1954. Bd. 49. S. 188-242; idem. Studien zu Nikolaus von Kues und Johannes Wenck: Aus Handschriften der Vatikanischen Bibliothek. Münster, 1955. (BGPhMA; 38/1); idem. Die Christologie des Nikolaus von Kues. Freiburg, 1956; idem. Die Thomas- und Proklos-Exzerpte des «Nicolaus Treverensis» in codicillus Strassburg 84//Mitt. und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft. Mainz etc., 1961. Bd. 1. S. 17-51; idem. Zur Datierung der frühesten Cusanus-Predigten: Ein Predigtzyklus des jungen Cusanus über tätiges und beschauliches Leben//Ibid. 1969. Bd. 7. S. 15-46; idem. Der junge Cusanus war im Jahre 1428 zu Handschriften-Studien in Paris//Ibid. 1980. Bd. 14. S. 198-205; idem. Streifzüge in die cusanische Theologie. Münster, 1991; Seidlmayer M. «Una religio in rituum varietate»: Zur Religionsauffassung des Nikolaus von Cues//AKG. 1954. Bd. 36. S. 145-208; Koch J. Die Ars coniecturalis des Nikolaus von Kues. Köln, 1956; Schmidt A. Nikolaus von Kues Sekretar des Kardinals Giordano Orsini?//Aus Mittelalter und Neuzeit: FS G. Kallen/Hrsg. J. Engel, H. M. Klinkenberg. Bonn, 1957. S. 137-143; Meuthen E. Die letzten Jahre des Nikolaus von Kues: Biographische Untersuchungen nach neuen Quellen. Köln, 1958; idem. Die Pfründen des Cusanus//Mitt. und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft. 1962. Bd. 2. S. 15-66; idem. Das Trierer Schisma von 1430 auf dem Basler Konzil: Zur Lebensgeschichte des Nikolaus von Kues. Münster, 1964. (Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft; 1); idem. Der Dialogus concludens Amedistarum errorem ex gestis et doctrina concilii Basiliensis//Mitt. und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft. 1970. Bd. 8. S. 11-114; idem. Nikolaus von Kues in der Entscheidung zwischen Konzil und Papst//Ibid. 1971. Bd. 9. S. 19-33; idem. Kanonistik und Geschichtsverständnis: Über ein neuentdecktes Werk des Nikolaus von Kues: «De maioritate auctoritatis sacrorum conciliorum supra auctoritatem papae»//Von Konstanz nach Trient: Beiträge zur Geschichte der Kirche von den Reformkonzilien bis zum Tridentinum/Hrsg.

http://pravenc.ru/text/2566118.html

Соч.: Les bulles métriques dans la sigillographie byzantine. Athènes, 1932; La Chronologie des patriarches de Constantinople de 996 à 1111//EO. 1936. T. 35. N 181. P. 67-81; Aux origines de l " Église russe: L " établissement de la hiérarchie Byzantine//Ibid. 1939. T. 38. N 195. P. 279-295; La liste épiscopale du Synodicon de la métropole d " Andrinople//Ibid. N 193. P. 1-34; Rome et Byzance: Sous le pontificat de Célestin III (1191-1198)//Ibid. 1940. T. 39. N 197. P. 26-58; La Notitia d " Antioche: Origine et tradition//REB. 1947. T. 5. P. 67-89; Aux origines de l " Église de Moldavie: Le métropolite Jérémie et l " évêque Joseph//Ibid. P. 158-170; Le titre de patriarche oecuménique et la signature patriarcale: Rech. de diplomatique et de sigillographie Byzantines//Ibid. 1948. T. 6. P. 5-26; Les droits de l " empereur en matière ecclésiastique: L " accord de 1380/82//Ibid. 1955. T. 13. P. 5-20; La direction spirituelle а Byzance: La correspondance d " Irène-Eulogie Choumnaina Paléologine avec son second directeur//Ibid. 1956. T. 14. P. 48-86; Le rituel de la proscomidie et le métropolite de Crète Élie//Ibid. 1958. T. 16. P. 116-142; L " assaut avorté de la Horde d " Or contre l " empire byzantin (printemps-été 1341)//Ibid. 1960. T. 18. P. 145-162; Les préliminaires du concile de Florence: Les neuf articles du pape Martin V et la réponse inédite du patriarche de Constantinople Joseph II (Octobre 1422)//Ibid. 1962. T. 20. P. 5-60; La succession épiscopale de la métropole de Thessalonique dans la première moitié du XIIme siècle//BZ. 1963. Bd. 56. S. 284-296; L " oeuvre canonique du concile in Trullo (691-692), source primaire du droit de l " Église orientale//REB. 1965. T. 23. P. 7-41; Les premiers patriarches de Constantinople sous domination turque (1454-1476): Succession et chronologie: D " après un catalogue inédit//Ibid. 1968. T. 26. P. 229-263; La chronologie des patriarches de Constantinople au XIIIme siècle (1208-1309)//Ibid. 1969. T. 27. P. 129-150; Notes de chronologie et d " histoire byzantine de la fin du XIIIme siècle//Ibid. P. 209-228; Le trisépiscopat du patriarche Matthieu Ier (1397-1410): Un grand procès canionque à Byzance au début du XVe siècle. P., 1972.

