| 28 .3.10 τν τρχηλον τοτου το πιστραφντος· θες γρ στι μετανοοντων· λησεν ς ε σπλαγχνος τν πτασαντα ν ατο τν ανων δεσπτης κα κριος. 28 .4.1 Σωτρ πντων κατιδ ν ερυπωμνην σθτα ττε μφιεσμνον τν υν κατεσπλαγχνσθη· εθς ο ν τος δολοις τος πουργοσιν βα· " Δτε συντμως τν στολν τν πρτην τ τκν μου 28 .4.5 ν κολυμβθρα π σιν φανει, ν κατασκευζει χρις το πνεματς μου, κα σπεσαντες νδσατε· μμνησθε πς ατν νδεδυμνον χθρς πδυσε κα δειγμτισε 28 .4.10 τος δαμοσι π σι, βαλλμενος φθν τν βασιλα τς γς πσης, δι ν τν κσμον παντα κσμησα ν παργαγον, τν ανων δεσπτης κα κριος. 28 .5.1 δον ατν κα παριδεν ο στγω τν γυμνωθντα· ο φρω βλπειν ο τως τν εκνα μου τν θεαν· μ γρ ασχνη τ νειδος το παιδς μου· δαν δξαν τν το τκνου δξαν γσομαι. 28 .5.5 Σπεσατε ο ν, δολοι κα λειτουργο μου, νακαλλωπσαι παντα τ μλη ατο· εσ γρ μοι ρσμια. Κρνω γρ τοπον τοτον ρ σθαι προνητον καλλπιστον 28 .5.10 τν ν μετανο μο προσδραμντα κα τς συγγνμης ξιωθντα· στολν τοτον νδσατε τς χριτος, ς προσταξα τν ανων δεσπτης κα κριος. 28.6.1 Στλη αδσιμος ν στ τ κτσει πας μου, τν χερα δακτυλ καλλωπσατε τν τοτου· ρραβ ν γρ στι τριδος τς χωρστου, να φρουρεται π τατης, ς προσδραμ ν ατ, 28 .6.5 να τν σφραγδα τατην προφρων φανεται μακρθεν τι ς μου στν το πντων βασιλεοντος· γνηται γνριμος τος ναντοις κα φοβερτατος φαν τος δαμοσι 28 .6.10 κα τ διαβλ τ περηφν, να μηκτι ατ γγζ· ρν γρ τν σ`#966; ραγδ μου οχ σταται νπερ δδωμι, τν ανων δεσπτης κα κριος. 28 .7.1 Κα οδ πδας τος ατο νασφαλστους σω· ο θλω οδ τοτους γεγυμνσθαι τς προνοας· ποδσατε ο ν συντμως τν γυμνωθντα, μ πλιν ε ρ πανοργος φις κα δλιος 28 .7.5 πτρναν το παιδς μου γεγυμνωμνην κα πιβουλεσ δι τς κακας ατο τ πρ παμπνηρος. Δναμιν δδωμι τ μου, ν ς δνατον πατ τν δρκοντα, |
| Κριε ο Θες τν δυνμεων εισκουσον τς προσευχς μου εντισαι ο Θες Ιακωβ υπερασπιστ ημν ιδ ο Θες κα επβλεψον επ τ πρσωπον το χριστο σου τι κρεσσων ημρα μα εν τας αυλας σου υπρ χιλιδας εξελεξμην παραρριπτεσθαι εν τ οκω το Θεο μλλον οικεν εν σκηνμασιν αμαρτωλν τι λεον κα αλθειαν αγαπ Κριος ο Θες χριν κα δξαν δσει Κριος ου στερσει τ αγαθ τος πορευομνους εν ακακα Κριε τν δυνμεων μακριος νθρωπος ο ελπζων επ σ Ψαλμς 84 Ευδκησας Κριε τν γν σου απστρεψας τν αιχμαλωσαν Ιακωβ αφκας τς ανομας τ λα σου εκλυψας πσας τς αμαρτας αυτν κατπαυσας πσαν τν οργν σου απστρεψας