| δ γ′. Ορανας ψδος ... Αμαρτας φρνως μαρτιν πλαγος, ομοι προστιθντες, τ πλαγος πεκλεσαμεν Θεο τς χριτος, κα ετο νν σταγνες α συνθεις, Δσποινα, πικρς ξλιπον. Ισχυρν σε προσττην κα βοηθν, Δσποινα, χοντες, προσππτομεν πντες τ εσπλαγχνα σου· δρσον κατπεμψον τ γ διψσ, τν Κτστην κα Y ν σου λεον κατασκευσασα. Σταλαμν εσπλαγχνας το σο Yο, Δσποινα, εσκαλεσαμνη, τ γ διψσ κατπεμψον κα μεθυσθσονται τατης α α λακες πσαι κα καρπν γηννματα πρς πλθυς ζουσι. Ιλασμν, Θεοθκε, νν, μν φνηθι τν λασμν τος νθρποις πσι γεννσασα, δρσον κατπεμψον κα ετν καρπφορον, τας εχας σου πνγουσα το αχμο τν μστιγα. Песнь 3. Ирмос: Небесному кругу ... Грехы безумне грехов пучину, увы, приложивеше, и пучину затворихом Божиа благодати, и дождя ныне капли обычныа, Владычице, горце оскудеша. Крепкую тя заступницу имуще, помощницу, твоему благоютробию припадаем вси: воду низпосли земли жаждущей, Творца и Сына своего милостива створивши. Слава... Капли благоютробиа Сына твоего, Владычице, призвавши, земли жажущей низпосли, и упиются бразды ея вся. и плода житнаго множество принесут. И ныне... Оцещение, Богородице, ныня нам явися, яже оцещение человеком всем порожеши, росу низпосли и дождь плодоносный, молитвами си утоливши зной и мучение. δ δ′. Εσακκοα , Κριε ... Τν δνην λσασα, Κρε, τν ρχααν μν τ τκ σου, τς δνας νν διγειρον τς τς γς κα δεξον τατην γνημον. Ο καρπς σου, Πανμωμε, κσμου διαλλυκε πρν τν στερωσιν τν καρπν δε σ τν στερωσιν ετ τ γ σου διλυσον. Νμους, Δσποινα, λσαντες κα τς ντολς Κυρου συνχομεν νμος, τξιν τε τς κτσεως· δι φθ σιν, σσον τας πρεσβεαις σου. Ανυδρας τν μστιγα κα τν τν στοιχεων πσχες σγχυσιν, γαστρ σου ορνιον ποδειξαμνη δωρ, Δσποινα. Λδον, Κρε, τν μστιγα κα τν κοσμαν τς γς δεμεθα, τν κσμον παλλξασα κοσμας πσης ν τ τκ σου. Песнь 4. Ирмос: Услышах, Господи... Болезнь разрешившая. Отроковице, древнюю нам рожеством си, болезни ныне отложи земную и покажи ея родную. Плод твой, Всенепорочная, миру разрешивши преже неплодьство, неплодьство дождем земли твоей ныня разреши. Слава... Законы, Владычице, разрешивше и заповеди Господня сливаем закон же и чин твари. Тем же, предварив, спасай молитвами си. И ныне... Разреши, Отроковице, томление и некрашение земли, молим тя, яже мир пременившия некрашениа всего в рожестве своем. |
| 29. βασιλες ωννης Παλαιολγος ποστελας τος υος ατο, νδρνικον τν βασιλα κα Μανουλ τν Δεσπτην μετ πολλν Συγκλητικν, μετακαλε τν Φιλθεον ν τει 1369. νρχεται λοιπν τ δετερον ες τν οκουμενικν θρνον κατ τν νδεκτην κτωβρου, φ’ κα μνμη του πιτελεται κατ τν μραν τατην. Τ ργον του πιτελε ς ληθς ποιμν φωταγωγν τος πιστος, καθοδηγν ες τ γι τς εσεβεας δγματα, διδσκων τσον δι το λγου, σον κα δι τς ναρτου πολιτεας του, ς βεβαιο κα Καντακουζηνς ν τ στορ ατο. 29. Император Иоанн Палеолог, послав своих сыновей, императора Андроника и деспота