–1133; 3.193.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

8127 Josephus Ant. 3.212. Cf. imperial propaganda, originally intended to preserve a veneer of Romés republic, in which the emperor was merely the princeps, the first among many. 8129 E.g., of Alexander (Arrian Alex. 1.17.12; Valerius Maximus 5.1.extla) or others (Appian R.H. 10.4.24; Cornelius Nepos 1 [Miltiades], 8.4; 8 [Thrasybulus], 2.6; Herodian 1.2.4; Valerius Maximus 5.1, passim). Though Achilles slays many suppliants, the gods require his mercy toward Priam near the Iliad " s end (Homer II. 24.507–508, 665–670; though even here cf. his limits in 24.559–570). 8130 One could praise a «meek» ruler, i.e., a «gentle» one (Babrius 102.3; Valerius Maximus 5.1.ext.la; Menander Rhetor 2.4, 389.8); see further Good, King, 47–49. 8131 " Abot R. Nat. 15A; 29, §§60–62B. Rabbis also praised the humility of Simeon b. Shetah (p. Sanh. 6:6, §2) and others. 8138 " Abot R. Nat. 38A; 41, §11 IB. Whoever exalted himself at the expense of another " s humiliation would not inherit the coming world (an early Amora in Gen. Rab. 1:5). 8150 Cf., e.g., Demosthenes Against Leptines 132; Chariton 1.11.3. Freedpersons often gained wealth (Petronius Sat. 38; cf. Lopez Barja de Quiroga, «Mobility»), but advancement of rank normally occurred only with their children (MacMullen, Relations, 105; Finley, Economy, 72), and freedpersons retained responsibilities to former holders (ILS 7558, 7580; cf. Horsley, Documents, 4, §24, pp. 102–3; Dupont, Life, 65–66). 8153 Homer Od. 19.386–389. Ancients sometimes used warm water to relax weary limbs (Pindar Nem. 4.4). 8155 Jesus probably poured more water from a pitcher over the feet into the basin, as was practiced in traditional Mediterranean handwashing, sometimes by servants (Homer I1. 9.174; Od. 1.136–138, 146; 2.260–261; 3.338; 4.52–54, 216; 12.336; 21.270; Apollodorus 2.7.6; Athenaeus Deipn. 9.408CD; 2 Kgs 3:11). 8156 Pesce and Destro, «Lavanda,» cite slaves washing guests» feet with a linen cloth (λντιον, as in 13:4–5) in Aesop " s Romance. 8157 Some suggest that the image provides a deliberate contrast to the ancient image of a wrestling belt (Levine, «Symbolism»); a servant does not vie for power but relinquishes it. Beasley-Murray, John, 233, following Billerbeck 2:557, cites evidence for this as a slave posture (Abraham tying Hagar " s shawl around her loins in Genesis Rabbah); more evidence, however, is necessary.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

