| ΕΥΧΗ ΙΒ Ανομεν, μνομεν, ελογομεν κα εχαριστομεν σοι, Θες τν πατρων μν, τι παργαγες τν σκιν τς νυκτς κα δειξας μν πλιν τ φς τς μρας· λλ κετεομεν τν σν γαθτητα· λσθητι τας μαρταις μν κα πρσδεξαι τν δησιν μν ν τ μεγλ σου εσπλαγχν, τι πρς σ καταφεγομεν, τν λεμονα κα παντοδναμον Θεν· λμψον ν τας καρδαις μν τν ληθινν λιον τς δικαιοσνης σου· φτισον τν νον μν κα τς ασθσεις λας διατρησον, να ς ν μρ εσχημνως περιπατοντες τν δν τν ντολν σου, καταντσωμεν ες τν ζων τν ανιον· τι παρ σο στιν πηγ τς ζως κα ν πολασει γενσθαι καταξιωθμεν το προστου φωτς. τι σ ε Θες μν, κα σο τν δξαν ναπμπομεν, τ Πατρ κα τ Υ κα τ γ Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. μν. Δξα ν ψστοις Θε, κα π γς ερνη, ν νθρποις εδοκα (κ γ). Κριε, τ χελη μου νοξεις, κα τ στμα μου ναγγελε τν ανεσν σου (κ β). Ψαλμς 3 Κριε, τ πληθνθησαν ο θλβοντς με; πολλο πανστανται π μ· πολλο λγουσι τ ψυχ μου· οκ στι σωτηρα ατ ν τ Θε ατο. (διψαλμα). σ δ, Κριε, ντιλπτωρ μου ε, δξα μου κα ψν τν κεφαλν μου. φων μου πρς Κριον κκραξα, κα πκουσ μου ξ ρους γου ατο. (διψαλμα). γ κοιμθην κα πνωσα· ξηγρθην, τι Κριος ντιλψετα μου. ο φοβηθσομαι π μυριδων λαο τν κκλ συνεπιτιθεμνων μοι. νστα, Κριε, σσν με, Θες μου, τι σ πταξας πντας τος χθρανοντς μοι ματαως, δντας μαρτωλν συντριψας. το Κυρου σωτηρα, κα π τν λαν σου ελογα σου. Κα πλιν γ κοιμθην κα πνωσα· ξηγρθην τι Κριος ντιλψετα μου Ψαλμς 37 Κριε, μ τ θυμ σου λγξς με, μηδ τ ργ σου παιδεσς με. τι τ βλη σου νεπγησν μοι, κα πεστριξας π μ τν χερ σου· οκ στιν ασις ν τ σαρκ μου π προσπου τς ργς σου, οκ στιν ερνη ν τος στοις μου π προσπου τν μαρτιν μου. τι α νομαι μου περραν τν κεφαλν μου, σε φορτον βαρ βαρνθησαν π μ. |
| κ βαθων κκραξ σοι, Κριε· Κριε, εσκουσον τς φωνς μου· γενηθτω τ τ σου προσχοντα ες τν φωνν τς δεσες μου. ν νομας παρατηρσς, Κριε Κριε, τς ποστσεται; τι παρ σο λασμς στιν. νεκεν το νματς σου πμειν σε, Κριε, πμεινεν ψυχ μου ες τν λγον σου. λπισεν ψυχ μου π τν Κριον απ φυλακς πρωας μχρι νυκτς· π φυλακς πρωας λπιστω Ισραλ π τν Κριον. τι παρ τ Κυρ τ λεος κα πολλ παρ ατ λτρωσις, κα ατς λυτρσεται τν Ισραλ κ πασν τν νομιν ατο. ΨΑΛΜΟΣ 130ος Κριε, οχ ψθη καρδα μου, οδ μετεωρσθησαν ο φθαλμο μου, οδ πορεθην ν μεγλοις, οδ ν θαυμασοις πρ μ. ε μ ταπεινοφρνουν, λλ ψωσα τν ψυχν μου ς τ πογεγαλακτισμνον π τν μητρα ατο, ς νταποδσεις π τν ψυχν μου. λπιστω Ισραλ π τν Κριον, π το νν κα ως το ανος. ΨΑΛΜΟΣ 131ος