Мануила, со многими сановниками, призывает Филофея в 1369 г. Таким образом, 11 октября он второй раз поднялся на вселенский престол, в этот же день совершается и память в честь него. Дела характеризуют его, как истинного пастыря, освещающаго верных, ведущего к правильному исповеданию догматов, наставляющего как посредством слова, так и посредством добродетельного образа жизни, что подтверждает и Кантакузин в своей Истории. 30. Φιλθεος καλς κυβερνν τ σκφος τς κκλησας συνεργζεται μετ το βασιλως, ν κα πεθει ν ερηνε μ τος Σρβους, ποφεγων τν πλεμον κατ τν μοπστων Χριστιανν. 30. Филофей, прекрасно управляя кораблем Церкви, ведет дела совместно с императором, которого и убеждает жить в мире с сербами, избегая войны с единоверцами-христианами. 31. συγγραφες πανρχεται ες τν κατ’ κενους τος χρνους δημιουργηθεσαν σγχυσιν τν κκλησιαστικν πραγμτων π Βαρλαμ κα κινδνου κα ναφρει τν π το βασιλως νδρονκου το Γ» συγκληθεσαν πρτην σνοδον, ν διπρεψεν Γρηγριος Παλαμς, δευτραν π πατριαρχεας ωννου Καλκα κα τρτην π Καλλστου ν τ λεξιακ Τρικλιν τν Βλαχερνν, τις κα νεθεμτισε τν Βαρλαμ, τν κνδυνον κα τος μφρονας ατν. 31. Автор (Жития) возвращается назад к тому смятению в церковной жизни, что было вызвано в те времена Варлаамом и Акиндином, и сообщает о (происходивших) в триклинии Алексия во Влахернах: первом соборе, созванном при императоре Андронике III, на котором отличился Григорий Палама , о втором при патриархе Иоанне Калеке и о третьем при Каллисте, который и анафематствовал Варлаама, Акиндина и их единомышленников. |
| Κανν α», δ η», το ερομρτυρος χος δ " Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». στς π βματος σοφ, Τριδα κτιστον, θεολγησας· νο καθαρτητι γιε, διανοας τε λαμπρτητι, μ πτοηθες τυραννικν θρνων μτητα, λλ βας· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. υθμσας μφρνως σου τν νον, τος θεοις δγμασι, μκαρ γντιε, τν δεισιδαμονα τραννον, τς πτης προστμενον, τος σοφας χετος, ρδην κατκλυσας, Ελογετε, πντα τ ργα κραυγζων τν Κριον. περ λαμπμενος φωτ, τ τς θετητος Μρτυς ττητε, τς θετητος στατον, ξηφνισας σκοτμαιναν, πιστολς φωτοειδες, πμπων τος μλπουσιν· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Θεοτοκον Μαναν κα χσματα θηρν, οκ δειλασας, θεε γντιε· το ψστου γρ δναμις, κ Παρθνου νατελασα, τν πανοπλαν το Σταυρο σ περιβαλεν, Ελογετε, πντα τ ργα βοντα τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε· πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες. Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», το ερομρτυρος χος δ " Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας, τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». ρως θειτατος Μκαρ, κατακρατσας τς ψυχς σου, κσμου τς λδεις φροντδας, πυρ λ πσας κατφλεξε, κα ρεκτν κρτητι, στεφανηφρον σε κατστησε. Λιμνι λαμπρς καθωρμσθης, γαληνοττ Θεοφρε, ζλην τν κυμτων κφυγν, ρμς γρων κα λογικν θηρων· κα νν τρυφς λαβμενος, τς αωνου πολασεως. Ποικλ κοσμομενος στφει, ερομστα διαπρπεις· τς ερωσνης γρ ν σο, ες ν συνλθε κα μαρτυρου κλος· κα δι μφον ς μτοχος, το σο Δεσπτου συνδεδξασαι. ς εροφντωρ πρχων, τ παρρησ κεχρημνος, πρς τν σν Δεσπτην κα Θεν, τος κτελοντας πστει τν μνμην σου, κ πειρασμν γντιε, νν λυτρωθναι καθικτευε. Θεοτοκον ς τν ορανν πλατυτρα, κα Χερουβμ γιωτρα, πσης τε τς κτσεως γν, τιμιωτρα Θεν κησας, ν τας γκλαις φρουσα, τν Πατρικος κλποις καθμενον. Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας, τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». |
| Духа), второго в согласии с греческою, а третью заставляя одновременно подтверждать то и другое. Чем же эта странная игра вынуждалась? Галан не утверждает, чтобы Нерсес Благодатный вел переговоры с римскою церковью о соединении; для чего же он, вопреки исконному учению своей церкви, постоянно согласному на этом пункте с учением греческой церкви, и в виду деятельных переговоров с последнею о соединении, грешил про себя, соглашаясь с заблуждениями латинской? По крайней мере о таких грехах его ничего не знает сама армянская церковь . Таким образом, принимая во внимание во 1-х ясный текст всех трех «Исповеданий», несомненно принадлежащих Нерсесу Благодатному и излагающих учение об исхождении Св. Духа согласно с православною церковию, во 2-х постоянное согласие армянской церкви с православною и постоянное же разногласие с латинскою на этому пункте (Доказательства см. между прочим в Geschichte der aplogetisch. und polemisch. Litteratur, v. Werner B. III § 391–401); в 3-х отсутствие всяких оснований для Нерсеса Благодатного к отступлению от учения своей церкви на этому пункте; в 4-х его несомненную верность всем догматическим и обрядовым особенностям ей даже в виду переговоров к сближению с православной церковию; в 5-х абсолютное молчание армянской церкви о какой бы то ни было уступке Нерсеса латинской церкви и наконец в 6-х тенденциозность сочинения Галана, поставившего своею задачею доказать – будто армянская церковь постоянно – то находилась в общении с католической церковию, то искала этого общения (Vid. conclusion ero Conciliato), – мы вынуждаемся признать приводимые этим ученым места из неизвестных нам творений Нерсеса Благодатного не подлинными и основанное на них показание о согласии будто бы его учения об исхождении Св. Духа с латинскою церковию несправедливым. 