Ignace d’Antioche. Lettres, Paris, 1958 [Sources chrétiennes 10. Paris: Éditions du Cerf, 1951]. S. Ignatius Martyr. Epistola 1 ad Ephesios//PG 5: 643–662. S. Ignatius Martyr. Epistola 2 ad Magnesios//PG 5: 661–674. S. Ignatius Martyr. Epistola 3 ad Trallianos//PG 5: 673–686. S. Ignatius Martyr. Epistola 4 ad Romanos//PG 5: 685–696. S. Ignatius Martyr. Epistola 5 ad Philadelphenses//PG 5: 697–708. S. Ignatius Martyr. Epistola 6 ad Smyrnaeos//PG 5: 707–718. S. Ignatius Martyr. Epistola 7 ad Polycarpum//PG 5: 717–728. S. Irenaus Lugdunensis. Adversus haereses//W. W. Harvey (ed.). Sancti Irenaei episcopi Lugdunensis libri quinque adversus haereses. Vol. 1. Cambridge: Cambridge University Press, 1857 (TLG). S. Irenaus Lugdunensis. Fragmenta deperditorum operum//Ibidem. Vol. 2 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In epistulami ad Corinthios (Homiliae 1–44)//PG 61: 9–382 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In epistulam ad Romanos//PG 60: 391–682 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In Genesim//PG 56: 525–538 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In Matthaeum (Homiliae 1–90)//PG 57: 13–472; PG 58: 471–794 (TLG). S. Joannes Damascenus. Contra Manichaeos//P. B. Kotter (ed.). Die Schriften des Johannes von Damaskos. Vol. 4 [Patristische Texte und Studien 22. Berlin: De Gruyter, 1981]: 351–398 (TLG). S. Joannes Damascenus. De Fide Orthodoxa. Lib. I–IV//PG 94: 781–1228. S. Joannes Damascenus. Expositio fidei//P. B. Kotter (ed.). Die Schriften des Johannes von Damaskos. Vol. 2 [Patristische Texte und Studien 12. Berlin: De Gruyter, 1973]: 3–239 (TLG). S. Joannes Damascenus. Oratio in Sabbatum sanctum//P. B. Kotter (ed.). Die Schriften des Johannes von Damaskos. Vol. 5 [Patristische Texte und Studien 29. Berlin – New York: De Gruyter, 1988]: 121–146 (TLG). S. Joannes Damascenus. Sacra parallela//PG 95: 1041–1588; PG 96: 9–441 (TLG). Joannes Philoponus. Against Aristotle, on the eternity of the world/Transl. by Chr. Wildberg. London; Ithaca, N. Y., 1987. Joannes Philoponus. De aeternitate mundi contra Proclum/H. Rabe (ed.). Leipzig, 1899.

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

32.5. Plerique correptionem suam officium caritatis existimant. Plerique uero hoc ipsud quod ex caritate corripiuntur ad iniuriae contumeliam trahunt. Vnde occurrit et euenit ut ex eo deteriores efficiantur, per quo emendari oboediendo potuerunt. 32.6. Salubriter accipiunt iusti, quotiens de suis excessibus arguuntur; superflua autem est humilitas eorum qui se gessisse accusant quae non admiserunt. Qui uero sine adrogantia bona facta sua pronuntiat, procul dubio nequaquam peccat. 32.7. Est quorundam excusatio peruersorum, qui, dum pro suis facinoribus arguuntur, uerba iustorum pro censura declinanda abiciunt, seruantes se diuino iudicio, quo puniendi sunt durius, dum temporaliter contemnunt iudicari se ab hominibus. 32.8. Iniquis molesta est ueritas, et amara disciplina iustitiae; nec delectantur nisiplacentiapropriae inbecillitatis; iniustitiae fecundi, steriles ueritati, caeci ad contuendam lucem et oculati ad tenebrarum aspiciendum errorem. 32.9. Corda reproborum lubrica sunt ad male consentiendum et fluxa; ad bene consentiendum durissima. 32.10. Probat Salomon et iusti emendationem correpti et stulti obstinationem admoniti dicens: Doce iustum et festinabit accipere. De stulto autem ait: Qui erudit derisorem, ipse sibi facit iniuriam. 32.11. Nonnullos esse prauitatis homines, qui dum ipsi a malo corrigi neglegunt, correptorum falsa criminatione detractant; et ad sui sceleris solatium usurpant, si, uel falso, conpererint quod ad infamiam bonorum obiciant, sicut est illud ex Salomone: Bona in malum conuertit impius, et electis inponit maculam. Vae autem illi qui et suam rennuit uitam corrigere, et bonorum non desinit detractare. 32.12. Pleriquemalisimiles sibi in malum defendunt, et patrocinio suo prauos contra correctionem bonorum suscipiunt, ne unde displicent emendentur, adicientes in se aliena delicta, ut non tantum de suismalis, sed etiam et de aliorum facinorilus puniantur, quorum peccata defendunt. XXXIII. De praepositis ecclesiae. 33.1. Vir ecclesiasticus et crucifigi mundo per mortificationem propriae carnis debet, et dispensationem ecclesiastici ordinis, si ex Dei uoluntate prouenerit, nolens quidem, sed humilis gubernandam suscipiat.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

