| Αρχεο Συνντηση του Μητροπολτη Ιλαρωνα με τον Προκαθμενο της Ορθοδξου Εκκλησας Ιεροσολμων 7 Ιουνου 2019 τος 16:44 Στους Αγου Τπους, κατπιν ευλογας του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν κ.κ. Κυρλλου, αφχθη στις 6 Ιουνου 2019 ο Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας, ο Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας. Στο αεροδρμιο τον υψηλ επισκπτη υποδχθηκαν ο Αρχιμανδρτης Αλξανδρος Αλισοφ, ο Αρχηγς της Ρωσικς Εκκλησιαστικς Αποστολς στην Ιερουσαλμ και ο Αναπληρωτς του, Ιερομναχος Δομετιανς Μαρκαριν. Στο Καθολικ Πντων των ν Ρωσσ διαλαμψντων Αγων της Ιερς Μονς Ορεινς ο Σεβασμιτατος τλεσε της Θεα Λειτουργα, συλλειτουργησντων του Αρχιμανδρτη Αλεξνδρου Αλισοφ και κληρικν της Ιεραποστολς και της Ιερς Μονς Ορεινς. Απευθυνμενος στις αδελφς της Μονς, μετ τη λξη της Θεας Μυσταγωγας, ο Μητροπολτης Ιλαρωνας διαββασε την ευλογα του Αγιωττου Πατριρχη Κυρλλου, ο οποος, πως σημεωσε ο Ιερρχης, «πντοτε νοερς παρσταται στους Αγους Τπους και στην Ιερ Μον τατη». Επσης ο κ. Ιλαρωνας συνεχρη το εκκλησασμα για την εορταζμενη εκενη την ημρα Γ’ ανερεση της κεφαλς του Αγου Προδρμου, υπογραμμζοντας: «Ο γιος Προφτης, Πρδρομος και Βαπτιστς του Κυρου Ιωννης, του οποου το σπτι ευρσκετο ακριβς σε τοτο το μρος, μς διδσκει την νευ ρων αφοσωση στο ργο του Θεο. λη του τη ζω προσφερε στην υπηρεσα, που τον εγκατστησε ο Θες, λγοντας τι ταν να ετοιμσει την οδ για κποιο λλο, για την Σωτρα του κσμου, τον επαγγειλμενο, για τον Αμν του Θεο. Την οδ αυτ, ο γιος Ιωννης την ετομασε με τη ζω, το κρυγμα και την διακονα του. Η διακονα του ταν θυσιαστικ και ολοκληρθηκε με το μαρτυρικ τλος. πως επε ο Κριος, «οκ γγερται ν γεννητος γυναικν μεζων Ιωννου το βαπτιστο» (Ματθ. 11. 11)». Ακολοθως, αυθημερν στο Πατριαρχεο Ιεροσολμων πραγματοποιθηκε η συνντηση του Προδρου του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας με τον Προκαθμενο της Εκκλησας Ιεροσολμων, τον Μακαριτατο Πατριρχη της Αγας Πλεως Ιερουσαλμ και πσης Παλαιστνης κ.κ. Θεφιλο. Ο Σεβασμιτατος διαββασε στον Μακαριτατο τους χαιρετισμος και τις ευχς του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου και αμσως μετ υπρξε ανταλλαγ απψεων επ ζητημτων των διεκκλησιαστικν σχσεων του διμερος ενδιαφροντος. Ακμη ο κ. Ιλαρωνας μετβη στον Ιερ Να Αναστσεως του Χριστο, που προσκνησε τον Πανγιο Τφο, τον Γολγοθ και την Αγα Αποκαθλωση. Αυθημερν, συνοδε του Αρχιμανδρτη Αλεξδνρου και του Ιερομονχου Δομετιανο, ο Πρεδρος του ΤΕΕΣ επισκφθηκε τον Ι. Να Αγου Γεωργου Λδδας και τον Ι. Να Αγας Ταβιθς Ιππης. Календарь ← 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group |
