| VICTOR (VINCENT) CHEKALIN ταν δικονος τς Ρωσικς ρθδοξης κκλησας. Οδποτε χειροτονθηκε πρεσβτερος, οτε πσκοπος, οτε κν κα σ σχισματικ μδα. Τ 1987, δδασκε σ γροτικ σχολεο στν περιοχ Kaluga, που μετ π καταγγελες τν γονων τν μαθητν, καταδικστηκε σ τρα χρνια φυλκισης γι ποπλνηση νηλκων. Μετ την πρωρη ποφυλκισ του τ 1988 ατοονομσθηκε «πσκοπος Γισναγια Πολινα» τς «Γνησας ρθοδξου κκλησας». Δημοσευσε κεμενα σκντας κριτικ στς κκλησιαστικς ρχς τς ρθοδξου κκλησας τς Ρωσας, τς ποες κατηγοροσε γι οκουμενισμ κα παφς μ τς λλες μολογες. Τ 1990 μετβη στ Jordanville τν ΗΠΑ, ζητντας ποστριξη π τν περρια Ρωσικ ρθδοξη κκλησα (ROCOR), λλ κδιχθηκε κα πελθηκε π τς νωμνες Πολιτεες, πειδ κλεψε ντιμνσια κα λειτουργικ βιβλα. Στη συνχεια φτασε στν Οκρανα κα μ τν νπαρκτη διτητ του ς πισκπου τς «κκλησας τν κατακομβν», προσχρησε στν UAOC κα μ τν καθαιρεθντα πσκοπο John Bodnarchuk δημιοργησε τν εραρχα τς UAOC, «χειροτονντας» τν Vasily Bodnarchuk κα τν Andrey Abramchuk (24.3.1990 κα 7.4.1990). ργτερα, στ τλος το 1990 ντχθηκε στν λληνρρυθμη Καθολικ κκλησα τς Οκρανας (Οντες) κα Οντης πσκοπος Lviv Vladimir Sternyuk κ μρους το Ππα Ρμης τν διρισε «Πρωθιερρχη τς Ρωσικς Καθολικς κκλησας» (Οντες) μ δικαωμα χειροτονας κα ποδοχς πισκπων, δρσεως παρχιν κα λα τ λλα δικαιματα διοικσεως, κδδοντας κα τ σχετικ Γρμμα. Τσεκλιν προχρησε στ δημιουργα λληνοκαθολικν (Ονιτικν) κοινοττων στ Λετονα κα τ Ρωσα. Τ τος 1991 τ Βατικαν πισμως παραδχθηκε τι Vincent Chekalin δν χει κανονικ σ πσκοπο χειροτονα, οτε πσκοπος εναι, λλ οτε πγεται στν Μητρπολη Lviv τν Ονιτν, ν πσκοπος Vladimir Sternyuk λγω τς συνεργασας του μ τν Chekalin παθηκε π τ θση του. Στς ρχς τς δεκαετας 1990 Chekalin ξαπατντας ζεγος πνευματικν του τκνων πγαγε τν ννιχρονο υ τους μ τν ποο δραπτευσε στν Αστραλα. κε παρουσασε τ παιδ ς υ του, ξασφλισε να ταυττητα μ τ νομα Vincent Berg κα πκτησε τν αστραλιαν πηκοτητα. ργτερα, μητρα το παιδιο κατ πανληψιν κατηγοροσε τν Chekalin γι παγωγ κα ποπλνηση νηλκου λλ τελικ δν καρποφρησαν ο προσπθειες ν ποδοθε τ παιδ στν οκογνεια. Στν Αστραλα γι να μεγλο χρονικ διστημα Chekalin παρουσαζε τν αυτ του θμα τς πολιτικς καταστολν στν ΕΣΣΔ, πσκοπο τς γγλικανικς κκλησας κα «ψυχατρο το μυστικο σχολεου τς KGB». Τν Σεπτμβριο το 2018, Chekalin καταδικστηκε στν Αστραλα σ 4 χρνια κα 3 μνες φυλκιση γι πολυριθμες πρξεις πτης κα πλαστογραφας, διτι μφανιζταν ς ψυχατρος μ πλαστ διπλματα. Κατηγορθηκε, πσης, γι σεξουαλικ κακοποηση νηλκων. ποδεικτικ στοιχεα τς καταδκης δημοσιεθηκαν στ μσα νημρωσης κα στ διαδκτυο στν Αστραλα . |
