| ρχιτελνης, Oberzollmeister, Oberzöllner: PsChrysPG 59,603. NPaph 225C. VStephMin 1176. EuchCrypt 133,208,62. VBasVil 17,17. Theophyl I 953A. 1020C –LS, TLG. ρχιτεχντης, führender Baumeister: BergAlex 49,1. AlexK 63,11. TestSal I 1,14.– KumN, HL. ρχτεχνος als erster Kunst anwendend: νθρωποι Neoph 151. ρχτοκος eben geboren: τ . κα νεογν LascNic 13,16.– LSSup. ρχιτοξτης, Anführer der Bogenschützen: LeoTact I 84. ρχιτραννος, Erztyrann: διβολος ThStudCatM 20 (p.139).– KumN, Dem. ρχιτωνα, eine Pflanze: CodAstr XI 2,120,24. ρχιφαλαγγρχης, Oberfeldherr: MarkKod 179,19. ρχιφερεκτης, Oberhaupt einer jüdischen Schule: SacerdChr 150. ConstCol 1332D. Bas А 13,15.– LS. ρχιφιλσοφος, „Erzphilosoph“, großer Gelehrter: VPancr 84.– KumN. ρχιφλαξ, Oberaufseher, Gefängnisleiter: MartAmor 66,5=MartAmoriu 15,6.– LS, DGE, KumN, Stam. ρχιχαλιφτης, erster Kalif (=Abu Bahr): Barth 207. ρχχνους mit beginnendem Flaum: CorpGloss. ρχιχορς, Chorführer: GermPG 297A.– ρχχ. LS. ρχθεν von Anfang an, von Alters her: KypTyp 10,16; 11,1.– Kr; vgl. ρχθεν LS. ρχολ, ? -ν διδναι Hippiatr II 306,11. ρχολογω als Ursprung bezeichnen: KamArs 29.– Vgl. -λογα KumN, Stam. ρχοντκιον, τ (-ριον ?) Klosterherberge: το -κου (δουλεα) KypEng 19,14. ρχονταρεον, τ Hauptquartier: MilTreat 250,116; 252,133. ρχοντριον Herberge für Besucher eines Klosters: AASS Nov III 557C (V. Laz. Gales.), ν τ ρχονταρ VPelag 120, 238 f.l. pro ργενταρ.– Stam, -ει HL. ρχοντρης, Leiter einer Klosterherberge: AIv 40,34 (a.1071). ALavra I App.I 14.– Somav, HL (-ρις). ρχονταρκιον, τ Herberge für Besucher eines Klosters: TypMes 123; 126,8. TypKechar 63,789. ABatI 28 (a.1369).– Somav, HL -κι. ρχοντεω (be)herrschen: -ων -μενος MM IV 347 (а. 1246).– (LS, Kr). ρχοντα, Herrschaft: PsChrysPG 59,614. Befehlsbezirk, Herrschaftsbereich (eines Archon): MaurD 264,32 v.l. NicephH 45,10. OikList 59,9. DeAdmImp 27,2; 30,98,100. DeCer I 635,3. Kekaum 196,20. TypGregPak 39,320. -εα Cusa 643 (a.1099). Vorrang, hohe Stellung: Syrop 226,16.– Kr; LSSup -εα. |
| Στχ. Θαυμαστς ο Θες εν τος Αγοις αυτο. Οι τν γν ουρανσαντες, αρετν εν φαιδρτητι, οι Χριστο τν θνατον μιμησμενοι, αθανασας τν πρξενον, οδν οι βαδσαντες, οι τ πθη τν βροτν, χειρουργα τς χριτος, εκκαθραντες, οι εν λω τ κσμω ομοψχως, εναθλσαντες γενναως, ανευφημεσθωσαν Μρτυρες. Δξα... Εωθινν Α " χος α " Εις τ ρος τος Μαθητας επειροοομνοις, δι τν χαμθεν παρσιν, επστη ο Κριος, κα προσκυνσαντες αυτν κα τν δοθεσαν εξουσαν, πανταχο διδαχθντες, εις τν υπ " ουρανν εξαπεστλλοντο, κηρξαι τν εκ νεκρν Ανστασιν , κα τν εις Ουρανος αποκατστασιν, ος κα συνδιαιωνζειν, ο αψευδς επηγγελατο, Χριστς ο Θες, κα Σωτρ τν ψυχν ημν. Κα νν... Θεοτοκον Υπερευλογημνη υπρχεις, Θεοτκε Παρθνε, δι γρ το εκ σο σαρκωθντος, ο δης ηχμαλτισται, ο Αδμ ανακκληται, η κατρα νενκρωται, η Εα ηλευθρωται, ο θνατος τεθαντωται, κα ημες εζωοποιθημεν, δι ανυμνοντες βομεν, Ευλογητς Χριστς ο Θες ημν, ο οτως ευδοκσας, δξα σοι. Δοξολογα μεγλη, κα μετ " αυτν, τ Αναστσιμον Τροπριον. χος πλ. δ " Αναστς εκ το μνματος, κα τ δεσμ διαρρξας το δου, λυσας τ κατκριμα, το θαντου Κριε, πντας εκ τν παγδων το εχθρο ρυσμενος, εμφανσας σεαυτν τος, Αποστλοις σου, εξαπστειλας αυτος επ τ κρυγμα, κα δι " αυτν τν ειρνην παρσχες τ οικουμνη, μνε πολυλεε. ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Τ Τυπικ, κα οι Μακαρισμο εις ιβ " τς Οκτωχου, εις δ " χος πλ. δ " Μνσθητι ημν, Χριστ Σωτρ το κσμου σπερ το Ληστο εμνσθης επ ξλου, κα καταξωσον πντας, μνε οικτρμον, τς ουρανου βασιλεας σου. Ξλω προσπαγες, Σωτρ ημν βουλσει, ξλου τν Αδμ, κατρας ελυτρσω, αποδιδος ως οικτρμων τ κατ " εικνα, κα Παραδεσου τν κατοκησιν. κουε Αδμ, κα χαρε σν τ Εα, τι ο γυμνσας πρν τος αμφοτρους, κα δι " απτης λαβν ημς αιχμαλτους, εν τ Σταυρ Χριστο κατργηται. Σμερον Χριστς ανστη εκ το τφου, πσι τος πιστος παρχων αφθαρσαν, κα τν χαρν εγκαινζει τας Μυροφροις, μετ τ πθος κα τν γερσιν. |
| ταρσσω ♦ волную; потрясаю (17, v-2b) -, τραξα, -, τετραγμαι, ταρχθην ταχως ♦ быстро; скоро (15, наречие) ταχς, -εα, - ♦ быстрый; скорый; как наречие: быстро (13, a-2b) τε ♦ и (215, гл.14, частица) τκνον , – ου , τ ♦ ребенок; потомок (99, гл.10, n-2c) τλειος, -α, -ον ♦ совершенный; законченный (19, a-1a τελειω ♦ довожу до конца; делаю совершенным (23, v-1d -, τελεωσα, τετελεωκα, τετελεωμαι, τελειθην τελευτω ♦ умираю (11, v-1d -, τελετησα, τετελετηκα, -, – τελω ♦ довожу до конца; завершаю; исполняю; плачу (28, v-1d τελσω, τλεσα, τετλεκα, τετλεσμαι, τελσθην τλος, -ους, τ ♦ конец; цель (40, n-3d τελνης, -ου, ♦ сборщик податей, мытарь (21, n-1f) τρας, -ατος, τ ♦ чудо (16, n-3c τεσσαρες, -ων ♦ четыре (41, a-4b τεσσερκοντα ♦ сорок (22, n-3g несклоняемое) τταρτος, -η, -ον ♦ четвертый; четвертая часть (10, a-1a τηρω ♦ охраняю; исполняю (70, гл.17, v-1d (τρουν), τηρσω, τρησα, τετρηκα, τετρημαι, τηρθην τθημι ♦ кладу. Помещаю (100, гл.36, v-6a) (τθην), θσω, θηκα, τθεικα, τθειμαι, τθην τκτω ♦ рожаю (18, v-1b τξομαι, τεκον, -, -, τχθην τιμω ♦ оцениваю; чту. Почитаю (21, v-1d τιμσω, τμησα, -, τετμημαι, – τιμ, -ς, ♦ цена; честь. Почесть; гонорар (41, n-1b) τμιος, -α, -ον ♦ дорогой, драгоценный; почитаемый (13, a-1a Τιμθεος, -ου, ♦ Тимофей (24, n-2a) ταρσσω ♦ воную; потрясаю (17, v-2b) -, τραξα, -, τετραγμαι, ταρχθην ταχως ♦ быстро; скоро (15, наречие) ταχς, -εα, - ♦ быстрый; скорый; как наречие: быстро (13, a-2b) τε ♦ и (215, гл.14, частица) τκνον , – ου , τ ♦ ребенок; потомок (99, гл.10, n-2c) τλειος, -α, ον ♦ совершенный; законченный (19, a-1a τελειω ♦ довожу до конца; делаю совершенным (23, v-1d -, τελεωσα, τετελεωκα, τετελεωμαι, τελειθην τελευτω ♦ умираю (11, v-1d -, τελετησα, τετελετηκα, -, – τελω ♦ довожу до конца; завершаю; исполняю; плачу (28, v-1d τελσω, τλεσα, τελεκα, τετλεσμαι, τελσθην τλος, -ους, τ ♦ конец; цель (40, n-3d τελνης, -ου, ♦ сборщик податей, мытарь (21, n-1f) |
| Το πιο αξιοσημεωτο χαρακτηριστικ που υπρχει στην διδασκαλα του Πατροκοσμ, εναι η τυπολογικ πρσληψη της Γραφς. Ο γιος αν και χρησιμοποιε αρκετ χωρα, τσο απ την Παλαι, σο και απ την Καιν Διαθκη, δεν τα προσεγγζει αλληγορικ ιστορικ. Ακολουθε το παρδειγμα των Πατρων, των Αποστλων και του διου του Χριστο. Πολ ενδιαφρον χει νας διλογος που κνει ο γιος με ναν Ρομ , ο οποος ταν Βαφτισμνος Χριστιανς, αλλ οι υπλοιποι δεν τον δχονταν ως αδελφ τους και δεν του φρονταν σωστ. Ο Κοσμς ο Αιτωλς ρωτ τον Ρομ απ που προρχεται. Ο διος του αποκρνεται απ τους πρωτπλαστους, τον Αδμ και την Εα. Ο γιος πλι ρωτ, εν τον δχονται οι υπλοιποι Χριστιανο για αδελφ και εκενος αποκαρδιωτικ απαντ τι, δεν συμβανει κτι ττοιο. Ο γιος, ττε, του λει τι απ την στιγμ που εναι βαπτισμνος στο νομα της Αγας Τριδος δεν χει σημασα η φυλετικ του καταγωγ, αλλ τα Θερεστα ργα του. Ο γιος συνεχζει να αναφρεται στους πρωτπλαστους, την τιμωρα τους απ τον Θε Πατρα και πως αυτο λυτρθηκαν απ τον διο και τον Υι του τον Ιησο Χριστ. Το συγκεκριμνο περιστατικ παραπμπει σε δο διαφορετικ γεγοντα. Στην πτση του παλαιο Αδμ, που φανεται να αντιπροσωπεεται απ τον Ρομ και την λτρωση του νου Αδμ που εναι η λευση του Χριστο στην ανθρωπτητα, που μσω της Σταρωσης, της Ταφς και της Ανστασης σωσε τον νθρωπο. Το καταλυτικ στοιχεο τσο για τον γιο, σο και για τους πιστος εναι το Βπτισμα που λυτρνει απ τον παλαι Αδμ. Η πρσληψη των ευαγγελικν χωρων, ακολουθον, πως επαμε, την τυπολογικ σκψη της εκκλησας και των Πατρων. Στοιχεο που φανεται χαρακτηριστικ απ την χρση των προσπων για να απαντηθον και να τεθον τα ερωτματα στον διλογο, παραδεγματος χρη Αδμ-Εα, δηλαδ η Σε λλη περπτωση, κατ την διρκεια της Μεγλης Εβδομδας, ο γιος Κοσμς, ερμηνεει την Γραφ και συμβουλεει τους Χριστιανος. Ιδιατερη σημασα δνει στην σλληψη του Χριστο απ τους Εβραους, τους οποους κατηγορε και προειδοποιε τους υπδουλους πιστος να τους προσχουν, διτι δεν ταν λγες οι φορς που οι Εβραοι προκαλοσαν πολλ προβλματα στους υπδουλους Χριστιανος και τους παρδιδαν στις Οθωμανικς αρχς, ναντι |
