| Γιατ ο κορωνος μετατρπεται, απ ωση σε πολεμικ εναντον της Εκκλησας; Ηρακλς Ρερκης, Ομ. Καθηγητς της Θεολογικς Σχολς ΑΠΘ λοι οι λληνες, τον τελευταο καιρ, ακομε συχν στα ΜΜΕ κποιους επιστμονες να καταφρονται εναντον της Εκκλησας επειδ συνεχζει να τελε το Μυστριο της Θ. Ευχαριστας και να καλε τους πιστος να λαμβνουν το Σμα και το Αμα του Χριστο. Ξεχωριστς πολεμικς ιαχς ακοστηκαν εναντον της ειρηνικς ανυπακος, που εξφρασε η Ιερ Σνοδος ναντι της Πολιτεας, με την απφασ της, παρ τις απαγορεσεις της τελευταας, να λειτουργσουν οι Εκκλησες, κατ την Εορτ των Θεοφανεων και να γνει ο Αγιασμς των Υδτων, εντς των Ναν, τηρουμνων ββαια των υγειονομικν καννων. τσι, τις μρες των Θεοφανεων οι ως νω επιστμονες, σαν προσττες του νμου και της τξης και κριτς της συμπεριφορς των πιστν, βρκαν την ευκαιρα να εντενουν τις επιθσεις τους κατ της Εκκλησας, διανθζοντς τις, μλιστα, με προφητικς προβλψεις και διαγνσεις για θεαματικ αξηση των κρουσμτων του κορωνοο με ευθνη της Εκκλησας. Κποιος, την παραμον της Εορτς προφτευε την θεαματικ αξηση των κρουσμτων του Κορωνοο, γρφοντας: «Μην απορε κανες γιατ η Ελλδα θα βρσκεται σε αυστηρ μτρα και lockdown για πολ καιρ, και σως και με κλειστ σχολεα πλι σντομα. Κρμα… Τις συνπειες απ τα Θεοφνια θα τις δομε αργτερα». Κποιος λλος, την ημρα της Εορτς, λοιδορντας την Εκκλησα και, ιδιατερα, το μυστριο της Θ. Κοινωνας, δλωνε: «Η επιμον της εκκλησας στην τλεση του μυστηρου και ο συνωστισμς σε αρκετς εκκλησες, σε περοδο πανδημας, αντιβανουν τους καννες προστασας της δημσιας υγεας. Η εκκλησα θα πρπει να εξηγσει, γιατ επιμνει σε να τρπο διανομς (της Θ. Κοινωνας), που ενχει κινδνους για τη δημσια υγεα. Και οι πιστο να αναρωτηθον γιατ συμμετχουν στο μυστριο». Τι χουν, μως, να πουν τρα για τις «επιστημονικς» τους προβλψεις, που διαψεστηκαν παταγωδς; χουν δη περσει απ την ημρα των Θεοφανεων (17) ημρες, και τα Κροσματα, αντ να αυξνονται, σμφωνα με τις προφητεες τους, μεινονται θεαματικ, αποδεικνοντας τι τα αποτελσματα της συμμετοχς των πιστν στη Θ. Κοινωνα και στον εορτασμ του Αγιασμο, δεν ταν αυτ που προβλεψαν, πως δεχνουν τα επσημα στοιχεα του ΕΟΔΥ και, επομνως, δεν επιβεβαιθηκε, αλλ διαψεστηκε η επιστημονικ τους διγνωση. |
| Григорий Нисский , свт. Житие св. Макрины. 29, 32 29. И была некая женщина, стоявшая во главе сонма дев в чине диакониссы, – «Светильник» было ей имя [прозвище]. 32. Когда же труд наш был завершен и тело [св. Макрины] было посильными средствами приготовлено к погребению, диаконисса сказала, что не подобает, чтобы покойная [св. Макрина], одетая как невеста, была выставлена на обозрение девам. «Но у меня есть, – говорила она, – темный плащ, оставшийся после вашей матери, который, я думаю, хорошо будет набросить сверху, чтобы не восхваляли эту святую красоту [только лишь] благодаря наносному блеску [погребальных] одежд». Это мнение одержало верх, и плащ был наброшен. Palladius Helenopolitanus Палладий, епископ Еленопольский Dialogus de vita Ioannis Chrysostomi Palladii dialogus de vita S. Joanni Chrysostomi/Ed. P. R. Coleman-Norton. Cambridge: Cambridge University Press, 1928. Пер. по изд.: Диалог Палладия, еп. Еленопольского, с Феодором, римским диаконом, ПОВЕСТВУЮЩИЙ О ЖИТИИ БЛАЖ. ИОАННА, ЕП. КОНСТАНТИНОПОЛЬСКОГО, Златоуста/Пер., вступ. ст., коммент. А. С. Балаховской. М.: ИМЛИ РАН, 2002. «Диалог» еп. Еленопольского (область Вифиния) Палладия (ок. 365–425) – самый полный и ранний, хотя и достаточно субъективный, источник о жизни Свт. Иоанна Златоуста , поскольку создан ближайшим сподвижником святителя, пострадавшим вместе с ним. Вероятно, «Диалог» написан в 408 году в ссылке в Сиене (Египет) по материалам, подготовленным ранее в Риме, и дополняет отдельные моменты жизни диакониссы Олимпиады. Палладий приводит ее житие и в «Лавсаике» (56), однако диакониссой уже не называет. X. 61. ΕΙσελθν δ ν τφ βαπτιστηρφ καλεΤ τν ’Ολυμπιδα, ναπλλακτον οσαν της κκλησας, συν Πενταδςι κα " ι Πρκλη, τας διακνοις, κα Σιλβνη, τη του μακαρου Νεβριδου γυναικ, εσχμως κοσμοση τν αυτης χηρεαν, κα λγει ατς· » Δετε δε, θυγατρες, κοσατ μου. ‘ Τ κατ’ μ τλος χει ’, ς ρ. ‘ Tôv δρμον μου τετλεκα ’, κα σως ‘ οκτι δψεσθε τ πρσωπν μου ’. Τοτο δ στιν δ παρακαλ· μ τις υμν νακοπη της συνθους ενοας της περ τν κκλησαν. κα δς ν κων χθη π τν χειροτοναν, μ μβιτεσας τ πργμα, κατ συνανεσιν τν πντων, κλνατε τν κεφαλν μν ς ’Ιωννη (ο δναται γρ κκλησα νευ πισκπου εναι). κα οτως λεηθτε. Μμνησθ μου ν τας προσευχας μν ’. Συγχυθεσαι δ δκρυσιν κυλινδοντο περ τος πδας ατο. Ττε νεσας τιν τν σεμνν πρεσβυτρων λγει· » Λβε τατας ντεθεν, να μ τος χλους ταρξωσιν ’. Οτως ον μικρν μποδισθεσαι δοξαν ατ συγχωρεν. |
| Из того факта, что σμα означает по преимуществу физическую, видимую, наиболее осязательную, так сказать, часть человеческой природы, – из этого приходится видеть в нём не отвлечённое нечто, не абстракт, а вещь (в широком смысле), – нечто, обладающее объективным бытием. Эта сторона σμα с настоятельной энергией представлена теми случаями, когда σμα значит совокупность, целое, как, например, τ το κσμου σμα 565 566 . Корнесловие же σμα (от σως) показывает, что σμα, будучи орудием, есть орудие, направленное ко благу, спасению, целостности, невредимости, защите его обладателя и других. Объединим отдельные штрихи, отмеченные в значении σμα. Мы можем при этом охарактеризовать σμα как некоторое реальное (в противоположность призрачному, мнимому, словесному) бытие, являющееся орудием, посредством (в противоположность бытию самостоятельному, самодовлеющему, самодеятельному и всецело автономному) спасения и вообще всякого блага (в противоположность орудию вреда и всякого зла) для