Арианство быстро распространялось и требовало от Церкви его осмысления и оценки. В 325 г. в Никее был созван I Вселенский Собор, на котором было выработано общеобязательное для всей Церкви учение о Втором Лице Святой Троицы: «Веруем... во единого Господа Иисуса Христа, Сына Божия, единородного, рожденного от Отца, то есть из сущности Отца, Бога от Бога, Света от Света, Бога истинна от Бога истинна, рожденна, не сотворенна, единосущна Отцу (μοοσιον τ Πατρ), Им же вся быша, яже на небеси и на земли». Все главные положения учения Ария были преданы анафеме, а сам он со своими единомышленниками был отлучен от Церкви. Но поскольку сами отцы Собора не дали точного разъяснения терминов, то после Собора разгорелся напряженный богословский спор, среди участников которого настоящих ариан было немного, но многие не вполне правильно понимали Никейскую веру, неправильно понимали термин «единосущный». Многих он просто смущал, поскольку на Востоке этот термин имел дурную репутацию: в 269 г. на Антиохийском соборе он был осужден как выражение динамистской ереси. После осуждения Собором арианской ереси ее последователи разделились на несколько партий. Партия так называемых полуариан, или омиусиан (греч. μοιοσιος – «подобосущный»), во главе с Евсевием Никомидийским и Евсевием Кесарийским , отрицая учение Ария о тварности Сына и не признавая Сына единосущным Отцу, предлагала учение о «подобосущии» Сына Отцу, причем их «подобосущие» было весьма близко к «единосущию». Омиусианское учение было выражено на Анкирском Соборе 358 г. Выдающуюся роль среди омиусиан играл Анкирский епископ Василий. Омиусиане отвергали термин «единосущный» как выражение модализма, поскольку с их точки зрения термин «омоусиос» делал излишний акцент на единстве Божества и, таким образом, вел к слиянию Лиц. Они выдвигали в противовес свой термин: «подобие по сущности, или подобносущие». Назначение этого термина – подчеркнуть отличие Отца и Сына. Партия строгих ариан, или аномеев (νμοιος – «неподобный»), учила, что Сын, будучи творением, имеет природу, отличающуюся от природы Отца, поэтому Сын ни в чем не подобен (νμοιος) Отцу. По имени главных выразителей и защитников этого учения – Аэция (антиохийского диакона) и Евномия (епископа Кизичского) – строгие ариане назывались еще аэцианами и евномианами.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/dog...

Разделы портала «Азбука веры» с 2005 года Патрология (от греч. πατρ (патер), и λγος (логос) — слово, речение) – 1) наука, занимающаяся изучением истории жизни и богословского творчества Отцов Церкви и церковных учителей; 2) богословская дисциплина, излагающая в систематическом порядке учение о жизни и богословской деятельности Отцов и учителей Церкви . Под патрологией следует понимать богословскую дисциплину, изучающую историю христианской богословской письменности, имеющей свою вершину и средоточие в трудах Отцов Церкви (см. Святоотеческую библиотеку ). Важно отметить, что в круг патрологических исследований входят не одни Отцы Церкви. Следуя проф. К.Д. Попову ,  патрология называется патрологией «не потому, что она обязывалась говорить об одних только Отцах Церкви, – она обнимает всех древних церковных писателей, – а потому, что святые отцы – носители, свидетели, истолкователи и защитники откровенной истины в таком виде, в каком она сохранилась в Церкви, – составляют главнейший и существеннейший элемент её». Хронологические рамки патрологических исследований не могут иметь строгих пределов. Патрология изучает постепенное раскрытие христианской церковной мысли, а  Церковь продолжает свое богочеловеческое существование в истории вплоть до конца времени. «Церковь Христова будет существовать до скончания мира, так до скончания мира будут являться в ней для нужд Церкви избранные орудия Духа Божия, – указывает  выдающийся патролог архиепископ Филарет (Гумилевский) . – Таким образом, во всех веках могут быть мужи с качествами, необходимыми для Отцов Церкви, и мнения людские, назначающие mo VI, mo XIII век, не имеют основания себе в предмете». По мнению другого известного патролога архим. Киприана (Керна) , церковная мысль также продолжает свое плодотворное раскрытие в истории. Следовательно, изучать ее «надо не ограничивая её только периодом классических богословских споров или вселенских соборов, а проникая и в позднейшие века византийской письменности, давшей Церкви таких великих учителей, как преп. Симеон Новый Богослов или св. Григорий Палама (т.е. XI u XIV века)».

