Кат. 63, 75, 105, 127, 131, 158, 190, 203, 272, 274, 372; Burgess R. W. The Passio St. Artemii, Philostorgius and the Dates of the Invention and Translations of the Relics of Saints Andrew and Luke//AnBoll. 2003. Vol. 121. P. 5-36; Bellinati C. Peregrinazioni del corpo di San Luca Evangelista nel primo millennio (120 c.- 1177)//San Luca Evangelista testimone della fede che unisce: Atti del Congr. intern., Padova, 16-21 ottobre 2000. Padova, 2003. Vol. 2. P. 173-199; Bellinati C. et al. Conclusive synthesis//Ibid. P. 747-749; Capitanio M. Studio antropologico dello scheletro attribuito a San Luca Evangelista della basilica di Santa Giustina in Padova//Ibid. P. 255-282; Cecchelli M. Considerazioni sul contesto storico-culturale del reperto e sul significato del simbolo//Ibid. P. 729-743; Molin G. et al. Indagini sulle reliquie attribuite a «San Luca Evangelista», basilica di Santa Giustina in Padova: Studi cristallochimici, isotopici e datazione mediante//Ibid. P. 313-336; Paganelli A. «Arca di San Luca Evangelista»: Risultati sull " indagine palinologica//Ibid. P. 389-466; Sala B. I resti di microvertebrati della tomba di San Luca Evangelista//Ibid. P. 373-388; Terribile Wiel Marin V. L " approccio interdisciplinare alla ricognizione di San Luca Evangelista//Ibid. P. 159-172; Vernesi C. et al. Caratterizzazione genetica del corpo attribuito a San Luca//Ibid. P. 337-353; Bottecchia Deho M. E. Tradizione greca su Luca Evangelista vista in relazione alla sepoltura//Ibid. Padova, 2004. Vol. 3. P. 203-232; Cuscito G. Indizi per una traslazione di Luca a Padova durante la furia iconoclasta//Ibid. P. 523-531; Fedalto G. Ipotesi sulla traslazione delle reliquie a Padova//Ibid. Р. 533-542; Godding R. San Luca nella tradizione agiografica latina//Ibid. P. 135-150; Micalella D. Giuliano Imperatore a Costantinopoli e la presunta traslazione delle reliquie di San Luca//Ibid. Р. 543-562; Morini E. Le reliquie veneziane di San Luca Evangelista//Ibid. P. 379-420; Tilatti A. San Luca nell " agiografia padovana medioevale//Ibid.

http://pravenc.ru/text/2110770.html

Слово в похвалу Диодору, Епископу Тарсийскому (ibid. т. II). Ж. Сочинения Златоуста – во время епископства 398-го года. Беседы против Аномеев – 11-я и 12-я. Беседа о расслабленном, спущенном через кровлю ( Марк. 2, 1–12 ) (На раз. м. Св. Пис. т. II). Беседа на слова: «Отче Мой! аще возможно, да мимо идет от Мене чаша сия». Мат. 16, 39. (ibid). Беседа на слова: «вемы, яко любящим Бога вся поспешествуют во благое». Рим. 8, 28 . (ibid). Слово против клириков, живших вместе с девственницами (Сл. и бесед. на разн. сл. т. II). Слово против девственниц, живших вместе с клириками (ibid). Два слова по случаю перенесения мощей Св. Ап. Фомы (ibid). Беседа о Св. Священномученике Фоке (ibid). Беседы на послания к Колоссаям. 399-го года. Две беседы по случаю бегства консула Евтропия (ibid). Беседа в присутствии Готфов (ibid). Беседа против зрелищ (ibid). Беседа по случаю ссылки Сатурнина и Аврелиана (ibid). 400-го года. Слово по возвращении Св. Иоанна Златоуста из Азии в Константинополь (ibid). Слово по случаю возвращения епископа Севериана (ibid). Беседы на послание к Солунянам. 401-го года. Беседы на Деяния Апостольские. 402-го года. Беседы на послание к Евреям. 403-го года. Два слова перед отправлением в ссылку (На раз. сл. т. II). Беседа на усекновение главы Иоанна Крестителя и о Иродиаде (Маргар. 1764 г. стр. 512–516. Пред удалением Святителя произнесена беседа (по Монфокону т. III, стр. 415) не иная, конечно, как та, которую нужно считать таковою по догадке только. (Минь). Два слова по возвращении из первой ссылки (ibid). Беседа о жене – хананеянке (Бесед. на раз. м. Св. Пис. т. III). Беседы, произнесенные в Константинополе в неизвестное время: Беседа на слова: «аще алчет враг твой, ухлеби его» (На разн. м. Св. Пис. т. II). Беседа 1-я и 4-я на слова Пророка Исаии: «и бысть в лето, в оньже умре Озия царь» – Исаия VI, 1 – о серафимах. (На раз м. Св. Пис. т. I). Беседа на слова Ап. Павла: «но блудодеяния ради кийждо свою жену да имать» – I Kop. VII, 2 – о браке (ibid т. III). Две беседы на слова Ап. Павла: «жена привязана есть законом, в елико время живет муж ея» – 1Кор. 7, 39–40 – о брачной жизни (ibid).

