| φ. 14. Начало типика под следующим заглавием: τυπικν τς κκλησιαστικς κολουθας τς ν εροσωλμοις γας λαρας το σου κα θεοφρου πρς μν Σαβα... Εδησις το μικρο σπερινο. Чин малой вечерни и всенощного бдения. φ. 16. κφρασις ν πιτομ τς κκλησιαστικς διατξεως. Порядок суточной службы с относящимися к ней замечаниями. φ. 24 κολουθα τς κκλησιαστικς ψαλμωδας τε κα συναξεως το λου νιαυτο ρχομνη π μηνς σεπτεμβρου. Порядок службы по месяцеслову. φ. 95. κολουθα τς γας κα μεγλης τεσσαρακοστς. Порядок службы по триоди. φ. 134. Περ το πς δε θυμιν. О каждении. φ. 135. Τ ναστσιμα προκειμενα τν κτ χων. φ. 135 vers. Τ ναστσιμα λληλοια τν κτ χων. За аллилуйями записаны утренние прокимны, светильны, антифоны великой недели и других праздников. φ. 140. ποτπωσις σν Θε καταστσεως τς υαγεσττης μονς τν Στουδου. Извлечение из краткого Начертания студийской обители. φ. 149. Περ το κκλου τς σελνης. Сведения из пасхалии. φ. 150 vers. Στιχηρ ψαλλμενα ες τς δεσποτικς ορτς κα ες μρας τν ρισημν γων ες τ τλος ρθρου. Начинается стихирами в день архистратига Михаила и Рождества Богородицы, затем следуют φ. 135 vers, стихиры крестобогородичные и седальны по гласам. φ. 159–160 χερουβικ τς γας λειτουργας. Записано: иже херувимы, ныне силы небесные, да молчит, а затем – тропари, поемые после 50 псалма, на утрене Рождества Христова, Богоявления и Сретения. φ. 160 vers. 161. Оставлены незаписанными. φ. 162. Оглавление Марковых глав соответственно полному их изложению на φ. 165. Число глав 95. Первые 60 излагаются в порядке месяцеслова и заключают правила относительно следующих праздников: 1) индикта и Симеона Столпника; 2) праздника обновления храма; 3) недели св. отец вселенского собора; 4) о начале Филиппова поста; 5–6) о празднике Введения; 7–10) о неделе пред Рождеством Христовым, о празднике Рождества и его отдании; 11) о празднике обрезания; 12) Богоявления; 13–21) Сретения и его отдания; 22–29) обретения главы Иоанна Предтечи; 30–31) сорока мучеников; 32–46) о Благовещении и его отдании; 47–51) о памяти великомученика Георгия; 52–56) Иоанна Богослова; 57) об отдании Пасхи; 58) о празднике Иоанна Богослова; 59) о посте св. |
| La voie de la connaissance de Dieu est nécessairement celle de la déification. Celui qui, en suivant cette voie, s’imagine à un moment donné qu’il a connu ce qu’est Dieu, a l’esprit corrompu, selon saint Grégoire de Nazianze 53 . L’apophatisme est donc un critère, un signe sûr d’une disposition d’esprit conforme à la vérité. Dans ce sens, toute vraie théologie est foncièrement une théologie apophatique. On se demandera naturellement quel est le rôle de la théologie dite «cataphatique» ou affirmative, théologie des «noms divins» que l’on trouve manifestés dans les créatures ? Contrairement à la voie négative qui est une ascension vers l’union, c’est une voie qui descend vers nous, une échelle des «théophanies» ou manifestations de Dieu dans la création. On peut dire même que c’est une seule voie suivie en deux directions opposées: Dieu descend vers nous dans ses «énergies» qui le manifestent, nous montons vers Lui dans les «unions» où Il reste inconnaissable par nature. La «théophanie suprême», la manifestation parfaite de Dieu dans le monde par l’incarnation du Verbe, garde pour nous son caractère apophatique: «Dans l’humanité du Christ dit Denys – le Superessentiel s’est manifesté dans l’essence humaine sans cesser d’être caché après cette manifestation, ou, pour m’exprimer d’une façon plus divine, dans cette manifestation même 54 .» «Les affirmations dont la sainte humanité de Jésus-Christ est l’objet ont toutes l’excellence et la valeur des négations les plus formelles 55 .» À plus forte raison les théophanies partielles de degrés inférieurs dérobent Dieu dans ce qu’il est, tout en le manifestant dans ce qu’il n’est pas par sa nature. L’échelle de la théologie cataphatique, qui nous révèle les noms divins tirés surtout des Saintes Écritures, est une série de degrés devant servir d’appui à la contemplation. Ce ne sont pas des connaissances rationnelles que nous formulons, des concepts prêtant à nos facultés d’entendement une science positive sur la nature divine, mais plutôt des images ou des idées aptes à nous diriger, à modeler nos facultés en vue de la contemplation de ce qui dépasse tout entendement 56 . |
| 6360 Cf. Germanicus " s praise in Dio Cassius 57.18.6; cf. Anderson, Glossary, 125 (citing Rhet. Ad Herenn. 4.63). 6361 E.g., Apollonius of Rhodes 1.307–311 ; 3.443–444. 6362 E.g., Pythagoras (Aulus Gellius 1.9.2; Iamblichus V.P. 17.71); 4Q185 1 2.7–8; 4Q186 1 1.5–6; 2 1.3–4; 4Q561. 6363 Homer I1. 3.167; Od. 1.207, 301; 3.199; 9.508; 10.396; Aristotle Rhet. 1.5.13, 1361b; Arrian Alex. 5.19.1; Plutarch Lycurgus 17.4; Chariton 2.5.2; Herodian 4.9.3; 6.4.4; Artapanus in Eusebius Praep. ev. 9.27.37. If the Shroud of Turin should prove authentic, however (see Borkan, «Authenticity»), it would testify that Jesus was, after all, perhaps a head taller than his contemporaries. 6364 Homer Od. 13.289; 15.418; 18.195; Plutarch D.V33, Mor. 568A; Longus 2.23; Achilles Tatius 1.4.5; Jos. Asen. 1:4–5/6–8; Pesiq. Rab Kah. 17:6. 6365 Agamemnon was a head taller than Odysseus, but the latter had a broader chest (Homer 17. 3.193–194) and is «tall» in Homer Od. 6.276; 8.19–20. Cf. Cornelius Nepos 17 (Agesilaus), 8.1. 6366 Malherbe, «Description,» comparing Augustus, Heracles, and Agathion. Some of the apparently unflattering features become conventional as early as Homer " s depictions of Odysseus; the «small of stature» observation (Acts Paul 3:3; Paul and Thecla 3) fits his Latin name (Paulus, small). 6367 Drury, Design, 29. 6368 Aristotle Po1. 3.7.3, 1282b; Rhet. 1.6.10, 1362b; Theon Progymn. 9.20; Jdt 8:7; 10:7; cf., e.g., Plato Charm. 158C; Chariton 2.1.5; 3.2.14; 5.5.3; 5.5.9; 6.1.9–12; 6.6.4; Athenaeus Deipn. 13.608F; Sir 36:22 ; t. Ber. 6:4; but cf. Plutarch Bride 24–25, Mor. 141CD; Prov 6:25; 31:30 ; Sir 9:8; 11:2; 25:21 . 6369 Sextus Empiricus Eth. 3.43 recognizes that various peoples defined beauty according to their own cultures. 6370 Homer Il. 1.197; Euripides E1. 515, 521–523; Hipp. 220, 1343; Iph. au1. 758, 1366; Here. fur. 993; Apollonius of Rhodes 1.1084; 3.829; 4.1303, 1407; Virgil Aen. 4.590; 10.138; Ovid Metam. 9.715. 6371 Homer Il. 19.282; Od. 4.14; Aristophanes BirdslU; Apollonius of Rhodes 2.676; Virgil Aen. 4.558; Ovid Metam. 11.165; Apuleius Metam. 5.22. |
