В середине IV века Фурий Дионисий Филокал составил «Хронограф» (354 г.), в котором впервые в западной традиции упоминается 25 декабря как дата Рождества Христова. К тому же есть косвенные свидетельства, что праздник отмечался уже в середине 30-х гг. IV столетия. К подобным же выводам приводит и богатое гомилетическое наследие как западных, так и восточных проповедников. Так, например, рождественская проповедь приписывается папе Либерию, понтификат которого (352–366) приходится именно на означенный период. Северная Африка, один из величайших оплотов византийской культуры, стала местом творчества великих христианских проповедников и богословов, которые не обошли своим вниманием и рассматриваемый праздник. Оптат Милевийский (Нумидия) произнес 25 декабря 362 или 363 года проповедь на Рождество – самое раннее из известных рождественских слов. По блж. Августину, епископу Иппонскому, 25 декабря – исторический день рождения Христа, избранный Самим Христом, имеющий Богооткровенное происхождение. Хотя североафриканская традиция празднования Рождества могла появиться скорее всего под влиянием латинской, сама римская практика оказывается отчетливо представленной только в рождественских проповедях свт. Льва Великого , папы Римского – веком позднее. В то же самое время праздник Богоявления, отмечавшийся 6 января, означал для папы Льва еще не Крещение Господне, а поклонение волхвов, являющее Откровение Бога язычникам – так же как и для блж. Августина . Оно было органичным завершением праздничного периода, который начинался 25 декабря. Особо следует сказать о совпадении празднования и попразднования Рождества Христова, отмечавшегося в декабре, с языческим праздником солнца и со связанными с ним римскими январскими календами. Подобно тому, как январский день Богоявления (6 января) «совпал» по времени с аналогичным праздником гностиков, так и декабрьский день Рождества (25 декабря) отмечался в одно время с римскими языческими торжествами. Данное сопоставление Рождества Христова и солнца, особенно тогда, когда Рождество стало устойчиво праздноваться 25 декабря на третий день после зимнего солнцестояния (22 декабря), явилось своеобразным ответом-вызовом христиан на языческое празднование в честь непобедимого солнца (sol invictus), введенное в Риме по указу императора Аврелиана в 274 году.

http://azbyka.ru/otechnik/Pravoslavnoe_B...

188 III. С. 170–171. Слово в субботу пятую Великого поста (II. С. 78–91) казалось сходное с приведенными двумя на самом деле композиционно отлично. «Кончу убо слово мое. Мню же, яко не всяк памятствовати будет реченная мною, разве кто книжный: простые же и безкнижные человецы без пользы отыдут» и т. д. (II. С. 90). Здесь обращение к простому народу является заключением проповеди, а не новой приставленной частью. 223 III. С. 602. Приведем здесь, кстати, тот же текст в подлиннике, дабы показать, насколько изменен язык свт. Димитрия позднейшими «полировками». «Лечь гды и острая коса смертная на камень, и гартовнии часа зубы на мармур трафят, не латво чого докажут. Гды, мовлю, трафят на так святобливаго человека, которого смерть не есть смерть, але начало вечный жизни, ...там и коса смертная тупети и зубы всех речий поядаючая крушитися мусят». Ср. отрывок по рукописи Синодальной библиотеки в труде [Нечаева, Барского и Горского] «Святый Димитрий, митрополит Ростовский». М., 1849. С. 123. 230 Плутарх в Sept. sap. 2 говорит о σκελετς, т. е. мумии, а в Is. et Os. 17 об Ιιδωλον νθρπου τεθνηκτος, носимом в ковчежце. Геродот (И. С. 78) говорит о деревянной скульптуре, имитирующей и видом и окраской труп. 236 III. С. 225. Ср. в проповеди о кресте у Петра Могилы (1632): «Если в старом законе знаки побед и чудес... совершенных при Божией помощи были в великом почитании, – знаки, бывшие только тенями и прообразами имевшей явиться с пришествием Христа новой благодати: то тем более в настоящее время, когда мы видйм уже не тени и прообразы, а самые предметы и образы, мы должны оказывать им всевозможную честь, а наипаче кресту Христову, которым побежден и обезглавлен не оный чувственный Голиаф, а мысленный жестокий властелин самого ада». (См.: Голубев С. Петр Могила и его сподвижники. Т. I. 1883. С. 405.) 243 Оксюморон (греч. остроумно-глупое) – стилистический оборот, состоящий в подчеркнутом соединении противоположностей. 254 II. С. 311–312. Ср. в тексте «аще не будете как дети» ( Мф. 183 ): «Но, о Господи, что есть сие учение твое, еже обратитися учеником твоим от мужей совершенных в детство? Петр уже стар, и Андрей такожде, и прочия апостолы не млады» и т.д. (III. С. 152)

