| Damasc., t. I, col. 944 — 945; cf. Max., t. II, col. 12 — 17 et Disput, cum. Pyrrh., col. 293. Третий волевой момент у Дамаскина осложняется привнесением понятия «σκψις». 509 Damasc., 1033; cf. Max., t. II, col. 289. 510 Так, одно из них (о невозможности познания сущности вещей путем противоположения и о различных названиях человеческого движения, встречающихся у отцов Церкви) представляет тираду в 42 строки греческого текста. Damasc., 1060 — 1061=Max., 349 — 352. 511 Особенность изложения данного места у Дамаскина состоит лишь в том, что опущена диалогическая форма рассуждений. 512 Полемическая сторона рассуждений Максима в этом месте (невозможность допущения во Христе воли согласно усвоению и непоследовательность сторонников мнения Сергия) у Дамаскина опущена, что наблюдается — и это в порядке вещей — и во всех остальных местах заимствований. 513 Толкование двух первых изречений не вполне буквально повторяется у Дамаскина. 514 Из довольно пространного рассуждения Максима на эту тему буквально заимствует Дамаскин лишь некоторые положения, а в целом это место сходно у того и другого только по мысли и ее развитию. 515 Настоящее место у Дамаскина несколько урезано, и в этом вся особенность. 516 Все отличие Дамаскина от Максима в раскрытии данного положения состоит лишь в том, что имя Нестория и все, относящееся к нему, у Дамаскина опущено. Полемический тон рассуждений Максима у Дамаскина носит характер безотносительный («скажут» и т. п.), а Максим, ведя живую полемику и имея в виду определенных противников, почти всегда употребляет второе лицо («вы говорите», «вы должны будете утверждать то–то и то–то» и т. п.). 517 Op. Damasc., col. 1084, 948; cf. Op. Max., t. II, col. 221. 518 Op. Damasc., col. 1084, 948; cf. Op. Max., t. II, col. 221. 519 Damasc., col. 1012 — 1013. 520 L. e., s. 1073. 521 L. e., s. 948. 522 В актах VI Вселенского собора, между прочим, читаем: «Настоящий св. и Вселенский собор, приняв с распростертыми объятиями представление святейшего и блаженнейшего папы древнего Рима Агафона к … императору Константину, и с таким же сочувствием приняв другое соборное представление от св. собора 125 епископов, бывшего под председательством того же святейшего папы, как согласные со св. собором в Халкидоне, с посланием Льва в Флавиану, а также с соборными посланиями Кирилла…, последуя пяти Вселенским соборам и святым славным отцам, согласно определяя, исповедуем» и т. д. Mansi, t. XI, p. 636; Harduin, p. 1400=Деян, VI В. е., стр. 470 — 471. 523 |