| Doctrina Patrum de Incarnatione Verbi: ein griechisches Florilegium aus der Wende des siebenten und achten Jahrhunderts/hrsg. von F. Diekamp. Munster in Westf.: Aschendorff, 1907. Drei dogmatische Schriften Iustinians/hsgb. von E. Schwartz. München: Bayer. Akad. d. Wiss., 1939. (Abhandlungen der Bayerischen Akademie der Wissenschaften. Philosophisch-Historische Abteilung. NF; Bd. 18). Eunomius. Apologia// Basile de Césarée . Contre Eunome, suivi de Eunome, Apologie. T. 2/introduction, traduction et notes par B. Sesboüé, G.-M. de Durand, L. Doutreleau. Paris: Cerf, 1983. (SC; vol. 305). P. 234–299. Gregorius Nazianzenus. Oratio 29//PG. T. 36. Col. 73–104. Gregorius Nazianzenus. Oratio 30//PG. T. 36. Col. 103–134. Gregorius Palamas. Capita physica, theologica, moralia et practica// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 5. Κεφλαια κατν πεντκοντα, σκητικ συνγγρματα, εχα/κδ. Π. Κ. Χρστου. Θεσσαλονκη: Κυρομνος, 1992. Σ. 37–119. Gregorius Palamas. Orationes antirrheticae contra Acindynum// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 3. Αντιρρητικο πρς Ακνδυνον/κδ. Λ. Κοντογιννης, Β. Φανουργκης. Θεσσαλονκη: Βασιλικν δρυμα ρευνν, 1970. Σ. 39–506. Gregorius Palamas. Contra Nicephorum Gregoram// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 4. Δογματικα πραγματεαι κα επιστολαι γραφεσαι κατ τ τη 1348–1358/κδ. Π. Κ. Χρστου, Β. Δ. Φανουργκης, Β. Σ. Ψευτογκς. Θεσσαλονκη: Βασιλικν δρυμα ρευνν, 1988. Σ. 231–320. Gregorius Palamas. Epistulae// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 2. Πραγματεαι/κδ. Π. Κ. Χρστου, Ν. Α. Ματσοκας, Γ. Μαντζαρδης, Β. Σ. Ψευτογκς. Θεσσαλονκη: Κυρομνος, 1966. Σ. 315–547. Gregorius Palamas. Orationes dogmaticae// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 2. Πραγματεαι/κδ. Π. Κ. Χρστου, Ν. Α. Ματσοκας, Γ. Μαντζαρδης, Β. Σ. Ψευτογκς. Θεσσαλονκη: Κυρομνος, 1966. Σ. 69–277. Gregorius Palamas. Pro hesychastis// Γρηγορου το Παλαμ Συγγρμματα. Τ. 1. Λγοι αποδεικτικο, αντεπιγραφα, πστολα πρς Βαρλαμ κα κνδυνον π συχζοντων/κδ. B. Bobrinsky, Π. Παπαευαγγλου, J. Meyendorff, Π. Κ. Χρστου. Θεσσαλονκη: Βασιλικν δρυμα ρευνν, 1962. |
| Не имея прямого оригинала настоящего чина в практике греческой церкви, мы не можем указать происхождеиие всех подробностей и частностей его, имеющих характер исключительный, но особенности даннаго выхода к богослужению архиерея, так сказать, общего характера, несомненно те же самыя, которыя мы находим в обычном уставе великой церкви. В известном нам по рукописи ΧV в. русского Андреевского скита на Афоне чине вечернего, утреннего и литургийного богослужения или «Τξις, γινομνη ν τ μεγλ κκλησ π τε τ σπεριν, τ ρθρ, τ θε κα ερ λειτουργ κα π τ χειροτον το πισκπου» мы читаем следующее описание выхода митрополита к вечернему богослужению: «Τ σαββτ σπρ, μετ τ συναχθναι τν κλρον, πρχονται ες τ κελλον το μητροπολτου, κα λαμβνει τ μονοβμβουλον στιριος, ε νι, ε δ μ, τερς τις τν κκλησιαστικν 53 , κα πτει τν λαμπδαν, κα προπορευομνου το κλρου κα το λαο μπροσθεν το ρχιερως, εσρχεται ρχιερες ες τν κκλησαν κα προσκυνε μσον τς κκλησας στμενος, πειτα σπζεται τν ες τ μσον το ναο σταμνην γαν εκνα κα νρχεται ες τ στασδειον ατο, κα ψλλουσιν κ τρτου ο κληρικο μετ τ νελθεν ατν κεσε τ Τν δεσπτην κα ρχιερα μν, Κριε, φλαττε, μετ μλους. Μετ δ τ συμπληρωθναι τοτο παρ» ατν, πευλογε ατος κ τρτου ρχιερες, πιφωνοντων ατ το Ες πολλ τη, δσποτα. Ετα