http://azbyka.ru/otechnik/Dmitrij_Rostov...

D. h. 2, 16 c. 417–418 cc. 829 Fides, quam promittant in baptismo. De conc. 3 q. 9 c. 533 c. Quibus datur gratia fidei christianae, illis in baptismo dimittitur originalis injustitia, cum qua nascuntur. Ib. 3 q. 8 c. 530 c. In baptismo peccata penitus, quae ante baptismum erant, deleantur. De conc. virp. 29 c. 463 c. in baptismo omnia peccata Christi sanguine lavantur. De concord. 3 q. 8 c. 531 c. 830 Quicunque salvantur, per justitiam salvari dubium non est. Justis enim promittitur vita aeterna; quia justi in perpetuum vivent et apud Dominum merces eorum (Sap. 5:16)... Non judicat Spiritus Sanctus illum rectum habere cor, qui recte credit et intelligit, et non recte vult; quia non utitur rectitudine fidei et intellectus ad recte volendum, propter quod datum est rationali creuturae recte credere et intelligere. Nam neque rectum intellectum dicendus est habere, qui secundum illum non recte vult.; neque dicitur habere fidem, nisi mortuam, qui secundum fidem non recte vult operari, propter quod fides dicitur et datur. De concord. 3 q. 2 c. 522–523 сс. 831 Cum injurias et contumelias et mortem crucis cum latronibus sibi propter justitiam, quam obedienter servabat, illatas benigne patientia sustinuit, exemplum dedit hominibus, quatenus propter nulla incommoda, quae sentire possunt, a justitia, quam Deo debent, declinent. C. D. h. 2, 19 c. 426 c. Absit, semel et iterum absit, ut compassionis visceribus caream, intuens te, о bone Iesu, mori pro me! Ante oculos meos crucifigeris, et nulla tanget motio cor meum; apparet mihi glaudius tuus et non pertransibit animam meam! Dulcis Iesu, quid mihi ut compatiar tibi?.. Ut haec compassio in mente vigeat, necesse est, ut ardens in ea fuerit dilectio, quia quem amore ferventi complectimur, ejus nimirum et adversitati compatimur, et prosperitati congratulamur. Iesu, nec mens mea capere, nec lingua sufficit exprimere, quam sis dignus amari a me, qui tantum dignatus es amare me. Dilexisti me et lavasti me a peccatis meis in sanguine tuo.

http://azbyka.ru/otechnik/prochee/v-pamj...

