14.9. Acceptabilior est sensibus lectio tacita quam aperta; amplius enim intellectus instruitur quando uox legentis quiescit et sub silentio lingua mouetur. Namclare legendo et corpus lassatur et uocis acumen obtunditur. XV. De contemplatione et actione. 15.1. Actiua uita innocentia est operum bonorum, contemplatiua speculatio supernorum; illa communis multorum est, ista uero paucorum. 15.2. Actiua uita mundanis rebus bene utitur, contemplatiua uero mundo renuntians, soli Deo uiuere delectatur. 15.3a. Qui prius in actiua uita proficit, ad contemplationem bene conscendit. Merito enim in ista sustollitur, qui in illa utilis inuenitur. 15.3b-4. Quicumque adhuc temporalem gloriam, aut carnalem adfectat concupiscentiam, a contemplatione prohibetur, ut positus in actualis uitae operatione purgetur. In ista enim prius per exercitium boni operis cuncta exhaurienda sunt uitia, ut in illa iam pura mentis acie ad contemplandum Deum quisque pertranseat. Et licet conuersus statim ad contemplationem conscendere cupiat, tamen ratione cogitur ut prius in actiuae uitae operatione uersetur. ­ Exemplum enim actiuae et contemplatiuae uitae de Iacob sume qui dum ad Rachel, hoc est ad uisum principium, destinaret quae contemplationem significat, Lia illi, hoc est laboriosa uita, subponitur quae actiuam demonstrat. 15.5. Sicut sepultus ab omni negotio terreno priuatur, ita et contemplatione uacans ab omni occupatione actuali auertitur. Et sicut ab actuali uita conscendentes in contemplationis quiete sepeliuntur, ita ab actione saeculi recedentes eos uita actiua in se quasi sepeliendo suscipit; ac per hoc uitae mundanae actiua uita et uitae actiuae contemplatiua sepulchrum est. 15.6. Viri sancti, sicut a secreto contemplationis egrediuntur ad publicum actionis, ita rursus ab actionis manifesto ad secretum contemplationis intimae reuertuntur, ut intus Deum laudent, ubi acceperunt unde foris ad eius gloriam operantur. 15.7. Sicut aquilae moris est semper oculum in radium solis infigere nec deflectere, nisi escae solius obtentu, ita et sancti a contemplatione ad actualem uitam interdum reflectuntur considerantes illa summa sic esse utilia ut tamen ista humilia sint paululum nostrae indigentiae necessaria.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

Series Graeca/ed. J. P. Migne. 2 Catena in Epistulam ad Hebraeos/Ed. J. A. Cramer//Catenae graecorum patrum in Novum Testamentum. Τ. 7. Catenae in sancti Pauli Epistolas ad Timotheum, Titum, Philemona et ad Hebraeos. Oxonii, 1843. P. 112–598. 4 Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., ed., trad. et not. A. Mai//PNB. T. 3. Romae, 1845. P. 107–127 (греческий текст), P. 69–82 (латинский перевод). 6 Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., ed., et not. P. E. Pusey//CAO. T. 5. Oxonii, 1872. P. 362–440. 7 Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., éd., trad. et notes J. Lebon//Le Muséon. 1931. 44. P. 72–88 (армянский текст), P. 89–102 (латинский перевод); Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., éd., trad. et notes J. Lebon//Le Muséon. 1933. 46. P. 241–244 (армянский текст), P. 244–245 (латинский перевод). 8 Parvis P. M. The Commentary on Hebrews and the Contra Theodorum of Cyril of Alexandria. P. 415–419. 15 Мы ссылаемся на текст «Толкования» по критическому изданию Ф.Э. Пьюзи: Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., ed., et not. P.E. Pusey. При этом первое число указывает номер страницы, а второе – номер строки в данном издании. 16 «И будет в день он, защитит Господь живущих во Иерусалиме: и будет немощный в них в той день яко дом Давидов, а дом Давидов, яко дом Божий, якоже ангел Господень пред ними». 17 Cyrillus Alexandrinus, st. Commentarius in Zachariam. V. Рус. перевод см.: Кирилл Алек- сандрийский, свт. Толкование на пророка Захарию. С. 183–186. 18 Cyrillus Alexandrinus, st. Fragmenta in sancti Pauli Epistulam ad Hebraeos/Introd., ed., et not. P. E. Pusey. P. 397–398. Читать далее Источник: Материалы X Международной студенческой научно-богословской конференции к 100-летию подвига новомучеников и исповедников Церкви Русской: Сборник - Санкт-Петербург: Изд. Религиозная организация - духовная образовательная организация высшего образования СПбПДА, 2017. - 532 с./Никулин М., свящ. Превосходство Нового Завета над Ветхим и веры над законом в «Толковании на послание к евреям» свт. Кирилла Александрийского. 293-299 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_Aleksan...

