| Подвергавшие расследованию этот догмат пытались низвергнуть и ту доску, которая стоит в великом храме, и надеялись легко склонить Андроника на свою сторону, зная издавна его ненависть к царю Мануилу и нерасположение к тому, что он делал, но надежды их оказались вполне призрачными. Ибо Андроник, сделавшись царем, так мало был склонен заниматься установлением новых догматов или пересмотром уже утвержденных, хотя и не был чужд знания боговдохновенных писаний, что раз, когда Евфимий епископ Новых Патр и Иоанн Кимнам, один из ученых секретарей царского двора, стали разговаривать о словах «Отец мой больше меня», Андроник очень резко остановил их и пригрозил даже бросить их в реку Риндак, на которой стоял лагерем, если не прекратят разговоры о божественном. λλ α το βασιλως νδρονου ϑαντ σχμωνι α οτρ [ το βου μεταβεβητος] παναστντος ατ ξ- πνα το ξγγελων σααου α συνεπιϑεμνου το δμου τς πλεως, ο περ τ δγματα χοντες σα α τττιγες λιγυρο τ ρ ποϑορμενοι τ τς λησας ατεφνουν λσος α περιτρυζον τ αντορα α προσιντες τ σαα τ βασιλεοντι ο διλιπον γκεμενοι α λιπαρς ξαιτομενοι αϑαιρεϑναι τν στλην τν τ δγμα χαρττουσαν, διατεινμενοι μεϑ’ ρου πρς σαιον μ ν λλως τ ωμαων ναωσϑναι πργματα ες γν πρην εμενα, μλλον μν ον α ες τλος διαυσεσϑαι ινδυνεοντα, ε μ γε τ δγμα τοτο μετμειψιν δξεται φ’ ος ναριβς διξεισιν. Κα ν σαιος δνων δι τατα τν τς στλης αϑαρεσιν. Καϑ’ ν χρνον Μουντνης Νιτας ρχιερτευσεν, νρ ελαβς μν τ πρς Θεν α βου διαλμπων γιτητ α τ τν χρνων μπρπων σεμντητι, το δ τν ϑεων δογμτων μλτος οδ’ ρ λιχαν γευσμενος τεδ. ρν δ τινας σαιος τν ντρφων το βματος τ τς πλεως λαδες ναταρττοντας α πρς στσιν διερεϑζοντας μεϑκε τν πρξιν ες τερον αιρν διαϑμενος. После постыдной и несчастной смерти царя Андроника, когда против него неожиданно поднял бунт Исаак Ангел и городские димы, занимающиеся догматическими вопросами подобно неугомонным кузнечикам наскакали в священную ограду и наполнили щебетаньем царский дворец и приступили к царствующему Исааку и настойчиво упрашивали его низвергнуть доску, на которой начертан был этот догмат, клятвенно утверждая, что Исаак иначе не может спасти Романскую империю, уже поверженную на землю и находящуюся в опасности окончательного разложения, как только поправкой тех выражений в изложении догмата, которые страдают неточностью. И Исаак уже начал подумывать о низвержении той доски. В это время во главе церкви стоял Никита Мунтан, муж правда благочестивый, известный святою жизнью и пользующийся уважением по своим летам, но нисколько не вкусивший от меда божественных догматов. Но Исаак отложил решение по этому делу, будучи отвлечен опасностью бунта со стороны некоторых сановников, старавшихся возбудить простой народ. |
| Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος πλ. δ Ερμς κκοα Κριε τν κον σου κα φοβθην, τι ρρτ βουλ, Θες ν διος, κ τς Παρθνου προλθες σαρκωθες. Δξα τ δξ σου Χριστ, δξα τ δυνμει σου. πλνησε γεσει με, τς μαρτας χθρς πλνος, κα π σο γαθ πρρω πεμκρυνε, κα τος δοσι κατβρωμα ατο, εργσατο μνε Σωτρ, σπεσον ξελσθαι με. Τ δηλα Κριε, κα κρφι μου ατς γινσκεις, μαρτηκτα πολλ τος πολλος σου οκτειρον, ς συμπαθς οκτιρμος μνε Σωτρ, κα μετανοας μοι καιρν, δδου καθαρτριον. Μαρτυρικ ς κμασι Μρτυρες, περικυκλομενοι τας βασνοις, τ κυβερνσει Χριστο, πρς λιμνας χθητε, τς ορανν Βασιλεας, παρ ατο, νκης στεφνοις ληθς, κατακλεζμενοι. Νεσαντες Μρτυρες, τ εσεβε γν τς καρδας, μολογας ατ σπρον κατεβλετε, κα μαρτυρου δρψασθε σαφς, κατοστεοντα κ Θεο, σταχυν Πανεφημοι. Θεοτοκον Πανμνητε Δσποινα, μεγαλοφνως ναβο σοι· πλρωσον πσης χαρς, τν μν δινοιαν, παρεχομνη μοι πνθος γαθν, κα μετανοας φορμς, κα γνσιν σωτριον. Κανν το Προδρμου, δ δ χος πλ. δ Ερμς Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα δξασ σου τν Θετητα. μαυτν ποκλαομαι, βον διρθωτον χων γιε, σσον, οκτειρν με δομαι, τν ν μαρταις, πολλμενον. ν εχας κα δεσεσιν, εροιμι συλλπτορ σε Μακριε, τν ψυχν μου νισχοντα, κα τν λογισμν μου, καταυγζοντα. Βαπτιζμενον κλδωνι, τν μαρτημτων κα κινδυνεοντα, Βαπτιστ Θεο κυβρνησον, πρς γαλνην θεας, πιγνσεως. Θεοτοκον Ταπεινσασα σσν με, τν ψηλοφρνως πολιτευμενον, τεκοσα τν ψσαντα, τν ταπεινωθεσαν, φσιν Πναγνε. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος πλ. δ Ερμς Τν ζφον τς ψυχς μου διασκδασον, φωτοδτα Χριστ Θες, τ ρχγονον σκτος διξας τς βσσου, κα δρησα μοι τ φς τν προσταγμτων σου Λγε, να ρθρζων δοξζω σε. Πρνην καθαρσας, τ προστξει σου Δημιουργ, τν μν ψυχν, τς εδεχθος μαρτας, ς μνος λεμων, καθρισον, κα στολας ξαστραπτοσαις ρααν, πργασαι δομαι. Δεσμν με πολσας, τν πολλν μου, μαρτημτων Χριστ Θες, νεμποδστως βαδζειν, εθυνον τς δος σου, πως λυθες τς σαρκς, ες καταπασεις γας, σκηνσας δοξζω σε. Μαρτυρικ φναντες κ πνων, αυτος μτιον δξης ο Μρτυρες, κα στολισθντες κοσμως, τ νω κατοικοσι, βασλεια ν χαρ, νκης στεφνοις ραοις, γκαλλωπιζμενοι. εντων τ σττα, ντηλλξασθε, θεοφρνως Πανεφημοι· στενοχωρ γρ πνων, ποικλων συσχεθντες, πρς πλατυσμν ληθ, τς ορανου Βασιλεας, σοφο κατηντσατε. Θεοτοκον γα Θεοτκε, τν γιον Λγον ποτεκοσα σαρκ, ναπαυμενον μνον, ν πσι τος γοις, γασν μου τν νον, τας πονηρας ργασαις, ε πιμνοντα. |
| Троицы и λγος, υις – для Второго Лица; () θες – с или без члена, как собственное имя единственно существующего Бога, Которого евреи называли θες ζν. Новые метафоры, где явлениями материального мира описываются явления христианского сверхъестественного мира: περιπατεν ν καιντητι ζως, κατ σρκα, ν μρ, ν σκτει, κατ νθρωπον, τ ατ πνεματι, ν τ φωτ и пр.; πτρα σκανδλου, τ σκνδαλον το σταυρο; τ βλη το πονηρο τ πεπυρωμνα и τν θυρεν τς πστεως (Εф. 6:16); ε τις θλει πσω μο λθεν, παρνησσθω συτν κα ρτω τν σταυρς ατο κα κολουθετω μοι ( Мф. 16:24 ), причем евраистическое выражение πσω μο λθεν принимает христианский характер; π τατη τ πτρα οκοδομσω μου τν κκλησαν κα πλαι δου ο κατισχσουσιν ατς, δσω σοι τς κλεδας κτλ. (Μф. 16:18–19); ν εις τν κλπον το πατρς ( Ин. 1:18 ). Новое христианское соотношение между словом и его дополнением и