« Мы (все), образ херувимов в Тайне сей являюще И животворящей Троице трисвятую песнь с ними воспевающе, Всякое ныне житейское (да) отложим попечение ». Итак, для греческого εικονζοντες (слав. образующе ) автор предлагает другую лексему, точнее словосочетание: « образ являющие», – как на русском, так и на украинском языках. И хотя это словосочетание более точно, чем « изображающие», однако лексема « являть» также вызывает у молящегося посторонние ассоциации. Ведь этимология и семантика слова « являть» прямо противоположна понятию « тайно». « Явно» и « тайно» – это абсолютные антонимы. « Таинственно являть» (а в тексте русского перевода « в Тайне сей») – это оксюморон. Быть может, в другом тексте он выглядел бы и уместно, и даже оригинально, но отнюдь не в Херувимской, где его не существует ни в греческом оригинале, ни в нашем русском восприятии. Итак, именно церковнославянский перевод εικονζοντες как образующе – оказывается здесь наиболее точным. В рассматриваемых нами статьях владыки Ионафана греческое наречие μυστικς (слав. тайно ), относящееся к лексеме εικονζοντες (слав. образующе ), предлагается перевести на русский язык как « в Тайне сей являющие». Помимо вышеупомянутого оксюморона, невольно возникает вопрос: «В какой Тайне?» Очевидно, что такой отход от греческого оригинала и церковнославянского перевода гимна влечет за собойсущественное искажение его смысла. Ведь, повторяем, наречие μυστικς (слав. тайно ) относится непосредственно к лексеме εικονζοντες ( образующе )как обстоятельство образа действия – какмы образуем херувимов? Тáинственно, непостижимо, мистически! А не в какой-то тайне, что на слух будет обязательно звучать как наречие « втайне», (греч.: εν τ κρυπτ) и вызывать ассоциацию с чем-то тайным, т. е. скрытым (ср. в Евангелии противопоставление понятий тайного и явного. – Мф 6. 4, 18). Так и у о. Георгия Кочеткова здесь появляется лексема «в таинстве», вероятно, со значением «в Таинстве Евхаристии»: « Херувимов в таинстве изображая…». Опять грубая неточность и искажение смысла: помимо того, что, как нами было сказано выше, тайно (μυστικς) – это обстоятельство образа действия к причастию образующе , в Херувимской песни говорится не о всем Таинстве Евхаристии, а о конкретном ее моменте – Великом Входе.

http://bogoslov.ru/article/1894326

 Ζ " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Τετρτη, 30 Μαου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 136-137.  Ο В " . ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΧΗΡΕΙΑ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΩΝ//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 137-138.  ΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΝ ΑΞΙΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 138-139.  ΠΟΙΟΝ ΤΟ ΟΡΙΟΝ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΠΡΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΔΙΑΚΟΝΩΝ, ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 139-140.  Η ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 140.  «Поставляемые во диаконов, если при самом поставлении засвидетельствовали и объявили, что они имеют нужду жениться и не могут без того пребыть, – таковые после сего женившись, да пребывают в своем служении, поскольку сие позволено было им от епископа. Если же которые, умолчав о сем и приняв рукоположение с тем, чтобы пребыть без женитьбы, после вступили в брак, таковым престать от диаконского служения» (Анкир. 10).  Ζ " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Τετρτη, 30 Μαου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 149.  Ζ " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Τετρτη, 30 Μαου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 150.  Η " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (1 ουνου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 153, 155.  Η " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (1 ουνου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 153, 155.  Η " . ΣΥΝΕΔΡΙΑ (1 ουνου 1923)//Πρακτικα και αποφσεις του εν Κωνσταντινουπλει Пανορθοδξου Συνεδρου (11 Мαου-8 ’Ιουνου 1923). Σ. 157-162.

