| μπελτζιν, τ kleiner Weinberg: APantel 2,19 (a.1033/34). ProdGed p.58, Nr.166. PK 540.542. MM IV 395 (a.1271, -τζα ed.). 424f. (a.1279).– Kr. μπλλω vergrößern, mehren, wachsen lassen: ScholNicTher 449,15. μπελοειδς wie ein Weinstock: ThStudCatP 25 (p.92). μπελοκπιον, τ Weingarten: EngPatm 50, 114. 274 (a.1073); 52, 67.107 β " (a.1089). μπελοκηποπεριβλιον, τ eingezäunter Weingarten: MM IV 428 (a.1275). μπελκηπος, Weinberg: Trinch 519 (a.1191).– HL. μπελοκλαδς, (falso pro -κλαδευτς ?) Winzer: PlanOv 14,649.– Vgl. -κλαδευτς HL, κλαδευτς LS. μπελοκλδιον, τ mit Weinrankenmuster verzierter Vorhang: MichAttDiat 99,1309.– (Kr [+ VII 409], HL -ι). μπελοκμος, Weinbergpfleger, Winzer: Manas 6480. GregAntRede 394,7. GregAntLet I 31. HexEpit 230,2.– Stam. μπελον, τ Weinberg: Trinch 23 (a.1029). 142 (a.1130). GuillCorp V App. I 28 (1093).– Car. μπελπακτον, τ Pachtgeld für Weinland: AIv 56,61.116 (a.1152). PetitNotre 36,18; 38,28 (a.1152). gepachtetes Weinland: ALavra 89,146–8 (a.1298). AXen 4,5 (a.1300); 5,4 (a.1300). AIv 70,316.387 (a.1301); 75,435.516 (a.1318). AEsph 14,187–189 (a.1318). μπελοπεριβλιον, τ Weinland und Garten: MM IV 100f. (a.1283). 131 (a.1283). AZog XIV 10 (a.1299). ALavra 97,34 (a.1304); 99,35 (a.1304). μπελοπερβολον, τ Weinland und Garten: AEsph 8,11 (ca.1300). AIv 70,63.74.89 (a.1301). AXer 18 D II 33 (ca.1315/20). AChil 40,230.346 (ca.1318).– Kr X HL. μπελοπολιον, τ kleiner Weinberg: TypKechar 150,39.– HL -ολλι. μπελοπολιον, τ kleiner Weinberg: TypKechar 150,39.– HL -ολλι. μπελς, Weinbauer: MonMam 277,4. μπελος, Weinberg: HalkChrys V 41 (p.350). Cusa 121 (a.1177). Trinch 493 (a.1283).– Car, . LS. μπελος, eine Birnbaumart:=βκχη ScholNicTher 513,12. eine Krankheit: Hippiatr II 250,6.– (LS, L, Kr); vgl. μπλι HL, Stam (?). μπελοτκος, Gebärerin des Weinstocks: ThStudPG 785B. μπελοτμος Weinstöcke beschneidend: NikMesBer 24,32.– LS, LSSup. μπελοτπιον, τ Weinbaugebiet, Weinland: AChil 2,22 (a.1193). AXer 10,16 (a.1275). AProd 22 (a.1278/9). AXen 4,11 (a.1300). -ι ADoch 10,51 (ca.1307). id. APant App. 57 (ca.1400).– Car. |
| πσης, ο διοι ο κτοικοι τς Οκρανας συμμετεχαν νεργ σ λες τς κφνσεις τς κκλησιαστικς ζως το Πατριαρχεου τς Μσχας (νοριακ ζω, διωγμος, μοναχισμς, θεολογικς σπουδς, διοκηση). Τελευταο, λλ κα τ πλον καθοριστικ: Στ ρτημα ν πγεται κκλησα τς Οκρανας στ Πατριαρχεο τς Ρωσας χει ποφανθε πανορθδοξη κκλησια-στικ συνεδηση. λες, χωρς καμα ξαρεση, ο κατ τπους Ατοκφαλες ρθδοξες κκλησες κα τ Πατριαρχεα ναγνωρζουν τι Ατνομη κκλησα τς Οκρανας πγεται στν κανονικ δικαιοδοσα τς Μσχας. λες, χωρς καμα ξαρεση, ο κκλησες θεωρον ς μοναδικ κανονικ Μητροπολτη Κιβου τν νοφριο. Μ ατν κα τν περ ατν Σνοδο κα μνο, εχαν κοινωνα στ διορθδοξα κα πανορθδοξα συλλετουργα κα στς πιτροπς λες ο ρθδοξες κκλησες. Ατ μοφωνα κφρζει τν