| γαπητο μου δελφο κα Συλλειτουργο, δελφο μου Χριστιανο, Τ μνυμα τς μετανοας εναι πκαιρο κα ναγκαο παρ ποτ. Εναι τ παρατητο φρμακο δι μικρος κα μεγλους, ρχοντες κα ρχμενους , νδρες κα γυνακες, νους κα γροντες, μονζοντες κα μονζουσες, Κληρικος κα λακος. ερς Χρυσστομος ρζει τι: «στι μετνοια τ μηκτι τ ατ ποιεν» , δηλ. μετνοια εναι ν μν παναλαμβνουμε τ δια σφλματα. Διτι, κατ τν Χρυσορρμονα γιο, «ποιος πιχειρε κτι ττοιο, μοιζει μ τ σκυλ, πο ξαναγυρζει στν μετ του. Μοιζει κμη μ κενον, πο κατ τν παροιμα χτυπ τν φωτι, μ τν λλον, πο προσπαθε ν ντλση νερ μ τρπιο πιθρι. Εναι, λοιπν, νγκη ν πχουμε κα ς πρς τν πρξι κα ς πρς τν προαρεσι π σα διαπρξαμε. Κα φο πομακρυνθομε, ν χρησιμοποισουμε γι τς πληγς τ κατλληλα φρμακα» (Ε.Π.Ε. 13,316). «κοσατε τατα πντα τ θνη» θ λεγε κα σμερα Προφητναξ Δαβδ. «μρτομεν, νομσαμεν, δικσαμεν νπιν Σου, οδ συνετηρσαμεν, οδ ποισαμεν, καθς νετελω μν, λλ μ παραδης μς ες τλος, τν Πατρων Θες» ψλλει ερς μνδς, τ δμολπον στμα τς κκλησας. λειτουργικ ατησις «πρ τς ερνης το σμπαντος κσμου, εσταθεας τν γων το Θεο κκλησιν κα τς τν πντων νσεως » εναι νγκη ν ναπμπεται σιγτως, μαζ μ τ λλα ατματα τς Θεας Λατρεας, κατ τος δσκολους κα δυσχεμερους καιρος, τος ποους διανουμε. ερς Κλρος κα Χριστνυμος Λας ν εχεται κατπαυστα «πρ ερηνεσεως κα καταστσεως τς γιωττης μν ρθοδξου κκλησας κα τν κατ τπους γων το Θεο κκλησιν», πο συγκροτον τν Μαν, γαν , Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν το Χριστο. κνδυνος διασαλεσεως τς ερνης τς Κανονικς ρθοδξου κκλησας τς Οκρανας, μετ τν παρ τος ερος Καννας ποκατστασιν τν μερδων τν σχισματικν κα τν ες ατος πδοσιν τς Ατοκεφαλας, χωρς τν σμφωνον γνμην κα συνανεσιν τν κατ τπους Ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν, εναι μγιστος κα προβλπτων διαστσεων. Ο διωγμο τν ρθοδξων ρχιερων, ερων, ερομονχων κα Μοναχν τς Κανονικς π τν ρχιεπσκοπον νοφριον Οκρανικς Εκκλησας ντενονται καθημερινς κα ναταραχς κα ναστατσεις παρατηρονται ες τ Χριστεπνυμον Πλρωμα Ατς. «π τν καρπν ατν πιγνσεσθε ατος» (Ματθ.7,16). «Τ δ καλν οκ στι καλν, ν μ καλς γνηται» (γιος ωννης Δαμασκηνς). ληθς μετνοια ς πανορθσ τ μ κανονικς γενμενα. ς ποκαταστσ πλρως τν ερνην το Θεο ες τος κλπους τς γιωττης μν ρθοδξου κκλησας κα ς ποτρψ τ πευκτα. |
| Εναι φυσιολογικ τι ττοιες υπερφαλες αντιλψεις περ του «πρωτεου τιμς και εξουσας» προκαλον αντδραση και δημιουργον επιθυμα να βρεθε η κρη και η αλθεια. Ας προσπαθσουμε να εξετσουμε τις αντιλψεις περ του επισκπου ως κεφαλς της Εκκλησας στη βυζαντιν παρδοση . Θα εξετσουμε τα κτωθι θματα: 1. Ο Χριστς ως Κεφαλ της Εκκλησας. 2. Ο 34 ος Αποστολικς καννας: ο επσκοπος ως κεφαλ. 3. Η κριτικ του δυτικο πρωτεου στην Ορθδοξη Ανατολ. 4. Τξεις αγιτητας και ιεραρχας. 5. Ιεραρχικτητα και αγιτητα. 6. Ιστορικς γενικεσεις. 7. Η κριτικ του πρωτεου τιμς και εξουσας. 1. Ο Χριστς ως Κεφαλ της Εκκλησας Σμφωνα με τη θεολογα του Αποστλου Παλου, «κεφαλ» αποτελε να απ τα ονματα του Σωτρα Χριστο: «παντς νδρς κεφαλ Χριστς στι», «κεφαλ δ Χριστο Θες» (βλ. Α Κορ. 11 . 3). Ο Θες Πατρ κατστησε τον αγαπητ Του Υι Σωτρα Χριστ κεφαλν πρ πντα τ κκλησ (Εφ. 1. 22). Ο Χριστς εναι η Κεφαλ του σματος των πιστν, που συγκροτεται απ διφορα μλη (βλ. Εφ. 4. 15–16, Ρωμ. 12. 5, Α Κορ. 12. 