17 τμενοι τος γοις πατρσιν, να κα ατν μολογεν υν τν κριον μν ησον Χριστν συμφνως παντες κδιδασκουσεν, τλειον τν ατον ν θετητε κα τλιον τν ατον ν νθρωπτητα, θεν λιθς κα νθρωπον ληθς τν ατον κ ψυχς λογικς, κα σματος, μοοσιον τ πατρ κατ τν θετητα, και μοοσιον τν ατν μν κατα τν νθρωπτητα, κατ πντα μιον μν χωρς μαρτας· πρ ανων μεν κ το πατρς γεννηθντα κατ τν θετητα, εν σχτων δε τν μερν τν ατν δι μς κα δι την μετραν σωτηραν κ Μαρας τς θεοτκου κατ τν νθρωπτητα, να κα τν ατν Χριστν, ιν, κριον, μονογεν, κ δο φσεων (κ δυο φσεσιν) συγχτως, τρπτως, διαιρτως, χωρστως γνωριζμενον, οδεμο τς τν φσεων διαφορας νηρμνης δι τν νωσιν, σωζομνης δ μλλον τς διτητος κατρας φσεως κα ες ν πρσωπον κα μαν πστασιν συντρεχοσης, οκ εις δυο πρσωπα μεριζμενον διαιρομενον, λλ να και τον αυτν...κ.τ.λ. |
| ν βσσ πταισμτων κυκλομενος, τν νεξιχναστον τς εσπλαγχνας σου, πικαλομαι βυσσον· κ φθορς Θες με νγαγε. Κατεβλθην κακ το φεως, κα ν πογνσεως κλν κατκειμαι, παραλτους ματι, νορθσας, Χριστ με νστησον. ιπιζμενον αραις το δρκοντος, κα κλυδωνιζμενον κμασι πντοθεν, τς μαρτας σσν με, ς τν Πτρον φιλνθρωπε Κριε. Μαρτυρικ περβντες τος ρους τς φσεως, τς πρ τν φσιν βασνους πστητε· δι τν πρ ννοιαν, γαθν ξιθητε μρτυρες. ς καλο, ς ραοι, ς ντιμοι, τ καλλοποι κα ρα συνφθητε, πρ μν πρεσβεοντες, παναοδιμοι πντοτε Μρτυρες. Θεοτοκον κ πασν γενεν ξελξατο, σ τν καλλονν ακβ ν γπησεν, ποιητς Πανμωμε, κα κ σο νατελας πφανε. Κανν τν σωμτων, δ ς χος β Ερμς χου ημτων δεσεως, κ κατωδνου Δσποτα, ψυχς πακοσας, τν δεινν με λτρωσαι· μνος γρ ε τς μν, σωτηρας πρξενος. Ο θεοι τποι τς δξης σου, τς ρχιφτου Δσποτα Χριστ, φωτοβλοις λμψεσιν, κτινοφωτοειδες ο γγελοι, αωνως μνουσι. μ τ θε ωννμενα, τ Σεραφεμ κραυγζουσι, φωνας σιγτοις, μνον τν τρισγιον, σβειν πανογουσιν μν, φσιν τρισυπστατον. Θεοτοκον μοσεν σπερ Κριος, ν ληθε πλαι τ Δαυδ, κ γαστρς σου προελθν πεπλρωκε· ττοκας γρ τν παντς, Κρη βασιλεοντα. Κανν Κατανυκτικς, δ ζ χος β Ερμς Εκνος χρυσς, ν πεδ Δεηρ λατρευομνης, ο τρες σου Παδες κατεφρνησαν, θεωττου προστγματος, μσον δ πυρς μβληθντες, δροσιζμενοι ψαλλον· Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν. Νος κτροπας, κα δαιμνων προσβολας, μακρν γεγνημαι, τν γκαλν σου, ς σωτος, πσης ασχνης πληρομενος, νν δ πιστρψας κραυγζω, ς κενος τ μαρτον, μ με βδελξ ησο, σαρκωθες δι μ. Θε το παντς, Νινευτας πειλς γεννσης θνατον, μετανοσαντας πλαι σωσας, σατως, μνε φιλνθρωπε, τν περβολ μαρτας, μολυνθεσαν καρδαν μου, νν πιστρφουσαν, φρικτς σαι κολσεως. Μαρτυρικ πλγη δεινς, πληγσαι βουληθες μς κακοργος, θεομακριστοι θεοι Μρτυρες, κα νιτρευτος μεινε· πσι δ πιστος ατρεον, α πληγα μν φθησαν, τος πληγωθεσι προσβολας, το παλαιο πτερνιστο. Ο θρας πικρος, ο τυρννων πειλς, ο ξφη τμνοντα, ουδ ακσεις κα τ πριστρια κατεπτοθητε ργανα, ς ν λλοτρ δ πντα πεμενατε σματι, Μεγαλομρτυρες· δι στεφανθητε. Θεοτοκον λου φωτς, οκητριον σ μτρα γεγνηται, το φρυκτωραις θεας γνσεως, τν θεαν μεισαντος, χραντε Θενυμφε Κρη, ν μνοντες κραυγζομεν· Ελογητς ε Θες, τν Πατρων μν. |