πανορθδοξη-οκουμενικ κκλησιαστικ συνεδηση τς ρθοδοξας, τν ποα καννας δν χει δικαωμα ν περιφρονσει χωρς σοβαρς συνπειες. ς μν ξεχνμε: ταν στς 26-28 ουλου 2013 πολυπληθς συνοδεα κληρικν π τν Σεβασμιτατο Ποιμενρχη μας μετφεραν τν Σταυρ το Πρωτοκλτου π τν πλη μας, τν πλη τν Πατρν, στ Κεβο, ποιν μνημνευσαν; Μπως τν Οκουμενικ Πατριρχη; σφαλς χι! Μνημνευσαν τν Πατριρχη Μσχας Κριλλο, διτι Οκρανα πγεται στ Πατριαρχεο Μσχας, κα κκλησα τν Πατρν, πως σνολη ρθοδοξα, ναγνριζαν ς μοναδικ κα κανονικ Μητροπολτη Κιβου κα πσης Οκρανας τν νοφριο! Ατ μφωνη, δικοπη κα στασαστη π τρεισμισι ανες κκλησιαστικ μπειρα κα ζω δημιοργησε ατ τ ποο στν κανονικ παρδοση χει χαρακτηριστε ς «κκλησιαστικ θιμο», τ ποο εναι σεβαστ ς καννας δικαου κα, συνεπς, χει φαρμογ κμα κα σ ζητματα κανονικς δικαιοδοσας. Παραδεγματος χριν στ κκλησιαστικ θιμο θεμελιθηκε τ ατοκφαλο τς κκλησας τς Κπρου πο πικρωσε η Γ Οκουμενικ Σνοδος μ τν καννα Γ-8. λλωστε, κα παγωγ το ν. λλυρικο (Κρτη, χαα, Θεσσαλα, πειρος, λβανα, Μακεδονα) π τ Πατριαρχεο Ρμης στ Πατριαρχεο τς Κωνσταντινουπλεως, δν γινε μ τν κδοση Τμου, πως συνηθζεται, λλ βσει το κκλησιαστικο θμου. Τ νατολικ λλυρικ μχρι τ 731 παγταν κανονικς στ δικαιοδοσα το ρθοδξου, ττε, Πατριαρχεου τς Ρμης. Τ 731 εκονομχος ατοκρτορας Λων Γ σαυρος, παρ τς ντονες ντιρρσεις το ρθοδξου ππα Γρηγορου Γ πσπασε μ ατοκρατορικ πφαση τ νατολικ λλυρικ, κα τ πγαγε στ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως μ σκοπ ν τιμωρσει τν ππα τς Ρμης πο ταν ρθδοξος κα δν συμφωνοσε μαζ του στν καταστροφ τν ερν εκνων! |
| Κα. ν τις προσελϑ τ, ϑρ, ϑλων ποτακτικς εναι, περ τοτου μηνσουσιν πρτον τ κεφαλ, ετα παραδσουσιν ατ τν προσευχν, κα διδσκουσιν ατν καλς, κα ψαλμους ατν μελετν ποισουσιν μεντω δ πρς τ ϑρα λγας μρας δοκιμαζμενος μ τχα δι ταραχν τνα, ν ποησεν σως π ξουσαν στν, ε δυνατς στιν, ποτξασϑαι τος αυτο πατρσι κατ σρκα, κν ερσι τνδε τν νϑρωπον τοιμον ν παντ πργματι πειτα τοτον διδξωσιν τς τν δελφν πιστμας πσας ετε τς μεγλης συνξεως, ετε τς στισεως, να εσλθοι ρτιος ν παντ γαθφ μετ τατα κδσουσιν ατν τ κοσμικ ιμτια, νδσουσιν δ αυτν τ ρμα τ ποτακτικν δ ποδεται μτια λλο εδος εσφρει, δσε: ατ ες τν ξουσαν τς κοινωνας π τν γνμην το πατρς τς μονς. ν τις προσλϑη τ μον, ϑλων γενσϑαι ποταντικς, παραδσουσιν ατ τν προσευχν το εαγγελου κα ψαλμος διδξωσιν ατ, μεντω δ πρς τ θρ δοκιμαζμνος κα διδξου(235) σιν ατ πσαν πιστμην τν δελφν μετ τατα κδσουσιν ατν τ σχμα τ ποτακτικν δε ποδεται μτια, δσει ατ π τν ξουσαν τς κοινωνας π τν γνμην το πατρς τς μονς (об.). Приведенный редакции правил преп. Пахомия, относящихся к приему в монастырь нового брата, передают практику приема, в общем, согласно. Конечно, у блаж. Иеронима она излагается с наибольшими подробностями, – поэтому и текст блаж. Иеронима пользуется преимущественным вниманием исследователей 32 . Но, тем