27). Το σημαντικτερο χωρο στον Απστολο Παλο περ του πρωτεου του Χριστο ναντι της Εκκλησας εναι: πως ο νδρας εναι κεφαλ της συζγου, τσι και ο Χριστς εναι η Κεφαλ της Εκκλησας (βλ. Εφ. 5.23). Ο Χριστς εναι κεφαλ το σματος τς κκλησας (Κολ. 1. 18), πως επσης εναι και κεφαλ πσης ρχς κα ξουσας (Κολ. 2. 10). Σε λα τα εν λγω κεμενα χρησιμοποιεται η λξη «κεφαλ» (αντιστοιχε στην αρχαα εβρακ με τη σημασα «κεφαλ, διευθυντς, αρχ»). Η γνσια Κεφαλ της Εκκλησας εναι ο Σωτρ Χριστς. Αυτς ακριβς διοικε την Εκκλησα. Η Κεφαλ της Εκκλησας ο Σωτρ Χριστς δδει το παρδειγμα της ακακας, της υπομονς και της συγχωρσεως των πντων. Πλνει τα πδια των μαθητν, λγει τι δεν λθε για να Τον διακονσουν, αλλ για να διακονσει ο διος (βλ. Ματθ. 20. 17). Αυτς ακριβς εναι ο γνσιος Προκαθμενος της Εκκλησας (ιερρχης, ο νθεος και θεος νδρας, γνστης κθε ιερς γνσεως, σμφωνα με ειδικ ορισμ απ το Αρεοπαγιτικ σμα) . Η επγεια εξουσα, η επγεια δναμη, η επγεια υπεροχ, τα επγεια προνμια εναι κοσμικ στοιχεο, το οποο εναι απολτως απαρδεκτο στις σχσεις των κατ τπους Ορθοδξων Εκκλησιν. |
| Теологические и метафизические основания христианской культуры предстают нашему взору своеобразной диалектикой христианской религиозной мысли и античного миросозерцания. Ориген жизнью своей живёт по-христиански, по воззрениям же своим на соделанное и Божественное эллинствует 94 . Источники 1 . Ориген. Ωριγνονς τον εις το κατα Ματθ ιον Εναγγλιον εξηγητικων. – Paris: Sources Chretiennes, t. 43,1992. 2 . Ориген. Ωριγνους τν ις τ κατ ωννην Ευαγγλιον ξηγητικν. – Paris: Sources Chretiennes, t. 120,1996. 3 . Ориген . Origenis homilia in Librum Regnorum I. – Paris: Sources Chretiennes, t. 328, 1986. 4 . Ориген . Origenis in Exodum. – Paris: Sources Chretiennes, т.321, 1985. 5 . Ориген . Origenius commentarium in cantico canticorum. – Paris: Sources Chretiennes, t. 375, 1991. 6 . Ориген . Homiliae in Jesu Nave. – Paris: Sources Chretiennes, t. 71, 1960. 7 . Ориген . Homilia in Sancto Luca. – Paris: Sources Chretiennes, t. 87, 1998. 8 . Ориген . “О Началах» – Новосибирск, 1993. 9 . Ориген . “О Молитве”, “Увещание к мученичеству” – Сам., 1992. 10 . Ориген . “Против Цельса” – М. 1997 11 . Августин Аврелий . Творения. – М., 1997 12 . Григорий Чудотворец , Мефодий Патарский . Творения. – М., 1997 13 . Деяния вселенских соборов. – СПб., «Воскресение», 1996. 14 . Евсевий Памфил . “Церковная История” – М., 1993. 15 . Иероним. О девственности. – М., 1995. 16 . Ириней Лионский . Творения. – М., 1996. 17 . Иустин Мученик . Творения. – М., 1996. 18 . Платон. Собрание сочинений. – М.. «Мысль», 1993. 19 . Плотин. Эннеады. – М., 1997. 20 . Порфирий. Жизнь Плотина//Диоген Лаэрций. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. – М., 1978. 21 . Ранние Отцы Церкви. – Брюссель: “Жизнь с Богом”, 1988. 22 . Ранович А. Б. “Первоисточники по истории раннего христианства», “Античные критики христианства” – М., 1976. 23 . Сократ Схоластик . “Церковная История» – М., «РоссПЭн», 1996. 24 . Сочинения древних христианских апологетов. – СПб., «Але- тейя», 1999. 25 . Jacques Loew Fayard. Histoire du I’Eglise par Elle-meme. 1978. |