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Nikolsk...

Особое место в сочинениях П. Д. занимает учение о всепроникающем присутствии в мире Божественной благодати. Он убежден, что избавление от греха возможно для человека, но оно произойдет только при содействии благодати. Столь сильный акцент на значении благодати в деле спасения необычен для визант. писателей IX-XII вв. Исключение составляет прп. Симеон Новый Богослов, с трудами к-рого П. Д., по-видимому, не был знаком. Возможно, в данном вопросе П. Д. находился под влиянием прп. Марка Пустынника, к-рый полагал, что человечество через грехопадение Адама наследует от последнего состояние отчуждения от Бога, своего рода духовную смерть, к-рая приводит к физическому разложению и телесной смерти. Средством преодоления такого состояния прп. Марк считал благодать, к-рая подается человеку в крещении. Приняв крещение, верующий возвращает себе ту свободу, к-рую имел Адам до грехопадения, и может свободно выбирать между грехом и добродетелью. Грех, совершенный после крещения, не является чем-то унаследованным от Адама - это результат пренебрежения заповедями ( Marc. Erem. De bapt. 3//SC. 445. P. 306-312). П. Д. утверждает, что любое доброе дело совершается только при содействии благодати. Спасение достигается только «по милости Божией» ( Petr. Damasc. Admonitio//Θιλοκαλα. 1991. Τ. 3. Σ. 64; ср.: Or. alphabet. 10//Ibid. Σ. 136), молитва возможна только из-за присутствия благодати (Admonitio//Ibid. Σ. 10). Благодать есть дар Божий (Ibid. Σ. 13), но Бог может лишить человека этого дара (Ibid. Σ. 42). Все знание, к-рое имеет человек, все его способности, силы и добродетели являются даром Божественной благодати. Без нее нельзя преодолеть грех и устоять в добродетели (Ibid. Σ. 17, 63, 109). Без благодати человечество обречено находиться в состоянии вечной отчужденности от Бога. П. Д. дважды сравнивает благодать с матерью: «Божия благодать есть вселенская мать» (Ibid. Σ. 21, 101), т. к. она рождает человека для спасения и духовной жизни. П. Д. довольно часто связывает благодать Божию с приобретением духовного ведения (πνευματικ γνσις, θεα γνσις). Духовное ведение нельзя стяжать в процессе чтения или обучения, оно дается смиренным людям по благодати (Ibid. Σ. 19; ср.: Ibid. Σ. 14, 24, 26-27, 75. 107). Добродетели не приобретаются теми, кто просто говорят о них (Ibid. Σ. 8, 91-92). Получив по благодати дар божественного ведения, человек оказывается способным изучать и понимать Свящ. Писание (Ibid. Σ. 97). Обожение человека также есть действие благодати; усыновление, т. е. «бытие человеку Богом», достигается «благодатью Даровавшего нам победу над страстями». Быть обоженным значит стать «Богом по благодати» (Ibid. Σ. 9) или «сыном Божиим по благодати» (Ibid. Σ. 58; ср.: Ibid. Σ. 7, 20, 24, 33). Хотя каждый человек обладает свободной волей, правильный выбор происходит при воздействии Божественной благодати, т. к. грех до самой смерти преследует человека, и его свобода нуждается в руководстве (Or. alphabet. 10//Ibid. Σ. 137). Борьба с грехом и стяжание добродетелей

