Позднее этой весной епископ Димитрий позвонил о. Тэду Войстику, священнику православной церкви Святых Отцов в пригороде Лос-Анджелеса Тарзана и попросил его нанести визит в Санта-Барбару. Из-за Великого Поста, затем выпускных экзаменов и летних каникул, о. Тэд смог совершить это путешествие только ранней осенью. По прибытии в Санта-Барбару осенью 1977 года о. Тэд зашел в телефонную будку, позвонил домой Спарксу и узнал, что тот находится на занятиях в недавно открытой Академии православного богословия. О. Ричард Бэлью вспоминает, как в середине его лекции об арианских разногласиях «вошел никому из нас неизвестный священник, который спокойно сел и слушал лекцию вместе со студентами». После занятий мы представились друг другу и пригласили о. Тэда на ланч. Это было нашей первой встречей с православным христианином и началом крепкой и долгой дружбы. Два важных шага вперед были сделаны в 1977 году. Во-первых, Кен Бервен открыл наше издательство «Консилиар Пресс» и начал выпускать ежеквартальный журнал «Эгейн». Тем самым была установлена прямая и эффективная связь на уровне публикаций и с евангелическими, и с православными христианами. Во-вторых, мы открыли в Санта-Барбаре Академию Православного Богословия (позднее названную именем Св. Афанасия) с целью собрать вместе сообщество исследователей для изучения Православной веры, перевода и обучения наших молодых людей. Мы пригласили епископа Димитрия выступить перед нашими студентами во время его визита в Санта-Барбару в 1978 году. Ранее в том же году несколько человек из нас посетили службы Страстной недели в православной церкви в Тарзане. Здесь мы увидели в действии все, о чем прежде читали. Но в культурном плане служба казалась принадлежащей другому миру, совершенно отличному от нашего. Так что к прибытию епископа у нас накопилось множество вопросов. – Почему они так часто произносят «Господи, помилуй?» – Расскажите нам о священнических облачениях. – Что означает такое количество свечей? – Употребляется ли ладан на каждой службе? Будучи сам хорошо знаком с евангелическим протестантизмом, епископ понял наш «культурный шок». Мы уверовали в основные догматы этой древней веры, но правила богослужения попросту отсутствовали в исторических книгах.

http://azbyka.ru/otechnik/sekty/vozvrash...

Ист.: BHL, N 156-167; BHG, N 45-46; Ambrosius. De virg. I 2, 7; De offic. I 16, 203; Damasi Epigr. 43f n. 43; Prudentius. Peristephanon 14//PL. 60. Col. 580-590; ActaSS. Jan. T. 2. P. 350-363; Ruinart. Acta. T. 2. 1803. P. 32-91; ЖСв. Январь. С. 245-254. Лит.: Franchi de " Cavalieri P. S. Agnese nella tradizione e nella leggenda. R., 1899; Dufourcq A. Étude sur les gesta martyrum romains. P., 19002. T. 1. P. 23, 26, 28-29, 214-217; P., 19072. T. 2. P. 53-60; ПБЭ. Т. 1. Стб. 280-286; Allard P. Agnès (Saint)//DACL. T. 1. Col. 905-918; Leclercq H. Agnès (Cimietière de Sainte-Agnès)//Ibid. Col. 918-965; Yubaru F. S. Agnès. P., 1907; Сергий (Спасский). Месяцеслов. Т. 3. С. 33; Krautheimer R. Corpus Basilicarum Christianarum. R., 1937. T. 1. P. 14-39; Deichmann F. W. Frühchristliche Kirchen in Rom. Basel, 1948; Janin. Églises et monastèries. P. 9. А. И. Макаров Мц. Агния. Мозаика ц. Сант-Аньезе-фуори-ле-Мура в Риме. 625-638 гг. Изображения А., одни из самых ранних в иконографии святых мучениц, имеются уже на донцах стеклянных чаш IV-V вв. (музеи Ватикана, Болоньи), найденных преимущественно в Риме (нек-рые - из катакомб Сант-Аньезе): А. представлена в позе оранты , в богатых одеждах патрицианки, с волосами, убранными в прическу (иногда с покрытой головой), и с серьгами в ушах. В средневек. искусстве А. изображалась, как правило, с покрытой головой или в драгоценном венце, являющемся символом награды за мученический подвиг и указывающем на знатное происхождение святой. Атрибутами А. являются: агнец (впервые на мозаике сев. стены центр. нефа в базилике Сан-Аполлинаре-Нуово в Равенне, 556 или 569 гг.; на флавеллуме из Турнюса, нач. IX в. (музей Барджелло, Флоренция); в Соборе святых в «Маэста» Дуччо ди Буонинсеньи , 1311 г. (собор в Сиене); среди святых жен в центр. части «Гентского алтаря» братьев Ван Эйк , 1-я четв. XV в. (ц. св. Бавона в Генте)); пальмовая ветвь (витраж кон. XIII в., ц. св. Дионисия в Эслингене); лилия и виноградная лоза (утраченная фреска в оратории Сан-Сильвестро в ц. Сан-Мартино-аи-Монти в Риме, XIII в.); меч или кинжал - орудие мученичества. Сохранились многочисленные изображения А. в рим. церквах: мозаика в апсиде Сант-Аньезе-фуори-ле-мура , 625-638 гг.,- с предстоящими, в рост; фреска в ц. Санта-Мария-Антиква, 817-824 гг.; фреска в оратории Сан-Сильвестро, ок. 844 г.,- с жемчужным венцом в руках, вместе с др. святыми женами предстоит Богоматери; мозаика в базилике Санта-Прасседе, нач. IX в.; фреска в Санта-Мария-Антиква, X в.,- погрудное изображение в медальоне; мозаика в капелле св. Лаврентия в Латеране, 1215-1227 гг. Циклы изображений со сценами жизни, чудес и мучений А. сохранились в ц. Санта-Мария-ди-Донна-Реджина в Неаполе, сер. XIV в.; в ц. Сан-Теодоро в Павии, нач. XVI в., а также были широко распространены в искусстве Зап. Европы XV-XIX вв. (картины Г. Давида, Тинторетто, Х. Риберы, Доменикино, Мурильо).