| 6741 T. Mos. 3:14. 6742 E.g., Sipre Deut. 305.2.1; Pesiq. Rab Kah. 2(Tannaitic tradition); 12:25; 15:5. Cf. traditions on the four kingdoms ( Dan 2; 2 Bar. 39:7; 5/7?. Or. 8.6–11; Midr. Pss. 40, §4; cf. Lucas, «Origin»). 6743 Philo Rewards 137; Good Person 36. One enslaved might be said to have lost half onés worth (Homer Od. 17.322–323), and the impoverished free, as much as aristocrats, resented treatment as slaves (Dionysius of Halicarnassus R.A. 19.9.4; Livy 4.3.7; Dio Cassius 8.36.3; Chariton 1.11.3). Although high-status slaves existed (e.g., Herodian 1.12.3; see our comment on 1:27), a slavés position was otherwise socially low (e.g., Cicero Acad. 2.47.144; Num. Rab. 6:1). 6744 Homer Od. 17.320–321; Sir 33:24–30 ; b. Qidd. 49b. 6745 Lucian [Asin.] 5. 6746 Terence Self-Tormentor 668–678; Lady of Andros 495; Chariton 2.10.7; Apuleius Metam. 10.7,10; cf. MacMullen, Relations, 116. 6747 Plato Ale. 1.135C; Achilles Tatius 7.10.5; Chariton 6.5.5; Josephus Ant. 4.219; m. Sotah 1:6; b. Menah. 43b-44a, bar.; Syr. Men. 154–67. 6748 Homer Od. 24.252–253; Chariton 1.10.7; 2.1.5; T. Jos. 11:2–3. 6749 Homer Od. 4.63–64; Arrian Alex. 5.19.1; Apuleius Metam. 4.23. 6750 E.g., Aeschines Timarchus 42. For manual labor, see, e.g., Dionysius of Halicarnassus R.A. 9.25.2; further Finley, Economy, 40–41; Luwel, «Begrip.» Manual laborers themselves were probably more pleased with their status (Martin, Slavery, 44–46,123–24; Lenski, «Crystallization»). 6751 E.g., Demosthenes Against Leptines 132; Epictetus Diatr. 1.6.30; 1.9.20; 1.12.24; 1.13.3; 1.24.17; 1.29.16; 2.7.13; 2.13.18; 3.24.74; Diogenes Laertius 6.2.33; 6.2.43; probably Plutarch Virt. 2, Mor. 100E. Also Jeremias, Jerusalem, 351, citing a baratta in b. Qidd. 28a. To call one a «son of a slave» was to imply one s illegitimate birth (Josephus Ant. 13.292)–a charge one polemical document, probably from the early first century, levels against the Jerusalem priesthood (T. Mos. 5:5). 6752 M. B. Qam. 8:6; see further development of this idea in texts in Bonsirven, Judaism, 61. Some suggest that even Roman Jewish freedmen omitted mention of their manumission because Judaism acknowledged only God as master (cf. Fuks, «Freedmen»), but this probably assumes too monolithic a view of Roman Judaism. |
| 7223 Sanders, Judaism, 461–64. He cites Let. Aris. 112–113 and Philo Spec. Laws. 1.133, but both texts speak of the people as a whole, and both derive from Egypt, where Jewish shepherds are known in the Ptolemaic period (CPJ 1:15). He could also have cited an apologetic work that does not mind mentioning that Israelites were once shepherds (Josephus Ag. Ap. 1.91; cf. Gen 46:32; 47:3 ); but past and present shepherds appeared differently: without changing the general aristocratic view of shepherds, some imperial texts romantically idealized (and distorted) the rustic past of the republic (e.g., Virgil " s Eclogues). 