  31-nji bap   Mukaddes çadyr üçin ussalar   1 Reb Musa eýle diýdi: 2 «Ine, Men ýahuda tiresinden Huru agtygy, Uryny ogly Besaleli saýladym. 3 Men ony Öz Ruhum bilen doldurdym. Her dürli senet iinde Men oa ukyp, akyl-paýhas we baarjalyk berdim. 4 Ol ökde nakga bolup, altyna-küme we bürünje dürli nagylar salsyn. 5 Dalary oýup galary goýmakda, agaç ýonmakda, her hili ussaçylyk iinde oa ussatlyk berdim. 6 eýle hem, Besalel bilen ilär ýaly, Men dan tiresinden Ahysamagy ogly Oholyýaby hem saýladym. Men ähli ökde ussalara-da ukyp berdim. eýlelikde, olar Meni saa buýran u ähli zatlarymy ýasasynlar: 7 Maa ýüz tutulýan çadyr, Äht sandygy we onu üstüni gapagy, çadyry ähli esbaplary, 8 hantagta we onu enjamlary, sap altyndan edilen çyradan we onu ähli enjamlary, tütetgi sypasy, 9 ýakma gurbanlyk sypasy we onu ähli enjamlary, legen we onu sütüni, 10 eýle hem, nagylar bilen kedelenen geýimler, ruhany bolup gulluk edenlerinde geýmek üçin, Haruna we onu ogullaryna niýetlenen mukaddes lybaslary, 11 mesh ýagy we mukaddes öý üçin ýakymly ysly tütetgi. Olar bulary edil Meni saa buýruym ýaly etsinler».   Sabat güni   12 Reb Musa ýene-de ulary diýdi: 13 «Seni özü ysraýyllara aýt, goý, olar Meni Sabat günümi kanunlaryny ýerine ýetirsinler, çünki bu Men bilen sizi arayzdaky ähti geljekki nesilleriiz boýy dowam etjek nyanydyr. Munu bilen sizi Men Rebbi mukaddes halkym edendigimi bilersiiz. 14 Sabat gününi kanunlaryny ýerine ýetiri, sebäbi bu gün sizi üçin aýratyndyr. Kimde-kim ony harlasa, ölüme höküm ediler. ol gün i eden adam öz halkyny arasyndan kowlup çykarylar. 15 Alty günü dowamynda ileriizi edip bolu, emma ýedinji gün dynç aly. Çünki ol Rebbe bagy edilendir. Sabat güni i eden adam ölüme höküm ediler. 16 onu üçin hem ysraýyllar Sabat gününi kanunlaryny ýerine ýetirmelidirler, nesilme-nesil ony ebedi äht hökmünde ýerine ýetirmelidirler. 17 Bu ysraýyl halky bilen Meni aramdaky hemielik belgidir, çünki Men alty günde Gögi we Ýeri ýaratdym. Ýedinji gün bolsa hemme iden dynyp, dynç aldym». 18 HudaýSinaý dagynda Musa bilen gepleip bolanso, oa ýüzüne buýruklar ýazylan iki sany ýasy da bölegini berdi. Ony Hudaýy hut Özi ýazypdy.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

15 Oa jandary heýkeline jan berme güýji berildi. Jandary heýkeli gepläp balady-da, özüne sede etmeýänleri öldürtdi. 16 Ikinji jandar hemme ynsanlary: kiçileri we ululary, baýlary we garyplary, azatlary we gullary sag eline ýa-da malaýyna tagma basdyrmaga mejbur etdi. 17 Ol jandary tagmasy bolmadyklara zat satyn almaga ýa-da satmaga rugsat bermeýärdi. Bu tagma jandary adyny ýa-da adyny sanyny aladýandyr. 18 Bu ýerde danalyk gerekdir. Dübi adam, goý, bu jandary sanyny hasaplap çykarsyn, çünki bu san belli bir adamy aladýandyr. Onu sany-da alty ýüz altmy altydyr.   14-nji bap   Guzy we 144000 adam   1 Sora men Sion dagynda Guzyny duranyny gördüm. Onu ýanynda bir ýüz kyrk dört mü adam durdy. Olary malaýynda Guzyny we Onu Atasyny ady ýazylgydy. 2 Men gökden ägirt uly ummany güwwüldisi ýaly, güýçli gök gürrüldisini sesi ýaly bir ses eitdim. Bu ses arfaçylary çalýan owazyna mezeýärdi. 3 Ýaky bir ýüz kyrk dört mü adam tagty öünde, dört mahlugy we ýaululary öünde täze aýdym aýdýardylar. Tutu adamzady arasyndan azat edilen bu bir ýüz kyrk dört mü adamdan baga hiç kim bu aýdymy öwrenip bilmeýärdi. 4 Bular ömürlerinde aýala ýanaman, öz päkligini saklanlardy. Bular Guzy nirä gitse, Onu yzyna eýerýänlerdi. Bular ynsanlary arasyndan azat edilip, ilkinji hasyl hökmünde Hudaýa we Guza bagy edilenlerdi. 5 Bulary agyzlaryndan ýalan söz çykan däldir, olar müýnsüzdirler .   Üç peride   6 Sora men gökde uçup ýören bir peridäni gördüm. Ol ýer ýüzünde ýaaýanlara: her millete we tirä, her dile we her halka yglan etjek bolup, ebedi Ho Habary getirýärdi. 7 Ol batly ses bilen eýle diýýärdi: «Hudaýdan gorku! Ony beýgeldi! Çünki Onu kazylyk etjek sagady geldi! Ýeri, gögi, dezi, suw gözbalaryny Ýaradana sede edi!» 8 Onu yzyndan uçup gelýän ikinji peride eýle diýýärdi: «Ýykyldy! Beýik Babyl ýykyldy! Öz azgyn hyjuwlaryny erabyny ähli milletlere içirdi». 9 Olary yzyndan uçup gelen üçünji bir peride batly ses bilen eýle diýýärdi: «Kimde-kim jandara we onu heýkeline sede etse, malaýyna ýa-da eline onu tagmasyny basdyrsa, 10 Hudaýy gazap käsesinden içer. Bu käse Hudaýy gazabyny erabyndan, hiç zat garylmadyk sap erapdan doludyr. eýle adam mukaddes perideleri we Guzyny öünde ot, kükürt bilen gynalar. 11 Gynalmalaryny tüssesi bolsa ebedi tütär. Jandara we onu heýkeline sede edenler ýa-da onu adyny tagmasyny basdyran adamlar ne gije, ne-de gündiz dynç alarlar». 12 oa görä-de, Hudaýy buýruklaryny berjaý edip, IsaMesihe sadyk bolup galýanlar gaýratly bolmalydyr. 13 Onso gökden bir ses eitdim. Ol eýle diýdi: «Muny ýaz: „Mundan beýläk Rebbimize iman edip ölenler bagtlydyr!“» Ruh hem eýle diýdi: «Hawa, olar çeken zähmetlerinden dynç alarlar, çeken zähmetlerini rehnetini görerler».