не менее, и в греческих редакциях находят себе место некоторые отдельные штрихи, позволяющие еще ярче нарисовать картину приема брата в Тавеннисиотский монастырь, особенно – при сопоставлении материала, даваемого редакциями, с повествованием преп. Иоанна Кассиана о порядке приема в Тавеннисиотский и другие египетские монастыри 33 . Желавший вступить в число подвижников Пахомиевой обители, прежде всего, не иначе мог быть принят сюда, как с ведома и разрешения настоятеля. Этого последнего и извещали раньше других монастырских властей (prius nuntiabitur Patri monasterii – 1; μηνσουσιν πρτον τ κεφαλ – 3) о приходе к вратам обители желающего отречься от греховного мира (saeculo renuntiare – 1; γενσϑαι ποτακτικς – 2 и 4) и подчинить жизнь свою правилам монастырской дисциплины (ποτακτικς εναι – 3). |
| Βλ. Gennadius Scholarius. De verbis patrum Latinorum de processu Spiritus Sancti//Jugie M., Petit L., Siderides X. A. Oeuvres complètes de Georges (Gennadios) Scholarios. Vol. 3. Paris, 1930. P. 63:13–18: «Νν δ σα χρν περ τν ητν τν σπερων διδασκλων κα Πατρων επεν, πρς τος οκεους τ μητρ μν τ νατολικ κκλησ κα τ δξ ατς κα διδασκαλ, ς ν μ θορυβνται, κ πλεινων λγα ερηται σν Θε». Χριν αληθεας πρπει να επισημνουμε τι ο γιος Μελτιος Πηγς αποκαλοσε την Ανατολικ Εκκλησα «μητρα τν κκλησιν» απ ιστορικς απψεως. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 241. Ες Σαυρομτας. L. 5–11//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 288. Κατ τον Μελτιο, «μητρα γρ οσαν τν κκλησιν τν νατολικν κκλησαν» απ τους αποστολικος χρνους. Βλ. Meletius Pegas. Epistula 257. Τ Πανιερωττ Φιλαδελφεας κρ Γαβριλ, δελφ κα συλλειτουργ ν Κυρ περιποθτ, χριν, λεος παρ το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστο. L. 445–450//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 314. Meletius Pegas. Epistula 9. Μαξμ τ Θεοφιλεσττ Κυθρων. L. 201–202//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 33. Meletius Pegas. Epistula 10. Τος ν Χριστ τ Κυρ μν, κα Θε κα Σωτρι δελφος κα συλλειτουργος, τ τε Πανιερωττ Γαβριλ Φιλαδελφεας κα τ Θεοφιλεσττ Κυθρων Μαξμ τ Μαργουν χριν, λεος. L. 42–43//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 35. Meletius Pegas. Epistula 31. β Πατριρχ ωσας, κα Μοσκβου, κα τν περβορεων μερν. L. 34–37//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 66. Meletius Pegas. Epistula 175. Τ εσεβεσττ κα ρθοδοξοττ ρχοντι Κνζ δμ Βασιλεου Βισκοβτσικ, κα τ εσεβεσττ Κνζ Κυριακ ουζνσκ μετ τν λοιπν ρχντων, κα παντς το λαο τν ρθοδξων, τς ερς τξεως, κα τς κοσμικς καταστσεως· υος ν Κυρ περιποθτοις, χριν... L. 17–18//Methodios. Letters of Meletius Pegas, Pope and Patriarch of Alexandria. [S. l.], r 1976. (Ekklesiastikos Pharos; 52–57). P. 207. |
