На нем также еще и иконы: Распятие Господа нашего Иисуса Христа, Нерукотворенный образ Спаса, Божия Матерь, Архистратиг Михаил. Из дела о сем колоколе видно, что он слит из трех разбитых колоколов (один в 316 пудов], другой в 22 п[уда] и третий в 2 п[уда]) с прибавкою материала в 400 пудов. Всех же колоколов наколокольне в настоящее время 9. В них весу 1544 пуда с лишком 444 . Колокола иностранного происхождения По свидетельству историографа Миллера на колокольне Крутицкого собора (в Москве) был колокол 16 века со следующей надписью: «1563 Marie de Hames. me noma. De vng ioevlx. mot en. ce. Tapz. Dan. Jehan. Fachin. ab. de St. la et Lan. De. Waten. Prvrost. s. Nicolas. Pelovyn Gvre. X Paen. de. Bravwer. Bailly. dvdit liev». Колокола иностранного происхождения находятся иногда в самых глухих местах России. Как они туда попали – неизвестно. Так, например, (на церкви Елгомского прихода Олонецкой губернии Каргопольского уезда, бывшей Елгомской пустыни) находятся два колокола со следующими надписями. На одном из них, весом в 1 пуд: «Abbas mihi noman ivdosi (?) dedit R D Cab argentear 1641 [года]», а на другом, весом в 3 пуда: Anno 1631 Henrick-For-Norst me fecit Baventriac» 445 , 446 . В Георгиевской церкви в Новгороде находится небольшой голландский колокол, на котором написано: «Soli Deo 447 Assalius Koster me fecit Amstelodami 1671» 448 . В городе Туруханске в Сибири находится старинный колокол с голландской надписью, но с русским двуглавым орлом. Как туда попал этот колокол, до сих пор не выяснено 449 . В Пермской губернии в церкви села Куюмкорь сохранился колокол с латинской надписью: Anno 1647 Gloria Soli Deo» 450 . На колоколе Вознесенской церкви в Старой Русе на большом колоколе написано: Albert Bennick me fecit Lubeck anno 1672», т.е. «Альберт Бенник вылил меня в Любеке в 1672 году» 451 . На колокольне Толгского монастыря в Ярославле имеется колокол с двумя надписями, принадлежащими разным годам; его история не лишена интереса. В 1628 году государем Михаилом Феодоровичем было отпущено в Толгский монастырь на каменное колоколенное строение сто рублей, – сумма по тому времени довольно значительная. Тогдашний игумен Серапион деньги получил, но колокольни на них строить не стал, а отложил их на задуманную им отливку большого стопудового колокола.

http://azbyka.ru/otechnik/Pravoslavnoe_B...

2. 25 июля 1967 года в Стамбуле папа передал патриарху Афинагору Апостольское послание «Anno inneunte», в котором при определении отношений между Римом и Константинополем употребляется традиционное православное понятие «Церкви-сестры». В этом тексте признается, что термин этот подходит для выражения тех отношений, которые существовали «в течение столетий», и затем говорится: «Теперь, после долгого периода разделения и взаимного непонимания, Господь, несмотря на все препятствия, возникшие между нами в прошлом, дает нам возможность снова открыть друг во друге Церкви-сестры». Такое признание основано на тайне сакраментального присутствия Христа. Тайна эта пребывает в каждой Поместной Церкви, и поэтому «общение (между церквами), хотя и несовершенное, все же существует».   Из этого текста можно делать определенные выводы. 1. Сближение между Востоком и Западом должно пониматься не как возвращение в «послушание» Риму, а как постепенное взаимное признание Поместных Церквей. Такой метод, конечно, в основном соответствует православному подходу к экуменической задаче вообще, хотя сближение Православия с Римом имеет гораздо более твердое экклезиологическое основание, нежели контакты с протестантами. Однако можно сомневаться в том, что такой метод может действительно соответствовать тому определению римского первенства, которое основано исключительно на служении папы Римского в качестве наместника апостола Петра. И действительно, в самом начале краткого «Anno inneimte» папа именуется «епископом Римской Церкви и главой Вселенской Церкви», титул же этот явно принадлежит экклезиологии, которую Православная Церковь считает несовместимой со своей. Нет ли противоречия в этом документе? 2. Догматическая деятельность латинской Церкви, традиционно отвергаемая Православием, — добавление филиокве в текст Символа веры, Тридентский собор, догмат о непорочном зачатии Девы Марии (1854) — обойдена молчанием. То, что Православие ее отвергает, не препятствует «почти полному» общению. Положения «Anno inneunte» были недавно более ясно выражены в тексте письма папы Павла VI кардиналу Виллебрандсу от 5 октября 1974 года.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3292...