576 Epist. XXXI. cleri. romani ad Cyprian, c. 5. Cypr. epist, LII. ad Antonian. Enseb. eccles. hist. lib. VI. c. 43. p. 310. 578 Cypr. epist. LII. ad Antonian. Epist. LV. ad Cornel. Epist. LIII ad Fortunat. Epist, LIV ad Cornel. Epist. LXV ad Rogatian. Epist. LXVIII ad cler. et pleb. in Hispan. 582 Binii t. I. p. 212–284. Около 306–308 г. Было еще два карфагенских собора значительных по числу собравшихся на них епископов-донатистов, действовавших враждебно против Цецилиана, епископа карфагенского. Ibidem. 583 “У нас считается необходимым” пишет Фирмплиан св. Киприану, “чтобы каждый год мы старшие и предстоятели собирались вместе для устроения того, что вверено нашему попечению, что бы общим совещанием определять то, что встречается более важного (в делах церкви).” (Epist. Firmil. Ad. Curp. Curs. compt. t.III. col. 1158). 37-м правилом апостольским требуется даже дважды в год в каждой области составлять соборы. 585 По этой причине в исключительных случаях бывали соборы и в присутствии одних только епископов, каковы например были соборы: циртенский (Augustin. contr. Grescon. Lib. III, с. 26,27), анкирский и неокесарийиский (Binii. t. I. p. 272, 284). Заметим при этом, что св. Епифаний изображает в чертах, подходящих к собору, одно собрание из одних пресвитеров ефесской церкви по поводу лжеучения Ноэтова относительно Троицы, не упоминая об епископах. „Пресвитеры (ефесской) церкви”, как передает св. Епифаний, „призвав его (Поэта) в свое собрание, спрашивали: точно ли он держится столь оскорбительного о (Боге) Отце учение? Он на первых порах высказал пред пресвитерами свое согласие отречься от своего учения, сознаваясь, что прежде его никто не распространял столь опасного и гибельного яда. Но после этого, когда удалось ему привить к некоторым, так сказать, свое бешенство и приобрести десять последователей, он ослепился еще более гордостью и высокомерием и стал с большею смелостью открыто распространять свою ересь. Поэтому, в другой раз те же пресвитеры (призвавши) обличили как его самого, так и тех, которые по несчастию присоединились к нему.... Когда же он и его ученики остались непреклонными в своем мнении, тогда изгнали их из церкви». (Epiphan, op. edit. Paris. 1622 advers. haer. Vol. I. p. 478). Но должно полагать, что это не был собор, так как здесь присутствовали одни местные пресвитеры без предстоятелей других церквей, и даже без предстоятеля своей церкви, а вероятнее всего, это было нечто в роде собрания, или постоянно собиравшегося для решения разных церковных дел совета пресвитеров, или временно собравшихся по особенному распоряжению и полномочию епископа для решения дела о Ноэте.

http://azbyka.ru/otechnik/Silvestr_Malev...