Primo Roku Tysic Siedmset Osmdziesit Dziewitego dnia Trzeciego Oktobra w Aktach Ziemskich woiewudztwa Bracawskiego przez ur. Piotra Balickiego z osobistego zlecenia uur. Mikoaia, Piotra, Tomasza, Pawa у Jozefa braci rodzonych Siemaszkow niegdy WJ. Xdza Tomasza у Maryanny z Strzelbickich Ma. Synów, a ur. Michaa у Wasyliny z Baworowskich Ma. Wnuków, a zas niegdy uur. Jana у Agaty z Kulczyckich Ma. Siemaszkow Prawnukow, z wyiasnieniem procedencyi у z oswiadczeniem: e o fortunk po Antecessorach swoich na nich spad, po odzyskaniu Dokumentow czynie bd, uczynionego Manifestu Extrakt. Secundo. Roku Tysic Siedmset Dziewicdziesitego dnia Dwudziestego Osmego Oktobra w Aktach Grodzs. Latycewskich Oblatowaney Genealogii Domu uur. Siemaszkow wydany autentyczny Estrakt. Tertio. Roku Tysic Osmset Drugiego dnia Dziesitego Decembra na Groncie Dobr wsi Pawowki Jlinieckiey przez WJm Xidza Jana Szydowskiego Surrogata Rzymsko Unitskiego Umaskiego, z mocy Rezolucyi Urzdu Rzymsko Unitskiego Bracawskiego dnia Osmego Decembra nastpioney zjechaego po wyznaniu pod przysig Ludzi wiary godnych, iako xidz Piotr roku Tysic Siedmset Picdziesit Dziendtego dnia Trzydziestego Augusti – Xidz Tomasz Tysic Siedmset Szescdziesit Czwartego dnia Szostego Oktobra – Pawe Tysic Siedmset Szescdziesit Szostego Dnia Dwudziestego Szostego Augusta – Jozef Tysic Siedmset Siedmdziesit Siodmego, Dnia dwudziestego Siodmego Augusta od WJm Xidza Tymoteusza Siemaszka rodzili si – lecz Metryki Onych niewiadomo przez iaki przypadek zatracone zostay, wyprowadzona, a przez WJm Xidza Jana Lubiskiego Archidiakona Kamienieckiego Officiaa Bracawskiego zaswiadczona, wraz z upewnieniem ze uur. Mikoay, Piotr, Tomasz, Pawe у Jozef bracia Siemaszkowie w Skazkach Duchownych Unitskich s zapisani przy pieczci Kazieimey wydana Oryginalna Jnwizycya. Quarto. Roku Tysic Osmset Drugiego dnia dziewitego Oktobra w Ruyczny iako ur. Xidz Tomasz Siemaszko roku Tysic Siedmset Dwudziestego pierwszego a Mikoay Syn Tomasza roku Tysic Siedmset Picdziesit Czwartego we Wsi Ruyczny rodzili si lecz e Xiga Metryczna przez Xidza Grzegorza Mikowskiego zatracona zostaa, w mieyscu Metryk od Ludzi Starych wiary godnych dane у tego samego czasu przez Parocha Tameyszego Xidza Chooniewicza у przez W° Kozickiego zarzdzaicego t wsi, potwierdzone, у tego roku dnia Dziesitego Pazdziernika w Aktach Ziemskich Proskirowskich Oblatowane Oryginalne Swiadectwo.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

Sowem: s to podug sów Chrystusa, groby pobielane, które zewntrz pikne i okazae, wewntrz pene s obrzydego plugawstwa. – Boe dobry! Boe wszechmocny! uchoway nas od obudników! tych wilków drapienych, okrytych skor niewinnych baranków; tych szatanów, ludzk posta na sobie noszcych: a day, abysmy byli mami podug serca twego. Abysmy byli prawdziwemi Ghrzescianami, prawo twe Swite wiernie i zupenie zachowywaicemi. Chrzescianie! zgromadziliscie si dnia dzisieyszego do Swityni Paskiey, na uczczenie pamitki Switego Mikoaia. Spodziewaliscie si zapewne sysze z tego mieysca pochway cnot i cudów tego Wielkiego Switego. Nie potrzebnie On od nas tey przysugi. Milszy iest dla Niego nasz duchowny poytek, ni tysiczne panegiryki. By On równie wielkim Nauczycielem, iako te wykonywaczem praw Religii Chrzesciaskiey. Nie moemy wic niczem bardziey i stosowniey, uczci pamitki Switego Mikoaia i na ask Jego zasuy; iak szczerem postanowieniem, przyoenia naypilnieyszego starania, do poznania i wykonywania tey Religii, którey On tak gorliwym i przykadnym by Nauczycielem. – Co day Boe. Amen. 2) Kazanie 19 O Szczsliwosci doczesney i wieczney. Cieszcie si i weselcie, albowiem nadgroda wasza obfita iest w Niebiesiech. Мф. 5:12 . Pracowa, a nie odbiera nadgrody; swiadczy komu dobrodzieystwa, a nic si std nie spodziewa; dzwiga ciar woonych obowizków, które adnego dobra nie przynosz; znosi dla kogo noybolesnieysze straty, a nie mysle o ich wynadgrodzeniu: iest to recz przeciwna nature ludzkiey. Tak utworeni iestesmy; i koniecznie do wasney szczsliwosci wzdycha musiemy. Zna to wszechmocny nasz Tworca: i dla tego nadgrod za dobre, a kar za ze uczynki; pobudza zawsze ludzi do wypenienia Switych jego przykaza. Cae Pismo Swite iest tego niezbitym dowodem. W niem szczsliwo iest nadgrod cnoty, i spryn wszystkich czynnosci ludzkich. Chrystus Pan Zbawiciel nasz, powoawszy Apostoów do opowiadania swiatu Swoiey za Narod ludzki ofiary, i nauki nam zostawioney; znaic, e adne dobra ziemskie nie s godn zapat, tylu trudów, cierpie, przesladowa, mk i smierci nawet dla Niego poditych; co im przyobiecuie? Oto szczsliwo Niebiesk, adnym umysem ludzkim nieogarnion. Cieszcie si i weselcie, albowiem nadgroda wasza obfita iest w Niebiesiech. Szuka wic wasney szczsliwosci, iako ostatniego naszego celu, nie tylko iest recz godziw, ale nawet obowizkiem kadego prawdziwego Ghrzeseianina. Lecz co iest prawdziw szczsliwosci, a co iey pozorem; za ozem si ubiega powinnismy, a co odruca; iakiemi sposobami dy naley do dostpienia naszego .ostatniego koca: iest to przedmiot, zacni suchacze, godny naszey uwagi i zastanowienia.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