Audiant haec Nostra verba omnes Nobis carissimi catholicae Ecclesiae filii, et ardentiori usque pietatis, religionis, et amoris studio pergant colere, invocare, exorare beatissimam Dei Genitricem Virginem Mariam sine labe originali conceptam, atque ad hanc dulcissimam misericordiae et gratiae Matrem in omnibus periculis, angustiis, necessitatibus, rebusque dubiis ac trepidis cum omni fiducia confugiant. Nihil enim timendum, nihilque desperandum Ipsa duce, Ipsa auspice, Ipsa propitia, Ipsa protegente, quae matemum sane in nos gerens animum, nostraeque salutis negotia tractans de universo humano genere est sollicita, et coeli terraeque Regina a Domino constituta, ac super omnes Angelorum choros Sanctorumque ordines exaltata adstans a dextris Unigeniti Filii Sui Domini Nostri Iesu Christi matemis suis precibus validissime impetrat, et quod quaerit invenit, ac frustrari non potest. Denique ut ad universalis Ecclesiae notitiam haec Nostra de Immaculata Conceptione beatissimae Virginis Mariae definitio deducatur, has Apostolicas Nostras Literas, ad perpetuam rei memoriam extare veluimus; mandantes ut harum transumptis, seu exemplis etiam impressis, manu alicuius Notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis eadem prorsus fides ab omnibus adhibeatur, quae ipsis praesentibus adhiberetur, si forent exhibitae, vel ostensae. Nulli ergo hominum liceat paginam hanc Nostrae declarationis, pronunciationis, ac definitionis infringere, vel ei ansu temerario adversari et contraira. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Romae apud Sanctum Petrum Anno Incamationis Dominicae Millesimo octingentesimo quinquagesimo quarto VI Idus Decembris Anno MDCCCLIV, Pontificatus Nostri Anno Nono. Приложение 5. Чин, како приимати приходящих ко Православней Церкви от римско-латинского вероисповедания 834 Историческая справка До сих пор не существует единой для всей Православной Церкви чино-приема «латинян». До середины XV века, когда Русская Церковь была частью Константинопольского Патриархата, католиков при переходе в Православие чаще всего принимали через миропомазание. Но на Московском Соборе 1620 года была узаконена традиция перекрещивания католиков, которая была отменена на Большом Московском Соборе 1667 года, который принял и узаконил практику Киевской Руси, выраженной в Требнике Петра Могилы : «Неподобно латин покрещивати, но точию по проклинают своих им ересей и по исповедании согрешений и подаянии рукописания помазовати их святым и великим миром и сподобляти Святых и Пречистых Тайн и тако приобщати Святой Соборной и Апостольской Церкви». Тем самым, в XVIII в. практика Киевской митрополии утверждается во всей Русской Церкви и до сих пор является актуальной для нее, несмотря на то, что на Афоне и в некоторых Поместных Церквах используется практика приема католиков через Крещение.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/kato...

Если божественные лица бесконечны, то их не может быть много, потому что бесконечное может быть только одно. Если же они конечны, то должны быть безконечны по числу, чтобы соответствовать бесконечной субстанции. Или вот еще пример. Множество лиц служит или к сохранению вида, или к усовершенствованию одного лица чрез другое. Ни то, ни другое не необходимо для Бога. Следовательно, множества Лиц в Боге нет. В обоих этих доказательствах богословский элемент слишком слаб. В первом доказательстве – дилемме вся сила лежит в двойной меньшей посылке (in assumtione duplici); во втором доказательстве вся сила заключается в большей посылке; между тем ни первая посылка, ни последняя не основываются на Писании (с. IV)· Такими доказательствами Феофан не занимается много; внимание свое он сосредоточивает только на доказательствах такого рода, которые вполне соответствуют указанному понятию о богословскомдоказательстве. Богословские доказательства опровергаются Феофаном чрез разбор одного из важнейших социнианских сочинений, направленного против догмата о пресвятой Троице. Нужно заметить, что Феофан имел под руками сочинения нескольких социнианских писателей – Фавста Социна, Иоанна Крелла, Валентина Шмальца (†1622 г. ) 300 , Адама Гослава (†1640) 301 – из которых первые три принадлежат к числу главнейших ученых представителей социнианства, – и других отчасти безымянных авторов 302 . Из сочинений Фавста Социна им упоминаются следующие, как находившиеся у него под руками: animadversiones in assertiones Collegii Posnaniensis de uno et trino Deo 303 , defensio animadversionum adversus Gabrielem Evtropium edita Racoviae anno 1618 304 , scriptum de invocatione Dei editum inter miscellanea theologica Racoviae typis Sebastiani Sternacii anno 1611 305 и epistola de actu baptismi editionis Racoviensis anno 1613 306 . Из произведений Иоанна Крелла он имел под руками (упомянутое нами выше) сочинение de uno Deo Patre» 307 , а из сочинений Валентина Шмальца – refutatio secundi libri Martini Smiglecii 308 .