| ρμηνεα, μως, ν πιχειρετε ν δσητε ες τ δικαιματα, τ ποα δθεν χετε, οδποτε πολμβανε καθολικς ποδοχς ντς τς κκλησας. γκριτοι σχολιαστα το κανονικο δικαου φεραν λκληρην σειρν ντιρρσεων κατ τς μετρας κατανοσεως το δικαιματος ποδοχς κκλτου π το Θρνου Κωνσταντινουπλεως. Οτε α σγχρονοι κατ τπους ρθδοξοι κκλησαι δχονται τ τοιοτο προνμιον μν. Οτως, σπουδαος Βυζαντινς κανονολγος ωννης Ζωναρς σημεινει: «Ο γρ πντων δ τν μητροπολιτν πντως Κωνσταντινουπλεως καθιεται δικαστς, λλ τν ποκειμνων ατ. Ο γρ δ κα τος τς Συρας μητροπολτας, τος τς Παλαιστνης, κα Φοινκης, τος τς Αγπτου, κοντας λκσει δικσασθαι παρ ατ. λλ ο μν τς Συρας, τ τς ντιοχεας πκεινται φρ, ο δ τς Παλαιστνης, τ το εροσολμων, ο δ τς Αγπτου, παρ τ λεξανδρεας δικσονται, παρ κα χειροτονονται, κα ος περ πκεινται». Δι το σφετερισμο, μως, τοιοτου δικαιματος, ν προκειμν δν σχολθητε κμη μ τν φαρμογν τν σχυουσν κανονικν ρχν, τν καθοριζουσν τς νεργεας τς πλευρς, τις ποδχεται τ κκλητον. Γνωστν τυγχνει τι Μιχαλ Ντενισνκο ξακολοθει ν νεργε, τν πιβληθντων ες τοτον κκλησιαστικν πιτιμων κα φορισμο π τς κκλησας, δι κα στρησεν αυτν το δικαιματος σκσεως τς προσφυγς το κκλτου, συμφνως πρς τς βασικς ρχς το κανονικο δικαου, ατοκατκριτος γενμενος. Σες πεδξασθε τν κπτωσιν το Ντενισνκο, κατοι εχατε λβει μχρι ττε τν πρτην κκλητον προσφυγν τοτου. Ες τ π μερομηναν 31ης Αγοστου 1992 Γρμμα τ Πατριρχ Μσχας κα Πασν τν Ρωσσιν λεξ Β’ νεκοινσατε: «… καθ’μς γα το Χριστο Μεγλη κκλησα ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν π το θματος ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ Συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθμς δελφν κκλησαν». ερ Σνοδος τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως δν λαβεν π’ψιν ατς τ πολλαπλ προβλματα τς κανονικς διαδοχς κα το θους τν, ος δξατο ες τν μετ τατης κοινωναν, «εραρχν», καπερ παλαιτερα κκλησα Κωνσταντινουπλεως πεδχετο τν σπουδαιτητα τς ντιμετωπσεως τν ζητημτων τοτων δι τν θεραπεαν το Οκρανικο σχσματος, δεξαμνη π τοτων πσας τς παραιττους πληροφορας κατ τν διρκειαν συνομιλιν τν μετρων κκλησιαστικν ντιπροσωπειν. |
| ρμηνεα, μως, ν πιχειρετε ν δσητε ες τ δικαιματα, τ ποα δθεν χετε, οδποτε πολμβανε καθολικς ποδοχς ντς τς κκλησας. γκριτοι σχολιαστα το κανονικο δικαου φεραν λκληρην σειρν ντιρρσεων κατ τς μετρας κατανοσεως το δικαιματος ποδοχς κκλτου π το Θρνου Κωνσταντινουπλεως. Οτε α σγχρονοι κατ τπους ρθδοξοι κκλησαι δχονται τ τοιοτο προνμιον μν. Οτως, σπουδαος Βυζαντινς κανονολγος ωννης Ζωναρς σημεινει: «Ο γρ πντων δ τν μητροπολιτν πντως Κωνσταντινουπλεως καθιεται δικαστς, λλ τν ποκειμνων ατ. Ο γρ δ κα τος τς Συρας μητροπολτας, τος τς Παλαιστνης, κα Φοινκης, τος τς Αγπτου, κοντας λκσει δικσασθαι παρ ατ. λλ ο μν τς Συρας, τ τς ντιοχεας πκεινται φρ, ο δ τς Παλαιστνης, τ το εροσολμων, ο δ τς Αγπτου, παρ τ λεξανδρεας δικσονται, παρ κα χειροτονονται, κα ος περ πκεινται». Δι το σφετερισμο, μως, τοιοτου δικαιματος, ν προκειμν δν σχολθητε κμη μ τν φαρμογν τν σχυουσν κανονικν ρχν, τν καθοριζουσν τς νεργεας τς πλευρς, τις ποδχεται τ κκλητον. Γνωστν τυγχνει τι Μιχαλ Ντενισνκο ξακολοθει ν νεργε, τν πιβληθντων ες τοτον κκλησιαστικν πιτιμων κα φορισμο π τς