S. Gregorius Nazianzenus. Oratio XXX//Discours XXVII–XXXI/Ed. P. Gallay, M. Jour jon. Paris, 1978 [Sources chrétiennes 250. Paris: Éditions du Cerf, 1978]. S. Gregorius Nazianzenus. Oratio XXXVIII//Discours XXXVIII–XLI/Ed. C. Moreschini, P. Gallay. Paris, 1990 [Sources chrétiennes 358. Paris: Éditions du Cerf, 1990]. S. Gregorius Theologus. Orationes//PG 36: 9–664. S. Gregorius Theologus. Poemata Dogmatica//PG 37: 397–522. Hermogenes. Περ δεν λγου//H. Rabe. Hermogenis opera. Leipzig: Teubner, 1913 (repr.: Stuttgart, 1969): 213–413 (TLG). Hippolytus. Commentarium in Danielem//M. Lefèvre. Hippolyte. Commentaire sur Daniel [Sources chrétiennes 14. Paris: Éditions du Cerf, 1947]: 70–386 (TLG). Hippolytus. Refutatio omnium haeresium (=Philosophumena)//M. Marcovich. Hippolytus. Refutatio omnium haeresium [Patristische Texte und Studien 25. Berlin: De Gruyter, 1986]: 53–417 (TLG). Homerus. Ilias//T. W. Allen. Homeri Ilias. Vols. 2–3. Oxford: Clarendon Press, 1931: 2: 1–356; 3: 1–370 (TLG). Iamblichus. De mysteriis//É. des Places. Jamblique. Les mystères d’Égypte. Paris: Les Belles Lettres, 1966: 38–215 (TLG). Ignace d’Antioche. Lettres. Paris, 1958 [Sources chrétiennes 10. Paris: Éditions du Cerf, 1951]. S. Ignatius Martyr. Epistola 1 ad Ephesios//PG 5: 643–662. S. Ignatius Martyr. Epistola 2 ad Magnesios//PG 5: 661–674. S. Ignatius Martyr. Epistola 3 ad Trallianos//PG 5: 673–686. S. Ignatius Martyr. Epistola 4 ad Romanos//PG 5: 685–696. S. Ignatius Martyr. Epistola 5 ad Philadelphenses//PG 5: 697–708. S. Ignatius Martyr. Epistola 6 ad Smyrnaeos//PG 5: 707–718. S. Ignatius Martyr. Epistola 7 ad Polycarpum//PG 5: 717–728. S. Irenaus Lugdunensis. Adversus haereses//W. W. Harvey. Sancti Irenaei episcopi Lugdunensis libri quinque adversus haereses. Vol. 1. Cambridge: Cambridge University Press, 1857 (TLG). S. Irenaus Lugdunensis. Fragmenta deperditorum operum//Ibid. Vol. 2 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In epistulami ad Corinthios (Homiliae 1–44)//PG 61: 9–382 (TLG). S. Joannes Chrysostomus. In epistulam ad Romanos//PG 60: 391–682 (TLG).

http://azbyka.ru/otechnik/Kirill_I_Mefod...