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

Так воплощение божественного Слова становится основанием и образцом для всех мгновенных рождений, полагающих границу между fieri [становлением] и esse вещей. Неважно, что рождение Христа имело место в определенный исторический момент: вневременной миг Его рождения есть граница времени и вечности. Именно такой смысл вкладывает Майстер Экхарт в слова св. Павла: «Ubi venitplenitudo temporis, misit Deus Filium Suum» [«Когда пришла полнота времени, Бог послал Сына Своего»] ( Гал. 4:4 ). «Полнота времени есть там, где нет никакого времени» 1552 . Вспомним, что, когда Дионисий хотел выразить «внезапность» Воплощения, он прибегнул к языку платоновской ξαφνης [внезапности]: вторжения вечности, сокрушающего непрерывность времени 1553 . Платоновский характер экхартовского мгновения тем примечательнее, что тексты об ξαφνης оставались неизвестными на Западе в XIV в.: Седьмое письмо не было переведено на латинский язык. Что же касается перевода комментария Прокла на «Парменида», он обрывался на завершении первой гипотезы 1554 . Эта вневременная граница времени и вечности, эта точка соприкосновения между гераклитовским становлением и парменидовским бытием, эта искорка, вспыхивающая при столкновении тварного и нетварного, принадлежат личному умозрению тюрингского мистика. Разнообразие выражений, в коих это неуловимое понятие предстает у Майстера Экхарта, ясно свидетельствует о том, что здесь идет речь о собственной интуиции Экхарта, а не о каких-либо доктринальных влияниях со стороны «языческих учителей» или платонизирующих богословов 1555 . Сокращения 1556 : Archives...=Archiv für Litteraturund Kirchengeschichte [Архив литературной и церковной истории]. Comment. in Somn. Scip.=Макробий, «Толкование на сон Сципиона» Confess.=Августин, «Исповедь» Cus.=Кодекс Николая Кузанского De coel. hier.=псевдо-Дионисий, «О небесной иерархии» De div. nom.=псевдо-Дионисий, «О Божественных Именах» De doctr. christ.=Августин, «О христианском учении» De fide orth.= Иоанн Дамаскин , «О православной вере» De myst. theol.=псевдо-Дионисий, «О мистическом богословии» De Trinitate=Августин, «О Троице» De Trinitate=Боэций, «О Троице» De vera religione=Августин, «Об истинной религии» Den.=Denifle. Meister Eckharts lateinische Schriften und die Grundanschauung seiner Lehre [Х. С. Денифле, «Латинские писания Мейстера Экхарта и сущность его учения»], в: Archives... II (1886). DW=Немецкие и латинские труды, изд. по поручению Немецкого научноисследовательского Общества. Колькаммер, Штутгарт; Немецкие труды, изд. Йозефом Квинтом. Exp. in Eccl.=Мейстер Экхарт, «Толкование на книгу Екклезиаста» Exp. in Exod.=Мейстер Экхарт, «Толкование на книгу Исход» Exp. in Io.=Мейстер Экхарт, «Толкование на Евангелие от Иоанна» Exp. in Sap.=Мейстер Экхарт, «Толкование на книгу Премудрости Соломона»