http://pravenc.ru/text/2110730.html

Keydell. Rezension. – Keydell R. Rezension. – BZ. 1971, Bd. 64. Kislinger. Eudokia Ingerina. – Kislinger E. Eudokia Ingerina, Basileios I und Michael III. – JÖB. 1983, Bd. 33. Klanica. Poatky. – Klanica Z. Poatky slovanskeho osidleni nasich zemi. Praha, 1986. Klinger. Tacitus. – Klinger F. Tacitus und die Geschichtsschreibung des 1. Jh. – Museum Helveticum. Basel. 1958, vol. 15. Klotz. Flumen. – Klotz A. Flumen, fluvius, amnis beim Älteren Plinius. – Archiv für latetnische Lexikographie und Grammatik. Lpz., 1909, Bd. 14. Klotz. Die geographischen Commentarii. – Klotz A. Die geographischen Commentarii des Agrippa und ihre Uberreste. – Klio. Lpz., 1931, Bd. 24. Klotz. Die Arbeitsweise. – Klotz A. Die Arbeitsweise des Alteren Plinius und die Indices auctorum. – Hermes. В., 1907, Bd. 7. Kluge. Ethymologisches Worterbuch. – Khige F. Ethymologisches Worterbuch der deutschen Sprache. В., 1967. Kneissl. Die Siegestitulatur. – Kneissl P. Die Siegestitulatur der römischen Kaiser. Gottingen, 1969. Koka. L " etat. – Koka W. L " itat des recherches sur l " ethnogenese des slaves. – I Congres International d " Archeologie slave. Т. I. Wroclaw – Warszawa – Krakow, 1968. Ködderitsch. Namen. – Ködderitsch R. Keltoide Namen mit germanischen Namenträgern. – Zeitschrift für keltische Philologie. Halle, 1986, Bd. 41. Koepp. Thyle. – Koepp D. Ultima omnium Thyle. – Wissenschaftliche Zeitschrift der Universitat Greifswalds. 1951–1952, Bd. 1. Kollautz. Die Ausbreitung. – Kollautz A. Die Ausbreitung der Awaren auf der Balkanhalbinsel und die Kriegsziige gegen die Byzantiner. – Studijne zvesti Akademie Umetnosti. Nitra, 1968, Bd. 16. Kollautz. Miyakawa. Nomadenvolk. – Kollautz A., Miyakawa H. Geschichte und Kultur eines Wanderungszeitlichen Nomadenvolkes. Die Jou-Jan der Mongolei und die Awaren in Mitteleuropa. Bd. 1. Klagenfurt, 1970. Kopeny. Zakladni. – Kopeny F. Zakladni vseslavanska slovni zasoba. Praha, 1981. Köpstein. Zum Bedeutungswandel. – Köpstein H. Zum Bedeutungswandel von ΣΚΛΑΒΟΣ/SCLAVUS. – BF. 1979, Bd. 7.

http://azbyka.ru/otechnik/6/svod-drevnej...