5. Non ergo nos rerum temporalium occupent species, nec ad se contemplationem nostram a caelestibus terrena deflectant. Pro transactis habeantur quae ex maxima parte jam non sunt; et mens intenta mansuris, ibi desiderium suum figat, ubi quod offertur aeternum est. Quamvis enim spe salvi facti simus, et corruptibilem adhuc carnem mortalemque gestemus, recte tamen dicimur in carne non esse, si carnales nobis non dominentur affectus; et merito ejus rei deponimus nuncupationem, cujus non sequimur voluntatem. Cum itaque Apostolus dicat: Carnis curam ne feceritis in desideriis, non ea nobis interdicta intelligimus quae saluti congruunt et quae humana poscit infirmitas. Sed quia non omnibus desideriis serviendum, nec quidquid caro concupiscit implendum est, de adhibendo temperantiae modo admonitos nos esse cognoscimus, ut carni, quae sub animi est constituta judicio, nec superflua concedamus, nec necessaria denegemus. Unde idem Apostolus alibi ait; Nemo enim umquam carnem suam odio habuit, sed nutrit et fovet eam: cum utique non ad vitia, non ad luxuriam, sed ad debitum sit alenda et fovenda famulatum: ut teneat ordinem suum renovata natura, nec perverse ac turpiter superioribus inferiora praevaleant, aut inferioribus superiora succumbant, et vitiis animum superantibus, ibi fiat servitus ubi debet esse dominatus. 6. Agnoscat igitur populus Dei novam se esse in Christo creaturam, et a quo suscepta sit quemve susceperit vigilanter intelligat. Quae nova facta sunt, non redeant ad instabilem vetustatem; et non omittat opus suum, qui manum misit ad aratrum; sed ad hoc attendat quod serit, non ad id respiciat quod reliquit. Nemo in id recidat unde surrexit, sed etiamsi pro infirmitate corporea in aliquibus adhuc languoribus jacet, sanari instanter desideret ac leari. Haec est enim salutis via, et caeptae in Christo resurrectionis imitatio: ut quia in lubrico istius vitae diversi casus lapsusque non desunt, vestigia gradientium a fluidis ad solida transferantur: quoniam, sicut scriptum est, a Domino gressus hominis diriguntur, et viam ejus volet. Cum ceciderit justus, non collidetur, quia Dominus supponet manum suam.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Notitia G., 9–18. METHODIUS, monachus, s. XIII, 140. De schismate vitando (M.), 781–808. Notitia Mai, 779–82. METOCHITA. Vide GEORGIUS M. MICHAEL ACOMINATUS Choniates, s. XII-XIII, 140. (Ex editione Ellissen.) Homilia in ramos palmarum, latine (Combefis), 323–30. Epistolæ ad Eustathium Thessalonicensem 1–6, 329–36. Monodia in Eustathium Thessalonicensem, 337–62. Monodia in fratrem suum, latine (Morellus), 361–78; græce (editio princeps), 1247–58. Ad Alexium Comnenum pro Atheniensihus, 377–82. Iambi de Athenis, , 383–4. Notitia ex Ellissen, 229–322, cum encomia anonymi græce, 311–16. MICHAEL ANCHIALUS, CP. patr., 1169–77. 119. Decreta (Leunclavius), 785–96. MICHAEL APOSTOLIUS, s. XV, 162, PGLT., 81. Proverbiorum centuriæ 1–21 (Heinsius), 162, 21, PGLT., 81, 639–820 (cum notis Pantini t Schotti, Ho_esehetii). Epistola præmittitur nuncupatoria Gasparo Osmensi episcopo, PGLT., 81, 635–8 et Aristobuli filli altera epistola, PGLT., 637–8. Heinsius. Præfatio, PGLT., 627–30. Pantinus. Præfatio, PGLT., 629–32. Elenchus Græcorum et Latinorum qui proverbial collegerunt, PGLT., 631–4. Index scriptorum ab. A. Laudatorum, PGLT., 633–6. Oratio ad Fridericum III (Freherus), 162, 