| пейзаж, простота и декоративность колористических сочетаний, композиционная сплоченность фигур: «Преподобные Антоний, Евфимий и Савва» (дата создания иконы нанесена белилами у ног прп. Антония Великого - 1776; Ibid. N 116); «Преподобные Афанасий Афонский, Феодосий Киновиарх, Пахомий» (Ibid. N 117); «Преподобные Иоанн Лествичник, Феодор Студит, Ефрем Сирин» (Ibid. N 118), «Священномученики Иерофей, Дионисий Ареопагит и ап. Тимофей» (Ibid. N 119); «Священномученики Петр Александрийский, Климент Римский и ап. Иаков, брат Господень» (Ibid. N 120), «Равноап. Аверкий, прп. Парфений Лампсакийский, свт. Григорий Неокесарийский» (Ibid. N 121), «Апостолы Симон Ханаанит, Иаков Зеведеев, Варфоломей» (Ibid. N 122), «Апостолы Лука, Матфей, Марк» (Ibid. N 123), «Прп. Иоанн Дамаскин, вмц. Варвара» (Ibid. N 124). Подробные тексты на развернутых свитках есть только у преподобных. К той же серии относится икона «Праведные Иоаким и Анна, с юной Богородицей» (Ibid. N 125), представляющая своего рода портрет прародителей как образ идеальной семьи. Большинство икон, созданных на Св. Горе для К. в XIX в., принадлежат 2 артелям - Галацианов (мастера из Галатисты на Халкидиках) и Карпенисиотов (из Карпениси в Эвритании), к-рые размещались в карейских келлиях К. Основателю артели мон. Макарию I принадлежит икона «Святители Афанасий и Кирилл Александрийские и Спиридон Тримифунский» (1814; Θουστρης. 2011. N 133). Интересно отметить образы местночтимых святых: прп. Гавриила Иверского (Святогорца) (1839, племянник Макария I мон. Вениамин Галацианос; Ibid. N 134), при котором была обретена икона Пресв. Богородицы Портаитиссы (Иверской). Преподобный изображен со свитком в левой и иконой Богоматери с Младенцем в правой руке. На иконе «Прп. Онуфрий Египетский и Петр Афонский» (1838, брат мон. Вениамина иером. Макарий II Галацианос; Ibid. N 135) представленные рядом анахореты, которые имеют общий день памяти. Это родство по духу и подвигу усиливается благодаря стандартизации художественной манеры, когда фигуры, лики, типологические черты святых почти неотличимы друг от друга. |
| Бог облачился в человека (Ibid. 607 sqq.). Божество и человечество Христа суть две несомненные реальности. Христос есть подлинный Бог, сотворивший весь мир и действовавший в ВЗ как Бог Израиля (Ibid. 468 sqq.). Он также настоящий, а не призрачный человек. Спасение человечества совершилось в Его теле (Ibid. 411-412), к-рое было не призрачным, но реальным и способным страдать (Ibid. 470). Его божество и человечество свт. Мелитон называет природами: Христос «является по природе Богом и человеком» (Ibid. 58). Природы не отделены друг от друга, но соединены настолько тесно, что свойственное человечеству можно относить к божеству и наоборот. Свт. Мелитон новаторски использует формулировки и образы, к-рые получили развитие в позднейшей традиции как выражение общения свойств двух природ Христа (communicatio idiomatum). В этом смысле он говорит об Израиле, что тот убил своего Господа (Ibid. 578) или причинил своему Владыке и Создателю невиданные ранее страдания (Ibid. 597 sqq.), он говорит о Боге, к-рый был убит (Ibid. 735). В том, что Бог стал человеком, была сотериологическая необходимость: Он пришел на землю, чтобы возвести человека на высоту небес (Ibid. 329-331). Однако не в В. как таковом полагает свт. Мелитон центр спасительной миссии Христа, а в Его страданиях, поскольку только путем страданий можно было избавить от страданий человечество: «Господь… пострадал за страдавшего, был связан за связанного, был судим за осужденного и погребен за погребенного» (Ibid. 767-771). В. у свт. Мелитона приобретает всеохватывающий характер. Христос не просто облекся в человека, но вместил в себе всё (τ πντα Ibid. 37-38). III. Сщмч. Ириней , еп. Лионский, формулировал свою христологическую доктрину в противовес гностическим учениям - в первую очередь Василида, Валентина и Маркиона . Именно они предопределили тематику христологии сщмч. Иринея, в к-рой под давлением полемики центральное место заняли реальность Божества и человечества Христа, подлинность соединения в Нем тварного и нетварного начал, а также всеохватывающее значение В. Слова, Которое возглавило весь мир. |
| Κανν α», δ η», το Μρτυρος χος πλ. δ " Ερμς «πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων Τραννος, τος θεοσεβσιν, μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν· Τν Δημιουργν κα Λυτρωτν νεβα, ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας». Σημειωθες τ χριτι, το Σωτρος ατκλητος, σ πρς τος γνας νδρικς χρησας, κα νκην ρμενος, κατ» ντιπλων Μρτυς Χριστο, τος νικητικος κατεκοσμθης στεφνοις, νθως ναμλπων· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Μυστικωτρ κλμακι, κεχρημνος τ αματι, πρς τν πρ σο δι Σταυρο κχαντα, τ αμα τ διον, σφαγιασθες νλθες φαιδρς, τς τν δυσμενν διεκφυγν μεθοδεας, κα χαρων νακρζεις· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. γιασθες δι» δατος, Νικηφρε κα πνεματος, κα μαρτυρικος πεφοινιγμνος αμασι, μαρτρων μετσχηκας, τν ληθν Χριστο το Θεο, τς φωτοειδος λαμπρτητος παμμκαρ, ν νν νακρζεις· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Τριαδικν Σν σωμτοις Τξεσιν, ν Τρισν ποστσεσι, μαν γαθτητος πηγν ναον, γννητον ναρχον, περτελ Θετητα, δημιουργικν, κα Βασιλδα τν λων· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. Θεοτοκον ερωτρα πφηνας, Θεοτκε πανμνητε, τς περκοσμου τν γγλων τξεως· τν τοτων γρ ττοκας, Δημιουργν κα Κριον κ παρθενικς, πειρογμου νηδος, ν δο τας οσαις, συγχτως τρπτως, μι δ ποστσει, Θεν σεσαρκωμνον. Κανν α», δ θ», το Μρτυρος χος πλ. δ " Ερμς «ξστη π τοτ ορανς, κα τς γς κατεπλγη τ πρατα, τι Θες, φθη τος νθρποις σωματικς, κα γαστρ σου γγονεν, ερυχωροτρα