| На основе сопоставления разновременных текстов исследователи могут описать основные положения мессалианской доктрины и показать связь между ними (примеры подобных реконструкций: Guillaumont. 1980. Col. 1079-1082; Stewart. 1991. P. 52-69; Дунаев. 2015. С. 114-117). 1. После того как пали Адам и Ева, в каждом человеке с момента рождения воипостасно (νυποσττως - Ioan. Damasc. De haer. 80. 1) и сущностно (οσιωδς - Tim. Const. De recept. haer. 19. 1) обитает (νοικον - Theodoret. Hist. eccl. 4. 11. 7) диавол , который вместе с демонами обладает властью над его умом (κατχουσι τν νον) и влечет человека к злым делам ( Theodoret. Haer. fab. 4. 11. Col. 429; Tim. Const. De recept. haer. 19. 1). Согласно одному из пунктов, приводимых прп. Иоанном Дамаскином, М. учили о том, что Св. Дух и сатана сообитают (συνοικοσιν) в человеке ( Ioan. Damasc. De haer. 80. 1). Поскольку человеческая душа причастна (κοινωνικ) духам зла, грех смешан (συμπφυρται) с ней даже после крещения (Ibid. 80. 2, 5). 2. Крещение не отсекает корней (ζα) греха и никого не делает совершенным (τελειο). По этой причине оно, как и др. таинства, бесполезно ( Theodoret. Hist. eccl. 4. 11. 7; Idem. Haer. fab. 4. 11. Col. 429; Tim. Const. De recept. haer. 19. 2; Ioan. Damasc. De haer. 80. 3-4). 3. Только прилежная (κτενς) и продолжительная (νδελεχς) молитва, соединенная с суровыми аскетическими подвигами, способна уничтожить корни греха и изгнать демона ( Theodoret. Hist. eccl. 4. 11. 7; Tim. Const. De recept. haer. 19. 3; Ioan. Damasc. De haer. 80. 5). 4. После изгнания демона происходит вселение Св. Духа в человека, описываемое терминами «явление» (πιφοτησις - Theodoret. Haer. fab. 4. 11. Col. 429), «пришествие» (παρουσα - Idem. Hist. eccl. 4. 11. 7; Tim. Const. De recept. haer. 19. 3) или «вхождение» (εσοδος - Ioan. Damasc. De haer. 80). Общение (κοινωνα) человеческой души с Небесным Женихом воспринимается ею как соединение (σινουσα) жены с мужем ( Tim. Const. De recept. haer. 19. 4; Ioan. Damasc. De haer. 80. 7). Человек принимает ипостась (πστασις) Св. Духа ( Ioan. Ibid. 80. 17) и обретает бесстрастие (πθεια) ( Tim. Const. De recept. haer. 19. 9, 16; Ioan. Damasc. De haer. 80. 6). |
| πιπλον, στν πραγματικτητα δν δημοσιεθηκε οτε να γγραφο, βσει το ποου Κωνσταντινοπολη λαβε ποφσεις. Πρασε δη νας χρνος, λλ ο Τοπικς κκλησες δν χουν κμα δε τ γνσιο κεμενο τς ναφορς το πισκπου Χριστουπλεως Μακαρου (Γρινιεζκη), ποος ατιολγησε τ δθεν δικαιοδοσα τς Κωνσταντινουπλεως στν Οκρανα ( Μακριος χαρακτρισε ψευδς τ κεμενο, πο δημοσιεθηκε στν στοσελδα τς UOC στς ΗΠΑ κα στ RISU τν Σεπτμβριο 2018, μετ π τν μπεριστατωμνη αστηρ κριτικ το περιεχομνου του π τ Ρωσικ ρθδοξη κκλησα). Παρομοως, εναι γνωστα τ πσημα πιχειρματα, βσει τν ποων τ Φανρι ρε τ ναθματα