| Απ την αμεριμνα, την ησυχα, την προσοχ και την προσευχ γεννιται η κνηση και η θρμη της καρδις, η οποα καιει τα πθη και τους δαμονες και καθαρζει την καρδι πως σε χωνευτριο. Απ αυτ, γεννιται ο πθος και ο χωρς τλος ρωτας προς τον Κριο Ιησο Χριστ. Απ αυτν χνονται γλυκ οι κρουνο των καρδιακν δακρων, με τα οποα η ψυχ και το σμα καθαρονται και αλεφονται με τη μετνοια, την αγπη, την ευχαριστα και την εξομολγηση, πως με το αρωματικ σσωπο. Απ αυτ προρχεται η γαλνη και η ειρνη των λογισμν που δεν χει καννα ριο και ξεπερν κθε νου(Φιλιπ. 4, 7), και απ αυτς η χιονοφεγγφωτη λλαμψη. Και τλος η απθεια –σο μπορε να φτσει ο νθρωπος– και η ανσταση της ψυχς πριν απ το σμα και η αναμρφωση και επιστροφ στο κατ’ εικνα και καθ’ ομοωση με την πρξη, την θεωρα, την πστη, την ελπδα και την αγπη, και η ολικ ανψωση προς το Θε και η μεση νωση με αυτν και η κσταση και η παση και η στση –κατ το παρν πως μσα σε καθρφτη και σαν απεικνιση(Α Κορ. 13, 12) και σαν πργευση, κατ το μλλον μως η τελεως τλεια και αινια μθεξη και απλαυση του Θεο πρσωπο προς πρσωπο. Η ησυχα με υπακο εναι πργματι η απλανς και αληθιν και πατροπαρδοτη και θερεστη ζω. Αυτ ευλγως ονομστηκε απ τους Αγους «κρυμμνη εν Χριστ ζω» Αυτ εναι η οδς και η κατ Θεν νοερ ζω και ιερ εργασα των πραγματικν Χριστιανν, η αληθιν και απλανς και γνσια και ανθευτη, η ολοφνερα κρυμμνη στο Χριστ ζω(Κολ. 3, 3). Αυτ τη χραξε και τη μυσταγγησε ο θενθρωπος και γλυκτατος Ιησος, την περπτησαν οι θεοι Απστολοι και κατπιν ακολοθησαν πιστο σ’ αυτος οι πειτα απ αυτος νδοξοι αρχηγο και διδσκαλο μας, οι οποοι απ την αρχ της παρουσας του Χριστο στον κσμο και μχρι σμερα λμπουν σαν φωτειν αστρια μσα στον κσμο με τις ακτινοβολες των ζωοποιν λγων τους και τα θαματ τους. Αυτο διδωσαν ο νας στον λλο και στα δικ μας χρνια τον καλ αυτ σπρο(Ματθ. 13, 24), την ιερ ζμη(Ματθ. 13, 33), την αγα απαρχ(Ρωμ. 11, 16), την ασφαλ παρακαταθκη(Α Τιμ. 6, 20), τη χρη, την εξ ψους δναμη(Λουκ. 24, 49), το πολτιμο μαργαριτρι(Ματθ. 13, 46), την νθεη πατρικ κληρονομι, το θησαυρ τον κρυμμνο στο χωρφι(Ματθ. 13, 44), τον αρραβνα του Πνεματος(Β Κορ. 1, 22), το βασιλικ σημδι, το ζωνταν και ορμητικ νερ(Ιω. 4, 14), τη θεα φωτι, το σεβσμιο λας, το χρισμα, το σφργισμα, το φως και τα μοια με αυτ. Αυτ και θα κληροδοτεται και θα μεταβιβζεται μυστικ απ γενι σε γενι ως τη δευτρα παρουσα του Χριστο. |