http://pravenc.ru/text/63334.html

«Lucula noctis» (Светляк в ночи) кард. Джованни Доминичи. В XVI в. новеллами в ренессансном духе прославился доминиканец Маттео Банделло. Хотя в быту братья-проповедники изначально придерживались обета бедности, их пребывание в больших мон-рях и крупных городах, а также интенсивное общение с мирянами привели к тому, что со 2-й пол. XIII в. Д. стали расходовать большие средства на украшение собственных церквей и мон-рей, выдвинув из своей среды немало архитекторов и художников. Наиболее известные архитектурные памятники Д. в Италии: ц. Санта-Мария Новелла во Флоренции (авторы фра Систо и фра Ристоро), мон-рь Сан-Марко там же, ц. Санта-Мария сопра Минерва в Риме, ц. Сан-Дзаниполо (святых Иоанна и Павла) в Венеции (архитекторы-терциарии Бенвенуто да Имола и Никколо да Имола), ц. Санта-Мария делле Грацие в Милане, где находится фреска Леонардо да Винчи «Тайная вечеря». Выдающиеся произведения архитектуры были созданы во Франции, в Испании, Португалии (мон-рь и ц. Санта-Мария да Витория в г. Баталья), Германии и Швейцарии (мон-рь в Берне и мост через р. Аре работы Гумберта). Памятниками скульптуры являются гробницы Доминика в Болонье (работа Н. Пизано при участии фра Гульельмо да Пиза), Петра Веронского в Милане и Екатерины Сиенской в Риме. Доминиканское богословие оказало влияние на церковную живопись, разрабатывая популярные темы и сюжеты, напр. «Пляски смерти». К ордену Д. принадлежали живописцы фра Беато Анджелико (Джованни да Фьезоле) и фра Бартоломео (Баччо делла Порта), произведения к-рых можно видеть в мон-ре Сан-Марко во Флоренции. Прославились также Д.-витражисты того же периода немец Якоб Ульмский и француз Гийом де Марсийа, работавшие в Италии. Особая роль по традиции приписывается Д. в становлении и практике института инквизиции . Так, автор сочинений по инквизиторской практике Бернард Ги (1260-1331) утверждал, что основателем этого учреждения был Доминик, однако впосл. ряд историков ордена (в т. ч. доминиканец Ж. Б. А. Лакордер ) заявляли, что Д. никогда не были активными членами инквизиции.