http://bogoslov.ru/article/5724320

Μνσθητι, Κριε, τν καρποφοροντων, κα καλλιεργοντων εν τας αγαις σου Εκκλησαις κα μεμνημνων τν πεντων, μειψαι αυτος τος πλουσοις σου κα επουρανοις χαρσμασι, χρισαι αυτος αντ τν επιγεων, τ επουρνια, αντ τν προσκαρων, τ αινια, αντ τν φθαρτν, τ φθαρτα, Помяни, Господи, плодоносящих и добро творящих во святых Твоих Церквах, и поминающих убогия: воздаждь им богатыми Твоими и небесными даровании, даруй им вместо земных небесная, вместо временных вечная, вместо тленных нетленная. Помяни, Господи, плодоносящих и добро творящих во святых Твоих Церквах, и поминающих бедных: воздай им богатыми Твоими небесными дарами, даруй им вместо земного – небесное, вместо временного – вечное, вместо тленного – нетленное. Помяни, Господи, жертвующих и трудящихся во святых Твоих Церквах и служащих бедным; воздай им богатыми Твоими небесными дарами, даруй им вместо земного – небесное, вместо временного – вечное, вместо тленного – нетленное. Μνσθητι, Κριε, τν εν ερημαις, κα ρεσι, κα σπηλαοις, κα τας οπας τς γς, Μνσθητι, Κριε, τν εν παρθενα, κα ευλαβεα κα ασκσει, κα σεμν πολιτεα διαγντων, Помяни, Господи, иже в пустынех и горах, и вертепах, и пропастех земных. Помяни, Господи, иже в девстве, и благоговении, и постничестве, и в чистем жительстве пребывающих. Помяни, Господи, иже в пустынях и горах, и вертепах, и пропастях земных. Помяни, Господи, в девстве, и благоговении, и постничестве, и в чистом жительстве пребывающих. Помяни, Господи, тех, кто в пустынях и горах, пещерах и пропастях земных. Помяни, Господи, в девстве и благоговении, и постничестве, и в чистоте жизни пребывающих. Μνσθητι, Κριε, πσης αρχς κα εξουσας, ος εδικαωσας βασιλεειν επ τς γς, Χρισαι αυτος βαθεαν κα αναφαρετον ειρνην, λλησον εις τν καρδαν αυτν αγαθ υπρ τς Εκκλησας σου κα παντς το λαο σου, να εν τ γαλνη αυτν ρεμον κα ησχιον βον διγωμεν, εν πση ευσεβεα κα σεμντητι, Τος αγαθος, εν τ αγαθτητ σου διατρησον, Τος πονηρος, αγαθος ποησον εν τ χρησττητ σου, Μνσθητι, Κριε, το περιεσττος λαο, κα τν δι» ευλγους αιτας απολειφθντων, κα ελησον αυτος κα ημς, κατ τ πλθος το ελους σου,

http://azbyka.ru/otechnik/greek/molitvy-...