γνεται ναρξις τς κολουθας, το μν διακνου κφωνοντος τ Ελγησον δσποτα, το δ ερως Ελογητς Θες, Ελογημνη βασιλεα 54 . Если заменить в данном чине остиария и церковников с лампадами дьяками, а клириков или певцов – отроками и «отроческим учителем», двух человек из народа одеть «в халдейское платье» и «турики» или «шоломы», в уста певцов вложить те песнопепия, какие положено петь отрокам на пути в церковь , то тождество между обоими чинами получится полное. Все остальные обряды не представляют никакой разницы в обоих чинах. Вечерня до выхода происходила обычным порядком. Во время догматика совершается выход. Впереди идет халдей с «халдейскою свечею», за ним отроки, потом другой халдей, далее «подияк» со свечею, «диакони градские», «от соборов десятские», «протопоп и священники соборные и градские» –«от соборов старосты». Отроки становятся против архиерейского места, имея по сторонам халдеев, а «подиак» со свечою у царских врат. Остальные лица, после совершения входа, направляются в алтарь, куда, поклонившись владыке, удаляются и отроки, а халдеи становятся на прежнее место. «Подияцы же меньшая станица» за пещью, носредипе церкви, поют: «Святыя славы» 55 , после чего следует прокимен: «Господь воцарися», который произносит «подияк». «Певчие дияки поют прокимен тройной по дважды на клиросех, таже подияки поют большая станица за пещию, посреде церкви, прокимен демественной» 56 . Остальная часть вечернего богослужения совершается обычным порядком. |
| Καλατζδης συνεχζει: «ν ντς τν πομνων δεκαετιν χουμε μα Ερπη π τν τλαντικ μχρι τν Οκρανα, μ κοιν νμισμα, κοιν ξωτερικ, οκονομικ κα νομισματικ πολιτικ, μ περαιτρω μβθυνση τν Ερωπακν θεσμν κα το Ερωπακο κεκτημνου, κα μ τν μα τν λλη μορφ θ περιλαμβνει τν Τουρκα στος κλπους της, ττε πραγματικ καννας πο λει τι “εωθε τ κκλησιαστικ συμμεταβλεσθαι τος πολιτικος” ποκτ ντελς ξεχωριστ νημα κα προοπτικ γι τν κανονικ ργνωση κα τ κκλησιολογικ παρδειγμα τς ρθδοξης Κατ τ γνμη του, ρθοδοξα δναται ν κολουθσει μα κ τν δο νδεχομνων δν: ετε τς περαιτρω πιδεινσεως τς θνικιστικς παραφροσνης κα τς ταυτσεως τς κκλησας μ τν Πολιτεα κα τ θνος –κτι τ ποο συντκτης γι κποιο λγο παρουσιζει ς θση τς Ρωσικς κκλησας– ετε τς μεταβσεως στν λγο πολ περεθνικ προοπτικ, ποα προσεγγζει περισστερο τ οκουμενικ πνεμα τς ρθοδοξας κα νταποκρνεται ποτελεσματικτερα στν ναπτρεπτη κα μελικτη πορεα τς παγκοσμιοποησης. Ατ τ θερηση, κατ τν συντκτη, τν προωθε τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. διατερο νδιαφρον γι τ θρησκευτικ δισταση τς ντξεως στν Ερπη πιδεικνει στ πονματ του κανονολγος ρχιμανδρτης Γρηγριος Παπαθωμς. Σ πολλς μελτες του περασπζεται μ συνπεια τ γνμη του τι διαδικασα τς νσεως τς Ερπης δημιουργε να πλασια γι τν παρξη τς ρθοδξου κκλησας. φσον τ πργματα ξελσσονται τσι στε τ Ερωπακ κρτη ποβαθμζονται, γι ν καταλξουν περιφρειες, περιοχς, μεγλες Ερωπακς παρχες, ποβθμιση τν κποτε κυραρχων πολιτικν σχηματισμν ναπφευκτα θτει τ ζτημα τς προσαρμογς τν κκλησιαστικν