| 4 στις ον ταπεινσ αυτν ς τ παιδον τοτο, οτς στιν μεζων ν τ βασιλε τν ορανν. ΚΥΡΙΑΚ ΔΕΚΑΤ κ το κατ Ματθαον ιζ 14 – 23 Τ καιρ κεν, νθρωπς τις προσλθεν τ ησο, γονυπετν ατν κα λγων· 15 Κριε, λησν μου τν υν, τι σεληνιζεται κα κακς πσχει· πολλκις γρ ππτει ες τ πρ κα πολλκις ες τ δωρ. 16 κα προσνεγκα ατν τος μαθητας σου, κα οκ δυνθησαν ατν θεραπεσαι. 17 ποκριθες δ ησος επεν· γενε πιστος κα διεστραμμνη! ως πτε σομαι μεθ μν; ως πτε νξομαι μν; φρετ μοι ατν δε. 18 κα πετμησεν ατ ησος, κα ξλθεν π» ατο τ δαιμνιον κα θεραπεθη πας π τς ρας κενης. 19 Ττε προσελθντες ο μαθητα τ ησο κατ» δαν επον· Διατ μες οκ δυνθημεν κβαλεν ατ; 20 δ ησος επεν ατος· Δι τν πισταν μν. μν γρ λγω μν, ν χητε πστιν ς κκκον σινπεως, ρετε τ ρει τοτ, μετβηθι ντεθεν κε, κα μεταβσεται· κα οδν δυνατσει μν. 21 τοτο δ τ γνος οκ κπορεεται ε μ ν προσευχ κα νηστε. 22 ναστρεφομνων δ ατν ες τν Γαλιλααν επεν ατος ησος· Μλλει υς το νθρπου παραδδοσθαι ες χερας νθρπων 23 κα ποκτενοσιν ατν, κα τ τρτ μρ γερθσεται. Τ ΔΕΥΤΕΡ ΤΗΣ ΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ κ το κατ Ματθαον κγ 13 – 22 Επεν Κριος πρς τος ληλυθτας πρς ατν ουδαους· Οα μν, γραμματες κα Φαρισαοι ποκριτα, τι κατεσθετε τς οκας τν χηρν κα προφσει μακρ προσευχμενοι· δι τοτο λψεσθε περισστερον κρμα. 14 Οα μν, γραμματες κα Φαρισαοι ποκριτα, τι κλεετε τν βασιλεαν τν ορανν μπροσθεν τν νθρπων· μες γρ οκ εσρχεσθε, οδ τος εσερχομνους φετε εσελθεν. 15 Οα μν, γραμματες κα Φαρισαοι ποκριτα, τι περιγετε τν θλασσαν κα τν ξηρν ποισαι να προσλυτον, κα ταν γνηται, ποιετε ατν υν γεννης διπλτερον μν. 16 Οα μν, δηγο τυφλο, ο λγοντες· ς ν μσ ν τ να, οδν στιν, ς δ» ν μσ ν τ χρυσ το ναο φελει. 17 μωρο κα τυφλο! τς γρ μεζων στν, χρυσς νας γιζων τν χρυσν; 18 κα· ς ν μσ ν τ θυσιαστηρ, οδν στιν, ς δ» ν μσ ν τ δρ τ πνω ατο, φελει. 19 μωρο κα τυφλο! τ γρ μεζον, τ δρον τ θυσιαστριον τ γιζον τ δρον; 20 ον μσας ν τ θυσιαστηρ μνει ν ατ κα ν πσι τος πνω ατο· 21 κα μσας ν τ να μνει ν ατ κα ν τ κατοικσαντι ατν· 22 κα μσας ν τ οραν μνει ν τ θρν το Θεο κα ν τ καθημν πνω ατο. |