целостного существа и, значит, отдельных его органов, поскольку они связаны со всем организмом (в противоположность частным целям и задачам, являющимся сепаратными от общих и целокупных, каковы, например, эгоистические интересы отдельных органов). Таково метафизическое, наиболее очерченное зерно этого, вообще говоря, расплывчатого и многомысленного понятия σμα. Учение о Церкви развито по преимуществу у апостола Павла, и потому важно было бы проверить раскрытое только что понимание σμα как орудия духа и, следовательно, Тела Христова – Церкви – как орудия Христова Духа, на словоупотреблении этого Писателя. Этого достигаем, сличая соответствующие 567 места, где упоминается σμα. Во всех этих местах σμα имеет значение орудия, «да притом ещё такого орудия, посредством которого верующие освобождаются от житейских скорбей и несчастий, исцеляются от всяких телесных и душевных недугов, очищаются от грехов, становятся причастниками Христовой святости, короче: опять живут истинною жизнью в единении с Богом». Формула: « Церковь – Тело Христово» значит: «Церковь есть спасительное орудие Христова Духа» или, короче, «спасительное Христово орудие» (1:27). V |
| Οι διαπραγματεσεις δεν εχαν αποτλεσμα. Στην πραγματικτητα δεν υπρξαν καν συνομιλες. Αποδεχθηκε τι οι αρχηγο των μαχητν του UCK δεν συμμετεχαν στη συνομιλα. Αντθετα στειλαν κποιο «πολιτικ εκπρσωπο της ελεθερης κοιντητας του Μαλσεβο ” ο οποος, φρεται, να μην γνριζε τποτα για τον πλεμο, πσο μλλον για την τχη των Σρβων που απχθησαν. Με μεγλη θλψη και απγνωση επιστρψαμε στο Ορχοβατς. Οι ελπδες μας δεν δικαιθηκαν. Δεν ξραμε τι να κνουμε: πς θα μποροσαμε να μθουμε για την τχη των αγαπημνων μας; Σε ττοιο βαρ κλμα υποδεχτκαμε το τος 1999 με τους βομβαρδισμος του. Κατ τη διρκεια και μετ τον πλεμο με πολλ θματα, και απ τις δο πλευρς, οι απαχθντες Σρβοι απ το Ορχοβατς ρχισαν να ξεχνιονται. Η ελπδα μας εγκατλειψε εντελς. Και πο να την βρεις, την ελπδα, ταν σε βομβαρδζουν για 78 συνεχμενες μρες;! Μνο οι οικογνειες των απαχθντων εξακολουθοσαν να ελπζουν ανεξρτητα απ τις συνθκες που επικρατοσαν. ταν οι ανακριτς του Δικαστηρου της Χγης (ξαφνικ) ανακλυψαν μυστικ στρατπεδα της UCK στη βρεια Αλβανα που εκπαιδεονταν οι τρομοκρτες, λβαμε την πληροφορα τι οι απαχθντες Σρβοι μας θα μποροσαν να εναι εκε. Μπορε να οδηγθηκαν εκε για καταναγκαστικ εργασα. σως να μην τους σκτωσαν με την προοπτικ να τους ανταλλξουν με Αλβανος αιχμλωτους που ταν μια συνηθισμνη πολεμικ πρακτικ. Θα μποροσε να γνει ανταλλαγ των αιχμαλτων καθς τουλχιστον 5.000 Αλβανο ταν κρατομενοι στις σερβικς φυλακς, κατηγορομενοι για τρομοκρατα και λλα σοβαρ εγκλματα. Αλλ οι κθε εδους διεθνες οργανισμο, αντ να ασκσουν πεση στην αλβανικ πλευρ και να αναγκσουν τους «μαχητς για την ανεξαρτησα» να εκδσουν τους Σρβους που ταν ακμη ζωντανο να αποκαλψουν