ατοκεφλων στ να Ερωπακ Ο προαναφερθντες γρφουν πσης τι ρχ τν θνικν ατοκεφλων θ πρπει ν ντιπαραταχθε μ τ δαφικ ατοκφαλα, οτως στε ο δικαιοδοσες τν περιφερειακν κκλησιαστικν δομν ν συμπεριληφθον ντς τν αστηρν γεωγραφικν ρων, ν περρια εθνη ν κατοχυρωθε μνο σ μα κκλησα, κενη δηλαδ το Οκουμενικο Πατριαρχεου. Κατ τν ποψ τους, ποιαδποτε διαφορετικ προσγγιση το θματος δηγε στ συνπαρξη πληθρας οκουμενικν κκλησιν κα σ σγχυση τν περορων δικαιοδοσιν. Γι’ ατ, σπουδαο στοιχεο τς μεταρρυθμσεως τς κκλησιαστικς διαρθρσεως ποτελε πσχιση τν θνικν διασπορν π τς «θνικς κκλησες» κα ποταγ τους στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριρχη, κτι τ ποο παρατηρομε κα στ κεμενο το Τμου Ατοκεφαλας τς ν Οκραν σχισματικς νττητας. |
| Γεωργου Φλωρφσκυ, Αγα Γραφ - Εκκλησα - Παρδοσις. Μετφρ. Δημ. Τσμη, Θεσσαλονκη 1976). Δεν εναι ρα περεργο, τι πολ συχν η ακαδημακ μας θεολογα και ερμηνευτικ διαφρουν απ την θεολογα των Πατρων και της Λατρεας μας, στην οποα ο πατερικς λγος γνεται ευχ και μνος της Εκκλησας. Γιατ τα κριτρια και τα ερμηνευτικ κλειδι μας δεν εναι πατερικ. (Για τα πατερικ αυτ κριτρια βλ. π. Ιων. Ρωμανδου, Ρωμαοι Ρωμηο Πατρες της Εκκλησας, τμ. Α " , Θεσσαλονκη 1984). Απ την Κ. Διαθκη, μσω της πατερικς ερμηνευτικς, μαθανουμε πς γινταν στους πρτους αινες η «μηση» -η εισαγωγικ κατχηση- των ερχομνων στην Εκκλησα. Την πρτη μρα ονομαζταν κποιος «χριστιανς», μολοντι ως κατηχομενος δεν μετεχε στην μυστηριακ ζω της Εκκλησας. Δεν ξρω πς θα αντιδρσει ο καθνας μας, πληροφορομενος, τι οι γνωσττατο μας Μ. Βασλειος και Γρηγριος ο Θεολγος στην Αθνα ονομζονταν και ζοσαν ως χριστιανο, αλλ δεν κοινωνοσαν, αφο ακμη δεν εχαν βαπτισθε! Σμερα, που επεκρτησε να βαπτιζμασθε σε βρεφικ ηλικα, θεωρεται αυτονητη η χριστιανικ ιδιτητα και το δικαωμα να μετχει κποιος στη θεα κοινωνα, στω και αν μετ το βπτισμα -πως συμβανει σε πολλος- χει τελεως απομακρυνθε απ την εν Χριστ ζω. Βαπτιζταν μως κανες, αφο εισαγταν στην πρακτικ της καθρσεως της καρδις του απ τα πθη, με τη βοθεια του Γροντ του (πως γνεται σμερα στα μοναστρια), για να μπορε εν συνεχεα να δεχθε τον φωτισμ του Αγου Πνεματος, το «βπτισμα του Πνεματος» (Πρξ. 1, 5) μσα στην καρδι του. Ο νηπιοβαπτισμς υπρχε πργματι, αλλ εφαρμοζταν μνο σε ζωντανς χριστιανικς οικογνειες, στις οποες υπρχαν οι προποθσεις, στε τα βαπτιζμενα νπια να συνεχζουν την εν Χριστ ζω κοντ στο Γροντα -Πνευματικ τους και μσα στην οικογνει τους. Εξσου ακατανητοι εναι και οι «Εξορκισμο», που διαβζονται στην «Κατχηση», που προηγεται της ακολουθας του βαπτσματος. Με την τυποποηση που λαβαν, ενθηκαν, σε μια ακολουθα, «Κατχηση» και «Βπτισμα», και οι εξορκισμο ακοονται σαν μαγικ λγια στους παρισταμνους, κυρως δε τους γονες και τον ανδοχο, που συνθως εναι «χριστιανο της ταυττητας» και μνο. Δεν καταλαβανει κανες το πραγματικ τους νημα και τον λγο υπρξες τους. Οι «Εξορκισμο» μως ταν το επιστγασμα του αγνα του κατηχουμνου να μθει να αντιστκεται και να κατανικ τις μεθοδεες του διαβλου κοντ στον Πνευματικ - Κατηχητ του, με βση τα τρα προβαπτισματικ Ευαγγλια (τα λεγμενα «συνοπτικ»). Το Κατ Ιωννην, ως πνευματικ, διδασκταν μετ το βπτισμα, στους νεοφωτστους. Γι " αυτ και μχρι σμερα στη λειτουργικ μας Πρξη απ το Πσχα και μετ αναγινσκεται το Κατ Ιωννην (την νχτα του Πσχα βαπτζονταν οι κατηχομενοι). λα αυτ, τυποποιημνα, γιναν πια αγνριστα. Και αυτ δεν εναι παρ μερικ παραδεγματα. |