http://azbyka.ru/patrologiya

X или в начале XI и притом, по признакам письма, в Константинополе. Главнейшие доказательства в пользу этой эпохи даются фигурными инициалами и миниатюрами. Первые представляют обыкновенный тип заглавных букв в роскошных рукописях XI века и состоят или из растительных побегов условной формы, или из птичек, которые держат в клюве ветви; фигуры исполнены только в контурах, золотом же, и не иллюминованы красками! Миниатюры, числом 7, писаны по золотому фону и размещены по обе стороны трех выходных листов, и так как Евангелие это представляет из себя кодекс по чтениям, то, вероятно, это размещение было и первоначальное. Христос на первой стр. стоит на четырехугольном подножии, усыпанном жемчугом, держа в левой руке Евангелие и благословляя правой; одет в пурпурный хитон с широкими золотыми клавами и голубой гиматий; складки угловатые, ломающиеся. Тип Христа повторяет известные мозаики XI и XII века, но лицо более продолговато и худо, а взгляд на право не мало усиливает строгость выражения. Вообще говоря, иконописный тип дан здесь в прекрасных еще формах, хотя крайнее удлинение пропорций напоминает даже работы XII столетия. Богородица (μηρ Θυ) наиболее изящная и замечательная миниатюра, хотя с тем же недостатком в пропорциях; М. одета в голубой хитон и лиловое покрывало, окутывающее ее с головой; правую руку она прижимает к груди, а в левой держит свиток, смотрит на лево. Ап. Матфей в прекрасном, строгом, в не лишенном добродушия типе, держит на покрывале своего гиматия Евангелие и берется за него правой рукой. Марк указывает правой рукой на свое Евангелие, также Лука, а Иоанн благословляет. Типы, так сказать, канонизованные, т. е. окончательно установившиеся в X и XI стол., и уже утрируют выражения строгости и величавости. Всего ближе изображения эти подходят к известным по своему изяществу Евангелистам в миниатюрах Евангелия Имп. Никифора (Никифора Фоки, около 964 года) в Нар. Нац. библ. за 70 55 , но не имеют ни их живости, ни натуральности в передаче тела и вариации. Последняя и важнейшая для определения эпохи миниатюра представляет преподобного Петра (σιος Πτρος), мрачную, аскетическую фигуру старца, с бородой до пояса, как у Павла Фивейского, в темно-коричневом монашеском одеянии, но без кукуллия; на хитоне видны.: аналав (ναβολες) или шерстяной шнур, который, опускаясь с шеи, обвивает плечи и препоясывает крестообразно одежду, и кожаный с металлическим набором пояс, с которого спускаются вериги; на плечи накинут сзади и застегнут на груди теорий. Из всех Святых 56 греческой церкви с именем Петра подходит только одно лицо, а именно: Петр ( σος πατρ μν) б. патриций времен царицы Ирины, сын Константина, доместик школ при Никифоре, молитвою освободившийся от болгарского плена и разрешенный от уз И. Богословом, после покинувший мир и ставший монахом сперва на Олимпе, затем в Константинополе в местности имени Эвандра. Его житие передано под 1 Июля в греч. Менологии Имп. Василия, что в Ватик. б. (изд. Albani, III р. 148).

http://azbyka.ru/otechnik/Nikodim_Kondak...