| Κανν Κατανυκτικς, δ δ χος δ Ερμς καθμενος ν δξ, π θρνου Θετητος, ν νεφλ κοφ, λθεν ησος πρθεος, τ κηρτ Παρθν, κα δισωσε, τος κραυγζοντας· δξα Χριστ τ δυνμει σου. ς Κριτ δικαιοττ, νν προσππτω σοι Κριε· κατακεκριμνον, κα κατεγνωσμνον με οκτειρον, κα τς δικαας σου σαι ποφσεως, κα τς στσεως, τν κλεκτν καταξωσον. Τν λστας περιπεσντα, νημροις φιλνθρωπε, τν τραυματισθντα, ασαι Χριστ, πιχων μοι, τς μετανοας τν ονον κα τ λαιον, κα νδων με, καταστολν τν σωτριον. Μαρτυρικ νεδσασθε ξ ψους, σωτηρου μτιον, ν τ πεκδσει, σματος πανεφημοι Μρτυρες, κα τν κδσαντα πρην τους προπτορας, γυμνσατε, πνουν νεκρν ργασμενοι. ητορεοντες νμων, κατενπιον Μρτυρες, το Θεο τν λγον, γνσει εσεβεας κοσμομενοι, σοφος κα τορας πντας, κατσχνατε, σεβοντας, κα τν δυσμεν θανατσαντες. Θεοτοκον π σ καθπερ μβρος, τς σοφας βυσσος, ησος κατλθε, μνην καθαρν σε ερμενος, Θεογενντορ Παρθνε, κα κατκαυσεν, μαρτας, χειμρρους δεινος θε χριτι. Κανν τν σωμτων, δ δ χος δ καθμενος ν δξ καταλπτ δυνμει, κ μ ντων παργαγες, ορανους Νας, Λγε το Θεο περοσιε, κα τ ρρτ σου δξ κατεκλλυνας, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. υθμιζμεναι τν νω, α Δυνμεις το Πνεματος, τας ναις τοτου, κα θεαις αγας πυρσευμεναι, μεταπττους τς τξεις κληρσαντο, μαν σβουσαι, πντων ρχν κα Θετητα. Το προσπου σου τ κλλος, τ ραον θεσασθαι, καταξιωθεσαι, α λειτουργικα σου λαμπρτητες, κα τς κεθεν μφσεις εσδεχμεναι, σο κραυγζουσι· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Θεοτοκον Βασλισσα Παρθνος, διαχρσ στολσματι, ραζομνη, Υ Βασιλε νν παρσταται, συγκρτως γγλους περχουσα, τος κραυγζοντας· Δξα Χριστ τ δυνμει σου. Κανν Κατανυκτικς, δ ε χος δ Ερμς Νν ναστσομαι, προφητικς φη Θες, νν ψωθσομαι, νν δοξασθσομαι, τν πεσντα προσλαβν κ τς Παρθνου, κα πρς φς τ θαυμαστν, νυψν τς μς Θετητος. πς κατκριτος, σο τ Κριτ, πντων κα Θε, μλλω παρστασθαι, κα διελγχεσθαι, περ πντων τν δεινν, ν περ φρνως πλημμλησα κν, κα μαυτν λως κατηχρεωσα! Σσν με Κριε, τι κακν, ππλησμαι πολλν, ασαι Δσποτα, τς μαρτας μου, κα τ λκη τ δειν, κα μ σς πολσθαι με, τν μνον ησο μου, πολλ σοι πτασαντα. Μαρτυρικ Τλος μακριον, ο θλητα, εραντο σαφς, δξης πτυχον, Χριστν δοξσαντες, τος οκεοις μλεσι, τν θλοθτην, ακισμος κα σπαραγμος, μιλεν νδρικς αρομενοι. λβον ορνιον, πανευκλες, θεοι θλητα, στφος μραντον, κα φς νσπερον, κα οκαν μηδαμς παλαιουμνην, χειρτευκτον κληροσθε, Μρτυρες το Χριστο πανεφημοι. Θεοτοκον Σο τ θαυμσια, προφητικα, φησαν φωνα, ρος καλοσα σε, κα πλην χραντε, κα λυχναν φαεινν, ξ ς τ φγγος, ληθς τ θαυμαστν, φρυκτωρε, γν κσμον παντα. |
| Σμφωνα με τον Αγιτατο Πατριρχη Κριλλο, οι αντιεκκλησιαστικς δυνμεις αποπερωνται σμερα τον κλονισμ της εντητος της οικουμενικς Ορθοδοξας, και οι αππειρες αυτς με σκοπ την τεχητ απσχιση της Ορθοδξου Εκκλησας της Ουκρανας απ το Πατριαρχεο Μσχας εναι σε θση να οδηγσουν στην καταστροφ πανορθοδξων διαστσεων. Ακολοθησαν οι παρεμβσεις των προσκεκλημνων απ τις κατ τπους Ορθδοξες Εκκλησες. Ο εκπρσωπος του Πατριαρχεου Αντιοχεας στη Μσχα Μητροπολτης Φιλιππουπλεως Νφων