κα τος φορισμος π τν Φιλρετο κα ποκατστησε λκληρη τν «εραρχα» τν UOC–KP κα UAOC. μυστικτητα πο τηρεται π τν Κωνσταντινοπολη, πιβεβαινει πσο θεολογικ βσιμη κα νερη ταν δημιουργα τς «OCU». ντδραση τν κκλησιν μετ τν «Τμο Ατοκεφαλας» μως, κμη κα μετ τ χοργηση το Τμου Ατοκεφαλας τς «OCU», τν υοθτηση τν λεγομνων «ντιεκκλησιαστικν νμων» κα τν ρχ τν διωγμν τς κανονικς Οκρανικς ρθοδξου κκλησας π τ κρτος, ο Τοπικς κκλησες δν μπρεσαν ν κολουθσουν μα σκληρ στση. Πι δραστριες παρμειναν ο κκλησες τς Σερβας, τς Πολωνας κα τς ντιοχεας, ο ποες, κτς π πολλς δηλσεις τν Προκαθημνων τους κατ το Οικουμενικο πατριρχη, λαβαν ποφσεις σ ππεδο Συνδων κα εραρχιν, κα δλωσαν σαφς τι δν μπορον ν ναγνωρσουν τν «OCU». Δν μπορομε ν μν ναφρουμε πσης τν νακονωση τς Συνδου τς κκλησας τς Ρουμανας, στν ποα ποστριξε τν δα συγκλσεως Πανορθδοξης Συνδου. Ο πλοιποι, στν πλειοψηφα τους, τοποθετθηκαν ετε γενικλογα, ετε δν λαβαν καμα θση, πιλγοντας ν καθυστερσουν μ τν παραπομπ ξτασης το οκρανικο ζητματος σ διφορες πιτροπς. πρξαν κα μερικς κμη ξαιρσεις, κτς π τς προαναφερθεσες κκλησες: Τν Μρτιο το τρχοντος τους, γινε γνωστ λληλογραφα μεταξ το Προκαθημνου τς κκλησας τς λβανας κα το Πατριρχη Βαρθολομαου. Δθηκε στ δημοσιτητα πιστολ πο πστειλε τν ανουριο ρχιεπσκοπος ναστσιος στν Προκαθμενο τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως μ κριτικ νλυση τν νεργειν του. Ατ λληλογραφα εναι νδιαφρουσα διτι περιχει μα διεξοδικ θεολογικ ξταση τς νομιμοποησης το σχσματος, γι τν ποα Βαρθολομαος δν εχε πειστικς παντσεις. |
| 13. Πς, λοιπν, «θεραπεθηκε» «ερωσνη» τν ατοχειροτνητων; Μπορε μνος του Κωνσταντινουπλεως μ μα πρξη ν θεραπεσει τν λλειψη ποστολικς διαδοχς; Ο δικαιολογες πο χουν πιστρατεσει ο ποστηρικτς τς ατοκεφαλας εναι τσο ντιφατικς κα ατοαναιρομενες στε χι μνο δν πεθουν γι τν παρξη κανονικς χειροτονας τν ατοχειροτνητων, λλ πιβεβαινουν τν νυπαρξα γκρου ποστολικς διαδοχς. Κατπιν ατν, μ ποι σωτερικ ρχιερατικ συνεδηση μπορε κποιος πσκοπος ν προβε σ ναγνριση ττοιων «χειροτονιν»; Δν πρκειται περ μφισβτησης τς θικς καθαρτητας κποιων προσπων, λλ γι τν ντολογικ νυπαρξα το διου το σωττου πυρνα τς ρχιερωσνης . δν χουμε θικ λλ ντολογικ «μολυσμ» το πισκοπικο Σματος σ πανορθδοξο ππεδο. 14. Δν μπορομε ν κατανοσουμε πς, χωρς τν κοιν πφαση λων τν Τοπικν κκλησιν, να συνονθλευμα καθρημνων, ναθεματισμνων, ατοχειροτνητων, σχισματικν χωρς ν πιδεξουν μετνοια μ μα πρξη ποκαταστθηκε, συγκροτθηκε σ «νωτικ σνοδο» κα ταυτχρονα λαβε «ατοκεφαλα», ν ο κανονικο πσκοποι, ο ποοι συγκροτον κανονικ Σνοδο ποα κφρζει τν κανονικ κκλησα περιφρονονται παντελς. 15. γεσα τς νας ατοκφαλης κκλησας δν παρχει χγγυα ξιοπιστας, σοβαρτητας κα κκλησιαστικο θους (βλ. δηλσεις το «προκαθημνου» πιφανου γι τς ΗΠΑ, τ δικαιματα τν ΛΟΑΤΚΙ (κνημα μοφυλοφλων κλπ), τ συνεργασα μ τος Οντες, τ συμμετοχ του στ ποκαλυπτρια το ατοχειροτνητου «Μητροπολτου Κιβου» Vasyl Lypkivsky κ.