κκλησας, δι κα στρησεν αυτν το δικαιματος σκσεως τς προσφυγς το κκλτου, συμφνως πρς τς βασικς ρχς το κανονικο δικαου, ατοκατκριτος γενμενος. Σες πεδξασθε τν κπτωσιν το Ντενισνκο, κατοι εχατε λβει μχρι ττε τν πρτην κκλητον προσφυγν τοτου. Ες τ π μερομηναν 31ης Αγοστου 1992 Γρμμα τ Πατριρχ Μσχας κα Πασν τν Ρωσσιν λεξ Β’ νεκοινσατε: «… καθ’μς γα το Χριστο Μεγλη κκλησα ναγνωρζουσα ες τ κραιον τν π το θματος ποκλειστικν ρμοδιτητα τς φ’μς γιωττης κκλησας τς Ρωσσας ποδχεται τ Συνοδικς ποφασισθντα περ το ν λγ, μ πιθυμοσα τ παρπαν να παρξ οανδτινα δυσχρειαν ες τν καθμς δελφν κκλησαν». ερ Σνοδος τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως δν λαβεν π’ψιν ατς τ πολλαπλ προβλματα τς κανονικς διαδοχς κα το θους τν, ος δξατο ες τν μετ τατης κοινωναν, «εραρχν», καπερ παλαιτερα κκλησα Κωνσταντινουπλεως πεδχετο τν σπουδαιτητα τς ντιμετωπσεως τν ζητημτων τοτων δι τν θεραπεαν το Οκρανικο σχσματος, δεξαμνη π τοτων πσας τς παραιττους πληροφορας κατ τν διρκειαν συνομιλιν τν μετρων κκλησιαστικν ντιπροσωπειν. |
| Κανν α», δ η« χος δ» Ερμς «Παδας εαγες ν τ καμν, τκος τς Θεοτκου διεσσατο, ττε μν τυπομενος, νν δ νεργομενος, τν οκουμνην πασαν, γερει ψλλουσαν. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας». Νεσεσι πρς σ τας νενδτοις Ματθαος ερτατος θεομενος, θσει χρηματσας τε, φσει περ πφυκας, τν οκουμνην Δσποτα, ελκυσε ψλλειν σοι. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. σπερ στραπν τ οκουμν, Λγος τν Θεολγον ξαπστειλε, ζφον μν δικοντα, θνη δ φωτζοντα, θεολογας δγμασιν· θεν κα ψαλλε· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Λγ καθαρ κα διανο, Θε σοι προσομιλσαι ξεγνετο· λην γρ ς τεμες, τοτ προσεπλασας, κα συνεκρθης, νδοξε· θεν κα ψαλλες· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τος ανας. Θεοτοκον π» εεργεσ τν νθρπων, Λγος σωματωθναι κατηξωσε· πλην παρθενας γρ, δευσεν Κριος, κα Θεοτκον δειξε· δι κραυγζομεν. Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τους ανας. Ερμς «Παδας εαγες ν τ καμν, τκος τς Θεοτκου διεσσατο, ττε μν τυπομενος, νν δ νεργομενος, τν οκουμνην πασαν, γερει ψλλουσαν· Τν Κριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε, ες πντας τους ανας». Κανν α», δ θ« χος δ» Ερμς «πας γηγενς, σκιρττω τ πνεματι, λαμπαδουχομενος, πανηγυριζτω δ, λων Νων φσις γεραρουσα, τν ερν πανγυριν τς Θεομτορος, κα βοτω· Χαροις παμμακριστε, Θεοτκε γν ειπρθενε». Κλλους νοητο, δξω διδημα, θεον πστολε, κα τς βασιλεας δ, επρεπεσττ στφει κεκσμησαι, χειρ το Παντοκρτορος, κα διαλμπεις σοφ, σν γγλοις, θρν παριστμενος, το Δεσπτου Χριστο παμμακριστε. Ξλου τς ζως, ξως τετχηκας, κρυξ το ζντος Θεο, εαγγελισμενος, ζως τ κσμ θεαν πσκεψιν· τ γρ φυτ τς γνσεως, ο διεφθρης τν νον, διαμενας, σειστος κρδαντος, κκλησας κρηπς παμμακριστε. Νμφην το Χριστο, νθως κσμησας, Εαγγελ σου, σπερ διαδματι, τν κκλησαν θεομακριστε, κα νν τν θεαν μνμην