Μιτσδης . Κπρος. Εκκλησιαστικ Ιστορα. «Θρησκευτικ και ηθικ εγκυκλοπαδεια». 7 τ. Αθναι, 1965, σελ. 1126–1138. Παναγιωτκου Π. Το αυτοκφαλον της Αγιωτατς Αποστολικς Εκκλησας της Κυ " πρου. Αθναι, 1959. Παναγοπου " λου ω/Η ρθο " δοξος Εκκλησα της Κυ " πρου ες τον υπρ της απελευθερσεως της Μεγαλονσου αγνα. Αθναι, 1962. Παπαγεωργου . Συ " ντομος ιστορα της Εκκλησας της Κπρου. Λευκωσα, 1962. Παπαδοπολου Χρυσοστο " μου. Αι επνσκοπα της Εκκλησας Κυ " πρου, εν πετηρις του Πανεπιστημου Αθηνν», τομ. ΙΔ " (1913–1918). Παπαδοπολου Χρ. Εκκλησα Κυ " πρου επ Τουρκοκρατας. Αθναι, 1929. Παπαδοπολου Χρ. Εκ της Εκκλησιαστικς Ιστορας της Κυ " πρου. Λρναξ, 1912. Παπαωννου. Η ποστολικοτης της Κυπριακς Εκκλησας. Λευκωσα, 1907. Σπυριδκη Κ. Συντομος Ιστορα της Κυ " πρου. Λευκωσα, 1954. Φραγκουδη Γ. Ιστορα του Αρχιεπισκοπικο ζητη " ματος Κυ " πρου (1900–1 1910). Αλεξνδρεια, 1911. Χκετ Ι.στορα της»Ορθοδξου Εκκλησας της Κπρου, κατ μετφρασιν! και συμπλρωσιν Χ.Ι. Παπαωννου, Α " . Αθναι, 1923. Β. " Πειραιευ " ς, 1927. Γ. Πειραιευς, 1932. Χατζηψλτη Κ. Η Εκκλησα της Κπρου και το εν Νικαα Οκουμενικν Πατριαρχειον αρχομνου του ΙΓ " αινος, εν «Κυπριακα Σπουδα», τομ. ΚΗ, " Λευκωσα, 1964. Χατζηψολτη Κ. Εκκλησιαστικ δικαστρια Κπρου επ Φραγκοκρατας, εν «Κυπριακα Σπουδαι», τομ. Ι Χατζηψλτη Κ. Κυ " προς κατ το Β " " μισυ Θ και τς αρχς του Γμ. Χ. αινος, εν «Πεπραγμνα του Θ " Διεθνος Βυζαντιν λογικο Συνεδρου», τμ. Β. " Αθναι, 1956. Χατζηψλτη Κ. Οι αντιπρσωποι της Εκκλησας Κυ " πρου εις την Α " Οικουμενικν Συ»νοδον της Νικαας, εν «ΚυπριακαΙ Σπουδα», τομ. Ι. " Λευκωσα, 1952. Χατζηψλτη Κ. Συμβολαι εις την ιστοραν της Εκκλησας Κυ " πρου, κατ, την Βυζαντινν περοδον, εν «Κυπριακαι Σπουδα». τομ. ΙΗ. Λευκωσα 1954. Χατζηψλτη Κ. Σχσεις της Κυ " πρου προς το εν Νικαα Βυζαντινν κρτος, εν «Κυπριακα Σπουδα». τομ. ΙΕ; Λευκωσα, 1951. Χρη " στου Π. πο " στολος Βαρνβας. Αθναι, 1951. Примечания 1 Шпажников Г. А.  Религии стран Западной Азии.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/2...

149 μεθ ον κα Κωνσταντνον τον ψευδνυμον πατριρχην επι μβνος νελθεν κα υψσαι τ τμια κα ζωοποι ξυλα κα ομοσαι πεποηκεν, ς ουκ εστι τον προσκυνουντων τς εκονας (Theoph. а. 6257). 150 τουτον παραυτ στεφαντην ντ μοναχου επεισε γενεσθαι κα κρεν μεταλαμβνειν κα κιδαρδν νεχεσθαι εν τ βασιλικ τραπεζ. 152 κα εδειρεν αυτον ο τυραννος Κωνσταντνος, ς μ σχυειν αυτον βαδζειν. εκελευσε δε αυτον ες φορεον βασταχθναι κα πελθοντα καθσαι εν τ σολα τς μεγλης εκκλησας. κα σηκρτης ν συν αυτ βαστζων τομον χρτου, εν ν γεγραμμενα τ τουτου ατια (Theoph. а. 6259). 153 υπανεγινσκετο ο χρτης, κα κατ εν κεφλαιον επαιεν αυτου το προσωπον ο σηκρτης, του πατριρχου Νικτα εν τ συνθρον καθεζομενου κα θεωρουντος. μετ δε τουτο ναβιβσαντες αυτον εν τ μβωνι κα στσαντες ορθιον, ελαβε Νικτας τον χρτην, κα ποστελας επισκοπους κα λαβν το μοφοριον αυτου νεθεμτισεν αυτον. κα επονομσαντες Σκοτοψιν εξεωσαν αυτον οπισθοφανς τς εκκλησας. 154 «τ λεγεις περ τς πστεως μν κα τς συνοδοο ς εποισαμεν»; – «καλς κα πιστευεις κα τν συνοδον πεποηκας». – «μες τουτο θελομεν κουσαι εκ του μιαρου σoυ στοματος· πο δε του νυν πελθε ες το σκοτος κα ες το νθεμα», κα ουτω λαβν τν ποφασιν πεκεφαλσθη ες το Κυνγιον. 155 Какие книги жгли еретики, выясняется из показания константинопольского скевофилака Димитрия на VII всел. соборе (act. V, Hard. IV, 309). По каталогу (βρεβιον) Димитрий выяснил недочет в скевофилакии двух книг с миниатюрами (δυο βιβλα ργυρωμενα δι εκονων) и узнал, что еретики бросили их в огонь и сожгли (οτι ες πυρ βαλοντες εκαυσαν ο αρετικο). В одном экземпляре слова Константина диакона константинопольского «на всех св. мучеников» оказались вырезанными листы, на которых было свидетельство об иконах, хотя оставлен целым серебряный переплет книги, на обеих досках которого были изображения всех мучеников. На Соборе предъявлены были и другие книги с вырезанными (Λειμωνριον) и выскобленными (Ветхий Завет «μετ σχολων» ad marginem и Euagrii historia ecclesiastica IV, 27) свидетельствами об иконах. Но святоотеческих писаний вообще (без отношения к иконам) иконоборцы не истребляли. Что они изучали древние памятники, показывает тот факт, что они пользовались творениями Μακαρου Μγνητος, тогда как патр. Никифор только из этих иконоборческих цитат узнал и о самом существовании этого древнего (V в.) писателя.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

