| Deus honorem Deo postulat; et postulat cum alterius significatione personaë «Qui», inquit, «apparuit tibi eum lugeres»; ne qua personae ejusdem confusio nasceretur (De Tr., IV. 30). Sed significata personarum intelligentia, et distincto innascibilitatis nativitatisque sensu… non solitarium Deum docuit (ibid., IV, 33). Nam discretio tantum personae in «te» et «tuus» posita est, in nullo tamen naturae distincta confessione (ibid., IV, 35). Habitantem abeo in quo habitet discernens, personae tamen tantum distinctione, non generis… (ibid., IV, 40). In quibus Pater et Filius non persona, sed natura unus et verus Deus uterque est (ibid., V. 10). Vel quid praeter significationem personae in Domino ac Domino coaptabis? (ibid., V, 16). Ut indivisus atque inseparabilis, non ex persona, sed ex natura, subsistens ex Patre unigenitus intelligatur… (ibid., V. 35). Discernitur persona accipientis, et dantis; ne ipse idem sit unus et solus (De Synod., 14). Non persona Deus unus est, sed naturä quia nihil in se diversum ac dissimile habeat natus et generans. Et post haec, unam substantiam Patris et Filii dicendo, non erra!: aut unam substantiam negando, jam peccat (De Synod., 69). Unius nominis, atque naturae (De Tr., VII, 8). Naturae unitas (ibid., VII, 21). Nativitatis hoc sacramentum est. ut Pater et Filius in unitate naturae sint (ibid., VII, 26) Naturae in his unitas (ibid., VIII, 10). Indissimilis unitate naturae (ibid., VII, 40). Docet Apostolus unitatem esse naturae (ibid., VIII, 28). Hanc igitur in Patre et Filio naturae unitatem (ibid., VI, 13). Personarum autem ita facta distinctio est, ut opus referatur ad utrumque (ibid., IV, 20). Ut personarum distinctio obsoluta esset, angelus Dei est nuncupatus (ibid., IV, 23). Tuto enim, jam personarum discretione praemissa, ne solitarii error subesset, absolutum et verum ejus nomen edicitur (ibid., IV, 24). Neque enim aliam, quam personae, intulit lex significationem (ibid., V, 5). Volens igitur lex, immo per legem Deus personam paterni nominis intimare, Deum Filium angelum Dei locuta est (ibid., V, 11. Срав. V, 24). |
| Σταυροθεοτοκον χος δ» δωκας σημεωσιν Νεκρομενον βλπουσα, Χριστν πναγνος Δσποινα, κα νεκροντα τν δλιον, λλυζε κρζουσα, πικρς τ κ σπλγχνων, ατς προελθντι, κα τ μακρθυμον ατο, ποθαυμζουσα κατεπλττετο· Τκνον μου ποθειντατον, μ πιλθ τς δολης σου, μ βραδνς φιλνθρωπε, τ μν καταθμιον. πστιχα Δοξαστικν χος α " νδρου εροσολυμτου Τ τριστλεχον θροισμα, ο σριθμοι τς γας Τριδος,σπερ στρες φαεινο κ τς ας φανντες, τν κτσιν συγκαλοσι, πρς ερν πανγυριν, Πρβος, κα Τραχος σν νδρονκ τ σοφ· τς γρ σρκας ατν θηροις παρδωκαν, κα τ αματι τν γν πορφυρσαντες, στεφηφροι ν ορανος, μτ» γγλων χορεουσιν, ατομενοι πρ μν τν φιλνθρωπον Θεν, πλημμελημτων φεσιν δωρηθναι, κα τ μγα λεος. Θεοτοκον χος α« Τν ορανων ταγμτων