σου, πανηγυρζει φαιδρς, ν υσθναι, πσης περιστσεως, κα κινδνων δεινν καθικτευε. Θεοτοκον Κλπων οκ κστς, νρχου Γενντορος, Λγος ναρχος, ς εαγγελζεται, Ματθαος γρφων, Θες σεσρκωται, κ σο γν πανμνητε, τν τν νθρπων μορφν, λοτρπως, πσαν νδυσμενος, κα τ τατης λαβν διματα. Ερμς «πας γηγενς, σκιρττω τ πνεματι, λαμπαδουχομενος, πανηγυριζτω δ, λων Νων φσις γεραρουσα, τν ερν πανγυριν τς Θεομτορος, κα βοτω. Χαροις παμμακριστε, Θεοτκε γν ειπρθενε». |
| 11. … θιξεν Μακαριτατος κτενς τ ζτημα τς ναμεξεως εραρχν το Οκουμενικο Πατριαρχεου ες τ θματα τς Οκρανας. Μς πστειλε κα ες τ Φανριον πρς τοτο πιστολν, νομζω οχ παξ, ες τν ποαν παντσαμεν ες τν δελφν γιον Μσχας δι τς ξς πιστολς (4 Δεκεμβρου 2015): (σ. 76). 12. «Μετ τς δεοσης προσοχς νγνωμεν (.) γρμματα τς μετρας Μακαριτητος πρς μς, ς κα το Αδεσιμολ. Πρωτοπρεσβτερου κ. Νικλαου Μπαλασφ (.) πρς τν σιολ. ρχιμανδρτην κ. Βαρθολομαον Σαμαρν, ρχιγραμματα (.) τ ναφερμενα ες ζητματα πτμενα τν σχσεων τς καθ’ μς γιωττης κκλησας Κωνσταντινουπλεως μετ τν ν Οκραν ρθδοξων σχισματικν μερδων κα συνοδικ διαγνμ παντητικς γνωρζομεν μν τ κλουθα: (σ. 76) 13. Γνωστν τυγχνει τος πσιν τι καθ’ μς γιτατος ποστολικς κα Πατριαρχικς Οκουμενικς Θρνος πρξε κα πρχει Μτηρ κκλησα τν ν Οκραν ρθοδξων πιστν, οτινες μετ τν λοιπν ρωσσικν λαν λαβον τ φς το Εαγγελου παρ το Θρνου τοτου κα δι το βαπτσματος ατν νεσωματθησαν ες τν γαν μν ρθδοξον κκλησαν. π ανας, λλωστε, Θρνος οτος χειροτνει κα πστελλεν ες τν χραν τατην τν κστοτε Μητροπολτην Κιβου δημιουργν δι το τρπου τοτου κατλυτον πνευματικν κα ψυχικν δεσμν μετ τς κκλησας Κωνσταντινουπλεως, στις δν δνατο ν ξαλειφθ κ τς συνειδσεως το ρθοδξου Οκρανικο λαο δι τς μετ τατα νσωματσεως ατο ες τν γιωττην κκλησαν τς Ρωσσας (σ. 76-77). 14. Γνωστν σατως τυγχνει σφαλς κα τ μετρ γαπητ Μακαριτητι, τι κατ τν κανονικν τξιν (βλ. κανν 9 τς Δ Οκουμενικς Συνδου) κα τν μακραωνα παρδοσιν τς ρθοδξου κκλησας, κστοτε ρχιεπσκοπος Κωνσταντινουπλεως κα Οκουμενικς Πατριρχης δχεται κκλτους προσφυγς κα παρακλσεις πρς διευθτησιν νακυπτντων, τυχν, ζητημτων ες τ σωτερικν Ατοκεφλων ρθοδξων κκλησιν κα πιλαμβνεται τς διευθετσεως ατν δι τν π τς κανονικς τξεως προβλεπομνων προσφρων τρπων, ς συνβη κα κατ τ πρσφατον παρελθν ες τ περιπτσεις τν γιωττων κκλησιν εροσολμων, Βουλγαρας κα Κπρου, ς κα ατς τι τς κκλησας Τσεχας κα Σλοβακας, νθα μερς κε το πισκοπικο σματος κα τν πιστν μφεσβτησε τν κανονικτητα τς κλογς το Προκαθημνου τς κκλησας τατης νενεχθεσα τ Θρν τοτ πρς ξτασιν το νακψαντος ζητματος. Ες πσας τατας κα λλας παρομοας περιπτσεις καθ’ μς γιωττη κκλησα Κωνσταντινουπλεως οδλως προβανει ες νμιξιν ες τς σωτερικς ποθσεις τν Ατοκεφλων κκλησιν, ς νακριβς σχυρζεται μετρα Μακαριτης, νεργοσα πντοτε κατπιν πρωτοβολου ατματος τς νδιαφερομνης κκλησας κα ν τ ς νω διαγραφεσ κανονικ εθν ατς (σ. 77). |