| Σμερα, τλος, που η υποχρεωτικτητα της νας, ψηφιακς ταυττητας, χει δημιουργσει ττοια και τση νταση, αντδραση και αγωνα στην κοινωνα; Ως αιτα αλλαγς της ταυττητας δηλνεται τι πρκειται περ «οδηγας της Ευρωπακς νωσης». Εν αληθεει μως τι η οδηγα αυτ αφορ την χρση ταυτοττων ως μσων μετακνησης (κοινς ως ταξιδιωτικν εγγρφων), και δεν επιβλει τη χρση τους εντς Χωρν, δδοντας, παρλληλα, και την δυναττητα χρσης διαβατηρου. Εν αληθεει πως σε πλθος Χωρν εντς της Ευρωπακς νωσης πως: Αυστρα, Δανα, Φινλανδα, Γαλλα, Ισλανδα, δεν εναι υποχρεωτικς οι ταυττητες, στην Ιρλανδα δεν υπρχουν καν ταυττητες, και σε λλες Ευρωπακς χρες πως: Γερμανα, Ουγγαρα, Ιταλα, Λιθουανα, Σλοβενα, Σουηδα και Ελβετα υπρχει η υποχρωση του πολτη να αποδεξει την ταυτοπροσωπα του ετε με ταυττητα, ετε με διαβατριο ετε με δπλωμα οδγησης. Εν αληθεει, επσης, τι στο Ηνωμνο Βασλειο οι ταυττητες χουν παντελς καταργηθε, (δεν υπρχει καν δυναττητα κδοσης δελτου ταυττητας), ως και σε λλες Χρες του Δυτικο πολιτισμο πως: Βατικαν, Καναδς, Αυστραλα, Να Ζηλανδα, Η.Π.Α., Ιαπωνα, κ.α. Εν αληθεει τι με πρσφατο ΦΕΚ (Β 824/17.02.2023), υπρξε αλλαγ της υπ’ αρ. 8200/0-297647/10.4.2018 κοινς Υπουργικς απφασης «κδοση νου τπου Δελτου Ταυττητας Ελλνων πολιτν», προσθτοντας το εξς: «Το τελευταο εδφιο της παρ. 4 του ρθρου 3 της διας ως νω απφασης, αντικαθσταται ως εξς: «Επιπλον, στο ως νω ηλεκτρονικ μσο αποθηκεονται το επνυμο πατρα, επνυμο μητρας, ο Δμος εγγραφς, ο αριθμς δημοτολογου και ο τπος κδοσης του δελτου, εν θα δναται να αποθηκευτον τα στοιχεα που απαιτονται για τις υπηρεσες ηλεκτρονικς διακυβρνησης, εν αποφασισθε να συμπεριληφθον στο εν λγω μσο». Εν αληθεουν τα σα δλωσε πρσφατα ο κ.Κωνσταντνος Μαντζς, Ηλεκτρολγος Μηχανικς, Μηχανικς Υπολογιστν, Μηχανικς Πληροφορικν Συστημτων και εξειδικευμνος στο Ηλεκτρονικ γκλημα, στον τηλεοπτικ Σταθμ «ΣΚΑΙ», εκπομπ «Οι Δεκατιανο» (αναγρφεται ο Σταθμς δια λγους δεοντολογικος)· «νας πολ μπειρος», πως τον παρουσασαν οι δημοσιογρφοι, ο οποος υπερασπιζμενος τις νες-ηλεκτρονικς ταυττητες και παρουσιζοντας τις, δλωσε: «Η καρδι της νας ταυττητας θα χει 2 τσιπκια. Το Ευρωπακ τσιπκι και το Ελληνικ τσιπκι, συν την «κεραα» την ταυττητας, το RFID, (αναγνριση μσω ραδιοσυχνοττων). Τα τσιπκια που υπρχουν μσα χουν αποθηκευμνη την πληροφορα. Υπρχει επσης και η «μαρη ταινα». Εναι να μαγνητικ πεδο το οποο κποιοι καρτο-αναγνστες ταν δεν μπορον να χρησιμοποισουν την τεχνολογα αναγνρισης RFID, χρησιμοποιον αυτ την μαγνητικ ταινα, που και εκε υπρχουν αποθηκευμνα τα στοιχεα τα οποα χρειζονται και νας ειδικς καρτο-αναγνστης, θα μπανει σε μα θυρδα και θα διαβζει τα στοιχεα που χει μσα η ταινα». «…. Δνουμε ηλεκτρονικ την πρσβαση τσι στε να βρει κποιος τα στοιχεα που χρειζεται», κατληξε. |