Μεταβολν μοι το βου, Παρθνε δρησαι, π τν μπαθν με, μεταφρουσα τρπων, πρς θεας παθεας, νεσιν μο, κα οκεωσιν ρρητον, πνθος χαρμσυνον βρειν μου τν ψυχν, ενως μοι παρχουσα. Σταυροθεοτοκον χος α» Τν ορανων ταγμτων αρτηθντα ς εδεν, π Σταυρο τν μνν, μωμος Παρθνος, θρηνδοσα βα· Γλυκτατν μου τκνον, τ τ καινν, κα παρδοξον θαμα; πς κατχων τ πντα ν τ χειρ, π ξλου προσηλθης σαρκ; πολυτκιον χος πλ. α " Τν συνναρχον Λγον Τν γων Μαρτρων τ κατορθματα, ορανν α Δυνμεις περεθαμασαν, τι ν σματι θνητ, τν σματον χθρν, τ δυνμει το Σταυρο, γωνισμενοι καλς, νκησαν ορτως, κα πρεσβεουσι τ Κυρ, λεηθναι τς ψυχς μν. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Κανν τν γων Μαρτρων, ο κροστιχς. Μλψοιμι τν σν Μαρτρων Στερ κλος. ωσφ. δ α« χος πλ. δ» ρματηλτην Φαρα Μαρτυρικας γλασμνοι χρισι, τ στεφοδτ Χριστ, ν ορανος πθ, Μρτυρες παρστασθε, φωτ καταυγαζμενοι, τρισηλου λαμπδος, κα πντας καταφωτζετε, πστει τος μς μακαρζοντας. ν διωγμ τς εσεβεας φθητε, πσαν δικοντες, τν δυσσεβ πλνην, Μρτυρες ττητοι, γενναοις γωνσμασιν, ς καλο στρατιται, ς κκλησας ρεσματα, κα τς ληθεας κραταωμα. Λελογισμν διανο Πνσοφοι, ποκρουσμενοι, τν πονηρν ζλην, κα τν γριανουσαν, τς σεβεας θλασσαν, τας το Πνεματος αραις, πρς τος λιμνας φθσατε, τος πουρανους γηθμενοι. Ψυχας Μαρτρων τ μν συγχαρουσι, Μρτυρες πνεματα, ν ορανος ντως, Πρβε κα νδρνικε, κα Τραχε μακριε· νδρικς γρ τος πνους, τς μαρτυρας νσατε, νκαις θεκας κλεζμενοι. Θεοτοκον τ Πατρ κα τ γ Πνεματι, Λγος συνναρχος, Παρθενικν μτραν, βουληθες κατκησε, κα σρξ τρπτως γγονε· κα παθν κουσως, Μαρτρων θεα στρατεματα, πστει ναθλεν παρεσκεασεν. |
| Sarah Karush, “Couple with 16 Kids, and Counting, Defies Russia’s Population Trend”, Associated Press, April 28,2001. Peter Ford, “Churches on Wane in Europe”, Christian Science Monitor, October 25, 1999, p. 1. “Has Christianity Lost Its Identity in Europe?” Classical Christian News, October 8, 1999. http://www.prayerbook.ca/psalm699.htm Ibid. Nadia Rybarova, “Czech President Vaclav Havel: Man May Have Lost God”, Associated Press, September 4,1997. Ibid. Larry Witham, ” ‘Christian Nation’ Now Fighting Words; Fordice Fumbles in PC Territory”, Washington Times, November 23,1992, p. 1. Gary DeMar, America’s Christian History: The Untold Story (Atlanta: American Vision, 1995), pp. 51–58. Ibid., p.l. Ibid., p. 12. Ibid., p.3. Ibid., p. 11. Ibid., p.2. Ibid. Ibid., p. 11. Ibid., p. 3. Excerpts from Supreme Court Opinions on Prayer”, New York Times, June 20, 2000, p. 22. Marina Zogbi, ” Marilyn Manson – a Controversial Conversation with the Irreverent Reverend”, Metal Edge, July 1996. http://vww.cfaweb.com/manson/press/me796.htm Charles Lane, “High Court Lets-Ruling on Church, State Stand”. Washington Post, May 30, 2001, p. 3. American Humanist Association, Humanist Manifesto II, 1973. http://humanist.net/documents/manifesto2.html