ο.κ). πσχιση το «πιτμου Πατριρχου» Φιλαρτου κα κποιων «πισκπων» π τ να κκλησα κα ο σοβαρς καταγγελες του καταδεικνουν μ τν πλον τραγικ τρπο τν ποτυχα θεραπεας το Οκρανικο σχσματος, διτι δν πρξε μετνοια τν σχισματικν, πλον παρατητη προπθεση γι τ θεραπεα τν σχισμτων. 16. Δν μπορομε μ καννα τρπο ν δικαιολογσουμε τ χοργηση τς ατοκεφαλας ς τιμωρα πρς τ Ρωσικ Πατριαρχεο γι τν «λαζονεα», τς «ντιεκκλησιαστικς νργειες», τς «ταξες», τν «κκοσμκευση» κοκ. Δν εναι δυνατν ν χρησιμοποιεται ατοκεφαλα ς τιμωρα τν τακτοντων, διτι περιφρνηση κα παραβαση τν ερν καννων δν δηγε σ πραγματικς κα μνιμες λσεις στ κκλησιαστικ προβλματα. Σ τελικ νλυση: ,τι πρβλημα κα ν χει Κωνσταντινοπολη μ τ Μσχα πς τ θεραπεει (;) κυρνοντας μι λκληρη Σνοδο 90 πισκπων ς ντικανονικ; Πς περιφρονε μα λκληρη κκλησα μ 12.000 νορες κα κατομμρια πιστος; Μ τν Σεβασμιτατο νοφριο κα τν περ ατν . Σνοδο δν συλλειτουργοσατε ο ρχιερες, ταν πηγανατε στ Κεβο; Ατν δν ναγνωρζατε ς μοναδικν κα κανονικν Μητροπολτην Κιβου; Πς τρα Σς καλον ν τν διαγρψετε κα στ θση του ν ναγνωρσετε κποιον λλον; Ποι κανονικ βση χουν ο παιτσεις ατς; |
| Κανν α», δ ζ« χος πλ. β» Ερμς «Ο Παδες ν Βαβυλνι, καμνου φλγα οκ πτηξαν, λλ» ν μσ φλογς μβληθντες, δροσιζμενοι ψαλλον· Ελογητς ε Κριε, Θες τν Πατρων μν». Τ αγλ το Μαρτυρου, τν οκουμνην φαδρυνας, ναμλπων Χριστ διανοας, κα ψυχς καθαρτητι· Ελογητς ε Κριε, Θες τν Πατρων ιμν. τν σν κατορθωμτων, ερωττη πανγυρις, οραν φωτ λαμπομνη, καταυγζει τος κρζοντας· Ελογητς ε Κριε, Θες τν Πατρων μν. Θεοτοκον Σοφας τς περσφου, Παρθνε Μτηρ γεγνησαι, τς τ πντα σοφς κυβερνσης, φυσικ γαθτητι· Ελογημνος Πναγνε, καρπς τς κοιλας σου. Κανν β», δ ζ« χος δ» Μ παραδης μς σπερ ο δο ε φωστρες, φαιδρς τν κκλησαν, φωτζουσι πλουσως θλων λαμπρτητι, σν γαθαγγλ μγας Κλμης σκοτασμν λοντες πονηρν πιστας χθρν· ος εφημσωμεν μεγαλοφνως. Νεανικς τος ξεσμος πστης, κα πσας τρικυμας, τν νυποστων πνων σαρκς σου τραμασιν, χθρος τραυματζων τος ορτους, θλητ νδοξε, τν παθν το Χριστο κοινων, γγλων σσκηνε, Μαρτρων κλος. Χαρων πστης σοφ, μολβδου βαρεας πυρακτσεις, κατ τς θεας κρας πενεχθεσας σου, κα καταφλεγοσας τατην διλου, σπερ τις σαρκος, γαθγγελε στρατιτα Χριστο· θεν πστει σε δοξολογομεν. Θεοτοκον νερμηνετου λγ, μετσχες Παρθνε μυστηρου, Θεν τν ν πσιν ντα χρητον, στενοχωρτως χωρες κα τκτεις, κα μαζος θρεψας, βουληθντα οκτειρσαι μς, τος Θεοτκον σε μολογοντας. Κανν α», δ η« χος πλ. β» Ερμς «Νμων Πατρων ο μακαριστο, ν Βαβυλνι Νοι προκινδυνεοντες, βασιλεοντος κατπτυσαν, προσταγς λογστου· κα συνημμνοι, οκ χωνεθησαν πυρ, το κρατοντος πξιον, νμελπον τν μνον· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας». ναφανντες φαειντατοι, π τς γς φωστρες κατελαμπρνατε, τ στερωμα Πανβλιοι, τς σεπτς