| 1. Οκρανα πγεται κανονικ στ Οκουμενικ Πατριαρχεο στ Πατριαρχεο τς Ρωσας; 2. Δικαιοται τ Οκουμενικ Πατριαρχεο ν χορηγε τ Ατοκφαλο; κα 3. Σ ποιος δθηκε ατοκεφαλα; Α πγεται Οκρανα στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Θρνου; Τ ζτημα ν κκλησα τς Οκρανας πγεται στ Οκουμενικ Πατριαρχεο εναι κομβικς σημασας, διτι σ ντθετη περπτωση τ Πατριαρχεο δν χει κανονικ δικαωμα ν παρεμβανει σ δικαιοδοσα λλης τοπικς κκλησας, διτι ττε διαπρττει σοβαρ κανονικ δικματα (εσπδηση κ.. ) πο καταδικζονται π πολλος ερος καννες (Β-2, Γ-8, Πενθκτης-39, ντιοχεας-13, -22, Σαρδικς-3 κ..) κα σνολη τν κκλησιαστικ παρδοση. σφαλς, ρχικ π το βαπτσματος τν Ρς στ Κεβο στν ποταμ Δνεπερο, τ 988 μ.Χ., περιοχ τς Οκρανας, «Μητρπολη Κιβου», λεγομνη «Μικρ Ρωσα», πως κα λη Ρωσα, παγταν στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριαρχεου. ργτερα, τν 17ο α. Πατριρχης Διονσιος Δ κατπιν ατματος τν Ρσων γεμνων κα, κολουθντας τν ρχ το σεβασμο τς ντητος τν ρωσικν λαν, τν ποα ρχ τρησαν λοι ο ρθδοξοι Πατριρχες Κωνσταντινου-πλεως, κχρησε τν Οκρανα στ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας. Εναι ξιο πισημνσεως τι ο πρτοι Πατριρχες Κωνσταντινουπλεως πο προσπθησαν ν διασπσουν τν κκλησιαστικ ντητα Μικρς κα Μεγλης Ρωσας ταν ο λατινφρονες ωννης Καλκας κα Γρηγριος Μμας τν 14-15ο α . Τελικ τ κατφεραν (;) τν 21ο α… πως χουμε καταδεξει σ πρσφατη ργασα μας, σμφωνα μ τ πσημα στοιχεα, γγραφα κα κδσεις, κμα κα το δου το Οκουμενικο Πατριαρχεου πο χουν κδοθε π τ δικ Του ν Κωνσταντινουπλει «Πατριαρχικν Τυπογραφεον», σμφωνα με μελτες στελεχν κα συνεργατν το Οκουμενικο Πατριαρχεου (ρχειοφλακας το Οκ. Θρνου Κ. Δελλικνης, π. Θ. Ζσης, Β. Σταυρδης, Βλ. Φειδς, Γρ. Λαρεντζκης), καθς κα πσημα διατυπωμνες θσεις το δου το Οκουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου (πιστολς, μιλες) , προκπτει τι δια κκλησιαστικ κα κανονικ συνεδηση το Οκουμενικο Θρνου τος τελευταους τρεισμισι ανες μχρι κα τ 2018, δν θεωροσε ς κανονικ του δαφος τν Οκρανα, τν ποα ναγνριζε μ τν πλον πσημο κα σαφ τρπο τι πγεται στν κανονικ δικαιοδοσα το Πατριαρχεου τς Ρωσας, τ ποο σκοσε τν πλρη κανονικ δικαιοδοσα του σ λα τ ζητματα τς κκλησιαστικς ζως . |
| Приложение Lact. de mort. pers. 48, 2–12, Baluze 41–43 (cf. Brandt 228–233): Euseb. h. e. X, 5, 2–14, Schwartz 883–887: δη μν πλαι 30 σκοποντες τν λευθεραν τς θρησκεας οκ ρνηταν εναι, λλ» νς κστου τ διανο κα τ βουλσει ξουσαν δοτον το τ θεα πργματα τημελεν κατ τν ατο προαρεσιν καστον, κεκελεκειμεν 31 τος τε Χριστιανος τς αρσεως κα τς θρησκεας τς αυτν τν πστιν φυλττειν· λλ» πειδ πολλα 32 κα διφοροι αρσεις ν κεν τ ντιγραφ, ν τος ατος συνεχωρθη η τοιατη ξουσα, δκουν προστεθεσθαι σαφς 33 , τυχν σως τινς υτν μετ» λγον π τς τοιατης παραφυλξεως πεκροοντο 34 . ( 2 ) Cum feliciter tam ego 35 Constantinus Augustus quam etiam ego Licinius Augustus apud Mediolanum convenissemus, atque universa, quae