| Εκενος που δεν τον κατηγορε η καρδι του για παρβαση παραμληση εντολς του Θεο για παραδοχ αμαρτωλς σκψεως, αυτς μπορε να εναι ο καθαρς στην καρδι και ξιος να ακοσει το λγο: «Μακριοι σοι εναι καθαρο στην καρδι, γιατ αυτο θα δουν το Θε»(Ματθ. 5, 8). Ας φροντσομε να καθοδηγομε τις αισθσεις μας με τη λογικ, μλιστα τα μτια, τα αυτι και τη γλσσα, στε χι εμπαθς, αλλ για ωφλεια μας να βλπομε, να ακομε και να μιλμε. Γιατ καννα λλο δεν γλιστρει ευκολτερα στην αμαρτα σο αυτ τα ργανα, ταν δεν καθοδηγονται απ τη λογικ. Και πλι, καννα λλο δεν εναι πιο κατλληλο απ αυτ να οδηγε στη σωτηρα, ταν η λογικ τα διευθνει και τα ρυθμζει και τα οδηγε στο αγαθ. ταν αυτ μως ατακτον, ττε και η σφρηση εκθηλνεται, και η αφ απλνεται με αυθδεια, και αναρθμητο πλθος πθη ρχονται μσα μας. ταν αυτ διευθνονται απ τη λογικ με ευταξα, πολλ ειρνη και σταθερ γαλνη απλνεται σ’ λο τον νθρωπο. Το πολτιμο ρωμα, ακμη και κλεισμνο σε δοχεο, γεμζει απ την ευωδα του τον αρα και ευχαριστε χι μνον εκενους που εναι κοντ, αλλ και εκενους που εναι γρω. Κατ τον διο τρπο και η ευωδα της ψυχς που εναι ενρετη και αγαπ το Θε, ξεχνεται απ το σμα με λες τις αισθσεις και φανερνει την εσωτερικ αρετ. Γιατ ποιος θα δει μια γλσσα που να μη λει τποτε το κακ και ανρμοστο, αλλ κθε καλ και ωφλιμο, και μτια συμμαζεμνα, και ακο που να μη δχεται ανρμοστα τραγοδια και λγια, και πδια που βαδζουν με σεμντητα, και πρσωπο χι αφημνο στα γλια, αλλ μλλον τοιμο για δκρυα και πνθος, ποιος θα δει αυτ και δεν θα εννοσει τι εσωτερικ υπρχει πολλ ευωδα των αρετν; Γι’ αυτ και ο Σωτρας λει: «τσι ας λμψει το φως σας μπροστα στους ανθρπους, για να δουν τα καλ σας ργα και να δοξσουν τον Πατρα σας στους ουρανος»(Ματθ. 5, 16). Εκενη την οποα ο Χριστς και Θες μας στα Ευαγγλια ονμασε «στεν οδ»(Ματθ. 7, 14), αυτν πλι την επε «καλ ζυγ και ελαφρ φορτο»(Ματθ. 11, 30). Πς λοιπν συμβιβζονται αυτ τα δο που φανονται αντθετα μεταξ τους; Οπωσδποτε, επειδ για την ανθρπινη φση εναι σκληρ και ανηφορικ η οδς αυτ, εν για την προαρεση εκενων που την κατορθνουν και για τις καλς ελπδες της εναι επιθυμητ και αξιαγπητη και προξενε ηδον μλλον παρ θλψη στις ψυχς που αγαπον την αρετ. Γι’ αυτ μπορε να δει κανες τι με περισστερη προθυμα βαδζουν εκενοι που διλεξαν τη στεν και δσκολη οδ, παρ εκενοι που διλεξαν την ευρχωρη και πλατι. κουσε και τον μακριο Λουκ που λει τι αφο μαστιγθηκαν οι Απστολοι, αναχρησαν απ το συνδριο χαρομενοι(Πραξ. 5, 41), αν και δεν εναι ττοια η φση του μαστιγματος· γιατ το μαστγωμα δεν προκαλε ηδον και χαρ, αλλ οδνη και πνο. Αν το μαστγωμα για χρη του Χριστο γννησε χαρ, τι το θαυμαστ αν και η λοιπ κακοπθεια και ταλαιπωρα του σματος για χρη του Χριστο φρουν το διο αποτλεσμα; |
| Πρωτοπρεσβτερος γγελος γγελακπουλος ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ 3/11/2020 Βαθμολογα: 8.2 Ψφοι: 18 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 1 Κατανυκτικν Τριδιον, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θναι 2010, σσ. 618-635. 2 Ματθ. 21, 18-19. 3 Ματθ. 25, 41. 4 Ματθ. 23, 13-39. 5 ω. 2, 13-16. 6 Μρκ. 14, 71. 7 Πρξ. 23, 12 κα 21. 8 Πρξ, 23, 14. 9 Ρωμ. 9, 3. 10 Α Κορ. 16, 22. 11 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, ρμηνεα ες τς ΙΔ πιστολς το ποστλου Παλου, τ. Α, κδ. ρθδοξος Κυψλη, Θεσ/κη 1989, σ. 697. 12 Α Κορ. 12, 3. 13 Γαλ. 1, 8. νθ’ νωτ., τ. Β, Θεσ/κη 1990, σσ. 248-249. 