| Κανν β», δ η», το ερρχου χος β " Ερμς «Κμινος ποτ, πυρς ν Βαβυλνι, τς νεργεας διεμριζε, τ θε προστγματι, τος Χαλδαους καταφλγουσα, τος δ πιστος δροσζουσα ψλλοντας· Ελογετε, πντα τ ργα τν Κριον». Κμινον παθν, τας θεαις πομβραις, το θεου Πνεματος κατσβεσας, κα δρσον πγασας, νοσημτων Πτερ κασωνα, ξαρουσαν τν πστει σοι, πντοτε προσιντων, μκαρ Σπυρδων πανλβιε. κακος εθς, κα προς συμπαθς τε, κα νεξκακος γεγνησαι, γπ φιλξενος, ερρχης ερτατος, φρονματι κοσμομενος, σιε ρθοδξ· θεν σε πστει γεραρομεν. Πλαι σοι φωνν, ς ζσα θανοσα, διερωτντι Πτερ δδωκεν· θαμα ξασιον! παρδοξον μυστριον! χριτος ς τυχες! β κεκοσμημνος, γγελικ ξιγαστε. Θεοτοκον Πθη τς μς, θερπευσον καρδας, τ συμπαθε σου πανμνητε, τν νον μου ερνευσον, τν ψυχν μου φωταγγησον, κα βανειν με εδωσον, τρβους πρς σωτηρους, πως ε μεγαλνω σε. Κανν α», δ θ», τς Θεοτκου χος πλ. δ " Ερμς Κυρως Θεοτκον, σ μολογομεν, ο δι σο σεσωσμνοι, Παρθνε γν, σν σωμτων χορεαις, σ μεγαλνοντες. ον μου τν δακρων, μ ποποισς, τν παντς κ προσπου πν δκρυον, φρηκτα Παρθνε, Χριστν κυσασα. Χαρς μου τν καρδαν, πλρωσον, Παρθνε, τς χαρς δεξαμνη τ πλρωμα, τς μαρτας τν λπην, ξαφανσασα. Λιμν κα προστασα, τν σο προσφευγντων, γενο Παρθνε, κα τεχος κρδαντον, καταφυγ τε κα σκπη, κα γαλλαμα. Φωτς σου τας κτσι, λμπρυνον, Παρθνε, τ ζοφερν τς γνοας δικουσα, τος εσεβς Θεοτκον, σ καταγγλλοντας. Κακσεως ν τπ, τ τς σθενεας, ταπεινωθντα, Παρθνε, θερπευσον, ξ ρρωστας ες σιν, μετασκευζουσα. Κανν β», δ θ», το ερρχου χος β " Ερμς «νρχου Γενντορος, Υς Θες κα Κριος, σαρκωθες κ Παρθνου μν πφανε, τ σκοτισμνα φωτσαι, συναγαγεν τ σκορπισμνα. Δι τν πανμνητον, Θεοτκον μεγαλνομεν». νρχου Γενντορος, τρανς Υν κρυξας, μοοσιον Πτερ, κα συναδιον, μσον θεοφρων Πατρων μεγαλυνθες, κα τν νομοντων, μφρξας τ στματα, ερρχα παμμακριστε. Πολφωτε λιε, Πατρων γκαλλπισμα, ερων τ κλος, γγλων σσκηνε, τος τν φωτοφρον σου μνμην, χαρμονικς, νν πιτελοντας, φωτς καταξωσον, νεσπρου τας πρεσβεαις σου. Τ θεα σκηνματα, πλη ορνιος, τν ορταζντων τερπν μγυρις, τν γιασμνην ψυχν σου, κα ρετας καθωρασμνην, παμμκαρ δξατο, ν φων γαλλισεως. Θεοτοκον Τ μγα μυστριον, τς πρ νον λοχεας σου, καταπλττει γγλους θεοχαρτωτε, θλγει τν σων τν δμον, τος ερος εφρανει Πατρας, νθως μνοντς σε, τν λπδα τν ψυχν μν. |
| Κανν το Κυρου Κοσμ ο κροστιχς. Βπτισμα ψις γηγενν μαρτδος. δ α» χος β» Ερμς «Βυθο νεκλυψε πυθμνα, κα δι ξηρς οκεους λκει, ν ατ κατακαλψας ντιπλους, κραταις, ν πολμοις Κριος, τι δεδξασται.». δμ τν φθαρντα ναπλττει, εθροις ορδνου κα δρακντων, κεφαλς μφωλευντων διαθλττει, Βασιλες τν ανων Κριος, τι δεδξασται. Πυρ τς θετητος λ, σρκα λικν μφιεσμνος, ορδνου περιβλλεται τ νμα, σαρκωθες κ Παρθνου Κριος• τι δεδξασται. Τν πον σμχων τν νθρπων, τοτοις καθαρθες ν ορδν, ος θελσας μοιθη ν μενας, τος ν σκτει φωτζει Κριος, τι δεδξασται. τερος Κανν αμβικς, το γου ωννου το Δαμασκηνο, ο κροστιχς δι Στχων ρωελεγεων. Σμερον χρντοιο βαλν, Θεοφεγγ πυρσ, Πνεματος, νθπτει