6908 Hesiod Op. 719–721; Livy 44.34.4–5; Horace Sat. 1.4.81–82; Martial Epigr. 3.28; Dio Chrysostom Or. 37.32–33; Lucian A True Story 1; Slander passim; Marcus Aurelius 6.30.2. 6909 1QS 7.15–16; Sib. Or. 1.178; Josephus Ant. 13.294–295; 16.81; Ag. Ap. 2.89; War 1.77, 443, 532, 564; Philo Abraham 20; Spec. Laws 4.59–60; T. Ab. 12:6–7B; Rom 1:30 ; Sipre Deut. 1.8.2–3; 275.1.1; " Abot R. Nat. 9, 40A; 41, §116B; b. c Arak. 15a-16a; B. Bat. 39ab; Pesah. 118a; Sanh. 103a; Ta c an. 7b; Pesiq. Rab Kah. 4:2; Gen. Rab. 79:1; 98:19; Exod. Rab. 3:13; Lev. Rab. 16:6; 26:2; 37:1; Num. Rab. 16:6; Deut. Rab. 5:10; 6:8,14; Ecc1. Rab. 3§1. 6910 Kraeling, John, 11–12. 6911 E.g., Justin Dia1. 69:7; b. Sanh. 43a; 107b. For more detailed discussion, see Klausner, Jesus, 27–28, 49–51, 293; Dalman, Jesus in Talmud, 45–50; Herford, Christianity 50–62; Gero, «Polemic»; Horbury, «Brigand,» 183–95; Stanton, Gospel Truth, 156–58. 6912 E.g., Homer Od. 18.15,406; 19.71; see more detailed comment on John 7:20 . 6913 Stanton, Gospel Truth, 161–62, suggesting that Mark 3and Q attest it independently. (But Mark may follow Q here.) 6914 Deut 4:2; 33:9; 1 Chr 10:13; esp. Ps 119:9, 17, 67, 101, 158 ; John 17:6; 1 John 2:5 ; Jub. 2:28; CD 6.18; 10.14,16; 20.17; 1QS 5.9; 8.3; 10.21; Sib. Or. 1.52–53. See Pancaro, Law, 403–30. 6915 Also, e.g., T.Ab. 11:5B. 6916 E.g., 4 Bar. 5:28. Cf. John 3:3 , where only the righteous will «see» the kingdom. 6917 E.g., Mark 9:1 ; Heb 2:9; Sib. Or. 1.82 (of Adam); Gen. Rab. 21:5; Lev. Rab. 18:1; Pesiq. Rab. 48:2; «taste death " s cup» in Tg. Neof. 1 on Gen 40:23 ; and on Deut 32:1 ; cf. Homer Od. 21.98. A newborn infant who died had merely «tasted life» (IG 14 1607 2171, in Horsley, Documents, 4:40, §12); cf. Longus 1.19; Musonius Rufus 19, p. 122.1. 6918 E.g., Gen 42:2; 43:8; 47:19 ; Num 4:19 ; Deut 33:6; 2 Kgs 18:32; Ps 118:17 ; Ezek 18:17, 21, 28; 33:15 ; L.A.B. 23:10. 6919 Cf. Philo Abraham 51–55; 4 Macc 16:25; Ecc1. Rab. 9:5, §1. In other Jewish traditions, the prophets died (cf. also T. Mos. 1:14–15) but their words endure (Pesiq. Rab Kah. 13:3; Pesiq. Rab. 1:2). Of course, the observation that all great people have died and no one will escape this is a natural one (e.g., Lucretius Nat. 3.1024–1052).