http://pravenc.ru/text/178851.html

744 Rosovsky J. N. (ed.). City of the Great King. Jerusalem from David to the Great King. Cambridge-London, 1996; The Real and Ideal Jerusalem in Jewish, Christian and Islamic Art. Studies in Honor of Bezalel Narkiss/Ed. B. Kühnel. Jerusalem, 1998 (Jewish Art, vol. XXIII/XXIV, 1997/98); Sacred Space. Shrine, City, Land. Proceedings of the International Conference in Memory of Joshua Prawer (Jerusalem 8–13 June 1992). Basingstoke, 1998. 745 The Madaba Map. Centenary 1897/1997, travelling through the Byzantine Umayyad period. Proceedings of the International Conference held in Amman, 7–9 April 1997. Jerusalem, 1999, (Studium Biblicum Franciscanum: Collectio Maior, 40). 746 Piccirillo M., Alliata E. Mount Nebo//New archaeological excavations, 1967–1997. Jerusalem, 1998, vol. 1–2 (Studium Biblicum Franciscanum: Collectio maior, 27; Mount Nebo series, 5). 747 Cf. Ostrow S. F. Art and spirituality in Counter-Reformation Rome//The Si stine and Pauline Chapels in S. Maria Maggiore. Cambridge (Mass.), 1996, s. v. 748 Ps.-Antoninus: Itinerarium. Cura et studio P. Geiger (Itineraria et alia geographica, CCSL, vol. CLXXV, 1965, p. 127–174), p. 141 (first version); cf. the second version ibidem, p. 165sq. 749 Cf. Halbwachs M. La topographie legendaire des évangiles en Terre Sainte. Paris, 1941; Pohlkamp W. Papst Sylvester und der Drachen vom Forum Romanum//Römische Quartalschrift. Bd. 78, 1983, S. 1–100; Smith J. To Take Place. Toward Theory in Ritual. Chicago, 1987. 750 Cf. Dobschütz E. von. Christusbilder. Untersuchungen zur christlichen Legende. Leipzig 1899 (Texte und Untersuchungen, N.F. vol. Ill, 3 Zählungen), p. Stichel R. Die Füfie Christi//Migratio et Commutatio. Studien zur Alten Geschichte und deren Nachleben. Thomas Pekáry zum 60. Geburtstag. Ed. H.-J. Drexhage, J. Sunskes. S. Katherinen. 1989, p. 337–345, 340f. 752 Dobschütz, 1899, p. 40sqq; Cf. Belting H. Bild und Kult. Eine Geschichte des Bildes vor dem Zeitalterder Kunst. München, 1990, s.v.; Bacci M. Ilpennellodell’Evangelista. Storiadelle immagini sacre attribuite a san Luca. Pisa, 1998.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Agnourat Ioseph dilectum suum, sed ideo interrogabat, ut quem tenebat animus uox sonaret. 57 . Denique non expectauit ut responderetur, sed continuo benedixit eum et turbatus est desiderii sui fructu. Torquebantur autem uiscera eius, quia conplectendi eius quem desiderauerat libertas differebatur. Denique ingressus in promptuarium plorauit et lauit faciem suam et continuit se. Grandis amoris aculei cito corda conpungunt, nisi desiderii frena laxentur. Vincebatur adfectu Ioseph, differebatur consiliö ratio cum amore certabat. Fleuit, ut amoris pii aestus lacrimis temperaret. 58 . Haec moraliter; mystice autem uidit dominus Iesus Paulum – oculi enim domini super iustos – et dixit: Hic frater uester est adulescentior? Adhuc adulescentior dicitur, qui nondum maturam canae fidei gerebat aetatem, nondum in uirum perfectum exercuerat, in illam, sicut ipse ait, mensuram aetatis plenitudinis Christi. Denique adulescens legitur tantum ibi, ubi lapidantium Stephanum uestimenta seruabat. Et ideo Philemonem non adulescentiae suae, sed senectutis similem esse cupiebat, ut scripsit: Magis obsecro, cum sis talis ut Paulus senex. Ideo adulesccntiores uiduas praedicat declinandas, non propter aetatem, sed propter quandam pubiscentium delictorum lasciuiam inmaturitatemque uirtutis. Ceterum maior in iuuene quam in sene Iaus castitatis est. Puto autem quod a uero non sit alienum, si illud intellegamus, quia, cum hoc Paulus haberet et horreret correptus, quod caecitas accidisset ei. inciperet tamen adpropinquare dicendö Domine, quid me uis facere? Ideo adulescentior dicebatur a Christo, ut qui uocabatur ad gratiam excusaretur a culpa, quod ea lubricae fuisset aetatis. Denique uidit eum Christus, ubi lux circumfulsit eum, et quia adulescentes metu magis quam ratione reuocantura uitio, adhibuit stimulum et miseratus admonuit, ne aduesus stimulum calcitraret. 59 . Turbatus est autem, sicut habes in euangelio quia turbauit se spiritu, cum Lazarum suscitaret, et ibi fleuit, ut prius lacrimis suis mortui delicta lauaret. Sed intra fleuit et lauit faciem suam. Caecitas Pauli fletus est Christï lauat faciem suam, ubi lumen ei reparatur amissum. Lauit faciem suam Christus, ubi baptizatus est Paulus, per quem dominus Isus a pluribus uideretur. Et ideo in conuiuio pars eius quinquipliciter maior effecta est, quod haberet superioribus anteferri non solum mentis prudentia, sed etiam militia corporis et gratia castitatis.