| θερπευσον, ξ ρρωστας ες σιν, μετασκευζουσα. Κανν β», δ θ», τς γας ννης χος δ " Εα μν τ τς παρακος Εα μν τ τς παρακος νοσματι, τν κατραν εσκσατο, σ δ στειρσεως κατρας, λυθεσα ελογαν τν τξασαν, κησας γνν Θεομτορα· συγχορεεις ξιγαστε. κ γς τς γαστρς σου ληθς γεγννηται, γ γα γεργητος, στχυν βλαστσασα σπρως, το κσμου τν τροφα κα Κριον, τν σ πρς τν τρυφν τν δπανον, ννα πανσφως μεταστσαντα. δξατο λυπος ζω κα φθαρτος, μετ τλος σ Πανεφημε, ξλου ζως νυν μετχεις, Δικαων συνευφραν συστματι, κα θεων σωμτων στρατεμασιν· θεν σε πντες μακαρζομεν. μνμη σου σμερον μν ντειλε, το λου τηλαυγστερον, φγγει πλουσων χαρισμτων, μς καταφαιδρνουσα Πνσεμνε, κα ζφον παθημτων ξαρουσα, ν κτελοντας μς φλαττε. Θεοτοκον Μαρα κυρα το παντς, παντοοις με δουλωθντα πλημμελμασι, σ λευθρωσον· ατ γρ, τν λευθερωτν πντων ττοκας, δουλεας τν μς λυτρωσμενον, τς μαρτας θε νεματι. Καταβασα πας γηγενς, σκιρττω τ πνεματι λαμπαδουχομενος, πανηγυριζτω δ, αλων Νων φσις γεραρουσα, τ ερ θαυμσια τς Θεομτορος, κα βοτω· Χαροις παμμακριστε, Θεοτκε γν ειπρθενε. ξαποστειλριον χος β " Τος Μαθητας Χρεωστικς μνσωμεν, τν θεκλητον νναν· τν Θεοτκον ατη γρ, τν Παρθνον Μαραν, κυσασα παρ» λπδα, γχιστες κατ σρκα, Χριστο το Λυτρωτο μν, νεδεχθη το τατην, θεοπρεπς, προσλαβντος σμερον ν ψστοις, πρ μν πρεσβεουσα, κα ερνης το κσμου. Ες τος Ανους, στμεν Στχους δ» κα ψλλομεν Στιχηρ προσμοια γ», δευτεροντες τ α». Στιχηρ τς γας ννης χος α« Τν ορανων ταγμτων Μνμην τελοντες ασαν, σ νυμνομεν Χριστ, τν παραδξως νναν, κ ζως τς προσκαρου πρς τν ληκτον δξαν, μεταστσαντα νν, ς μητρα πρχουσαν, τς σ τεκοσης σπρως περφυς, Θεοτκου κα Παρθνου Μητρς. χος α» Μνμην γαν τελοντες, τν Προπατρων Χριστο, ωακεμ κα ννης, τν σεπτν κα μμπτων, δοξζομεν παστως, τν λυτρωτν, κα οκτρμονα Κριον, τν μεταστσαντα τοτους πρς τν ζων, τν γρω κα νλεθρον. |
| Υο κατ μθεξιν Θεο, Δαμιαν κα Κοσμ, πστει γενμενοι, πατρον κλρον νν ερατε, τν ορνιον πλαυσιν, κα τν θαυμτων τν φαιδρν, ντως νργειαν, κα βοτε· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. ανσιν μν θεουργικας, τν πον πλνατε, τν ψυχικν μν, κα τ πδυνα γιοι, φυγαδεσατε νοσματα, κα τν δαιμνων τς ρμς, ποδιξατε, ς ατρες μν συμπαθστατοι. ς κρνα ς νθη νοητ, ς δα Πνεματι, ραζμενοι, μν δεχθητε γιοι, εωδαν ποπμποντες, κα τ δυσδες τν παθν ποδικοντες, τν βοντων· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. Θεοτοκον