| Αν αφσουμε στην κρη το γλωσσικ πρβλημα, μπορομε να πομε τι μεταξ ορισμνων πιστν η προσωπικτητα του π. Eφραμ πως και τα μοναστρια του προκαλοσαν ανησυχα, και γι " αυτ πολλο νθρωποι δεν εχαν εμπιστοσνη στις συμβουλς του και σε λους σοι εχαν κποιες σχσεις με αυτν. Το Διαδκτυο εναι γεμτο απ κατηγορες εναντον του, και συγκεκριμνα τι ταν «αντισημιτιστς», «εχθρς του γμου», «εχθρς των ενορων», «θρησκευτικς γκουρο» (γιατ περμενε τυφλ υπακο απ τους μαθητς του) και «Γνωστικς» (δδασκε για τα «τελνια» της ψυχς μετ το θνατο). Οι ιστοσελδες «Pseudo-Prophet» («Ψευδοπροφτης) , «Greek Orthodox Monasteries Founded by Elder Ephraim» («Ελληνικ Ορθδοξα Μοναστρια που ιδρθηκαν απ τον Γροντα Εφραμ) περιχουν αρκετς σελδες με προαναφερμενες και λλες κατηγορες εναντον του Γροντα. Υπρχει ακμη και μια ομδα «Ελληνορθδοξοι Χριστιανο του Σικγο για την Αλθεια και τη Διρθωση», η δλωση της οποας αναφρει: «Εμες, οι λληνες Ορθδοξοι Χριστιανο της Μητρπολης του Σικγου, δεν θα δεχτομε πλον τις συνθκες που, χοντας εξαπλωθε, χουν κνει ανεπανρθωτη βλβη στην πστη μας. Κατ τη γνμη μας, οι σημερινο ιερρχες της μητρπολης του Σικγου εμπλκονται στη νομιμοποηση μιας αρεσης που, πως νας καρκινικς γκος, διεισδει στη θεολογα της Εκκλησας μας. τσι, θα δσουμε ιδιατερη προσοχ των μλων μας και θα συνδυσουμε τις προσπθεις τους οτως στε να φανερσουμε ψευδες διδασκαλες, ακατλληλες πρακτικς και θιμα που επηρεζουν στην πστη μας» . Η ιστοσελδα τους περιχει επσης τα ρθρα με ττλους: «Ποιο εναι οι Εφραιμτες;» και «Μθετε να μιλτε Εφραιμιτικ». Ο πιο ανησυχητικς σνδεσμος ονομζεται «Να μιλσετε για τις δραστηριτητες των Εφραιμτων», που η οργνωση ζητ απ τους πιστος να δσουν «τα ονματα οποιωνδποτε ελληνορθδοξων ιερων που λαβαν μρος εκτλεσαν κποιο μυστριο σε να απ τα μοναστρια [ που ιδρθηκαν απ τον Γροντα Εφραμ – σημ. μεταφραστ ]», «τις ημερομηνες και τους χρους των εκδηλσεων που υπρχε συλλογ χρημτων για μοναστρια», «τα ονματα και την ηλικα των μοναχν ιερων στα μοναστρια, και την ηλικα, στην οποα μπκαν εκε», «τις περιπτσεις κατχρησης στην εξομολγηση», «τα γεγοντα της επιβολς υπερβολικν επιτιμιν κατ τη διρκεια της εξομολγησης» κ.λπ. Αυτ η τρομακτικ τακτικ μοιζει με ολοκληρωτικ καθεσττα και χρησιμεει μνο για να δυσφημε κθε νμιμο φβο της ομδας τατης. |
| περλμπρ σημε σε, Μκαρ δι στρων Χριστς λιος, καταυγζει κα φωστρα σε, τν σκοτισμνων ναδεκνυσι. Κα τος τρποις φιλθεος, κα τας θεαις πρξεσιν ξιγαστος, Μακαρα χρημτισας· δι τοτο πστει σε δοξζομεν. Φανερος τ κρυπτμενον, χρνοις π πλεστοις νν θεον τρπαιον, το Σταυρο, δι ο σεσσμεθα, κα δαιμνων πλνης λυτρθημεν. Θεοτοκον. Τν ψυχν μου καταγασον, τν σκοτισμνην τος πλημμελμασιν, τν λιον κυσασα, τς δικαιοσνης ειπρθενε. δ ε´. ρθρζοντες, βομν σοι. ρθρσας πρς τν δυτον λιον, κα Δεσπτην, Βασιλε θεσοφε, φωτς νπλεως γγονας. γπην κα τελεαν συμπθειαν, ς πορφραν, φοροσα