http://predanie.ru/book/220196-tvoreniya...

J. De Prudencio a Berceo: El tema del martirio de Lorenzo//Berceo. 1951. N 18. P. 5-26; Krautheimer R. et al. Corpus basilicarum christianarum Romae. Vat., 1959. T. 2. P. 1-185; Kudlien F. Krankheitsmetaphorik im Laurentiushymnus des Prudentius//Hermes. Stuttg., 1962. Bd. 90. N 1. S. 104-115; Bosch J., van den. De liturgie van St. Laurentius martelaar en diaken in het Romeins Missaal. Nijmegen, 1963; Carletti S., Celletti M. C. Lorenzo//BiblSS. Vol. 8. Col. 108-129; Maggio S. Il culto di san Lorenzo martire in Italia (sec. IV-VII). R., 1967; Buchheit V. Christliche Romideologie im Laurentius-Hymnus des Prudentius//Das frühe Christentum im Römischen Staat/Hrsg. R. Klein. Darmstadt, 1971. S. 455-485; Weinrich L. Laurentius-Verehrung in ottonischer Zeit//Jb. f. die Geschichte Mittel- u. Ostdeutschlands. 1972. Bd. 21. S. 45-66; Lewis S. San Lorenzo Revisited: A Theodosian Palace Church at Milan//JSAH. 1973. Vol. 32. N 3. P. 197-222; Geertman H. The Builders of the Basilica Maior in Rome//Festoen: Opgedragen aan A. N. Zadoks-Josephus Jitta. Groningen, 1976. P. 277-295; idem. La «basilica maior» di San Lorenzo f. l. m.//Ecclesiae Urbis: Atti del Congr. intern. di studi sulle chiese di Roma (IV-X secolo): Roma, 4-10 settembre 2000. Vat., 2002. P. 1225-1247; Jounel P. Le culte des saints dans les basiliques du Latran et du Vatican au XIIe siècle. R., 1977. P. 126, 131, 139-140, 150-151, 200-201, 271-272, 276; Saxer V. Morts, martyrs, reliques en Afrique chrétienne aux premiers siècles. P., 1980. P. 127-128, 140, 189, 204-206, 213-214, 223, 225-227, 318; Ortiz de Mend í vil J. J. San Lorenzo en la literatura. Madrid, 1981; idem. Acercamiento a la «Passion o martyrio de Sant Laurenzo» de Gonzalo de Berceo//Berceo. 1982. N 103. P. 37-50; McCarthy W. J. Prudentius, Peristephanon 2: Vapor and the Martyrdom of Lawrence//VChr. 1982. Vol. 36. N 3. P. 282-286; Cross J. E. The «Passio S. Lavrentii et aliorum»: Latin Manuscripts and the Old English Martyrology//Mediaeval Studies. Toronto, 1983.