μετφερε στον Αγιτατο κ. Κριλλο αδελφικ χαιρετισμ του Προκαθημνου της Ορθοδξου Εκκλησας της Αντιοχεας και τις ευχς του για την επτειο. «Εναι πντοτε ευχριστο να εμαστε στην ευλογημνη πλη της Μσχας. Ευρισκμενοι κοντς σας και ανμεσ σας νιθουμε εκενο το τερστιο ενδιαφρον σας ναντι της Ορθοδοξας καθς και την υποστριξ σας προς τους χριστιανος της Μσης Ανατολς και της Εκκλησας μας σ‘αυτς τις χαλεπς εποχς», τνισε μεταξ λλων ο Μητροπολτης Νφων. «Μ διαιτραν χαρν φχθημεν ες τν πανμορφον κα στορικν Πλιν τς Μσχας δι ν συνεορτσωμεν τν 1030ην πτειον τς Βαπτσεως τν Ρς π το γου σαποστλου Πργκιπος Βλαδιμρου», ανφερε ο αρχηγς της αντιπροσωπεας της Ορθοδξου Εκκλησας των Ιεροσολμων Μητροπολτης Ναζαρ Κυριακς, ο οποος διαββασε τις συγχαρητριες προσρσεις και ευχς του Μακαριωττου Πατρρχη Ιεροσολμων Θεοφλου Γ’. Ακμη ο Ιερρχης τι σημεωσε τι το προ 1030 ετν γεγονς «προσδωσε τν ναν ταυττητα το Ρσου, καλλιργησε τν ντητα μεταξ τς θντητος ατν προκειμνου να μεν λβητος κ τν περιτριγυριζντων ατος λλοεθνν κα λλοθρσκων, ο ποοι μ ασθματα μειονεκτικ παρηκολοθουν τν λλαγν τς πορεας τν γειτνων ατν κα τν προδον κα εημεραν ατν, οχ μνο ες τν λικν λλ κα ες τν πνευματικν τομα. Ατη το σθεναρ βσις κα τ θεμλια π τν ποων νοικοδομθηκε Μεγλη Ρωσα, ποα ως τν μερν μν κατχει διαιτραν θσιν ν τν δργειον». Ο Επσκοπος Νικορτσμντ Βαχτνγκ απ το Πατριαρχεο Γεωργας, αφο ευχθηκε στον Αγιτατο Πατριρχη Κριλλο εκ μρους του Μακαριωττου Καθολικο Πατριρχη πσης Γεωργας Ηλα Β’ τνισε: «Αυτς τις δσκολες ημρες με πειρασμος, πολμους, αιματοχυσα, μνο στην εντητα και την κοιν προσευχ θα μπορσουμε να ακουμπσουμε για να εξλθουμε της καταστσεως αυτς». |
| Μετ τν β» Στιχολογαν, Κθισμα χος πλ. α’ Τν συνναρχον Λγον Τν μτιμον Λγον Πατρ κα Πνεματι, σαρκωθντα δι» οκτον κα βαπτιζμενον, τν γγλων ο χορο, βλποντες τρεμον, κα ορδνης ποταμς, ελαβηθες κα φοβηθες, στρφη ες τ πσω, μς νγων πρς ψος, τς σωτηρας, πθεσι εσαντας. Δξα... Κα νν... μοιον συνναρχος Λγος Πατρ κα Πνεματι, μορφωθες δι σπλγχνα νν τ λλτριον, βαπτισθναι δι» μς, δη πεγεται, παντσωμεν ατ, διανο καθαρ· Ελογητς ε βοντες, Χριστ Σωτρ εεργτα, γισαι μς ρχμενος. Προερτιος, ο κροστιχς, κατ λφβητον. ωσφ. δ α« χος δ» Ερμς «νοξω τ στμα μου, κα πληρωθσεται Πνεματος, κα λγον ρεξομαι, τ Βασιλδι Μητρ, κα φθσομαι, φαιδρς πανηγυρζων, κα σω γηθμενος, τατης τ θαματα». βσσους προστγματι, δημιουργσας φιλνθρωπε, τν γν τος δασι, κρεμσας Κριε, ταπεινομενος, προρχ βαπτισθναι, ποταμοις εμασι, πλνων με που παθν. Βουλσει πτχευσας, τν κουσως πτωχεσαντα, κακν πιδσεσιν, μ πλουτζων Χριστ, κα ν δασι, προρχ ορδνου, Βπτισμα ατομενος, ναμρτητος. Γηρσαντα πτασμασι, κσμον καινζων Φιλνθρωπε, ξνην ναγννησιν, ρχ ποισασθαι, δι δατος κα πνεματος νθρποις· θεν, σου δοξζομεν, τν πιφνειαν. Δαυδ θε Πνεματι, προκελαδν πεφθγγετο· Τ σοι στι θλασσα, τι νν φυγες; κα τ τι σ, στρφης ορδνη, Χριστν