ad commoda et securitatem publicam pertinerent, in tractatu haberemus, haec inter cetera quae videbamus pluribus hominibus profutura, uel in primis ordinanda esse credidimus 36 quibus divinitatis reverentia continebatur, ut daremus et Christianis et omnibus liberam potestatem sequendi 37 religionem quam quisque noluisset, quo 38 quidem divinitas 39 in sede caelesti nobis atque omnibus qui sub potestate nostra sunt constituti placatum ac propithim 40 possit existere. ( 4 ) πτε ετυχς γ Κωνσταντνος Αγουστος κγ Λικννιος Αγουστος ν τ Μεδιολνω ληλθειμεν κα πντα σα πρς τ λυσιτελς κα τ χρσιμον τ κοιν διφερεν, ν ζητσει σχομεν, τατα μεταξ τν λοιπν τινα δκει ν πολλος πασιν 41 πωφελ εναι, μλλον δ ν πρτοις διατξαι δογματσαμεν. ος πρς τ θεον αδς τε κα σβας νεχετο, τουτ» στιν, πως δμεν κα τος Χριστιανος κα πσιν λευθραν αρεσιν το κολουθεν τ θρησκε δν βουληθσιν, πως τ ποτ στιν θειτητος 42 κα ορανου πργματος , μν κα πσι τος π τν μετραν ξουσαν διγουσιν εμενς εναι δυνηθ . ( 3 ) Itaque hoc consilio 43 salubri 44 ac rectissima ratione ineundum esse credidimus, ut nulli omnino facultatem abnegandam putaremus qui 45 vel observationi Christianorum vel ei religioni mentem suam dederet 46 quam ipse sibi aptissimam esse sentiret, ut possit nobis summa divinitas, cuius religioni liberis mentibus obsequimur, in omnibus solitum 47 favorem 48 benevolentiamque praestare. |
| Ε τις πσκοπος, π χρμασι χειροτοναν ποισαιτο, κα ες πρσιν καταγγοι τν πρατον χριν, κα χειροτονσοι π χρμασιν πσκοπον, χωρεπσκοπον, πρεσβυτρους, διακνους, τερν τινα τν ν τ κλρ κατηριθμημνων, προβλλοιτο π χρμασιν οκονμον, κδικον, παραμονριον, λως τιν το καννος, δι ασχροκρδειαν οκεαν, τοτο πιχειρσας, λεγχθες, κινδυνευτω περ τν οκεον βαθμν· κα χειροτονομενος, μηδν κ τς κατ μποραν φελεσθω χειροτονας, προβολς· λλ στω λλτριος τς ξας, το φροντσματος, οπερ π χρμασιν τυχεν. Ε δ τις κα μεσιτεων φανεη τος οτως ασχρος κα θεμτοις λμμασι, κα οτος, ε μν κληρικς εη, το οκεου κπιπττω βαθμο· ε δ λακς, μονζων, ναθεματιζσθω. Κανν Γ´ λθεν ες τν γαν σνοδον, τι τν ν τ κλρ κατειλεγμνων τινς, δι ασχροκρδειαν, λλοτρων κτημτων γνονται μισθωτο, κα πργματα κοσμικ ργολαβοσι, τς μν το Θεο λειτουργας καταα θυμοντες, τος δ τν κοσμικν ποτρχοντες οκους, κα οσιν χειρισμος ναδεχμενοι δι φιλαργυραν. ρισε τονυν γα κα μεγλη σνοδος, μηδνα το λοιπο, μ πσκοπον, μ κληρικν, μ μονζοντα, μισθοσθαι κτματα, πραγμτων πεισγειν αυτν κοσμικας διοικσεσι· πλν ε μπου κ νμων καλοτο ες φηλκων παρατητον πιτροπν· τς πλεως πσκοπος κκλησιαστικν πιτρψοι φροντζειν πραγμτων, ρφανν, χηρν προνοτων, κα τν προσπων τν μλιστα τς κκλησιαστικς δεομνων βοηθεας, δι τν φβον το Θεο. Ε δ τις παραβανων τ ρισμνα το λοιπο πιχειρσοι, τοιοτος κκλησιαστικος ποκεσθω πιτιμοις. Κανν Δ´ Ο ληθς κα ελικρινς τν μονρη μετιντες βον, τς προσηκοσης ξιοσθωσαν τιμς. πειδ δ τινες τ μοναχικ κεχρημνοι προσχματι, τς τε κκλησας, κα τ πολιτικ διαταρσσουσι πργματα, περιντες διαφρως ν τας πλεσιν, ο μν λλ κα μοναστρια αυτος συνιστν πιτηδεοντες, δοξε, μηδνα μν μηδαμο οκοδομεν, μηδ συνιστν μοναστριον, εκτριον οκον, παρ γνμην το τς πλεως πισκπου· τος δ καθ κστην πλιν κα χραν, μονζοντας, ποτετχθαι τ πισκπ, κα τν συχαν σπζεσθαι, κα προσχειν μνη τ νηστε, κα τ προσευχ, ν ος τποις πετξαντο, προσκαρτεροντες· μτε δ κκλησιαστικος, μτε βιωτικος παρενοχλεν πργμασιν, πικοινωνεν, καταλιμπνοντας τ δια μοναστρια, ε μποτε ρα πιτραπεεν δι χρεαν ναγκααν π το τς πλεως πισκπου· μηδνα δ προσδχεσθαι ν τος μοναστηροις δολον π τ μονσαι, παρ γνμην το δου δεσπτου· τν δ παραβανοντα τοτον μν τν ρον, ρσαμεν κοιννητον εναι, να μ τ νομα το Θεο βλασφημται. Τν μν τοι πσκοπον τς πλεως, χρ τν δουσαν πρνοιαν ποιεσθαι τν μοναστηρων. Κανν Ε´ |
| δν ναφρει τ Ρωσα τν Οκρανα στς ποκεμενες στ Οκουμενικ Πατριαρχεο κκλησιαστικς παρχες! ii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ (1715): πατριρχης εροσολμων Χρσανθος (Νοταρς) στ περφημο Συνταγμτι του (σ. ξστ-ξθ) ναφρει λεπτομερς τς π τν Κωνσταντινουπλεως κκλησιαστικς παρχες, στς ποες δν περιλαμβνει τ Μητρπολη Κιβου λλη πισκοπ τς Οκρανας. πιπλον, π τ σελ. ογ κ.ξ. ναφρεται στ «περ το γιωττου πατριαρχικο Θρνου τς Μοσχοβας». ρχικ μνημονεει πς δθηκε στ Μσχα πατριαρχικ ξα κα τιμ (σ. ογ-οδ) κα κολοθως στς σελ. οδ-οε ναφρεται στ ρια τς «Μοσχοβας» στ ποα περιλαμβνει κα τν Οκρανα. Τ πμενο κρσιμο κεφλαιο πο πιγρφεται «Περ τν ποκειμνων Θρνων τ πατριρχ Μοσχοβας» (σελ. οστ κ.ξ.) ναφρει τ Κεβο κα τ Γαλικα (« Κιοβας κα λικας») καθς κα λλες περιοχς τς Οκρανας («Μεγλης Νοβογορονδας», «Σουσδαλας», «Τσερνιγβας», «Χολμογορας» κ..) ς παγμενες κκλησιαστικ στν Πατριρχη Μσχας! Τλος, στ σελ. οζ ναφερμενος «περ τν προνομων τν κατ τν Μοσχοβαν ρχιμανδριτν» παριθμε στος «πισημοτρους ρχιμανδρτες» το Πατριαρχεου Μσχας κα Οκρανος ρχιμανδρτες ν ος πρτος « το Κιεβοπετζερσκου» κα κολουθον λλοι π τν Οκρανα (π.χ. « τς Τζερνιγοβιγας»). Συμπερασματικ: κκλησιαστικ συνεδηση στς ρχς το 18ου α., πως χει καταγραφε τ 1715 π τν Πατριρχη εροσολμων Χρσανθο στ Συνταγμτι του, θλει χωρς καμα νσταση στω πλ πιφλαξη τν παρχα το Κιβου κα τς Οκρανας ν πγεται κκλησιαστικ στ Πατριαρχεο τς Μσχας κα χι στ Οκουμενικ Πατριαρχεο. Σημεινεται τι δν πρξε ποτ καμα νσταση κατ το Συνταγματου το Χρυσνθου π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο. iii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1855: Σμφωνα μ τ «Συνταγμτιο περ τς τξεως τν πατριαρχικν Θρνων κα τν Ατοκεφλων Συνδων», ν θναις 1855, σελ. 3-12 δν πγεται στ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως Μητρπολη Κιβου κα περιοχ τς Οκρανας. Στς σελ. 16-18 το Συνταγματου ναγρφεται « Κιβου κα Γαλικας» ς Μητροπολτης «παρχας πρτης τξεως» τς «Ατοκεφλου κκλησας τς Ρωσσας» καθς κα λλες παρχες τς σημερινς Οκρανας! iv) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1896: Στ «ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟΝ τν π τν Οκουμενικν Θρνον Μητροπολιτν κα πισκπων» πο ξεδθη «ν Κωνσταντινουπλει κ το Πατριαρχικο Τυπογραφεου» τ 1896, δν ναφρεται Μητρπολη Κιβου λλη περιοχ τς Οκρανας ς κκλησιαστικ παρχα π τν Κωνσταντινουπλεως. |