7224 MacMullen, Relations, 15; see further pp. 1–2 (citing Marcus Aurelius Epistula ad Frontonem 35; Lucian Ignorant Book Collector 3). Epictetus Diatr. 2.9.3 uses sheep as a symbol of carnality. 7227 Before the Israelite period, see especially the Sumerians; for Israel and the ancient Near East, see, e.g., Bruce, Time, 49; for Egypt, see Kügler, «König»; Manetho Aegyptiaca book 2, dynasties 15–17, frg. 43,45,47–49. 7228 Anacharsis Ep. 7, to Tereus; Greek writers about Persian warrior-rulers, Aeschylus Persians 74–75; Xenophon Cyr. 8.2.14; applied to generals (Silius Italicus 7.123–127) and guiding philosophers (Eunapius Lives 464); shepherds could also view erotic love as a shepherd (Longus 3.12; 4.39). See further Koester, «Spectrum,» 14. 7230 Compare Homer Od. 4.291 (ruler) with 4.24 (shepherd). It could also apply to usurpers (4.532). 7231 Homer Il. 4.296; 8.81; 10.73; 11.370, 842; 13.411; 16.2; 19.386; 23.389; Od. 17.109; 18.70; 24.456. The expression is sometimes equivalent to «captains of the people» (Il. 11.465). 7233 Homer I1. 2.85, 243, 254; 4.413; 7.230; 10.3; 11.202; 19.35, 251; 24.654; Od. 3.156; 14.497; Xenophon Mem. 3.2.1. For Atreus, Homer Il. 2.105; for Menelaus, Homer Od. 4.24. 7235 See further, e.g., Hesiod Astron. frg. 4; Sophocles Oed. tyr. 444; Oed. co1. 199–201; Ant. 989–990; Plutarch Bride 6, Mor. 139A. 7236 Hesiod Op. 202–211. For earlier animal fables, see, e.g., Ahiqar 120–122 (saying 36); 118–120 (saying 35). |
| Kleryk Gow. Seminar. J. Siemaszko. 1817 roku w oktobrze. 2) List do Przyiaciela w którym doczona iest rozmowa, dowodzca, e obyczaie i mowa Oyczysta, pierwszym celem Edukacji bydz powinny. Kochany Przyiacielu! Pod czas wyiazdu moiego z Wilna dla przepdzenia na wsi wakacyinego czasu; przyobiecaem uwiadamia ci o wszystkiem, coby mi si tam przytrafi mogo. Dopeniaic wic przyreczenia, posyam do ciebie ten list z krotkim opisem mieysca i towarzystwa w iakiém zostai; który iesli nie z reczy w sobie zawartey, przynaymniey e od przyiaciela iest pisany, niech od ciebie askawie przyitym bdzie. Donosz ci, e zostai we wsi N.; w mieyscu upikniouym od przyrodzenia wszelkiemi ozdobami, które mog uprzyiemni byt czowieka czuem obdaronego sercem. Lecz to niczem iest, w porownaniu z towarzystwem, którego czonkiem mam honor zostawa. Pan Podstoli dziedzic tey wioski. Pani Podstolina, dwoch ich Synów i Córka; s to soby, których przyiemne i cnotliwe obcowanie, kademu podoba si musi. Pan Podstoli, iest ieden z naylepszych ludzi których kiedy zna mogem. Jego przyiemna prostota, i szczero z iak swe mysli obiawia, uymni obeuicych, osobliwie modych, których umys zdronemi maxymami ieszcze nie napoiony, zdolny iest do przyicia prawdy. Jego nauka wyrownywa szlachetnym uczucim i cnotom Obywatelskim któremi tchnie cay. Rozmowy iego s pene mdrych i gruntownych uwag, które s zdolne kadego nauczy. – Aehym dostateczniey da ci pozna charakter tego zacnego Obywatela, przytocz iedn iego rozmow którey dnia wczorayszego byem przytomny. – Przed kilk dniami, przyby tu Pan Staroscic (Przyiaciel Pana Podstolego, z którym si od dawnego czasu nie widzia) z dwoma synami i ich guwernerem. Po przybyciu tych gosci, kompania nasza zyskaa wprawdzie na liczbie, lecz stracia na tey otwartosci i zaufaniu, która kadego towarzystwa iest dusz: a to dla ronosci ich z naszym charakterów. Z tern wszystkiem Pan Podstoli swoiemi rozmowami nie przestawa nas uczy i razem zabawia. Dnia wczorayzego gdy z Panem Podstolim i Panem Staroscicem znaydowaem si na przechadzce, nastepuica midzy niemi wszcza si rozmowa: |