Разделы портала «Азбука веры» Православные молитвы Великий канон прп. Андрея Критского (греч.  Μγας Κανν το γου νδρου Κρτης) В Избранное Original ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ τ Τετρτ τ Βρδυ ρολγιον Τριδιον Τ Τετρτ Ε βδοµδος ες τ πδειπνον. Μγας Κανν. πδειπνον Μικρν ΙΕΡΕΥΣ Ελογητς  Θες µν πντοτε, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ µν. ΙΕΡΕΥΣ Δξα σοι  Θες µν, δξα σοι. Βασιλε ορνιε, Παρκλητε, τ Πνεµα τς ληθεας,  πανταχο παρν κα τ πντα πληρν,  θησαυρς τν γαθν κα ζως χορηγς, λθ κα σκνωσον ν µν κα καθρισον µς π πσης κηλδος κα σσον, γαθ, τς ψυχς µν. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Τρισγιον. γιος  Θες, γιος σχυρς, γιος θνατος, λησον µς. (κ γ) Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Παναγα Τρις, λησον µς. Κριε, λσθητι τας µαρταις µν. Δσποτα, συγχρησον τς νοµας µν. γιε, πσκεψαι κα ασαι τς σθενεας µν, νεκεν το νµατς σου. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Πτερ µν  ν τος ορανος, γιασθτω τ νοµ σου. λθτω  βασιλεα σου. Γενηθτω τ θληµ σου, ς ν οραν κα π τς γς. Τν ρτον µν τν πιοσιον δς µν σµερον. Κα φες µν τ φειλµατα µν, ς κα µες φεµεν τος φειλταις µν. Κα µ εσενγκς µς ες πειρασµν, λλ ρσαι µς π το πονηρο. ΙΕΡΕΥΣ τι σο στιν  βασιλεα κα  δναµις κα  δξα το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεµατος, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. (µν.) ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ µν. Κριε, λησον. (ιβ) Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Δετε προσκυνσωµεν κα προσπσωµεν τ Βασιλε µν Θε. Δετε προσκυνσωµεν κα προσπσωµεν Χριστ τ Βασιλε µν Θε. Δετε προσκυνσωµεν κα προσπσωµεν ατ, Χριστ τ Βασιλε κα Θε µν. Ψαλµς N (50). λησν µε,  Θες, κατ τ µγα λες σου, κα κατ τ πλθος τν οκτιρµν σου ξλειψον τ νµηµ µου.

http://azbyka.ru/molitvoslov/great-canon...

Скачать epub pdf 160 Греч. ζω – букв. жизнь, но значит средство жизни, пропитание. Этим значением, в уклонение от слав. пер., пользуемся. 165 В алекс. [у Свита и Ральфса без разночт.] и мн. ркпп. дополнено: πατρ σου... μτηρ σου. В ват., [син.] и слав. тт. этого дополнения нет. 167 Из дальнейших 29–35 стт. видно, что под чужим домом разумеются места сборищ, гульбищ и оргий праздных и бездомных людей. 168 По-греч. λλοτραν [чужую]; в слав. пер. правильно дополнено, по смыслу и по контексту – жену, хотя по букве ему нет соответствия в греч. т. Читать далее Источник: Книга притчей Соломоновых в русском переводе с греческого текста LXX, с славянским переводом, введением и примечаниями/[Пер.] П. Юнгеров. - Казань : типо-лит. Имп. ун-та, 1908. - 154 с. Вам может быть интересно: Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Pavel_Yungerov...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Τρισγιον. γιος  Θες, γιος σχυρς, γιος θνατος, λησον µς. (κ γ) Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Παναγα Τρις, λησον µς. Κριε, λσθητι τας µαρταις µν. Δσποτα, συγχρησον τς νοµας µν. γιε, πσκεψαι κα ασαι τς σθενεας µν, νεκεν το νµατς σου. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Πτερ µν  ν τος ορανος, γιασθτω τ νοµ σου. λθτω  βασιλεα σου. Γενηθτω τ θληµ σου, ς ν οραν κα π τς γς. Τν ρτον µν τν πιοσιον δς µν σµερον. Κα φες µν τ φειλµατα µν, ς κα µες φεµεν τος φειλταις µν. Κα µ εσενγκς µς ες πειρασµν, λλ ρσαι µς π το πονηρο. ΙΕΡΕΥΣ τι σο στιν  βασιλεα κα  δναµις κα  δξα το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεµατος, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. (µν.) ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Κοντκιον. Το Τριωδου χος πλ. β. Ψυχ µου ψυχ µου, νστα, τ καθεδεις; τ τλος γγζει, κα µλλεις θορυβεσθαι ννηψον ον, να φεσητα σου Χριστς  Θες,  πανταχο παρν, κα τ πντα πληρν. Κριε, λησον. (µ) ν παντ καιρ κα πσ ρ ν οραν κα π γς προσκυνοµενος κα δοξαζµενος Χριστς  Θες,  µακρθυµος,  πολυλεος,  πολυεσπλαγχνος,  τος δικαους γαπν κα τος µαρτωλος λεν,  πντας καλν πρς σωτηραν δι τς παγγελας τν µελλντων γαθν , ατς Κριε, πρσδεξαι κα µν ν τ ρ τατ τς ντεξεις κα θυνον τν ζων µν πρς τς ντολς σου. Τς ψυχς µν γασον, τ σµατα γνισον , τος λογισµος διρθωσον, τς ννοας κθαρον κα σαι µς π πσης θλψεως, κακν κα δνης. Τεχισον µς γοις σου γγλοις, να τ παρεµβολ ατν φρουροµενοι κα δηγοµενοι καταντσωµεν ες τν ντητα τς πστεως κα ες τν πγνωσιν τς προστου σου δξης, τι ελογητς ε ες τος ανας τν ανων. µν. Κριε, λησον. (κ γ) Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν.

http://azbyka.ru/molitvoslov/great-canon...

Τν τιµιωτραν τν Χερουβµ, κα νδοξοτραν, συγκρτως τν Σεραφµ, τν διαφθρως, Θεν Λγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτκον, σ µεγαλνοµεν. ν νµατι Κυρου ελγησον, Πτερ. ΙΕΡΕΥΣ Θες οκτιρσαι µς κα ελογσαι µς πιφναι τ πρσωπον ατο φ’ µς, κα λεσαι µς. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ µν. ΙΕΡΕΥΣ Εχ το γου φραµ Κριε κα Δσποτα τς ζως µου, πνεµα ργας, περιεργας, φιλαρχας κα ργολογας µ µοι δς. Πνεµα δ σωφροσνης, ταπεινοφροσνης, ποµονς κα γπης χρισα µοι τ σ δολ. Να, Κριε Βασιλε, δρησα µοι το ρν τ µ πτασµατα, κα µ κατακρνειν τν δελφν µου. τι ελογητς ε ες τος ανας τν ανων. µν. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ Τρισγιον. γιος  Θες, γιος σχυρς, γιος θνατος, λησον µς. (κ γ) Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Παναγα Τρις, λησον µς. Κριε, λσθητι τας µαρταις µν. Δσποτα, συγχρησον τς νοµας µν. γιε, πσκεψαι κα ασαι τς σθενεας µν, νεκεν το νµατς σου. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Κριε, λησον. Δξα Πατρ κα Υ κα γ Πνεµατι. Κα νν κα ε, κα ες τος ανας τν ανων. µν. Πτερ µν  ν τος ορανος, γιασθτω τ νοµ σου. λθτω  βασιλεα σου. Γενηθτω τ θληµ σου, ς ν οραν κα π τς γς. Τν ρτον µν τν πιοσιον δς µν σµερον. Κα φες µν τ φειλµατα µν, ς κα µες φεµεν τος φειλταις µν. Κα µ εσενγκς µς ες πειρασµν, λλ ρσαι µς π το πονηρο. ΙΕΡΕΥΣ τι σο στιν  βασιλεα κα  δναµις κα  δξα το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεµατος, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ µν. Κριε, λησον. (ιβ) ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (Παλου µοναχο, Μονς τς Εεργτιδος) σπιλε, µλυντε, φθορε, χραντε, γν Παρθνε, Θενυµφε Δσποινα,  Θεν Λγον τος νθρποις τ παραδξ σου κυσει νσασα κα τν πωσθεσαν φσιν το γνους µν τος ορανοις συνψασα  τν πηλπισµνων µνη λπς κα τν πολεµουµνων βοθεια,  τοµη ντληψις τν ες σ προστρεχντων, κα πντων τν Χριστιανν τ καταφγιον µ βδελξ µε τν µαρτωλν, τν ναγ, τν ασχρος λογισµος κα λγοις κα πρξεσιν λον µαυτν χρεισαντα, κα τ τν δονν το βου, αθυµ γνµης, δολον γενµενον.

http://azbyka.ru/molitvoslov/great-canon...

