| – Πλγιασες κι εκοιμθης, σαν λιοντρι και σαν το μικρ του να τον ξυπνσει ποις τολμ; (Γεν. 49: 9), – ψιθυρζει με θλψη ο γροντας Ιακβ. – Ποιος λλος εκτς απ τον διο τον ψιστο, θα αναστσει τρα τον Υι Του; Θα προσπερσουμε τις μετπειτα ευλογες και τις προφητεες για τους λλους γιος του Ισραλ. Θα σταματσουμε μνο σε ναν ακμα απ τους δδεκα, στο γιο του Ιακβ με το νομα Δαν. Η Γραφ δε μας λει τποτα το κακ για τον Δαν. μως, κοιτντας το θλιμμνο πρσωπο του γιο του, ο Ιακβ-Ισραλ προφητικ προβλπει στους απογνους του Δαν τον νθρωπο της αμαρτας, τον αντχριστο, που εναι γραφτ να ρθει στους σχατους καιρος της ιστορας της ανθρωπτητας. – Ο Δαν θα εναι σαν φδι μες στο δρμο, – με δυσκολα μιλει ο γρος, σαν να μην πιστεει ο διος αυτ που μλις του εχαν αποκαλυφθε απ τον Θε, – σαν χιδνα στο μονοπτι, που δαγκνει τις φτρνες του αλγου κι ο καβαλρης πφτει πσω ανποδα. (Γεν. 49: 17). σχατοι καιρο της ιστορας της ανθρωπτητας… Στον θρνο, στο βασιλικ πρναο του ανακατασκευασμνου Ναο της Ιερουσαλμ ανβηκε γιος πρνης, ο αντχριστος, ο αδιντροπος απατενας που κνει μεγλα θαματα, ο Εβραος απ τη φυλ του Δαν. Οι Εβραοι στην αρχ τον αναγνρισαν ως τον δικ τους Μασσιχ, μως, στη συνχεια, αφο διδχτηκαν απ τον προφτη Ηλα, διαπστωσαν τι εναι σφετεριστς και ψετης και επανασττησαν εναντον της εξουσας του. Ο εξαγριωμνος αντχριστος μαζεει τους ρχοντες λου του κσμου και οδηγε τα στρατεματ τους στην Αγα Γη, για να τιμωρσει τους επαναστατημνους εναντον του Εβραους… Η κοιλδα του Ιεσραλ δονεται απ τις εκρξεις και το θρυβο, η κοιλδα του Αρμαγεδδν τρμει απ τις κραυγς των τραυματισμνων… Και το σπρο κεφλι του Ιακβ γρνει ξαν πνω στο μαξιλρι και εξαντλημνος ψιθυρζει: – Τη σωτηρα μου απ σνα περιμνω, Κριε! (Γεν. 49: 18). Ευγνιος Αμπντουλλεβ Μετφραση για την πλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασα Νταβντοβα Pravoslavie.ru 7/11/2023 Лопухин А. П . Толковая Библия. (Ελλ: Λοπουχν Α.Π. Η Ββλος με ερμηνευτικ σχλια). |
| Г. Ο τε ατς ατ φνη, ο τε κενη ατν θεσατο. В. Οκ ο ν οδε» κ ησεν ε " ν αυ« τ γα» ρ ν θ εα " σατο ατον Γ . Επειδη» ο ν τς αυτν ψυχα " ς (f. 298) οχ ο " ρ μεν η " μρς 42 , ω " ς οικεν, οκ χομεν ψυχα " ς; В. Ο σαμεν, τι χομεν πα " ντες ψυχα " ς. Γ. ιδει κ αι» Μαρι " α, τι νδον ατς ο» Θεο " ς ν αλλα» κ αι» οι» πνεμα γιον χοντες σασιν τι κ τς νεργει " ας εχουσι, κ αι» μη» ο " ρ σι το» γιον πνεμα. В. Οι» γιοι Θεο ν ε δον και πνευμα οχ ε δον. Γ. Και τι νες ε δον Θεο ν; В. Αβραα μ πρτος. φδη γα ρ φησιν ο Θεο ς τω Αβραα μ ( Γεν. 12.7). Γ. φθη ατ ο Θεο ς α ου φυ σει 43 . α ε ν φαντασι " φωτο ς. φησι γα ρ ο Κυ ριος Αβραα μ η γαλλια σατο να δη τη ν η με ραν τμην. και» ει δε και ε χα ρη ( Ιωαν. 8.56). ου κ με ε δε, α λλα τη ν μη ν με ραν. ου τν χρονικη ν λε γων με ραν, λλα το φς ατο με ρα καλε. πειδη το παρ η μν τοτο φς η με ρα κληθη 44 . В. Οδε» α κωβος ο» πατρια ρχης ε δε Θεο ν, ει πω ν ε δον γα ρ Θεο ν προ ωπον προ ς προ ωπον και σω θη μου η ψυχη»; ( Γεν. 32. 