| Równie z nami czci i wzywa przebogosawion Pann Bogarodzic i Switych, razem z Chrystusem w niebie pannicych; z nami szanuie swite relikwie, i switym obrazom oddaie cze, która si do samych odnosi Switych. Z nami si modli, czyni iamnny i przynosi ofiary za wiernych, w iednosci z Kocioem zmarych, wierc niewtpliwie, i przez to dusze ich mog otrzyma ulg w mkach, które winni s ieszcze Boskiey sprawiedliwosci. Zna, równie iak i my, i Kocioowi dana iest od Chrymtusa wadza stanowi prawa, którym wszyscy wierni powodowa si obowizani, iakowe iest wite prawo o poscie i wstrzemizliwosci od misa w niektóre od koscioa oznaczone czasy. Nie wyliczaic nakoniec wszystkich wspólnych nam z Rossianami artykuów wiary: z nami Rossianie Pismo Swite i Koscielne podanie za niewtpliwy fundament wiary przyimui; z nami,iedyny Katolicki widomy Koscio za naywyszego i niemylnego w reczach, do wiary odnoszcych si, sdziego przyznai; z nami wreszcie wyznai, i zewntrz iedyney Switey Katolickiey i Apostolskiey Cerkwie nikt zbawienia spodziewa si nie moe. Jeeli za krom koscielney iednosci nie masz nadziei zbawienia, iak nas Pismo swite i nieprzerwane naucza podanie; ieeli Pawe aposto kótnie i kacerstwa kadzie w rdzie grechów, od posiadania królewstwa niebieskiego ludzi wyczaicych; ile starania Chrzescanie przyoy nie powinni, aeby, wszelkie przeszkody uprztnwszy, do zupeney zgody midzy sob przyszli! Jiakie znaydui si przeszkody, dla którychby Chrzesciastwo nie mogo oglda tak podanego Kocioa Rossyiskiego z Rymskim zjednoczenia? – ledwie niektóre punkta, do zwyczaiu nalece. Lecz zwyczaje w rozmaitych czciach Koscioa rozmaite bydz mog bez nadwerenia iednosci. W wielu stronach, mówi S. Firmilian: – podug rozmaitosci mieysc rozmaite znaydui si zwyczaie, dla tego iednak iedno i pokóy Katolickiego Koscioa nigdy nie byy zamieszane. To samo obszerniey wyraa S. Augustyn w liscie 36 do Kasu. – W rzeczy samey, do nieszczsliwych Ceruariusza czasów, Wschód z Zachodem, pomimo rozmaitosci których si trzymali zwyczaiów, zostaway w pokoiu i zgodzie; w samych nawet Rymski obrdek utrzymuicych stronach rozmaite zachowui si zwyczaie; wszyscy Grecy, nanowo z nami poczeni, dawnego trzymai si obrdu; Rossyiski te Koscio moe niezbronie zachowa swóy obrd i sprawowa podug ego nayswitsz oflar na kwasnym chlebie, byleby przeciwnego zwyczaiu nie nagania, a poswicanie podug aciskiego obrdku we mszy przasników za zupen oflar wyznawa, równie iak wyznai Teofllakt, Dymetryusz Komatyn, Jan, biskup Cypryiski, Barlaam, Grzegor Protosynge i inni sawni nauk i rozsdkiem Grecy. |