Bergen, 1923; Holm A. H. Den norske frikirkes historie, 1827-1927. Moss, 1927; Skrondal A. Grundtvig og Noreg: Kyrkje og skule, 1812-1872. Bergen, 1929; Harboe H. Den norske kirke: Bibliografi over norsk kirkehistorie. Gotha, 1936; Nome J. Det norske misjonsselskaps historie i norsk kirkeliv. Stavanger, 1943. 2 bd.; idem. Brytningstid: Menighetsfakultetet i norsk kirkeliv. Oslo, 1958; Christie H. C. Den norske kirke i kamp. Oslo, 1945; Ousland G. En kirkehøvding: Prof. G. Johnson som teolog og kirkemann. Oslo, 1950; Den Danske kirkes historie/Red. H. Koch. Kbh., 1959. Bd. 4; 1951. Bd. 5; Årbok for Den norske kirke. Oslo, 1951-1992. Bd. 1-41; Castberg F. Statsreligion og kirkestyre. Oslo, 1954; Rygnestad K. Dissentarspøsmålet i Noreg frå 1845 til 1891. Oslo, 1955; Bloch-Hoell N. Pinse-bevegelsen. Oslo, 1956; Hans Egede: Studier til 200-årsdagen for hans død 5. nov. 1958/Red. O. G. Myklebust. Oslo, 1958; Wisløff C. F., Aarflot A. Norsk kirkehistorie. Oslo, 1966-1971. 3 bd.; Rudvin O. Indremisjonsselskapets historie. Oslo, 1967-1970. 2 bd.; Aarflot A. Hans Nielsen Hauge: Liv og budskap. Oslo, 1971; Ellingsen T. Fri folkekirke: Den norske kirkes forfatning under debatt 1906-1916. Oslo etc., 1973; Austad T. Kirkens Grunn: En analyse av en kirkelig bekjennelse fra okkupasjonen 1940-1945. Oslo, 1974; Norges historie/Red. K. Mykland. Oslo, 1976-1980. 15 bd.; Molland E. Norges kirkehistorie i det 19. århundre. Oslo, 1979. 2 bd.; Norges Kulturhistorie/Red. I. Semmingsen e. a. Oslo, 1979-1981. 8 bd.; История Норвегии/Ред.: А. С. Кан. М., 1980; Hassing A. Religion and Power: The Case of Methodism in Norway. Waynesville, 1980; Norske frikirker: Fremvekst og konfesjonell egenart/Red. P. Øverland. Trondheim, 1981; Statskirke i etterkrigssamfunn/Red. K. Lundby, I. Montgomery. Oslo etc., 1981; Kirken, krisen og krigen/Red. S. U. Larsen, I. Montgomery. Oslo etc., 1982; Lysaker T. Trondhjems stift og Nidaros bispedømme, 1537-1953. Trondheim, 1987. 2 bd.; Чернышева О. В., Комаров Ю. Д. Церковь в скандинавских странах.

