Mientras tanto, el zar Boris cambió nuevamente de opinión; en el 869 expulsó al obispo latino e hizo volver a los griegos. Esto incorporó definitivamente su reino a la órbita de la ortodoxia bizantina. Deficiencias y Realizaciones Bizantinas El Imperio bizantino alcanzó su esplendor dentro de su larga y gloriosa historia bajo el capacitado gobierno de la dinastía macedónica (867–1056). Durante dos siglos, Constantinopla, con riqueza, cultura y realizaciones artísticas, dominó el mundo mediterráneo. Sus magníficas iglesias, adornadas de mármoles y mosaicos, y sus numerosos palacios, bibliotecas, hipódromos, monasterios y hospitales la convertían en objeto de maravilla para todos. La estratégica posición geopolítica en que se hallaba su capital, la eficiencia de su administración civil, su eficaz sistema legal, el fuerte basamento religioso que influía en toda la organización social, la disciplina y la organización de sus fuerzas armadas, la pericia de sus artesanos y la experiencia de sus banqueros y comerciantes hacían de Bizancio el país más próspero y estable de la cristiandad. Su besante de oro fue durante siglos la única moneda universalmente reconocida, inspirando la misma confianza desde China a Irlanda, desde África a las estepas del sur de Rusia. La idea que mantenía este vigor y estabilidad era la creencia de que Jesucristo regía a este extraordinario reino. El Imperio era suyo y la soberanía del Señor Encarnado se interpretaba de manera realista. El palacio imperial contenía un trono vacío en el que reposaba el libro de los Cuatro Evangelios, y se reservaba este sitio de honor a la presencia invisible del Maestro Celestial. Las leyes se promulgaban en nombre de Jesucristo, y su cabeza coronada con la diadema imperial se estampaba en el besante de oro. El ejército marchaba gritando rítmicamente: «Cristo es Conquistador,» y llevaba su imagen en las banderas. El emperador era únicamente su virrey, y su vestido y conducta acentuaban su papel como icono visible del invisible Rey.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Zernov...

Khomiakov recibió su primera instrucción de un maestro francés, sacerdote romano emigrante que le enseñó francés y latín. Más tarde añadió a estos idiomas el griego, el inglés, el alemán y el sánscrito. La madre de Khomiakov, mujer fuerte de carácter y profundamente devota de la Iglesia ortodoxa, le ayudó a reverenciar la fe de sus antepasados. Nunca desertó de la ortodoxia, su hogar espiritual. Khomiakov era hombre de muchas dotes, poeta de calidad, pintor e inventor de una máquina que ganó una medalla en una exposición londinense. Era también historiador de original intuición y compiló el primer diccionario ruso-sánscrito. Fue hacendado competente, médico por afición y, sobre todo, teólogo que abrió nuevos horizontes a la Iglesia rusa y liberó a su pensamiento de las enredosas controversias occidentales y de la imitación servil de pautas extranjeras. Externamente, su carrera estuvo exenta de acontecimientos notables. Como oficial de caballería de la Guardia imperial, tomó parte en la guerra ruso-turca de 1829, pero pronto se retiró a pasar el resto de su vida como un rico hacendado, dividiendo su tiempo entre Moscú y sus fincas. Fue feliz en su matrimonio y tuvo ocho hijos. Murió prematuramente del cólera, mientras trataba a sus campesinos de esta enfermedad mortal. Un hombre de su inteligencia, conocimientos y personalidad dinámica habría ocupado un importante puesto en la vida política o docente de cualquier país, menos en la Rusia de su época. Nicolás I desconfiaba de los hombres de iniciativa e imaginación, y sobre todo, temía esa libertad que para Khomiakov era indispensable. Khomiakov fue un gran patriota ruso, pero fue, por encima de todo, un auténtico cristiano, y, por lo tanto, la policía sospechaba que era revolucionario y librepensador. Ninguno de sus libros se pudo publicar en Rusia durante su vida. La historia, la filosofía, la política, todo atraía su atención; pero su principal contribución fue en la teología. Le era familiar la filosofía, y podía vestir las creencias tradicionales de la ortodoxia oriental con el idioma del pensamiento contemporáneo.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Zernov...