κκλησας· ν ορανος δ, φγγει τς θλσεως μν, πρωτοτκων πανγυριν εφρανετε βοντες· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Μτ’ εφροσνης τν χαρμσυνον, τν σν γνων μνμην νν ορτζομεν· ς γρ σαρκος πμεινας ακισμν τρικυμας· λλ’ ντ τοτων, διαιωνζουσαν τρυφν παξως πεληφας, ντδοσιν πλουσαν· Τν Κριον μνετε κραυγζων, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Πεποικιλμνην κα πρλαμπρον, καταστολν σ δξης μφιασμενος, ντ Πνεματος Πανβλιε, χαλεπς κηδας, ντ βασνων, τν γγελικν διαγωγν, ντηλλξω λαβμενος, ζως τς δου· Τν Κριον μνετε κραυγζων, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Θεοτοκον ξ δου τ Γενντορι, συνυπρχων Λγος κα συννοομενος, π τλει τν ανων δ, σαρκωθες κ Παρθνου, τν τν νθρπων, πσαν θεοργησε μορφν, αυτ καθ’πστασιν, συγχτως νσας· Τν Κριον μνετε βοντων, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. |
| Σ ατ τ σημεο θ θλαμε ν πενθυμσουμε τ λγια το μακαριστο Μητροπολτη Νευροκοπου κ. Ναθαναλ στν Μεζονα κα περτελ Σνοδο το 1998: « γ διερωτμαι, τνος εμαι κληρικς; Τς πολιτικς ξουσας τς κκλησας; Πολλκις λγω τι χω γνει κληρικς δι ν κοω τ ρσον κα οχ τ παντελνια. πως μες ο κληρικο δν ναμιγνυμεθα ες τ πολιτικ, δν θλομεν κα κενοι ν ναμιγνωνται ες τ κκλησιαστικ» (π τ Πρακτικ τς Συνδου το 1998 στν Σφια). Δετερον, μς προβληματζει διατερα βαθι συνπεια μεταξ τς πιχειρηματολογας το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, προκειμνου ν δικαιολογση τς πρξεις του, κα τς πρχουσας δισχιλιετος κανονικς τξης τς ρθοδξου κκλησας. Προβλλονται γγραφα σχετικ μ τν κχρηση τν μ κχρηση δικαιωμτων δικαιοδοσας, π τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως στ Πατριαρχεο Μσχας, πο χρονολογονται πνω π τριακσια χρνια πρν. Τ Πατριαρχεο Μσχας κατηγορεται γι τν κατσχεση δικαιωμτων π τς δικαιοδοσας τς Μητροπλεως Κιβου. Παρλληλα, πατηση το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως γι τν ποκατσταση ατν τν δικαιωμτων του γνεται περισστερο π τριακσια χρνια μετ τν κδοση τν σχετικν γγρφων. Παρμοιες μφισβητσεις σον φορ τν κανονικ πικρτεια κα τ δικαωμα δικαιοδοσας σ ατ, π ναν λλο ρθδοξο πσκοπο, δν εναι μνο σημεριν φαινμενο. Εναι διατερα σημαντικ ν υπενθυμσουμε δ τν 119ο καννα τς ν Καρθαγν Τοπικς Συνδου, το 419 μ.Χ., ποος ρζει ς «τριετα» τν περοδο, μσα στν ποα πιτρπεται ν γνουν δεκτς ατσεις κατ τς παραβασης τν ρων τς κανονικς δικαιοδοσας νς πισκπου. 17ος κανν τς Δ Οκουμενικς Συνδου κα ταυτσημος μ ατν 25ος κανν τς ν Τρολλ Πενθκτης Οκουμενικς Συνδου ρζουν προθεσμα παραγραφς «τρικοντα τν» γι διαφορς σχετικ μ τν προσχρηση νοριν στν δικαιοδοσα νς πισκπου. Στν ν λγ περπτωση πρκειται γι γεγοντα μετ τν παρλευση νω τν 300 τν. Χρειζεται ν ναφρουμε τι στν στορα τν περχιλιετν σχσεων μεταξ τς Βουλγαρικς ρθδοξης κκλησας κα το Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, λλ κα τν λλων, μεταγενστερων, Ατοκφαλων κκλησιν στ Βαλκνια, τ ρια τν μητροπλεων τς καθεμας π ατς τς κκλησες, λλ κα κυριτητα γενικ τς μας λλης Ατοκφαλης κκλησας π λκληρων μητροπλεων χει λλξει πανειλημμνως, νλογα μ τς κστοτε στορικς συγκυρες κα τν λλαγ τν συνρων το κρτους στ ποο λειτουργε ντστοιχη κκλησα. |