απ οργς θυμο σου επστρεψον ημς ο Θες τν σωτηρων ημν κα απστρεψον τν θυμν σου αφ» ημν μ εις τν αινα οργισθση ημν διατενες τν οργν σου απ γενες εις γενεν ο Θες σ επιστρψας ζωσεις ημς κα ο λας σου ευφρανθσεται επ σο δεξον ημν Κριε τ λες σου κα τ σωτριν σου δης ημν ακοσομαι τ λαλσει εν εμο Κριος ο Θες τι λαλσει ειρνην επ τν λαν αυτο κα επ τος οσους αυτο κα επ τος επιστρφοντας πρς αυτν καρδαν πλν εγγς τν φοβουμνων αυτν τ σωτριον αυτο το κατασκηνσαι δξαν εν τ γ ημν λεος κα αλθεια συνντησαν δικαιοσνη κα ειρνη κατεφλησαν αλθεια εκ τς γς αντειλεν κα δικαιοσνη εκ το ουρανο δικυψεν κα γρ ο Κριος δσει χρησττητα κα η γ ημν δσει τν καρπν αυτς δικαιοσνη εναντον αυτο προπορεσεται κα θσει εις οδν τ διαβματα αυτο Ψαλμς 85 Κλνον κριε τ ος σου κα επκουσν μου τι πτωχς κα πνης ειμ εγ φλαξον τν ψυχν μου τι σις ειμι σσον τν δολν σου ο Θες μου τν ελπζοντα επ σ ελησν με κριε τι πρς σ κεκρξομαι λην τν ημραν εφρανον τν ψυχν το δολου σου τι πρς σ κριε ρα τν ψυχν μου τι σ κριε χρηστς κα επιεικς κα πολυλεος πσι τος επικαλουμνοις σε εντισαι κριε τν προσευχν μου κα πρσχες τ φων τς δεσες μου εν ημρα θλψες μου εκκραξα πρς σ τι εισκουσς μου ουκ στιν μοις σοι εν θεος κριε κα ουκ στιν κατ τ ργα σου πντα τ θνη σα εποησας ξουσιν κα προσκυνσουσιν ενπιν σου κριε κα δοξσουσιν τ νομ σου |
| Κα δωκαν ες τ βρμ μου χολν, κα ες τν δψαν μου πτισν με ξος. Γενηθτω τρπεζα ατν, νπιον ατν ες παγδα, κα ες νταπδοσιν, κα ες σκνδαλον. Σκοτισθτωσαν ο φθαλμο ατν το μ βλπειν, κα τν ντον ατν διαπαντς σγκαμψον. κχεον π ατος τν ργν σου, κα θυμς τς ργς σου καταλβοι ατος. Γενηθτω παυλις ατν ρημωμνη, κα ν τος σκηνμασιν ατν μ στω κατοικν. τι, ν σ πταξας, ατο κατεδωξαν, κα π τ λγος τν τραυμτων μου προσθηκαν. Πρσθες νομαν π τ νομ ατν, κα μ εσελθτωσαν ν δικαιοσν σου. ξαλειφθτωσαν κ ββλου ζντων, κα μετ δικαων μ γραφτωσαν. Πτωχς κα λγν εμι γ, σωτηρα σου, Θες, ντιλβοιτ μου. Ανσω τ νομα το Θεο μου μτ δς, μεγαλυν ατν ν ανσει. Κα ρσει τ Θε πρ μσχον νον, κρατα κφροντα κα πλς. δτωσαν πτωχο, κα εφρανθτωσαν, κζητσατε τν Θεν, κα ζσεται ψυχ μν. τι εσκουσε τν πεντων Κριος, κα τος πεπεδημνους ατο οκ ξουδνωσεν. Ανεστωσαν ατν ο ορανο κα γ, θλασσα κα πντα τ ρποντα ν ατ. τι Θες σσει τν Σιν, κα οκοδομηθσονται α πλεις τς ουδαας. Κα κατοικσουσιν κε, κα κληρονομσουσιν ατν. Κα τ σπρμα τν δολων σου καθξουσιν ατν, κα ο γαπντες τ νομ σου κατασκηνσουσιν ν ατ. Ψαλμς ξθ Θες, ες τν βοθειν μου πρσχες. Κριε, ες τ βοηθσα μοι σπεσον. Ασχυνθτωσαν, κα ντραπτωσαν ο ζητοντες τν ψυχν μου. ποστραφτωσαν ες τ πσω, κα καταισχυνθτωσαν ο βουλμενο μοι κακ. ποστραφτωσαν παραυτκα ασχυνμενοι ο λγοντς μοι· Εγε, εγε. γαλλισθωσαν, κα εφρανθτωσαν π σο πντες ο ζητοντς σε, Θες, κα λεγτωσαν διαπαντς. Μεγαλυνθτω Κριος, ο γαπντες τ σωτριν σου. γ δ πτωχς εμι κα πνης. Θες, βοθησν μοι. Βοηθς μου κα στης μου ε σ. Κριε, μ χρονσς. Ψαλμς πε Κλνον, Κριε, τ ος σου, κα πκουσν μου, τι πτωχς κα πνης εμ γ. Φλαξον τν ψυχν μου, τι σις εμι, σσον τν δολν σου, Θες μου, τν λπζοντα π σ. |
| Επον δ ατ, μχρι τοτου λεσ, κα οχ περβσ, λλ ν σεαυτ συντριβσοντα σου τ κματα. π σο συντταχα φγγος πρωνν, ωσφρος δ εδε τν αυτο τξιν, πιλαβσθαι πτεργων γς, κτινξαι σεβες ξ ατς; σ, λαβν πηλν, πλασας ζον, κα λαλητν ατν θου π τς γς; φελες δ π σεβν τ φς, βραχονα δ περηφνων συντριψας; λθες δ π πηγν θαλσσης, ν δ χνεσιν βσσου περιεπτησας; νογονται δ σοι φβ πλαι θαντου, πυλωρο δ δου δντς σε, πτηξαν; νενουθτησαι δ τ ερος τς π ορανν. νγγειλον δ μοι· πση τς στι; ποα δ γ αλζεται τ φς; σκτους δ ποος τπος; Ε γγοις μ ες ρια ατν, ε κα πστασαι τρβους ατν, οδας ρα τι ττε γεγνησαι, ριθμς δ τν σου πολς; πολαβν δ β τ Κυρ λγει· Οδα τι πντα δνασαι, δυνατε δ σοι οδν. Τς γρ στιν κρπτων σε βουλν; φειδμενος δ ημτων, κα σ οεται κρπτειν; τς δ ναγγελε μοι, οκ δειν, μεγλα κα θαυμαστ, οκ πιστμην; κουσον δ μου, Κριε, να κγ λαλσω, ρωτσω δ σε, σ δ με δδαξον, κον μν τς, κουν σου τ πρτερον, νυν δ, φθαλμς μου, ρακ σε. Προφητεας σαου τ νγνωσμα (Κεφ. Ν 4–11) Κριος δδωσ μοι γλσσαν παιδεας, το γνναι νκα δε επεν λγον, θηκ με πρω πρω, προσθηκ μοι τον το κοειν, κα παιδεα Κυρου Κυρου νογει μου τ τα· γ δ οκ πειθ, οδ ντιλγω. Τν ντν μου δωκα ες μστιγας, τς δ σιαγνας μου ες απσματα, τ δ πρσωπν μου οκ πστρεψα π ασχνης μπτυσμτων, κα Κριος, Κριος βοηθς μοι γενθη. Δι τοτο οκ νετρπην, λλ θηκα τ πρσωπν μου ς στερεν πτραν, κα γνων, τι ο μ ασχυνθ τι γγζει δικαισας με. Τς κρινμενς μοι; ντισττω μοι μα, κα τς κρινμενς μοι; γγιστω μοι. δο Κριος, Κριος βοηθσει μοι, τς κακσει με; δο πντες μες, ς μτιον, παλαιωθσεσθε, κα ς σς καταφγεται μς. Τς ν μν φοβομενος τν Κριον; πακουστω τς φωνς το παιδς ατο. Ο πορευμενοι ν σκτει, κα οκ στιν ατος φς, πεποθατε π τ νματι Κυρου, κα ντιστηρσασθε π τ Θε. |