| λληλοα. χος β πακοσαι σου Κριος ν μρ θλψεως. Στχ. Κριε, σσον τν βασιλα, κα πκουσον μν. ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΒ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Κορινθους Β πιστολς Παλου τ νγνωσμα 5:10–15 δελφο, πντας μς φανερωθναι δε μπροσθεν το βματος το Χριστο, να κομσηται καστος τ δι το σματος πρς πραξεν, ετε γαθν ετε κακν. Εδτες ον τν φβον το Κυρου νθρπους πεθομεν, Θε δ πεφανερμεθα· λπζω δ κα ν τας συνειδσεσιν μν πεφανερσθαι. Ο γρ πλιν αυτος συνιστνομεν μν, λλ φορμν διδντες μν καυχματος πρ μν, να χητε πρς τος ν προσπ καυχωμνους κα ο καρδ. Ετε γρ ξστημεν, Θε, ετε σωφρονομεν, μν. γρ γπη το Χριστο συνχει μς, κρναντας τοτο, τι ε ες πρ πντων πθανεν, ρα ο πντες πθανον· κα πρ πντων πθανεν, να ο ζντες μηκτι αυτος ζσιν, λλ τ πρ ατν ποθανντι κα γερθντι. ΤΡΙΤΗ ΙΒ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Κορινθους Β πιστολς Παλου τ νγνωσμα 5:15–21 δελφο, Χριστς πρ πντων πθανεν, να ο ζντες μηκτι αυτος ζσιν, λλ τ πρ ατν ποθανντι κα γερθντι. Ωστε μες π το νν οδνα οδαμεν κατ σρκα· ε δ κα γνκαμεν κατ σρκα Χριστν, λλ νν οκτι γινσκομεν. στε ε τις ν Χριστ, καιν κτσις· τ ρχαα παρλθεν, δο γγονε καιν τ πντα. Τ δ πντα κ το Θεο το καταλλξαντος μς αυτ δι Ιησο Χριστο κα δντος μν τν διακοναν τς καταλλαγς, ς τι Θες ν ν Χριστ κσμον καταλλσσων αυτ, μ λογιζμενος ατος τ παραπτματα ατν, κα θμενος ν μν τν λγον τς καταλλαγς. Υπρ Χριστο ον πρεσβεομεν ς το Θεο παρακαλοντος δι μν· δεμεθα πρ Χριστο, καταλλγητε τ Θε· τν γρ μ γνντα μαρταν πρ μν μαρταν ποησεν, να μες γενμεθα δικαιοσνη Θεο ν ατ. ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΒ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Κορινθους Β πιστολς Παλου τ νγνωσμα 6:11–16 δελφο, τ στμα μν νγε πρς μς, Κορνθιοι, καρδα μν πεπλτυται· ο στενοχωρεσθε ν μν; στενοχωρεσθε δ ν τος σπλγχνοις μν· τν δ ατν ντιμισθαν, ( ς τκνοις λγω), πλατνθητε κα μες. Μ γνεσθε τεροζυγοντες πστοις· τς γρ μετοχ δικαιοσν κα νομ; τς δ κοινωνα φωτ πρς σκτος; τς δ συμφνησις Χριστο πρς Βελιρ, τς μερς πιστ μετ πστου; τς δ συγκατθεσις να Θεο μετ εδλων; μες γρ νας Θεο στε ζντος· καθς επεν Θες. |
| Παροιμιν τ νγνωσμα. (Κεφ. 10, 31–32 & 11, 1–12). Στμα δικαου ποστζει σοφαν, γλσσα δ δκου ξολεται· Χελη νδρν δικαων πστανται χαρτας, στμα δ σεβν καταστρφεται· Ζυγο δλιοι βδλυγμα νπιον Κυρου, στθμιον δ δκαιον δεκτν ατ· Ο ν εσλθ βρις, κε κα τιμα, στμα δ ταπεινν μελετ σοφαν· Τελειτης εθων δηγσει ατος, κα ποσκελισμς θετοντων προνομεσει ατος. Οκ φελσει πρχοντα ν μρ θυμο, δικαιοσνη δ σεται π θαντου· ποθανν δκαιος λιπε μετμελον, πρχειρος δ γνεται κα πχαρτος σεβν πλει· Δικαιοσνη μμου ρθοτομε δος, σβεια δ περιππτει