14 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ, λξη νθεμα κα σημασα της, 15 Γαλ. 1, 8-9. 16 βρ. 10, 31 κα 12, 29. 17 2ο Στιχηρ τν ποστχων το σπερινο τς Κυριακς τν Βαων, ν Τριδιον Κατανυκτικν, κδ. Φς Χ.Ε.Ε.Ν., θνα 2010, σ. 448. 18 Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ, Μετφραση (λληνικ κ το γγλικο) : . Μ. Παντοκρτορος Μελισσοχωρου, http://www.impantokratoros.gr/39536729.el.aspx , Πρωττυπο κεμενο (ρωσσικ) : στ περιοδικ Pravoslavnaya Rus ( ρθδοξη Ρωσσα), #4, 1974, γγλικ κεμενο : 19 ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ, μιλα στν Κυριακ τς ρθοδοξας, http://orthochristian.com/45266.html . «The meaning of anathema is the meaning of the Church’s spiritual cure of an illness in the human soul, which causes eternal death. All human teachings cause eternal death if they introduce their own thinking drawn from reason falsely so-called, from carnal mindedness—that common heritage of fallen spirits and men—into the God-revealed teaching about God. Human philosophies introduced into the teachings of the Christian Faith are called heresies, and adherence to these teachings is called evil belief». 20 . π., Brianceaninov.php, «Doctoria anatemei a fost întotdeauna socotit ca neaprat trebuincioas de ctre Sfânta Biseric în privina cumplitei boli a ereziei. Când Fericitul Teodorit, episcopul Cirului, dorind s se îndrepteasc în privina învinuirilor aruncate asupra lui, Prinii i-au cerut ca mai întâi de toate s-l dea anatemei pe ereziarhul Nestorie. Teodorit, care se lepdase de Nestorie, dar nu aa de hotrât cum se lepdase de el Biserica, a vrut s dea lmuriri. Prinii i-au cerut iari s dea anatemei cu hotrâre, fr alte explicaii, pe Nestorie i învtura acestuia. Teodorit a vrut din nou s dea lmuriri, îns Prinii au cerut iari ca el s dea anatemei pe Nestorie, ameninând c altminteri îl vor socoti eretic pe însui Teodorit. Teodorit a rostit anatema asupra lui Nestorie i a tuturor învturilor eretice ale acelei vremi. Prinii au dat slav lui Dumnezeu, l-au proclamat pe Teodorit pstor ortodox, iar Teodorit nu a mai cerut s dea lmuriri, cci lepdase din sufletul su pricinile care îl fceau s simt nevoia de a da lmuriri». |
| Ας παρατηρσομε με πστη το μυστριο της θεας ενανθρωπσεως και ας δοξσομε μνο με απλτητα Εκενον που ευδκησε να γνει αυτ για μας. Γιατ ποιος μπορε, θαρρντας σε λογικς αποδεξεις, να πει πς γνεται σλληψη του Θεο Λγου; Πς γνεται σχηματισμς σρκας χωρς σπορ; Πς γνεται γννηση χωρς φθορ της παρθενας; Πς εναι μητρα εκενη που και μετ τον τοκετ μεινε παρθνος; Πς ο υπερτλειος προδευε και μεγλωνε στο σμα(Λουκ. 2, 52); Πς ο καθαρς βαπτιζταν(Μετθ. 3, 16); Πς εκενος που πεινοσε τρεφε τους λλους(Ματθ. 4, 14, 16–20. 