| Εκζητντας τις Αρχιερατικς Σας ευχς, διατελομε, Μετ βαθυττου σεβασμο και τιμς ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Πρς τν ερ Σνοδο τς εραρχας τς κκλησας τς λλδος Μακαριτατε, Σεβασμιτατοι, ς μλη τς ρθοδξου κκλησας κα κατ πνεμα υο τς πισκοπικς-πατρικς Σας εθνης ασθανμαστε τν νγκη ν πευθυνθομε σ σς ς πνευματικος κα κκλησιαστικος μας Πατρες κα ν κφρσουμε τν νησυχα κα γωνα μας γι τν ντικανονικ χοργηση το Οκρανικο ατοκεφλου. 1. Συμμεριζμαστε κα τ δικ Σας γωνα κα τος σοβαρος κανονικος κα κκλησιολογικος νδοιασμος κα τς πιφυλξεις Σας, πως χουν κφραστε ρητς κμα κα σιωπηρς κατ τ πνεμα τς δικς Σας ποιμαντικς διακρσεως. ντιλαμβανμαστε κα τς πισεις πο, ς μ φειλε, δχεται κκλησα τς λλδος κα ο ρχιερες Της π διαφρους κκλησιαστικος κα μ παργοντες. Θλουμε ν πιστεουμε τι τ γι πνευματικ ντισματα τν πισκπων μας θ ντιμετωπσουν τς προσβολς τν λλοτρων. 2. σφαλς, τιμομε κα σεβμαστε τν Οκουμενικ Θρνο τς Κωνσταντινουπλεως ς χοντα τ πρεσβεα τιμς κα τν πρωτοκαθεδρα μεταξ τν ρθοδξων κκλησιν. διαμφισβτητα τ πρωτεα τιμς ς χορηγηθντα π Οκουμενικν Συνδων παραμνουν διπτωτα σαε. 3. Τ πρεσβεα τιμς τς Κωνσταντινουπλεως φστανται κα σκονται ποκλειστικ στ πλασια το γιοπνευματικο συνοδικο συστματος τς κοινωνας τν Τοπικν ρθοδξων κκλησιν κα χι ξω κα πνω π ατ: Συνστανται κυρως στν συντονισμ τν ρθοδξων κκλησιν σ κρσιμα θματα διορθοδξου νδιαφροντος, στν προεδρα τν διορθοδξων κα πανορθοδξων συναντσεων κα Συνδων κα στν κφραση κα λοποηση τν ποφσεων πο χουν ληφθε μετ π πανορθδοξη διαβολευση. 4. περριος πμβαση-εσπδηση κμα κα γι τν ντιμετπιση σοβαρο προβλματος σ ξνη δικαιοδοσα χωρς τ σμφωνη γνμη, πολλ δ μλλον ντθετα στν μοφωνα, τν λλων τοπικν κκλησιν δν μπορε ν θεμελιωθε στν ρθδοξη ρμηνεα τν πρεσβεων τιμς, λλ ποτελε λλοωση κα παρερμηνεα τους. Τυχν ππειρα πιβολς ττοιας ρμηνεας θ χει, δυστυχς, σοβαρτατες κκλησιολογικς συνπειες μ μεσο ποτλεσμα τν πλεια τς τιμητικς προκαθεδρας. Τ παρδειγμα τς περικουστης Πρεσβυτρας Ρμης τς χοσης τν πρωτοκαθεδρα στν ρχαα κκλησα καταδεικνει τ σοβαρτητα το ζητματος ατο. παρερμηνεα κα ππειρα μετατροπς τν πρεσβεων τιμς σ πρωτεο ξουσας λλοινει τν ρθδοξη κκλησιολογα κα τν δηγε σ παπισμ μ λθριες συνπειες. |