http://pravenc.ru/text/2580382.html

Τ σε νν προσεπω θαυμσιε; ριστν τς συζυγας, σωφροσνης βραβευτν· παιδευτν τν Μοναζντων, παρθενας δηγν· δικαως, μφοτροις ταλαντεοντα· ς περ, διελθντα τ κτερα. Πολλ τ σ προτερματα, κα νθες σου σκησις· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. Δοξαστικν χος β« νατολου το λους πηγ, τος νδεσι πλημμυρε, εσυμπαθτους οκτιρμος, , ωννης Χριστο μιμητς, μγας ποιμν τν λεξανδρων κα φωστρ. Δετε κορεσθμεν ο πτωχο κατ πνεμα, μιμομενοι ατο τν λαρτητα· φιλευσπλγχν γρ στοργ, Χριστν ξενσας δι τν πεντων, ς πλαι βραμ, το μακαρισμο ξιθη, κα παρρησ πρεσβεει, λεηθναι τς ψυχς μν. Θεοτοκον χος β» τε, κ το ξλου σε Τ σοι, ταλαπωρος γ, Δσποινα το κσμου προσοσω; ε μ δακρων πηγς, κα ξομολγησιν τν πεπραγμνων μοι· λλ» λ σου μματι, πβλεψον Κρη, π τν σθνειαν, τς ταπεινς μου ψυχς· λσον, τν παθν μου τ νφη, κα τς κατεχοσης χλος, δομαι πλλαξον τν δολον σου. Σταυροθεοτοκον χος β« τε, κ το ξλου σε Ξλ το Σταυρο σε, ησο, προσαναρτηθντα ρσα, πειργαμος, κλαιε κα λεγε· Τκνον γλυκτατον, να τ γκατλιπες, μ τν τεκοσαν, μνην φς πρσιτον, το προανρχου Πατρς;σπεσον, κα δοξσθητι πως, δξης πιτχωσι θεας, ο τ θεα πθη σου δοξζοντες. Ες τν Στχον. Στχ. Προσμοια το ερρχου. χος πλ. α» Χαροις σκητικν Χαροις τς κκλησας φωστρ· τς οκουμνης τ περβλεπτον καχημα, τ κλος λεξανδρεας, ρθοδοξας κρηπς, γκρατεας στθμη κα σκσεως, λιμν τν ν ζλ, κινδυνευντων λτρωσις, πργος σχος, κα φρουρς σφαλστατος, νμος μπρακτος, εποιας τ πλαγος· δτης λαρτατος, πσι τ πρσφορα, νμων πλουσως Παμμκαρ, τος σο ν πστει προστρχουσι· Χριστν κδυσπει, τας ψυχας μν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. Τμιος ναντον Κυρου θνατος τν σων ατο. Χαροις τν πεινντων τροφες, τν δεομνων παροχες φθοντατος, βρσις τς συμπαθεας, το λους πηγ, καταπονουμνων ντληψις· χηρν προσττης, τν σθενοντων πσκεψις, γυμνητευντων, σφαλς περιβλαιον, ξυττη τν πιπτντων νρθωσις· Πτερ περουρνιε, λ σου μματι, νωθεν πρσχες κα θεας, φιλανθρωπας μετδοσιν, Χριστν καταπμψαι, τας ψυχας μν δυσπει, κα μγα λεος. Στχ. Τ νταποδσωμεν τ Κυρ. Χαροις χειραγωγα τυφλν, παιδαγωγα τς νετητος νδοξε, το γρως βακτηρα, τν πλανωμνων ποιμν, τν μαρτανντων διρθωσις, λειμν εωδστατος, μυροθκη το Πνεματος, τς εποιας, ποταμς ναος, καταγγιον, τς γας Τριδος σεπτν· Μμνησο τν μνοντων σε, υμενος θλψεων, κα τν κινδνων κα νσων, κα αωνου κολσεως· Χριστν κετεων, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-n...