Ibid. Ibid. Ibid. Ibid. Ibid. Ibid. Jim Nelson Black, When Nations Die (Wheaton, 111.: Tyndale House Publishers, 1994), p. xix. C. S. Lewis, God in the Dock: Essays on Theology and Ethics, Walter Hooper, ed. (Grand Rapids, Mich.: William B. Eerdmans Publishing Company, 1972), p. 262. “ACLU Asks Judge to Reel in Republic’s Fish Symbol”, Associated Press, May 6, 1999. Bishop Norman McFarland, “A July 4 Meditation on the Faith of the Founders: One Nation Under God”, Orange County Register, July 2, 1995, p. 1. Richmond Newspapers, Inc., et al. Appellants v. Commonwealth of Virginia et al, 448 U.S. 555, No. 79–243, Supreme Court of the United States, Concurring Opinion, Argued February 19, 1980. Decided July 2, 1980. J. William J. Brennan, Jr., “To the Text and Teaching Symposium”, Georgetown University, Washington, D.C., October 12, 1985. http://www.politics.pomona.edu/dml/LabBrennan.htm |
| Danielis Stylitae//Ibid. 1913. T. 32. P. 217-229; Martyrologium Hieronymianum Cambrense//Ibid. P. 369-407; St. Martin et Sulpice Sévère//Ibid. 1920. T. 38. P. 5-136; Le typicon du monastére de Lips à Constantinople//Ibid. P. 388-392; Les passions des martyrs et les genres littéraires. Brux., 1921; Deux typica byzantine de l " époque des Paléologues. Brux., 1921; Martyr et Confesseur//AnBoll. 1921. T. 39. P. 20-49; La Passion de St. Félix de Thibiuca//Ibid. P. 241-276; Cyprien d " Antioche et Cyprien de Carthage//Ibid. P. 314-332; Catalogus codicum hagiographicorum graecorum bibliothecae patriarchatus Alexandrini in Cahira Aegypti//Ibid. P. 345-357; Les martyrs d " Égypte//Ibid. 1922. T. 40. P. 5-154, 299-365; Les saints Stylites. Brux., 1923; Les Actes de St. Marcel le Centurion//AnBoll. 1923. T. 41. P. 257-287; Le calendrier d " Oxyrhynque pour l " année 535-536//Ibid. 1924. T. 42. P. 83-99; La vie de St. Théoctiste de Lesbos//Byz. 1924. T. 1. P. 191-200; Les recueils antiques des Miracles des Saints//AnBoll. 1925. T. 43. P. 5-85, 305-325; Catalogus codicum hagiographicorum graecorum bibliothecae Scholae Theologicae in Chalce insula//Ibid. 1926. T. 44. P. 5-63; La personalité historique de St. Paul de Thèbes//Ibid. P. 64-69; Les lettres d " indulgence collectives//Ibid. P. 342-379; 1927. T. 45. P. 97-224; 1928. T. 46. P. 149-287; Sanctus: Essai sur le culte des saints dans l " antiquité. Brux., 1927; Une Vie inédite de St. Jean l " Aumônier//AnBoll. 1927. T. 45. P. 5-74; L " hagiographie ancienne de Ravenne//Ibid. 1929. T. 47. P. 5-30; Loca Sanctorum//Ibid. 1930. T. 48. P. 5-64; St. Romain martyr d " Antioche//Ibid. 1932. T. 50. P. 241-283; Recherches sur le légendier Romain: La Passion de St. Polychronius//Ibid. 1933. T. 51. P. 34-98; Cinq leçons sur la méthode hagiographique. Brux., 1934; Saints et reliquaires d " Apamée//AnBoll. 1935. T. 53. P. 225-244; Étude sur le légendier romain: Les saints de nov. et de déc. Brux., 1936; Contributions récentes à l " hagiographie de Rome et d " Afrique//AnBoll. |