(Свт. Филарет, митрополит Московский и Коломенский. Разговоры между испытующим и уверенным о Православии Восточной Греко-Российской Церкви (1815). Творения. М., 1994). - Прим. ред. 16. CSEL 16. CSEL 3. P.443. 17. См. наст. издание. Т.1. Очерки из истории догмата о Церкви. С.340 и далее. - Прим. ред. 18. De bapt. IV,17,24. PL. T.43. Col.170. Cf. col.695. 19. Блаж Августин. Contra epist. Parmeniani. II,13,28. PL. T.43. Col.71. 20. Его же. De bapt. IV,1,1. V,23,33. PL. T.43. Col.155,193. Serm. 208,2. PL. T.38. Col.1232. In. ep. Ioan. tr.6,11. PL. T.35. Col.2026. 21. Его же. I,12, 29-21. VI,34,65. VII,3,5. PL T.43. Col.119-121,219,227. 22. Фирмилиан. Epist.75. Cap.9. 23. Свщм. Киприан Карфагенский. Epist.73-60 ad Jubajanum. Cap.3. Ep.71-58 ad Quintum. Cap.4. 24. Euseb. H.E. V.7,5. 25. Epist. Firmiliani, Cap.7,19. CSEL 3. P.815,823. Русский перевод в творениях святителя Киприана. Ч.1. С.384-385. 26. Сщмч. Киприан Карфагенский. Epist.74-61 ad Pompejum. Cap.1. 27. Его же. Epist.73-60. Cap.4-5. 28. Его же. Epist.62-69 ad Magnum. Сарр.1-11. CSEL 3. P.759 sq. Русский перевод. Ч.1. С.368-369. 29. Его же. Epist. Firmiliani 75. Cap.18. P.822. Ч.1. С.384. Epist.74-61 ad Pompejum. Cap.5. P.802-803. Ч.1. С.353. 30. Его же. Epist.74-61 ad Pompejum. Cap.5. 31. Его же. Epist.73-60 ad Jubajanum. Cap.11. P.786. C.338-339. 32. Euseb. H.E. VII.7,5. 33. Pitra. Analekta sakra. T.4. Parisiis, 1883. P.171,414. Творения в русском переводе. Казань, 1900. С.60. 34. Свщм. Киприан Карфагенский. Epist.75-60 ad Jubajanum. Cap.23. P.769. С.347. 35. Его же. Epist.75. Cap.21. 36. Его же. Epist.73-60 ad Jubajanum. Cap.23. 37. Euseb. H.E. VII.9. 38. Epiphan. Expositio fldei cath. 13. PG. T.42. Col.805. Творения в русском переводе. Ч.5. М., 1882. С.338. 39. Святитель Афанасий Великий. На ариан слово I,1,2,4. 40. Там же. II,42-43. 41. Его же. К Серапиону послание I. Гл.30. 42. Весьма характерный случай был на первом заседании VII Вселенского Собора, где долго рассуждали о том, как принимать епископов-иконоборцев.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/227/...