την τχη των ανθρπων που απγαγαν, σκορποσαν παντο τα μορφα λγια για την καλ θληση, την παγκσμια ειρνη, την εθνικ μετνοια των Σρβων και την νταξ τους στην οικογνεια των πολιτισμνων λαν με ευρωπακς αξες. Και το 2001, οι σερβικς αρχς ... αμνστευσαν αυτος τους 5.000 κρατομενους, δεχνοντας με αυτ το τρπο, αυτ την περιβητη «καλ θληση» και απλνοντας το χρι συμφιλωσης στους Αλβανος γετονες. Ανεξγητο αλλ μετ απ αυτ τη χειρονομα καλς θλησης, οι Αλβανο γετονες χασαν κθε ενδιαφρον για περαιτρω διλογο για την τχη των Σρβων που απχθησαν. |
| Πηγ: Κντρο του Αγου Βασιλεου του Μεγλου Παρουσιζουμε στους αναγνστες μας μια συνντευξη με τον ιερα Γεργιο Μαξμοφ. Τη συνντευξη πρε ο δικονος Ηλας Μσλοφ. – Θα θελα να μιλσω μαζ σας για την ιεραποστολ γενικτερα. Θα θελα να θσω το ακλουθο ερτημα: Θα μποροσε να εναι το ργο των ιεραποστλων στη Ρωσικ Αυτοκρατορα πιο φιλδοξο και καλτερο απ’ ,τι σμερα και τι μπορομε να μθουμε απ αυτν την εμπειρα; – Μια σοβαρ, ευρεας βσης Ιεραποστολ δημιουργθηκε στη Ρωσα μνο στο δετερο μισ του 19ου αινα. Πριν απ αυτ, υπρξαν κποιες προσπθειες: Η ιεραποστολ στο Αλτι, η ιεραποστολ στη Σιβηρα. Αλλ και αυτς οι προσπθειες λαβαν χρα στον 19ο αινα. Μχρι ττε, ταν κπως δσκολο. Οι ιεραπστολοι πρεπε να ξεπερσουν πολλ προβλματα «καθοδν». Η Λιθουανα, η Λετονα και η Εσθονα ταν ττε μρος της Ρωσικς Αυτοκρατορας. Στον γιο Φιλρετο (Gumilevsky) απαγορετηκε να κηρττει την Ορθοδοξα στον τοπικ πληθυσμ. Απαγρευσαν ακμη και τη στριξη εκενων των ντπιων, που μεταστρφηκαν στην Ορθοδοξα. Και ταν προσπθησε ν’ ανατρψει αυτν την κατσταση, μετατθηκε απλς σε λλον τπο και νας λλος αρχιερας διορστηκε στη θση του. Και αυτ δεν εναι μια μεμονωμνη περπτωση, λλα υπρχουν πλθος λλα παραδεγματα, που η κρατικ εξουσα ορισμνοι ειδικο κρατικο λειτουργο εμπδισαν την ιεραποστολ, τσο στο δαφος της Ρωσας σο και στο εξωτερικ. Ο ιερομρτυρας Ιωννης Βοστργκοφ γραψε τι, διαβζοντας για τα ργα των ιεραποστλων, σε διακατχει να ασθημα πικρας, απ το γεγονς τι οι αξιωματοχοι της Ρωσικς Αυτοκρατορας ταν οι μεγαλτεροι εχθρο των ιεραποστλων. Τα πρματα δεν ταν ποτ «απλ και ωραα». Πολλο θα σκεφθον: Δεδομνου τι η Ορθοδοξα ταν η κρατικ θρησκεα, ττε λα ταν εκολα και απλ. Και μως, για τους ιεραπστολους δεν ταν εκολα. Ο πατρας Γεργιος, μαζ με ενορτες απ την κοιντητα Μακαλανγκτα (Φιλιππνες) να δετερο αξιοσημεωτο γεγονς, σχετικ με την ιεραποστολ: Υπρξαν διαφορετικς προσεγγσεις μεταξ των ιεραποστλων. Φυσικ, μχρι το τλος του 19ου αινα, η αποστολ ταν ευρως οργανωμνη. Χρη, σε μεγλο βαθμ, στον γιο Ιννοκντιο της Μσχας, ξεκνησε μια συστηματικ κι εστιασμνη αποστολ. Αλλ, ταυτχρονα, υπρξε νας πολ μεγλος αριθμς ιεραποστλων, που ταν ιεραπστολοι χι λγω ιδας επιθυμας, αλλ λγω αξιματος. ταν υποστηρικτς της «ψευδο – ιεραποστολς», πιο συγκεκριμνα υπρ της τυπικς εκπλρωσης των καθηκντων τους, υπρ του να μεταστρφουν στην πστη με την υποστριξη του κρατικο μηχανισμο και οτω καθ’ εξς. Και αυτος τους ψευδο – ιεραποστλους μχονταν οι ιεραπστολοι, που γνωρζουμε ως γιους και λλοι, σως λιγτερο γνωστο, οι οποοι ταν ιεραπστολοι με την ννοια του Ευαγγελου, με μια πραγματικ Ορθδοξη ννοια: Τελοσαν να πραγματικ κρυγμα και κατβαλαν μεγλες προσπθειες. |