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Lossk...

Simon, «Life» Simon, U. E. «Eternal Life in the Fourth Gospe1.» Pages 97–109 in Studies in the Fourth Gospe1. Edited by F. L. Cross. London: Mowbray, 1957. Simon, Sects   Simon, Marce1. Jewish Sects at the Time of Jesus. Philadelphia: Fortress, 1967. Simon, Stephen Simon, Marce1. St Stephen and the Hellenists in the Primitive Church. Haskell Lectures, 1956. New York: Longmans, Green, 1958. Simon, «Synkretismus» Simon, Marie. «Zum Problem des jüdisch-griechischen Synkretismus.» Kairos 17 (1975): 89–99. Simon, «Women»   Simon, S. J. «Women Who Pleaded Causes before the Roman Magistrates.» Classical Bulletin 66, nos. 3–4 (1990): 79–81. Simonis, Hirtenrede   Simonis, Adrian John. Die Hirtenrede im Johannes-Evangelium: Versuch einer Analyse von Johannes 10, 1–18 nach Entstehung, Hintergrund, und Inhalt. Analecta biblica 29. Rome: Pontifical Biblical Institute, 1967. Sinaiko, Love   Sinaiko, Herman L. Love, Knowledge, and Discourse in Plato: Dialogue and Dialectic in Phaedrus, Republic, Parmenides. Chicago: University of Chicago Press, 1965. Sinclair, «Sententia»   Sinclair, Patrick. «The Sententia in Rhetorica ad Herennium: A Study in the Sociology of Rhetoric.» American Journal of Philology 114 (1993): 561–80. Sinclair, «Temples»   Sinclair, Patrick. « »These Are MY Temples in Your Hearts» (Tac. Ann. 4.38.2).» Classical Philology 86 (1991): 333–35. Sirat and Woog, «Maître»   Sirat, René-Samuel, and Agnès Woog. «Moïse " notre maître,» prince des prophètes.» Vie spirituelle 146 (1992): 625–32. Sisti, «Figura»   Sisti, Adalberto. «La figura del giusto perseguitato in Sap. 2,12–20.» Bibbia e oriente 19 (1977): 129–44. Ska, «Samaritaine»   Ska, Jean-Louis. «Jésus et la Samaritaine ( Jn 4 ): Utilité de l " Ancien Testament.» Nouvelle revue théologique 118 (1996): 641–52. Sleeper, «Pentecost»   Sleeper, C. F. «Pentecost and Resurrection.» JBL 84 (1965): 389–99. Slingerland, «Jews»   Slingerland, H. Dixon. « " The Jews» in the Pauline Portion of Acts.» Journal of the American Academy of Religion 54 (1986): 305–21.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