| 17 января. Память св. Антония Великого (Parva Cat., n. 49. 538). 18 января. Память преп. Евфимия (ibid., p. 436). 27 января. Память св. Иоанна Златоуста (ibid., p. 153). 28 января. Память св. Ефрема Сирина (ibid.). 2 февраля. Сретение Господне. 7 февраля. Память св. Феодора Стратилата (ibid., n. 14, p. 638). 8 февраля. Память св. Иоанна Предтечи (ibid., n. 14, p. 53). 9 марта. Память 40 мучеников (ibid., n. 62, p. 218). 9 марта. Память 14 мучеников, пострадавших в Болгарии за свою твёрдость в соблюдении Великого поста (ibid., n. 63, p. 562). 25 марта. Благовещение (ibid., n. 64, p. 63). 25 марта. Память блаженного Домитиана (ibid., n. 2, p. 474). 5 апреля. Память преп. Платона (ibid., n. 33, 69, p. 525. 568). 14 апреля. Память преп. Пахомия (ibid., n. 7, p. 636). 8 июня. Память Михаила Синадского (ibid., n. 21, p. 507. 640. Ср Ер. II, 200). 11 июня. Память св. Варфоломея (Migne, ibid. 792). 24 июня. Рождение Иоанна Предтечи (ibid., p. 746. Par. Cat., n. 15, p. 53. 495, Magna Cat. 8 p. 22). 29 июня. Память св. ап. Петра и Павла. 6 августа. Преображение Господне (Par. Cat., n. 20, p. 71). 15 августа. Успение Пресв. Богородицы (ibid., n. 23, p. 508). 29 августа. Усекновение главы Иоанна Предтечи (Migne, ibid., p. 757). Если сравнить этот перечень памятей в студийском месяцеслове с перечнем, представленным у проф. Мансветова (Ст. Уст., стр. 100–102), то легко можно заметить, что первый обширнее второго. Это объясняется тем, что профес. Мансветов не мог воспользоваться подлинным текстом Малого Катехизиса для своих изысканий. Отсюда можно сделать тот вывод, что изучение многочисленных рукописей Большого Катехизиса, несомненно, восполнило бы синаксарь студийской обители времён преп. Феодора Студита множеством новых памятей и именно памятей местных, так как в студийском монастыре на каждый день приходилась память какого-либо святого 390 , и подвижники студийские весьма исправно вписывались в местный синодик 391 , а отсюда уже переходили на страницы местного синаксаря 392 . По каким книгам совершалось богослужение, и какие оно имело особенности в дни памяти тех или других святых, об этом в источниках нет сведений. |
| Epoch and Genre: the Sixth Century and the Growth of Hidden Polemics//Judah and the Judeans in the Neo-Babylonian Period. 