νμασιν, μπλακην, Φλξας παμμεδοντος ς Πς· πιων δ, μνητας μελων τν δε δδωσι χριν. αμβικς Ερμς «Στεβει θαλσσης, κυματομενον σλον, πειρον αθις, σραλ δεδειγμνον. Μλας δ πντος, τρισττας Αγυπτων, κρυψεν ρδην, δατστρωτος τφος, μ κραται, δεξις το Δεσπτου.» ρθρου φανντος τος βροτος σελασφρου, Νν ξ ρμου, πρς ος ορδνου ναξ πσχες, λου σν αχνα, Χρου ζοφδους, τν Γενρχην ρπσαι, που τε παντς, κκαθραι τν κτσιν. ναρχε εθροις, συνταφντα σοι Λγε, Νον περανεις, τν φθαρντα τ πλν, Τατην φρστως, πατρθεν δεδεγμνος, πα κρατστην• Οτος γαπημνος, σος τ μοι Πας, χρηματζει τν φσιν. Κανν το Προδρμου, ο κροστιχς. Βαπτιστ Χριστο, τος πανους μου δχου Θεοφνους. δ α " χος β» Ερμς «Τ τν βατον, κυμαινομνην θλασσαν, θε ατο προστγματι, ναξηρναντι, κα πεζεσαι δι» ατς, τν σραηλτην λαν καθοδηγσαντι, Κυρ σωμεν· νδξως γρ δεδξασται». Βαπτιζμενον, τ τν παθν μου κλδωνι, Πρδρομε τας πρεσβεαις σου, φθσας δισωσον· παθεας γρ ατς, γγονας δοχεον σεπτν, κα καθαρτατον, Κυρ νωθεν, κ βρφους νακεμενος. γαλλμενος, Θε παριστμενος, γγελος τν σγγελον, εηγγελσατο, Ζαχαρα τ σεπτ, σο εραρχοντι Πατρ, σ παμμακριστε, Κυρου Πρδρομον, κα φλον γενησμενον. Πλρης γγονας, το Παναγου Πνεματος, τι κοιλ σς Μητρς, νδον φερμενος, κα σκιρτματι τερπν, τν τς Παρθενας καρπν, χαρων μνυσας, κα προσεκνησας, Προφτα πανσεβσμιε. Τν τν βατον, πσιν νθρποις πρτερον, ξνην δν βισεως, ποτεμμενον, κα βαπτσαντα Χριστν, ν τας ορδνου οας, νευφημσωμεν, Κυρου Πρδρομον, τν θεον κα θεφρονα. Θεοτοκον ερτατον, τς Παρθενας τμενος, ν γαστρ Θεν Λγον, κυοφορσασα, τος προστρχοντας ες σ, κα προσκαλουμνους γν, σζε πρεσβεαις σου, κινδνων λουσα, τν φοδον πανμωμε. Καταβασα, αμβικς «Στεβει θαλσσης, κυματομενον σλον, πειρον αθις, σραλ δεδειγμνον· Μλας δ πντος, τρισττας Αγυπτων, κρυψεν ρδην, δατστρωτος τφος, μ κραται δεξις το Δεσπτου». |
| πιπλον, δικαιολογα γι τν οδετερτητα, πως κφρστηκε π τ χελη το διου το Χρυσοστμου, εναι προφανς ντιφατικ. Σμφωνα μ τν διο, υοθτηση τς θσης τς μας πλευρς τς σγκρουσης «μ μαθηματικ κρβεια θ δηγσει σ σχσμα». μως γι τ εδους σχσμα πρκειται; Ποι π τς κκλησες θ τολμοσε ν στηρξει τν Κωνσταντινοπολη ν πλειοψηφα ντισταθε στν τυχοδιωκτισμ της; ντθετα, ποφασιστικτητα τν κκλησιν εχε περισστερες πιθαντητες ν ποτρψει τ σχσμα κα θ νγκαζε τν Κωνσταντινοπολη ν κνει παραχωρσεις. Δισταγμο τς κκλησας τς λλδος Σ ατ τ πλασιο πρπει ν ξεταστε ξεχωριστ θση τς κκλησας τς λλδος, ποα τν κτβριο πρκειται ν ξετσει τ οκρανικ ζτημα στ Σνοδο τς εραρχας, στν ποα θ συμμετσχουν 80 Μητροπολτες ατς τς Τοπικς κκλησας. ν ταχθον μ τν πλευρ τς Κωνσταντινουπλεως, πφασ τους θ στερσει νοματος τν ποστολ τν Κυπρων Μητροπολιτν, γιατ Πατριρχης Βαρθολομαος θ δραιωθε στν ρθτητ του κα θ πιτεθε κμη πι δυναμικ στ Ρωσικ ρθδοξη κκλησα. Γι σχεδν ναν χρνο, κκλησα πστη πισεις π τν Κωνσταντινοπολη κα π μερικανος διπλωμτες πο πισκπτονταν λληνες ερρχες πολ συχν. π ατς τς συνθκες, ρχιεπσκοπος ερνυμος