конструкции особенные: ποθανεν τ μαρτ; ζν τ θε ν Χριστ ησου ( Рим. 6:11 ); τν πιστευντων δι κροβυστος и τς ν κροβυστ πστεως; βαπτζειν τιν ν πνεματι, ες πνεμα, ες τ νομα το πατρς, π τ νματι. ν τ νματι, ες Χριστν, ες τν θνατον. ες ν σμα; ν πρς τν θεν с богословским значением «в Боге и в единении с Богом»== ν ες τν κλπον ( 1Ин. 1:18 ); νδυναμοσθε ν Κυρ κα ν τ κρτει τς σχος ατο (Εф. 6:10) «чрез Господа и в единении с Ним. Его силой и пребывая в сфере действия этой силы». 8. Характерные черты языка Нового Завета. Анализ составных элементов новозаветного языка показывает, что на него нужно смотреть, как на язык живой, радикально преобразующийся под «иностранным» воздействием иудеев при проповедании нового христианского учения в мире. По смерти первых проповедников такое преобразование продолжалось еще некоторое время уже под одним христианским влиянием, в результате чего должен был явиться собственно, так называемый, греческий христианский язык. При нормальном полном развитии всякий язык заключает фактически три элемента: литературный язык – ораторов, историков, философов и пр.; обычный язык, употребляемый людьми хорошего воспитания для повседневного обращения; народный язык у людей без всякой культуры. |
| Лит.: Порфирий (Успенский), еп. Второе путешествие по Св. Горе Афонской. М., 1880; Григорович-Барский В. Г. Второе посещение Св. Афонской горы. СПб., 1887. С. 44-64; Николаев М. Н. Рус. общежительная обитель (келлия) прп. Онуфрия Египетского и Петра Афонского на Св. Горе Афонской. Афон, 1912; Ελγιος (Κουρλας), γρων. Κατλογος τν Κωδκων τς Ι. Σκτης Καυσοκαλυβων κα τν καλυβν ατς/Εκδ. π Σωφρονου (Εστρατιδη), πρην μητρ. Λεοντοπλεως. P., 1930; idem. ρδβλθυοτεΑθως: μοναχικς βος//Θρησκευτικ κα Χριστιανικ γκυκλοπαιδεα. 1936. Τ. 1. Σ. 487-615; Αθανσιος (Κυριακπουλος), μον. Τ ξακουστν προσκυνητριον: Τ σπλαιον το γ. Αθανασου τς Ι. Μ. Μεγστης Λαρας. Βλος, 1955; Γερσιμος Μικραγιανναντης, μον. Κατλογος χειρογρφων κωδκων τς βιβλιοθκης το Κυριακο τς κατ τ Αγινυμον ρδβλθυοτεΟρος το ρδβλθυοτεΑθω Ι. κα Μεγαλωνμου Σκτης τς Αγ. Θεομτορος ρδβλθυοτεΑννης//ΕΕΒΣ. 1959. Τ. 29. Σ. 87-192; 1960/61. T. 30, Σ. 453-560; Μαμαλκης Ι. Π. Τ λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος δι μσου τν ανων. Θεσσαλονκη, 1972. 507-514; Δωρθεος, μον. Τ λδβλθυοτεΑγιο ρδβλθυοτεΟρος: Μηση στν ιστορα το κα τ ζω το. Κατερνη, 1985. T. 1. Σ. 233-244; Νικδημος Λαυριτης. Μεγστη Λαρα. Εκονογραφημνος δηγς. Προσκυνητριον. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1988 . Σ. 83-89; Μξιμος Καυσοκαλυβτης, ιερομ. Καυσοκαλβια: Εικονογραφημνος οδηγς: Ιστορα, κεμενα και μαρτυρες. Αγιον Ορος, 1995; Ποτπιος Καυσοκαλυβτης, μον. Ινας Καυσοκαλυβτης: Ο βος κα τ ργα μις πνευματικς μορφς το 18ου α. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1995; Η Ρουμανικ Σκτη του Τιμου Προδρμου. Αγιον Ορος, 1996; λδβλθυοτεΑγιος Νεκτριος. Δανιλ Κατουνακιτης: Δο μεγλες μορφς το ανος μας: Αναφορ στν αλληλογραφα τους/Εσαγωγ πρωτοπρεσβ. Θ. Ζση. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος, 1997; Le Skyte Roumain du Prodrome. Le saint Mont Athos. Grèce: Guide sommaire pour les pélerins. Bucarest, 1998; Νικδημος (Μπιλλης). Ο σιος Αθανσιος Αθωντης. Αθνα, 20002. Τ. 2. Σ. 96; Σιδηρπουλος Γ. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος. Αναφορς στν νθρωπογεωγραφα. Αθνα, 2000. Σ. 115-125; Βαρβονης Μ. Γ. , Κεκρδης Στ. Ν. Η βιβλιοθκη το Κυριακο στν Ι. Σκτη Καυσοκαλυβων το Αγου ρδβλθυοτεΟρους//Θεολογα. 2002. Τ. 73/2. Σ. 601-648; Ποτπιος Καυσοκαλυβτης, μον. , Βαρβονης Μ. Γ. Καυσοκαλυβιτικ νεομαρτυρολογικ: Υμνολογικ κεμενα περ νεομαρτρων π τ βιβλιοθκη τς Ιερς Σκτης τν Καυσοκαλυβων Αγου ρδβλθυοτεΟρους. Θεσσαλονκη, 2003; Πλακογιαννκης Κ. Ε. λδβλθυοτεΑγιον ρδβλθυοτεΟρος προμχονας τς Ορθοδοξας: Παρδοση, Ιστορα, Μνημεα, Περινυμες Εκνες: Πλρης Οδηγς μ σντομη στορα κα περιγραφ τν μνημεων του. Θεσσαλονκη, 2003. Σ. 65, 83-92; Πεντζκης Γ. Ν. Αγιον Ορος: Ενας πλρης ταξιδιωτικς οδηγς. Αθνα, 2003. Т. 2. Σ. 146-170. |
| 11. … θιξεν Μακαριτατος κτενς τ ζτημα τς ναμεξεως εραρχν το Οκουμενικο Πατριαρχεου ες τ θματα τς Οκρανας. Μς πστειλε κα ες τ Φανριον πρς τοτο πιστολν, νομζω οχ παξ, ες τν ποαν παντσαμεν ες τν δελφν γιον Μσχας δι τς ξς πιστολς (4 Δεκεμβρου 2015): (σ. 76). 12. «Μετ τς δεοσης προσοχς νγνωμεν (.) γρμματα τς μετρας Μακαριτητος πρς μς, ς κα το Αδεσιμολ. Πρωτοπρεσβτερου κ. Νικλαου Μπαλασφ (.) πρς τν σιολ. ρχιμανδρτην κ. Βαρθολομαον Σαμαρν, ρχιγραμματα (.) τ ναφερμενα ες ζητματα πτμενα τν σχσεων τς καθ’ μς γιωττης κκλησας Κωνσταντινουπλεως μετ τν ν Οκραν ρθδοξων σχισματικν μερδων κα συνοδικ διαγνμ παντητικς γνωρζομεν μν τ κλουθα: (σ. 76) 13. Γνωστν τυγχνει τος πσιν τι καθ’ μς γιτατος ποστολικς κα Πατριαρχικς Οκουμενικς Θρνος πρξε κα πρχει Μτηρ κκλησα τν ν Οκραν ρθοδξων πιστν, οτινες μετ τν λοιπν ρωσσικν λαν λαβον τ φς το Εαγγελου παρ το Θρνου τοτου κα δι το βαπτσματος ατν νεσωματθησαν ες τν γαν μν ρθδοξον κκλησαν. π ανας, λλωστε, Θρνος οτος χειροτνει κα πστελλεν ες τν χραν τατην τν κστοτε Μητροπολτην Κιβου δημιουργν δι το τρπου τοτου κατλυτον πνευματικν κα ψυχικν δεσμν μετ τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως, στις δν δνατο ν ξαλειφθ κ τς συνειδσεως το ρθοδξου Οκρανικο λαο δι τς μετ τατα νσωματσεως ατο ες τν γιωττην κκλησαν τς Ρωσσας (σ. 76-77). 14. Γνωστν σατως τυγχνει σφαλς κα τ μετρ γαπητ Μακαριτητι, τι κατ τν κανονικν τξιν (βλ. κανν 9 τς Δ Οκουμενικς Συνδου) κα τν μακραωνα παρδοσιν τς ρθοδξου κκλησας, κστοτε ρχιεπσκοπος Κωνσταντινουπλεως κα Οκουμενικς Πατριρχης δχεται κκλτους προσφυγς κα παρακλσεις πρς διευθτησιν νακυπτντων, τυχν, ζητημτων ες τ σωτερικν Ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν κα πιλαμβνεται τς διευθετσεως ατν δι τν π τς κανονικς τξεως προβλεπομνων προσφρων τρπων, ς συνβη κα κατ τ πρσφατον παρελθν ες τ περιπτσεις τν γιωττων κκλησιν εροσολμων, Βουλγαρας κα Κπρου, ς κα ατς τι τς κκλησας Τσεχας κα Σλοβακας, νθα