http://azbyka.ru/otechnik/Feofan_Tihomir...

Dominici apud Ecclesiam S. Nicolai in Kijow, ut dotationi anttcefsorum Nostrorum, quorum fundationis Litteræ per id tempus, quo Tartari loca illa inuaserunt, perierunt, nostris Litteris innouaremus et confirmaremus. Nos itaque habentes in respectu, ut religio et fides Christi illic multiplicetur et crescat, rescientes per certitudinem ab Aduocato et ab Officialibus Nostris Kijouiensibus, quod præfata Ecclesia Sancti Nicolai et Conuentus dictorum Fratrum, ut modo est in reali pofsessione eorum, quæ sunt data et adscripta per antecefsores Nostros, petitionem venerabilis Thomæ Prioris exaudiuimus, et iuxta maiorum Nostrorum ordinationem memoratæ Ecclesiæ S. Nicolai Conuentuique et Fratribus dicti Ordinis, quicunque illic residebunt, præsentibus et futuris, damus, inscribimus et perpetue roboramus: imprimis theloneum in ciuitate Kijouiensi ex mensuris frumentorum cuiuscunque generis, alias Poklodnove, de curru per medium grofsum; item theloneum super aqua de nauibus, quæ descendunt ad Kijow cum frumentis, de Dubass per sexagenam grofsorum, de Komiega per mediam sexagenam, de Semikomiega, videlicet z Pulkomiaszka per quin decim grofsos, de Struch per quindecim grofsos, de maiori Czoln per duodecim grofsos, et de paruo Czoln per sex grofsos. Præterea villam na Zadnim Siercu cum prædio in terra dicta Chlopacz, quæ bona quondam fuerunt cuiuspiam mulieris, dictæ Bieszova Baba. Quod quidem theloneum, viliam et prædium cum Omni jure, dominio et proprietate prædicta Ecclesia S. Nicolai et Conuentus Fratresque cum Priore, quicunque pro tempore extiterint, tenebunt, habebunt, reifruantur perpetue ac inuiolabiliter pacificeque pofsidebunt, harum, quibus nostrum sigillum est appensum, testimonio Litterarum. Datum in Wilna, octaua die mensis Augusti, anno Domini millesimo quadfingentesimo nonagesimo quinto, Ducatus Nostri anno quarto. Cuius priuilegii in instanti exemplar est restitutum originale. Ex Actis Casirensibus Leopoliensibus rescriptum. Sigismundus Poradowski Vicecapitaneus et Iudex Castrensis Leopoliensis.–Tertium rescriptum priuilegii diui olim Sigismundi Regis, aui et antecefsoris nostri, ex Actis Officii Castrensis Leopoliensis emanatum similiter, ut fuperiora, authenticum, continebat in se antecedentis priuilegii serenifsimi olim Alexandri, Magni Ducis Lithuaniæ et eiusdem postea Regis Poloniæ confirmationem in hunc, qui sequitur, tenorem: Actum in Castro Inferiori Leopoliensi feria tertia in vigilia festi Purificationis beatæ Mariæ Virginis, anno Domini millesimo sexcentesimo quinto.

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij_Bolhov...