| Któ z nas teraz nie poruszy si, tak doskonaym szczscia obrazem; kto nie zapali si nayywsz dz iego otrzymania! Lecz nie dosy tu iest pragn, nie dosy chci wznosi si do przedmiotu ycze naszych; potrzeba szuka sposobów i srodków, któreby nas doprowadzi mogy do tego od wszystkich podanego celu. Czeme wic zasuy moemy na wieczn szczsliwo? co nas w oczach Boga uczyni godnemi tak wielkiey nadgrody? – Oto wykonywanie obowizków woonych na nas przez Religi i zdrowy Rozum! penienie powinnosci kademu stanowi i powoaniu wasciwych. To nas czyni miemi Bogu, to nas przysposabia na synów Jego. Tym a nie innym sposobem Swici Pascy których dzi uroczysto obchodziemy, stali si wiecznie szczsliwymi. – Jedni z nich zakadali fundamenta budowy Chrystusowego Koscioa, drudzy go blaskiem Nauki Religii przyozdabiali; iedni znaiomo Boga, mio cnoty i ludzkosci roznosili po swiecie nauczaic Narody Ewangelii, drudzy w ustroniu pracowite przepdzali ycie; iedni dalecy od rostargnie swiatowych, cwiczyli si w radkich cnotach i doskonaosciach, drudzy iawne oddawali swiadectwo Religii przelewaic krew swoi w iey obronie. Jedni na naywysze wzniesieni dostoiestwa, byli razem obrocami cnoty i iey przykadem; drudzy acz w nikczemnym i wzgardzonym na pozer zostawali stanie, nie mniey iednak gruntown cnot dorównali pierwszym. Jedni nauczali nieumieitnych, drudzy bdzcych na drog prawdy naprowadzali. Jedni przez miosierne uczynki ocierali y nieszczsliwym; drudzy nie mogc dobre czyni, chc swoi Bogu ofiarowali. Jedni opakiwali nieprawosci swiata; drudzy od niego przesladowani, cnot swoi nieskaon zachowali. – Mimo iednak tak wielkiey rónicy w stanach i obowizkach, wszyscy im zadosy uczynili: a przezto wiecznego bogosawiestwa i nadgrody dostpili. O iak to ich bogosawiestwo upewnia nasze przeznaczenie do szczsliwosci wieczney! O iak ta pewmo, rozsdn radosci napeni nas powinna; e kady, dzis ieden od drugiego, rónicy si stanem, powodzeniem, stopniem i rozmaitemi przypadkowemi ycia okolicznosciami; w wiecznosci ze wszystkiemi zrowna si moe! – Tak iest Suchacze Naymilsi; cnota znosi wszelk midzy ludzmi róznic. Kady przeznaczony iest do szczsliwosci wieczney iako nadgrody, kademu cnota za narzdzie zasugi wystarcza; kady nadgrod wieczn osign moe, bo kady przez cnot zasuy na ni iest zdolnym. |
| Kadego czowieka przyrodzon iest potrzeb, pozna Stworc od którego Arzielismy pocztek, który nami rzdzi, wszystkie potrzeby nasze opatruie, od którego iedynie byt i szczscie nasze zawisoi A co moe dadz powabnieysze i z rozumem zgodnieysze wyobraenie Boga nad Religi nasz? Któ doskonaley wystawil tego Opiekuna i Oyca Rodzaiu ludzkiego nad naszego Zbawieiela? Potrzebuiemy pewnych staych i nieodmiennych prawide, do których ycie nasze stosowa powinnimy; pewnych praw, któreby bdc miar czynów naszych, zapewniy spokoyno umysu, a tem samem nasz szczsliwo! Szukaymy w innych Religiach doskonalszych przepsów moralnych i ustaw dogmatycznych, nad te które nam Chrystus przepisa ? Roztrzsniymy wszystkie dawne i teraznieysze Sekty Filozofów, i okamy cho iedn midzy niemi, któraby bardziey umys i rozum zaspakaiaa nad Religi Chrzesciask? Ona nam okazaa, prawdziwe powlnnosci nasze wzgldem Naywyszey Istoty; Ona nas czci J nauczya w duchu i prawdzie. Ona nas oswiecia w tem, cosmy winni sobie, co innym ludziom. Ona pierwsza