| π μ διλθον α ργα σου, ο φοβερισμο σου ξετραξν με, κκλωσν με σε δωρ λην τν μραν, περισχον με μα. μκρυνας π μο φλον κα πλησον κα τος γνωστος μου π ταλαιπωρας. Κα πλιν Κριε Θες τς σωτηρας μου μρας κκραξα κα ν νυκτ ναντον σου εσελθτω νπιν σου προσευχ μου κλνον τ ος σου ες τν δησν μου Ψαλμς 102 Ελγει, ψυχ μου, τν Κριον κα, πντα τ ντς μου, τ νομα τ γιον ατο· ελγει, ψυχ μου, τν Κριον κα μ πιλανθνου πσας τς νταποδσεις ατο· τν ειλατεοντα πσας τς νομας σου, τν μενον πσας τς νσους σου· τν λυτρομενον κ φθορς τν ζων σου, τν στεφανοντ σε ν λει κα οκτιρμος· τν μπιπλντα ν γαθος τν πιθυμαν σου, νακαινισθσεται ς ετο νετης σου. ποιν λεημοσνας Κριος κα κρμα πσι τος δικουμνοις. γνρισε τς δος ατο τ Μωυσ, τος υος Ισραλ τ θελματα ατο. οκτρμων κα λεμων Κριος, μακρθυμος κα πολυλεος· οκ ες τλος ργισθσεται, οδ ες τν ανα μηνιε· ο κατ τς νομας μν ποησεν μν, οδ κατ τς μαρτας μν νταπδωκεν μν, τι κατ τ ψος το ορανο π τς γς κραταωσε Κριος τ λεος ατο π τος φοβουμνους ατν· καθσον πχουσιν νατολα π δυσμν, μκρυνεν φ μν τς νομας μν. καθς οκτερει πατρ υος, κτερησε Κριος τος φοβουμνους ατν, τι ατς γνω τ πλσμα μν, μνσθη τι χος σμεν. νθρωπος, σε χρτος α μραι ατο· σε νθος το γρο, οτως ξανθσει· τι πνεμα διλθεν ν ατ, κα οχ πρξει κα οκ πιγνσεται τι τν τπον ατο. τ δ λεος το Κυρου π το ανος κα ως το ανος π τος φοβουμνους ατν, κα δικαιοσνη ατο π υος υν τος φυλσσουσι τν διαθκην ατο κα μεμνημνοις τν ντολν ατο το ποισαι ατς. Κριος ν τ οραν τομασε τν θρνον ατο, κα βασιλεα ατο πντων δεσπζει. ελογετε τν Κριον, πντες ο γγελοι ατο, δυνατο σχ ποιοντες τν λγον ατο το κοσαι τς φωνς τν λγων ατο. ελογετε τν Κριον, πσαι α δυνμεις ατο, λειτουργο ατο ποιοντες τ θλημα ατο· |
| Υπρξα μια πολ υπκουη κρη. ταν παντρετηκα, οι γονες μου μο επαν: " Λοιπν, να, δο παιδκια κι αυτ εναι λο. Ζσε και απλαυσε μετ " . Κι τσι και θα ζοσα, αν δεν εχα γνωρσει την Ζνια. Τα μεγαλτερα παιδι μας παιζαν στο σκμμα με την μμο. Κι αυτ κι εγ τυχε να διαβζουμε το διο βιβλο, το « Προετοιμασα για εξομολγηση ». Αρχσαμε να χουμε επικοινωνα, γναμε φλες. Και στη συνχεια η Ζνια επε κποτε: " Καλ, θα καθμαστε τσι λη την ρα στο σπτι; Ας κνουμε τουλχιστον παιδι " . ντε και το κανα. Σμερα χω ξι, και