30) Γ. φντα σθη ω ς νδρωπος και ατο ς ορν. και τν α γγελιχη ν δε λεωφορον ν ε δει κλι μακος ε δεν. και ω ς νθρωπ τ Θε 45 παλαι ων ντστη ( Γεν. 28. 12–17). В. Πο θεν ο ν ε Θεο ν; ε δον; Γ. κ του νεργος το ν τ μηρ. κ τς α νο δου. και καθο δου τν α γγε γων. και κ το προσφο ρως μετονομασθναι σραη λ. Β. Οδε β επων κο με ν το ς κουο ν σου το προ τερον, νυνι δε» ο φθαλμο ς μου ρακε» σε; ( Ιωβ. 42.5). Γ. λλα» δια λαι λαπος και νεφν. Β. Οδ Μωυσς ο τ προσ π νδοξος περι ου λε χθη. τι στο μα κατα στο μα λα λει 46 ατ και ο ανιγμα των; Γ. Προ θες και τν δο ξαν Κυρι ου ε δε και» ο φυ σιν Θεο 47 . και κα λεσε φησι ο Θες τν Μωσν κ ωε σου τς νεφε λης. το δε ε θος τς δο ξης ατο ν ω σει πρ φλε γον ( Εξοδ. 24. 16–17). Β. Ο τε Ηλι ας ο ναληφθει ς ω ς ει ς το ν ορανον 48 ; Γ. Ο τε λι ας. φωνη γα ρ κεν α ρας λεπτς. |
| Μαρτυρες για την αθανασα της ψυχς Γροντας Ευστρτιος (Γκολοβνσκι) Πρτα πρτα πρπει να πω τι, πως η παρξη του Θεο, τσι και η αθανασα της ψυχς εναι, για ναν υγι νου, αλθεια ολοφνερη και αναμφισβτητη. Οι μαρτυρες της Αγας Γραφς γι’ αυτ την αλθεια εναι πολλς. Στην Παλαι Διαθκη εναι χαρακτηριστικς οι εκφρσεις με τις οποες δηλνεται ο θνατος: «Ο Ιακβ… φυγε και πγε να προστεθε στο λα του (ο οποος εχε φγει νωρτερα απ’ αυτν τον κσμο)» (Γεν. 49:33). Ο Ιακβ, νομζοντας τι κποιο θηρο εχε κατασπαρξει το γιο του Ιωσφ, θρηνοσε κι λεγε: «Πενθντας θα κατβω στο παιδ μου, στον δη» (Γεν. 37:35). «Ο Δαβδ κοιμθηκε και προστθηκε στους προγνους του» (Γ’ Βασ. 2:10). Τη ζωνταν τους πστη στην αθανασα της ψυχς εκφρζουν ο Ψαλμωδς, ο Εκκλησιαστς και ο Σολομν: «Εγ δικαιωμνος θα δω το πρσωπ Σου· θα χορτσει η ψυχ μου βλποντας τη δξα Σου» (Ψαλμ. 16:15). «Με τη βουλ Σου με καθοδγησες (σ’ ετοτη τη ζω) και με δξα με παρνεις (στην λλη ζω)» (Ψαλμ. 72:24). «Και ττε το χμα (δηλαδ το σμα) θα επιστρψει στη γη, που και πως ταν πριν πλαστε, εν η ψυχ θα επιστρψει στον Θε που την δωσε» (Εκκλ. 12:7). «Ο Θες θα κρνει λες τις πρξεις μας, ετε αγαθς εναι ετε κακς, ακμα και τις πιο απκρυφες» (Εκκλ. 12:14). «Το θνατο δεν τον κανε ο Θες, οτε ευχαριστιται με τον αφανισμ των ζωντανν. Η δικαιοσνη του Θεο εναι πηγ αθανασας» (Σοφ. Σολ. 1:13, 15). λοι οι δκαιοι της Παλαις Διαθκης, σμφωνα με τη μαρτυρα του αποστλου Παλου «διακρυξαν τι εναι «ξνοι και περαστικο» πνω στη γη. Ασφαλς, σοι εκφρζονται τσι, δεχνουν πως επιζητον μια μνιμη πατρδα…, μια καλτερη πατρδα, δηλαδ επουρνια » (Εβρ. 11:13-14, 16). Στην Καιν Διαθκη ακμα περισστερο ο νθρωπος αντιμετωπζεται ως μνιμος κτοικος του ουρανο, που βρσκονται λες οι ελπδες του και λοι οι θησαυρο των φθαρτων αγαθν. Αυτ την αλθεια φανερνουν τα λγια του Κυρου μας Ιησο Χριστο: «Ο Θες δεν εναι Θες νεκρν αλλ ζωντανν, καθς γι’ Αυτν λοι εναι ζωντανο» (Λουκ. 20:38). |