Ep. ad Rom. Ep. ad Romanos//PG. T. 5. Col. 685–697 (pyc. пер.: Игнатий Богоносец , свт. Послание к римлянам/Пер.: прот. П. Преображенский //Там же. С. 328–333). Ep. ad Smyrn. Ep. ad Smyrnaeos//PG. T. 5. Col. 708–718 (pyc. пер.: Игнатий Богоносец , свт. Послание к смирнянам/Пер.: прот. П. Преображенский //Там же. С. 340­345). Ep. ad Eph. Ep. ad Ephesios//PG. T. 5. Col. 643–662 (pyc. пер.: Игнатий Богоносец , свт. Послание к ефесянам/Пер.: прот. П. Преображенский //Там же. С.307316). Ep. ad Trall. Ep. ad Trallianos//PG. T. 5. Col. 673–686 (pyc. пер.: Игнатий Богоносец , свт. Послание к траллийцам/Пер.: прот. П. Преображенский //Там же. С. 323–327). Ps.-Ign. – псевдо-Игнатий Epistulae interpolatae et epistulae suppositiciae (recensio longior)//PG. T. 5. Col. 729–941. CPG I. 1026. (Послания подложные и сомнительные). Damasc. Ioannes Damascenus – Прп. Иоанн Дамаскии Sacra Parali. Sacra parallela (fragm.)//PG. T. 46. Col. 1109–1112; Sacra parallela (fragm.) [Sp.]//PG. 95. Col. 1208C, 1548CD, 1564D; PG. 96. Col. 81A, 264D, 429A, 429A (Священные параллели). Ios. Flav. Ioseph Flavius – Иосиф Флавий Antiq. Antiquitates Iudaicae//Flavii Iosephi Opera/Ed. B.Niese. Berlin. 1887, 1885, 1892, 1890; T. 1–4. 1955; р. п.: Иосиф Флавий. Иудейские древности/Пер. Г.Г. Генкель. Т. 1–2. М. 1996. Iren. Irenaeus Lugdunnsis – Свт. Ириней Лионский Adv. haer. Adversus haeresis. Lib. I–IV//PG. T. 7 (pyc. пер.: Ириней Лионский , сщмч. Против ересей/Пер. прот. П. Преображенского //Творения. М. 1996). Demonstr. Demonstration de la predication apostolique//SC. T. 62. Paris. 1959 (pyc. пер.: Ириней Лионский , сщмч. Доказательство апостольской проповеди/Пер. Н.И. Сагарды //Творения. М. 1996). Iusi. Martyr. lustinus Philosophus et Martyr – Св. Иустин Философ u Мученик 1 Apol. Apologia//PG. T. 6. Col. 327–140 (pyc. пер.: Иустин Мученик , св. Апология I, представленная в пользу христиан Антонину Благочестивому/Пер.: прот. П. Преображенский //Творения. М. 1892, 1995 ? . С. 31–104). 2 Apol. Apologia secunda pro Christianis ad senatum romanum//PG. T. 6. Col. 441–170 (pyc. пер.: Иустии Мученик, св. Апология II, представленная в пользу христиан римскому сенату//Там же. С. 105–121).

http://azbyka.ru/otechnik/Sergej_Epifano...

The 30-day 2015 summer archaeological excavations of Kastritsi are funded with a total of BGN 15,000 (app. EUR 7,600) by the Bulgarian Ministry of Culture. Background Infonotes: The Late Antiquity Byzantine and medieval Bulgarian fortress and city of Kastritsi is located to the northeast of the Bulgarian Black Sea city of Varna, in the Euxinograd Residence of the Bulgarian government on the northern coast of the Bay of Varna. It occupies the St. George (St. Yani) Cape. Thefortress of Kastritsi was built by the Byzantine (Eastern Roman) Empire in the 5th century AD, and was expanded in the 6th century AD. It was destroyed in the barbarian invasions of the Slavs and Avars in the early 7th century AD, and was abandoned. The Kastritsi Fortress was restored in the middle of the 13th century AD by the Second Bulgarian Empire (1186-1396 AD), and emerged as a medieval Black Sea city. The preserved medieval fortress walls rises to up to 3 meters. The outer fortress wall has a total of 5 rectangular fortress towers with a diameter of 5.5 meters, and a three-meter wide gate. Thefortress’s keep is a rectangular multi-story tower located in its western corner. The inside of the fortress features the ruins of a city from the High and Late Middle Ages, including an entire densely populated residential quarter of stone-masonry homes, and a one-nave, one-apse church. It is believed that Kastritsi is one of the Late Antiquity Byzantine fortresses on the Black Sea coastdescribed by the 6th century AD Byzantine chronicler Procopius of Caesarea (ca. 500-ca. 560 AD)though its name was not mentioned. The Kastritsi Fortress was described in the early 14th century bycartographers from Genoa as in the High and Late Middle Ages it had thriving commercial relations with the Italian city-states Genoa and Venice. Kastritsi’s fortifications protected an area of 20 decares (app. 5 acres). The discovered skeletons of men, women, and children indicated that the city’spopulation was slaughtered by the invading Ottoman Turks who conquered the Second Bulgarian Empire at the end of the 14th century AD. The Turks settled Kastritsi briefly but abandoned the city in the 15th century (the most recent coins discovered there are from 1404 AD). Some Bulgarianarchaeologists have hypothesized that the Ottoman Turks might have vacated the fortress of Kastritsibecause of the raids of the Vlachs (Wallachians) from the north.