przykazaa, kocha blinich naszych, iak siebie samych! Szczyciemy si wyszosci nad wszystkiemi istotami widomego swiata; mamy siebie za panów i wascicielów, wszystkich tworów przyrodzenia; widziemy w sobie iak szlachetn godno, która nas od innych yicych rozrónia istot; utrzymuiemy, e bytno nasza ze smierci si nie kczy; e dusza nasza rozumem i tylu swietnemi ozdobiona przymiotami, wraz z ciaem zgin nie moe; e byt iey wiecznyna bydz musi, a to szczsliwym lub nieszczsliwym, podug tego, iak w yciu doczesnym przez cnot lub wystpki na nadgrod lub kar zasuemy. Wszystko to prawda. Lecz zkdesmy si tego nauczyli? Moe z wasnego rozumu? Lecz szkaradne bdy tylu wieków, i tak licznych Narodów, pokazui nam, e rozum sobie zostawiony w tak wysokich reczach, nigdy nas zupenie osieci nie potrafi. Moe wic od Filozofów? Lecz ich rozum rownie iak i nasz iest niedonym. Schylmy zatem gowy nasze przed Wszechmocn potg Naywyszego, i wyznaymy z pokor: e sama tylko Jego Swita Religia moga nas dostatecznie w tem wszystkiem oswieci. |
| Мы келейно помолимся о всех, кто просит! Но считаем своим долгом напомнить, что наиболее действенной молитвой, по словам прп. Паисия Святогорца, является сорокоуст, сорок литургий. Сорокоуст на Афоне можно заказать вот в этом месте. + Просьба: не вставляте сюда свои помянники. Списки имен здесь публиковаться не будут. + Комментарии Всего комментариев: 20079 2015/02/17, 04:11:38 Premili braka,Sveti Otci ,monasi i celoto bratstvo sto se molite za Svetot vo Afon.Ve molam pomolete se za nas gresnite Makedonci koi zlobata i necastiviot ne rastrgaa,nema poveke ljubov,pocit,sorabotka- se smi kodosi,licemeri i zlobnici,a i magesnici.Strasna rabota se slucuva tuka.Oooooooo premili Braka vo Boga ,barajte milot od nasiot Bog,od Majkata Bozja ,od site svetii na neboto sto se raduvaat vo Gospoda ,da ni se smiluvaat i da ni dadat um i pokajanie i da se vratime nazad vo verata,kon Boga i da gi zaboravime coveckite sueti i zlobi.SDlava na Otecot ,Sinot i Svetiot duh ,Amin+++Pomolete se za nasite bolni i Zoran,i izbavi gi od zlo,i za pocinatite nasi i site onoe za koi nema koj da se moli i spomnete si i za nas gresniote vo Carstvoto Bozjo,AMIN+++ Karolina 2015/02/17, 01:52:47 Дорогие отцы и братья! Прошу ваших молитв за сына р.б. Антона (в крещении Антоний).Собирается ехать в трудную и опасную дорогу.Нужды в этой поездке нет.Ехать хочет для развлечения. Отговорить его не получается.Прошу молитв перед Господом и Матушкой Богородицей о вразумлении сына моего.На вас одна надежда. Сын у меня один,ростила его одна. Очень прошу молитв ваших. Р.б.Галина 2015/02/17, 01:30:31 Святые Отцы, помолитесь о р/б Елене и Виталие, чтобы Господь помог нам пережить все испытания, чтобы Матерь Божья защитила и покрыла под свой покров. Во Имя Отца и Сына и Святаго Духа. Аминь 2015/02/16, 21:44:56 Дорогие отцы и братия Святой горы Афон ! Помолитесь Христа ради о здравии Татьяны, чтоб Господь послал силы терпеть одержимую Надежду. В момент её нападков всё понимаю, но сдержать себя никак не могу, не хватает сил и нервов уже. В этот момент не могу даже вспомнить о Боге, ни о молитве. |
|
|