κατκησας, νν ες τ νω βασλεια. Συνφθης σωμτων λνη χοροστασαις, Θεν θεραπεσασα, τας ναρτοις σου πρξεσι. Θεοτοκον. Παρθνε τν ψυχν μου καθρισον μολυνθεσαν, δονας το σματος, τ πηρε το φεως. δ ´. Τν δησιν κχω. Συνθροισας θεοφρων Πατρων, τν μακριον χορν παραδξως, κα δι ατν, Κωνσταντνε τς πντων, κυμαινομνας καρδας στριξας, μτιμον δοξολογεν, τ τεκντι τν Λγον κα σνθρονον. Πιστεσασα π Κριον ζντα, τν τ εναι παρεχμενον πσι, τν βδελυκτν, κα ματαων εδλων νεκροποι πεβλου θρησκεματα κα εληφας περιχαρς, βασιλεαν λνη ορνιον. Παλμ σου κυβερνμενοι Λγε, γνωσας τ βαθτατον σκτος, κα τς δεινς θεας τν σλον, ο δι σο βασιλεοντες λιπον, κα χθησαν πρς γαληνος, εσεβεας λιμνας γηθμενοι. Θεοτοκον. τρευσον νιτως νοσοσαν, κα τ δγματι δεινς πληγωθεσαν, το πονηρο, τν καρδαν μου Κρη, κα τς ν σο θεραπεας ξωσον, κα σσν με τν π σο, πεποιθτα πρεσβεαις σου χραντε. Κοντκιον. χος γ´. Παρθνος σμερον. Κωνσταντνος σμερον, σν τ μητρ τ λν, τν Σταυρν μφανουσι, τ πανσεβσμιον ξλον, πντων μν τν ουδαων ασχνην ντα, πλον δ πιστν, νκτων κατ ναντων· δι μς γρ νεδεχθη, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν. Οκος. Κωνσταντνον πιστο σν τ μητρ τιμσωμεν· το Προφτου γρ ατο λγους κροασμενοι, ν κδρ κα πεκ κα κυπαρσσ, τν τρισνθετον Σταυρν κατενησαν, δι ο τ σωτριον πθος ξηκολοθησε, κα πντας παρστησαν τος ουδαους παρασκευζεσθαι, δεξαι τος λαος μγα δικαωμα, τ κεκρυμμνον δι τν φθνον, κα βασκαναν τν ατν· κα τοτο ερντες νδειξαν ατο. Δι τοτο τος πσι νικηφροι νεδεχθησαν, πλον φροντες προσμχητον, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν. |
| Τ σε νν προσεπω θαυμσιε; ριστν τς συζυγας, σωφροσνης βραβευτν· παιδευτν τν Μοναζντων, παρθενας δηγν· δικαως, μφοτροις ταλαντεοντα· ς περ, διελθντα τ κτερα. Πολλ τ σ προτερματα, κα νθες σου σκησις· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. Δοξαστικν χος β« νατολου το λους πηγ, τος νδεσι πλημμυρε, εσυμπαθτους οκτιρμος, , ωννης Χριστο μιμητς, μγας ποιμν τν λεξανδρων κα φωστρ. Δετε κορεσθμεν ο πτωχο κατ πνεμα, μιμομενοι ατο τν λαρτητα· φιλευσπλγχν γρ στοργ, Χριστν ξενσας δι τν πεντων, ς πλαι βραμ, το μακαρισμο ξιθη, κα παρρησ πρεσβεει, λεηθναι τς ψυχς μν. Θεοτοκον χος β» τε, κ το ξλου σε Τ σοι, ταλαπωρος γ, Δσποινα το κσμου προσοσω; ε μ δακρων πηγς, κα ξομολγησιν τν πεπραγμνων μοι· λλ» λ σου μματι, πβλεψον Κρη, π τν σθνειαν, τς ταπεινς μου ψυχς· λσον, τν παθν μου τ νφη, κα τς κατεχοσης χλος, δομαι πλλαξον τν δολον σου. Σταυροθεοτοκον χος β« τε, κ το ξλου σε Ξλ το Σταυρο σε, ησο, προσαναρτηθντα ρσα, πειργαμος, κλαιε κα λεγε· Τκνον γλυκτατον, να τ γκατλιπες, μ τν τεκοσαν, μνην φς πρσιτον, το προανρχου Πατρς;σπεσον, κα δοξσθητι πως, δξης πιτχωσι θεας, ο τ θεα πθη σου δοξζοντες. Ες τν Στχον. Στχ. Προσμοια το ερρχου. χος πλ. α» Χαροις σκητικν Χαροις τς κκλησας φωστρ· τς οκουμνης τ περβλεπτον καχημα, τ κλος λεξανδρεας, ρθοδοξας κρηπς, γκρατεας στθμη κα σκσεως, λιμν τν ν ζλ, κινδυνευντων λτρωσις, πργος σχος, κα φρουρς σφαλστατος, νμος μπρακτος, εποιας τ πλαγος· δτης λαρτατος, πσι