μερς κε το πισκοπικο σματος κα τν πιστν μφεσβτησε τν κανονικτητα τς κλογς το Προκαθημνου τς κκλησας τατης νενεχθεσα τ Θρν τοτ πρς ξτασιν το νακψαντος ζητματος. Ες πσας τατας κα λλας παρομοας περιπτσεις καθ’ μς γιωττη κκλησα Κωνσταντινουπλεως οδλως προβανει ες νμιξιν ες τς σωτερικς ποθσεις τν Ατοκεφλων κκλησιν, ς νακριβς σχυρζεται μετρα Μακαριτης, νεργοσα πντοτε κατπιν πρωτοβολου ατματος τς νδιαφερομνης κκλησας κα ν τ ς νω διαγραφεσ κανονικ εθν ατς (σ. 77). |
| 1. Του δ Παπα συγγρμματα πντε τον αριθμν φρεται, και πιγγραπται λογων κυριακν ξηγσεως. τοτων και Ειρηναος ως μνων ατω γραφντων μνημονεει, δε πως λγων τατα δ και Παπας Ιωννου μν ακουστς Πολυκρπου δ εταρος γεγονς, αρχαος νρ, εγγρφως πιμαρτυρε ν τ τετρτη των εαυτο βιβλων, στιν γρ ατω πντε βιβλα συντεταγμνα. 1. Папию пять сочинений по числу приписывают, под заглавием «Истолкование изречений Господних». О них и Ириней как о единственных его произведениях упоминает, говоря так: «Папий, Иоанна послушник, Поликарпа товарищ, муж древний, письменно засвидетельствовал это в четвертой своей книге, ибо им пять книг составлено». 2. Και μν Ειρηναος ατς γε μην Παπας κατ τ προομιον των ατο λγων κροατην μν και ατπτην οδαμς εαυτν γεγσθαι των ιερν αποστλων εμφανει, παρειληφναι δ τ της πστεως παρ τν κενοις γνωρμων διδσκει δι " ν φησιν λξεων 2. Так по Иринею. Сам Папий в предисловии к своим «Изречениям…» самого себя действительным слушателем и самовидцем никого из святых апостолов не обнаруживает, а говорит, что наставлен был в веру чрез известных им (людей). Как он говорит дословно: 3. Οκ κνσω δ σοι και δσα ποτ παρ τν πρεσβυτρων καλς εμαθον και καλς μνημνευσα συγκατατξαι τας ερμηνεας, διαβεβαιομενος υπρ ατν λθειαν. ο γρ τος τ πολλ λγουσιν εχαιρον σπερ ο πολλο, λλ τος τληθη διδσκουσιν, οδ τος τς λλοτρας ντολς μνηνεουσιν, λλ τος τς παρ το κυρου τ πστει δεδομνας και π " ατης παραγιγνομνας της 3. «Я же не замедлю тебе восполнить мои толкования тем, чему я хорошо научился у пресвитеров и что хорошо запомнил, в подтверждение истины. Ибо я с удовольствием слушал не многих многоречивых, но истину преподававших, и не повторяемых чужие заповеди, но чрез Господа в вере данные и исходящие от Истины. 4. ε δ που και παρηκολουθηκς τις τος πρεσβυτροις ελθοι, τος τν πρεσβυτρων νκρινον λγους, τ Ανδρας τ Πτρος επεν τ Φλιππος τ Θωμς Ικωβος τ Ιωννης Ματθαος τις τερος τν το κυρου μαθητν τε " Αριστων και πρεσβτερος Ιωννης, το κυρου μαθητα, λγουσιν. ο γρ τ κ τν βιβλων τοσοτν με φελεν πελμβανον δσον τ παρ ζσης φωνης και μενοσης. |