λλ’ ς το φιλανθρπου Θεο Μτηρ, φιλανθρπως σπλαγχνθητι π’ µο τ µαρτωλ κα στ, κα δξαι µου τν κ υπαρν χειλων προσφεροµνην σοι δησιν, κα τν σν Υν , κα µν Δεσπτην κα Κριον, τ µητρικ σου παρρησ χρωµνη δυσπησον, να νοξ κµο τ φιλνθρωπα σπλγχνα τς ατο γαθτητος κα, παριδν µου τ ναρθµητα πτασµατα, πιστρψ µε πρς µετνοιαν κα τν ατο ντολν ργτην δκιµον ναδεξ µε. Κα πρεσ µοι ε ς λεµων κα συµπαθς κα φιλγαθος, ν µν τ παρντι β θερµ προσττις κα βοηθς, τς τν ναντων φδους ποτειχζουσα κα πρς σωτηραν καθοδηγοσα µε κα ν τ καιρ τς ξδου µου τν θλαν µου ψυχν περιπουσα κα τς σκοτεινς ψεις τν πονηρν δαιµνων πρρω ατς πελανουσα. ν δ τ φοβερ µρ τς κρσεως, τς αωνου µε υοµνη κολσεως, κα τς πορρτου δξης το σο Υο κα Θεο µν κληρονµον µε ποδεικνουσα. ς κα τχοιµι, Δσποινα µου, περαγα Θεοτκε, δι τς σς µεσιτεας κα ντιλψεως, χριτι κα φιλανθρωπ το µονογενος ΣουΥο, το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος µν ησο Χριστο.  πρπει πσα δξα, τιµ κα προσκνησις, σν τ νρχ ατο Πατρ κα τ παναγ κα γαθ κα ζωοποι ατο Πνεµατι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. µν. ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ (ντιχου Μοναχο το Πανδκτου) Κα δς µν, Δσποτα, πρς πνον πιοσιν , νπαυσιν σµατος κα ψυχς, κα διαφλαξον µς π το ζοφερο πνου τς µαρτας κα π πσης σκοτεινς κα νυκτερινς δυπαθεας. Πασον τς ρµς τν παθν , σβσον τ πεπυρωµνα βλη το πονηρο τ καθ’ µν δολως κινοµενα. Τς τς σαρκς µν παναστσεις κατστειλον κα πν γεδες κα λικν µν φρνηµα κοµισον. Κα δρησαι µν,  Θες, γργορον νον, σφρονα λογισµν, καρδαν νφουσαν , πνον λαφρν κα πσης σατανικς φαντασας πηλλαγµνον. Διανστησον δ µς ν τ καιρ τς προσευχς στηριγµνους ν τας ντολας σου κα τν µνµην τν σν κριµτων ν αυτος παρθραυστον χοντας. Παννχιον µν τν σν δοξολογαν χρισαι ες τ µνεν κα ελογεν κα δοξζειν τ πντιµον κα µεγαλοπρεπς νοµα σου, το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεµατος, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων.

http://azbyka.ru/molitvoslov/great-canon...

λησν µε,  Θες, λησν µε. Τν Αµρρουν µµησαι θλα ψυχ πρσδραµε κρτησον, το κρασπδου το Χριστο, να υσθς µαστγων, κοσς δ παρ’ ατο  πστις σου σσωκ σε. λησν µε,  Θες, λησν µε. Τν χαµα συγκπτουσαν µιµο  ψυχ, πρσελθε, πρσπεσον, τος ποσ το ησο, να σε νορθσ, κα βηµατσεις ρθς, τς τρβους το Κυρου. λησν µε,  Θες, λησν µε. Ε κα φραρ Δσποτα πρχεις βαθ, βλσν µοι νµατα, ξ χρντων σου φλεβν, ν’ ς  Σαµαρετις, µηκτι πνων διψ ζως γρ εθρα βρεις. λησν µε,  Θες, λησν µε. Σιλωµ γενσθω µοι τ δκρυ µου, Δσποτα Κριε, να νψωµαι κγ, τς κρας τς καρδας, κα δω σε νοερς, τ φς τ πρ ανων. σα το Θεο, πρσβευε πρ µν. συγκρτ ρωτι πανλβιε, ξλον ποθσασα, προσκυνσαι το Σταυρο, ξωσαι το πθου, ξωσον ον κµ, τυχεν τς νω δξης. σα το Θεο, πρσβευε πρ µν. εθρον ορδνειον περσασα, ερες νπαυσιν, τν νδυνον σαρκς, δονν κφυγοσα, ς κα µς ξελο, σας προσευχας σα. γιε το Θεο, πρσβευε πρ µν. ς ποιµνων ριστον νδρα σφε, πρκριτον ντα σε, πθ δοµαι πολλ, κα φβ σας πρεσβεαις, τς σωτηρας τυχεν, κα ζως αωνου. Δξα. Τριαδικν. Σ Τρις δοξζοµεν τν να Θεν, γιος, γιος, γιος ε  Πατρ,  Υς κα τ Πνεµα, πλ οσα Μονς, ε προσκυνουµνη. Κα νν. Θεοτοκον. κ σο µφισατο τ φραµ µου, φθορε νανδρε, Μητροπρθενε Θες,  κτσας τος ανας, κα νωσεν αυτ, τν τν νθρπων φσιν. δ .  Ερµς. βησα, ν λ καρδ µου, πρς τν οκτρµονα Θεν, κα πκουσ µου, ξ δου κατωττου, κα νγαγεν, κ φθορς τν ζων µου. (δς) Τροπρια. λησν µε,  Θες, λησν µε. Τ δκρυα Σωτρ τν µµτων µου, κα τος κ βθους στεναγµος, καθαρς προσφρω, βοσης τς καρδας,  Θες µρτηκ σοι, λσθητ µοι. λησν µε,  Θες, λησν µε. ξνευσας ψυχ το Κυρου σου, σπερ Δαθν κα βειρν λλ φεσαι κρξον, ξ δου κατωττου, να µ τ χσµα, τς γς σ συγκαλψ. λησν µε,  Θες, λησν µε.