αυτ οκτ παιδι. Και αν δεν εχαμε γνωριστε; .. Αν και, πιθαντατα, ο Κριος θα βρισκε λλο τρπο να με φρει στα συγκαλ μου. Η υγεα μου δεν ταν πντα πολ καλ. Αλλ στην μον της πτινα με γνρισαν με τον γροντα Ηλα και τρεχα ξοπσω του: " Ευλογστε να γεννσω αγρι. Ο Κριος δεν στλνει παιδι " . Γλασε: " Πσα χρειζεστε; " . Το λω: " Πτερ, θλω αγρι! " Κθε φορ που οι γιατρο με σωζαν, λεγαν: " Απ ιατρικς ποψης, δεν θα μποροσατε ποτ να φρετε στον κσμο παιδι. Το σμα σας δεν εναι φτιαγμνο για κτι ττοιο. Τρα, το πς τα καταφρνετε και γενντε, εναι να μυστριο " . μουν μια δσκολη περπτωση, βλπετε. Δο γεννθηκαν πρωρα, με να λλο μλις που δεν χασα την ζω μου. Κθε παιδ εναι να θαμα. Φυσικ, κποιος μπορε να ρωτσει: γιατ παρνετε αυτν τον κνδυνο ; Η απντηση εναι απλ: αυτ χει η αγπη για τα παιδι . Τα αγαπ παρφορα. Εν η ηλικα μου και η υγεα μου το επτρεπαν, θα εχα γεννσει δο φορς περισστερα. Η ανατροφ των αγοριν χει τρομακτικ διαφορ απ αυτν των κοριτσιν. Ακμη και σμερα σκφτομαι: γιατ ο Κριος δεν μο στειλε πρτα τα αγρια ταν μουν να και γεμτη δναμη; Μου αρσει πολ η χειροτεχνα - πλκω, ρβω ... Το αγαπημνο μου χμπι. Και τα κορτσια κθονταν μαζ μου και κναν κι αυτς χειροτεχνα. Και ταν τα αγρια εμφανστηκαν, πρεπε να τρχω μαζ τους, να πυροβολμε και οι δυνμεις μου πλον δεν ταν οι διες! Με τα αγρια, ξχνα το πλξιμο και το ρψιμο. λα θα ταν, κατ πς φνηκε, ευκολτερο αν εχαν γεννηθε πρτα τα αγρια και μετ τα κορτσια. |
| Προφητεας Ιωλ τ Ανγνωσμα Κεφ. Β " , 23 Τδε λγει Κριος. Τ τκνα Σιν, χαρετε κα ευφρανεσθε επ Κυρω τ Θε υμν, τι δωκεν υμν τ βρματα εις δικαιοσνην, κα βρξει υμν υετν πρμον κα ψιμον, καθς μπροσθεν, κα πλησθσονται αι λωνες στου, κα υπερεκχυθσονται αι ληνο ονου κα ελαου, κα ανταποδσω υμν αντ τν ετν, ν κατφαγεν η ακρς, κα ο βροχος, κα η ερυσβη, κα η κμπη, κα η δναμς μου η μεγλη, ν εξαπστειλα εις υμς, κα φγεσθε εσθοντες, κα εμπλησθσεσθε, κα αινσετε τ νομα Κυρου το Θεο υμν, ς εποησε μεθ " υμν θαυμσια, κα ου μ καταισχυνθ ο λας μου εις τν αινα. Κα επιγνσεσθε, τι εν μσω το Ισραλ εγ ειμι, κα εγ Κριος ο Θες ημν, κα ουκ στιν τι πλν εμο, κα ου μ καταισχυνθ τι ο λας μου εις τν αινα. Κα σται μετ τατα, εκχε απ το Πνεματς μου επ πσαν σρκα, κα προφητεσουσιν οι υιο υμν, κα αι θυγατρες υμν, κα οι πρεσβτεροι υμν, ενπνια ενυπνιασθσονται, κα οι νεανσκοι