443, PGLT., 819–24. Oratio ad Italos, græce, 162, 455. Epistolæ 1–45, 162. Index eorum ad quos scripsit. Laudatio funebris Bessarionis (Boissonade), 161, CXXVII-XL. Notitia Boerneri, PGLT., 81, 621–8. MICHAEL CERULARIUS, CP. patr., 1043–58, 120. Homilia in festo restitutionis imaginum. (Montjaucon), 723–36. Edictum synodale (Mansi), 735–48. Alia edicta svnodalia (Leunclavius), 119, 747–56, 849–54. Decretum de sacerdotis uxore adulterio polluta (Cotelerius), 120, 749–50. Epistolæ (cum epistolis Dominici Gradensis et Petri Antiocheni (Cotelerius), 751–820. 1 . Dominicus Gradensis ad Petrum Antiochenum, 751–56. 2 . Petrus Antiochenus ad Dominicum Cradensem, 755–82. 3 . Michael Cerularius ad Petrum Antiochenum, 781–96. 4. Petti Antiocheni, dissertatio, 790–816. 5 . Michael Cerularius ad Petrum Antiochenum, 815–20. Notitia FH., 120. 719–24.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Adversus Barlaam fg. 150, 875–77. Notitia Oudin, 151, 1187–8. GREGORIUS II AGRIGENTINUS, ep., s. VII, 98. In Ecclesiasten, lib. 1–10, 741–1182. (Cum notis Morcellii.) Morcellii pæfatio, 525–50. –     S. G. annalis, 115–22. –     S. G. honores cælestes, 721–28. Testimonia veterum, 727–30. Morcellii S. G. scripta, 729–40. Joan. Lanceæ. Dissertatio de ætate S. G. A., 1181–1228. Index analyticus, 1507–18. GREGORIUS ALEXANDRIæ patr., s. XIV, 152. Professio fidei (Acta Joan. Glycis 12), grace, 1102–3. GREGORIUS ANTIOCHENUS ep., s. VI, 88. Oratio in mulieres unguentiferas (G.), 1847–66. De Baptismo Christi sermo 1, latine (M.) r 1865–72. De Baptismo Christi, sermo 2 (G.), 1871–84. Oratio ad exercitum (G.), 1883–86. Nolitia G., 1845–8. GREGORIUS CÆSAREÆ Capp. presbyter, s. X. Vita S. Gregorii Nazianzeni, 36, 243–304. De Concilio Nicæno I homilia (Combefis), 111, 419–40. GREGORIUS III MAMMAS CP. patr., 1443–50, 160. Apologia contra Ephesini confessionem (Hergenro_ether), 13–110. Responsio ad epistolam Marci Ephesini (Labbe), 111–204. Ad imperatorem Trapezuntis (Allatius), 205–48. Notitia Hergenro_ether, 9–14. GREGORIUS DECAPOLITA, 817, 110. Sermo historicus de visione Saraceni, 1201–12. Notitia G., 1199–1200. GREGORIUS MONACHUS. Ex vita Basilii Junioris (Combefis), 109, 653–64. S. GREGORIUS NAZIANZENUS, s. IV, 35–38. (Editio Benedictorum et Caillau.) I. (35–36) Orationes, 1–45. 1 . In sanctum Pascha, 35, 395–402. 2 . Apologetica, de sacerdotio, 407–514. 3 . Ad cos qui acciverant nec occurrerant, 517–26. 4–5. Contra Julianum 1–2; 531–664; 663–720. 6 . De pace 1 (ad monachos), 721–52. 7 . In laudem Cæ sarii fratris, 755–88. 8 . In laudem sororis Gorgoniæ , 789–818. 9 . Apologeticus ad patrem, 819–26. 10 .In scipsum (post fugam), 827–32. 11 .Ad Gregorium Nyssenum, 831–42. 12 .Ad Patrem. 843–50. 13 .In consecratione Eulalii episcopi, 851–56. 14 .De pauperum amore, 857–910. 15 .In Macchabæ orum laudem, 911–34. 16 .In patrem tacentem, 933–64. 17 .Ad cives Nazianzenos, 963–82. 18 .Funebris in patrem, 985–1044.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