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

уже умер к 1477 г. ( Строев. Списки иерархов. 34. Стб. 3). Митр. Макарий (Булгаков) обратил внимание на то, что М. был жив еще в кон. 1480 г., когда на его имя в Новгородке-Литовском местному Борисоглебскому собору и мон-рю были пожертвованы неск. вкладов. После смерти имя М. не было внесено в поминальные списки Киевских митрополитов. Его поминали лишь как епископа Смоленского ( Макарий. История РЦ. Кн. 5. С. 381. Примеч. 40, 45). Ставленная грамота К-польского патриарха Максима III новому митрополиту датирована июнем 1481 г. По всей видимости, М. умер в самом кон. 1480 или в первые месяцы 1481 г. В нач. XVII в. Киевский митрополит-униат Ипатий Потей использовал послание М. к папе Римскому Сиксту IV для пропаганды унии среди православных Речи Посполитой ( Fija ek J. Los unii florenckiej w Wielkim Ksistwie Litewskim za Kazimierza Jagielloczyka//Sprawozdanie z czynnoci i posiedze Polskiej Akademii Umiejtnoci. Kraków, 1934. T. 33. S. 23-25; Русина. 2002. С. 283). В 1605 г. оно было издано в Вильно, почти сразу началась дискуссия между православными и униатами об аутентичности послания. Достоверность этого источника была доказана митр. Макарием (Булгаковым) ( Русина. 2002. С. 283-291). Ист.: Pociej I. Poselstwo do Papiera Rzymskiego Sixta IV od duchowiestwa i od ksit panow ruskich w 1476 r. [Wilno], 1605; АЗР. Т. 3. 101. С. 230-234; Т. 4. 136. С. 189-191, [Примеч.] С. 18. Примеч. 91; АрхЮЗР. 1887. Ч. 1. Т. 7. С. 199-231; АСЗР. 1867. Т. 2. 1. С. 3; 18. С. 15; ПДРКП. 84. Стб. 631-634; 87-88/I. Стб. 645-664; MUH. 1971. Vol. 9/10. N 4. P. 5-30; ПСРЛ. Т. 25. С. 273; Т. 26. С. 213-214; Т. 27. С. 118-119, 297; Т. 28. С. 112-113, 280-281; РФА. 1992. Вып. 5. С. 1071-1074; 2008. 24. С. 137-140; 34. С. 159-161; 51. С. 193-196; Русина О. В. Мисаïлове послання Сиксту IV за Синодальним списком//Укр. археогр. щopiчhuk. Н. с. К.; Н.-Й., 2002. Вип. 7. С. 291-296; Лiцkebiч А. У. Cmapaбeлapyckiя граматы XV ст. з Archiwum gównego akt dawnych у Варшаве//Здaбыmki: Дакументальныя noмhiki на Бeлapyci/Склад.: Л.