15, 36–37); Πς εκενος που κοπαζε χριζε δναμη(Ιω. 4, 6. Λουκ. 6, 19); Πς εκενος που πασχε κανε θεραπεες; Πς εκενος που πθαινε δινε ζω(Ματθ. 9, 25. Λουκ. 7, 14– Ιω. 11, 43–44); Και για να πω το πρτο και το τελευταο, πς ο Θες γνεται νθρωπος; Και το ακμα πιο μυστηριδες, πς βρσκεται να χει υπσταση ουσιωδς στη σρκα αυτς που κατ την ουσα εναι υποστατικς λος στον Πατρα; Πς ο διος, και λος εναι Θες κατ φση, και λος γινε κατ φση. νθρωπος, χωρς ν’ απαρνηθε καθλου καμα φση, οτε τη θεα κατ την οποα εναι Θες, οτε τη δικ μας κατ την οποα γινε νθρωπος; Μνο η πστη χωρε αυτ τα μυστρια, γιατ αυτ κνει χειροπιαστ τα πργματα που υπερβανουν το νου και τη λογικ(Εβρ. 11, 1). Παραβανοντας την εντολ ο Αδμ, προξνησε το να περιχει ηδον ο τρπος δημιουργας της ανθρπινης φσεως· εξορζοντας απ τη φση την ηδον ο Κριος, δε δχτηκε τη σλληψη μσω σπρματος. Παραβανοντας την εντολ η γυνακα, επφερε το να αρχζει με οδνη η εμφνιση της ανθρπινης φσεως· αποτινζοντας την οδνη απ την φση ο Κριος, δεν επτρεψε κατ τη γννησ Του να υποστε η Παρθνος καμι φθορ. Μ’ αυτ θελε να αφαιρσει απ την φση και τη θεληματικ ηδον, και την αθλητη οδνη που προλθε απ την ηδον, στε να γνει εξολοθρευτς αυτν που δε δημιοργησε, και να μας διδξει μυστικ ν’ αρχσομε με τη βοληση μας λλη ζω, η οποα ξεκιν σως με οδνη και κπους, καταλγει μως οπωσδποτε σε θεα ηδον και απραντη ευφροσνη. Γι’ αυτ γνεται νθρωπος και γεννιται ως νθρωπος ο Δημιουργς του ανθρπου, για να σσει τον νθρωπο· και γιατρεοντας τα πθη μας με τα πθη Του, να δειχθε τι Αυτς εναι «πθος» των δικν μας παθν, που ανακαινζει υπρ φση απ φιλανθρωπα τις πνευματικς μας ξεις μσω των κατ σρκα στερσεν Του. |
| Επειδ ο δρμος που οδηγε στην ουρνια ζω εναι ομολογουμνως στενς και γεμτος θλψεις(Ματθ. 7, 14), και εναι λγοι εκενοι που τον βαδζουν, γι’ αυτ πρπει για χρη της ελπδας του ουρανο να υπομνομε σταθερ κθε δοκιμασα του πονηρο. Γιατ σες θλψεις και αν υποφρομε, τι μπορομε να προσφρομε αντξιο του μλλοντος που μας υποσχθηκε ο Θες, της παρηγορας που δνει απ εδ στις ψυχς μας το αγαθ πνεμα, της λυτρσες μας απ το σκοτδι των παθν της κακας, για το χρος του πλθους των αμαρτιν μας; Τα παθματα του καιρο τοτου δεν ισοσταθμζουν τη δξα που μλλει να μας δοθε(Ρωμ. 8, 18). πως λοιπν επαμε, λα πρπει να τα υπομενομε για τον Κριο, σαν γενναοι στρατιτες που πεθανομε για τον βασιλι μας. Γιατ ραγε, ταν βρισκμασταν στον κσμο και στα βιοτικ πργματα, δε μας βρισκαν ττοια λυπηρ, αλλ τρα που ρθαμε να υπηρετσομε το Θε, υποφρομε τους πολτροπους αυτος πειρασμος; Βλπεις λοιπν τι οι θλψεις εναι για το Χριστ, επειδ φθονε ο εχθρς την ανταπδοση που ελπζομε και θλει να βλει μσα στις ψυχς μας τη χανωση και τη ραθυμα, για να μη ζσομε ευρεστα στο Θε και αξιωθομε τη βασιλεα Του; σο λοιπν ο πονηρς κι αν οπλζεται εναντον μας, αν εμες υποφρομε τις επιθσεις του με γενναιοψυχα, λες οι μηχανς του εναντον μας διαλονται με τη συμμαχα του Χριστο. Γιατ χομε τον Ιησο υπερασπιστ και προσττη μας. Ας θυμηθομε τι και Εκενος τσι πρασε σ’ αυτν τον κσμο, υβριζμενος, διωκμενος, εμπαιζμενος, και τλος θανατθηκε με ατιμωτικ τρπο επνω στο Σταυρ. Αν θλομε να υποφρομε με ευκολα την κθε θλψη και τους