τν ορανν· δι σ Θεοτκε, γγλων κα νθρπων, ταξιαρχαι μεγαλνουσι». Μετστης ς νυμφος ρασθες, ν στολας φανθεσαις ξ αματος, μαρτυρικο, θεας γλαας πρς μετοχν, το κοσμηθντος σματος, κα καλλωπισθντος τ σταυρ, τ πθει τ Τιμ, το πντων εεργτου, Νικηφρε παμμακριστε. θλχθης το Δεσπτου τας καλλονας, ν οδν ραιτερον νδοξε, κα τς ατο, σπεδων πολαειν διηνεκος, κα επρεπος λαμπρτητος, ξφει κτεμεν σου τν κεφαλν, ρθισας τυρννους, πυρομενος τ πθ, Νικηφρε το Κυρου σου. Λαμπρς κατ τς πλνης Μρτυς Χριστο, ριστεσας κα τατην τρεψμενος, ς νικητς, στφος κομσω τ κορυφ, τ τν χαρτων νδοξε, κα νν συγχορεεις μαρτυρικς, Μαρτρων τας χορεαις, παμμκαρ Νικηφρε, περ τν θρνον το Παντνακτος. Τριαδικν Πατρς ξ γενντου θεοπρεπς, τν Υν γεννηθντα δοξζοντες, κα τ εθς, Πνεμα πρ ανων κπορευθν, τρες ποστσεις σβομεν, τς περουσου κα ρχικς, Τριδος νωμνας, νσει συγχτ, κα εσεβοντες μεγαλνομεν. Θεοτοκον ρθης Παρθνε Μτηρ Θεο, πρ φσιν τεκοσα ν σματι, τν γαθν, Λγον κ καρδας τς αυτο, ν Πατρ ρεξατο, πντων πρ ανων ς γαθς, ν νν κα τν σωμτων, πκεινα νοομεν, ε κα τ σμα περιββληται. |
| ρμηνεα, μως, ν πιχειρετε ν δσητε ες τ δικαιματα, τ ποα δθεν χετε, οδποτε πολμβανε καθολικς ποδοχς ντς τς κκλησας. γκριτοι σχολιαστα το κανονικο δικαου φεραν λκληρην σειρν ντιρρσεων κατ τς μετρας κατανοσεως το δικαιματος ποδοχς κκλτου π το Θρνου Κωνσταντινουπλεως. Οτε α σγχρονοι κατ τπους ρθδοξοι κκλησαι δχονται τ τοιοτο προνμιον μν. Οτως, σπουδαος Βυζαντινς κανονολγος ωννης Ζωναρς σημεινει: «Ο γρ πντων δ τν μητροπολιτν πντως Κωνσταντινουπλεως καθιεται δικαστς, λλ τν ποκειμνων ατ. Ο γρ δ κα τος τς Συρας μητροπολτας, τος τς Παλαιστνης, κα Φοινκης, τος τς Αγπτου, κοντας λκσει δικσασθαι παρ ατ. λλ ο μν τς Συρας, τ τς ντιοχεας πκεινται φρ, ο δ τς Παλαιστνης, τ το εροσολμων, ο δ τς Αγπτου, παρ τ λεξανδρεας δικσονται, παρ κα χειροτονονται, κα ος περ πκεινται». Δι το σφετερισμο, μως, τοιοτου δικαιματος, ν προκειμν δν σχολθητε κμη μ τν φαρμογν τν σχυουσν κανονικν ρχν, τν καθοριζουσν τς νεργεας τς πλευρς, τις ποδχεται τ κκλητον. Γνωστν τυγχνει τι Μιχαλ Ντενισνκο ξακολοθει ν νεργε, τν πιβληθντων ες τοτον κκλησιαστικν πιτιμων κα φορισμο π τς κκλησας, δι κα στρησεν αυτν το δικαιματος σκσεως τς προσφυγς το κκλτου, συμφνως πρς τς βασικς ρχς το κανονικο δικαου, ατοκατκριτος γενμενος. Σες πεδξασθε τν κπτωσιν το Ντενισνκο, κατοι εχατε λβει μχρι ττε τν πρτην κκλητον προσφυγν τοτου. Ες τ π μερομηναν 31ης Αγοστου 1992 Γρμμα τ Πατριρχ Μσχας κα Πασν τν Ρωσσιν λεξ Β’ νεκοινσατε: «… καθ’μς γα το Χριστο Μεγλη κκλησα ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν π το θματος ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ Συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθμς δελφν κκλησαν». ερ Σνοδος τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως δν λαβεν π’ψιν ατς τ πολλαπλ προβλματα τς κανονικς διαδοχς κα το θους τν, ος δξατο ες τν μετ τατης κοινωναν, «εραρχν», καπερ παλαιτερα κκλησα Κωνσταντινουπλεως πεδχετο τν σπουδαιτητα τς ντιμετωπσεως τν ζητημτων τοτων δι τν θεραπεαν το Οκρανικο σχσματος, δεξαμνη π τοτων πσας τς παραιττους πληροφορας κατ τν διρκειαν συνομιλιν τν μετρων κκλησιαστικν ντιπροσωπειν. |