2003. P. 135-151; Barstad H. M. After the «myth of the empty land»: Major Challenges in the Study of Neo-Babylonian Judah//Ibid. P. 3-20; Betlyon J. W. Neo-Babylonian Military Operations Other than War in Judah and Jerusalem//Ibid. P. 263-283; Blenkinsopp J. Bethel in the Neo-Babylonian Period//Ibid. P. 93-107; Carter Ch. E. Ideology and Archaeology in the Neo-Babylonian Period: Excavating Text and Tell//Ibid. P. 301-322; Edelman D. V. Gibeon and the Gibeonites Revisited//Ibid. P. 153-167; Fried L. S. The Land Lay Desolate: Conquest and Restoration in the Ancient Near East//Ibid. P. 21-54; Hoffman Y. The Fasts in the Book of Zechariah and the Fashioning of National Remembrance//Ibid. P. 169-218; Japhet S. Periodization Between History and Ideology: The Neo-Babylonian Period in Biblical Historiography//Ibid. P. 75-89; Knoppers G. N. The Relationship of the Priestly Genealogies to the History of the High Priesthood in Jerusalem//Ibid. P. 109-133; Lemaire A. Nabonidus in Arabia and Judah in the Neo-Babylonian Period//Ibid. P. 285-298; Lipschits O. Demographic Changes in Judah Between the Seventh and the Fifth Centuries B. C. E.//Ibid. P. 323-376; Oded B. Where is the «Myth of the Empty Land» to be Found?: History Versus Myth//Ibid. P. 55-74; Porten B. Settlement of the Jews at Elephantine and the Arameans at Syene//Ibid. P. 451-470; Sack R. H. Nebuchadnezzar II and the OT: History Versus Ideology//Ibid. P. 221-233; Zertal A. The Province of Samaria (Assyrian «Samerina») in the Late Iron Age (Iron Age III)//Ibid. P. 377-412; Zorn J. R. Tell en-Nasbeh and the Problem of the Material Culture of the Sixth Century//Ibid. P. 413-447; The Context of Scripture/Ed. W. W. Hallo. Leiden, 20032. Vol. 1: Canonical Compositions from the Biblical World; Eng M. What " s in a Name?: Cyrus and the Dating of Deutero-Isaiah//Inspired Speech: Prophecy in the Ancient Near East: Essays in Honour of H. |
| Д. К. были составлены также комментарии на «Утешение философией» Боэция (Ennarationes seu commentaria in V libros B. Severini Boetii philosophi ac martyris de Consalatione philosophiae//Ibid. Vol. 26) и на «Лествицу» прп. Иоанна Лествичника (Ennarationes doctissimae in librum S. Joannis Climaci, qui inscribitur Κλμαξ//Ibid. Vol. 28). К комментариям примыкают др. сочинения Д. К., в к-рых он дал своеобразный «пересказ» основных идей того или иного автора. Наиболее важным в этой группе является трактат «Summa fidei orthodoxae» (Сумма православной веры - Ibid. Vol. 17-18), в нем Д. К. предлагает краткое изложение содержания «Суммы теологии» Фомы Аквинского. Значительное место в наследии Д. К. занимают проповеди, посвященные различным церковным праздникам и библейским чтениям. Общий корпус проповедей Д. К. был разделен издателями на 2 части: «Sermones de tempore» (Ibid. Vol. 29-30 ) и «Sermones de sanctis» (Ibid. Vol. 31-32), при этом были смешаны 2 отдельных сочинения Д. К.: «Проповеди для мирян», состоящие из 2 частей и записанные по просьбе одного из почитателей Д. К., и «Проповеди для духовенства», обращенные Д. К. к братии ордена картузианцев или др. монашеских общин. Соединенные в