http://pravoslavie.ru/81079.html

358 Там же, с. 18. Это замечание имеет важное значение в споре с протестантскими учеными, которые представляют дело так, будто в первоначальный период своего существования Церковь не была четко ограниченной, определенной величиной. Были якобы отдельные общины, а общая идея Кафолической Церкви появилась будто бы позднее. 366 Там же, с.81, 82–83; Св. Ириней Лионский. Против ересей, IV,34. Сочинения св. Иринея, еп. Лионского. Перев. прот. П.Преображенского . СПб., 1900, с.414; III, 4, с.225; III, 5, с.228; IV, 20, с.377; IV, 34, c.417; V, 36, с.528. 369 Гностики делили всех людей на три разряда: плотских, душевных и духовных. Только для последних возможны таинственные откровения. 383 Здесь довольно четко намечается аналогия с людьми «нового религиозного сознания» конца XIX и начала XX века с их исканием «Третьего Завета», «Завета Святого Духа». Ереси тоже «возвращаются на круги своя». 389 Св. Киприан. Epist.3–4 ad Rogatian., сар.3, ч.1, русск. перев., с.111; В.Троицкий. Очерки..., с.371. 390 Св. Киприан. Epist. 43–34 ad plebem., сар.5, ч.1, русск. перев., с. 192; В. Троицкий. Очерки..., с.376. 391 Св. Киприан. Epist. 63–63 ad Caecil., cap. 13, ч.1, русск. перев., с.397; De unitate eccl., cap.23,ч.II, русск. перев., с. 197; В.Троицкий. Очерки..., с.377, 378. 392 Св. Киприан. De unitate eccl., сар.6, ч.II, русск. перев., с. 181; В.Троицкий. Очерки..., с.385–386. 393 Св. Киприан. Epist.43–34 ad plebem., сар.5, ч.I, русск. перев. с. 192; Epist.55–43 ad Antonian., сар.24, ч.I, русск. перев., с.235; В.Троицкий. Очерки..., с.393. 396 Св. Киприан. Epist.57–49 ad Cornel., cap.l, ч.I, русск. перев., с.282–283; В.Троицкий. Очерки..., с.426. 397 Св. Киприан. Epist.73–60 ad Jubajan., сар.21, ч.I, русск. перев., С.346; В.Троицкий. Очерки..., с.428. 399 Св. Киприан. Epist.71–58 ad Quint., cap.l, ч.I, русск. перев., с.328; De unit, eccl., cap.23, ч.2, русск. перев., с. 197; В.Троицкий. Очерки..., с.449. 400 Св. Киприан. Epist.73–60 ad Jubajan., cap. 15, ч.I. русск. перев., с.341; В.Троицкий. Очерки..., с.451.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/ekk...