| Κανν α», δ δ», τν Μαρτρων χος δ " καθμενος ν δξ πρ ννοιαν πθος, τν γων Μαρτρων σου, περβανει πντα, Λγε λογισμν τ παλασματα, κα ο νδρεοι γνες κα τ παθλα, παρσχες, νομμως ατος ναθλσασι. Μαν γνμην διαφροις, ακιζμενοι σμασιν, ο Χριστο πλται, περβολικς πεδεξαντο, να Θεν ν σταδ μολγησαν, κα πολθεον, πλνην σαφς ξηφνισαν. Ναζαρου, Γερβασου, Προτασου, Κελσου τε, τν σεπτν Μαρτρων, γγελοι τν πλην θαμασαν, πς ν σαρκ τ σρκ συμπλεκμενοι, κατηδφισαν τοτον ες γν νδρικτατα. ς γενναοι στρατιται, ς ττητοι Μρτυρες, ο Χριστο πλται, ς τς εσεβεας πρμαχοι, τς ορανους σκηνσεις κληρσασθε, κα χορος τν γγλων, ε παγλλεσθε. Θεοτοκον Μ κενσας τος πατρους, πρθεος χραντε, Θεοτκε κλπους, κλποις σου χρντοις καθζεται, θεαν καθδραν τος πσιν γαθτητι, τοιμζων κα δξαν, ε διαμνουσαν. Κανν β», δ δ», το σου χος δ " παρθντα σε δοσα ξυγρφου ς κλαμος σο γλσσα, παναληθς γεγνηται, ριστα Παμμκαρ, γρψασα ς ν πνακι, Χριστο τ σεβσμια, κα σωτηριδη παθματα. νυψομενος ς φονιξ τας θεωραις, τν ρετν ψκομον, δνδρον καθωρθης, γλυκασμν σωτριον, παρχων τος μλπουσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε. ψηγορ τν λγων σου θεοφντορ, τς τς Πανγνου μνησας, κα πντων γων ορτς λαμπρτατα, κραυγζων γηθμενος· Δξα τ δυνμει σου Κριε. Θεοτοκον κατ φσιν λεθερος τν δαν, δολου μορφν πτχευσε, χρησττητος πλοτ Μτηρ ειπρθενε, κ σο καθ» πστασιν, λον προσλαβν τ μτερον. Κανν α», δ ε», τν Μαρτρων χος δ " ξστη τ σμπαντα Ακαις τ σμ σου, Ναζριε μλησε, στρβλαις κα βασνοις πολυπλκοις, μρον εδες· θεν πηγζει μν, κατευωδιζον τς ψυχς, πστει διστκτ σε, τν τιμντων Πανεφημε. ανσιν αμτων σου, κατσβεσας τος νθρακας, τς πολυθεας θλοφρε, λην παθημτων χαλεπν, φλγεις θε χριτι,το Σωτρος Ναζριε. Τ νθη τ πνοντα, σμν νθου γνσεως, τς θεογνωσας τος λειμνας, το Παραδεσου δνδρα τ γκαρπα, τος περικαλες κα φωταυγες, Μρτυρας μνσωμεν, κα πιστς μακαρσωμεν. μνεσθω Ναζριος, μεγαλυνσθω Κλσιος, μα Προτασ γενναος, νευφημεσθω πστει Γερβσιος, ο τς κκλησας κλινες, στλοι κα θεμλιοι, ρραγες χρηματσαντες. Θεοτοκον ομφαα τ πρτερον, τν δμ φυλττουσα, ντα τος πιστος γν παρχει, σημειουμνοις τιμ αματι, πλαι κενωθντι κ πλευρς, λγχς κκεντματι, το κ σο νατελαντος. |
| πειδ πολλο τν κκλησιαστικν εταξαν συγχεν κα νατρπειν βουλμενοι, φιλχθρως κα συκοφαντικς ατας τινς κατ τν οκονομοντων τς κκλησας ρθοδξων πισκπων συμπλσσουσιν, οδν τερον, χρανειν τς τν ερων πολψεις, κα ταραχς τν ερηνευντων λαν κατασκευζειν πιχειροντες· τοτου νεκεν ρεσε τ γ συνδ τν ν Κωνσταντινουπλει συνδραμντων πισκπων, μ νεξετστως προσεσθαι τος κατηγρους, μηδ πσιν πιτρπειν τς κατηγορας ποιεσθαι κατ τν οκονομοντων τς κκλησας, μηδ μν πντας ποκλεειν. λλ ε μν τις οκεαν τιν μμψιν, τουτστιν διωτικν, παγγοι τ πισκπ ς πλεονεκτηθες, λλο τι παρ τ δκαιον παρ ατο πεπονθς, π τν τοιοτων κατηγοριν μ ξετζεσθαι, μτε πρσωπον το κατηγρου, μτε τν θρησκεαν. Χρ γρ παντ τρπ, τ τε συνειδς το πισκπου λεθερον εναι, κα τν δικεσθαι λγοντα, οας ν θρησκεας, τν δικαων τυγχνειν. Ε δ κκλησιαστικν εη τ πιφερμενον γκλημα τ πισκπ, ττε δοκιμζεσθαι χρ τν κατηγοροντων τ πρσωπα· να, πρτον μν αρετικος μ ξ κατηγορας κατ τν ρθοδξων πισκπων πρ κκλησιαστικν πραγμτων ποιεσθαι. Αρετικος δ λγομεν, τος τε πλαι τς κκλησας ποκηρυχθντας, κα τος μετ τατα φ μν ναθεματισθντας· πρς δ τοτοις, κα τος τν πστιν μν τν γι προσποιουμνους μολογεν, ποσχσαντας δ, κα ντισυνγοντας τος κανονικος μν πισκποις. πειτα δ, κα ε τινες τν π τς κκλησας π αταις τισ προκατεγνωσμνοι εεν κα ποβεβλημνοι, κοιννητοι, ετε π κλρου, ετε π λακο τγματος, μηδ τοτοις ξεναι κατηγορεν πισκπου, πρν ν τ οκεον γκλημα πρτερον ποδσωνται. μοως δ κα τος π κατηγοραν προλαβοσαν ντας, μ πρτερον εναι δεκτος ες πισκπου κατηγοραν, τρων κληρικν, πρν ν θους αυτος τν παχθντων ατος ποδεξωσιν γκλημτων. Ε μντοι τινς μτε αρετικο, μτε κοιννητοι εεν, μτε κατεγνωσμνοι, προκατηγορημνοι π τισι πλημμελμασι, λγοιεν δ χειν τιν κκλησιαστικν κατ το πισκπου κατηγοραν, τοτους κελεει γα σνοδος, πρτον μν π τν τς παρχας πντων πισκπων νστασθαι τς κατηγορας, κα π ατν λγχειν τ γκλματα το ν αταις τισν πισκπου· ε δ συμβαη δυνατσαι τος παρχιτας πρς διρθωσιν τν πιφερομνων γκλημτων τ πισκπ, ττε ατος προσιναι μεζονι συνδ, τν τς διοικσεως κενης πισκπων πρ τς ατας τατης συγκαλουμνων· κα μ πρτερον νστασθαι τν κατηγοραν, πρν γγρφως ατος τν σον ατος πιτιμσασθαι κνδυνον, επερ ν τ τν πραγμτων ξετσει συκοφαντοντες τν κατηγορομενον πσκοπον λεγχθεεν. Ε δ τις καταφρονσας τν κατ τ προδηλωθντα δεδογμνων, τολμσειεν βασιλικς νοχλεν κος, κοσμικν ρχντων δικαστρια, οκουμενικν σνοδον ταρσσειν, πντας τιμσας τος τς διοικσεως πισκπους, τν τοιοτον τ παρπαν ες κατηγοραν μ εναι δεκτν, ς καθυβρσαντα τος καννας, κα τν κκλησιαστικν λυμηνμενον εταξαν. Κανν Ζ´ |
| βερδα, eine Pflanze: τ γριοκρδαμον DelAn II 373,22; 374,20. γουν θλσπι 375,22. βεριδα γριον κρδαμον 309,8.– Vgl. βηρς LS; βεροι Kr X βεριδριον, τ Satteltasche ? VNicPat 325,3.– Detor IV. βεριδρις s. βερηδριος βερδες, ο Kuriere, Postboten: StephDiac 1128ΑΒ.– Vgl. βρεδον. βριδον s. βρεδον βερικοκκα, Aprikosenbaum: Achmet 146,8.12 (v.l. -α).– Duc; Somav -κι, Stam -κα, HL -κε. βερκοκκον, τ (lat. pl. praecoca) Aprikose: ErmAnecd 255. Seth 27,20; 90,7. JoMaurR 434. DelAn II 493,5; BoissAn II 394.397. TextPlant 3,49; 56. βερεκκιον FuchsKrank 100,18. βερκουκον DelLex 64,12; 79,5; 84,2. βερρκουκκα DelAn II 472,28. βερκκια τ βερκοκκα DelAn II 285,15.