υμν Ορσεις ψονται. Κα γε επ τος δολους μου κα επ τς δολας μου, εν τας ημραις εκεναις, εκχε απ το Πνεματς μου, κα προφητεσουσι, κα δσω τρατα εν τ ουραν νω, κα σημεα επ τς γς κτω, αμα κα πρ, κα ατμδα καπνο. Ο λιος μεταστραφσεται εις σκτος, κα η σελνη εις αμα, πρν ελθεν τν ημραν Κυρου τν μεγλην, κα επιφαν, κα σται, πς ς ν επικαλσηται τ νομα Κυρου, σωθσεται. Προφητεας Ιεζεκιλ τ Ανγνωσμα Κεφ. ΛΣΤ " , 24 Τδε λγει Κριος. Λψομαι υμς εκ τν εθνν, κα αθροσω υμς εκ πασν τν γαιν, κα εισξω υμς εις τν γν υμν, κα ραν εφ " υμς δωρ καθαρν, κα καθαρισθσεσθε απ πασν τν ακαθαρσιν υμν, κα απ πντων τν ειδλων υμν, κα κθαρι υμς, κα δσω υμν καρδαν καινν, κα πνεμα καινν δσω υμν, κα αφελ τν καρδαν τν λιθνην εκ τς σαρκς υμν, κα δσω υμν καρδαν σαρκνην, κα τ πνεμ μου δσω εν υμν, κα ποι σω, να εν τος δικαιμασ μου πορεησθε, κα τα κρματ μου φυλξησθε, κα ποισητε, κα κατοικσετε επ τς γς, ς δωκα τος πατρσιν υμν, κα σεσθ μοι εις λαν, καγ σομαι υμν εις Θεν. |
| τι ν τ ταπεινσει μν μνσθη μν Κριος, τι ες τν ανα τ λεος ατο, κα λυτρσατο μς κ τν χθρν μν, τι ες τν ανα τ λεος ατο· διδος τροφν πσ σαρκ, τι ες τν ανα τ λεος ατο. ξομολογεσθε τ Θε το ορανο, τι ες τν ανα τ λεος ατο. ΨΑΛΜΟΣ 136ος π τν ποταμν Βαβυλνος κε καθσαμεν κα κλασαμεν ν τ μνησθναι μς τς Σιν. π τας ταις ν μσ ατς κρεμσαμεν τ ργανα μν· τι κε πηρτησαν μς ο αχμαλωτεσαντες μς λγους δν κα ο παγαγντες μς μνον· σατε μν κ τν δν Σιν. πς σωμεν τν δν Κυρου π γς λλοτρας; ν πιλθωμα σου, Ιερουσαλμ, πιλησθεη δεξι μου· κολληθεη γλσσ μου τ λρυγγ μου, ν μ σου μνησθ, ν μ προανατξωμαι τν Ιερουσαλμ ς ν ρχ τς εφροσνης μου. μνσθητι, Κριε, τν υν Εδμ τν μραν Ιερουσαλμ τν λεγντων· κκενοτε, κκενοτε, ως τν θεμελων ατς. θυγτηρ Βαβυλνος ταλαπωρος, μακριος ς νταποδσει σοι τ νταπδομ σου, νταπδωκας μν· μακριος ς κρατσει κα δαφιε τ νπι σου πρς τν πτραν. Δξα... κα νν... λληλοα ΨΑΛΜΟΣ 137ος ξομολογσομα σοι, Κριε, ν λ καρδ μου, κα ναντον γγλων ψαλ σοι, τι κουσας πντα τ ματα το στματς μου. προσκυνσω πρς ναν γιν σου κα ξομολογσομαι τ νματ σου π τ λει σου κα τ ληθε σου, τι μεγλυνας π πν τ νομα τ γιν σου. ν ν μρ πικαλσωμα σε, ταχ πκουσν μου· πολυωρσεις με ν ψυχ μου δυνμει σου. ξομολογησσθωσν σοι, Κριε, πντες ο βασιλες τς γς, τι κουσαν πντα τ ρματα το στματς σου. κα στωσαν ν τας δας Κυρου, τι μεγλη δξα Κυρου, τι