сборники проповеди принадлежат к разным периодам жизни Д. К. и отличаются большим стилистическим разнообразием. Проч. сочинения Д. К. традиционно объединяются под общим заглавием «Малые сочинения» (Opera minora//Ibid. Vol. 33-41). Всего алфавитный список этой группы насчитывает 94 названия (Ibid. Vol. 42. P. 12-14). Наиболее значимыми из них являются: «О свете христианского созерцания» (De lumine christianae theoriae//Ibid. Vol. 33. P. 235-513), «О природе вечного и истинного Бога» (De natura aeterni et veri Dei//Ibid. Vol. 34. P. 11-97), «О дарах Святого Духа» (De donis Spirituis Sancti//Ibid. Vol. 35. P. 157-262), «О похвале и достоинстве Марии» (De praeconio et dignitate Mariae//Ibid. P. 479-574), «Об авторитете высшего понтифика и вселенского собора» (De auctoritatis Summi Pontificis et generalis concilii//Ibid. Vol. 36. P. 527-674), «Сумма о добродетелях и пороках» (Summa de vitiis et virtutibus//Ibid. Vol. 39. P. 13-242), «О чистоте и счастье души» (De puritate et felicitate animae//Ibid. Vol 40. P. 395-443), «О созерцании» (De contemplatione//Ibid. Vol. 41. P. 135-289) - главное сочинение Д. К. из посвященных мистическому богословию, содержит подробное изложение взглядов писателей, к-рых Д. К. считает своими предшественниками в учении о созерцании, а также изложение личной позиции Д. К. и решение ряда затруднительных вопросов (гл. обр. о способе мистического единения с Божеством и роли разума и воли в приближении к Богу), «О размышлении» (De meditatione//Ibid. P. 71-90) - последнее сочинение Д. К., создано в 1469 г., является своеобразным итогом его мистико-аскетических размышлений и завещанием продолжателям. |
| ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Κανν το ερρχου, ο κροστιχς. Τ πανσφ Λοντι τος μνους πλκω. Ποημα Θεοφνους. δ α " χος πλ. δ» Ερμς «σωμεν τ Κυρ, τ διαγαγντι τν λαν ατο, ν ρυθρ θαλσσ, τι μνος νδξως δεδξασται». Τ τς ερωσνης, χρσματι Παμμκαρ σεμνυνμενος, κατεκσμησας τατην, ρετν τας δαις πανλβιε. ριμον σπερ βτρυν, Πτερ ποθλψας τν δινοιαν, εφροσνης κρατρα, τς σοφας σου πσι προτθεικας. Πτρου το Κορυφαου, θρνου κληρονμος χρημτισας, τν ατο χων γνμην, κα τν ζλον Θεφρον τς πστεως. Αγλ τν σν δογμτων, τν αρετικν τν σκοτειντατον, διεσκδασας γνφον, ερρχα Κυρου θεληπτε. Θεοτοκον Νμου τ παραβσει, κατακεκριμνον τν πρωτπλαστον, τν Σωτρα τεκοσα, Θεομτορ γν λευθρωσας. Κανν α», δ γ», το ερρχου χος πλ. δ» Ερμς «Ορανας ψδος, ροφουργ Κριε, κα τς κκλησας δομτορ, σ με στερωσον, ν τ γπ τ σ, τν φετν κρτης, τν Πιστν τ στριγμα, μνε φιλνθρωπε». Στηλην ρθοδοξας, τ το Χριστο πνσοφε, Λον κκλησα, προθμως φρων νστησας, ν περ κατχουσα, αρετικν τς θους, διαλει φλαγγας, κα τ συστματα. Ορανου κα θεας, μφορηθες χριτος, τν τς κκλησας δογμτων, Πτερ προστασο, πσαις μαχμενος, αρετικν τας θοις, γλωσσαλγαις νδοξε, Λον πανλβιε. Φωτ τ λαμπροττ, καταυγασθες, σιε, τν