τ πρσφορα, νμων πλουσως Παμμκαρ, τος σο ν πστει προστρχουσι· Χριστν κδυσπει, τας ψυχας μν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. Τμιος ναντον Κυρου θνατος τν σων ατο. Χαροις τν πεινντων τροφες, τν δεομνων παροχες φθοντατος, βρσις τς συμπαθεας, το λους πηγ, καταπονουμνων ντληψις· χηρν προσττης, τν σθενοντων πσκεψις, γυμνητευντων, σφαλς περιβλαιον, ξυττη τν πιπτντων νρθωσις· Πτερ περουρνιε, λ σου μματι, νωθεν πρσχες κα θεας, φιλανθρωπας μετδοσιν, Χριστν καταπμψαι, τας ψυχας μν δυσπει, κα μγα λεος. Στχ. Τ νταποδσωμεν τ Κυρ. Χαροις χειραγωγα τυφλν, παιδαγωγα τς νετητος νδοξε, το γρως βακτηρα, τν πλανωμνων ποιμν, τν μαρτανντων διρθωσις, λειμν εωδστατος, μυροθκη το Πνεματος, τς εποιας, ποταμς ναος, καταγγιον, τς γας Τριδος σεπτν· Μμνησο τν μνοντων σε, υμενος θλψεων, κα τν κινδνων κα νσων, κα αωνου κολσεως· Χριστν κετεων, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος. |
| Епафродит (любезный, приятный, греч.), ап. из 70, 8 дек. и 30 июля. Епиктет (приобретенный, греч.), муч. адмиридский, 7 июля. Епимах (воинствующий, греч.), муч. пелусийский, 31 окт. Епистима (ведущая, греч.), муч. едесская, 5 ноября. Епифаний (славный, объявленный, греч.), муч. мелитинский, 7 ноября. Епифаний , архиеписк. кипрский, 12 мая. Епихария (радующаяся, греч.), муч. римская, 27 сент. Еполлоний отром, муч. антиохиский, 4 сент. Еразм (возлюбленный, греч.), еп. формийский муч., 4 мая. Еразм муч., 10 мая. Ераст (любящий, греч.), ап. из 70, 10 ноября. Ермей (прибыльный, происходящий от Гермеса, греч.) пресв., ученик ап. Тита, 4 окт. Ермил и Стратоник , 13 янв. Ерминингелл (Герменегильд – германский герой) царевич, муч. готфский, 1 ноября. Ермипп (конь Ермеса, греч.), муч. никомидийский, 26 июля. Ермипп , муч. с Емилианом , еп. тревийским, 18 авг. Ермий (Бог вестник Ερμσ греч.), ап. из 70., 8 апр. Ермий ( Ερμεασ, тоже, что Ερμσ) воин, муч. команский, 31 мая. Ермий ( Ερμεασ), муч. аполлониадский, 6 июля. Ермиония (соединяющая, связывающая, ρω греч.) св. дщерь Филиппа диакона, 4 сент. Ермоген (рода Ермеса бога, греч.), муч. никомидийский, 1 сент. Ермоген , муч. александрийский, 10 дек. Ермократ (удерживающий вестника, греч.), священномуч. никомидийский, 26 июля. Ерм (бог вестник, греч. Ερμσ) ап. из 70, 30 мая и 5 ноября. Ерм , муч. римский, 18 авг. Ерос (любовь, вожделение, греч.), муч. с Орентием и др., 24 июня. Еротиида (любезная, греч.), муч. каппадокийская, 27 окт. Еспор (вечер, греч.), муч. атталийский, 2 мая. Ефив (юноша 15–20 лет, греч.), муч. италийский, 30 июля. Ефрем (плодовитый, евр. и сирр, еп. херсонский, 7 марта. Ефрем сирин, преп. 28 янв. Ефрем , патриарх антиохийский, 8 июня. Ефрем преп., новоторжский чудотворец 11 в. 28 янв. Ефрем , еп. переяславский, 28 янв. Ефрем пр. перекомский, 16 мая. Еферий (воздушный, греч.), еписк. херсонский, 7 марта. 3акхей (праведный, справедливый, сир.), приявший в дом свой Господа, 4 янв. 3акхей , диакон гадаринский, 18 ноября. |
|
|