Μνσθητι, Κριε, το Δαυδ κα πσης τς πρτητος ατο, ς μοσε τ Κυρ, ηξατο τ Θε Ιακβ· ε εσελεσομαι ες σκνωμα οκου μου, ε ναβσομαι π κλνης στρωμνς μου, ε δσω πνον τος φθαλμος μου κα τος βλεφροις μου νυσταγμν κα νπαυσιν τος κροτφοις μου, ως ο ερω τπον τ Κυρ, σκνωμα τ Θε Ιακβ. δο κοσαμεν ατν ν Εφραθ, ερομεν ατν ν τος πεδοις το δρυμο· εσελευσμεθα ες τ σκηνματα ατο, προσκυνσομεν ες τν τπον, ο στησαν ο πδες ατο. νστηθι, Κριε, ες τν νπαυσν σου, σ κα κιβωτς το γισματς σου· ο ερες σου νδσονται δικαιοσνην, κα ο σιο σου γαλλισονται. νεκεν Δαυδ το δολου σου μ ποστρψς τ πρσωπον το χριστο σου. μοσε Κριος τ Δαυδ λθειαν κα ο μ θετσει ατν· κ καρπο τς κοιλας σου θσομαι π το θρνου σου· ν φυλξωνται ο υο σου τν διαθκην μου κα τ μαρτρι μου τατα, διδξω ατος, κα ο υο ατν ως το ανος καθιονται π το θρνου σου. τι ξελξατο Κριος τν Σιν, ρετσατο ατν ες κατοικαν αυτ· ατη κατπαυσς μου ες ανα ανος, δε κατοικσω, τι ρετισμην ατν· τν θραν ατς ελογν ελογσω, τος πτωχος ατς χορτσω ρτων, |
| Ψαλμς 29, στ.8. κρυψες το πρσωπ Σου και ταρχτηκα. Ναι, αυτ την ταραχ αισθνονται λοι, που παραμνουν στον Κριο. Εναι πολ δυσρεστη. Στ.10. Ποιο το φελος για το αμα μου, ταν κατβω στον τφο στην Mπως θα σε δοξολογε η στχτη η σκνη Θα διακηρσσει την αλθει Σου;.. " Αλλ αν εσ δεν διακηρξεις την αλθεια του Θεο στην ζω σου, με ργα, χι μνο με λγια, σε τι θα διαφρεις απ μια ψυχη σκνη; Ποιο θα εναι το φελος απ την ζω σου; Καλτερα να πσεις στην διαφθορ. Εσαι να χρηστο φορτο. Στ.11 και 12. " κουσε, Κριε, και ελησ με. Κριε! Γνε βοηθς μου " . Και μεττρεψες τον θρνο μου [εκκλ.-σλαβ.: το κλμα μου] σε χαρ, λυσες τον σκκο μου και με περιτλιξες στην ευφροσνη. Αλλ θα πρπει ακμα να φωνξω: «κουσν με, Κριε, και ελησν με». Επστησε την προσοχ Σου στο κλμα μου και την θλψη μου μσα στην χαρ μου και τλιξ με στην ευφροσνη. Ψαλμς 30, στ.16. Στο χρι Σου εναι οι ημρες μου Στο χρι Σου η μορα χι μνο οι δικς μου, αλλ και λου του κσμου. Στ.23. Στην σγχυσ μου σκφτηκα: " Απορρφθηκα απ τα μτια Σου " , αλλ κουσα την φων της προσευχς μου, ταν απευθνθηκα σε σνα. Αν αμαρτσεις, μην απελπζεσαι και μην πεις «απρριψν με εσαε εκ των οφθαλμν Σου», αλλ προσευχσου στον Κριο με λη σου την καρδι για την συγχρεση των αμαρτιν σου. Ομολγησε σε αυτν στην προσευχ των δακρων σου για τις αμαρτες σου με ειλικριν συντριβ για αυτς και ο Κριος οικτρμων θα στρψει ξαν σε σνα το γιο πρσωπ Του, για να ακοσει την φων της