δικ· Δικαιοσνη νδρν ρθν σεται ατος, τ δ βουλ λσκονται παρνομοι. Τελευτσαντος νδρς δικαου οκ λλυται λπς, τ δ καχημα τν σεβν λλυται· Δκαιος κ θρας κδνει, ντ ατο δ παραδδοται σεβς· ν στματι σεβν παγς πολταις, ασθησις δ δικαων εοδος· ν γαθος δικαων κατρθωται πλις, κα ν πωλε σεβν γαλλαμα· ν ελογ εθων ψωθσεται πλις, στματι δ σεβν κατασκαφσεται· Μυκτηρζει πολτας νδες φρενν, νρ δ φρνιμος συχαν γει. Σοφας Σολομντος τ νγνωσμα. (Κεφ. 4, 7–15). Δκαιος ν φθσ τελευτσαι, ν ναπασει σται· Γρας γρ τμιον ο τ πολυχρνιον, οδ ριθμ τν μεμτρηται, Πολι δ στι φρνησις νθρποις, κα λικα γρως βος κηλδωτος. Ερεστος Θε γενμενος γαπθη, κα ζν μεταξ μαρτωλν μετετθη· ρπγη, μ κακ λλξ σνεσιν ατο· Βασκανα γρ φαυλτητος μαυρο τ καλ, κα εμβασμς πιθυμας μεταλλεει νον κακον· Τελειωθες ν λγ, πλρωσε χρνους μακρος, ρεστ γρ ν Κυρ ψυχ ατο· δι τοτο σπευσεν κ μσου πονηρας, ο δ λαο δντες κα μ νοσαντες, μηδ θντες π διανο τ τοιοτον, τι χρις κα λεος ν τος σοις ατο, κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο. διμελα ες τν Λιτν. χος α´. Τος πρ νθρωπον γνς σου, κα τς πυκνς χαμευνας, πς μ θαυμσωμεν, εροφντα θεσπσιε. ρχθεν γρ προορισθες, τν τιμαλφ κα σγγελον τς παρθενας χιτνα, σπιλον διεφλαξας. Κα τος τερπνος κα χαμαιζλοις το βου χαρειν επν, νκτωρ τε μεθ μραν, τ Σωτρι βας, « ψυχ μου κολλθη πσω σου. Γνρισν μοι Κριε, δν ν πορεσομαι». θεν νελθν, ες τ περβλεπον εραρχας ψος, πινεσει τς Θεοτκου, πσαν ρετν αυτ νεθησαρισας, κα θαυματουργν σεαυτν ναπφηνας. Πρσβευε πρ μν, Πτερ γιτατε. |
| 18 .10.10 τ πντα [ ν σοφ ποισας.] 18 .11.1 " [ Νν] ποκρθητι, τκνον», φησν πναγνος μτηρ το ησο· " [ μτ] ροις χαλινν τς ρας, πς τς ρας κδχει, [ υ] μου κα Κριε; Πς δ καιρν προσμνεις, σ νομοθετσας [ το] ς καιρος διαστματα, 18 .11.5 κτστης ρατν μο κα ορτων, μρ κα νυκτ λτους βραβεσας ς δυνστης τροπς, ς θλησας; Κκλοις ετκτοις τος νιαυτος σ περιγραψας· πς καιρν ναμνεις πρς τ θαμα [] ατ σε, 18 .11.10[ τ πντα ν σοφ ποισας;] 18 .12.1 – Ο δα πρν μθ ς, παρθνε σεμν, ς ο νος λειψε τοτοις νυν,», φραστος κα λεμων τ πανσμν μητρ παρευθς πεκρνατο. " Ο δ σου τς καρδας πσας τς νθυμσεις ς ν τοτ κνησας· 18 .12.5 κα γρ ν αυτ λογσω τοιατα· χρεα νν καλε τν υν μου πρς θαμα, κα προφσει ρν ναβλλεται. Μτηρ γν, τν τς ναβολς νν κδιδχθη[ τι] νον· ταν τοτον γρ μθ ς, δσω σοι τν χριν πντως, 18 .12.10 τ πντα ν σοφ ποισας. 