В литографированном курсе 18867 г. в тексте лекций здесь дан лишь греческий подлинник ορος’а. (Mansi, XIII, 377:380): κα συνελοντες φαμεν, πσας τς εκκλησιαστικς εγγρφως γρφως τεθεσπισμενας μν παραδοσεις καινοτομτως φυλττομεν· ν μα εστ κα τς εκονικς ναζωγραφσεως εκτυπωσις, ς τ στορ του ευαγγελικου κηρυγματος συνδουσα, προς πστωσιν τς ληθινς κα ου κατ φαντασαν του Θεου Λογου ενανθρωπσεως, κα ες ομοαν λυσιτελειαν μν χρησιμευουσα. τ γρ λλλων δηλωτικ, ναμφιβολως κα τς λλλων εχουσιν εμφσεις (significationes). τουτων ουτως εχοντων, τν βασιλικν σπερ ερχομενοι τρβον, επακολουθουντες τ θεηγορ διδασκαλ τν γων πατερων μν κα τ παραδοσει τς καθολικς εκκλησας (του γρ εν αυτ οκσαντος γου Πνευματος εναι ταυτην γινσκομεν), ορζομεν συν κριβε πσ κα εμμελε παραπλησως τ τυπ του τιμου κα ζωοποιου σταυρου νατθεσθαι τς σεπτς κα γας εκονας, τς εκ χρωμτων, κα ψηφδος κα ετερας υλης επιτηδεως εχουσης, εν τας γαις του Θεου εκκλησαις, εν ερος σκευεσι κα εσθσι, τοχοις τε κα σανσιν, οκοις τε κα οδος· τς τε του Κυρου κα Θεου κα Σωτρος μων ησου Χριστου εκονος, κα τς χρντου δεσπονης μν τς γας Θεοτοκου, τιμων τε γγελων, κα πντων γων κα οσων νδρν, οσ γρ συνεχς δι εκονικς νατυπσεως ορνται, τοσουτον κα ο ταυτας θεμενοι διανστανται προς τν τν πρωτοτυπων μνμην τε κα επιποθησιν, κα ταυταις σπασμον κα τιμητικν προσκυνησιν πονεμειν, ου μν τν κατ πστιν μν ληθινν λατρεαν , πρεπει μον τ θε φυσει· λλ ον τροπον τ τυπ του τιμου κα ζωοποιου σταυρου, κα τος γοις ευαγγελοις κα τος λοιπος ερος ναθμασι, κα θυμιασμτων κα φτων προσαγωγν προς τν τουτων τιμν ποιεσθαι, καθς κα τος ρχαοις ευσεβς εθισται. γρ τς εκονος τιμ επ το πρωτοτυπον διαβανει· κα ο προσκυνν τν εκονα προσκυνε εν αυτ του εγγραφομενου τν υποστασιν. ουτω γρ κρατυνεται τν γων πατερων μν διδασκαλα, ετουν παραδοσις τς καθολικς εκκλησας, τς πο περτων ες περατα δεξαμενης το ευαγγελιον. – Τους ουν τολμντας ετερως φρονεν διδσκειν, κατ τους εναγες αρετικους τς εκκλησιαστικς παραδοσεις θετεν κα καινοτομαν τιν επινοεν, ποβλλεσθα τι εκ τν νατεθειμενων τ εκκλησ, ευαγγελιον, τυπον του σταυρου, εκονικν ναζωγρφησιν, γιον λεψανον μρτυρος· επινοεν σκολις κα πανουργως, προς το νατρεψα εν τι τν ενθεσμων παραδοσεων τς καθολικς εκκλησας· ετι γε μν ς κοινος χρσθαι τος ερος κειμηλοις, τος ευαγεσι μοναστηροις· επισκοπους μεν οντας κληρικους καθαιρεσθαι προστσσομεν, μονζοντας δε λακους τς κοινωνας φορζεσθαι.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Boloto...