| Τ σε νν προσεπω θαυμσιε; ριστν τς συζυγας, σωφροσνης βραβευτν· παιδευτν τν Μοναζντων, παρθενας δηγν· δικαως, μφοτροις ταλαντεοντα· ς περ, διελθντα τ κτερα. Πολλ τ σ προτερματα, κα νθες σου σκησις· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. Δοξαστικν χος β« νατολου το λους πηγ, τος νδεσι πλημμυρε, εσυμπαθτους οκτιρμος, , ωννης Χριστο μιμητς, μγας ποιμν τν λεξανδρων κα φωστρ. Δετε κορεσθμεν ο πτωχο κατ πνεμα, μιμομενοι ατο τν λαρτητα· φιλευσπλγχν γρ στοργ, Χριστν ξενσας δι τν πεντων, ς πλαι βραμ, το μακαρισμο ξιθη, κα παρρησ πρεσβεει, λεηθναι τς ψυχς μν. Θεοτοκον χος β» τε, κ το ξλου σε Τ σοι, ταλαπωρος γ, Δσποινα το κσμου προσοσω; ε μ δακρων πηγς, κα ξομολγησιν τν πεπραγμνων μοι· λλ» λ σου μματι, πβλεψον Κρη, π τν σθνειαν, τς ταπεινς μου ψυχς· λσον, τν παθν μου τ νφη, κα τς κατεχοσης χλος, δομαι πλλαξον τν δολον σου. Σταυροθεοτοκον χος β« τε, κ το ξλου σε Ξλ το Σταυρο σε, ησο, προσαναρτηθντα ρσα, πειργαμος, κλαιε κα λεγε· Τκνον γλυκτατον, να τ γκατλιπες, μ τν τεκοσαν, μνην φς πρσιτον, το προανρχου Πατρς;σπεσον, κα δοξσθητι πως, δξης πιτχωσι θεας, ο τ θεα πθη σου δοξζοντες. Ες τν Στχον. Στχ. Προσμοια το ερρχου. χος πλ. α» Χαροις σκητικν Χαροις τς κκλησας φωστρ· τς οκουμνης τ περβλεπτον καχημα, τ κλος λεξανδρεας, ρθοδοξας κρηπς, γκρατεας στθμη κα σκσεως, λιμν τν ν ζλ, κινδυνευντων λτρωσις, πργος σχος, κα φρουρς σφαλστατος, νμος μπρακτος, εποιας τ πλαγος· δτης λαρτατος, πσι τ πρσφορα, νμων πλουσως Παμμκαρ, τος σο ν πστει προστρχουσι· Χριστν κδυσπει, τας ψυχας μν δοθναι, τ μγα λεος. Στχ. Τμιος ναντον Κυρου θνατος τν σων ατο. Χαροις τν πεινντων τροφες, τν δεομνων παροχες φθοντατος, βρσις τς συμπαθεας, το λους πηγ, καταπονουμνων ντληψις· χηρν προσττης, τν σθενοντων πσκεψις, γυμνητευντων, σφαλς περιβλαιον, ξυττη τν πιπτντων νρθωσις· Πτερ περουρνιε, λ σου μματι, νωθεν πρσχες κα θεας, φιλανθρωπας μετδοσιν, Χριστν καταπμψαι, τας ψυχας μν δυσπει, κα μγα λεος. Στχ. Τ νταποδσωμεν τ Κυρ. Χαροις χειραγωγα τυφλν, παιδαγωγα τς νετητος νδοξε, το γρως βακτηρα, τν πλανωμνων ποιμν, τν μαρτανντων διρθωσις, λειμν εωδστατος, μυροθκη το Πνεματος, τς εποιας, ποταμς ναος, καταγγιον, τς γας Τριδος σεπτν· Μμνησο τν μνοντων σε, υμενος θλψεων, κα τν κινδνων κα νσων, κα αωνου κολσεως· Χριστν κετεων, τν παρχοντα τ κσμ, τ μγα λεος. |
| Καλατζδης συνεχζει: «ν ντς τν πομνων δεκαετιν χουμε μα Ερπη π τν τλαντικ μχρι τν Οκρανα, μ κοιν νμισμα, κοιν ξωτερικ, οκονομικ κα νομισματικ πολιτικ, μ περαιτρω μβθυνση τν Ερωπακν θεσμν κα το Ερωπακο κεκτημνου, κα μ τν μα τν λλη μορφ θ περιλαμβνει τν Τουρκα στος κλπους της, ττε πραγματικ καννας πο λει τι “εωθε τ κκλησιαστικ συμμεταβλεσθαι τος πολιτικος” ποκτ ντελς ξεχωριστ νημα κα προοπτικ γι τν κανονικ ργνωση κα τ κκλησιολογικ παρδειγμα τς ρθδοξης Κατ τ γνμη του, ρθοδοξα δναται ν κολουθσει μα κ τν δο νδεχομνων δν: ετε τς περαιτρω πιδεινσεως τς θνικιστικς παραφροσνης κα τς ταυτσεως τς κκλησας μ τν Πολιτεα κα τ θνος –κτι τ ποο συντκτης γι κποιο λγο παρουσιζει ς θση τς Ρωσικς κκλησας– ετε τς μεταβσεως στν λγο πολ περεθνικ προοπτικ, ποα προσεγγζει περισστερο τ οκουμενικ πνεμα τς ρθοδοξας