18 .13.1 ψωσν σου πρς τος λγους τν νον κα γνθι, φθορε, περ ρ· νκα γρ κ τν μ ντων ορανν τε κα γν κα τ πντα παργαγον, λα τ παραχθντα ττε διακοσμσαι παραχρμα ξσχυον· 18 .13.5 λλ ε τακτν τινα συνεισγαγον τξιν· συνστη γρ ν ξ τ κτισθντα μραις, οκ πεπερ ο δυνατς πφυκα, λλ ν γγλων βλπων χορς κατ μρος ποι κθειζεται δων, μνν· Δξα σοι, δυνστα, 18 .13.10 τ πντα ν σοφ ποισας. 18 .14.1 Τατα σαφς νωτζου, σεμν, ς δυνμην τρ δ λυτρσασθαι τος πεπτωκτας κα μ δολου, πτωχο τν μορφν καταδξασθαι· μως δ νεσχμην πρτον μν συλληφθναι κα τεχθναι ς νθρωπος 18 .14.5 κα γλακτος λαβεν κ μαζν σου, παρθνε, κα πντα δ ν μο κατ τξιν προβη· παρ μο γρ οδν στιν τακτον. Ο τως κα νν τ θαμα βολομαι τξει ετκτ ποιεν, υ δ[ κησα] πρττειν πρς νθρπων σωτηραν, 18 .14.10 τ πντα ν σοφ ποισας. 18 .15.1 παντα σνες λγω, σεμν· νυν γρ θελον πρ[ τον] γ κηρξαι τος σραηλταις κα διδξαι ατος τν [ λ] πδα τς πστεως, |
| Κυριακ μετ τν ψωσιν Γαλ β 16–20 δελφο, εδτες δ τι ο δικαιοται νθρωπος ξ ργων νμου ν μ δι πστεως ησο Χριστο, κα μες ες Χριστν ησον πιστεσαμεν, να δικαιωθμεν κ πστεως Χριστο κα οκ ξ ργων νμου, διτι ο δικαιωθσεται ξ ργων νμου πσα σρξ. Ε δ ζητοντες δικαιωθναι ν Χριστ ερθημεν κα ατο μαρτωλο, ρα Χριστς μαρτας δικονος; μ γνοιτο. Ε γρ κατλυσα τατα πλιν οκοδομ, παραβτην μαυτν συνστημι. γ γρ δι νμου νμ πθανον, να Θε ζσω. Χριστ συνεσταρωμαι· ζ δ οκτι γ, ζ δ ν μο Χριστς· δ νν ζ ν σαρκ, ν πστει ζ τ το υο το Θεο το γαπσαντς με κα παραδντος αυτν πρ μο. Μρ η 34-θ 1 Επεν Κριος· στις θλει πσω μου κολουθεν, παρνησσθω αυτν κα ρτω τν σταυρν ατο, κα κολουθετω μοι. ς γρ ν θλ τν ψυχν ατο σσαι, πολσει ατν· ς δ ν πολσει τν αυτο ψυχν νεκεν μο κα το Εαγγελου, οτος σσει ατν. Τ γρ φελσει νθρωπον ν κερδσ τν κσμον λον, κα ζημιωθ τν ψυχν ατο; τ δσει νθρωπος ντλλαγμα τς ψυχς ατο; ς γρ ν παισχυνθ με κα τος μος λγους ν τ γενε τατ τ μοιχαλδι κα μαρτωλ, κα υς το νθρπου παισχυνθσεται ατν ταν λθ ν τ δξ το πατρς ατο μετ τν γγλων τν γων. Κα λεγεν ατος· μν λγω μν τι εσ τινες τν δε στηκτων, οτινες ο μ γεσωνται θαντου ως ν δωσι τν βασιλεαν το Θεο ληλυθυαν ν δυνμει. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ Κυριακ τν γων Πατρων τς Ζ Οκουμενικς Συνδου Τιτ γ 8–15 Τκνον Ττε, πιστς λγος· κα περ τοτων βολομα σε διαβεβαιοσθαι, να φροντζωσι καλν ργων προστασθαι ο πεπιστευκτες τ Θε. Τατ στι τ καλ κα φλιμα τος νθρποις· μωρς δ ζητσεις κα γενεαλογας κα ρεις κα μχας νομικς περιστασο· εσ γρ νωφελες κα μταιοι. Αρετικν νθρωπον μετ μαν κα δευτραν νουθεσαν παραιτο, εδς τι ξστραπται τοιοτος κα μαρτνει ν ατοκατκριτος. ταν πμψω ρτεμν πρς σε Τυχικν, σποδασον λθεν πρς με ες Νικπολιν· κε γρ κκρικα παραχειμσαι. Ζηνν τν νομικν κα πολλ σπουδαως πρπεμψον, να μηδν ατος λεπ. Μανθαντωσαν δ κα ο μτεροι καλν ργων προστασθαι ες τς ναγκαας χρεας, να μ σιν καρποι. σπζοντα σε ο μετ μο πντες. σπασαι τος φιλοντας μς ν πστει. χρις μετ πντων μν· μν. |
| ταν δ λβομεν π’ ψιν τι κοσμικ μονδα μετρσεως εναι τ 1 τος φωτς πο σοται μ 9,5 τρισεκατομμρια χιλιμετρα πο διανει τ φς τρχοντας μ 300.000 χιλιμετρα τ δευτερλεπτο κα τι τ πεπερασμνο λικ σμπαν κατ τς μετρσεις τν παντων πιστημνων τς στρονομας, χει διμετρο 16-20 δισεκατομμρια τη φωτς, ατ σημανει τι θ προσεγγσωμε τ μεγθη ν πολλαπλασισωμε τν διμετρο το λικο σμπαντος μ 9,5 τρισεκατομμρια χλμ πο διανει τ φς σ να τος κα ττε ξερχμεθα το νος μας κα σφαλς συγκλονιζμεθα ντολογικ, ν πιπροσθτως ληφθε π’ ψιν τι κατ τν θεωρα τς στρονομικς πιστμης μπορε ν πρχει κα πραν το γνωστο σμπαντος λης κα σμπαν ντιλης κα κτς ατν πνευματικς κσμος, τν ποον Ατς κατληπτος κα περινητος δημιοργησε. Ατ περοχικ Πανυπερτλειος κα Πανχραντος Τρισυπστατος Θετης, ποα πεκαλφθη στν νθρωπτητα δι τς νανθρωπσεως το Θεο Λγου, ποος κατ τν μεγαλειδη κφραση το ορανοβμονος Παλου εναι «παγασμα τς δξης κα χαρακτρ τς ποστσεως ατο (το Πατρς)» (βρ.1,3). Ατς εναι Κριος τς Δξης. προσγγισις το παναχρντου Τρισυποσττου Δημιουργο τς ζως δν μπορε ν γνεται μσο νλιξης τρπος πορισμο, δν εναι προπθετος κα δν εναι νδοκοσμικ μεθοδεα. Πλανμεθα πλνην οκτρν, ο δστηνοι, ν νομζομεν «εχρηστον» τν Πανγιον Θεν κα προσαρμοζμενον στς διαθσεις μας κα στν ντιληπτικ μας κατανησι. Τν τραγικ μας ποτυχα θ κατανοσωμε ν τ μρ κεν ταν θ πισυμβ τελευταος κτπος τς καρδας μας. Πντοτε βεβαως φελομεν «μ γαπμεν λγ μηδ τ γλσσ, λλ ν ργ κα ληθε» (Α´ Ιω. 3,18) κα συγχρνως ν «ληθεομεν ν γπ» (Εφ. 4,15), στσο δν πρπει ποτ ν λησμονομε τι λθεια, γπη κα Δικαιοσνη δν εναι νδοκοσμικς ννοιες, λλ νυπστατη Πραγματικτητα, Πανγιος Τρισυπστατος Θες, πο δν πρπει ποτ ν λησμονομε τι « Θες μν πρ καταναλσκον» (βρ. 12,29). • πλυτος νπιον Θεο εθνη τν πισκπων κα τν Πρεσβυτρων τς κκλησας εναι διατρησις κα μ διασλευσις π’ οδεν τς κανονικς, κκλησιολογικς κα λειτουργικς ντητς Της, ξας περττης κατ τν ρχιερατικ προσευχ το Δομτορος τς κκλησας Κυρου δεηθντος «πτερ γιε, τρησον ατος ν τ νματ σου δδωκς μοι, να σιν ν καθς μες» (ω. 17,11). |
| 7 πντοτε γρ τος πτωχος χετε μεθ’ αυτν, κα ταν θλητε δνασθε ατος ε ποισαι, μ δ ο πντοτε χετε. 8 σχεν ποησεν προλαβεν μυρσαι τ σμ μου ες τν νταφιασμν. 9 μν δ λγω μν, που ν κηρυχθ τ εαγγλιον ες λον τν κσμον, κα ποησεν ατη λαληθσεται ες μνημσυνου ατς. 10 Κα οδας σκαριθ ες τν δδεκα πλθεν πρς τος ρχιερες να ατν παραδο [ατος]. 11 ο δ κοσαντες χρησαν κα πηγγελαντο ατ ργρων δοναι. κα ζτει πς ατν εκαρος παραδο. 12 Κα τ πρτ μρ τν ζυμων, τε τ πσχα θυον, λγουσιν ατ ο μαθητα ατο, Πο θλεις πελθντες τοιμσωμεν να φγς τ πσχα; 13 κα ποστλλει δο τν μαθητν ατο κα λγει ατος, πγετε ες τν πλιν, κα παντσει μν νθρωπος κερμιον δατος βαστζων κολουθσατε ατ, 14 κα που ν εσλθ επατε τ οκοδεσπτ τι διδσκαλος λγει, Πο στιν τ κατλυμ μου που τ πσχα μετ τν μαθητν μου φγω; 15 κα ατς μν δεξει νγαιον μγα στρωμνον τοιμον κα κε τοιμσατε μν. 16 κα ξλθον ο μαθητα κα λθον ες τν πλιν κα ερον καθς επεν ατος, κα τομασαν τ πσχα. 17 Κα ψας γενομνης ρχεται μετ τν δδεκα. 18 κα νακειμνων ατν κα σθιντων ησος επεν, μν λγω μν τι ες ξ μν παραδσει με, σθων μετ’ μο. 19 ρξαντο λυπεσθαι κα λγειν ατ ες κατ ες, Μτι γ; 20 δ επεν ατος, Ες [κ] τν δδεκα, μβαπτμενος μετ’ μο ες τ τρβλιον. 21 τι μν υς το νθρπου πγει καθς γγραπται περ ατο, οα δ τ νθρπ κεν δι’ ο υς το νθρπου παραδδοται καλν ατ ε οκ γεννθη νθρωπος κενος. 22 Κα σθιντων ατν λαβν ρτον ελογσας κλασεν κα δωκεν ατος κα επεν, Λβετε, τοτ στιν τ σμ μου. 23 κα λαβν ποτριον εχαριστσας δωκεν ατος, κα πιον ξ ατο πντες. 24 κα επεν ατος, Τοτ στιν τ αμ μου τς διαθκης τ κχυννμενον πρ πολλν 25 μν λγω μν τι οκτι ο μ πω κ το γενματος τς μπλου ως τς μρας κενης ταν ατ πνω καινν ν τ βασιλε το θεο. |
| 13 Εσλθατε δι τς στενς πλης τι πλατεα πλη κα ερχωρος δς πγουσα ες τν πλειαν, κα πολλο εσιν ο εσερχμενοι δι’ ατς 14 τ στεν πλη κα τεθλιμμνη δς πγουσα ες τν ζων, κα λγοι εσν ο ερσκοντες ατν. 15 Προσχετε π τν ψευδοπροφητν, οτινες ρχονται πρς μς ν νδμασιν προβτων, σωθεν δ εσιν λκοι ρπαγς. 16 π τν καρπν ατν πιγνσεσθε ατος μτι συλλγουσιν π κανθν σταφυλς π τριβλων σκα; 17 οτως πν δνδρον γαθν καρπος καλος ποιε, τ δ σαπρν δνδρον καρπος πονηρος ποιε. 18 ο δναται δνδρον γαθν καρπος πονηρος ποιεν,οδ δνδρον σαπρν καρπος καλος ποιεν. 19 πν δνδρον μ ποιον καρπν καλν κκπτεται κα ες πρ βλλεται. 