| Κανν β», δ η», το ερρχου χος β " Ερμς «Κμινος ποτ, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα τν Κριον». Κμινον παθν, τας θεαις πομβραις, το θεου Πνεματος κατσβεσας, κα δρσον πγασας, νοσημτων Πτερ κασωνα, ξαρουσαν τν πστει σοι, πντοτε προσιντων, μκαρ Σπυρδων πανλβιε. κακος εθς, κα προς συμπαθς τε, κα νεξκακος γεγνησαι, γπ φιλξενος, ερρχης ερτατος, φρονματι κοσμομενος, σιε ρθοδξ· θεν σε πστει γεραρομεν. Πλαι σοι φωνν, ς ζσα θανοσα, διερωτντι Πτερ δδωκεν· θαμα ξασιον! παρδοξον μυστριον! χριτος ς τυχες! β κεκοσμημνος, γγελικ ξιγαστε. Θεοτοκον Πθη τς μς, θερπευσον καρδας, τ συμπαθε σου πανμνητε, τν νον μου ερνευσον, τν ψυχν μου φωταγγησον, κα βανειν με εδωσον, τρβους πρς σωτηρους, πως ε μεγαλνω σε. Κανν α», δ θ», τς Θεοτκου χος πλ. δ " Ερμς Κυρως Θεοτκον, σ μολογομεν, ο δι σο σεσωσμνοι, Παρθνε γν, σν σωμτων χορεαις, σ μεγαλνοντες. ον μου τν δακρων, μ ποποισς, τν παντς κ προσπου πν δκρυον, φρηκτα Παρθνε, Χριστν κυσασα. Χαρς μου τν καρδαν, πλρωσον, Παρθνε, τς χαρς δεξαμνη τ πλρωμα, τς μαρτας τν λπην, ξαφανσασα. Λιμν κα προστασα, τν σο προσφευγντων, γενο Παρθνε, κα τεχος κρδαντον, καταφυγ τε κα σκπη, κα γαλλαμα. Φωτς σου τας κτσι, λμπρυνον, Παρθνε, τ ζοφερν τς γνοας δικουσα, τος εσεβς Θεοτκον, σ καταγγλλοντας. Κακσεως ν τπ, τ τς σθενεας, ταπεινωθντα, Παρθνε, θερπευσον, ξ ρρωστας ες σιν, μετασκευζουσα. Κανν β», δ θ», το ερρχου χος β " Ερμς «νρχου Γενντορος, Υς Θες κα Κριος, σαρκωθες κ Παρθνου μν πφανε, τ σκοτισμνα φωτσαι, συναγαγεν τ σκορπισμνα. Δι τν πανμνητον, Θεοτκον μεγαλνομεν». νρχου Γενντορος, τρανς Υν κρυξας, μοοσιον Πτερ, κα συναδιον, μσον θεοφρων Πατρων μεγαλυνθες, κα τν νομοντων, μφρξας τ στματα, ερρχα παμμακριστε. Πολφωτε λιε, Πατρων γκαλλπισμα, ερων τ κλος, γγλων σσκηνε, τος τν φωτοφρον σου μνμην, χαρμονικς, νν πιτελοντας, φωτς καταξωσον, νεσπρου τας πρεσβεαις σου. Τ θεα σκηνματα, πλη ορνιος, τν ορταζντων τερπν μγυρις, τν γιασμνην ψυχν σου, κα ρετας καθωρασμνην, παμμκαρ δξατο, ν φων γαλλισεως. Θεοτοκον Τ μγα μυστριον, τς πρ νον λοχεας σου, καταπλττει γγλους θεοχαρτωτε, θλγει τν σων τν δμον, τος ερος εφρανει Πατρας, νθως μνοντς σε, τν λπδα τν ψυχν μν. |
| VICTOR (VINCENT) CHEKALIN ταν δικονος τς Ρωσικς ρθδοξης κκλησας. Οδποτε χειροτονθηκε πρεσβτερος, οτε πσκοπος, οτε κν κα σ σχισματικ μδα. Τ 1987, δδασκε σ γροτικ σχολεο στν περιοχ Kaluga, που μετ π καταγγελες τν γονων τν μαθητν, καταδικστηκε σ τρα χρνια φυλκισης γι ποπλνηση νηλκων. Μετ την πρωρη ποφυλκισ του τ 1988 ατοονομσθηκε «πσκοπος Γισναγια Πολινα» τς «Γνησας ρθοδξου κκλησας». Δημοσευσε κεμενα σκντας κριτικ στς κκλησιαστικς ρχς τς ρθοδξου κκλησας τς Ρωσας, τς ποες κατηγοροσε γι οκουμενισμ κα παφς μ τς λλες μολογες. Τ 1990 μετβη στ Jordanville τν ΗΠΑ, ζητντας ποστριξη π τν περρια Ρωσικ ρθδοξη κκλησα (ROCOR), λλ κδιχθηκε κα πελθηκε π τς νωμνες Πολιτεες, πειδ κλεψε ντιμνσια κα λειτουργικ βιβλα. Στη συνχεια φτασε στν Οκρανα κα μ τν νπαρκτη διτητ του ς πισκπου τς «κκλησας τν κατακομβν», προσχρησε στν UAOC κα μ τν καθαιρεθντα πσκοπο John Bodnarchuk δημιοργησε τν εραρχα τς UAOC, «χειροτονντας» τν Vasily Bodnarchuk κα τν Andrey Abramchuk (24.3.1990 κα 7.4.1990). ργτερα, στ τλος το 1990 ντχθηκε στν λληνρρυθμη Καθολικ κκλησα τς Οκρανας (Οντες) κα Οντης πσκοπος Lviv Vladimir Sternyuk κ μρους το Ππα Ρμης τν διρισε «Πρωθιερρχη τς Ρωσικς Καθολικς κκλησας» (Οντες) μ δικαωμα χειροτονας κα ποδοχς πισκπων, δρσεως