κα νταποκρνεται ποτελεσματικτερα στν ναπτρεπτη κα μελικτη πορεα τς παγκοσμιοποησης. Ατ τ θερηση, κατ τν συντκτη, τν προωθε τ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. διατερο νδιαφρον γι τ θρησκευτικ δισταση τς ντξεως στν Ερπη πιδεικνει στ πονματ του κανονολγος ρχιμανδρτης Γρηγριος Παπαθωμς. Σ πολλς μελτες του περασπζεται μ συνπεια τ γνμη του τι διαδικασα τς νσεως τς Ερπης δημιουργε να πλασια γι τν παρξη τς ρθοδξου κκλησας. φσον τ πργματα ξελσσονται τσι στε τ Ερωπακ κρτη ποβαθμζονται, γι ν καταλξουν περιφρειες, περιοχς, μεγλες Ερωπακς παρχες, ποβθμιση τν κποτε κυραρχων πολιτικν σχηματισμν ναπφευκτα θτει τ ζτημα τς προσαρμογς τν κκλησιαστικν ατοκεφλων στ να Ερωπακ Ο προαναφερθντες γρφουν πσης τι ρχ τν θνικν ατοκεφλων θ πρπει ν ντιπαραταχθε μ τ δαφικ ατοκφαλα, οτως στε ο δικαιοδοσες τν περιφερειακν κκλησιαστικν δομν ν συμπεριληφθον ντς τν αστηρν γεωγραφικν ρων, ν περρια εθνη ν κατοχυρωθε μνο σ μα κκλησα, κενη δηλαδ το Οκουμενικο Πατριαρχεου. Κατ τν ποψ τους, ποιαδποτε διαφορετικ προσγγιση το θματος δηγε στ συνπαρξη πληθρας οκουμενικν κκλησιν κα σ σγχυση τν περορων δικαιοδοσιν. Γι’ ατ, σπουδαο στοιχεο τς μεταρρυθμσεως τς κκλησιαστικς διαρθρσεως ποτελε πσχιση τν θνικν διασπορν π τς «θνικς κκλησες» κα ποταγ τους στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριρχη, κτι τ ποο παρατηρομε κα στ κεμενο το Τμου Ατοκεφαλας τς ν Οκραν σχισματικς νττητας. |
| πειδ κατ διαφρους καιρος βαρβαρικα γεγνασιν φοδοι, κα πλεσται πλεις ντεθεν ποχεριοι τος νμοις κατστησαν, ς ντεθεν μ δυνηθναι τν τς τοιατης πλεως πρεδρον, μετ τν π ατ χειροτοναν, τν οκεον θρνον καταλαβεν, κα ν ατ ερατικ καταστσει νιδρυθναι, κα οτω κατ τ κρατσαν θος τς χειροτονας, κα πντα, τ πισκπ νκει, πρττειν τε κα μεταχειρζεσθαι· μες τ τμιον, κα σεβσμιον τ ερωσν φυλττοντες, κα μηδαμς πρς λμην τν κκλησιαστικν δικαων τν θνικν πρειαν νεργεσθαι βουλμενοι, τος οτω χειροτονηθεσι, κα δι τν προκειμνην αταν ν τος αυτν μ γκαταστσι θρνοις, τ προκριμτιστον τηρεσθαι συνεωρκαμεν, στε κα χειροτονας κληρικν διαφρων κανονικς ποιεν, κα τ τς προεδρας αθεντ κατ τν διον ρον κεχρσθαι, κα βεβααν, κα νενομισμνην εναι πσαν π ατν προοσαν διοκησιν. Ο γρ π το τς νγκης καιρο τς κριβεας περιγραφεσης, τς οκονομας ρος περιορισθσεται. Κανν ΛΗ´ Τν κ τν Πατρων μν τεθντα καννα κα μες παραφυλττομεν, τν οτω διαγορεοντα· Ε τις κ βασιλικς ξουσας καινσθη πλις, αθις καινισθεη, τος πολιτικος κα δημοσοις τποις κα τν κκλησιαστικν πραγμτων τξις κολουθετω. Κανν ΛΘ´ Το δελφο κα συλλειτουργο μν ωννου, το τς Κυπρων νσου προδρου, μα τ οκε λα, π τν λλησπντιον παρχαν, δι τε τς βαρβαρικς φδους, δι τε τ τς θνικς λευθερωθναι δουλεας, κα καθαρς τος σκπτροις το χριστιανικωττου κρτους ποταγναι, τς ερημνης μεταναστντος νσου, προνο το φιλανθρπου Θεο, κα μχθ το φιλοχρστου κα εσεβος