http://pravenc.ru/text/2577957.html

Автор - Е. А. Рыбина Ист.: ПСРЛ. Т. 1, 2; Т. 4. Ч. 1; Т. 6. Вып. 1; Т. 25, 37, 42, 43; Hansisches Urkundenbuch. Halle, 1876–1879. Bd. 1–2; Leipzig, 1899–1905. Bd. 5–6; Hansische Recesse von 1256–1430.Leipzig, 1897. Bd. 8; Hansische Recesse von 1431–1476. Leipzig, 1876–1892. Bd. 1–3, 7; Liv_, Esth_ und Curlдndisches Urkundenbuch nebst Regesten. Reval, 1853–1859. Abt. 1. Bd. 1–4; Riga, 1867–1873. Bd. 5–6; Riga; М., 1881, 1889. Bd. 7; Bd. 9; Riga; M., 1896. Bd. 10; Kцln; Weimar; Wien, 2018. Bd. 13: 1472–1479; ГВНиП; ПРП. Вып. 2; НПЛ (То же: ПСРЛ. М., 2000. Т. 3); ДРКУ; ДДГ; Актовые печати Т. 1–3; Новгородские грамоты на бересте. Т. Лит.: Евгений (Болховитинов), митр. Ист. разговоры о древностях Вел. Новгорода. М.,1808; Соловьёв С. М. Об отношениях Новгорода к вел. князьям. М., 1846; Красов И. И. О местоположении др. Новгорода. Новг., 1851; Беляев И. Д. Рассказы из рус. истории. М.,1866. Кн. 2: История Новгорода Великого от древнейших времен до падения; Сергеевич В. И. Вече и князь: Рус. гос. Устройство и управление во времена князей Рюриковичей. М., 1867; Никитский А. И. Очерки из жизни Вел. Новгорода//ЖМНП. 1869. Т. 145. 10. Отд. 2. С. 294–309; 1870. Т. 150. 8. Отд. 2. С. 201–224; он же. История экон. Быта Вел. Новгорода. М., 1893; Передольский В. С. Новгородские древности: Записка для местных изысканий. Новг., 1898; Костомаров Н. И. Собр. соч.: Ист. монографии и исслед. Кн. 3. Т. 7/8: Севернорус. народоправство во времена удельно-вечевого уклада: (История Новгорода, Пскова и Вятки). СПб., 1904; Греков Б. Д. Революция в Новгороде Великом в XII в.//УЗ Ин-та истории. М., 1929. Т. 4. С. 13–21; НИС. 1936–1961. 10 вып.; Вып. Порфиридов Н. Г. Древний Новгород: Очерки из истории рус. культуры XI–XV вв. М.; Л., 1947; Арциховский А. В. Раскопки на Славне в Новгороде//МИА. 1949. 11. С. 119–151; он же. Раскопки вост. части Дворища в Новгороде//Там же. С. 152–176; Тр. Новгородской археол. экспедиции. М., 1956. Т. 1; 1959. Т. 2; 1963. Т. 3; Т. 4 (МИА. 55, 65, 117, 123); Кушнир И. И. О культурном слое Новгорода//Сов. Арх. 1960. 3. С. 217–224;

http://sedmitza.ru/lib/text/8742738/

Kannismο Α. 1925. Die tatarischen Lehwörter im Wogulischen//Finnisch-ugrische Forschungen. Bd XVII. Kamii R. 1976. Ancient Languages of the Balkans. The Hague; Paris. Kiepert Η. 1878. Lehrbuch der alten Geographie. Berlin. Kiparsky V. 1934. Die gemeinslavischen Lehwörter aus dem Germanischen. Helsinki. 1958. Polkan und Barbos//ZfslPh. Bd XXVII, 1. 1968. Slavische und baltische b/p-Fälle//Scando-Slavica. Bd 14. 1975. Russische historische Grammatik. Bd III. Heidelberg. Klinge J. 1901. Die Honigbäume des Ostbaltikums und die Beutkiefern Westpreussens. Danzig. Koínek J. 1930. Slov. nevsta//LF. Ro. 57. 1934. Kpvodu slov. gndъ//LF. Ro. 61. Kozlovskij I. 1886. Zur Geschichte des slavischen Consonantismus//AfslPh. Bd XI. Krahe II. 1937. Die Ortsnamen des antiken Apulien und Kalabricn//Zeitschrift für Ortsnamenforschung. Bd 13. 1957. Vorgeschichtliche Sprachbeziehungen von den baltischen Ostseeländern bis zu den Gebieten um den Nordteil der Adria. Mainz. Kretschmer P. 1896. Einleitung in die Geschichte der griechischen Sprache. Göttingen. 1928. Weiteres zur Urgeschichte der Inder//KZ. Bd 55. 1940. Die vorgriechische Sprach- und Volksschichten//Glotta. Bd 28. 1950a. Die phrygischc Episode in der Geschichte von Hellas//Miscellanea Academica Berolinensia. Bd II, 1. 1950b. Invasion der Phrygerin Hellas//Anzeiger der Oesterreichischen Akademie der Wissenschaften in Wien: Philosophisch-historische Klasse. Jg. 87. 1952/53. Die Leleger und die ostmediterrane Urbevölkerung//Glotta. Bd 32. Krenkel W. 1963. Pompeijanische Inschriften: 2. Aufl. Leipzig. Kronasser H. 1952. Handbuch der Semasiologie. Heidelberg. Kuryowicz J. 1958. L " accentuation des langues indo-europeennes. Wrocaw. 1956. L " apophonie en indoeuropéen. Kraków. Laroche E. 1960. Comparaison du louvite et du lycien//Bull, de la Société de linguistique de Paris. T. 55. 1961. Études de toponymie anatolienne//Revue hittite et asiatique. T. 69. 1973 (1975). Contacts linguistiques et culturelles entre la Grèce et l " Asie Mineure au deuxième millénaire//Revue des études grecques. T. 86.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/o...

1987. Les inscriptions dans le trésor de Rogozen//LB. T. 30. Mikkola J. 1893. Slavica//IF. Bd 6. 1895. Etymologische Beiträge//BB. Bd 20. 1897. Baltische Etymologien//BB. Bd 22. 1908. Rez. in: Vondrák 1906//RSl.T. 1. 1913. Urslavische Grammatik. Lief. I. Heidelberg. Miklosich Fr. 1875. Vergleichende Grammatik der slavischen Sprachen. Bd II. Wien. Müllenhoff K. 1892. Deutsche Altertumskunde. Bd 3. Berlin. Nehring A. 1940. A Neglectes Heteroclytic Noun//Language. Vol. 16, 1. Neiescu P. 1959. Exist legtur între cantitate i accent?//Cercetri de linguistic. Т. 3. Noonan Th. S. 1973. The Origins of the Greek Colony at Panticapeum//American Journal of Archaeology. Vol. 77. Omrbski J. 1927. Sow, nevsta//Prace filologiczne. Т. XI. 1955. Aus der Geschichte der litauischen Sprache//LP. T. 5. 1966. Die ältesten germanischen Lehnwörter im Baltischen und Slavischen//Die Sprache. Bd 12, 1. Otrbski J., Safarewicz J. 1937. Gramatyka historyczna jzyka aciskiego. Warszawa. Pajares A.B. 1971. Aportaciones al estudio fonologico de las guturales indoeuropeas//Emerita. T. 39. Ρaimer L. 1958. Luvians and Linear A//Transactions of the Philological Society. Oxford. 1968. Linear A and the Anatolian languages//Atti e memorie del 1° Congresso internationale di micenologia. Τ. 1. Roma. Pedersen H. 1895. Das indogermanische –s– im Slavischen//IF. Bd 5. 1926. La cinquième declinaison latine. Kopenhagen. Ρeisker J. 1905. Die älteren Beziehungen der Slaven zu Turkotataren und Germanen und ihre sozialgeschichtliche Bedeutung. Stuttgart. Perrot J. 1961. Les dérivés latins en –men et –mentum. Paris. Persson P. 1891. Studien zur Lehre von der Wurzelerweiterung und Wurzelvariation. Uppsala. 1912. Beiträge zur indogermanischen Wortforschung. Bd I–II. Uppsala; Leipzig. Petersson H. 1909. Etymologien//IF. Bd 23. 1921. Studien über die idg. Heteroklise. Lund. Ρetr V. J. 1896. Slavische Etymologien//BB. Bd 21. Ρierleοni G. 1929. Frenum mordere//Bolletino di filologia classica. Vol. 36. Ρisani V. 1973. A Miscellany of Etymological Notes//Issues in Linguistics/Papers in Honor of H. and R. Kahane. University of Illinois Press.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/o...