πειρασμος, ας επιθυμομε και ας χομε εμπρς στα μτια μας πντοτε το θνατο για χρη του Χριστο. Ττοια μλιστα εντολ χομε, να σηκνομε το σταυρ και να τον ακολουθομε(Ματθ. 16, 24), που σημανει να εμαστε πρθυμοι και τοιμοι για το θνατο. Αν χομε ττοια διθεση, θα υπομενομε, πως επαμε, πολ ευκολτερα κθε θλψη, φανερ αφαν. Γιατ εκενος που επιθυμε να πεθνει για το Χριστ, καθλου δε θα δυσκολευτε στα εππονα και λυπηρ. Γι’ αυτ το λγο νομζομε τι οι θλψεις εναι βαρις, γιατ δεν επιθυμομε το θνατο για το Χριστ, οτε χομε πντοτε το νου μας προσηλωμνο σ’ Αυτν. ποιος μως θλει να γνει κληρονμος του Χριστο, πρπει να επιθυμε και τα πθη Του με ζλο. στε εκενοι που λνε τι αγαπον τον Κριο, αποδεικνονται απ το τι, κθε θλψη που τους ρχεται, την υποφρουν χι μνο με γεναιτητα, αλλ και με προθυμα, γιατ ελπζουν σ’ Αυτν. |
| Κι αν καμι φορ αρπξει κτι το νου, δεν πρπει αυτς να χρονοτριβε στους λογισμος, για να μη του καταλογιστε η συγκατθεση στους λογισμος σαν πρξη την ημρα της κρσεως ενπιον του Κυρου ταν θα κρνει ο Θες τα μυστικ των ανθρπων(Ρωμ. 2, 16). Απαλλαγετε λοιπν για πντα απ τους περισπασμος και μενετε κοντ στον Κριο το Θε μας μεχρις του μας σπλαχνιστε(Ψαλμ. 122, 2)· και μη ζηττε τποτε λλο παρ μνο το λεος απ τον νδοξο Κριο. Ζητντας μως το λεος, να το ζηττε με ταπειν και αξιολπητη καρδι· και φωνζετε απ το πρω μχρι το βρδυ, κι αν εναι δυνατ και λη τη νχτα, το «Κριε Ιησο Χριστ, ελησν με». Και βισετε το νου σας σ’ αυτ το ργο μεχρι θαντου. Γιατ αυτ το ργο χρειζεται μεγλη βα, επειδ εναι στεν η πλη και λο δυσκολες ο δρμος που οδηγε στη ζω(Ματθ. 7, 14) και μπανουν σ’ αυτ σοι βιζουν τον εαυτ τους, αφο «η βασιλεα των ουρανν κερδζεται απ σους βιζουν τον εαυτ τους»(Ματθ. 11, 12). Σας παρακαλ, λοιπν, μη χωρζετε τις καρδις σας απ το Θε, αλλ να μνετε κοντ Του και να τις φυλγετε μαζ με τη μνμη του Κυρου μας Ιησο Χριστο πντοτε, ως του φυτευτε το νομα του Κυρου μσα στην καρδι σας κι αυτ πι να μη σκφτεται τποτε λλο, για να δοξαστε ο Χριστς μσα σας». Πριν απ το Χρυσστομο ββαια, ο μγας Παλος αναφρει το τμμα «Κριε Ιησο», γρφοντας: «Αν ομολογσεις με το στμα σου Κριο τον Ιησο και πιστψεις με την καρδι σου τι ο Θες τον ανστησε εκ νεκρν, θα σωθες. Γιατ ποιος πιστεει με την καρδι του οδηγεται στη δικαωση, κι ποιος ομολογε με το στμα του οδηγεται στη σωτηρα»(Ρωμ. 10, 9–10). Και πλι: «Κανες δεν μπορε να πει «Κριε Ιησο» παρ μνο με γιο Πνεμα»(Α Κορ. 12, 3). Προσθτει το «με γιο Πνεμα» εννοντας «ταν η καρδι δεχτε την ενργεια του Αγου Πνεματος» με την οποα και προσεχεται. Τοτο εναι γνρισμα εκενων που πρκοψαν και αξιθηκαν να δεχτον με ασθηση το Χριστ να κατοικε μσα τους. Σμφωνα με αυτ λει και ο γιος Διδοχος: «Απαιτε οπωσδποτε απ εμς ο νους, ταν του φρξομε με τη μνμη του Θεο λες τις διεξδους, να του αναθσομε κποιο ργο που να ικανοποιε την ενεργητικτητ του. Πρπει λοιπν να του δνομε για πλρη εργασα το «Κριε Ιησο». Γιατ κανες δεν μπορε να πει «Κριε Ιησο» παρ με το φωτισμ του Αγου Πνεματος. |
|
|