Они с самого начала осознали себя принадлежащими, употребляя формулу ап. Павла, к «Церкви Божией во Христе». Поэтому, устраивая общие трапезы, они не могли не осознать, что эти трапезы получили совсем иной характер, чем все остальные трапезы, которые совершались иудеями. Будучи продолжением трапез Христа с учениками, а особенно Тайной вечери 186 , они не были тождественны с ними, т. к. они имели место после сошествия Духа и сами были в Духе. Они были, употребляя вновь выражение ап. Павла, «трапезой Господней». Это означает, что «преломление хлеба», о котором говорит Лука, было Евхаристическим собранием. Пока агапы не отделились от Евхаристии в собственном смысле, что вряд ли произошло в Иерусалиме, Евхаристическое собрание было настоящей трапезой, включающей в себя Евхаристию в собственном смысле. Если даже допустить, что агапы с самого начала отделились от Евхаристии 187 , то «преломление хлеба» у Луки может означать одно и другое. Термин π τ ατ выражал единство и целостность Церкви в ее едином собрании, объединяющем всех ее членов. У Луки π τ ατ, кроме указанного места, встречается еще несколько раз. «В те дни Петр, став посреди учеников, сказал (было же собрание человек около ста двадцати – ν τε χλος νομτων πι τ ατ σε κατν εκοσι): мужи, братья» ( Деян. 1: 15 ). Здесь πι τ ατ означает собрание учеников, которые были в Иерусалиме. Это было собранием chabürah, установленной еще при земной жизни Христа. Поэтому здесь πι τ ατ означало собрание всех учеников Христа, находящихся в это время в Иерусалиме. Лука не указывает, в какое время происходило это собрание, а потому нельзя ничего сказать относительно того, сопровождалось ли оно трапезой. Мы не должны упускать из виду, что это собрание учеников происходило до Пятидесятницы, а потому оно не могло быть еще собранием членов Иерусалимской церкви. Впервые в этом смысле мы находим πι τ ατ в Деян. 2: 1 : «Когда наступил день Пятидесятницы, они все были вместе πι τ ατ ( και ν τ συμπληροσθαι τν μρα&##957; της Πεντηκοστς σαν πντες μο πΙ τ ατ)». Следовательно, собрание апостолов или учеников имело место вечером 188 для совершения праздничной трапезы, которая в Духе стала «трапезой Господней», совершенной апостолами в Иерусалимской церкви. Поэтому вне всякого сомнения, что здесь πι τ ατ означает Евхаристическое собрание. Тот же смысл имеет πι τ ατ в Деян. 2: 44 : πντες δ ο πιστεοντες σαν πι τ ατ και εχον παντα κοιν. Смысл этого стиха двоякий: все верующие, собранные на πι τ ατ, имели все общее или верующие, составляющие πι τ ατ, имели все общее. Выбор того или иного варианта перевода крайне важен для понимания первоначального христианства, но для меня здесь не имеет значения. Важно то, что πι τ ατ означает собрание всех членов церкви на трапезу, включающую в себя Евхаристию. Если бы собрание иерусалимских христиан не было их общим собранием, то оно перестало бы быть тем самым πι τ ατ.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Afanas...