προσευχς σου και να σε συγχωρσει. Ψαλμς 31, στ.5. Αλλ φανρωσα την αμαρτα μου σε σνα και δεν κρυψα την ανομα μου. Επα: " Θα ομολογσω στον Κριο το γκλημ μου " και εσ απσυρες απ μνα την ενοχ της αμαρτας μου απρριψες απ μνα την ανομα της καρδις ταν αμαρτσεις, νθρωπε, μην αφσεις χωρς προσοχ την αμαρτα σου, αλλ αμσως προσπθησε να την τραβξεις απ την ψυχ σου απ την ρζα. Εξομολογσου την αμαρτα σου στον Κριο και αυτς θα συγχωρσει την κακα της καρδις σου. Κλψε στην προσευχ, θρνησε και η αμαρτα με τα δκρυα θα βγει απ την ψυχ σου. |
| πως ν ψλη σοι η δξα μου κα ου μη κατανυγ Κριε ο Θες μου εις τν αινα εξομολογσομα σοι Ψαλμς 31 Μακριοι ων αφθησαν αι ανομαι κα ων επεκαλφθησαν αι αμαρται μακριος ανρ ου ου μ λογσηται Κριος αμαρταν ουδ στιν εν τ στματι αυτο δλος τι εσγησα επαλαιθη τ οστ μου απ το κρζειν με λην τν ημραν τι ημρας κα νυκτς εβαρνθη επ» εμ η χερ σου εστρφην εις ταλαιπωραν εν τ εμπαγναι κανθαν τν αμαρταν μου εγνρισα κα τν ανομαν μου ουκ εκλυψα επα εξαγορεσω κατ» εμο τν ανομαν μου τ κυρω κα σ αφκας τν ασβειαν τς αμαρτας μου υπρ τατης προσεξεται πς σιος πρς σ εν καιρ ευθτω πλν εν κατακλυσμ υδτων πολλν πρς αυτν ουκ εγγιοσιν σ μου ε καταφυγ απ θλψεως τς περιεχοσης με τ αγαλλαμ μου λτρωσα με απ τν κυκλωσντων με συνετι σε κα συμβιβ σε εν οδ τατη η πορεση επιστηρι επ σ τος οφθαλμος μου μ γνεσθε ως ππος κα ημονος οις ουκ στιν σνεσις εν χαλιν κα κημ τς σιαγνας αυτν γξαι τν μ εγγιζντων πρς σ πολλα αι μστιγες το αμαρτωλο τν δ ελπζοντα επ Κριον λεος κυκλσει ευφρνθητε επ Κριον κα αγαλλισθε δκαιοι κα καυχσθε πντες οι ευθες τ καρδα Ψαλμς 60 Εισκουσον ο Θες τς δεσες μου πρσχες τ προσευχ μου απ τν περτων τς γς πρς σ εκκραξα εν τ ακηδισαι τν καρδαν μου εν πτρα ψωσς με ωδγησς με τι εγενθης ελπς μου πργος ισχος απ προσπου εχθρο παροικσω εν τ σκηνματ σου εις τος αινας σκεπασθσομαι εν σκπη τν πτεργων σου τι σ ο Θες εισκουσας τν ευχν μου δωκας κληρονομαν τος φοβουμνοις τ νομ σου ημρας εφ» ημρας βασιλως προσθσεις τη αυτο ως ημρας γενες κα γενες διαμενε εις τν αινα ενπιον το Θεο λεος κα αλθειαν αυτο τς εκζητσει οτως ψαλ τ ονματ σου εις τν αινα το αινος το αποδονα με τς ευχς μου ημραν εξ ημρας Δξα... Κα νν... Αλληλοα, Αλληλοα, Αλληλοα. Δξα σοι ο Θες, Κριε, ελησον (γ») Δξα... Και νυν... γιος ο Θες, γιος ισχυρς, γιος αθνατος ελησον ημς (εκ τρτου). |