Подвергая критике позицию иконоборцев, И. Д. подчеркивает, что отказ от иконопочитания и удаление изображений из храмов возвращает Церковь к культовым нормам, характерным для ВЗ, и отрицает изменения в отношениях Бога и человека, к-рые произошли в силу спасительного подвига Христа (ср.: Ibid. I 20; II 15. 17-30); лишает верующих возможности не только слышать слова Евангелия, но и созерцать события истории спасения (Ibid. I 17, 47; II 47; III 12; 107-108); как и всякое лжеучение, происходит от диавола и противно замыслу Божию о спасении человека (Ibid. I 1, 36, 47; II 2, 4, 6, 11, 24; III 13). Особое внимание в «Защитительных словах...» уделено апологии культа святых, подвергавшегося нападкам со стороны иконоборцев (Ibid. I 19-21, 36-37; II 10-11; III 10, 26, 33, 37, 41), а также богословскому осмыслению имп. власти (Ibid. I 21, 66; II 6, 12, 16, 18; III 41). Значительную часть текста составляет обширная подборка святоотеческих свидетельств, снабженных комментариями автора (Ibid. I 28-65; II 24-68; III 43-138; см.: Kotter. 1969-1988. Bd. 3. S. 24-33). 9. «Беседа сарацина с христианином» (Διλεξις Σαρακηνο κα Χριστιανο; Disceptatio Christiani et Saraceni; CPG, N 8075; изд.: Kotter. 1969-1988. Bd. 3. S. 427-438; рус. пер.: Иоанн Дамаскин, прп. Беседа сарацина с христианином/Пер.: Д. Е. Афиногенов//Творения. 1997. С. 75-81), полемическое сочинение в форме диалога. Сохранилось в 9 рукописях, ни в одной из них нет прямых указаний на авторство И. Д. Беседа имеет параллели, в т. ч. и дословные, с одним из сочинений Феодора Абу-Курры, написанным, как указано в заглавии, «со слов» (δι φωνς) И. Д. (PG. 94. Col. 1596; см.: Beck. 1959. S. 478; Kotter. 1969-1988. Bd. 3. S. 420-421). В сочинении обсуждаются вопросы, связанные с богословским пониманием всемогущества Божия, происхождения добра и зла, свободы человеческой воли, предопределения и Промысла Божия ( Ioan. Damasc. Dial. christ. et sarac. 1, 10), таинства Крещения (Ibid. 2, 11), богообщения (Ibid. 3-4), различных аспектов христологического учения (Ibid. 5-8), Успения Богородицы (Ibid. 9). Аскетические и нравственные

http://pravenc.ru/text/ИОАНН ...

Карлштадт (1486-1541), к-рый до сер. 10-х гг. XVI в. пытался совместить в теологии и в философии томистские и скотистские концепции. М. Лютер. Портрет в одеянии августинца. 1520 г. Худож. Л. Кранах Старший М. Лютер. Портрет в одеянии августинца. 1520 г. Худож. Л. Кранах Старший В Виттенберге Л. поселился в монастыре августинцев-еремитов, в котором он также с 1512 г. исполнял обязанности супериора и руководителя учебных занятий монахов (studium generale). Вместе с Л. в Виттенберг из эрфуртского мон-ря переселился его друг Ланг, к этому времени зарекомендовавший себя как видный гуманист; Ланг был постоянным собеседником Л., обучал его греческому языку и способствовал его приобщению к гуманистической учености. Дружеские отношения сложились у Л. также с приором монастыря В. Линком (1483-1547), впоследствии поддержавшим Реформацию. Уже через год после приезда в Виттенберг, в окт. 1512 г., Л. получил степень доктора теологии. Инициатива привлечения Л. к преподаванию богословия в ун-те принадлежала Штаупицу, которого в этот период Л. рассматривал как своего учителя и духовного руководителя; Л. регулярно обсуждал с ним устно и в переписке богословские вопросы и делился собственными религ. переживаниями и сомнениями. После получения Л. докторской степени Штаупиц уступил ему свое место лектора в Виттенбергском ун-те. С 1513 г. Л. стал читать курсы лекций по Свящ. Писанию; значительная часть лекций сохранилась в виде предварительных набросков Л. или записей слушателей. Прочитанные Л. до разрыва с католической Церковью и вызванного этим перерыва в преподавательской деятельности курсы распределяются следующим образом: 1513-1515 гг.- Псалтирь (опубл.: Luther M. WA. Bd. 3-4; Bd. 55. Tl. 1-2); 1515-1516 гг.- Послание к Римлянам (опубл.: Ibid. Bd. 56; Bd. 57. S. 3-232); 1516-1517 гг.- Послание к Галатам (опубл.: Ibid. Bd. 57. S. A5-A108); 1517-1518 гг.- Послание к Евреям (опубл.: Ibid. Bd. 57. S. B3-B238), Послание к Титу (записей не сохр.); 1518-1521 гг.- Псалтирь (опубл.: Ibid. Bd.