For similar reasons, and animated by the same considerate patriotism, that same chief pontiff of yours – I still refer to him who was adjudged Rome " s best man without one dissentient voice – threw cold water on the proposal of the senate to build a circle of seats round the theatre, and in a very weighty speech warned them against allowing the luxurious manners of Greece to sap the Roman manliness, and persuaded them not to yield to the enervating and emasculating influence of foreign licentiousness. So authoritative and forcible were his words, that the senate was moved to prohibit the use even of those benches which hitherto had been customarily brought to the theatre for the temporary use of the citizens. How eagerly would such a man as this have banished from Rome the scenic exhibitions themselves, had he dared to oppose the authority of those whom he supposed to be gods! For he did not know that they were malicious devils; or if he did, he supposed they should rather be propitiated than despised. For there had not yet been revealed to the Gentiles the heavenly doctrine which should purify their hearts by faith, and transform their natural disposition by humble godliness, and turn them from the service of proud devils to seek the things that are in heaven, or even above the heavens. Chapter 32.– Of the Establishment of Scenic Entertainments. Know then, you who are ignorant of this, and you who feign ignorance be reminded, while you murmur against Him who has freed you from such rulers, that the scenic games, exhibitions of shameless folly and license, were established at Rome, not by men " s vicious cravings, but by the appointment of your gods. Much more pardonably might you have rendered divine honors to Scipio than to such gods as these. The gods were not so moral as their pontiff. But give me now your attention, if your mind, inebriated by its deep potations of error, can take in any sober truth. The gods enjoined that games be exhibited in their honor to stay a physical pestilence; their pontiff prohibited the theatre from being constructed, to prevent a moral pestilence.

http://azbyka.ru/otechnik/Avrelij_Avgust...

45 Gazanlar, kül atarlar, legenler we Hiramy Rebbi öýi üçin Süleýman patya ýasap beren gaplaryny bary ýalpyldawuk bürünçdendi. 46 Patya bu gaplary Iordany düzlüginde, Sukot bilen Saretany arasyndaky toýun toprakly ýerde bürünçden guýdurdy. 47 Süleýman bu bürünç gap-gaçlaryny agramyny çekdirmedi, çünki olar juda köpdi; olary agramyny hiç kim anyklamady. 48 eýdip, Süleýman Rebbi öýündäki ähli enjamlary: altyndan edilen sypany, üstünde Rebbe hödür çöregi goýulýan altyn hantagtasyny, 49-50 içki otagy öünde bäisi günortada, bäisi demirgazykda goýlan sap altyn çyradanlary, gülleri, çyralary, ätigirleri, käseleri, müçenekleri, legenleri, ýakymly ysly tütetgi ýakmak üçin ulanylýan gaplary, maallary, öýü içki otagyny, ýagny i mukaddes otagy hem-de öýü mukaddes otagyny gapylary üçin altyn petleleri ýasady. 51 eýdip, Süleýman patyany Rebbi öýi üçin edilmeli ähli ileri tamamlandy. Süleýman kakasy Dawut tarapyndan öýe bagy edilen ähli zatlary: kümi, altyny, we ähli enjamlary getirip, Rebbi öýündäki hazynada goýdy.   8-nji bap   Süleýman äht sandygyny ybadathana getirdýär   1 Onso Süleýman Rebbi Äht sandygyny Dawut galasy bolan Sion galasyndan getirtmek üçin, Ysraýyly ýaulularyny, ähli tirebaylaryny, ysraýyllary urugbaylaryny Iýerusalime, öz huzuryna ýygnady. 2 Bütin ysraýyl halky ýedinji aý bolan Etanym aýynda, Çatma baýramynda Süleýman patyany ýanyna ýygnanydy. 3 Bütin Ysraýyly ýaululary geldiler we ruhanylar sandygy göterdiler. 4 eýdip, olar Rebbi Äht sandygyny, Rebbe ýüz tutulýan çadyry hem-de çadyry içindäki ähli mukaddes enjamlary getirdiler. Bulary baryny ruhanylar bilen lewiler Rebbi öýüne getirdiler. 5 Süleýman patya we onu huzuryna ýygnanan bütin ysraýyl halky Äht sandygyny öündedi. Olar san-sajaksyz goýunlary, öküzleri gurbanlyk berdiler. 6 Sora ruhanylar Rebbi Äht sandygyny öz ýerine, Rebbi öýüni i mukaddes otagyna, keruplary ganatlaryny astyna getirip goýdular. 7 Keruplar ganatlaryny sandygy üstüne gerip, sandygy-da, onu syryklaryny-da üstüni örtýärdi. 8 Syryklar eýle uzyndy welin, hatda olary uçlary i mukaddes otagy öündäki mukaddes ýerdenem görnüp durdy, ýöne daardan görünmeýärdi. Olar u güne çenli hem ol ýerdedir. 9 Sandygy içinde Musany goýan iki sany kanun ýazylan da böleginden baga hiç zat ýokdy; Musa bu iki da bölegini ysraýyl halky Müsür ýurdundan çykandan so, Rebbi olar bilen äht eden ýeri bolan Horep dagynda sandyga salypdy. 10 Ruhanylar mukaddes otagdan daary çykanlarynda, Rebbi öýi bulutdan doldy. 11 Ruhanylar bulut zerarly Rebbi huzurynda hyzmata durup bilmediler, çünki Rebbi öhraty Hudaýy öýüni doldurypdy.