Началник . Taken from Faber, Dominica 2 Post Pascha, No. 1 «De Officio Magistrate et subditorum erga se muto». The poem summarises the entire sermon, as follows: 11. 1–4 cf Thema: «Iuxta Evangelicam doctrinam, ego illam approbavero rempublicam, in qua Magistrates est velut pastor, cives velut oves.» 11. 5–10 cf sect. 1 «Subditi honorent et ament Magistratum; Magistratus non contemnat subditos»: «Oves venienti pastori de via cedunt: sic subditi debent honorare et amare Magistratum suum. Primo, scriptum enim est Exod. Honora patrem tuum.» 11. 11–12 cf Faber, ibid.: «Secundo, quia personam Dei repraesentant.» 11. 13–20 cf Faber, ibid.: «Vicissim pastor ovem perditam non contemnit, sed quaerit et ponit super humeros suos ac reportât ad caulam: sic Magistratus memores esse humilitatis debent, nec contemnere subditos suos aut quasi canes habere.» 11. 21–32 cf Faber, sect. 2 «Subditi Magistratum timeant; Magistratus gerat se, ut timeatur»: «Oves unicum pastoris sui sibilum aut baculum timent: sic subditi Magistratum timeant; scriptum enim est ad Rom. 13 Si malum feceris, time: non enim sine causa gladium рогтат (Magistratus) Dei enim minister est: vindex in iram ei, qui male agit. ... Vicissim pastor baculum in manu gerit ad coercendas oves, et quandoque in ipsum gregem iacit. Sic Magistratus gerat se ut timeatur. ... Debet tarnen magis inclinatus esse ad clementiam, quam ad severitatem, ideoque gladio uti sicut eques virgula, magis ad terrendum, quam ad feriendum.» 11. 33–40 cf sect. 3 «Subditi obediant suis Superioribus; Magistratus ita praesit, ut audiatur»: «Oves pastoris vocem audiunt, et sequuntur eum. Ita subditi obediant suis superioribus. Sic enim scribit Apostolus ad Rom. 13 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit.» 11. 41–48 cf Faber, ibid.: «Vicissim etiam pastor ante oves vadit. Sic Magistratus ita praesit, ut populus incitetur ad prompte obediendum.» 11. 49–56 cf sect. 4 «Subditi sint grati Superioribus; Magistratus vigilet pro subditis»: «Oves praebent pastori suo lac. Pari modo subditi debent esse grati erga superiores suos. ... Vicissim vero paastor pro ovibus vigilat, earum curam agit, etc. Similiter praepositi vigilare pro gregibus debent eosque defendere, quo modo David dum pascebat oves, apprehendebat mentum leonis et ursi, et eruebat oves ex ore ipsorum. 1. Reg. 17.[ 1Sam. 17.34–35 ].» 11. 57–64 cf sect. 5 «Subditi sublevent Magistratum; Magistratus moderetur exactiones»: «Oves praebent lanam pastori, in anno semel aut bis. Sic debent etiam subditi suis facultatifs iuvare Magistratum, onerum gestatione, tributi pensione, etc. ... Vicissim pastor, etsi tondet oves, non excoriât tarnen aut deglubit. Huius igitur exemplo meminerit Magistratus moderari exactiones.» Published in PLDR.

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

3. Богословский вестник. 1900. Т.3. Ноябрь. С.543. 4. См.: Рим.12:4-5; 1Кор.6:15; 10:17; 12:13,27; Еф.1:23; 4:4,12,16,25; 5:23,30; Кол.1:18,24; 2:19; 3:15. 5. Творения блж. Феодорита, епископа Кирского. Ч.7. М, 1861. С.134. 6. Беседа на Посл. к Еф. (11:1). - Творения святого отца нашего Иоанна Златоуста архиепископа Константинопольского, в русском переводе. СПб., 1905. Т.11. Кн.1. С.96. 7. Писания мужей апостольских. СПб., 1895. С.289. - Прим. изд. 8. Ср.: Филад. XI,2; Смирн. XII,1. - Там же. С.301,306. См.: P. Battifol. L " eglise naissante et le catholicisme. P. 1909. P.168-169. 9. Гл.8-9. - Библиотека творений святых отцов и учителей Церкви западной, издаваемая при Киевской духовной академии. Кн.1. Творения священномученика Киприана, епископа Карфагенского. Киев, 1891. Ч.2. С.183-184. 10. См. об этом: Dr. A. Seitz. Die Heilsnotwendigkeit der Kirche nach der altchristlichen Literatur bis zur Zeit des hl. Augustinus. Freiburg im Breisgau, 1903. S.84-87,154-156. 11. Писания мужей апостольских. С.287. - Прим. изд. 12. Там же. С.82. - Прим. изд. 13. Против ересей. IV.33,7. Сочинения святого Иринея, епископа Лионского. М., 1871. С.527. - Прим. изд. 14. Selecta in Psalmos. Psalm.4. PG. T.12. Col.l148D. 15. Epist. ad Rogatian. 4. (Творения священномученика Киприана, епископа Карфагенского. Ч.1. С.111.) 16. Epist. ad Pupian. 54. (Там же. Ч.1. С.304.) 17. De unitate Eccles. Cap.10. (Там же. Ч.2. С.184.) 18. Epist. ad Cornel. 47. (Там же. Ч.1. С.256.) 19. Cfr.: A. Harnack. Lehrbuch der Dogmengeschichte. Bd. 1. Freiburg im Breisgau, 1886. S.311. Amn.4. 20. De unitate Eccles. Cap.14. (Творения священномученика Киприана, епископа Карфагенского. Ч.2. С.188,189.) 21. Epist. 43 ad Antonian; Epist. 59 ad Stefan. (Там же. Ч.1. С.234,330.) 22. Epist. 62 ad Magnum. (Там же. Ч.1. С.360.) 23. Epist. 55 ad Stefan. (Там же. Ч.1. С.312.) 24. Epist. 62 ad Magnum. (Там же. Ч.1. С.361.) 25. De unitate Eccles. Cap.15. (Там же. Ч.2. С.190.) См. еще: De orat. Dominica (Там же. Ч.2. С.217-218). Epist. 43 ad Antonian. (Там же. Ч.1. С.239.)