| 6. 47. 50 и других; оно есть в переводах: сирском – иерусалимском и армянском; оно известно: Клименту Римскому , Иустину мученику , Клименту Александрийскому , Ипполиту, Иринею, даже Цельсу (Ориг. прот. Цельс.), Кириллу Иерусалимскому , Амвросию, Августину и др. 2. Лук. 1, 28 . В приветствии, сказанном пресв. Деве Марии при благовещении Ангелом: καιρε κεκαριτωμενη ο Κυριος μετα σ ευλογημενη συ εν γηναιξι – радуйся благодатная, Господь с Тобою: благословена ты в женах – в синайской рукописи последних слов: ευλογημενη συ εν γυναιξι – благословена ты в женах – недостает. а) Этих слов нет аа) в других, хотя немногих, древних рукописях: В, L, 1. 131.; бб) в некоторых древних переводах: коптском, фивском, армянском, сирском -иерусалимском и вв) у св. Иоанна Дамаскина . 6) Нельзя подозревать, что какой-либо еретик злоумышленно опустил в синайской рукописи рассматриваемые слова, не желая почему-либо усвоить пресвятой Деве наименованы – благословенной в женах, потому что эти же самые слова ευλογημενη συ εν γυναιξι, – благословена ты в женах, обращенный к пресв. Деве Елисаветою, при свидании их ( Лyk. I, 42 ), написаны верно первою рукою и в синайской рукописи 3). 50, 4. Иоан. 5, 3–4 . В синайской рукописи недостает всего повествования евангелиста Иоанна о схождении Ангела в купель при овчих вратах Иерусалима (Вифезда), о возмущении им воды и об исцелении больного, который прежде других по возмущении воды сходил в купель; именно недостает слов:... εκδεκομενων την τ υδατος κινησιν. Αγγελος γαρ κατα καιρον κατεβαινεν εν τη κολυμβηθρα και εταρασσε το υδωρ ο ν πρωτος εμβας μετα την ταρακην τ υδατος, υγιης εγινετο, ωδηποτε κατειχετο νοσηματι – чающих движение воды Ангел бо Господь на всяко лето схождаше в купель и возмущаше воду; и иже первее влазяше по возмущении воды, здрав бываше, яцем же недугом одержим бываше. а) Всего этого места нет в кодексах: В, С, 157. 314; в переводах коптском и фивском. б) Со слова – А γγελος до- υδορ нет в код. 14. в) Со слова – А γγελος до – νοσηματι нет в код. D и 33. г) Со слов – о ν до νοσηματι, нет в переводе эфиопском. д) Все это место обозначено звездочками и особенными значками (чем древние писцы обозначали или излишние или сомнительные места своих рукописей) в кодексах: 5. 14. 21. 24. 32. 36. 145. 161. 166. 230. 299. 348. 408. 262 и 269. |