θεασμενος, γυμνν σττα ν σο; τερος Κανν το Προφτου, ο κροστιχς. Μαλαχου με τ κλος δοξαζτω. Θεοφνους. δ α« χος πλ. δ» Ερμς « κεκομμνη τν τομον τεμε, κα εδεν λιος γν, ν οκ θεσατο, λστορα χθρν τ δωρ κατεπντισε, κα βατον διλθεν σραλ, δ δ νεμλπετο. Τ Κυρ σωμεν· νδξως γρ δεδξασται». Μετ τς νω χορεας γηθμενος, κα τατ συγχορεων κα συναγαλλμενος, κα θεου φωτισμο, ξως μφορομενος, θεπνευστε, τος πστει τν σεπτν, σο μνμην ορτζοντας, τ Κυρ ψλλοντας, πρεσβεων διαφυλττε. γγελομρφ ψυχς ραιτητι, κα κλλει διαπρπων, πλιν τ το σματος, τν νωθεν αγν, τς θεας πιλμψεως, δξω θεηγρε τηλαυγς, κα χαρων νεκραγαζες· τ Κυρ σωμεν, νδξως γρ δεδξασται. Λελογισμνως νων τν βον σου, κα τρπων εκοσμ, καθωραζμενος, κα θεσι χρηστος, Παμμκαρ σεμνυνμενος, Προφτης ληθεας εσεβς, κραυγζων ναπφηνας. Τ Κυρ σωμεν· νδξως γρ δεδξασται. Θεοτοκον χραντε Μτηρ Θεο Παντοκρτορος, Βασιλδος φυλς, Δσποινα βλαστσασα, κα μνη τν Θεν, τν πντων βασιλεοντα, γεννσασα σαρκ περφυς, κινδνων με δισωσον, τ Υ σου ψλλοντα· νδξως γρ δεδξασται. |
| Но Кирилл не иначе соглашался на это, как под условием, чтобы епископы Антиохийского округа представили ему исповедание веры, в котором бы и объяснили ему, как они рассуждают о спорных вопросах 665 . Это требование Кирилла в непродолжительном времени и было исполнено. Иоанн Антиохийский представил Кириллу краткое исповедание веры, которое и было главным документом, легшим в основу унии. Ввиду важности этого документа мы выпишем его полностью. После предисловия, в котором говорилось: «О том, как мы (антиохийские епископы) думаем и говорим о Богородице и об образе вочеловечения единородного Сына Божия, по необходимости, чтобы не допустить многоречия, скажем кратко, однако же с полным убеждением, как почерпнули мы это из Писаний Божественных и преданий святых отцов», – следовало само исповедание веры такого содержания: «Итак, мы исповедуем, что Господь наш Иисус Христос , Единородный Сын Божий, есть совершенный Бог и совершенный человек, состоящий из разумной души и тела, что Он рождён прежде веков от Отца по Божеству, а в последнее время ради нас и ради нашего спасения от Марии Девы по человечеству; что Он единосущен Отцу по Божеству и единосущен нам по человечеству; ибо в Нём совершенное соединение двух естеств. Почему мы и исповедуем одного Христа, одного Сына, одного Господа. На основании такого неслиянного соединения мы исповедуем Пресвятую Деву Богородицей, потому что Бог-Слово воплотился и вочеловечился и в самом зачатии соединил с Собой храм, от Неё воспринятый. (μολυγομεν τν κριον μν Ιησον Χριστν, τν υν το θεο τν μονογεν, θεν τλειον κα νθρωπον τλειον κ ψυχς λογικς κα σματος πρ ανων μν το πατρς γεννεθντα κατ τν θετητα, π σχτων δ τν μερν τν ατν δ μς κα δι τν μετραν σωτηραν κ Μαρας τς παρθνου κατ τν νθρωπτητα μοοσιον τ πατρ τν ατν κατ τν