http://pravenc.ru/text/2462435.html

Non autem occurrit ubique haec etymologia; nam est in Deo misericordia sine ulla cordis miseria. Mactus, magis auctus gloria; et est nomen tractum a sacris. Quotiens enim tus aut vinum super victimam fundebatur dicebant: «Mactus est taurus vino vel ture»; hoc est cumulata est hostia et magis aucta. Munificus dicitur vel quia alicui multa munera dat, vel quia munus suum, id est officium quod debet, adinplet: sic et munifex, quia munera fert. Magnanimis, ab eo quod sit magni animi et magnae virtutis. Cui contrarius est pusillanimis. Magnificus a magna faciendo vocabulum traxit. Mansuetus, mitis vel domitus, quasi manu adsuetus. Modestus dictus a modo et temperie, nec plus quicquam nec minus agens. Mitis, lenis et mansuetus et cedens inprobitatibus et ad sustinendam iniuriam tacens, quasi mutus. Mutus, quia vox eius non est sermo, nisi mugitus: vocalem enim spiritum per nares quasi mugiens emittit. Memor, vel qui memoria tenet, vel quia memoria tenetur. Magister, maior in statione: nam †στερον† Graece statio dicitur. Minister, minor in statione, sive quia officium debitum manibus exequitur. Maximus, aut meritis, aut aetate, aut honore, aut facundia, aut virtute, aut omnibus magis eximius. Maior. Minor, minimus, a numero monadis, quod post eum non sit alter. Modicus, parvus, sed abusive; ceterum rationabilis. Moderatus, a modo scilicet et temperamento. Mediocris, quod modicum illi sufficiat. Miser proprie [dicitur] eo quod omnem felicitatem amiserit. Secundum autem Ciceronem proprie mortuus, qui in Tusculanis (1,5) miseros mortuos vocat, propter quod iam amiserunt vitam. Miserabilis, quod sit miseriae habilis. Mestus, naturaliter tristis, non casu. Est enim a natura animi et mentis, unde et mestus. Mendicus dictus quia minus habet unde vitam degat: sive quia mos erat apud antiquos os claudere egenum et manum extendere, quasi manu dicere. Mendax, quod mentem alterius fallat. Malignus, quia malitiae votum vel opus peragit. Malus appellatus a nigro felle, quod Graeci μλαν dicunt: unde et melancholici appellantur homines qui et conversationem humanam refugiunt et amicorum carorum suspecti sunt.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

А пока, ОБО решили включить одного православного и одного католика в редколлегию «Нестле – Аланда» и UBS Greek New Testament. Последнее издание ориентировано на переводчиков по всему земному шару. Его текст идентичен с «Нестле – Аландом», но аппарат отличается 197 . В течение почти двадцати лет православный мир в редколлегии был представлен профессором Каравидопулосом, а недавно на его место заступил я. В работе редколлегии также принимает участие доктор Саймон Крисп, высокопоставленный сотрудник ОБО и православный христианин. Таким образом, голос православной новозаветной науки, как и православный подход, учтен, и с ним серьезно считаются. Очень важен текстуально-критический проект Editio Critica Maior. За него отвечает Институт текстологических исследований в Мюнстере (Германия), возглавляемый профессором Хольгером Штрутвольфом. Editio Critica Maior – это издание, основанное на гораздо большем числе рукописей, чем предыдущее издания. Уже опубликован текст Соборных Посланий 198 . Когда это издание доведут до конца, и, особенно, когда оно появится в электронном виде, оно позволит сопоставлять комбинации рукописей и подготовит путь для создания критических изданий византийского текста. Но данный проект рассчитан на десятилетия. Конечно, и в нем приоритет отдан реконструкции эклектического текста, как можно более близкого к автографу: по сути, текста в самой ранней его форме, какую можно установить по известным рукописям. Совпадает ли это с интересами Православной Церкви? Православная точка зрения Надеюсь, из вышесказанного ясно, что текстуальная критика не чужда православной богословской традиции. Однако, критические издания ставят своей целью воссоздать первоначальный текст Нового Завета. А такую потребность в православии ощущают, разве только, ученые. Даже древняя Церковь не ставила задачу получить ясную и определенную форму Нового Завета. Исходя из этих наблюдений, можно задать три вопроса. (А) Необходим ли нам в Православной Церкви критический текст для церковного употребления – частного, катехизического и богослужебного? (Б) Что это может быть за текст? Стремиться ли нам к воссозданию новозаветных автографов, усвоив подход западных текстологов? Или лучше взять пример с покойного профессора Антониадиса и попытаться восстановить чистую форму византийской текстуальной традиции? (В) Актуальна ли эта дискуссия для негрекоязычных Православных Церквей или только для грекоязычных?

http://azbyka.ru/otechnik/Biblia/sovreme...