ψηλς Κριος κα τ ταπειν φορ κα τ ψηλ π μακρθεν γινσκει. ν πορευθ ν μσ θλψεως, ζσεις με· π ργν χθρν μου ξτεινας χερς σου, κα σωσ με δεξι σου. Κριος νταποδσει πρ μο. Κριε, τ λες σου ες τν ανα, τ ργα τν χειρν σου μ παρδς. ΨΑΛΜΟΣ 138ος Κριε, δοκμασς με, κα γνως με· σ γνως τν καθδραν μου κα τν γερσν μου, σ συνκας τος διαλογισμος μου π μακρθεν· |
| «τι εθς λγος το Κυρου, κα πντα τ ργα ατο ν πστει» Τα πντα εναι σκνη μπροστ στη δναμη και τη δξα Σου, Κριε! Εσ εσαι ο Δημιουργς λων των ορατν και των αορτων, των πρσκαιρων και των αινιων. Εσ εσαι ο Εμπνευστς λων των ζντων και των ωραων: «Τ λγ το Κυρου ο ορανο στερεθησαν κα τ πνεματι το στματος ατο πσα δναμις ατν» Δδαξ με, Θε, να κατανο τις μυστικς Σου επιθυμες, τις σκψεις Σου. Η ψυχ μου διψει να Σε ευαρεστσει. Ο Λγος Σου δεν αλλζει. Εσ εσαι η δναμ μου και το στερωμ μου: « δ βουλ το Κυρου ες τν ανα μνει, λογισμο τς καρδας ατο ες γενεν κα γενεν» Η υψηλτατη χαρ και μακαριτητα εναι να ξρω τι Εσ υπρχεις και για λα να ελπζω σε Σνα: «Μακριον τ θνος, ο στι Κριος Θες ατο, λας, ν ξελξατο ες κληρονομαν αυτ» Μνο Εσ βλπεις την καρδι μου. Μνο Εσ ακος το σμα μου προς Εσνα. Μνο Εσ ξρεις τον πνο μου και τη χαρ μου, γνωρζεις τις υποθσεις μου και τους λογισμος μου. Η καρδι μου εναι το λκνο Σου: « πλσας κατ μνας τς καρδας ατν, συνιες πντα τ ργα ατν» Βλπω την αδυναμα των οποιωνδποτε λλων εξουσιν, εναι να τποτα μπροστ Σου. Το πλο τους εναι τποτα μπροστ στη δναμ Σου. Καννας δεν εναι σε θση να νικσει Εσνα και τους ανθρπους Σου: «Ο σζεται βασιλες δι πολλν δναμιν, κα γγας ο σωθσεται ν πλθει σχος ατο. Ψευδς ππος ες σωτηραν, ν δ πλθει δυνμεως ατο ο σωθσεται» μως, γνωρζω τι προστατεεις σε ρες κινδνου, τι σζεις στους λιμος και στις ανγκες, τι παρηγορες στις θελλες. Εσ εσαι μεγλη δναμη. Εσ εσαι απρθητο κστρο. Εσ εσαι η πιο σγουρη προστασα. Μνο σε Σνα βρσκεται η σωτηρα: «δο ο φθαλμο Κυρου π τος φοβουμνους ατν τος λπζοντας π τ λεος ατο, ρσασθαι κ θαντου τς ψυχς ατν κα διαθρψαι ατος ν λιμ. ψυχ μν πομενε τ Κυρ, τι βοηθς κα περασπιστς μν στιν» Σε ικετεω, Κριε, μην με εγκαταλεπεις! Γμισε τη ζω μου με τα ελη Σου, χωρς τα οποα δεν χω ζω. Εσ εσαι το κντρο της ζως μου, η πηγ της ψυχς μου, το φως το αλβητο. Δεν υπρχει χαρ εκτς Σου, δεν υπρχει μπνευση εκτς Σου, δεν υπρχει ομορφι και ζω: |
|
|