τς πορρτου, κα θεας νανθρωπσεως, λγον τρνωσας, διπλν επν τν οσαν, κα διπλν νργειαν, το σαρκωθντος Θεο. Θεοτοκον ραιθης ς νμφη, παρθενικος κλλεσι, κεχαριτωμνη Παρθνε, Μτηρ νμφευτε· πσης γρ κτσεως, σ κεχαρτωσαι πλον, ς τν πντων ατιον, Λγον κυσασα. Κθισμα χος γ " Θεας πστεως Θεοις δγμασι, περιαστρπτων, φγγος λαμψας ρθοδοξας, κα αρσεων τ σκτος μεωσας· κα μεταστς κ το βου πανλβιε, πρς τ νσπερον φς κατεσκνωσας· Λον σιε, Χριστν τν Θεν κτευε, δωρσασθαι μν τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Θεας γγονας, σκην το Λγου, μνη πναγνε Παρθενομτορ, τ καθαρτητι γγλους περχουσα· τν πρ πντας μ γον γενμενον, ερυπωμνον σαρκς πλημμελμασιν, ποκθαρον, πρεσβειν σου νθοις νμασι, παρχουσα Σεμν τ μγα λεος. Σταυροθεοτοκον μαντος μνς το Λγου, κρατος, Παρθενομτωρ, ν τ Σταυρ θεασαμνη κρεμμενον, τν ξ ατς νωδνως βλαστσαντα, μητροπρεπς θρηνδοσα κραγαζεν· Ομοι τκνον μου! πς πσχεις; θλων σασθαι, παθν τς τιμας τν νθρωπον. |
| Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος δ Ερμς καθμενος ν δξ, π θρνου Θετητος, ν νεφλ κοφ, λθεν ησος πρθεος, τ κηρτ Παρθν, κα δισωσε, τος κραυγζοντας· δξα Χριστ τ δυνμει σου. ς Κριτ δικαιοττ, νν προσππτω σοι Κριε· κατακεκριμνον, κα κατεγνωσμνον με οκτειρον, κα τς δικαας σου σαι ποφσεως, κα τς στσεως, τν κλεκτν καταξωσον. Τν λστας περιπεσντα, νημροις φιλνθρωπε, τν τραυματισθντα, ασαι Χριστ, πιχων μοι, τς μετανοας τν ονον κα τ λαιον, κα νδων με, καταστολν τν σωτριον. Μαρτυρικ νεδσασθε ξ ψους, σωτηρου μτιον, ν τ πεκδσει, σματος πανεφημοι Μρτυρες, κα τν κδσαντα πρην τους προπτορας, γυμνσατε, πνουν νεκρν ργασμενοι. ητορεοντες νμων, κατενπιον Μρτυρες, το Θεο τν λγον, γνσει εσεβεας κοσμομενοι, σοφος κα τορας πντας, κατσχνατε, σεβοντας, κα τν δυσμεν θανατσαντες. Θεοτοκον π σ καθπερ μβρος, τς σοφας βυσσος, ησος κατλθε, μνην καθαρν σε ερμενος, Θεογενντορ Παρθνε, κα κατκαυσεν, μαρτας, χειμρρους δεινος θε χριτι. Κανν τν σωμτων, δ δ χος δ καθμενος ν δξ καταλπτ δυνμει, κ μ ντων παργαγες, ορανους Νας, Λγε το Θεο περοσιε, κα τ ρρτ σου δξ κατεκλλυνας, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. υθμιζμεναι τν νω, α Δυνμεις το Πνεματος, τας ναις τοτου, κα θεαις αγας πυρσευμεναι, μεταπττους τς τξεις κληρσαντο, μαν σβουσαι, πντων ρχν κα Θετητα. Το προσπου σου τ κλλος, τ ραον θεσασθαι, καταξιωθεσαι, α λειτουργικα σου λαμπρτητες, κα τς κεθεν μφσεις εσδεχμεναι, σο κραυγζουσι· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Θεοτοκον Βασλισσα Παρθνος, διαχρσ στολσματι, ραζομνη, Υ Βασιλε νν παρσταται, συγκρτως γγλους περχουσα, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος δ Ερμς Νν ναστσομαι, προφητικς φη Θες, νν ψωθσομαι, νν δοξασθσομαι, τν πεσντα προσλαβν κ τς Παρθνου, κα πρς φς τ θαυμαστν, νυψν τς μς Θετητος. πς κατκριτος, σο τ Κριτ, πντων κα Θε, μλλω παρστασθαι, κα διελγχεσθαι, περ πντων τν δεινν, ν