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

89 Musa Reb bilen geplemek üçin, Rebbe ýüz tutulýan çadyra girende, iki keruby arasyndan gelýän sesi eidýärdi. Bu iki kerupÄht sandygyny gapagyny üstündedi. eýdip, Reb Musa bilen gepleerdi.   8-nji bap   Harun çyralary ýerledirýär   1 Reb Musa eýle diýdi: 2 «Haruna aýt: ol çyralary çyradana oturdanda, olary ýagtysy çyradany öüne düer ýaly edip oturtsyn». 3 Harun eýle hem etdi. Rebbi Musa buýruy ýaly, ol çyralary çyradany öüne ýagty saçar ýaly edip ýerledirdi. 4 Çyradany gurluy eýledi: aýagyndan tä çyra oturdylýan güllerine çenli döwme sap altyndan ýasalandy. Harun çyradany Rebbi Musa görkezen nusgasy boýunça ýasady.   Lewiler Rebbe bagy edilýär   5 Reb Musa eýle diýdi: 6 «Ysraýyllary arasyndan lewileri bölüp aýyr-da, olary tämizle. 7 Olary tämizlemek üçin eýle et: olary üstüne tämizlik suwuny sepele, onso olar bedenindäki ähli tüýleri syrsynlar, eiklerini ýuwsunlar, eýdip, özlerini tämizlesinler. 8 Sora olar bir öküzçe bilen galla sadakasy üçin zeýtun ýagyna garylan saýlama bugdaý ununy alsynlar. Sen hem günä gurbanlygy üçin bir öküzçe al. 9 Onso lewileri Rebbe ýüz tutulýan çadyry öüne getirip, bütin ysraýyl jemagatyny ýygna. 10 Lewileri Rebbi huzuryna getiren mahaly ysraýyllar ellerini lewileri kellesine goýsunlar. 11 Harun lewileri ysraýyllary berýän göterme sadakasy hökmünde Rebbe bagy etsin. onda olar Rebbi hyzmatyny edip bilerler. 12 Onso lewiler ellerini öküzçeleri kellesine goýsunlar. Olary birini günä gurbanlygy üçin, beýlekisini-de lewileri günäsinden saplamak üçin, ýakma gurbanlygy hökmünde Rebbe bagy etsinler. 13 Sora lewileri Haruny ogullaryny öünde durzup, olary Rebbe bagy et. 14 eýdip, sen lewileri ysraýyllary arasyndan saýlap alarsy, indi olar Rebbiki bolarlar. 15 Sen lewileri tämizläp, olary Rebbe bagy edeniden so, olar Rebbe ýüz tutulýan çadyrda hyzmat etmek üçin içeri girip bilerler. 16 Çünki ysraýyllary arasynda olar indi bütinleý Rebbe degilidirler. Reb lewileri ähli ysraýyl aýallaryny ilkinji dogran ogullaryny öwezine Özüne aldy. 17 Çünki ysraýyllary arasynda haýwan bolsun, ynsan bolsun parhy ýok, ilkinji doglanlar Rebbikidir. Müsür ýurdunda nowbahar ogullary gyran güni, Reb olary Özüne bagy etdi. 18 Ol lewileri bolsa ysraýyly nowbahar ogullaryny öwezine tutulygyna Özüne aldy. 19 Onu üstesine-de, Ol ysraýyllardan lewileri Haruna we onu ogullaryna pege hökmünde berdi. Çünki lewiler ysraýyllara derek Rebbe ýüz tutulýan öýde ileýändikleri üçin, ysraýyllary günälerinden saplarlar. Lewiler ysraýyllary mukaddes zatlara has golaý gelmekden gorarlar, ýogsam ysraýyllar heläk bolarlar».

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=523...

   001    002    003    004    005   006     007    008    009    010