Νεκροται θνατος ν σο· ζων γρ τεκες, τν νυπστατον, Χριστν τν Κριον χραντε, τν προσττας τς ζως μν, τος ναργρους ατρος, βοντας δεξαντα· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», τν γων ναργρων χος α " Ερμς «Σ τν φαεινν λαμπδα, κα Μητρα το Θεο, τν ρζηλον δξαν, κα νωτραν πντων τν ποιημτων, ν μνοις μεγαλνομεν». μνοις τν σοφν δυδα, το φωτς το νοητο, παστρπτουσαν αγλην, κα φωτισμο τος πσι μεταδιδοσαν, παστως μακαρσωμεν. μην ψυχικς γεας, μποιοντες τος πιστος, κα σωμτων σθαι, πεπιστευμνοι, πθη οα σωτρες, ξως νυμνεσθε ε. Ο θεοφεγγες φωστρες, νοητς τν ορανν, τς σεπτς κκλησας, φωτοδοσας χσει νν δδουχοντες, παστως καταυγαζουσιν. π τς σεπτς Τριδος, θεκλητος δυς, σθενουμνη προχει, τν αμτων πσι τς χορηγας, τος πθ μακαρζουσι. Θεοτοκον Σ τν το φωτς νεφλην, κα γαν κιβωτν, τν λφωτον πλην, το νοητο λου ς Θεοτκον, ν μνοις μεγαλνομεν. Κανν β», δ θ», τν γων ναργρων χος δ " Εα μν τ τς παρακος δο δ τ καλν τ τερπνν φησιν, λλ» μνον τ οκζεσθαι, νν δελφος ν μονο, ες τπους φωταυγες, ες σκηνματα ορνια, ες δξαν μραντον ος παξως μακαρσωμεν. ς μγιστος οτος νας τος θαμασι, καθ» κστην σεμνυνμενος, νθα ε πιδημοντες, Κοσμ Δαμιαν ξιγαστοι, τν σιν τος δεομνοις παρχετε· θεν ξως μακαρζεσθε. Σμερον συγχαρουσιν μν μακριοι, ν τ μνμ μν γγελοι, θεοι πστολοι Προφται, κα σιοι κα Δκαιοι παντες· μεθ» ν περιχαρς αλιζμενοι, πρ το κσμου κετεσατε. θεα Δυς κα φωταυγς νργυροι, θεοφροι πανσεβσμιοι, φεσιν τν μαρτημτων, διρθωσν τε βου ατσασθε, κα πντων τν δεινν πολτρωσιν, τος εφημοσιν μς πντοτε. Θεοτοκον Φωτς οκητριον γν γεγνησαι, το τ πντα καταυγσαντος, κα φωτοφρους τος γους, δεικνντος νν τ σκτος ξαροντας, παθν τν ψυχοφθρων ν Πνεματι, χραντε μνη πολυμνητε. Ερμς «Εα μν τ τς παρακος νοσματι, τν κατραν εσκσατο, σ δ Παρθνε Θεοτκε, τ τς κυοφορας βλαστματι, τ κσμ τν ελογαν ξνθησας· θεν σε πντες μεγαλνομεν». ξαποστειλριον χος γ« ν Πνεματι τ ερ |
| 16с. Схзданъ рекше сътворенъ бы бга землею пръвыи члкъ Адамъ. б ем мра тлеси шести стопъ съ главою, ко быти тлеси емоу девтидестъти шести пръстъ, а пдь двоюнадесть прстоу, лакоть двоюдестоу и четырь пръстъ и плеснъ шестинадести пръстъ. II. ’Η δ γυν ατο γνετο Εα κα γννησεν υος τν Κιν τν βελ τν Σϑ κα τν Σουσανν. δ δμ κατ κλευσιν ϑεο ϑηκεν νματα πσιν τος τετραπδοις κα ρπετος κα χϑσιν κα τος αυτο γυναικς γγελος κυρου επεν ατος. Елл. Лет. 2. Адам же створи имена nobeлehieмъ бжiuмъ всмъ четвероногымъ и птицамъ и рыбамъ и гадомъ, а свое ем им и женне агглъ гнь повда. и жена его Евва роди три сны Каина Авел и Сифа и дщери двъ Азар III. δ υς ατο