De la correcta solución de estos dos problemas depende el inmediato futuro de la humanidad. Ambos surgieron en su forma actual dentro de la comunidad de las naciones cristianas y sólo pueden ser tratados debidamente en el contexto de la creencia cristiana en la unidad de la familia humana y su relación filial con el Creador del universo. Los Evangelios enseñan que la hermandad del ser humano se basa en la aceptación de la paternidad de Dios; que la persona se puede convertir en su propio dueño únicamente cuando reconozca la existencia de su Juez celestial, que puede sentirse verdaderamente a sus anchas en la tierra cuando se dé cuenta de que su existencia personal no se limita a la vida en tiempo y espacio. Los seres humanos están llamados a transformar el mundo, a convertirlo en el templo del Espíritu Santo. Las actividades de todos los seres humanos contribuyen a esta transfiguración. Comiendo y bebiendo, espiritualizan la materia; tejiendo, edificando, creando obras de arte, inventando máquinas que extiendan la acción de sus cuerpos, dilatan sus sentidos e incrementan su dominio del universo físico; los seres humanos cambian la faz de la tierra y la humanizan. 1 El historiador eclesiástico Sócrates de Constantinopla describió el principio de La disputa arriana del siguiente modo: «Un día Alejandro, en presencia de los presbíteros, intentó explicar con una minuciosidad tal vez demasiado filosófica ese gran misterio teológico, la unidad de la Santísima Trinidad. Arrio, imaginándose que el obispo enseñaba sutilmente como Sabelio el Libio, tomó el extremo opuesto llevado del amor de la controversia.» (Sócrates, Hist. Ecc. , I, 5.) 2 Sozomeno, otro historiador eclesiástico, dice: «Muchos se unieron con Arrio y sus partidarios, como frecuentemente sucede en casos similares, porque creían que no se les había tratado bien y había sido injusta su excomunión.» (Hist. Ecc. , I, 15.) 3 San Hilario (muerto en el año 367), uno de los más doctos obispos de Occidente, escribiendo en 356 desde su destierro en Oriente a su propia Iglesia en Galia, explicaba a su feligresía que el credo que hasta entonces se había guardado en secreto se había convertido ahora en tema de debate público y que las confesiones de fe locales habían de ser sustituidas por el Credo niceno, que él mismo nunca había utilizado hasta que le expulsaron de su diócesis por su defensa de la ortodoxia contra el arrianismo (Hilario, De Synod.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Zernov...

Los africanos centran su atención en el aspecto subjetivo de la salvación, o sea, en lo que queda por hacer al individuo, insisten en la fe en acto, en la lucha del cristiano contra el pecado y en la práctica de la virtud. La diferencia entre estos puntos de vista corresponde a la inclinación natural y carácter de los orientales y occidentales. Tertuliano Quinto Septimio Florencio Tertuliano, natural de Cartago, nació hacia el año 155. Su padre era un centurión de la cohorte proconsular. Eran paganos tanto el padre como la madre. Tertuliano tenía una sólida formación jurídica y adquirió gran fama como abogado en Roma. Con toda probabilidad hay que identificarle con el jurista Tertuliano, de quien citan varios pasajes los digestos del Corpus Iuris Civilis. Después de su conversión, ocurrida hacia el 193, se estableció en Cartago, e inmediatamente puso toda su cultura jurídica, literaria y filosófica al servicio de la fe cristiana. Por Jerónimo (De vir. ill. 53) sabemos que fue ordenado sacerdote. El no hace mención nunca de su estado clerical, pero su posición única y su preponderante papel de maestro difícilmente se podrían explicar si hubiera permanecido siempre en el laicado. Fue entre los años 195–220 cuando desplegó su actividad literaria. El gran número de escritos que compuso durante este tiempo han ejercido una influencia duradera sobre la teología. Hacia el año 207 pasó abiertamente al montañismo, y llegó a ser jefe de una de sus sectas, llamada de los tertulianistas, que perduró en Cartago hasta la época de San Agustín. Se desconoce el año de su muerte, que debió de ocurrir después del 220. Excepción hecha de San Agustín, Tertuliano es el más importante y el más original de los autores eclesiásticos latinos. Combina un profundo conocimiento de la filosofía, de las leyes y de las letras latinas y griegas con un vigor inagotable, con una retórica inflamada y una sátira mordaz. Su actitud no admite compromisos. Luchador empedernido, no concede tregua a sus enemigos, sean paganos, judíos, herejes o, más tarde, católicos. Todos sus escritos son polémicos. No dice las razones que le indujeron a convertirse. No fue evidentemente una concienzuda comparación de los diversos sistemas filosóficos la que le llevó a la fe, como en el caso de San Justino. Parece que lo que más influyó en él fue el heroísmo de los cristianos en tiempos de persecución, puesto que en uno de sus escritos dice: «Todo el mundo, ante constancia tan prodigiosa, se siente como sobrecogido por una inquietud y desea ardientemente averiguar su causa; en cuanto descubre la verdad, la abraza inmediatamente» (Ad Scapulam 5). La verdad fue el objetivo supremo de su defensa del cristianismo, de sus ataques contra el paganismo y la herejía:

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Orígenes nació en Alejandría en el año 185. Su padre, Leónidas, era griego, hombre de riqueza y erudición. Su madre era natural de Egipto, y ambos padres eran cristianos convencidos. La familia poseía una gran biblioteca que introdujo al joven Orígenes en el mundo de la cultura clásica. De muchacho, impresionaba a todos con sus inusitadas facultades intelectuales, la madurez de su juicio y su insaciable deseo de información. A la edad de diecisiete años, hizo frente a la gran crisis de su vida cuando su padre fue arrestado y martirizado, confiscada la magnífica biblioteca y arruinada la familia. Orígenes anhelaba compartir la corona de martirio de su padre, pero le perdonaron la vida. Comenzó a enseñar filosofía pagana y doctrina cristiana y a pesar de su juventud adquirió pronto reputación de ser un capacitado maestro. Continuó sus propios estudios y se unió a la escuela de Amonio Sacas, antiguamente cargador de muelle en Alejandría, más tarde convertido al cristianismo, si bien finalizaba su carrera como neoplatonista en oposición a la Iglesia. Amonio no ha dejado escritos, pero su excelencia como maestro se ve probada por el hecho de que dos de los más grandes pensadores religiosos del siglo, Orígenes y Plotino, fueron enseñados y adiestrados en su escuela y contrajeron una inextinguible deuda con él. Orígenes era hombre de asombrosa aplicación. Pasaba todas las noches escribiendo, y los días dando conferencias, ya que consideraba que la comunicación verbal era una forma eficaz en su tiempo para propagar sus ideas y en especial la Palabra de Dios. Se supone que escribió más de 6 000 libros (¡), preferentemente comentarios sobre las Sagradas Escrituras. Muchos de ellos fueron quemados durante las persecuciones y confiscaciones que sufrió en vida, a causa de las discrepancias por parte de sus opositores de las posiciones teológicas e ideas por él sostenidas. Fue el primer doctor bíblico, y durante veintiocho años trabajó constantemente en un examen crítico del Antiguo Testamento.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Zernov...

Cehak-Holubowiczowa H., 1959. Kamenne kregi kultowe na Raduni i lzy//Archeologia Polski. T. 3, Z. 1. Cehak-Holubowiczowa H., 1968. Badania nad wierzeniami religijnymi w staroytnoci i wczesnym sredniowieczy na terenie Slska//Religia pogaskich slowian. Kielce. Cehak-Holubowiczowa H., 1979. Dzieje Slezy na podstawie analizy ceramiku z wykopów na szczycce//ladami dawnych wierzen. Wroclaw. Chropovsky B., 1978. Pohrebisko z 9.–10. storoia v Nitre pod Zaborom//SIA .26, 1. Coldstream J. N., 1977. Geometric Greece. Neiv York. Cynkalowski A., 1961. Materialy do pradziejew Wolynia i Polesia Wolykiego. Warszawa. D browska I., 1986. Jugoslawiansko-polskie badaia wykopaliskowe na stanowisku «Gaik» w Radzikowie//Зборник посветен на Бошко Бабик. Prilep. Dimitrov D., Marinow G., 1974. Rannoblgarski masow grob pri grad Devnja//Izvestija Varna. 10 (25). Die Slawen in Deutschland. 1970. Berlin. Dostal В., 1968. Slovanské kultovni misto na Pohansku и Beclavi//Vlastivdni vestnik moravský. Brno. Dostal В., 1975. Beclav-Pohansko. Velkomoravský velmosky dvorec. Brno. Dyggve E., 1959. Der slawische Viermastenbau auf Rügen//Germania, 37, H. 1/4. Eisner J., 1966. Rukavt slovanské archeologie. Praha. Escher F., 1981. Slawische Kultplätze und christlich Wallfahrtsorte//Germania Slavica, Band 2. Berlin. Filipowiak W., 1957. Slowiaskie miejsce kultowe w Trzebiatowie, pow. Grifice//Materialy Zachodnio-Pomorskie, T. 3. Filipowiak W., 1974. Die Entwicklung der Stadt Wolin vom 9. bis zum 12. Jahrhundert//Vor– und Frühfermen der europäischen Stadt im Mittelalter. Band 11. Göttingen. Filipowiak W., 1979. Woliska kcina//Z otchlani wieków, 45, 2. Filipowiak W., 1982. Der Götzen-Tempel von Wolin, Kult und Magie//Beiträge zur Ur– und Frühgeschichte, 2. Berlin. Gqssowski J., 1950–1951. Wczesnohistoryczne cmentarzysko skieletmve w Radomiu//WA. 17. Gqssoirski J., 1960. lady orodka kultowegxw na ysej Górze//Acta Archaeologica Carpathica. 1, z. 2. Gqssoivski J., 1968. Orodek kultu pogaskiego na ysej Gorze//Religia pogaskich slowian. Kielce.