20 ρα γε π τν καρπν ατν πιγνσεσθε ατος. 21 Ο πς λγων μοι, Κριε κριε, εσελεσεται ες τν βασιλεαν τν ορανν, λλ’ ποιν τ θλημα το πατρς μου το ν τος ορανος. 22 πολλο ροσν μοι ν κεν τ μρ, Κριε κριε, ο τ σ νματι προφητεσαμεν, κα τ σ νματι δαιμνια ζεβλομεν, κα τ σ νματι δυνμεις πολλς ποισαμεν; 23 κα ττε μολογσω ατος τι Οδποτε γνων μς ποχωρετε π’ μο ο ργαζμενοι τν νομαν. 24 Πς ον στις κοει μου τος λγους τοτους κα ποιε ατος μοιωθσεται νδρ φρονμ, στις κοδμησεν ατο τν οκαν π τν πτραν 25 κα κατβη βροχ κα λθον ο ποταμο κα πνευσαν ο νεμοι κα προσπεσαν τ οκ κεν, κα οκ πεσεν, τεθεμελωτο γρ π τν πτραν. 26 κα πς κοων μου τος λγους τοτους κα μ ποιν ατος μοιωθσεται νδρ μωρ, στις κοδμησεν ατο τν οκαν π τν μμον. 27 κα κατβη βροχ κα λθον ο ποταμο κα πνευσαν ο νεμοι κα προσκοψαν τ οκ κεν, κα πεσεν, κα ν πτσις ατς μεγλη. 28 Κα γνετο τε τλεσεν ησος τος λγους τοτους ξεπλσσοντο ο χλοι π τ διδαχ ατο ν γρ διδσκων ατος ς ξουσαν χων κα οχ ς ο γραμματες ατν. Лк. 9:28–36 28 Преображение Иисуса 28 γνετο δ μετ τος λγους τοτους σε μραι κτ [κα] παραλαβν Πτρον κα ωννην κα κωβον νβη ες τ ρος προσεξασθαι. |
| Κα επεν λισαι• Λβετ μοι δρσκην καινν, κα θσθε κε λας. Κα λαβεν ατ, κα ξλθεν π τν διξοδον τν δτων, κα ρριψεν κε τ λας, κα επε• Τδε λγει Κριος, αμαι τ δατα τατα, οκ τι σται κεθεν ποθνσκων, οδ τεκνουμνη δι ατ. Κα θη τ δατα ως τς μρας τατης, κατ τ μα, λλησεν λισαι. ΙΓ». Προφητεας σαου τ νγνωσμα (Κεφ. 49, 8–15) Τδε λγει Κριος• Καιρ δεκτ πκουσ σου, κα ν μρ σωτηρας βοθησ σοι, κα πλασ σε, κα δωκ σε, κα θηκ σε ες Διαθκην θνν, το κατακτσαι τν γν, κα κατακληρονομσαι κληρονομας ρμους, λγοντα τος ν δεσμος• ξλθετε, κα τος ν τ σκτει, νακαλπτεσθε• ν πσαις τας δος βοσκηθσονται, κα ν πσαις τας τρβοις νομ ατν, ο πεινσουσιν, οδ διψσουσιν, οδ πατξει ατος κασων, οδ λιος, λλ λεν ατος, παρακαλσει ατος, κα δι πηγν δτων ξει ατος. Κα θσω πν ρος ες δν, κα πσαν τρβον ες βσκημα ατος. δο οτοι πρρωθεν ξουσιν, οτοι π Βορρ κα θαλσσης, λλοι δ κ γς Περσν. Εφραινσθωσαν ο ορανο, κα γαλλισθω γ, ηξτω τ ρη εφροσνην, κα ο βουνο δικαιοσνην, τι λησεν Θες τν λαν ατο, κα τος ταπεινος το λαο ατο παρεκλεσεν. Επε δ Σιν• γκατλιπ με Κριος, κα Κριος πελθετ μου. Μ πιλσεται γυν το παιδου ατς, το μ λεσαι τ γγονα τς κοιλας ατς; Ε δ κα τατα πιλθοιτο γυν, λλ γ οκ πιλσομα σου, λγει Κριος Παντοκρτωρ. Προκεμενον χος γ " Κριος φωτισμς μου κα Σωτρ μου. Στχ. Κριος περασπιστς τς