Quos quidem prouentus et bona cum omni iure, dominio et proprietate decernimus et volumus sine cuiuscunque ulteriori perturbatione tolli pacificeque perpetuo pofsideri. In cuius rei testimonium sigillum Nostrum Magni Ducatus præsens est subappensum. Datum Wilnæ feria secunda ante Purificationem Beatifsimæ Mariæ, anno Domini millesimo quingentesimo nono et Regni Nostri anno tertio, præsentibus ibidem reuerendis in Christo Patribus et Dominis D. Alberto Episcopo Wilnensi et D. Martino Episcopo Mednicensi, nec non magnificis et generosis Nicolao Radziwilowicz Wilnensi, Nicolao Nicolaiowicz Palatinis, Stanislao Wannowicz, Alexandro Duce Olitonski Vilnensi et Stanislao Wannovicz Trocensi Capitaneo, Damatiæ Castellanis, Georgio Alexandrowicz Kijowiensi, Stanislao Hlebowicz Polocensi, Stanislao Kiszka Hrodnensi Locumtenenti, lohanne Sapieha Supremo Secretario Magni Ducatus, Alberto Narbutowicz, lohanne Zabrzezinsky, Marschalcis, ac aliis quam plurimis fide dignis Consiliariis et Curiensibus Nostris, sincere fidelibus ac dilectis. Cuius priuilegii exemplar originale in instanti præfato offerens ad eius affectationem est ab Officio præsenti restitutum. Ex Actis Castrensibus Capitaneis Leopoliensibus rescriptum. Sigismundus Poradowski Vicecapitaneus et Iudex Castri Leopoliensis. –Quatum rescriptum priuilegii eiusdem olim Sigismundi Regis, aui et antecefsoris Nostri, in Actis Conuentionalibus Regni Varsauiensis depromtum, sigillo Terrestri Varsauiensi communitum et manu generosi Stanislai Smiecinski, Terrestris Varsauiensis Notarii, subscriptum, continebat in se declarationem et ordinationem exigendorum theloneorum juribus præcedentibus Ecclesiæ et Conuentui Kijouiensi Fratrum Prædicatorum S. Dominici concefsorum, factam in hæc verba; Actum Varsauiæ in Conuentione Regni Generali Varsauiensi feria sexta ante Dominicam Conductus Paschæ proxima, anno Domini millesimo sexcentesimo sexto. Ad Iudjcium Actaque præsentia Conuentionis Regni Generalis Varsauiensis personaliter veniens Religiosus Reginaldus Kruszynski, Prior Ordinis Prædicatorum S.

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij_Bolhov...