De octo vitiosis cogitationibus, 1271–78. Sententiæ ad fratres, latine, 1277–82. Sententiæ ad virgines, 1283–86. Fg. ex Gnostico, 1285–86. In ΠI ΠI, PL., 23, 1271. Fg. ex libro Gnostica problemata, in scholiis S. Maximi 3, 173 AB. [Quomodo laborandum et quiescendum, græce, 162, 563. De dæmonio tristitiæ, 567. De vana gloria, 568. De sobrictate, 573]. Notitia G., 40, 1213–20; Vide Nilus. EVAGRIUS SCHOLASTICUS, s. VI, 86, II. Historiæ ecclesiasticæ, 1. 1–6 (Valesius, Reading), 2415–886. Veterum Testimonia, 2413–4. H. Valesii præfatio, 2407–12; observationes, lib.l-2,2885–96,2895–906 de Petro Fullone; 2, de synodis romanis adversus Acacium]. Notitia FH., 2405–8. Index analyticus, 3341–52. EVARISTUS, papa, s II, 5. Epistolæ 1–2 (Mansi), 1047–51, 1051–6; Decreta 1–2, 1055–58. Notitia e Libro pontificali, 1045–6. F FABIANUS, papa, 236–50, 10. Epistolæ 1–3 (Mansi), 183 – 200; Decreta, 199–202. Notitia e Libro pontificali, 175–78; Coustant, 177–84. FELIX.. papa. 355–58. Epistola ad Athanasium, latine, 28, 1477–86. FICHETUS (Guilletmus), 161. Epistola ad duces Sabaudiæ, latine (Pasini, 641–46. FIRMUS CÆSAREÆ Сарр. ep.. 438, 77. Epistolæ 1–45, 1481–1514. Notitia G. 1477–80; inqua Fabricii index corum ad quos scripsit F., 1479–80. FLAVIANUS, СР., ср., 449, 65. Epistolæ 1–2 ad Leonem papam, PL., 54, 723 et 743. Epistola 3 ad Theodosium Augustum (Mansi), 65. 889–92. Notilia Lequien, 889–90. FRATER FRANCISCUS, s. XVI, 140. Quæsita ad Manuelem rhetorem (Le Moyne), 469–70. G GARIDAS, Vide EUSTRATIUS G. GELASIUS I, papa, 492–96. Epistolæ ad Syriæ episcopos (in fine Panopliæ dogmaticæ [Pamphili]), 1095]. PGLT., 80, 925–32. GELASIUS CYZICENUS, s, v, 85. Historia concilii, Nicæni (Mansi), lib. 1–3, 1191–1360. Notitia Mansi, 1185–92; FH., 1179–82. Index scriptorum, hæreticorum, etc., 1181–6. GEMINUS, s, I ante Christum. Elementa astronomiæ (Petavius), 19, 747–868. GEMISTUS. Vide GEORGIUS GEMISTUS. GENESIUS. Vide JOSEPH G. GENNADIUS, I, CP. patr., 458–71, 85. Epistola encyclica (Mansi), 161З-22.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

550 Доказательства на всё это приводит Иосиф дё-Вуазень в своих Observat. in prooemium Pugionis fidei – Raymundi Martini, edit. Lipsiae 1687, pag. 125–129. Агиографами 2 разряда назывались у Иудеев книги, не имевшие важности агиографов, вошедших в канон и написанных по вдохновению от Святого Духа, однако же, написанные, по их словам, при содействии сего Духа, только в меньшей степени. 558 Климен. Рим. in Epist. I ad Corinth.; Тертулл. de monogam. cap. 17; Иероним. in praef. ad libr. Judith, где замечает: «Synodus Nicaena in numero S. Scripturarum Judith legitur computasse»; Августин, lib. II de doctrin. Christ., cap. 8. 560 Как и поступали ещё древние еретики, по свидетельству учителей Церкви: Тертулл. de praescript. haeret. cap. XVIII Ирин, contra haeres. lib. I, cap. 20, n. 1; Василий Великий на Бытие беседа V, п. 5; Августин, contra Adimant. cap. 13, n. 4. 563 «И суемудрие еретиков, замечается в послании восточных Патриархов о православной вере, принимает Божественное Писание, только превратно изъясняет оное, пользуясь иносказательными и подобозначащими выражениями и ухищрениями мудрости человеческой, сливая то, чего нельзя сливать, и играя младенчески такими предметами, кои не подлежать шуткам. Если бы всякий ежедневно стал изъяснять Писание по-своему, то кафолическая Церковь не пребыла бы, по благодати Христовой, доныне таковой Церковью. Которая, будучи единомысленна в вере, верует всегда одинаково и непоколебимо, но разделилась бы на бесчисленные части, подверглась бы ересям, а вместе с тем перестала бы быть Церковью святой, столпом и утверждением истины, но соделалась бы церковью лукавнующих, т. е. церковью еретиков» (См. чл. 2). И, действительно, из этого именно начала породились, главным