В своих гомилиях Василий обычно воздерживается от жонглерства оксюморонами и парадоксами 142 ; одна фраза из «Внемли», тем не менее, приближается к этой фигуре: νπνια βλπειν γρηγορτος το σματος (31.8–9). Василий редко пользуется преувеличением, при этом гиперболы его весьма сдержаны. Так, оттенок преувеличения несет описание юношеских фантазий в гл. 5: суровость пыстырского возмущения скрашивается здесь остроумной наблюдательностью: кое-кто из слушателей, несомненно, улыбнулся, узнав себя в описании Василия. Мы насчитали 17 случаев антономасии. Так, о Боге Василий говорит: πλσας καταμνας τς καρδας μν (24.5–6); κοινς κηδεμν κα ληθινς τν ψυχν ατρς (24.12); ποκαλπτων τ κρυπτ το σκτους κα φανερν τς βουλς τν καρδιν (24.24–25); ριστοτχνης (36.10) и др. Дьявол традиционно называется «врагом» (26.7); Моисей – «законодателем» (31.13); Давид – «пророком» или «молящимся» (37.14, 29.15). Антиметатеза (сознательное обыгрывание нескольких значений слова) – прием, к которому Василий прибегает в самом начале гомилии, где λγος оказывается и словом Писания, которому должен внимать человек, и данным ему от Бога разумом, и речью самого Василия. К схожему приему Василий прибегает в первой из бесед на «Шестоднев»: ν ρχ ποησεν Θες τν ορανν κα τν γν. Πρπουσα ρχ τ περ τς το κσμου συστσεως μλλοντι διηγεσθαι, ρχν τς τν ρωμνων διακοσμσεως προθεναι το λγου. Риторическую выучку Василия выдает умелое использование Горгиевых фигур, то есть фигур синтаксического параллелизма, особенно популярных в период «второй софистики». Мы встречаем во внемли примеры обычного парисона (25.21–23: τ μν, σωματικος φθαλμος νατενζειν τος ρατος, τ δ, τ νοερ τς ψυχς δυνμει πιβλλειν τ θεωρ τν σωμτων; ср. 27.7–10; 27.14–16; 28.9–13 и др.); точного парисона (25.17–19: φεγοντες μν τν μαρταν, σπερ τ λογα φεγει τν βρωμτων τ δηλητρια, δικοντες δ τν δικαιοσνην, σπερ κκενα τς πας μεταδικει τ τρφιμον; ср. 26.16–17 и др.); хиастического парисона (31.12–13: μ ποτιθμενος τ νπαρκτα, λλ τ παρντα πρς τ συμφρον διατιθμενος; ср.

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Veliki...