θετηα, κα μοοσιον μν κατ τμ νθρωπτητα δο γρ φσεων νωσις γγονε δι να Χριστν, να κριον μολογομεν. Κατ τατην τν τς συγχτου νσεως ννοιαν μολομεν τν γαν παρθνον θεοτκον δι τ θεν λγον σαρκωθναι κα νανθρωπσαι, κα ξ ατς τς συλλψεος νσαι αυτ τν ξ ατς ληφθντα ναν). Известно, что богословы одни из евангельских и апостольских изречений о Господе признают общими, как принадлежащие одному лицу, другие же, по причине различия двух естеств, принимают раздельно, и те из них, которые приличны Богу, относят к Божественности Христа, уничижительные же к его человечеству» 666 . |
| Θρνος κα κλαυθμς κα δυρμς πολς! ξηπατθη λκληρος ρθοδοξα τι δθεν Πατριρχης π. Βαρθολομαος, δι ν δικαιολγ τν χοργησιν τς ατοκεφαλας ες τος καθηρημνους, ναθεματισμνους, σχισματικος κα ατοχειροτοντους τς Οκρανας, ποκατστησεν ατος νομμως, κανονικς κα κκλησιολογικς. Πρκειται περ κραυγαλας ψευδοαποκαταστσεως. Πατριρχης δν χει κανονικν ρμοδιτητα ν σκ τ δικαωμα το κκλτου, ατοβολως κα αθαιρτως, νευ συναινσεως, κτς τς δικς του κκλησιαστικς δικαιοδοσας. ν προκειμν διπραξε προκλητικν αθαιρεσαν εσπηδσεως ες τν δικαιοδοσαν το Πατριαρχεου Μσχας, δι ν ποκαταστσ τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου τοτου, ς ν εναι Ππας τς νατολς. Κατ τν σαφ κανονικν τξιν, τ κκλησιαστικν ργανον, τ ποον πιβλλει ποινς ες κληρικος, εναι κα τ ρμδιον ργανον ν τροποποισ ν ρ τς ποινς ατς. πειδ ποθετικς λγος φαρμζεται κα ες τ μαθηματικ, ς ποθσωμεν τι Πατριρχης δνατο ες τν ν λγ περπτωσιν ν σκσ τ δικαωμα το κκλτου. Πς μως νργησεν, ν προκειμν; Τ κκλητον κκλητος εναι τελικ κκλησιαστικ δικαστικ κρσις. πομνως, σχετικ Πατριαρχικ νργεια εναι καθαρς δικαστικ. ς γνωρζω, ξ λων τν ατοκεφλων κκλησιν μνον ες τν σχοντα Καταστατικν Χρτην τς ν λλδι κκλησας (ρθρον 44, παρ. 2) χει νομοθετηθ συναινετικς τ δικαωμα προσφυγς τν Μητροπολιτν ες τ κκλητον το Πατριρχου. Τ σχετικν ατημα τν νδιαφερομνων διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον κστοτε Πρεδρος τς Διαρκος ερς Συνδου «μετ τς δικογραφας». ρωτται Πατριρχης: Κατ ποον τρπον ποκατστησε δικαστικς τος καταδικασθντας π το Πατριαρχεου Μσχας, φο δν εχε τος σχετικος δικαστικος φακλους, δι ν πραγματοποισ δικαστικν ρευναν; ς προεγρφ, ν λλδι κκλησα διαβιβζει ες τ Οκουμενικν Πατριαρχεον τν κκλητον προσφυγν τν νδιαφερομνων «μετ τς δικογραφας». Ατ δθεν δικαστικ ψευδοαποκατστασις γνετο, καριαως, κατ’ λευθραν κα λθητον, ς νομζει, κρσιν το Πατριρχου π. Βαρθολομαου. λεεινς μπαιγμς παντς νομονος νθρπου κα πραγματικ πανορθδοξος ξαπτησις. Πατριρχης ν δημοσιοποισ λην τν διαδικασαν ατς τς ψευδοαποκαταστσεως. πσης κα ερ Σνοδος ποχρεοται ν δημοσιεσ τν σχετικν μ τ Οκρανικν ζτημα γνωμοδτησιν τν δο Συνοδικν πιτροπν, δι ν ποστ δημοσαν κριτικν, θετικν ρνητικν. ποχρεοται ν πρξ τοτο, φο ζητεται. Ες τος καταδικασθντας πρχουν κα παραπτματα κωλυτικ τς ερωσνης. |
|
|