Σϑ εχεν σοφαν π ϑεο κα κατ κλευσιν ϑεο ϑηκεν νματα τος στροις πσιν κα ε πλανταις ες τ γνωρζεσϑαι π τν νϑρπων, κα τν μν (9ο) α πλαντην στρα κλεσεν Κρνον τν δ δετερον ραν τν δ τρτον ρεα τν δ δ φροδτην τν δ ε ρμν. στις κα τ ζ φωνεντα κ τν ε στρων κα τν δο φωστρων ξϑετο. κα γρμματα βραικ φερεν πρτος κα ατς νεγρψατο. τος δ β μεγλους φωστρας ατς ϑες κλεσεν ες ξουσαν τς μρας τν λιον, ες δ ξουσαν τς νυκτς τν σελνην. τινα σοφτατος Φσυρτονος Ρωμαων χρονογρφος συνεγρψατο, ες ν επεν κϑεσιν ν Κωνσταντινουπλει. Арх. 20b, Вил 17а. Сифъ же имше моудр бга и nobeлhieмъ бжiuмъ сътвори имена всмъ и пти прходенъ ко знаемымъ имъ быти члкы точию. пръвоую же нарече Кромъ, второую же Дыю, третьююж Ар, четврътоую Афродитъ, птоую Ерминъ, иже семь нарицемыхъ свн пти зви и двою свтилоу сказа. тотъ и грамотоу жидовскоую изобрте пръве и списа. а велици свтил самъ бгъ нарече старишиноу дни слице и старишиноу пощи мць. се же мдрый Фортоунъ римскыи хранографь списа еже mbopehie в Констнтин град изьбртох. IV. ζησεν δ Σϑ τη πλβ κα λαβεν γυνακα κ τν δων ατο σελφν τν ’Ασουμ κα τεκνοποησεν κα γνετο γενε πολλ ξ ατν νϑρπων τε κα γυναικν. |
| 185 Philad. 7, у Дресселя Patrum Apostolicorum opera, 1863, d. 284: „,Ε γρ κα κατ σρχα μ τνες θελσαν πλανσαι, λλ το πνεμα ο πλανται, απ Θεο ν οδεν γρ, πθεν ερχεται, και πο υπγει, και τ κρυπτ ελγχει, т. -е. „по плоти и меня хотели некоторые обольстить, но Дух, сущий от Бога, не обольщается, ибо Он знает, Откуда приходит и куда идет, и испытывает сокровенное“. 186 Philad.9, У Дресселя р. 182: Καλο κα ο ιερες, κρεσσων δ ρχιερες, πεπιστευμνος τ για τν γων, ς μνος πεπστευται τ κρυπτ, του Θεο. αυτς ν θρα το πατρς, δι’ ς εσρχονται Αβραμ, κα σαακ κα Ιακβ κα ο προφται κα ο απστολοι κα κκλησα“. 187 Римл. 7 , у Дресселя р. 170: „0 μς ρως σταρωται, και οκ εστιν ν μο πρ φιλλον δωρ δ ζν, και λαλον ν μο, εσωθν μοι λγον δερο πρς τν πατρα. Οχ δομαι τροφ φθορ, οδ δονας του βου τυτου. ρτον Θεο θλω, ρτον ουρνιον, ρτον ζως, ς στιν σρξ ησο Χριστου το υο το Θεο, το γενομνου ν υστρψ κ σπρματος Δαβδ κα Αβραμ και πμα Θεο θλω, τ αμα ατο, στιν γπη φθαρτος και ανναος ζω“. 188 Он говорит именно следующее: „Κα πλιν Μωσς ποιε τπον το ‘Ιησο’ τ δε ατν παθεν και ζωοποισαι, δν δξωσιν πολωλεκναι ν σημεω, ππτοντες το Ισραλ ποησε γρ πντα φιν δκνειν ατος, κα πθνησκον πειδ παρβασις δι το φεως ν Εα γγονεν να λγξη ατος, τι δι τν παρβασιν ατν εν θλψει θαντου παραβοθσονται. Πρας γ τοι Μωσς ντειλμενος οκ σται μν οτε γλυπτν οτε χωνευτν εις Θεν μν, ποιε, να τπον του ησο δεξη ποιε ον Μωσς χαλκον δφιν, και τθησιν ενδξως, και κηργματι καλε τν λαν... χεις κα ν τοτφ τν δξαν το ησο, τι ν ατ κα εις ατν“. у Дресселя, р. 28. 