образом, все ереси древние и новейшие, из которых каждая, как известно, непременно старается основать свои заблуждения на каких-либо текстах св. Писания, истолковывая их по-своему. Omnes enim haeretici, заметил ещё древле блаж. Августин, qui eas (scripturas) in auctoritate recipiunt, ipsas sibi videntur sectari, cum potius suos sectentur errores; ас per hoc, non quod eas contemnant, sed quod eas non intelligant, haeratici sunt (Epist. CXX ad Consentium, n. 13). И в другом месте: neque enim non omnes haeretici scripturas catholicas legunt, nec ob alind haeretici, nisi quod eas non recte intelligentes, suas falsas opiniones contra earum reritatem, pertinaciter asserunt (De Genee. ad litter, lib. VII, cap. 9, n. 13). 565 Посему-то и все еретики всегда обыкновенно обращались к Писанию и говорили, что их учение ясно в нём изложено. Memento, пишет Иларий, neminem haereticorum esse, qui se nunc non secundum Scripturas praedicare ea, quae blasphemat, mentiatur (Ad Constant, lib. II, n. 9). То же писали в своё время и св. Ириней (adversus haeres. lib. V, cap. 21, n. 2), Тертуллиан (De praescript. cap. 17 et 38), Ориген (De principiis lib. IV, n. 8), блаж. Иероним (adversus Luciferianos), Викентий Лиринский (Commonit. n. 2) и др. Сн. прим. 563.

http://azbyka.ru/otechnik/Makarij_Bulgak...

The Byzantine defeat at theBattle of the Achelous (Acheloos) River was followed by another Bulgarian military victory in theBattle of Katasyrtai. After his great victory at Anchialos, Knyaz Simeon assumed the title of Tsar, theSlavic-Bulgarian form of Caesar, i.e. Emperor, and more specifically the titles “Basileus of All Bulgarians and Greeks” (“Basileus” being the title of the Byzantine Emperors) and “Autocrat of All Bulgarians and Romans” (referring to the fact that the Byzantine Empire was technically a continuation of the Roman Empire), and began to strive ever more stubbornly to sit on the throne in Constantinople; the head of the Bulgarian Orthodox Church was promoted from Archbishop toPatriarch. The imperial title of the Bulgarian Tsar and the Patriarchate status of the Bulgarian Church, however, were only formally recognized by Byzantium after Tsar Simeon’s death, in 927 AD, to his heir, St. Tsar Petar I (r. 927-969 AD). In the last decade of his reign, Tsar Simeon waged even more wars in pursuit of his dream of sitting on the Byzantine throne, which, however, moved further away after in 920 AD Byzantine admiral Romanus Lecapenus (Romanos Lekapenos) removed Empress Zoe as a regent, betrothed his daughterHelene Lekapene to the underage Emperor Constantine VII, and became a Co-Emperor, which is whatBulgaria’s Tsar Simeon had aspired to do. Tsar Simeon waged wars on Byzantium even more fiercely,besieged Constantinople a couple of more times, launched a campaign down south all the way to theIsthmus of Corinth, crushed Serbian revolts and annexed all of Serbia, and even planned a joint attack on Constantinople together with Fatimid Caliph of Egypt, Ubayd Allah al-Mahdi Billah, who was supposed to contribute the Egyptian Navy; the plan failed only because the Byzantines managed to capture the Bulgarian and Egyptian envoys on their way back from Egypt. Of all his victorious wars,Tsar Simeon’s last one – against Croatia in 926 AD – was unsuccessful. He died of a heart failure in hisimperial palace in Veliki Preslav on May 27, 927 AD.