http://azbyka.ru/molitvoslov/great-canon...

Προσκυνητς απ την Αντιχεια στον τφο του πατρα Ισακ Λγο πριν την κομησ του, η κατσταση του πατρα Ισακ καλυτρεψε για λγο και ζτησε να τον μεταφρουν απ το νοσοκομεο στην Ιερ Μον Αγου Ιωννη του Προδρμου, στη Μεταμρφωση , που και αποδμησε εις Κριον, στις 16 Ιουλου του 1998. Ο ιερομναχος Ισακ (Ατλλα) χει ενταφιαστε στο Κελλ της Αναστσεως του Κυρου στο γιο ρος, σε εκενο τον τφο που εχε ετοιμσει ο διος για τον εαυτ του απ καιρ.   Ιερας Μιλχμ Αλ Χαουραν Ιερας Μιλχμ Αλ Χαουραν Απ τα Ρωσικ στα Ελληνικ μετφρασε η Αναστασα Νταβντοβα Απ τα Αραβικ στα Ρωσικ μετφρασε και ετομασε τη δημοσευση η Ιουλα Πετρβα Greek Orthodox Patriarchate of Antioch and all the East Pravoslavie.ru 7/28/2021  См. русское издание: Иеромонах Исаак. Житие старца Паисия Святогорца/пер. с греч. иеромон. Доримедонта (Сухинина). М.: Изд. дом «Святая Гора», 2006. (Πρκειται για τη ρωσικ μετφραση του βιβλου του Ιερομονχου Ισακ «Ο βος του γροντα Πασου του Αγιορετη» απ τα ελληνικ). χει εκδοθε και κυκλοφορε να τουλχιστον ακμη βιβλο για τον Ιερομναχο Ισακ (Ατλλα) απ τον Αρχιμανδρτη Αρσνιο Κατερλο, πνευματικ παιδ του: «Ο Γροντς μου Ισακ ο Λιβανζος», Εκδσεις «Ορθδοξος Κυψλη».   . () : //. . 2 2021. . 48–44.  Η Ιερ Σταυροπηγιακ Μον του Προφτη Ηλα βρσκεται κοντ στο χωρι Σουβιρ, στην περιοχ Ματν, που εναι 31 χιλιμετρα μακρι απ τη Βηρυτ. Τρα εκε εναι η καλοκαιριν κατοικα του Πατριρχη Αντιοχεας.  Η Περιοχ Κορα του Βρειου Λβανου.  Το μεγαλτερο λιμνι στη Συρα, στις ακτς της Μεσογεου θλασσας.  Η Ιερ Μον Κοιμσεως της Θεοτκου Μπαλαμντ βρσκεται 16 χιλιμετρα μακρι απ την πλη της Τρπολης (του Λιβνου). Εναι να απ τα σημαντικτερα μοναστρια της Ορθδοξης Εκκλησας της Αντιοχεας που χει εξελιχθε σε κντρο αναφορς για την ορθδοξη θεολογα και εκπαδευση.    Βρσκεται στο χωρι Κουσμπ, της περιοχς Κορα (τπος μαζικς διαμονς ορθδοξου πληθυσμο).

http://gr.pravoslavie.ru/140807.html

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010