| Απστευτη πρκληση τουρκικν ΜΜΕ : Δικαστριο μπορε να μετατρψει την Αγι Σοφι σε τζαμ Τις πολυεππεδες προκλσεις της κατ της Ελλδας συνεχζει η Τουρκα, καθς δημοσευμα της φιλοκυβερνητικς εφημερδας «Γεν Σαφκ», επαναφρει το θμα της μετατροπς της Αγις Σοφις σε τζαμ Τις πολυεππεδες προκλσεις της κατ της Ελλδας συνεχζει η Τουρκα, καθς δημοσευμα της φιλοκυβερνητικς εφημερδας «Γεν Σαφκ», επαναφρει το θμα της μετατροπς της Αγις Σοφις σε τζαμ. Σμφωνα με το sigmalive.com, πως αναφρει η τουρκικ εφημερδα, το Συμβολιο της Επικρατεας της Τουρκας αναμνεται να εξετσει ζτημα της μετατροπς του μουσεου της Μονς της Χρας -με τα σπουδαα μωσακ- σε τμενος και η απφασ του αναμνεται να αποτελσει προηγομενο και για λλα μουσεα, που κατ την οθωμανικ αυτοκρατορα λειτουργοσαν ως τζαμι, μεταξ των οποων και η Αγα Σοφα. in.gr 11/6/2019 ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Στη συγκεκριμνη προφητεα, η χριστιανικ Εκκλησα αντιλαμβνεται το φδι ως τον κπτωτο γγελο του Θεο, τον Εωσφρο, δηλαδ, τον σαταν, τον διβολο. Η αναφορ στη γυνακα εννοε την Παρθνο, απ την Οποα επρκειτο να γεννηθε ο Σωτρας. Η επμενη προφητεα για τον ερχομ του Μεσσα στον κσμο θεωρεται η υπσχεση που δωσε ο Θες στον Αβραμ. Αβραμ και οι γγελοι του Ρμπραντ. Αφτου ο Κριος δοκμασε την πστη του δικαου, του επε: « Κα νευλογηθσονται ν τ σπρματ σου πντα τ θνη τς γς, νθ ν πκουσας τς μς φωνς» (Γεν. 22, 18) . Σε αυτ τα λγια του Θεο η Εκκλησα βλπει την νδειξη τι ο Μεσσας επρκειτο να γεννηθε απ το γνος Αβραμ. Στο τλος του βιβλου της Γνεσης υπρχει μια λλη κεκαλυμμνη νξη για τη γννηση του Χριστο. Ο δκαιος Ιακβ, πριν πεθνει, σε μια απ τις προφητεες που δνει στους γιους του, μιλει ως εξς: « Οκ κλεψει ρχων ξ Ιοδα κα γομενος κ τν μηρν ατο, ως ν λθ τ ποκεμενα ατ, κα ατς προσδοκα θνν (Γεν.49, 10) . Με τη φρση «τα αποκεμενα αυτ» (που μεταφρζεται και ως «ρχοντας» - ΣτΜ) εννοεται ο μελλοντικς Σωτρας. Το νημα λης της προφητεας γκειται στο εξς: ο εκλεκτς λας θα χει την ελευθερα και την κρατικ υπσταση σπου να ρθει ο Ιησος Χριστς στον κσμο. Στη συνχεια δε, λγω της απρριψς Του, θα τα χσουν λα. Με την «προσδοκα εθνν» εννοεται η μεταστροφ των ειδωλολατρν προς τον Χριστ. Για τη Γννηση του Μεσσα προφτευε και ο προφτης Μιχαας που ζησε περπου επτ αινες πριν απ τον Χριστ. ταν αναφρεται στον μελλοντικ Μεσσα, ο προφτης μιλει για τον τπο της Γννησς Του: «Και σ, Βηθλεμ, οκος το Εφραθ, λιγοστς ε το εναι ν χιλισιν Ιοδα κ σο μοι ξελεσεται το εναι ες ρχοντα ν τ Ισραλ, κα α ξοδοι ατο π ρχς ξ μερν ανος» (Μιχ. 5, 2). Σε αυτν την προφητεα κατονομστηκε ευθως η πλη, που επρκειτο να γεννηθε ο Μεσσας, εναι η Βηθλεμ. Μια μεγλη σειρ απ υποσχσεις για τη γννηση του Χριστο εχε κνει ο γιος Προφτης Ησαας, ο οποος ζοσε περπου την δια εποχ με τον Μιχαα. |