περ φρνως πλημμλησα κν, κα μαυτν λως κατηχρεωσα! Σσν με Κριε, τι κακν, ππλησμαι πολλν, ασαι Δσποτα, τς μαρτας μου, κα τ λκη τ δειν, κα μ σς πολσθαι με, τν μνον ησο μου, πολλ σοι πτασαντα. Μαρτυρικ Τλος μακριον, ο θλητα, εραντο σαφς, δξης πτυχον, Χριστν δοξσαντες, τος οκεοις μλεσι, τν θλοθτην, ακισμος κα σπαραγμος, μιλεν νδρικς αρομενοι. λβον ορνιον, πανευκλες, θεοι θλητα, στφος μραντον, κα φς νσπερον, κα οκαν μηδαμς παλαιουμνην, χειρτευκτον κληροσθε, Μρτυρες το Χριστο πανεφημοι. Θεοτοκον Σο τ θαυμσια, προφητικα, φησαν φωνα, ρος καλοσα σε, κα πλην χραντε, κα λυχναν φαεινν, ξ ς τ φγγος, ληθς τ θαυμαστν, φρυκτωρε, γν κσμον παντα. |
| Τ δεολογικ στγμα τς σγχρονης πραγματικτητας ξακολουθε ν ρζεται π τν κοσμοθεωριακ ναδμηση το θνους τν 19ον α. Στν ποχ τν Βαυαρν κυοφορθηκε λη μεταγενστερη λλδα. Δν εναι μνον χρος τς λογιοσνης, στν ποο πιβλθηκε τ ερωπακ πρτυπο, λλ κα ατ μικροαστικ κοινωνα, πο κτοτε τρφεται μ τ πνεμα το εσεβισμο, πο κα ατ πωθε μ μεγαλτερη μλιστα ποτελεσματικτητα τ πατερικ παρδειγμα. Ατ πο τε-λικ χθηκε στν παιδεα κα κοινωνα μας δν εναι θρησκευτικτητα, λλ κκλησιαστικτητα, σχση μ τν ποστολικοπατερικ παρδοσ μας, πο γενν χι θικιστς εσεβιστικο τπου, λλ γους. Τελικ «φραγκψαμε», πως τιτλοφορεται να βιβλο το π. Θεοδρου Ζση (π. Θ. Ζση, Φραγκψαμε. ερωπακ μας αχμαλωσα, Θεσσαλονκη 1994). 2. Σ’ ατ τ κλμα, μαζ μ λη τ δημσια κπαδευση κα τ «Μ.τ.Θ.» φσταται τς δυσπητες συνπειες. να -ερωπακ- νοοτροπα βλ-πει τ μθημ μας ς μπδιο στν καθολικ πικρτηση κα κυριαρχα της στν διαμρφωση κατ τ βοληση τν φορων της τς σγχρονης κοινωνας. Ο φορες ατο το πνεματος σχυρζονται, τι τ «Μ.τ.Θ.» λειτουργε ς «θρησκευτικ κατχηση βιωματικο χαρακτρα», «κανοποιε ν πρτοις τν στοχοθεσα τς κκλησας, ποα μσω νς κρατικο μηχανισμο μεταδσει τς θρησκευτικς της πεποιθσεις, να-ζητντας κροατριο» κα «κατ δετερον κανοποιε τ κρτος, τ ποο χρησιμοποιε τν θρησκεα γι τν κοινωνικ λεγχο μσω τς θικοποησης τν πολιτν του». Ποι εναι λση; ρωτον. Κα παντον: «Κατργηση τρα»! (λ. Σακελλριος, πανεπιστημιακς, «λευθεροτυπα», 8.1.2009). Πρκειται γι συνθηματολογα, φυσικ, προσδιοριζμενη -π τ πνεμα κα τς στοχοθεσες τς ερωπακς μετανεωτερικτητας, πο συμμερζονται λοι ο χθρο το Μαθματος, πολιτικο κα διανοομενοι. Τ Μθημ μας, ξ λλου, ς μεσα σχετιζμενο μ τν θνικ μας παρδοση, πικεντρνει τ μνη κα τν θνομηδενιστν τς νεοεποχτικης δεολογας, διτι θεωρεται μπδιο στ στοχοθεσα κα δρση τους. Σοβαρτατη πειλ γι τν στορικ συνχεια το θνους μας προρχεται π τν καλλιεργομενη νεθνικτητα κα τς σαφς ντεθνικς θεωρες, πο εσγονται μεθοδευμνα στ χρο τς στορας κα γενικτερα τς παιδεας. ρθοδοξα μως συνδει ρμονικ τν θνικτητα μ τν περεθνικτητα, διατερα στ χρο τς λατρεας, ξω π κθε ννοια φυλετισμο κα θνικιστικς (δηλ. ρατσιστικς) στερας. Ατ πρπει δι-ατερα ν λαμβνονται πψη, γι τν κατανηση τν ποιωνδποτε ρ-νητικν συμπεριφορν ναντι το Μαθματς μας. |
|
|