189 Таково у Иустина, напр., следующее место в Dial. c.Tryph,: ,ωννου γρ καθεζομνου π το ορδνου κα κηρσσοντος βπτισμα μετανοας και ζνην δερματνην κα νδυμα. π τριχν καμλου μνον φοροντος, και μηδν εσ θοντος πλν κρδας κα μλι γριον, ο νθρωποι πελμβανον αυτν εναι τν Χριστν λλα προς ος δ ατς βοα – οκ εμι Χριστς λλ φων βοντος· ξει γρ ισχυρτερος μου, ο οκ εμι ικανς τ υποδματα βαστσαι... |
| 1 . ρης (stem ρεσ-) Ares, gen. ρεως (poetic ρεος ), dat. ρει, voc. ρες. 2 . [, ρν] (stem ρεν-, ρν-, ρνα-) lamb, of the same kind of declension as πατρ (§ 105): thus, ρν–ς, ρν–ι, ρν-α, ρν-εα, ρν-σι. The nominative singular is supplied by μνς, 2d decl., regular. 3 . τ γνυ knee (Lat. genu), nom. ace. voc. sing. All other cases are formed from stem γνατ- ος, γνατ-ι, etc. 4 . γυν woman. All other forms come from a stem γυναικ-: the genitives and datives have their written accent on the last syllable: gen. sing. γυναικς, dat. γυναικ, acc. γυνακα, voc. γναι ; dual γυνακε, γυναικον; plur. γυνακες, γυναικν, γυναιξ, γυνακας. (Cf. § 73, 1). 5 . δς (δδ-) torch, 3d decl., regular, but the genitive plural δδων is an exception to the rule of accent for stems of one syllable (§ 100). 6 . τ δρυ spear, nom. ace. voc. sing. All other case from stem δορατ– (cf. γυν, § 115, 3): δρατ–ος, δρατ–ι, etc. (cf. § 73, 1). Poetic gen. δορς, dat. δορ and δρeι. 7 . δμς (δμω-) slave (poetic); 3d decl., regular, but the genitive plural (δμων) is an exception to the rule of accent for stems of one syllable (§ 100). 8 . Ζες (cf. § 39, 2) Ζeus, gen. Δις, dat. Δι; acc. Δα, voc. Ζε. 9 . τ κρ (καρτ-, κρτ-, § 73, 1) head (poetic), gen. κρτ–ος, dat. κρτ- or κρ, acc. κρ (or even κρτα), voc. κρ; acc. plur. (rare) τος κρτας. 10 . τ κρας horn, wing, has forms from two different stems, κερασ– and κερατ-. See § 103, 2, and a. Sing. nom. acc. voc. κρας, gen. κρτ or κρως (for dat. κρτ–ι or κρ; dual nom. acc. voc. κρτε or κρ, gen. dat. κερτοιν or κρν; plur. nom. acc. voc. κρτα or κρ, gen. κερτων, dat. κρσι. In the meaning wing, forms from the stem κερασ are usually employed. 11 . , κων dog, voc. sing. κον. All other cases from a stem κυν-: κυνς, κυν, κνα; plur. κυνeς, κυνν, κυσ, κνας. 12 . λς stone (poetic), contracted from λα-ς, gen. λ-ος, dat. λ-, acc. λα-ν, λ-ν; plur. λ-ες, λ-ων, λ-εσσι, or λ-εσι. |