| Василий Великий . Нравственные правила//Творения иже во святых отца нашего Василия Великаго , архиепископа Кесарии Каппадокийския. М.: Паломник, 1993. Ч. III. С.486. Учение двенадцати апостолов//Писания мужей апостольских. Рига, 1994. С.25. Ерм . Пастырь. Книга первая, Видения./Пер. П. Преображенского //Писания мужей апостольских. Рига, 1994. С. 200. Там же. С.202, 203 и др. Климента епископа Римского к Коринфянам послание первое//Писания мужей апостольских. Рига, 1994. С. 126. Там же. Авторство считается некоторыми учеными спорным, однако разрешение этой проблемы не относится к нашим задачам. Постановления апостольские. Сергиев Посад, 2006. С.102 (Τ τκνα μν τς ν Χριστ παιδεας μεταλαμβαντωσαν μαθτωσαν, τ ταπεινοφροσνη παρ θε σχει, τ γπη γν παρ θε δναται, πς φβος ατο καλς κα μγας κα σζων πντας τος ν ατ σως ναστρεφομνους ν καθαρ διανο). Там же. С.103. Так, книги-наставления, данные в видении Ерму, получивший должен передать Клименту, епископу и тот, в свою очередь, эти наставления «отошлет во внешние города» (там же, С.204), а также Грапте (она, «как думают ученые, была диаконисса или попечительница о вдовах и сиротах римской церкви» –там же, комментарий П. Преображенского ), и ее задача – «назидать вдов и сирот» (там же). Эта же тема поднимается и в «Постановлениях святых апостолов». В четвертой книге, названной «О сиротах», автор поднимает тему воспитания, обращаясь к клиру: «…вы, епископы… о сиротах пекитесь, как родители еще более заботьтесь вы о сиротах, чтобы ни в чем не было у них недостатка: девицу, как скоро достигнет она брачного возраста, отдайте в супружество за брата, а мальчика снабдите средствами, чтобы и мастерство изучал, и от избытка их пропитывался…» (п.2) (Constitutiones apostolorum… Сергиев Посад, 2006. С. 97, 98). Мы видим, что забота о сиротах представлена как дело епископа. При этом епископу поручается заботиться не о всех детях, но только о сиротах, при чем эта забота – замена родительской, за неимением отца и матери епископ выполняет их функции («пекитесь, как родители»). Это при том, что в «Постановлениях» есть целые книги, обращенные к представителям клира, и если бы воспитание детей ставилось как задача священнослужителей, то мы можем предположить, что и в обращении к ним упоминалось бы не только о воспитании сирот. То есть раннехристианское учение не предписывало заботу о детях и их образовании церковной общине и клиру, но «поручало» это дело именно родителям. На практике древняя Церковь действительно брала на себя попечение о сиротах, наряду с клиром они находились на балансе общины (ср. Eusebius. Historia ecclesiastica ). |