| Τους αρχαρους και αυτος που βαδζουν την ηθικ και πρακτικ οδ, ο δαμονας τους πολεμει με θορβους ασυνρτητους και αρθρωμνους. Στους θεωρητικος παρουσιζει μορφς φανταστικς, χρωματζοντας φαινομενικ τον αρα σαν να εναι φως καμι φορ και φωτι, για να παραπλανσει με αυτ τα δαιμονικ τον αγωνιστ του Χριστο. Αν θλεις να μθεις πς πρπει να προσεχεσαι, πρσεξε τον καρπ της προσοχς και της προσευχς και μην απατσαι. Γιατ ο καρπς της, αγαπητ, εναι κατνυξη παντοτιν, συντριβ της καρδις, αγπη προς τον πλησον. Το αντθετο ολοφνερα εναι λογισμο επιθυμας, ψθυροι καταλαλις, μσος κατ του πλησον και σα μοια. Ο Παρδεισος που αναφρεται στη Γραφ εναι εικνα του ανθρπου πως τα φαινμενα εναι εικνες που περιγρφουν τα αρατα του ανθρπου, παρμοια εναι και ο ωραιτατος παρδεισος που φυτετηκε με σοφα απ το Θε στην Εδμ κατ την ανατολ(Γεν. 2, 8)· εναι εικνα του εσωτερικο ανθρπου που χει σαν γη την καρδι και φυτ, ποια θλει να φυτεει ο νους που δημιουργθηκε κατ’ εικνα Θεο, χει τα διφορα περ Θεο θεωρματα και θεα νοματα και θεοπρεπες φανερσεις –φυτ δηλαδ πολλ και διφορα, ποικλα στη μορφ και στην πνευματικ ευωδα, κι ακμα και στη γεση και την απλαυση και την ηδον. Γιατ αυτ φανερνει η κφραση «στην Εδμ», που εναι η καρδι που τρφεται σμφωνα με τη φση της κι χει τα θεα ηδον της και απλαυση ολοφνερα. Και στην ανατολ του αισθητο ηλου εναι ο αισθητς παρδεισος, ο νοητς μως παρδεισος μσα στον νθρωπο εναι κατ τους φωτισμος της γνσεως του νοητο ηλου. Γιατ, κατ τους Πατρες, η καρδι που εναι μοιρη απ φως γνσεως, εναι σε αδυναμα να δεχτε θεα νοματα και θεωρματα και θεοπρεπες φανερσεις και γενικ να γεμσει απ τις θεες ννοιες, τσο τις απλοστερες σο και τις τελειτερες, στε να γνει νας καινοργιος υπερκσμιος παρδεισος. Αλλ και χωρς νερ δεν μπορε ακμα και ο οποιοσδποτε κπος να χει θαλερ φυτ και καρποφρα. Γι’ αυτ στο μσο του παραδεσου της Εδμ βλπομε να αναβλζει πηγ, που μοιρζεται σε τσσερις αρχς (διακλαδσεις) και ποτζει λο το πρσωπο της γης, πως εναι γραμμνο(Γεν. |