π τν ψηλν νβηθι, ψωσον ν σχ τν φωνν σου, πορεθητι νπλατυσμ, κρυξον μετ παρρησας, πως ξαρθ κα ες φανισμν οχσεται δι χρημτων χειροθεσα· κα πν ε τι δι φιλαργυραν τατ δικαν τε κα μποραν ασχροκερδς παρπεται. Τατης γρ μετ τν συστοιχοντων ατ ξαιρουμνης κ το περιουσου λαο, το τ νματι το Χριστο κεκλημνου κα δωρεν τυχντος τς πολυτρσεως, πντα τ τ κακ συναπτμενα μισματα πρρριζα συνεκτμηθσονται κα ο ερες ς φονιξ νθσουσι, Χριστο εωδαν τος σζομνοις μπνοντες κα τ κκλησ πινικως προσδοντες· Περιελε Κριος κ σο τ δικματ σου, τι δ κα τος δρεπομνους καρπος γλυκζοντες, πληθνοντς τε ατος ν γρει πονι, τς μακαρας κενης, λγω, κα κηρτου ζως κληρονμους ναδεικνοντες. ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ Κανν α´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ ντιμινσου τι πλυνμενον ο κοινοται. ν κατ γνοιαν πλυθ ντιμνσιον, οκ ποτθεται τν γιασμν, οδ ββηλον γνεται. Κανν β´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο δγαμοι ο στεφανονται, κα τς μεταλψεως περγονται. δγαμος ο στεφανοται, λλ κα πιτιμται μ μεταλαβεν τν χρντων μυστηρων τη δο· δ τργαμος, τη πντε. Κανν γ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το καταμνοντος ν νρθηκι τς κκλησας. ξ νγκης π λγον χρνον ν τ νρθηκι τς κκλησας καταμονν ποιησμενος, ο κατακρνεται. ν δ χρονσ, ατς μν μετ πιτιμων κβληθσεται, δ νας πολψεται τ οκεα. Κανν δ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς γινομνης εποιας πρ τν διαθτως τελευτντων. Τν διαθτως τελευτντων, χρ δχεσθαι τς πρ ατν γινομνας εποιας, εγε κα ζντες πρθεσιν εχον το οτω τατας τελεσθναι. Κανν ε´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι χθυοφαγομεν, ε τχοι Εαγγελισμς τ μεγλ Παρασκευ. ν φθσ Εαγγελισμς τ μεγλ Πμπτ τ μεγλ Παρασκευ, οχ μαρτνομεν ονου τηνικατα μεταλαμβνοτες κα χθων. Κανν ς´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Ποος γομενος χειροτονε ποδικονον; χων εχν γουμνου, πρεσβτερος ν, χειροτονε ναγνστην κα ποδικονον ν τ δ μον. Κανν ζ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ το ν σωτ ζσαντος, τι ο χειροτονεται. ν τις ν σωτε ζησε μχρις τν εκοσιν κα πκεινα, ετα φαν ποιν ργα ρετς, ο χρ ατν χειροτονεσθαι, τ γρ ερν μλυντον εναι δε. Κανν η´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι ο π δυσφμου γννας παδες δνανται χειροτονεσθαι. Ο π παλλακδος διγμων τριγμων τικτμενοι παδες, ν ξιον ερωσνης πιδεξωνται βον, χειροτονονται. Κανν θ´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. τι τ τελευτντι κα μετ τ φαγεν κοινωνητον. Δε μεταδιδναι τς θεας κοινωνας τ σθενοντι, ποθανεν κινδυνεοντι, κα μετ τ γεσασθαι βρσεως. Κανν ι´ το γου Νικηφρου Κωνσταντινουπλεως. Περ τς χριν σπασμο γονυκλισας.

http://azbyka.ru/otechnik/pravila/hieroi...