http://azbyka.ru/otechnik/religiovedenie...

St. Mowisz, e Jzyk Francuzki iest dla tego niepozytecznym: e chociaby nayoswieceszy nie moe swych wiadomosci udzieli drugim. Lecz W. Pan podobno zapomniaes, e ten Jzyk sta si teraz osobliwie u znaeznieyszych prawie powszechnym, i iest dusz, wszelkich posiedze, procz tego nie zwaasz na piknosci iego; delikatno, czuo i inne przymioty które zachwycai suchaicych. Pod. Nie bdz W. Pan uprzedzonym o piknosci Jzyka Francuzkiego. Nie z moiego mniemania, lecz z powszechnego sdu uczonych. Nasz izyk przenosi go co do harmonii i nasladowania natury. Na czem e W. Pan zasadzasz t pikno? czyli na mnogosci syllab przez nos wymawianych? nie mog przypusci abys W. Pan takiego by mniemania; codzienne bowiem doswiadczenie przekonywa, iak i w naszym Jzyku nieprzyiemnie uderai wyrazy takim sposobem wymowione. Co do drugiego zarutu; e ten Jzyk sta si powszechnym: Wcale temu nie zaprzeczam. Albo to mao zego, pod postaci dobrego, wszdzie si wkrada? Prawda e od kadego znayduicego si w kompanii, wymagai znaiomosci tego Jzyka: Lecz czyli obywatel, ten naygownieyszy cel sobie zakada powinien, aeby by przyiemnym w obcowaniu? Inne go ieszcze obowizki czekai: Piastowanie godne urdów, radzenie w potrzebach Oyczyzny; to nayszlachetnieyszem bydz powinno iego zatrudnieniem. Gdzie si takowe rady odbywai? na seymikach, lub na seymach; na pierwszych mao znale mona znaicych ten izyk, a i na drugich znayd si podobni; co wic tam pocz wasnego Jzyka nieznaicemu? siedzie i milcze, to iest iego podziaem. St. Co wic W. Pan sdzisz o wzitosci teraznieyszey Jzyka Francuzkiego? Pod. Oto sdz e iest nayszkodliwsz! Dziecie otoczone od niemowlctwa Nauczycielami z Francyi sprowadzonemi, zaczpa sdzi e tylko w Paryu iest skad mdrosci caego swiata, e tam tylko ludzie s doskonaymi; a biorc w takim mniemaniu za przykad we wszelkim postpowaniu swoich Nauczycielów; atwo si przyzwyczaia gardzi kraiem swoim i wszystkiem co si w nim znayduie; a std spywai wszelkie nieszczscia na Oyczyzn. Proz tego: ztd pochodzi zaniedbanie Oyczystego Jzyka, który wydoskonalony, zapewne przeniosby w swoiey piknosci, wiksz cz yicych Jzyków.

http://azbyka.ru/otechnik/Iosif_Semashko...