| 264 Vita Const. III, 7, 11: δη δ κα πραης πσκοπος παρν, οδ σκθης πελιμπνετο τς χορεας. О распространении христианства между «скифами» – готами Евсевий тоже не упоминает в хронике и в церковной истории. 265 А. Нагпаск, Die Chronologie der altchristlichen Litteratur bis Eusebius, Leipzig 1897, I, 155. 158. 213. 266 Этот " tak h sâ d n šûmly epîsqôpâ men qatôlîqâ». см. Assemani, III, 2. P. 702 sq.; cf. p. 636 sq. 268 Euseb., h. e., V, 23, 2. 3: φρεται δ εστι νν τν κατ Παλαιστνην τηνικδε συγκεκροτημνων γραφ – – κα τν κατ Γαλλαν δ παροικν – – τι τε τν κατ τν Οσροηνν κα τς κεσε πλεις. Сирск. пер. wa-d h -ъid h t h â d h a-b h -galiyôs-tûb h dên ap h d-ъid h t h â. Арм. пер. ευ εκελεц εαц ν ο ι γαλιοσν εν – βαjц δαц εα ευ εκελεц εαц ν. Сир. d h -b h êt h -nahrawt h â wa-md h înt h â d h -t h amn. Арм. Ευ χαλαχαц ν ο ι μιдж αγετσν εν. Следовательно, и сирский и армянский перевод читает у Евсевия κατ Г αλλας (Что вернее: во дни Евсевия под управлением praefectus praemorio Galliarum состоял diocensis Galliarum), под τν после τι τε подразумевает слово παροικιν церквей и, наконец, вместо «в Осроине» читает " в Месопотамии». Как известно, и присутствовавшие на никейском соборе четыре епископа из Осроины (едесский, нисивинский, рисаинский, македонупольский) названы во всех списках епископами из Месопотамии. 269 А. и. Gutschmid, Untersuch. ü. d. G. d. К. Osroëne, 29. 49: «Durch, den Friedensschluss [im I65] gieng Osroëne in die römische Clientel über». Но и Ришайна, и Тигранокерта, и Нисивин остались еще под властью парфян. Лишь в 194–195 г. при Септимии Севере вся Месопотамия, до Сингар включительно, сделалась римской провинцией. Th. Mommsen, Römische Gesch., V, 408–411 и карта IX; A. v. Gutschmid, Gesch. Irans, 150–152. Эти подробности невольно заставляют обратить внимание на « τν Οσροηνν» у Евсевия. Почему не τν М εσοποταμαν? Ср. Euseb., h. е., VII, 5, 2. Так как Евсевий о спорах о пасхе говорит в V, 23–25, а о смерти Коммода (убит 31 дек. 192 г.) в V, 26; так как нет ничего невозможного и в том, что Евсевий хорошо знал, какая маленькая часть Месопотамии подвластна была Риму в 165–192 гг., а в «писании» церквей осроинских могли быть положительные указания на то, что христиане этих мест стоят под «клиентелою» Рима: то, может быть, церковный историк совершенно обдуманно поставил τν Οσροηνν как выражение с узким объемом сравнительно с τν М εσοποταμαν. Но является вопрос: в каких же других «тамошних городах» существовали тогда христианские «парикии»? Едва ли в Каррах, столь прославившихся своей упорной приверженностью к язычеству. В Апамии-Македонуполе-Бирте? в Батнах? |
|
|