(см, Pselli Miscellanea: Sathas, Biblioth. graeca, V, 138). Наконец, нужно остановиться на имени начальника византийского отряда в Отранто. Фамилия Мелопецци известна и по италианским источникам: она играет свою роль в самой столице Апулии, но это не мешает признавать ее происхождение из Отранто или наоборот. Anonym. Barens. Chron. Murator. V. 151, 153. Anno 1051. Venit Argiro Magistri in Idronto – et intravit in Bari. Et occisus est Mel Malapezzaet Liboni. Anno 1079 Zalate sunt case Meli Pezzi. Anno 1089. Passiricci et Stinizzi interfecerunt Basilium Meli Pezzi (cp. de Blasiis, II, 248). Наконец, Мело-Пецци упоминается в 1100 году, как судья в городе Бари (см. документ, напечатанный de Blasiis в приложениях: La insurrezione Pugliese, I, 257–261), и подписывается: Nicolaus barinorum critis qui et melipezzis. § 80. О том, что не нужно тебе выходить (из крепости) и давать сражение Если придет враг со всею своею силою, не выходи из города, но берегись и бейся с ним с бастионов в продолжение двух или трех дней. Потом, когда ты сообразишь его силу, энергию, способ боя и орудия, тогда, если можешь нанести ему вред внезапным нападением, пусть выходят те, которые не охраняют стен; те же, что на стенах, пусть совсем не сходят: достаточно для тебя и того, чтоб они охраняли крепость. Расскажу тебе такой случай: есть крепкий болгарский город Боян. Царь Михаил, вступив в Болгарию во время войны и направившись к Средцу (Софии), достиг и Бояна. Там были именитые и воинственные люди из Болгар; начальствовал над ними некто именуемый Ботком. Кичась своею храбростью, они выходят из города на бой, как будто стыдясь оставаться внутри укрепления. Когда завязалось сражение и разыгрался сильный бой, эти именитые болгары дали тыл, и когда они хотели войти в городские ворота, то вместе с ними подоспели и ромеи. Взяв город, они произвели большую резню. Внимай этому! Cp. Attaliot, p. 10; Pselli histor. (Sathas, Biblioth. graeca IV), 71, 74; Cedren. II, 533. Здесь разумеется поход Михаила IV Пафлагонянина (1034–1041 гг.), которым нанесен был последний удар восстанию болгарскому Делиана и Алусиана, а вместе с тем, и здоровью больного Михаила, вскоре умершего.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Metropolita Hilarion di Volokolamsk, Presidente del Dipartimento per le relazionie eclesiastiche esterne del Patriarcato di Mosca, ha aperto la conferenza con una relazione intitolata “San Nicola del Giappone e Sant " Innocenzo di Mosca –  santi che legano i popoli”. Rivolgendosi ai presenti, Sua Eminenza ha sottolineato: “L " incontro odierno permette di ritornare alle sorgenti spirituali dei rapporti tra la Russia, il Giappone e l’America, i paesi della regione Pacifica; rapporti che sono fondati sulla fede ortodossa, portata in questa parte del mondo dai missionari russi. Il nostro incontro si svolge in Giappone nell " anno del 220º anniversario della nascita di un figlio fedele della Chiesa ortodossa russa, un grande missionario, chiamato apostolo della Siberia e dell " America per il suo lavoro missionario, Sant’ Innocenzo di Mosca. È stato Sant’ Innocenzo, che dopo quarant " anni del suo servizio apostolico è riuscito a mostrare all " allora ventiquattrenne ieromonaco Nicola (Kasatkin), in che direzione lavorare, su che cosa concentrarsi nel proprio ministero,  perché il servizio al popolo giapponese dia buoni frutti. Sant’Innocenzo iniziò il suo cammino missionario nell " anno 1823, quando era ancora sposato. Allora il prete Ivan Veniamonov, non temendo le difficoltà, si recò, insieme alla sua famiglia, nel lontano continente nordamericano per evangelizzare la popolazione locale. Il Signore gli ha dato non solo sette figli, ma anche decine di migliaia di figli spirituali, da lui illuminati con la luce della fede di Cristo. Predicando il Vangelo tra le minoranze etniche,  nello stesso tempo studiava le loro culture e le loro lingue, la loro vita quotidiana e le loro religioni, e così creò sulla base dell " alfabeto cirillico l " alfabeto aleutino, scrisse il primo dizionario aleutino, formulò le basi della grammatica di questa lingua e tradusse in aleutino il Vangelo, il catechismo con delle preghiere e i canti ecclesiastici più importanti. Dopo la morte della moglie l " arciprete Ioann Veniaminov nell " anno 1840 divenne monaco con il nome di Innocenzo e fu successivamente ordinato vescovo, continuando il servizio di evangelizzazione dei popoli della Kamatka, delle isole Aleutine, dell " America del Nord, della Jacuzia e della regione di Chabarovsk. Dedicò più di mezzo secolo alle fatiche apostoliche nelle dure condizioni del Nord, correndo grandi pericoli per la vita.