| «Ο Λωτ, που συνδευε τον Αβραμ, εχε και αυτς αποκτσει πρβατα, βδια και σκηνς. Η χρα μως δεν επαρκοσε για να κατοικσουν και οι δο μαζ, γιατ τα υπρχοντ τους ταν πρα πολλ (…) Και ο Λωτ διλεξε λοιπν για τον εαυτ του την κοιλδα του Ιορδνη και μετανστευσε προς τα ανατολικ. Και χωρστηκαν ο νας απ τον λλον. (…) Ο Λωτ στησε τις σκηνς του ανμεσα στις πλεις της κοιλδας, κοντ στα Σδομα. Οι νθρωποι μως των Σοδμων ταν κακο και πρα πολ αμαρτωλο ενπιον του Θεο» (Γεν.13:6-12). «τσι ο Αβραμ μζεψε τις σκηνς του και ρθε να κατοικσει κοντ στη Δρυ Μαμβρ, στη Χεβρνα, που και χτισε να θυσιαστριο για τον Κριο. (Γεν.13:18). Να πς σχολιζει αυτ την ιστορα του χωρισμο ο γιος Φιλρετος της Μσχας: «‘Οι νθρωποι των Σοδμων ταν κακο και πρα πολ αμαρτωλο ενπιον του Θεο’. Λγοντας αυτ, ο Μωυσς καταδικζει την επιλογ τοποθεσας που κανε ο Λωτ. Στην πραγματικτητα, ο Λωτ θα εχε ενεργσει πιο συνετ εν, παρ τη σεμν και ανιδιοτελ προσφορ του Αβραμ να επιλξει μια χρα για τον εαυτ του, του εχε επιτρψει, σαν παλαιτερος να διορσει μα…αλλ η προσκλλησ του στα γινα πργματα τον τφλωσε και αργτερα θα τον οδηγοσε στην κρη της αβσσου» (1). Η συμφορ του Λωτ Κποτε να πρω, ο Αβραμ ξπνησε απ τις κραυγς του δολου και οικονμου του Ελιζερ, απ τις οποες κατλαβε τι κτι συνβη στον Λωτ, τον μικρ αδερφ της γυνακας του(2). Στην εσοδο της σκηνς περμεναν τον Αβραμ οι Χαναναοι φλοι του: Ανρ, Εσκλ και Μαμβρ (ιδιοκττης του δρινου δσους, στο οποο μεγλωσε η περφημη δρυς της Μαμβρας. Και δπλα του στεκταν νας γνωστος Χαναναος με μια αλυσιδωτ αλληλογραφα τρυπημνη στον μο. Επε τι στην κοιλδα Σιδδμ, κοντ στα Σδομα, γινε μια φοβερ μχη. Οι Χαναναοι ηττθηκαν, και αμτρητοι σκοτθηκαν. Η δια η πλη λεηλατθηκε και καταστρφηκε ολοσχερς απ τους νεοφερμνους ξνους. Οι ξνοι σκτωσαν ανελητα πολλος κατοκους, και πολλο, συμπεριλαμβανομνων παιδιν και γυναικν, αιχμαλωτστηκαν. Και ανμεσα στους αιχμλωτους ταν και ο δστυχος Λωτ, ο οποος θλησε να ζσει σε αυτ τα γραφικ μρη, μακρι απ τον θεο του… |
| Δεν υπρχε παρηγορι για μεγλο χρονικ διστημα, και ζω χωρς παρηγορι δεν εναι ζω. Αλλ ρθε και η στιγμ που ο Κριος μας Ιησος Χριστς επε: «ταν δ λθ παρκλητος ν γ πμψω μν παρ το πατρς, τ Πνεμα τς ληθεας παρ το πατρς κπορεεται .. » (Ιωννης 15:26) . Η ειρνη και η ηρεμα εναι χαρακτηριστικ της παρηγορις, εν το εσωτερικ μαρτριο εναι χαρακτηριστικ τς λλειψης παρηγορις. Το γιο Πνεμα, ο Παρκλητος, φρνει μαζ Του ειρνη στην ψυχ, γιατ αναβινει την εν Παραδεσω αρμονα. Το γιο Πνεμα αποκαλφθηκε ακμη και στην Παλαι Διαθκη Το γιο Πνεμα εμφανστηκε ακμη και στην Παλαι Διαθκη δη. γγιξε, γνωστον πς, τις δκαιες ψυχς που εχαν επιλεγε να υπηρετσουν τον Θε,. Με την βοθεια Αυτο, ο πγκαλος Ιωσφ λυσε το μυστηριδες νειρο του Φαρα. Ρωτντας τον Ιωσφ ο Φαρα ψαχνε για μια ανθρπινη εξγηση: «νπνιον ρακα, κα συγκρνων οκ στιν ατ γ δ κκοα περ σο λεγντων, κοσαντ σε νπνια συγκρναι ατ.» (Γν. 41: 15) . Ο Ιωσφ απντησε: «νευ το Θεο οκ ποκριθσεται τ σωτριον Φαρα» (Γεν. 41: 16) . Και ταν με οξυδρκεια αποκλυψε το μλλον (επτ χρνια αφθονας και ακμη τσα - πενας), ο Φαρα φναξε: " μ ερσομεν νθρωπον τοιοτον, ς χει πνεμα