http://pravenc.ru/text/2563368.html

25 марта 1992 г. буллой папы Иоанна Павла II «Totus tuus Poloniae populus» была расторгнута личная уния между архиеп-ствами Г. и Варшавы. Кард. Ю. Глемп сохранил титул «архиепископ Варшавский» и закрепленный лично за ним титул «примас Польши»; архиепископом Г. был назначен Хенрик Мушиньский. Границы архиеп-ства Г. уменьшились (отделены Плешевский, Черминьский, Яроциньский, Вешхуциньский и Торуньский деканаты). В кон. XX - нач. XXI в. в архиеп-стве открылись новые приходы, созданы католич. лицей (1992) и начальная школа (1995) в Быдгоще. 15 июля 1993 г. в Г. основана богословская коллегия для подготовки катехизаторов, 8 сент. того же года учрежден 3-й в архиеп-стве коллегиальный капитул в Быдгоще. С 1993 г. издается еженедельник для верующих «Przewodnik Katolicki», в 1995 г. в Г. организована католич. радиостанция «w. Wojciech». В 2005 г. из 1,016 млн чел., проживающих на территории архиеп-ства Г., ок. 997 тыс.- католики. В архиеп-стве действует 325 приходов, объединенных в 28 деканатов и окормляемых 640 священниками (An. Pont. 2005. P. 263). Ист.: Галл Аноним. Хроника и деяния князей или правителей польских/Подгот.: Л. М. Попова. М., 1961; Козьма Пражский. Чешская хроника/Вступ. ст., пер. и коммент.: Г. Санчук. М., 1962; «Великая хроника» о Польше, Руси и их соседях, XI-XIII вв. М., 1987. Лит.: Шмид Ф. А. Польский летописец с 964 по 1764 г./Пер с франц.: И. Одинцов. СПб., 1782; Korytkowski J. Praaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnienieskiej od roku 1000 a do dni naszych. Gniezno, 1882; 18832. 4 t.; idem. Arcybiskupi gnieniescy, prymasi i metropolici polscy or roku 1000 a do roku 1821 czyli do poczenia arcybiskupstwa gnienieskiego z biskupstwem poznaskim. Pozna, 1888-1892. 5 t.; Laski Jan. Liber beneficiorum. Gniezno, 1880-1884. 2 t.; Topolski J. Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnienieskiego od XVI do XVIII wieku. Pozna, 1955; idem. Gniezno: Zarys dzejów. Pozna, 1979; Dzieje Gniezna. Warsz., 1965; Zieliski Z. Tajna administracja archidiecezji gnienieskiej w czasie Kulturkamfu//Nasza Przeszo. 1966. N 24. S. 243-257; Katedra gnienieska. Pozna, 1968-1970. 2 t.; Subera I. Synody prowincjonalne arcybiskupów gnienieskich. Warsz., 1981; Na stolicy prymasowskiej w Gnienie i Poznaniu: Szkice o prymasach Polski w okresie niewoli narodowej i w II Rzeczypospolitej. Pozna, 1982; Wilk S. Archidiecezja gnienieska w II Rzeczypospolitej. Lublin, 1987; Gniezno - pierwsza stolica Polski, miasto w. Wojciecha. Pozna, 1995; Kosman M. Midzy otarzem a tronem: Poczet prymasów Polski. Pozna, 2000; Пономарев В. П. Архиепископы и администраторы Варшавские//Покров: Альм. рос. католиков. 2000. 8. С. 25-94; он же. Кард. Ледоховский//Там же. 2001. 12. С. 38-57; My li ski K. Metropolia magdeburska a utworzenie arcybiskupstwa gnienieskiego w roku 1000//Religie, edukacja, kultura. Lublin, 2002. S. 17-24; Тымовский М. , Кеневич Я. , Хольцер Е. История Польши. М., 2004.

http://pravenc.ru/text/165185.html

По объяснению Галятовского, предлог «чрез» в известном спорном выражении отцов – «чрез Сына» означает: «вмесете», в «соединении с кем-либо» (см. ч. II, стр. 19–24; «przez znaczy z kim wespol», – говорит автор на стр. 20 этой части). В киевской кн. о вере единой это «чрез» объясняется в смысле единосущия: «А што некоторыи мовят през Сына, теды през тую препозицию отцы святыи разумеют злучение истности, то есть едность и тожество натуры Духа Святаго з Сыном» (стр. 143–144). В сочинении Лихудова «Мечец духовный», изданном в 1690 г. (следовательно, после написания трактатов Зерникава), данное «чрез» объясняется в смысле «абие и купно»: «еже абие и купно знаменует, яко рещи: Св. Дух из Отца чрез Сына исходит, рекше в томже мгновении, в неже Сын раждается, и Дух купно исходит» (Издание Казань, 1866 г. «разглагольствие» 18-е, стр. 205). 787 «Посих тогды в книгах богословских и учителей вселенских о исхождении Духа Св. пристосоваючи водлуг умыслов своих преправили (т. е. латиняне)... и так все писма учителей и богословов святых, на свой строй переладивши, едностаине римским и еллинским языком выдруковали» (л. 95). 790 Л. 285–286. Здесь Зизаний доказывает, что «еретицы приписаша к сложению слово «и от Сына», ссылаясь главным образом на «летописи» и «деяния соборныя» (указывая между прочим и на сношения ахенского собора 809 г. с папой Львом III). 791 В обоих этих сочинениях начало латинского учения «и от Сына» относится к IX веку, именно ко временам Карла Великого («фряжского князя Карула»). Мы не упоминаем здесь о 25 главе Кирилловой книги («о римском отпаднии, како отступила от православныя веры и от святыя церкви») потому, что эта глава есть перевод с греческого (См. «о так называемой Кирилловой книге» А. Лилиова, Казань, 1858 г., стр. 184). 792 Наилучшее исследование по данному догмату в период до Адама Зерникава есть вышеупомянутое сочинение Иоанникия Галятовского «Stary kosciol zachodni nowemu kosciolowi rzymskiemu pochodzenie Duch S. od Oyca same nie od Syna pokazuie». 797

http://azbyka.ru/otechnik/Feofan_Tihomir...

   001    002    003    004    005   006     007    008    009    010