| Τλος, στο μυθιστρημα “Οι αδελφο Καραμαζφ”, το οποο αποτελε πλιν πνευματικ αυτοβιογραφα του Ντοστογιφσκι, ο συγγραφας προσεγγζει μεσα το επκεντρο της θρησκευτικς, εκκλησιαστικς ζως. Ανασηκνει το καταπτασμα απ εκενο, το οποο εναι το κυριτερο και κεκαλυμμνο στην Εκκλησα». Κατ τον μητροπολτη Ιλαρωνα αντιπαραβλλοντας το ργο του Ντοστογιφσκι με τα ργα των λλων Ρσων κοσμικν συγγραφων, θα διαπιστσουμε τι κατ τρπον παρξενο στη ρωσικ λογοτεχνα, η Εκκλησα παρουσιζεται πολ επιπλαια και ακροθιγς, με μνη εξαρεση τον Λεσκφ, ο οποος και αυτς, επειδ δεν εισδυε ποτ σε βθος, απτυχε να διακρνει και να δεξει στους ανθρπους το επκεντρο της εκκλησιαστικς ζως, σως γι αυτ και χασε αργτερα την πστη του. «Ο Ντοστογιφσκι κατφερε να διακρνει στην Εκκλησα το πλον κεντρικ, δηλαδ τον ζντα Χριστ. Η μορφ του Ιησο Χριστο, που ευρισκταν στο κντρο της χριστιανικς του κοσμοθεωρας, του προσωπικο του συμβλου της πστεως, τον ενπνευσε σε δημιουργικ επιτεγματα και προφητεες, τις οποες διατπωνε, κατεχε κεντρικ θση στο σνολο του ργου του. Αυτ εναι κυριολεκτικ η δετερη ννοια του ττλου του βιβλου μου «Το Ευαγγλιο του Ντοστογιφσκι», χι εκενο το Ευαγγλιο, το οποο ο Ντοστογιφσκι μελετοσε λη του τη ζω, αλλ εκενο, το οποο γραφε ο διος. Αυτ η χαρμσυνη εδηση, την οποα κμισε με λη τη δημιουργικτητ του και στους σγχρονος τους, και τους απογνους τους, συμπεριλαμβανομνων και εμς, των μεταγενστερων γενεν. Επομνως, μπορομε να μιλσουμε για τον Ντοστογιφσκι και ωσν να εναι νας προφτης, και ως νας απστολος στην εποχ μας, της απιστας και του λεγμενου πλουραλισμο, ταν λες οι θρησκευτικς παραδσεις εναι εκτεθειμνες, πως στην υπαθρια αγορ. Ο Ντοστογιφσκι μσω απ διαφορετικς γλσσες απευθνεται στους ανθρπους λου του κσμου, μαρτυρντας για τον Χριστ και για το πς βινεται Χριστς απ τον ορθδοξο χριστιαν. Σας ευχαριστ για την προσοχ». Ακολοθησε η ομιλα του προδρου του Ιδρματος Ντοστογιφσκι Ι. Βλγκιν, ο οποος ειδικτερα συνεχρη τον ιερρχη για την κδοση του βιβλου, εκφρζοντας την ελπδα τι η κδοση «θα αρχσει την νικηφρα της πορεα αν τις πλεις και κωμοπλεις της Ρωσας». |
| Σμφωνα με τον πρωτοσγκελο της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, πολλ αυτ τη στιγμ εξαρτνται απ την πανδημα, η οποα εξαπλθηκε σε λο τον κσμο και δεν επιτρπει να ασχοληθομε πραγματικ με την προπαρασκευ μιας νας συναντσεως σε πανορθδοξο εππεδο. μως, εναι πεπεισμνος τι ακριβς μια ττοια συνντηση θα προσφρει τη δυναττητα επιλσεως των ανακυψντων προβλημτων, «παρλο που το Φανρι τσσεται κατ, εναι κατανοητ τι τα ερωτματα απευθνονται πρωτστως στον Πατριρχη Βαρθολομαο, διτι ειδικ στις ενργειες εκενου κρβεται η αιτα και των δικν μας προβλημτων στην Ουκρανα, και