παρχιν κα λα τ λλα δικαιματα διοικσεως, κδδοντας κα τ σχετικ Γρμμα. Τσεκλιν προχρησε στ δημιουργα λληνοκαθολικν (Ονιτικν) κοινοττων στ Λετονα κα τ Ρωσα. Τ τος 1991 τ Βατικαν πισμως παραδχθηκε τι Vincent Chekalin δν χει κανονικ σ πσκοπο χειροτονα, οτε πσκοπος εναι, λλ οτε πγεται στν Μητρπολη Lviv τν Ονιτν, ν πσκοπος Vladimir Sternyuk λγω τς συνεργασας του μ τν Chekalin παθηκε π τ θση του. Στς ρχς τς δεκαετας 1990 Chekalin ξαπατντας ζεγος πνευματικν του τκνων πγαγε τν ννιχρονο υ τους μ τν ποο δραπτευσε στν Αστραλα. κε παρουσασε τ παιδ ς υ του, ξασφλισε να ταυττητα μ τ νομα Vincent Berg κα πκτησε τν αστραλιαν πηκοτητα. ργτερα, μητρα το παιδιο κατ πανληψιν κατηγοροσε τν Chekalin γι παγωγ κα ποπλνηση νηλκου λλ τελικ δν καρποφρησαν ο προσπθειες ν ποδοθε τ παιδ στν οκογνεια. Στν Αστραλα γι να μεγλο χρονικ διστημα Chekalin παρουσαζε τν αυτ του θμα τς πολιτικς καταστολν στν ΕΣΣΔ, πσκοπο τς γγλικανικς κκλησας κα «ψυχατρο το μυστικο σχολεου τς KGB». Τν Σεπτμβριο το 2018, Chekalin καταδικστηκε στν Αστραλα σ 4 χρνια κα 3 μνες φυλκιση γι πολυριθμες πρξεις πτης κα πλαστογραφας, διτι μφανιζταν ς ψυχατρος μ πλαστ διπλματα. Κατηγορθηκε, πσης, γι σεξουαλικ κακοποηση νηλκων. ποδεικτικ στοιχεα τς καταδκης δημοσιεθηκαν στ μσα νημρωσης κα στ διαδκτυο στν Αστραλα . |
| Понимаемое в этом объективном смысле, Евангелие служит «силою Божией ко спасению всякому верующему, во-первых иудею, потом и эллину» ( Рим. 1:10 ) и всех одинаково поставляет в новое положение, давая им средства жить в отрадном мире внутренно и во взаимных отношениях. В параллель политическому строю, – тут оно оказывается теперь Евангелием царствия (τ εαγγλιον τς βασιλεας: Мф. 4:23; Мф. 9:35; Мф. 24:14), основанного Господом и потому не земного, носившегося перед омраченным раввинистическим взором, а Божия (τ εαγγλιον τς βασιλεας Θεο у Μк. 1:14 по t. rec.) и по своему происхождению от Бога и по назначению вести своих членов к Нему путем спасения (τ εαγγλιον τς σωτηρας μν Εф. 1:13). Это есть Евангелие всецелого умиротворения (τ εαγγλιον τς ερ νης: Εф. 6:15) по благодати Божьей (τ εαγγλιον τς χριτος το Θεο: Деян. 20:24 ), в полноте излившейся на людей через Единородного Сына. При подобных свойствах своих Евангелие открывает прямой и верный путь к совершенству и блаженству для всякого человека, если он смиренно и с душевною покорностью принимает его (πακοειν τ εαγγελ: Рим. 10:2 ; 2Сол. 1:8 ), с сокрушенным сознанием своей греховной немощности будет веровать ему (μετανοετε κα πιστεετε ν τ εαγγελ: Μк. 1:15), подвизаться за веру евангельскую (συναθλεν τ πστει το εαγγελου: Флп. 1:27 ), свидетельствовать Евангелие благодати Божией (διαμαρτρασθαι τ εαγγλιον τς χριτος το Θεο: Деян. 20:24 ) своею достойною его жизни (ξως το Εαγγελου το Χρστο πολιτεεθσαι: Флп. 1:27 ) и своим состраданием ему τ Εαγγελ 2Тим. 1:8 ). Делая все это, христианин становится и соучастником Евангелия, как говорит о себе Апостол Павел ( 1Кор. 9:23 ): πντα ποι δια τ Εαγγλιον, να συγκοινωνς ατο γνωμα. Но это Евангелие основано и утверждено на земле божественным Сыном, Иже сый сияние славы Отчей ( Евр. 1:3 ), и неизбежно отображает небесный блеск своего первоисточника: потому оно есть τ Εαγγλιον τς δξης το μακαρου Θεο ( 1Тим. 1:11 ) или το Χρστο ( 2Кор. 4:4 ) и от надежды благовестия (π τς ελπδος το εαγγελου; Кол. 1:23 ) дарует людям за это упование (δι τν λπδα) уготованное им на небесах ( Кол. 1:5 ) вечное царство. Отсюда оно уже по одному этому бывает Εαγγλιον ανιον ( Откр. 14:6 ) и нескончаемо по действию и существу, как и владыка его – Христос. |
| Κανν Σταυρσιμος, δ ζ χος β Ερμς ντθεον πρσταγμα, παρανομοντος τυρννου, μετρσιον τν φλγα νερρπισε, Χριστς δ φπλωσε, θεοσεβσι Παισ, δρσον τν το Πνεματος, ν ελογημνος, κα περνδοξος. ομφαα τ πρτερον στρεφομνη, τ ντ μοι δδωσιν, φ ο τ λγχ ττρωσαι, Σταυρ νυψομενος, εσπλαγχνε Κριε· θεν μεγαλνω σε, τ σ τιμ πθει ερν πθειαν. φις ψομενος π Μωσως, τν θεαν νρτησιν, ν ξλ προεικνιζε Χριστο, το τν δλιον φιν νεκρσαντος, πντας τε ζωσαντος μς, τος νεκρωθντας τας παραβσεσιν. Μαρτυρικ Υο χρηματζετε θε μεθξει, νρχου Γενντορος, Υο νρχου γιοι, τ πθος τ χραντον κμιμησμενοι· θεν δελφος μς καλε, κα κληρονμους τς βασιλεας ατο. Σταυρ ναρτμενοι ς Δεσπτης, κα λγχ νυττμενοι, κα ξφει συγκοπτμενοι, πυρ τε κα δατι προμεριζμενοι, κα κατατεμνμενοι τροχος, ο θεοφροι χαιρον Μρτυρες. Σταυροθεοτοκον Τν βτρυν τν ππειρον γεωργτως, γν ν βλστησας, ν ξλ ς ρακας, κρεμμενον κραζες· Τκνον μου γλυκτατον, γλεκος ναπσταξον, δι ο παθν μθη νασταλσεται. Κανν τς περαγας Θεοτκου, δ ζ χος β ντθεον πρσταγμα παρανομοντος σχς μου κα μνησις κα σωτηρα, βεβαα ντληψις, κα τεχος προσμχητον, πρχουσα Δσποινα, τος πολεμοντς με δαμονας πολμησον ε, πιζητοντας το θανατσα με. Θεν σωματσασα παρθενικν σου, αμτων θωσας, Παρθνε τ νθρπινον· δι με τος πθεσι, καταρρυπομενον, κα καταφθειρμενον, χθρο τας μεθοδεαις, σαι πρεσβεαις σου. κμινος γννησιν προδιετπου, τν σν Παναμμητε· τος Παδας γρ οκ φλεξεν, ς οδ τν μτραν σου, τ πρ τ στεκτον· θεν δυσωπομν σε, πυρς το αωνου, σαι τος δολους σου. Κανν Σταυρσιμος, δ η χος β Ερμς Κμινς ποτε, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Αματι τ σ, πλευρς ξ κηρτου, ναποστζοντι μακρθυμε, κτσις γασται, ποταμο δ ξηρνθησαν πολυθεας, μβροι τε φθησαν εσεβεας, πλνης αχμν ναστλλοντες. Σταρωσιν τν σν, λιος δσθη, κα τς κτνας ναπκρυψε, πτραι δ σχσθησαν, κα δης κτω φριξε. Δικαων δ σκρτησαν πνεματα, προσδοκντα, τν παντελ Λγε λτρωσιν. Μαρτυρικ αμα πιστος, κνις τν λειψνων, τν θλοφρων βρει πντοτε, χρες δυσατα θεραπεουσι παθματα. ς θαυμαστς ε Κριε, κρζομεν εχαρστως, ν τος γοις σου Μρτυσιν. Στματα θηρν, κα βρσματα λεβτων, πξν τε κρους, βρος κασωνος, νχων σπαργματα, πεμενατε στερρτατα, κα κθειρξιν κα βαιον θνατον θλοφροι· θεν Χριστ συνευφρανεσθε. Σταυροθεοτοκον Σρκα κ τς σς, γαστρς λαμβνει θλων, κα καθορται ρατος, κα σταρωσιν δχεται, κα κατρα νομζεται, κατρας ξαιρομενος, παντας Υς σου, θεοχαρτωτε Δσποινα. |
|
|