http://pravenc.ru/text/Лютер.html

Spoleto, 1972. Vol. 2. P. 563-605; idem. The Bombardment of Monte Cassino (February 14-16, 1944): A New Appraisal. Montecassino, 1976; idem. Monte Cassino in the Middle Ages. Camb. (Mass.), 1986. 3 vol.; idem. Tertullus " Sicilian Donation and a Newly Discovered Treatise in Peter the Deacon " s Placidus Forgeries//Fälschungen im Mittelalter. Hannover, 1988. Bd. 4. S. 97-128; idem. The Atina Dossier of Peter the Deacon of Monte Cassino: A Hagiographical Romance of the 12th Cent. Vat., 1998; Weber R. Un nouveau manuscrit du plus ancien récit de la translation des reliques de saint Benoît//RBen. 1952. T. 62. P. 140-142; Meyvaert P. Peter the Deacon and the Tomb of St. Benedict//RBen. 1955. T. 65. P. 3-70; idem. Problems Concerning the «Autograph» Manuscript of St. Benedict " s Rule//Ibid. 1959. T. 69. N 1/2. P. 3-21; idem. L " invention des reliques cassiniennes de S. Benoît en 1484//Ibid. N 3/4. P. 287-336; Hallinger K. Papst Gregor der Grosse und der hl. Benedikt//StAnselm. 1957. Vol. 42. P. 231-319; Wettstein J. Sant " Angelo in Formis et la peinture médiévale en Campanie. Gen., 1960; Belting H. Der Codex 73 in Monte Cassino und die Cassinesische Kunst vor Desiderius//ZfK. 1962. Bd. 25. N 3/4. S. 193-212; Hoffmann H. Die Kalender des Leo Marsicanus//DA. 1965. Bd. 21. S. 82-149; idem. Die älteren Abtslisten von Montecassino//QFIAB. 1967. Bd. 47. S. 224-354; idem. Chronik und Urkunde in Montecassino//Ibid. 1971. Bd. 51. S. 93-206; idem. Petrus Diaconus, die Herren von Tusculum und der Sturz Oderisius " II. von Montecassino//DA. 1971. Bd. 27. S. 1-109; idem. Studien zur Chronik von Montecassino//Ibid. 1973. Bd. 29. S. 59-162; Prinz F. Frühes Mönchtum im Frankenreich: Kultur und Gesellschaft in Gallien, den Rheinlanden und Bayern am Beispiel der monastischen Entwicklung (4. bis 8. Jh.). Münch., 1965; Acocella N. La decorazione pittorica di Montecassino dalle didascalie di Alfano I (sec. XI). Salerno, 1966; Goffart W. Le Mans, St. Scholastica, and the Literary Tradition of the Translation of St.

http://pravenc.ru/text/2564138.html

   001    002    003   004     005    006    007    008    009    010