μν βασιλως, συνορμεν, στε καινοτμητα διαφυλαχθναι τ παρ τν ν φσ τ πρτερον συνελθντων θεοφρων Πατρων τ θρν το προγεγραμμνου νδρς παρασχεθντα προνμια, στε τν ναν ουστινιανοπολιν τ δκαιον χειν τς Κωνσταντινουπλεως, κα τν π ατ καθιστμενον θεοφιλστατον πσκοπον, πντων προεδρεειν τν τς λλησποντων παρχας, κα π τν οκεων πισκπων χειροτονεσθαι, κατ τν ρχααν συνθειαν. Τ γρ ν κστ κκλησ θη, κα ο θεοφροι μν Πατρες παραφυλττεσθαι διεγνκασι, το τς Κυζικηνν πλεως πισκπου ποκειμνου τ προδρ τς ερημνης ουστινιανουπλεως, μιμσει τν λοιπν πντων πισκπων, τν π τν λεχθντα θεοφιλστατον πρεδρον ωννην, φ ο χρεας καλοσης, κα τς ατς Κυζικηνν πλεως πσκοπος χειροτονηθσεται. Κανν Μ´ |
| Θεοτοκον σταμνων, βεβαωσις πρχεις, κα πεσντων, νρθωσις Παρθνε· δι καταπτωθντα με νστησον, να σε δοξζω, τν Κεχαριτωμνην, ες πντας τος ανας. Κανν τν σωμτων, δ η χος πλ. δ Ερμς Τν Βασιλα τν ορανν ν μνοσι, στρατια τν γγλων μνετε, κα περυψοτε ες πντας τος ανας. Τος παρασττας κα μνδος, τς φρστου, κα ρρτου σου δξης προσδχου, σ νν δυσωποντας, Χριστ ες τος ανας. πρ μν μνε γαθ, δυσωποσας, στρατις τν γγλων προσδχου, σ τν νυμνοντων, Χριστ ες τος ανας. Θεοτοκον Φαεινοτταις σου στραπας, Θεομτορ, τος πιστς μελδοντας φαιδρνοις, κα σ νυμνοντας, ες πντας τος ανας. Κανν Κατανυκτικς, δ θ χος πλ. δ Ερμς φριξε πσα κο, τν πρρητον Θεο συγκατβασιν, πως ψιστος, κν κατλθεν μχρι κα σματος, Παρθενικς π γαστρς, γενμενος νθρωπος· δι τν χραντον, Θεοτκον ο πιστο μεγαλνομεν. ς πλαι Πρνην ν κλαυθμ, προσπεσοσν σοι Χριστ καθρισας, ς δικαωσας, Τελνην Λγε, μνον στενξαντα, ς προσεδξω Μανασσν, ς Δαυδ λησας, μετανοσαντα, οτω δξαι με, κα σσον φιλνθρωπε. Στναξον δκρυσον ψυχ, τν προτρων σου σφαλμτων πστηθι, κα τ γινσκοντι, τ κρφι σου φανερς πρσπεσον, κα ναβησον θερμς· μαρτν σοι Κριε, σσν με οκτειρον, χων σπλγχνα οκτιρμν Πολυλεε. Μαρτυρικ θλησαν ο θεοειδες, θλοφροι π γς καρτερτατα, κα τν σλευτον, νν Βασιλεαν, κλρον ελφασι, κα Παραδεσου τς τρυφς, μετχουσι χαροντες. Ατν πρεσβεαις Χριστ, σο τς δξης κοινωνος μς ποησον. Φωστρες τν νατολν, τν νσπερον φωτσαντες φθητε, κα τν σπραν σοφο, τς θεας πεμεισατε κα δδουχαις ερας, πντας καταυγζετε, τος τν φωσφρον μν, θλοφροι ορτν μεγαλνοντας. Θεοτοκον Φτισον πλη το φωτς, τς καρδας μου τ μματα δομαι, περ μαρωσε, τς μαρτας σκτος βαθτατον, κα μετανοας μοι αγν, κατπεμψον Δσποινα, κα αωνου πυρς, μεσιτεαις σου ε λευθρωσον. Κανν τν σωμτων, δ θ χος πλ. δ Ερμς Κυρως Θεοτκον, σ μολογομεν, ο δι σο σεσωσμνοι Παρθνε γν, σν σωμτοις χορεαις, σ μεγαλνοντες. Χορεαις σωμτων, νν τν κκλησαν, δι ρετς μιμουμνην νδειξον, περιτειχζων γγλοις, Χριστ τν πομνην σου. Ψυχν τν σωτηραν, γγελοι προστται, παρ Θεο δυσωποντες δωρσασθε, τος προσιοσι τ σκπ, μν παννδοξοι. Θεοτοκον ς ρθρος τος ν σκτει, κα πεπλανημνοις, δικαιοσνης Παρθνε τν λιον, ν τας γκλαις κρατοσα, Χριστν ντειλας. |
|
|