πολυτκιον το σου χος πλ. δ» Τας τν δακρων σου οας,τς ρμου τ γονον γεργησας, κα τος κ βθους στεναγμος, ες κατν τος πνους καρποφρησας, κα γγονας φωστρ, τ οκουμν λμπων τος θαμασιν, ωαννκιε, Πατρ μν σιε· Πρσβευε Χριστ τ Θε, σωθναι τς ψυχς μν. πολυτκιον τν γων ερομαρτρων χος δ« Κα τρπων μτοχος, κα θρνων διδοχος, τν ποστλων γενμενος,τν πρξιν ερες θεπνευστε, ες θεωρας πβασιν· δι τοτο τν λγον τς ληθεας ρθοτομν, κα τ πστει νθλησας μχρις αματος, ερομρτυς Νκανδρε· Πρσβευε Χριστ τ Θε, σωθναι τς ψυχς μν. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Κανν το σου, ο κροστιχς. Το Προδρμου σε τν μιμητν ανσω. ωσφ. δ α» χος δ " Ερμς «νοξω τ στμα μου, κα πληρωθσεται Πνεματος, κα λγον ρεξομαι, τ βασιλδι Μητρ, κα φθσομαι, φαιδρς πανηγυρζων, κα σω γηθμενος, τατης τ θαματα». Τ φγγει τς χριτος, καταυγαζμενος σιε, τος πστει τν μνμην σου, πανηγυρζοντας, φωταγγησον, κα σκτους μαρτας, πρεσβεαις σου λτρωσαι, ωαννκιε. δν τν εσγουσαν, νεπιστρφως διδευσας, πρς πλιν ορνιον, ωαννκιε· τ γρ γιον, δγησ σε Πνεμα, παναπαυσμενον ν τ καρδ σου. ψοσαν ταπενωσιν, ωαννκιε σχηκας· δι σου δεμεθα, οκτειρον σιε, τν ταπενωσιν, μν κα τς δνας, πσας πικοφισον, τν καρδιν μν. Θεοτοκον Πεσντων νκλησις, κα σταμνων βεβαωσις, πρχεις Πανμωμε· θεν σου δομαι, συμπεσντα μου, τν νον τ μαρτ, νρθωσον Δσποινα, πως δοξζω σε. Κανν τν ερομαρτρων Ποημα ωσφ. δ α« χος δ» Ερμς «Χορο σραλ, νκμοις ποσ, πντον ρυθρν, κα γρν βυθν διελσαντες, ναβτας τρισττας, δυσμενες ρντες, ν ατ ποβρυχους, ν γαλλισει μελπον· σωμεν τ Θε μν, τι δεδξασται». Σεπτν θλητν, σεπτν ορτν, ερομαρτρων ερν μνμην σμερον, ερας μελδαις, νν το Χριστο ερωττη κκλησα, εροπρεπς κτελοσα, σμασι κατατρπεται, τοτους γεραρουσα. Σεπτ κεχρισμνος χρσματι, τς ερωσνης πιστς, ερρχα Νκανδρε, τιμιτερον τοτο· Τας κ τν αμτων σου βαφας ναπειργσω, ν γαλλισει κραυγζων· σωμεν τ Θε μν, τι δεδξασται. δν μαρτυρου τρχοντες, τρψιν ληθ ν ατ, σαφς νδεικνμενοι, πλουτσατε χριν, θαυματουργιν κα δωρεν πουρανων, Μρτυρες συμφνως βοντες·σωμεν τ Θε μν, τι δεδξασται. Θεοτοκον περιγρπτως κλποις το Πατρς, κλποις τς Μητρς, σαρκικς Χριστς περιγρφεται, μετ γννησιν τατην, ληθ Παρθνον πρ νον διαφυλξας, μεγαλοφνως βομεν· σωμεν τ Θε μν, τι δεδξασται.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/mineja-n...