Святой Сергий Радонежский !! прошу помоги моей дочери ,рабе божьей Елене, сдать хорошо экзамен егэ по математике,прости за все наши согрешения и помоги .Помоги ей !!просвети ее ум ,пусть достанется легкое задание ,с которым она легко справится ,пусть будут лояльные учителя !! помоги и благослови !!! во имя отца и сына и святого духа .Аминь . Рабо Божия Ксения 2017/05/31, 07:20:50 Prepodobnii Sergii Radonejskii!spasibo tebe za vsio chto ti dla nas delaesh. pomogi nam I na etot raz.moliu tebia o pomoshi moei dochenke r.b.Nino.pomogi ei sdat perehodnie ekzameni v shkole na otlichno I horosho.,5-go iunia po matematike .darui r.b.nino zdorovie,udachu,uverennost.uspeshno sdat pismennii po matematike.budi eio pokrovitelem,ne pokidai eio v trudnuiu minute,protiani ruku pomoshi.budi vsegda riadom s r.b.nino.podskaji I pomogi naiti pravilnie otveti na vse voprosi.pomogi reshit vse zadania po matematike pravilno.moliu tebia ot vsego materinskogo serdca ot vsei dushi.s veroiu I nadejdoiu Vo imia Otca I Sina i Sviatogo Duha! AMIN! AMIN!AMIN! r.b.lia 2017/05/31, 07:09:35 Преподобный СЕРГИЙ Радонежский! Спасибо за твои молитвы за нашего сына,р.б. Даниила.Спасибо,что не оставляешь его,даёшь ему память,ум,терпение.Прошу тебя,пожалуйста,чтобы преподаватели были милостивы и благосклонны к нему,чтобы успешно сдал все контрольные и темы по биохимии,микробиологии ,патанатомии.Низкий материнский поклон тебе! Во имя Отца и Сына и Святаго Духа.Аминь. Неонилла 2017/05/31, 06:50:20 Prepodobnii Sergii Radonejskii! bolshoe spasibo tebe za vsio chto ti dla nas delaesh. ne ostav nas I na etot raz.prosti nam grehi nashi,volnie I ne volnie. pomogi pojaluisto moei dochke r.b. Nino, sdati vse ekzameni v shkole po vsem predmetam na otlichno.moliu tebia Sergii Radonejskii pomogi pojaluist.moliu ot vsego materinskogo serdca,ot vsei dushi.budi eio pokrovitelem,ne pokidai r.b.Nino v trudnuiu minutu,pomogi naiti pravelnie otveti na vse voprosi.darui ei zdarovie,udachu,uverennost v sebia.pomogi I podskaji ei pravilnie otveti na vse voprosi.budi vsegda riadom s r.b.Nino.protiani ei ruku pomoshi.moliu tebia Prepodobnii Sergii Radonejskii o pomoshi moei dochke r.b.Nino.Blagoslavi I pomogi ei.s veroiu I nadejdoiu na tvoiu pomosh.Vo imia Otca I Sina I Sviatogo Duha! AMIN!r.b.Lia.

http://isihazm.ru/?id=384&pid=1&iid=689&...

„Conducei catedra din Alexandria, care este legat în mod istoric de cultura greac, de limba greac i, bineîneles, de Biserica Ortodox, pogorând în secolul I. Dar în timpul de fa catedra Dumneavoastr de scaun se afl pe teritoriul statului Egipt, unde majoritatea populaiei aparine la cultura arab, folosesc limba arab”, a menionat Sanctitatea Sa Patriarhul Chiril, adresându-se ctre înaltul oaspete. „Acest fapt prezint, de asemenea, o dimensiune important a slujirii Dumneavoastr: s pstrai tradiiile propriei Biserici, aflându-v în minoritate i formând bune relaii cu oamenii ce aparin la alt cultur i alte religii”. Locuitorii Rusiei recepioneaz Egiptul i locuitorii lui ca pe o ar prietenoas i un popor prieten, a mrturisit Sanctitatea Sa. „Mulumim lui Dumnezeu c turbulena ce a cuprins lumea arab, inclusiv i Egiptul, în ara voastr a trecut cu pierderi mai mici, spre deosebire de alte ri arabe”, a spus Sanctitatea Sa Patriarhul Moscovei i al întregii Rusii Chiril. Dumnealui i-a exprimat sigurana c relansarea bunelor relaii dintre Rusia i Egipt vor contribui la prosperitatea popoarelor celor dou ri. „Este foarte important c Biserica Alexandriei i Biserica Rus au un rol deosebit în relaiile dintre rile i popoarele noastre”, a mrturisit Sanctitatea Sa. Sanctitatea Sa Vldica i-a exprimat de asemenea sperana c în viitorul apropiat, când vor fi soluionate definitiv problemele de securitate privind zborurile aviatice dintre Rusia i Egipt, ruii vor putea cltori în linite, vizitând aceast ar pentru odihn i pelerinaj. „Sanctitatea Voastr, a vrea s-mi deschid inima ca s-mi exprim bucuria cu prilejul aflrii mele aici. Am sosit din Alexandria s împrtesc cu Dumneavoastr srbtorirea zilei Dumneavoastr de natere i din tot sufletul s Îl rog pe Hristos s v druiasc muli i fericii ani”, a spus la rândul su Întâistttorul Bisericii Ortodoxe a Alexandriei. „Am venit nu din sentimentul datoriei, dar la porunca inimii. Dumnezeu vede cât de sincer sunt când exprim dragoste pentru Dumneavoastr, respectul i recunotina pentru acel ajutor pe care îl exercitai Patriarhiei noastre, care deseori se afl În situaii complicate”.