καθυστεροσε τν παντση σο μποροσε. ν τ μεταξ, μσα σ ατ τν Τοπικ κκλησα προκυψε μα ντονη δημσια θεολογικ συζτηση. π τ μα πλευρ, τ Φανρι ποστριξε νας π τος συγγραφες το Τμου Ατοκεφαλας, Καθηγητς Βλσιος Φειδς κα –προσδκητα– Μητροπολτης Ναυπκτου κ. ερθεος (Βλχος), καθς κα ρισμνοι ερρχες τν λεγμενων «Νων Χωρν». π τν λλ πλευρ, διατπωσαν τς θσεις τους Μητροπολτης Κυθρων κ. Σεραφεμ, πρωτοπρεσβτερος ναστσιος Γκοτσπουλος, πρωτοπρεσβτερος Θεδωρος Ζσης, καθηγητς Δογματικς Θεολογας κ. Δημτριος Τσελεγγδης, τος ποους πσης ποστριξαν ξχοντες λληνες Μητροπολτες τς «Παλαις λλδας». Πρν π λγες μρες, Μητροπολτης Κυθρων κ. Σεραφεμ μλησε γι τς λεπτομρειες τν ργασιν τς ερς Συνδου τς κκλησας τς λλδος, ποα λαβε χρα στ τλη Αγοστου 2019. πιβεβαωσε τ γεγονς τι μ τν πλευρ τς Κωνσταντινουπλεως τσσονται κυρως ο Μητροπολτες τν «Νων Χωρν», πο χουν διπλ ποταγ κα ξαρτνται σ μεγλο βαθμ π τν κκλησα Κωνσταντινουπλεως, ν ο πλοιποι Μητροπολτες χουν τση ν ποστηρζουν τ Ρωσικ κκλησα. |
| πλειοψηφα βεβαως κλυψε τ γενμενα, κα θεωρεται πλον ς πσημη πρξη τς εραρχας ναγνριση τν σχισματικν τς Οκρανας ς ατοκφαλης κκλησας. Κα τ κερασκι στν τορτα τν ντικανονικν νεργειν βαλε ρχιεπσκοπος ερνυμος μ τν ποστολ στν ψευδοπροκαθμενο πιφνιο το καθιερωμνου «Ερηνικο Γρμματος» πρ λγων μερν, μ τ ποο πσημα τν ναγνωρζει ς κανονικ μητροπολτη Κιβου, σν ν μν πρχει κανονικς μητροπολτης Κιβου νοφριος, κα ς προκαθμενο τς νας ατοκφαλης κκλησας, πο κατεσκεασε μνος π χαλασμνα λικ σχισματικν πατριρχης Βαρθολομαος, χωρς τν συνανεση τν λοιπν ατοκεφλων κκλησιν, παρ μνον τς κκλησας τς λλδος, μετ π καθυστρηση κα πολ παρασκνιο. 3. πατριρχης Βαρθολομαος, ρχιεπσκοπος ερνυμος κα σοι κοινωνον μ τος σχισματικος τς Οκρανας εναι πδικοι σ καθαρεση κα κοινωνησα. Τ «ερηνικ γρμματα» εναι να ξεχωριστ εδος κκλησιαστικς λληλογραφας κα εναι ντως ερηνικ κα χι ψευδεπγραφα. Μ ατ ο νεοκλεγντες προκαθμενοι πσκοποι, πως γρφει σ σχετικ ρθρο του μακαριστς ρχιεπσκοπος κα καθηγητς το Κανονικο Δικαου εμνηστος ερνυμος Κοτσνης, το ποου τ νομα φρει τωρινς ρχιεπσκοπος, «ποσκοπον ν δεξουν κα τν μεταξ τν προκαθημνων τν ρθοδξων Εκκλησιν πικρατοσαν ερνην κα ρραγ ατν ντητα, δι τοτο τ γρμματα τατα λγονται κα ερηνικα πιστολα μοιβααι γρμματα ερηνικ κοινωνικ» . Προποθτουν πομνως τι πρχει κα πικρατε ερνη κα ντητα μεταξ τν προκαθημνων τν ρθοδξων κκλησιν, ποα δυστυχς πουσιζει στν περπτωση το νου προκαθημνου τς σχισματικς ατοκφαλης κκλησας τς Οκρανας. εσβολ κα εσπδηση τς Κωνσταντινοπολης σ ξνο κκλησιαστικ δαφος, ς πολεμικ κα πιθετικ νργεια, προκλεσε τν δικαιολογημνη ντδραση τς κκλησας τς Μσχας κα τς ατνομης κκλησας τς Οκρανας, ο ποες δικοψαν τν εχαριστιακ κοινωνα μ τν κκλησα Κωνσταντινουπλεως κα τν μνημνευση το νματος το πατριρχου Βαρθολομαου στς ερς κολουθες, τρα δ κα το ρχιεπισκπου ερωνμου. Τος καθηρημνους σχισματικος τς Οκρανας κα ναθεματισμνους μνον κκλησα τς Ρωσας, πο