Εσ θυμοι ψυχα ν κοινοβ παραγενμεναι, κα τν λν τς αυτν θυμας επορσασαι, ες τελεαν πλειαν κατντησαν. Κα εσ πλιν, ο τν αυτν θυμαν δι τς τρων συνδιαγωγς πεδσαντο· ο μνον δ π μελεστρων, λλ κα π σπουδαων πολλκις τ ατ γγονε. Τ ατ καννι κα π τς συχας χρησμεθα λγοντες, πολλος δοκμους δεξαμνη, πεδοκμασε δι τς διορυθμας, φιληδνους ατος λγξασα· τρους δ λαβοσα τ φβ κα τ μερμν τς το αυτν κρματος βασταγς, σπουδαους τινς, κα ζοντας εργσατο. Μηδες π θυμο κα οσεως, ποκρσες τε κα μνησικακας χλομενος, χνος συχας δεν τολμσαι μπως κστασιν, κα μνον κερδσ. Ε δ τις τοτων καθαρς, ατς λοιπν γνσεται τ συμφρον, ομαι δ οδ ατς·τν λγ τν συχαν μετερχομνων σημεα, κα στδια, κα τεκμρια τατα· νος κμαντος, ννοια γνισμνη, ρπαγ πρς Κριον, κολσεων παρστασις, θαντου πειξις, προσευχ κρεστος, φυλακ συλος, πορνεας θνσις, προσπαθεας γνοια, θνατος κσμου, γαστριμαργας νορεξα, θεολογας πθεσις, διακρσεως πηγ, δκρυον πσπονδον, πολυλογας πλεια, κα ετι τν τοιοτων, ος τ πλθη φιλε ντικεσθαι. Τος δ ο λγ τατην μετερχομνοις, ατη, το πλοτου πενα ργς· αξησις μνησικακας ποθκη, γπης μεωσις, τφου πρσληψις, κα τ ξς σιωπσομαι. πε δ οτως λγος κατδραμεν, νγκη κα περ τν ν ποταγ νταθα νθσθαι, κα μλιστα, πρς ατος γρ κα λγος ς πιπολ ποτενεται. Τν νομμως, μοιχετως κα μολντως τ κοσμ τατ (ποταγ) κα ερεπε συζευχθντων, τατα τ τεκμρια κα εσ, κα ρζονται παρ τος θεοφροις Πατρσιν, δ μντοι καιρ τελειομενα· πλν τι καθημραν προσενηνχαμεν προσθκην, κα προκοπν λαμβνοντες. Ταπεινσεως εσαγωγικς αξησις, θυμο μεωσις· πς γρ κα μ γεννσεται τς χολς κενουμνης, σκοτισμν λλειψις, γπης πρσληψις, παθν λλοτρωσις, μσους λτρωσις, ξ λγχου λαγνεας μεωσις, κηδας γνοια, σπουδς πρσληψις, συμπαθεας γπη, περηφανας ξενιτεα, τ πσι ζητητον, κα λγοις ερητον, κατρθωμα· δατος μ παρντος ν πηγ νοκειον τ νομα. Κα τ ξς νενηται τος νον χουσι·νενις μν μ φυλξασα κοτην, μανε σμα κα ψυχ μ φυλξασα συνθκην, μανε πνεμα· κα τ μν κολουθε ψγος, μσος, μστιγες, χωρισμο, τ πντων λεειντατον· τ δ, μολυσμο, θαντου λθη, κοιλας πληστα, φθαλμν κρτεια, κενοδοξας ργασα, πνου χορτασα, σκληροκαρδα, ναισθησα, λογισμν ποθκη, κα συγκαταθσεως προσθκη, αχμαλωσα καρδας, ταραχς ργασα, νηκοα, ντιλογα, προσπθεια, πιστα, πληροφορα, πολυλογα, παησα, πντων χαλεπωτρα· τ δ πντων λεειντερον, κατνυκτος καρδα, ν διαδχεται ν τος μ προσχουσιν ναλγησα, μτηρ τν πτωμτων.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Lestvich...

Иоанна Златоуста (t. XII, р. 416–421). Но для суждения о силе этих доказательств достаточно прочитать приведенные у Форстера 469 места: 1) ες κκληται Πατρ κα Yς κα τ Πνεμα τ γιον; 2) δε γρ τ ποστολικ χορεα παραχορσα: τν γαν Τριδα ν Πατρ καταγγλλει. Τρις ποστλων (св. Петр, Павел и Иоанн) μρτυς τς ορανου Τριδος). Увеличивать число подобных мест не считаем полезным для дела. Достаточно сказать, что Книттель и Форстер не нашли сочувствия среди самих новейших защитников подлинности спорных слов (Armfield, Koelling). В распоряжении защитников спорных слов остаются только позднейшие свидетельства. В половине XIV в. грек Мануил Калекас, монах, в своей книге: De fide et principiis catholicae fidei, написанной в защиту унии с Римом, приводит спорные слова в таком виде: τρες εσιν о μαρτυροντες, Πατρ, Λγος κα τ Πνεμα τ γιον 470 . Таким образом, пропущены ν τ οραν и οτοι ο τρες ν εσιν. Но в той части книги, где Мануил доказывает единосущие Св. Троицы, он не приводит этого места 471 . Другой греческий монах, Иосиф Вриенний (нач. XV в.) приводит конец 6-го и 7, 8 стихи: κα τ πνεμα στ τ μαρτυρον, τι Χριστς (как в Вульгате) στιν λϑεια: τι τρες εσιν ο μαρτυροντες ν τ οραν, Πατρ, Λγος κα τ Πνεμα τ γιον κα οτοι ο τρες ν εσιν. κα τρες εσιν ο μαρτυροντες ν τ γ, τ πνεμα, τ δωρ κα τ αμα. Он опускает со многими списками Вульгаты: κα ο τρες ες τ ν εσιν 472 . Оба эти свидетельства говорят, по-видимому, в пользу того, что в XIV–XV вв. спорные слова были хотя в некоторых греческих списках. Но необходимо обратить внимание на то, что текст этих свидетельств отличается от позднейшего греческого чтения и приближается скорее к тексту латинских манускриптов. Наконец, указывают на Православное исповедание веры восточных патриархов 473 , где спорные слова приведены в доказательство единосущия Божественных Лиц (ч. I, отв. на вопр. 9). Но должно помнить, что в то время, когда составлялось это Исповедание и восточные патриархи рассматривали его, на всем западе, на юго-западе России, равно как и в Греции спорные слова успели занять прочное положение в тексте послания Ап. Иоанна. Поэтому Исповедание удостоверяет только этот последний факт, но ни в каком случае не может иметь решающего значения в текстуально-критическом отношении, так как ни составитель его, ни редакторы критикой текста не занимались, а принимали его в том виде, в каком он существовал в их время.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Sagard...