http://patriarchia.ru/md/db/text/4686688...

Sanctitatea Sa a menionat, de asemenea, anumite probleme concrete care este important s fie soluionate de cretini în comun acord – în primul rând, este problema aprrii comunitilor cretine care sunt supuse prigonirilor. „Ceea ce se întâmpl actualmente în Orientul Mijlociu, în Africa de Nord, în Pakistan, Nigeria, într-un ir de alte ri, mrturisete despre îngrozitorul genocid al cretinilor – mai stranic decât pe vremea Imperiului Roman, mai îngrozitor decât în Uniunea Sovietic. Fiecare cinci minute, conform afirmaiei OSCE, este ucis un cretin”, a subliniat Întâistttorul Bisericii Ortodoxe Ruse. „Am fost uluit, aflând despre îngrozitoarea crim svârit recent în Pakistan, când de ziua Patelui a fost rstignit pe cruce un preot. Noi cunoatem cum sunt nimicii sate întregi de cretini”. Preafericitul Stpân a menionat c în anul 2002, când a vizitat Irakul, comunitatea de cretini în aceast ar numra un milion i jumtate de persoane, actualmente acolo au rmas 150 de mii de cretini. În anul 2011, când în Siria au început aciunile militare, Sanctitatea Sa Patriarhul Moscovei i al întregii Rusii Chiril a fost pe pmântul sirian, s-a întâlnit cu liderii cretini ai acestei ri, în care pe atunci locuiau un milion cinci sute de mii de persoane. Actualmente au rmas 500 de mii, pe lâng aceasta, a fost distrus un mare numr de biserici. Referitor la Libia, putem spune c i acolo comunitatea cretin a fost distrus. Pentru salvarea cretinilor, supui la prigoniri i distrugere fizic, liderii religioi, politicienii trebuie s acioneze în comun, este convins Sanctitatea Sa Patriarhul. Întâistttorul Bisericii Ortodoxe Ruse a menionat c problema ajutorului acordat cretinilor prigonii a devenit tema principal în discuia purtat cu Papa Francisc ce a avut loc în luna februarie anul curent. Patriarhul Chiril a constat de asemenea c prigoana persoanelor care mrturisesc cretinismul are loc i într-un ir de ri considerate  prospere. „Se afirm c în numele toleranei se cere absena oricror însemne ale apartenenei la Biserica cretin”, a menionat Sanctitatea Sa. „Noi considerm c i cretinii au aceleai drepturi, la fel ca reprezentanii altor religii, în special în Europa care a aprut pe temelii cretine, indiferent de faptul cum ea se percepe pe sine actualmente. Este o civilizaie cretin, care a încetat s se numeasc cretin în ultimul timp, dar eu sunt profund convins c ea pân acum rmâne ca atare. Din aceste considerente orice fel de prigoan a cretinilor referitor la apartenena lor exterioar la Biserica cretin, bineîneles, aduce amrciune. Noi considerm c i cretinii au drepturi egale cu ceilali i nici într-un caz nu trebuie s fie discriminai pe placul altor comuniti religioase”.

http://patriarchia.ru/md/db/text/4422779...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010