Θεο ν ατ; " (Γν. 41: 38) . Ο Φαρα εχε δκιο ταν επε στον Ιωσφ: «πειδ δειξεν Θες σοι πντα τατα, οκ στιν νθρωπος φρονιμτερος κα συνεττερς σου» (Γεν. 41: 39) . Η αληθιν σοφα εναι αυτ το Αγου Πνεματος. Και αν δεν χεις αποκτσει την Χρη το Αγου Πνεματος, ττε καμα μθηση επ γης, σα χρνια και να ζσεις, δεν θα σο χαρσει την σοφα. Το γιο Πνεμα νουθετoσε τος προφτες. Στην πραγματικτητα, Αυτ εναι που δνει το Δρο τς προφητεας. τσι, ταν ο Μωυσς επλεξε εβδομντα γροντες για να βοηθσει στη διακυβρνηση του λαο, «κα κατβη Κριος ν νεφλ κα λλησε πρς ατν κα παρελατο π το πνεματος το π ατ κα πθηκεν π τος βδομκοντα νδρας τος πρεσβυτρους ς δ πανεπασατο πνεμα π ατος, κα προφτευσαν κα οκ τι προσθεντο.» (Αριθ. 11:25) . |
| Ο Λγος του Θεο κατβηκε κατ’ οικονομα Για χρη μας στα καττερα μρη της γης και ανβηκε πνω απ λους τους ουρανος(Κολ. 1, 18), –Αυτς που κατ τη φση Του εναι ολτελα ακνητος–, προενεργντας κατ’ οικονομα στον εαυτ Του ως νθρωπο αυτ που μλλουν να συμβον. Ας βλπει λοιπν με μυστικ χαρ εκενος που αγαπ τη φιλα της γνσεως, ποιο εναι το υποσχεμνο τλος εκενων που αγαπον τον Κριο. Αν ο Θες Λγος του Θεο και Πατρα γινε νθρωπος και Υις ανθρπου, για να κνει τους ανθρπους θεος και υιος Θεο, ας πιστψομε τι εκε θα φτσομε, που τρα εναι αυτς ο Χριστς, ως κεφαλ του λου σματος(Κολ. 1,18), που γινε για χρη μας πρδρομος μας(Εβρ. 6, 20) προς τον Πατρα με τη δικ μας φση. Γιατ στη σναξη των θεν, δηλαδ αυτν που θα σωθον, θα σταθε ο Θες(Ψαλμ. 81,1) ανμεσ τους μοιρζοντας τις αμοιβς της επουρνιας μακαριτητας, χωρς να υπρχει καμι απσταση μεταξ Αυτο και των αξων. Εκενος που ικανοποιε ακμη τις εμπαθες ορξεις της σρκας, σαν ειδωλολτρης και ειδωλοποις κατοικε τη χρα των Χαλδαων. ταν λγο ξεκαθαρσει τα πργματα και αισθανθε τους τρπους που ταιριζουν στην ανθρπινη φση, αφο εγκαταλεψει τη χρα των Χαλδαων, ρχεται στη Χαρρν της Μεσοποταμας(Γεν.11, 31), δηλαδ στην κατσταση που βρσκεται μεταξ αρετς και κακας, η οποα δεν καθαρστηκε ακμη απ την πλνη της αισθσεως· γιατ αυτ σημανει η Χαρρν. Αν μως υπερβε και τη μτρια κατανηση του καλο που αποκτ μσω της αισθσεως, ττε θα σπεσει προς την αγαθ γη, δηλαδ στην κατσταση που εναι ελεθερη απ κθε κακα και γνοια· την οποα ο Θες, ο οποος δεν ψεδεται, δεχνει και υπσχεται να δσει(Γεν. 12, 1) σαν βραβεο αρετς σ’ εκενους που Τον αγαπον. Αν σταυρθηκε για μας ο Λγος του Θεο ως αδνατος νθρωπος και αναστθηκε με τη δναμη του Θεο(Β Κορ. 13, 4), αυτ σημανει πνευματικς τι πντοτε το κνει αυτ και πσχει προς χρη μας, γιατ γνεται τα πντα, για να σσει τους πντες(Α Κορ. 9, 22). Καλς λοιπν ο θεος Απστολος στους Κορινθους που σαν ασθενες κρινε τι τποτε λλο δεν πρεπε να μθουν, παρ μνο τον Ιησο Χριστ, και Αυτν σταυρωμνο(Α Κορ. |
|
|