2013 ( Reuss J. Johannes-Kommentare aus der griechischen Kirche/Texte und Untersuchungen 130. Berlin, 1966. S. 359–412.) 2015 ( Staab K. Paulus-kommentareausdergriechischen Kirche/Neutestamentliche Abchandlungen 15. Münster i. W., 1933 (1984). S. 470–652.) 2016 ( Hergenröter J. Photius, Patriarch von Konstantinopel, sein Leben, seine Schriften und das griechische Schisma. V. 3. Regensburg, 1869. S. 78 etc.) 2018 ( «Οκον κα τς τν γκρτων διδασκλων φωνς τς δμοας παραδοχς ξισωμεν» (Photius Lexicogr. Amphiloch. 149,7).) 2019 ( «Πηγ γρ πρχει ψυχωφελν κα σωτηραν ναμτων τ ερ μν λγια» (Photius Lexicogr. Amphiloch. 42, 8).) 2022 ( «Μηδν ξωθεν τς δεσποτικς ντολς μτε ννοοντας, μτε λγοντες, μτε πρττοντας» (Ibid. 43, 12).) 2024 ( «Ο δε γρ οδλως, οδ φ ν γρμματι παραχαρττειν τς λξεις τς ερς» (Ibid. 133, 2).) 2026 ( «ν μα να μεταποιηθ, πειλε θες, κα ο λκληρον δογμτων κρβειαν διαστρφων, νομζεις διαφυγεν τς το θεο χερας;» (Ibid. 164, 6; cp. также 149, 7).) 2029 ( Photius Lexicogr. Commentarii in Matthaeum (in catenis)//Ed. J. Reuss, Matthäus Kommentare aus der griechischen Kirche/Texte und Untersuchungen 61. Berlin: Akademie Verlag, 1957.) 2043 ( «Χρησμος γρ το παναγου Πνεματος τ μτερα περιεχμενα» (Photius Lexicogr. Amphiloch. 185,4).) 2066 ( «Πολλ τν πορημτων προκατασκευς δεται, κα τν λσιν ποφεγει, χωρς πιοσαν προκαταστσεως» (Photius Lexicogr. Amphiloch. 1,1; cp.: 1, 37).) 2070 ( «Κα γρ κατ τς φωνς δικριτος γυγκατθεσις κα κατ τν πχησιν τν ρημτων παραδοχ, λλα τε πολλ τν τπων ν πολλος πολλκις πτεκε» (Ibid. 43, 4).) 2073 ( « κριβς συνεξτασις ξ ατν διασκεδζει τν πιθολοσαν γνοιαν τ καθαρτητι το νοματος» (Ibid. 1, 11).) 2074 ( «Τ πρχειρον τς ρμηνεας ν μ προσλβη τν φιλολογοσαν βσανον κα μελτην τς σαφεας κα τν κατ τν πληψιν στσεως οκ θλει παλττεσθαι» (Ibid. 43,4).) 2101 ( « τονυν τ τν λγων θει κα τ καννι τν δινοιαν εθυνμενος δλον, ς οδνα θρυβον, οδ ταραχν, οδ πριαν τιν, τος λογισμος συνχουσαν, ποστσεται. λλ τ λγ περιελν το σχματος τν πνοιαν καθαρς τ κβησμενον ψεται. ο περ κα ες δλωσιν σχηματισμς παρελαμβνετο» (Ibid. 56, 4).)

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia/tolkova...

   001    002   003     004    005    006    007    008    009    010