49 . Vnde mystice illis respondit maior domus. Et is qui sit intellege, cum legeris Moysen fidelem in tota domo eius. Maiores enim domus Movses Petrus Paulus et ceteri sancti sunt. Christus autem solus est dominus. Scriptum est quia Moyses fidelis in tota domo eius tamquam famulus in testimonium eorum quae dicta essent, Christus uero tamquam filius in domo sua, quae domus nos sumus, si libertatem et gloriam spei tenuerimus. 50 . Hic ergo maior domus respondit iliis: Propitius sit uobis, nolite timere. Deus enim uester et deus patrum uestrorum dedit uobis thensauros in sacculis uestris: argentum uestrumprobum acceptum habeo. Illi enim dixerant: Argentum uniuscuiusque in sacculis nostris inuenimus. Argentum nostrum ad pondus rettulimus. O magna mysteria et euidenter expressa! Hoc est dicerë Cur inflamini? Argentum uos habere uestrum in sacculis saepius usurpatis? Quid enim habetis quod non accepistis? Si autem accepistis, quid gloriamini quasi non acceperitis? Iam saturati estis, diuites facti estis, qui argentum habere uos creditis, sed argentum uobis deus patrum uestrorum dedit. Ille deus uester, ille patrum uestrorum deus est. quem negastis. Sed ignoscit, sed indulget, sed recipit, si reuertamini. Ipse est, qui uestrum non quaerit argentum, suum donat. Ipse uobis dedit argentum in sacculis uestris. Iam sacculi uestri argentum habent, qui lutum habebant; et ideo uester est qui dicit: Conscidisti saccum meum et induisti me laetitia. Laetitiae munus est Christus, ipse est argentum uestrum, ipse est pretium uestrum. Non exigit a uobis dominus Iesus frumenti sui pretium, non quaerit uestri pondus argenti. Argentum uestrum reprobum est, argentum sacculi non est bonum. 51. Argentum uestrum probum acceptum habeo, hoc est: non esi illud materiale argentum, sed spiritale argentum uestrum, hoc est probum, quod fida deuotione quasi Iacob filii detulistis, quod sine damno datur et sine ullo adnumeratur dispendio, quandoquidem tali pretio detrimentum mortis excluditur, lucrum uitae adquiritur.

http://predanie.ru/book/220196-tvoreniya...

Merito Iacob de eius infirmitate dubitabat. Denique infirmatus est, ut sanaretur: caecitatem passus est. sed haec infirmitas ad salutem. Denique illa caecitas lucem adtulit. 45 . Accepimus historiam, cognoscamus mysterium. Sine Beniamin patriarchae primo perrexerant, sine Paulo apostoli. Vterque non primus aduenit, sed arcessitus a primis uberiorem mercem priorum suo fecit aduentu. Est, inquit, frumentum in Aegypto, hoc est: ubi maior fames, ibi maior ubertas est. Magnum frumentum in Aegypto. Denique et deus pater dicit: Ex Aegypto uocaui filium meum. Ex isto grano illa fecunditas; neque enim messis esse potuisset, nisi Aegyptii granum ante seuissent. Est ergo frumentum, quod nemo ante esse credebat; in hoc frumento negotiantur patriarchae. Et illi quidem argentum detulerant, sed bonus Ioseph frumentum dedit, argentum reddidit; non enim pecunia emitur Christus, sed gratiä pretium tuum fides est, hac emuntur diuina mysteria. Portat autem frumentum hoc asinus ille ante inmundus in lege, sed iam mundus in gratia. 46 . Tenebatur tamen Beniamin iunior et patrio adhuc haerebat adfectu. Tenebant eum legis uincula, mos paternus. Fames inualescebat, quia sero ueniebat. Intercedunt pro co duo, Ruben et Iudas, hoc est humilitas atque confessio. His uadibus aput patrem utitur, his committitur, quorum unus primitiuus, alius rcsuscitatus. Lex primitiui, euangelium resuscitati. His deducitur Beniamin iunior et bonis odoribus comitatus aduenit portans secum resinam, qua lapides marmorum conectuntur, eo quod praedicatione propria tamquam spiritali resina uiuos lapides etiam iste conecteret: portans etiam mel, quo noxia uulncris interius exeduntur sine acerbitate aliqua sectionis. Talis enim Pauli praedicatio, ut putrem aboleret adfectum conruptumque euacuaret umorem disputationis suae aculeo, urere magis aegra mentis uisccra cupiens quam secare. Incensum orationis et casiam et guttam sepulturae insignia esse Dauid propheta nos docuit dicens: Murra et gutta et casia a uestimetis luis.

http://predanie.ru/book/220196-tvoreniya...

   001    002    003    004    005    006   007     008    009    010