πβαλε τς ποινς, μποροσε ν τος ποκαταστσει. Στ Κανονικ Δκαιο τς ρθοδξου κκλησας πρχει οκουμενικτητα, καθολικτητα, ταυττητα τν ποινν. Ο πιβαλλμενες ποινς π μα τοπικ κκλησα σχουν οκουμενικ γι λες τς κκλησες. Καννας λλος πσκοπος δν μπορε ν τς καταργσει. Γρφει γνωστς μεγλος Σρβος κανονολγος Νικδημος Μλας: «Τ δικαωμα τς καταργσεως τς ποινς τς συγχωρσεως κκτηται δι δικαστικς ποφσεως ρσας κα πιβαλν τν ποινν». πικαλεται μλιστα πρς πρρωσιν ατο τν ΛΒ ποστολικ Καννα, ποος ρζει: «Ε τις πρεσβτερος δικονος π πισκπου γνηται ν φορισμ, τοτον μ ξεναι παρ τρου δεχθναι λλ παρ το φορσαντος ατν» . |
| 7. νεκα τς ρετς ατο προεβιβσθη ες τ τς ερωσνης ξωμα· ετα μετεκλθη π τν πατρων τς Λαρας κα νεδεχθη γομενος ατς «ν δλ καιρο διαστματι», μεθ’ προεχειρσθη ες Μητροπολτην ρκλειας, π τς βασιλεας ’Ανδρονκου το Β». 7. Благодаря его добродетели он был поставлен в священный сан; затем он был призван отцами Лавры и провозглашен ее игуменом, «но, в какой промежуток времени это произошло, остается неизвестным», после чего он был рукоположен в митрополита Ираклеи в царствование Андроника II. 8. συγγραφες εσρχεται ες λεπτομερεστραν ξιστρησιν τν το βου το Φιλοθου, πεκτεινμενος ες τ γεγοντα, ξ φορμς τς ναρρσεως το Φιλοθου ες τν Πατριαρχικν τς Κωνσταντινουπλεως θρνον. Πηγς ξ ν ντλε τς πληροφορας του ναφρει τν τμον τς γπης, τν κκλησιαστικν στοραν το Μελετου κα τν τταρτον τμον τς 8. С момента возведения Филофея на престол патриарха Константинопольского автор (Жития) вступает в более детальное повествование о его жизни, устремляясь в прошедшие события. Автор упоминает источники, из которых он черпает информацию: «Томос Любви», «Церковная история» Мелетия и четвертый том ρα τν περ τν Πηγν παργραφον 2 νωτρω. См. об этих источниках параграф 2 выше. 9. Κατ τν συνθειαν τν συναξαριστν κα χρονογρφων ναφρει εσαγωγικς παλαιτερα συμβντα. Οτως ρχεται π τν χρνων τς βασιλεας Μιχαλ Η» το Παλαιολγου. Μιχαλ Η» φοβομενος τν βασιλα τς Δσεως Κρολον, φ’ νς μν δχθη τν Ππαν ς κεφαλν τν Εκκλησιν, τν προσθκην ες τ σμβολον κα τ ζυμα, φ’ τρου δ κατεδωξε τος μ δεχομνους τν Λατινισμν. Ες τοτο εχε συμπαρασττην τν Πατριρχην Βκκον. μφτεροι λθον ες γιον ρος. Ττε μαρτρησαν πολλο μοναχο γενμενοι μολογητα. θεα δκη τιμρησε τν βασιλα. 9. Обыкновенно в синаксарях и летописях приводятся сначала сведения о произошедшем в древности. Так и здесь сначала идет (повествование) со времени императора Михаила VIII Палеолога. Михаил VIII, опасаясь короля Запада Карла 414 , с одной стороны, признал папу в качестве главы Церкви, принял добавление к символу (веры) и опресноки, а, с другой стороны, он преследовал тех, кто не принимал ничего латинского. В этом он имел помощником патриарха Векка. Оба пришли на Святую Гору. И тогда многие монахи пострадали, став исповедниками веры. Но Божественное правосудие покарало этого императора. |
|
|