συνεπς, αλυσιδωτ, τοτο μεταδδεται και σε πανορθδοξο εππεδο». Κατ τη συζτηση με εκπροσπους των ΜΜΕ ο μητροπολτης Αντνιος περιγραψε επσης τα κνητρα, που ακολουθον οι Ουκρανο πολιτικο κατ την υιοθτηση των αντιεκκλησιαστικν νμων και για τις ολθριες συνπειες στις οποες μπορον να οδηγσουν το κρτος και την ουκρανικ κοινωνα. Ο μητροπολτης Αντνιος τνισε τι τα στρεφμενα κατ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας νομοσχδια προσκροουν στο Σνταγμα της Ουκρανας και οπωσδποτε θα συνεπγονται την αποσταθεροποηση της κοινωνας και συνεπς δεν δικαιονται να καταστον πραγματικτητα. Ο πρωτοσγκελος εξγησε γιατ ορισμνοι πολιτικο σμερα προωθον τα αντιεκκλησιαστικ νομοσχδια. Ειδικτερα τνισε τι κατ αυτν τον τρπο οι πολιτικο ευελπιστον να επηρεσουν τις μελλοντικς εκλογς και να συγκαλψουν τις οικονομικς αποτυχες. «σως, υπρχουν αρκετ κνητρα. Ορισμνοι αναλυτς επισημανουν τι κατ αυτν τον τρπο πολιτικς δυνμεις επιθυμον να προκαλσουν το ενδιαφρον σε ορισμνη μερδα των ψηφοφρων, οι οποοι θα τους ψηφσουν. λλοι ειδικο αναφρουν τι πιθανς με ττοιους νμους οι πολιτικο παργοντες προσπαθον να συγκαλψουν τα προβλματα στον οικονομικ τομα του κρτους, να δημιουργσουν να κμα, προκειμνου να αποσπσουν την προσοχ των ανθρπων απ τα οικονομικ και κοινωνικ προβλματα», σημεωσε ο Σεβασμιτατος. Εν τω μεταξ, πρσθεσε ο μητροπολτης Αντνιος, οι πολιτικο πρπει να χουν επγνωση τι λοι εμες οι νθρωποι εμαστε παροδικο σε αυτ τη ζω και η πολιτικ ζω δεν διαρκε αιωνως. Εξλλου, δεν πρπει να λησμονον και την υπηρεσα προς το κρτους και την κοινωνα, για την οποα τους εξλεξε ο λας. |
| Эти люди, получивши свободу действий, далеко превосходящую всякую меру, и на площадях, и в темных закоулках и – словом – повсюду без зазрения совести разглагольствуют со всеми встречными и поперечными, расценивая и позоря и начальников и подначальных и – короче- всех, которые не хотя быть за одно с ними. Если же кому случится захворать, то они силой врываются в дом, осаждают больного и заставляют его против воли принять их за духовников; в случае же смерти они являются и священниками и певцами и погребателями ( νταφιαςας), чтобы умирающие, по их словами. по крайней мере при конце жизни, сделались благочестивыми и православными и не умерли в злочестии ( κακοπιςια). Смотря на все это, многие из священников, бывших прежде за одно с нами, ударялись в соревнование (так как это доставляет им большие выгоды, – они и запрашивают и получают очень много) и переходят к ним, присовокупляя, что уже довольно насладились общением с нами ( πολλ χαρειν εποντες τ μεθ κρν κοινωνα). Вследствие этого мне кажется было бы хорошо поскорее собрать предполагаемый собор, скорее даже назначенного времени, для того, чтобы зло не успело еще распространиться через чур и чтобы спасение обманутых не сделалось слишком затруднительным. Доселе