ζως μου. Πρς Κορινθους Α πιστολς Παλου (Κεφ. 9, 19–27) δελφο, λεθερος ν κ πντων, πσιν μαυτν δολωσα, να τος πλεονας κερδσω. Κα γενμην τος ουδαοις ς ουδαος, να ουδαους κερδσω, τος π νμον, ς π νμον, να τος π νμον κερδσω, τος νμοις ς νομος (μ ν νομος Θε, λλ ννομος Χριστ), να κερδσω νμους. γενμην τος σθενσιν ς σθενς, να τος σθενες κερδσω, τος πσι γγονα τ πντα, να πντως τινς σσω. |
| Κα τ Σθ γνετο υς, πωνμασε δ τ νομα ατο. νς· οτος λπισεν πικαλεσθαι τ νομα Κυρου το Θεο. Προκεμενον χος α Ψαλμς λβ Γνοιτο, Κριε, τ λες σου φ’ μς. Στχ. γαλλισθε δκαιοι ν Κυρ. Παροιμιν τ νγνωσμα (Κεφ. Ε, 15 – ΣΤ, 3) Υ, πνε δατα π σν γγεων, κα π σν φρετων πηγς, περεκχεσθω σοι τ σ δατα κ τς σς πηγς, ες δ σς πλατεας διαπορευσθω τ σ δατα. στω σοι μν πρχοντα, κα μηδες λλτριος μετασχτω σοι. πηγ σου το δατος στω σοι δα, κα συνευφρανου μετ γυναικς τς κ νετητς σου. λαφος φιλας, κα πλος σν χαρτων μιλετω σοι· δ δα γεσθω σου, κα συνστω σοι ν παντ καιρ· ν γρ τ τατης φιλ συμπεριφερμενος, πολλοστς σ. Μ πολς σθι πρς λλοτραν, μηδ συνχου γκλαις τας μ δαις· νπιον γρ εσι τν το Θεο φθαλμν δο νδρς, ες δ πσας τροχις ατο σκοπεει. Παρανομαι νδρα γρεουσι, σειρας δ τν αυτο μαρτιν καστος σφγγεται. Οτος τελευτ μετ παιδετων, κ δ πλθους τς αυτο βιτητος ξερρφη, κα πλετο δι φροσνην. Υ, ν γγυσ σν φλον, παραδσεις σν χερα χθρ· παγς γρ σχυρ νδρ τ δια χελη, κα λσκεται χελεσιν δου στματος. Ποει υ, γ σοι ντλλομαι κα σζου. Κα τ λοιπ τς Λειτουργας τν Προηγιασμνων. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Ες τν β Στιχολογαν, Κθισμα, Τριδου χος γ Τν ραιτητα Χριστς μπελος, ραους βτρυας, μς νγκατο, γλεκος σωτριον, ναποστζοντας τ γ, πστολοι θεοφροι· θεν με λυτρσατε, δονν μθης δομαι, εθρα κατανξεως, τ ψυχ μου δωρομενοι, τ θε τς Νηστεας μρ, πως σωθες, ζως πιτχω. Θεοτοκον Τς συμπαθεας σου, πλοτον μτρητον, κα δυναστεας σου, κρτος τ μαχον, ναλαβμενος ες νον, προσδραμον τ σκπ σου, θλψει συνεχμενος, κα δεινς πορομενος, κρζω κ βαθων μου, τς καρδας σν δκρυσι, Παρθνε Θεοτκε βοθει μοι, μνη το κσμου προστασα. Μετ τν γ Στιχολογαν, Κθισμα, Τριδου χος πλ. β Κριε, παρστατο Κριε, ελατος γενο μν, ν τοτ τ θε καιρ, κα δκρυα πηγζειν σοι, κ καρδας ξωσον πντοτε, πρς κπλυσιν μολυσμτων ψυχικν, κα βλστησιν τν γων ντολν, ς ν οτω νηστεοντες, παξως εαρεστμν σοι, κα τ πνσεπτν σου παντας Πθος δεν εδκησον, εχας τν σν κοσμοσστων ποστλων, δξα σοι. |
|
|