http://pravoslavie.ru/82610.html

Vide Euthymium Zigabenum, 150, tit. 22. Epiphanium CatanensEm. De Nicæna synodo sermo laudatorius, 98, 1313–32. ANONYMUS. De festo orthodoxiæ, 121, 1033–4, in notis. MICHAEL Cerularius. Homilia in festo restitu-tionis Imaginum (orthodoxiæ), 120, 723–36. GERMANUS II, СР., 140, 659–76 (id). MACARIUS CHRYS0CEPHALS. Fg., 100, 231–403 (id). THEOPHANES CERAMEUS, 132, 425–42 (id). L) DE CONTROVERSIA INTER LATINOS ЕТ GRAECOS ATHANASIUS. De azymis, 26, 1327–32. Contra Latinos [ATHANASIUS ALEX., s. XIII?], 28, 823–32. BASILIUS. De primatu Petri, fg., 30, 835–6. JOANNES DAMASCENUS. De Azymis, 95, 387–96. PHOTIUS. Interrogationes decem, 104, 1219–32. De Spiritus S. Mystagogia, 102, 279–400. THEOGNOSTUS mon. Ad Nicolaum I, papam (pro S. Ignatio), 105, 855–62. LEO ACHRIDANUS. Epistola ad Leonem Tranensem (De Azymis et Sabbato), 120, 835–44. NICETAS PECTORATUS. Libellus contra Latinos, 120, 1011–22. CARDINALIS HUMBERTUS. Responsio ad Nicetam Pectoratum, 120, 1021–38. " MICHAEL CERULARIUS. Epistolæ, 120, 749–820. PETRUS ANTIOCHENUS el DOMINICUS GRADENSIS. Epistolæ ad M. Cerularium. NICETAS CHARTOPHYLAX. De schismate Græco-rum, 120, 713–20. THEOPHYLACTUS. Liber de iis quorum latini incusantur, 126, 221–50. PETRUS CHRYSOLANUS (Grosolanus). De Spiritu Sancto, 127, 911–20. ADRIANUS IV. Epistola, BASILIUS ACHRIDANUS. Responsio, 119, 925–30 et 929–35. NICETAS MARONIENSIS. De processione Sp. S., 139, 169–222. THEORIANUS. Epistola de azymis, 94 405–10. ANDRONICUS CAMATERUS. Animadversiones. (Textus biblici et patristici tantum in refutatione Joan. Vecci), 143, 396–613. PANTALEO DIACONUS. Contra Græcos, 140, 487–574. GRÆCORUM EPISTOLA ad Innocentium III post captam СР., 140, 293–8. NICEPHORUS BLEMMYDA. De processione Sp. S., 142, 533–84. Sermo ad monachos suos, 583–606. JOANNES VECCUS. De unione Ecclesiarum veteris et novæ Romæ, 141, 15–158. De processione Sp. S., 157–282. Epistola ad Agallianum, 275–82. Sententia Synodalis, 281–290. Ad Theodorum, Sugdeæ episcopum, 289–338. Ad Constantinum, 337–96.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010