ΕΒΧ 1662. – Εχολγιον... [νετησιν], παρ’ ωνν Πτρ) τ Πινλλ, 1662. ΕΒΧ 1666. – Εχολγιον... νετησιν, παρ νδρα τ ουλιαν, 1666. ΕΒΧ Η. Сарос 1692. – Εχολγιον... νετησιν, παρ Νικολ τ Σρ, 1692. ΕΒΧ Η. Гликевс 1729. – Εχολγιον... νετσιν, παρ Νικολ Γλυκε..., 1729. ΕΒΧ Η. Сарос 1749. – Εχολγιον... νετησιν, παρ Νικολ τ Σρ, 1749. ΕΒΧ Д. Феодосиу 1759. – Εχολγιον τ Μγα... νετσιν,.. παρ Δημητρ Θεοδοσου..., 1759. ΕΒΧ Η. Гликевс 1776. – Εχολγιον τ Μγα... νετσιν, παρ Νικολ Γλυκε..., 1776. ЕВХ Н. Сарос 1776. – Εχολγιον то Μγα... νετσιν, παρ Νικολ τ Σρ, 1776. ЕВХ А. Вортоли 1778. – Εχολγιον τ Μγα... νετσιν, παρ ντων τ Βρτολι, 1778. Εχολγιον τ Μγα... νετσιν, παρ Πν Θεοδοσου..., 1800. Εχολγιον τ Μγα... νετσιν, παρ Пκολ Γλυκε.., 1832. ЕВХ Φ. Андреола 1839. – Εχολγιον τ Μγα, ν Βενετ, ξ λληνικς τυπογραφας Φραγκσκου νδρελα, 1839. ЕВХ «Св. Георгий» 1850 (под набл. И. и С. Велудов). – Εχολγιον τ Μγα, ξ ρστων κδσεων κα παλαιν χειρογρφων διορθωθν... πιστασ ωννου κα Σπυρδονος τν αταδλφων Βελοδν, κδοσις πρτη, ν Βενετ, τυπ. «γ. Γεωργου», 1850. ЕВХ «Феникс» 1851 (под набл. С. Зервоса). – Εχολγιον τ Μγα, κδοσις να, πιστασι.. Σπυρ. ερομονχου Ζρβου, Βενετα, «Φονιξ», 1851. ЕВХ «Св. Георгий» 1850 (под набл. И. и С. Велудов). – Εχολγιον τ Μγα,.. πιστασ ωννου κα Σπυρδονος τν αταδλφων Βελουδν, κδοσις τρτη, ν Βενετ, τυπ. «γ. Γεωργου», 1863. ii) Puмckuй ЕВХ Рим. 1754 . – Εχολγιον... ν Ρμ, 1754. iii) Kohcmahmuhonoльckuй Εχολγιον τ Μγα, Κωνσταντινοπολις, τυπ. το Πατριαρχεου, 1803. Афинские ЕВХ Афин. 1899. – Εχολγιον τ Μγα, πιδιορθωθν... γκρσει κα δε τς . Συνδου, ν θναις, τυπ. Κωνστ. ντωνιδη, 1899. ЕВХ Афин. 1927 (ред. Η. Пападопулос). – Εχολγιον τ Μγα, ναθεωρηθν κα δι παντοων σημεισεων κα νων εχν πλουτισθν ... π Νικ. Παπαδοπολου, πρωτοπρεσβυτρου, θνας Μιχ. Σαλιβρος, 1927.

http://azbyka.ru/otechnik/Pravoslavnoe_B...

 Поэтому свт. Григорий отождествляет природные свойства Бога с Его энергиями и использует понятия «природное свойство» и «энергия» как синонимичные и взаимозаменяемые.  Ср.: «Бездейственное (νενργητον) является также и несуществующим (νπαρκτον)» ( Gregorius Palamas. Orationes antirrheticae contra Acindynum 2, 12, 48//ΓΠΣ. Τ. 3. Σ. 120:21. Рус. пер.: Указ. соч. С. 69).  «τ τ ν εναι» — это субстантивированный вопрос, который можно перевести: «Что значит быть [чем-то/кем-то]?» Под «чем-то/кем-то» подразумевается конкретная вещь, существо, например, стол, человек, животное. Иными словами, сущностью будет называться ответ на вопрос: «Что значит быть человеком, столом и т. д.?». Если очень грубо представить мысль Аристотеля, то «τ τ ν εναι» — это вторая сущность (вид или род) в её реальном существовании. Или можно сказать иначе: «τ τ ν εναι» — это первая сущность, взятая как реально существующий представитель вида. Отметим, что «τ τ ν εναι» не тождественна второй сущности только в смысле бытия. В плане же познания или логики они тождественны. Иначе говоря, определение (λγος) вещи, выражающее её форму и сущность, совпадает с её «τ τ ν εναι», но в онтологическом плане они отличаются. Вторая сущность, в отличие от «τ τ ν εναι», — это только форма, и как таковая, не существует самостоятельно помимо первой сущности (τ τ ν εναι), хотя является вполне реальной.  Сущность как «τ τ ν εναι» находится в непрестанном становлении и определяет через это становление, действие саму себя.  См.: Aristoteles. Metaphysica VII, 3–6//Op. cit. P. 118–130.  Именно так понимает свт. Григорий Палама евхаристическое причастие. В Евхаристии причастник принимает в себя Ипостась Христа, в которой нераздельно соединились две природы, Божественная и человеческая, но становится «причастным» Ему не по Ипостаси и не по Божественной природе, но по Божественным энергиям. Однако, коль скоро человек принимает в себя всего Христа, Его Божественную и человеческую природы, помимо которых Христос не существует, то он становится «храмом всецелого Божества (ναν τς λης θετητος)». См.: Gregorius Palamas. Pro hesychastis I, 3, 38//ΓΠΣ. Τ. 1. Σ. 449:4–21.