| – στοριν δε παλαις κα νας δαθκης πληρσαι ενθεν κα ενθεν χειρ καλλστου ζωγρφου τον ναον τν γιων). Бывшие участники копронимовского собора говорили потом на VII вселенском соборе: «Если бы мы услышали, как отец говорит: «здесь и там наживописуй в храме картины ветхого и нового заветов», то мы не были бы до такой степени одурачены, чтобы поверить; ведь они вместо «изобрази здесь и там» подставили «выбели», что сильно и обмануло нас» (ε κοσαμεν ττε, οπερ λγει ο πατρ, οτι «ενθεν κα ενθεν ζωγρφησον τον οκον παλαιας κα ναις εξηγσεσιν», ουκ ν ματαιωθντες επιστεσαμεν· εκενοι γρ ντ του «ενθεν κα ενθεν στρησον», το «λεκανον» τεθεκασιν· οπερ μς σχυρς επλνησε). 139 В ορος’e приведены не все места, на которые иконоборцы ссылались на соборе; так опущено (мнимое) свидетельство св. Нила и (действительное) свидетельство εκ τν ψευδεπιγρφων Περιδων τν γων ποστλων. 140 На какую жестокость способен был Константин, видно из того, что он, казнив патрикия Вактангия, сторонника Артавасда, «через 30 лет приказал его жене отправиться εν τ μον τς Χρας, вырыть его кости, перенести в собственной одежде и в так называемые Пелагиевы гробы повергнуть вместе с казненными преступниками» (νασκψαι αυτου τ οστ κα εν τ δ παλλ βαστσαι κα ες τ λεγμενα Πελαγου μνματα μετ τν βιοθαντων ψαι) (Theoph. 6255). Известия об организованных кутежах Константина (на которых присутствовал с титулом «τς χαρς παπς» один монах, снявший с себя монашество) также характеризуют вульгарную натуру этого императора. Поэтому и приписываемые ему несторианские выходки – аргументация кошельком – не невероятны в общей обстановке этих «μυσαρα προπομπα». Рассказывают, что он, для доказательства несостоятельности почитания пресв. Богородицы, Самой по себе, вынул кошелек, наполненный золотом, и спросил: дорого ли он стоит? Ему ответили, что дорого. Тогда император высыпал золото и, показывая пустой кошелек, повторил вопрос. Ответ был, что теперь кошелек ничего не стоит. Император пояснил, что как кошелек ценен лишь по содержимому им золоту, так и Богородица ничего не значит без Христа (Cedren). 141 Названия, показывающие, что вражда к просвещению не только не входила в программу иконоборцев, но они даже рисовались своею ролью Kulmurmräger’ob и третировали как обскурантов – своих противников. Патриарх Константин по низложении тоже получил прозвище «Σκοτοψις». Георгий во время кощунственного расстрижения говорил: «σμερον, δσποτα, – το φς ενδδυμαι». 143 Ср. В. Г. Васильевский , Житие Стефана Нового, в Журн. Мин. Нар. Просвещения, ч. 191, 1877, июнь, отд. II, 308 (=Труды В. Г. Васильевского , II, 2. СПб. 1912, 325–6). Ср. Хр. Чтение, 1887, I, 677 (Культурная роль Византии вообще и в южной Италии в частности. Из книги F. Lenormanm’a La Grand-Grèce. 2 éd. Paris 1881. Перев. Л. H. Денисова. По ταλοελληνιχ, υπο Σ. Ζαμπελου. Εν θναις 1864). |
|
|