http://mospat.ru/it/news/48047/

Сам Иоанн написал много книг в опровержение Иаковитов, Несториан и других еретиков (Жеми). Аббат Дюфреснуá в своих Tablettes chronologiques (1744 г.) перечислил след. сочинения сего патриарха: 1) Traité sur les donations faites á des moines: Apud Cotellerium in monumentis ecclesiae Graecae; 2) Questions sur l’ancien et nouveau testament: apud S. Athanasum; 3) et plusieurs d’autres ouvrages. При Иоанне в 6593=1089 году Сулейман сын Каламаш (у Жеми, Кутлумум), овладел Антиохией. (Брек) Muralt sub anno 1089. Antioche. Malek Khan accompagné du roi d’Albanie et de George II vient reprendre cette ville, et donne à Philarète, pour prix de son apostasie, le gouvernement de Marach. – 1098 an. juin 3. Antioche est prise par les Croisés. Le commendant de cette ville Emir Agou – Sian (У Брека Сапан) est tué. – Août 25. Jean patriarche grec de cette ville se retire á Constantinopole. Пятый круг времени, с 1098 года по 1267-й Век двенадцатый. 82.ФЕОДОСИЙ. Le Quien. – Жеми. – У Брека 108. Однако Брекова заметка о том, что Феодосий, по сказанию игумена монастыря св. чудотворца Симеона Гефирита, патриаршил в 6580=1076 году, должна быть отнесена к предшественнику патриарха Эмилиана Феодосию же, который действительно жил в то время. Что же касается до оповещения Брека, что крестоносцы с бою взяли Антиохию при 108 патриархе Феодосии, а не при предместнике его Иоанне; то сие противоречие подлежит обсуждению в будущности: sub judice futuro lis est. 83. АРИСТАРХ, вероятно, в Константинополе. У одного Брека под 109. Questo era patriarcha dei Greci sotto il regno di Alessios el Komninos nell’anno 1098. Egli guido benissimo il popolo, e mori. Ma non si sa nulla della sua istoria. 84. ИОАНН в Константинополе. †1140 Le Quien. – Жеми. – У Брека 110. 85. СОТИРИХ , вКонстантинополе . 11/ Ioannis Ciu ami histor. L. IV. p. 177. – Ephrem monachi patriarcharum recensus, στχοι 4733–4750. – Le Quien. – Жеми. Muralt anno 1156. Constantinopole. Un Synode de preliminaire est convoqué sur la demande de Constantin, metropolitain de Russie pour soumettre à un examen Soterique designé au siege d’Antioche. – Anno 1156 mai 12. Constantinopole. Un autre synode, presidé par l’empereur et les patriarches de Ierusalem et de Constantinopole obtient de Soterique qu’il revoque ses erreurs; neanmoins il n’est pas installé; ses adherants Eustathe de Durazzo, Nicephore Basilace et Michel de Thessalonique sont aussi deposés.

http://azbyka.ru/otechnik/Porfirij_Uspen...

(Cerimoniar. pag. 339.) Deinde 51 et ludi equeftres leguntur in gratiam Satacenorum amicorum inftituti, fob Conflantino et Romano Porphyrogeimitis Imperatoribus. (Cerimoniar. pag. 340.) Nec non in aliâ fimiliter receptione Delemici Amirae Ermet (S, Amidae) Stabant in medio magni Trichinii Magnaurae, 52 Sellae aureae, in quibus Domini (fcilicet Conftantinus et Romanus) refidebant. (Cerimoniar. pag. 342. Et in receptione denique ipfius Olgae, quae poft fupra diftas ex ordine refertur 53 , ubi poft convivium appofita funt bellaria in Pranforio, ubi (in Pentapyrgio) confidebat Imperator Conftantinus, et Romanus Porphyrogenneta Imperator, et amborum liberi Porphyrogenniti. (Ibidem pag. 345.) Quî fieri ergo poterat, ut praedietae receptiones, turn aliorum, turn Olgae ipfius, de qua praecipue fermo nobis eft, Anno 946. evenerint; quando Romanus, nec dum in confortium Imperii a Patre affumptus fuerat, neque coronatus in Throno Arcadii federe poterat, neque cum Imperatore Patre ut Imperator connumerari, Dominusque cum Domino appeliari; utpote qui non nifi anno 948. ad faftigium Imperialis Majeftatis, eveftus, eft? Merito ergo aduentus, Elgae Conflantinopolim,.circa annum duodecimum, ex quo folus Gonftantinus Porphyrogenneta, expulfo focero Lacapeno eiusque Filiis, regnare caepit, ftatuendus eft. Hoc vero anno, in quo Indiftio XIV. incidebat; quique erat A. M. 6464. An. Chr. 956. talem aduentum et Cedrenus (pag. 638) 54 repofuit; et Zonaras Tom. II pag. 194 in fuis annalibus 55 fubjunxit. At haec duo, inquies, obftare videntur, quin hie ifte annus pro re gefta admitti poffit. Primum eft, quod Conjiantinus Porphyrogenneta, Cbronograpbus cateroquin exaetiffimus in fuis ceremoniis Aulae Conjiantinopolitanae de boc Baptismo nihil dicat. Alteram, quod aduentum Principijfa Olga in annum 946 ponat. Ad quae, ante quam occurramus, illud primo ut novum aliquod et irifuetum in his notaffe fatemur, quod Confbntinus hie titulo Chronographi, et quidem exaftiffimi veniat infignitus; quem, principem alias doetum, 56 egregie que de litteris meritum; Chronographiam attamen nullam unquam confcripfiffe fciamus.

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij-Vulgar...

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010