http://bogoslov.ru/article/6172777

Кроме родного языка М. пишет и говорит на английском, французском, итальянском и русском. Совершает богослужение и проповедует в Кении на множестве африкан. диалектов. Соч.: Ανκδοτος πιστολ μητροπολτου Πφου Μακαρου//Κυπριακα Σπουδα. Λευκωσα, 1973. Τ. 37. Σ. 201-207; Ανκδοτος λληλογραφα κ τν ν Αγγλ πιδημησντων λλνων τινν το 17ου ανος//Θεολογα. Αθναι, 1974. Τ. 45. Ν 4. Σ. 659-709; Ανκδοτος πιστολ Σαμουλ Καπασολη, πατριρχου Αλεξανδρεας (1710-1723)//ΓΠ. 1974. Τ. 57. Σ. 293-299; Νεκτριος Αχριδν//Ibid. Σ. 448-452; Συμβολα κα διορθσεις ες τν λληλογραφα το Μητροφνους Κριτπουλου (1589-1639)//Θεολογα. 1974. Τ. 45. Ν 2. Σ. 360-404; Κοσμς Μαρουδς μητροπολτης Κιτου (15 Ιουλου 1643 - 15 Ιανουαρου 1672)//Κυπριακα Σπουδα. 1974/75. . 38/39. Σ. 53-75; Cyril Lucaris and the Codex Alexandrinus//Ανλεκτα. Αλεξνδρεια, 1975. Τ. 24. Σ. 103-133; Αγνωστα κεμενα δι τος μητροπολτας Κυρηνεας Τιμθεον (1625-1674) Πφου κα Τριμυθοντος Νεκτριον (1677-1686) κα Αμαθοντος Γερμανν (1572-1600)//Θεολογα. 1975. Τ. 46. Ν 4. Σ. 820-835; 1976. Τ. 47. Ν 1. Σ. 151-158; Ν 2. Σ. 362-390; Περ τν Γερμανν Ιεροσολμων (1543-1579)//ΓΠ. 1975. Τ. 58. Σ. 224-233; Addition on Cosmas Mauroudes bishop of Kition//Κυπριακα Σπουδα. 1976. Τ. 40. Σ. 77-85; Jeremias II Tranos Patriarch of Constantinople (1536-1595)//ΕΘ. 1977. Τ. 59. Σ. 242-265; Ορθδοξοι ερρχαι κα τ πανεπιστμιον τς Οξφρδης//Θεολογα. 1977. Τ. 48. Ν 2. Σ. 368-378; Μικρ συμβολ στς καλς σχσεις λλνων κα τορκων στν Κπρο//Κυπριακς Λγος. 1978. Τ. 10. Σ. 135-143; Archbishop Sophronios III (1865-1900) and the British//Κυπριακα Σπουδα. 1978. Τ. 42. Σ. 129-152; Neophytos of Philippoupolis Visit in England//ΕΘ. 1978. Τ. 60. Σ. 679-696; Γαβριλ Σεβρος (1540-1616) κα ο Αγγλοι//Ibid. 1979. Τ. 61. Σ. 402-416; An Unpublished Letter of Jeremias II, Patriarch of Costantinople//Θεολογα. 1980. Τ. 51. Ν 1. Σ. 186-190; Γερσιμος Κπριος μητροπολτης Θεσσαλονκης 1788-1810 κα μητροπολτης Χαλκηδνος 1810-1820//Ibid.

http://pravenc.ru/text/2561402.html

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010