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/217/...

10.5. Quidam primo conuersionis calore ad uirtutes sese accingunt; accedente uero progressu, dum inmoderate terrenis rebus incumbunt, puluere infimi appetitus obscurantur. Vnde et Dominus de bonis seminibus dicit: Quod autem cecidit in spinis, hii sunt qui audiunt uerbum Dei, et sollicitudine saeculi, uel fallacia diuitiarum suffocant uerbum, et sine fructu efficitur. 10.6. Nuper conuersi nequaquam debent in curis exterioribus prouehi. Nam si inplicentur confestim, quasi plantata arbuscula et necdum radice praefixa, concutiuntur pariter et arescunt. 10.7. Valet interdum conuersis pro animae salute mutatio loci. Plerumque enim, dum mutatur locus, mutatur et mentis affectus. Congruum est enim inde etiam corporaliter euelli, ubi quisque inlecebris deseruiuit; nam locus ubi praue quisque uixit, hoc in aspectu mentis opponit quod semper ibi uel cogitauit uel gessit. XI. De exemplis sanctorum. 11.1–2. Ad conuersionem, seu correctionem mortalium multum prosunt exempla bonorum. Nam [cetera] praeter perfectorum exempla, mores inchoantium non queunt proficere ad bene uiuendum. ­ Reprobi autem non adtendunt documenta bonorum quae imitentur ad melius, sed proponunt sibi exempla malorum quae ad suorum morum peruersitatem utantur in peius. 11.3. Ob hanc utilitatem scribuntur sanctorum ruinae et reparationes, ut spem faciant salutis humanae, ne quisquam post lapsum paenitendo desperet ueniam, dum conspicit sanctorum reparationem fuisse etiam post ruinam. 11.4. Sciant flagitio dediti ad quam utilitatem eorum exempla proponantur sanctorum, scilicet ut aut sint quos imitentur ad reparationem, aut certe ex eorum conparatione durius de inobedientia puniantur. 11.5–7. Propterea uirtutes sanctorum ad exemplum nostrum Deus proposuit ut quanto de imitatione eorum conferri possunt nobis iustitiae praemia, tanto de perseuerantia mali sint grauiora tormenta. ­ Si enim ad boni incitamentum diuina quibus admoneremur praecepta deessent, pro lege nobis sanctorum exempla sufficerent. At contra, dum et Deus nos praeceptis suis admoneat et uitae sanctorum boni operis nobis exempla proponat, nulla est iam de reatu excusatio, quia et lex Dei aures nostras cotidie pulsat et factorum documenta bonorum cordis nostri intima prouocant. ­ Et si prauorum saepe secuti sumus exempla, cur non imitemur sanctorum digna, et Deo placita facta? et si apti fuimus imitari iniquos in malum, cur pigri sumus imitari iustos in bonum?

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

   001    002    003    004    005    006    007   008     009    010