– LS, Kr, Soph, Duc, TLG,LexByz 309, JÖB 42 (1992) 75–78; s. πραικκκιον. βερικοκκχροος aprikosenfarben: βλτιον PsKod 155,4. βερμιον s. βιρμιον βερν s. βιρρον βρινον, τ (= βηρον, βιρρν ?) Mantel ? β. τοι μαντ λευκν DrexlTraum 60. βρνακλος, (lat. vernaculus) öffentlicher Sklave, Staatssklave: LydMag 66,16. Suda IV 711,5 –L, DGE. βερνδιον, τ ein Kleidungsstück: DrexlTraum 58. βερνικριον, τ Nitrum: PaulAeg II 362,17. Hippiatr II 102,11. DelLex 70,32. DelAn II 282,3; -ιν 332,3. βερονικριον Galen XIV 359.– LS, DGE (βερενικριος), TLG, Duc; KahAbend 381,56; LMA VI 302 (Nitrum). βερονκη, Harz, Bernstein: AemOl II 97,27. EustOd 1483,32. KypTyp 94,7.10. DelAn II 286,13. Alchim 349,10 (v.l. βερωνικν). Zimt ?: β. κινμωμον DelAn II 331,20.– DGE, TLG, Duc + App I, Pradel 111; (Stam); s. βερενκη; vgl. LMA I 2008–12. βερονκι(ον), τ Harz, Bernstein: DelAn I 622,13; II 282,4; 308,13; 313,16. Alchim 392,11. Zimt ? β. κινμωμον DelAn II 308,8.15; 321,14; 332,6.– HL, Stam βερνκι(ον). βερονχιν, τ Beryll: BoissAn II 396. βεροτα, (lat. verutum) Wurfspieß: CorpGloss.– Vgl. βηρττα. βερουτριος, (lat. verutus) mit einem Wurfspieß Bewaffneter: LydMag 72,21 (pro δισκοβλος). Βερροαθεν von Berrhoia: DemChom 42,1 (=PitParal 185). βρσος (lat. versus) verwendet: τ χρος Bas В 1068,23; βρσα γγονε τ δανεισθντα 1529,3. -ον ν τ δνειον, τουτστι ναγκαον Zepos IV 332 ις». δαπνημα 388 Α.78. τ β. FontMin VIII 68,18; 74,31; 124 (9,7,6).– (βρσο Kr, HL). |
| Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι Ο Ν Τ Κ» το ατο μηνς, Μνμη το γου Μεγαλομρτυρος ρτεμου. Στχοι πντα λαμπρς ρτμιος ν β, Τμηθες πλθεν ες πρτατον κλος. Εκδι ρτμιος πυκινφρων αχνα τμθη. Μνμη το σου κα θεοφρου πατρς μν Γερασμου το νου, το κ Τρικλων τς Πελοποννσου, ο τ σεπτν κα γιον λεψανον σζεται φθορον ν Κεφαλλην. Ο γιοι Μρτυρες βρης, νης, Ζεβινς, Γερμανς, Νικηφρος, ντωννος, κα γα Μρτυς Μαναθ παρθνος, ξφει κα πυρ τελειονται. Τας ατν γαις πρεσβεαις, Θες, λησον μς. μν. Κανν α», δ ζ», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " ντθεον πρσταγμα ττητον φρνημα, ρραγεσττην, ψυχς καρτερτητα, ρτμιε κτησμενος, χθρν πανουργεματα, Μρτυς κατργησας, μλπων μμελστατα· ν ελογημνος κα περνδοξος. οας τν αμτων σου, τν πηρμνην, βασνων κατσβεσας, πυρν Θεομακριστε, κα δρσ το Πνεματος περιχεμενος, χαρων νεκραγαζες, ν ελογημνος κα περνδοξος. σεων χριτας, ναπηγζων, παθν πεκκαματα, σβεννεις θε χριτι, δικεις δ πνεματα πιστασαις σου, νδοξε ρτμιε· δι μεγαλοφνως σε μακαρζομεν. Θεοτοκον Νεκρος τν πηγσαντα, θανασαν, Παρθνε πανμωμε, θεοπρεπς κησας, ατν ον κτευε, το θανατσαι μν, πθη τ το σματος γν, κα αωνου καταξισαι ζως. Κανν α», δ η», το γου Μεγαλομρτυρος χος β " Κμινος ποτ Μστιξι σφοδρας, ρτμιε τ σμα, κδαπανμενος πνεγκας, ναποσκοπομενος, τν ντδοσιν τν μλλουσαν, ν νμει σοι κραυγζοντι, νδοξε Δεσπτης· Πντα τ ργα, μνετε τν Κριον. Αμασι τος σος, γ καθηγισθη, κα ατρεον ναδδεικται, σμα τ πολαθλον, πσαν νσον, πσαν κκωσιν, πσαν δαιμνων πντοτε, βλβην ποδικον, κ τν πιστς προσφευγντων σοι. Κσμος θλητν, δεχθης τ ν κσμ, εσεβοφρνως πωσμενος, κα τ περκσμια, βραχυττ ξωνομενος, τιμ σου ρτμιε, αματι νακρζων· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. κλυστος λιμν, χειμαζομνοις φθης, κα θαλαττεουσιν κστοτε, κινδνοις κα θλψεσι, κα παθμασιν ρτμιε· ν διασζμενοι, χριτι μελδομεν· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Θεοτοκον εσαντας μς, πικρ το ξλου βρσει, κα συμπτωθντας λισθμασι, Πναγνε νπλασας, Πλαστουργν ποκυσασα, κα Λγον νυπστατον, χραντε, ν μνομεν, πντα τ ργα ς Κριον. Ερμς «Κμινος ποτ, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». |
| Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ ποον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συναινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσφυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης. |
| περλμπρ σημε σε, Μκαρ δι στρων Χριστς λιος, καταυγζει κα φωστρα σε, τν σκοτισμνων ναδεκνυσι. Κα τος τρποις φιλθεος, κα τας θεαις πρξεσιν ξιγαστος, Μακαρα χρημτισας· δι τοτο πστει σε δοξζομεν. Φανερος τ κρυπτμενον, χρνοις π πλεστοις νν θεον τρπαιον, το Σταυρο, δι ο σεσσμεθα, κα δαιμνων πλνης λυτρθημεν. Θεοτοκον. Τν ψυχν μου καταγασον, τν σκοτισμνην τος πλημμελμασιν, τν λιον κυσασα, τς δικαιοσνης ειπρθενε. δ ε´. ρθρζοντες, βομν σοι. ρθρσας πρς τν δυτον λιον, κα Δεσπτην, Βασιλε θεσοφε, φωτς νπλεως γγονας. γπην κα τελεαν συμπθειαν, ς πορφραν, φοροσα κατκησας, νν ες τ νω βασλεια. Συνφθης σωμτων λνη χοροστασαις, Θεν θεραπεσασα, τας ναρτοις σου πρξεσι. Θεοτοκον. Παρθνε τν ψυχν μου καθρισον μολυνθεσαν, δονας το σματος, τ πηρε το φεως. δ ´. Τν δησιν κχω. Συνθροισας θεοφρων Πατρων, τν μακριον χορν παραδξως, κα δι ατν, Κωνσταντνε τς πντων, κυμαινομνας καρδας στριξας, μτιμον δοξολογεν, τ τεκντι τν Λγον κα σνθρονον. Πιστεσασα π Κριον ζντα, τν τ εναι παρεχμενον πσι, τν βδελυκτν, κα ματαων εδλων νεκροποι πεβλου θρησκεματα κα εληφας περιχαρς, βασιλεαν λνη ορνιον. Παλμ σου κυβερνμενοι Λγε, γνωσας τ βαθτατον σκτος, κα τς δεινς θεας τν σλον, ο δι σο βασιλεοντες λιπον, κα χθησαν πρς γαληνος, εσεβεας λιμνας γηθμενοι. Θεοτοκον. τρευσον νιτως νοσοσαν, κα τ δγματι δεινς πληγωθεσαν, το πονηρο, τν καρδαν μου Κρη, κα τς ν σο θεραπεας ξωσον, κα σσν με τν π σο, πεποιθτα πρεσβεαις σου χραντε. Κοντκιον. χος γ´. Παρθνος σμερον. Κωνσταντνος σμερον, σν τ μητρ τ λν, τν Σταυρν μφανουσι, τ πανσεβσμιον ξλον, πντων μν τν ουδαων ασχνην ντα, πλον δ πιστν, νκτων κατ ναντων· δι μς γρ νεδεχθη, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν. Οκος. Κωνσταντνον πιστο σν τ μητρ τιμσωμεν· το Προφτου γρ ατο λγους κροασμενοι, ν κδρ κα πεκ κα κυπαρσσ, τν τρισνθετον Σταυρν κατενησαν, δι ο τ σωτριον πθος ξηκολοθησε, κα πντας παρστησαν τος ουδαους παρασκευζεσθαι, δεξαι τος λαος μγα δικαωμα, τ κεκρυμμνον δι τν φθνον, κα βασκαναν τν ατν· κα τοτο ερντες νδειξαν ατο. Δι τοτο τος πσι νικηφροι νεδεχθησαν, πλον φροντες προσμχητον, σημεον μγα, κα ν πολμοις φρικτν. |
|
|