шла речь о церковных невзгодах ( δυστυ– χματα), сильно возмущающих мою душу; но есть невзгоды и внешние ( ωτερικ) т, е. относительно церкви) и политические, но об них, скажу пред Богом, я затрудняюсь говорить, чтобы не показалось, что я пользуюсь ими, как удобным материалом для трагедии, и желаю растревожить и опечалить слушателей: впрочем не могу и вовсе умолчать об этом в предположении, что авось ( σως) найдется какое либо врачество у того, кто имеет возможность врачевать, и авось заявление вменится в правду заявившим. Много служащих при дворе; но о других я предпочитаю молчать, так как не могу сказать ничего верного: а скажу лишь о приставниках к вьючному и подъяремному скоту и вообще о заведывающих стадами – о Кимпе, Зире, Никите, Парехоте и Мелие, которые захватили для пропитания этих стад местность от Каллиуполя до Гана. |
| Μεταμρφωση. Μωσακ του 11ου αινα. Μον της Δφνης κοντ στην Αθνα. afanasiy.net σως ταν μουν παιδ, ο Θες με αξωσε να δω αυτ το Φως, επειδ μουν αθος. Αλλ ακμα, γιατ εμνα επλεξε ο Θες; Υπρχαν πιθανν εκατ παιδι στο χωρι μου, που ταν καθαρτερα απ μνα. Γι αυτ δεν μπορ να το εξηγσω αυτ. Αυτ το Φως, στο κελ μου, εξαφανστηκε γργορα, αλλ η κατσταση της χριτος σε μνα, κρτησε για πολλς ακμη ρες. Αυτ το Φως, στο κελ μου, εξαφανστηκε γργορα, αλλ η κατσταση της χριτος σε μνα, κρτησε για πολλς ακμη ρες Η επμενη εμπειρα μου με το κτιστο Φως του Θεο συνβη ενμιση χρνο αργτερα, ταν μουν στο διο κελ με λλα δο τομα. Τελσαμε τη Λειτουργα μαζ. Και αυτ που συνβη ταν το εξς: ταν γρισα το πρσωπ μου προς αυτος μετ την Κοινωνα, τους εδα γονατιστος και περιτριγυρισμνους απ Φως. Ανδυαν αυτ το Φως, το ορατ και κτιστο... ο Θες νοιξε τα μτια μου, για να το δω, ταν εντελς περιτρυγιρισμνοι απ αυτ. Παρατρησα, τι ολκληρο το κελ μας ταν γεμτο Φως. Δεν ξερα ττε και δεν ξρω και σμερα πτε ακριβς εμφανστηκε. σως ταν ξεκνησα τη Λειτουργα, ταν δη γρω μας, αλλ μουν επικεντρωμνος μνο στην Λειτουργα και δεν το πρσεξα. σως, εμφανστηκε τη στιγμ που πρφερα την επκληση και το Φως εξαπλθηκε στο κελ απ το Σμα και το Αμα του Χριστο. σως, μως, ταν δη περιτριγυρισμνο το κελ απ αυτ, λη την ρα. Και ταν αυτ, το οποο μεταμρφωσε τις ψυχς τους! Οτε οι προσευχς μου, οτε η τλεση της Λειτουργας. Ο Θες μεταμρφωσε τις ψυχς τους, χνοντας αυτ το κτιστο Φως πνω τους. Χρη σε αυτ, θα μποροσαμε να αγαπμε ο νας τον λλον, να προσευχμαστε και να αισθανμαστε τι χουμε κτι κοιν. ταν η παρουσα του Θεο, του Ιησο Χριστο, ανμεσ μας. Δεν ξρω, αν οι συγκρατομενο μου συνειδητοποησαν το Φως που εδαν γρω τους εκενη τη στιγμ, αλλ λειτοργησε μσα στην ψυχ τους. Εξαιτας αυτο, κατστησαν αδρφια μου. Η αγπη του Χριστο, τους μεττρεψε απ εγκληματες, σως, σε αγους. Δεν μπορ να πιστψω, τι γιναν ξαν εγκληματες μετ απ αυτ. Εμαι πεπεισμνος, τι σθηκαν και προσεχομαι γι " αυτος κθε στιγμ. |
|
|