| Κα σ μεστριαν χω, πρς τν φιλνθρωπον Θεν, μ μου λγξ τς πρξεις, νπιον τν γγλων, παρακαλ σε, Παρθνε, βοθησν μοι ν τχει. Χρυσοπλοκτατε πργε, κα δωδεκτειχε πλις, λιοστλακτε θρνε, καθδρα το Βασιλως, κατανητον θαμα, πς γαλουχες τν Δεσπτην; Δι εχν τν γων Πατρων μν... ΜΕΓΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ χωρς ερα Ες τ νομα το Πατρς, το Υο κα το γου Πνεματος. μν. Ψαλμς 142 Κριε εσκουσον τς προσευχς μου ντισαι τν δησν μου ν τ ληθε σου εσκουσν μου ν τ δικαιοσν σου κα μ εσλθς ες κρσιν μετ το δολου σου τι ο δικαιωθσεται νπιν σου πς ζν τι κατεδωξεν χθρς τν ψυχν μου ταπενωσεν ες γν τν ζων μου κθισ με ν σκοτεινος ς νεκρος ανος κα κηδασεν π μ τ πνεμ μου ν μο ταρχθη καρδα μου μνσθην μερν ρχαων μελτησα ν πσι τος ργοις σου ν ποιμασι τν χειρν σου μελτων διεπτασα πρς σ τς χερς μου ψυχ μου ς γ νυδρς σοι ταχ εσκουσν μου Κριε ξλιπε τ πνεμ μου· μ ποστρψς τ πρσωπν σου π μο κα μοιωθσομαι τος καταβανουσιν ες λκκον κουστν ποησν μοι τ πρω τ λες σου τι π σο λπισα· γνρισν μοι Κριε δν ν πορεσομαι τι πρς σ ρα τν ψυχν μου ξελο με κ τν χθρν μου Κριε πρς σ κατφυγον δδαξν με το ποιεν τ θλημ σου τι σ ε Θες μου· τ πνεμ σου τ γαθν δηγσει με ν γ εθε νεκεν το νματς σου Κριε ζσεις με ν τ δικαιοσν σου ξξεις κ θλψεως τν ψυχν μου κα ν τ λει σου ξολοθρεσεις τος χθρος μου κα πολες πντας τος θλβοντας τν ψυχν μου τι γ δολς σο εμι. Θες Κριος, κα πφανεν μν, ελογημνος ρχμενος ν νματι Κυρου. Στχ, α. ξομολογεσθε τ Κυρ, κα πικαλεσθε τ νομα τ γιον ατο. Στχ, β. Πντα τ θνη κκλωσν με, κα τ νματι Κυρου μυνμην ατος, Στχ, γ. Παρ Κυρου γνετο ατη, κα στι θαυμαστ ν φθαλμος μν. χος δ ψωθες ν τ Σταυρ Τ Θεοτκ κτενς νν προσδρμωμεν, μαρτωλο κα ταπεινο, κα προσπσωμεν ν μετανο, |
| μ παραδς με ες ψυχς θλιβντων με, τι πανστησν μοι μρτυρες δικοι, κα ψεσατο δικα αυτ. πιστεω το δεν τ γαθ Κυρου ν γ ζντων. πμεινον τν Κριον· νδρζου, κα κραταιοσθω καρδα σου, κα πμεινον τν Κριον. Δξα... κα νν... λληλοα ΨΑΛΜΟΣ 27ος Πρς σ, Κριε, κκραξα, Θες μου, μ παρασιωπσς π μο, μποτε παρασιωπσς π μο κα μοιωθσομαι τος καταβανουσιν ες λκκον. εσκουσον τς φωνς τς δεσες μου ν τ δεσθα με πρς σ, ν τ αρειν με χερς μου πρς ναν γιν σου. μ συνελκσς μετ μαρτωλν τν ψυχν μου κα μετ ργαζομνων δικαν μ συναπολσς με τν λαλοντων ερνην μετ τν πλησον ατν, κακ δ ν τας καρδαις ατν. δς ατος, Κριε, κατ τ ργα ατν κα κατ τν πονηραν τν πιτηδευμτων ατν· κατ τ ργα τν χειρν ατν δς ατος, πδος τ νταπδομα ατν ατος. τι ο συνκαν ες τ ργα Κυρου κα ες τ ργα τν χειρν ατο· καθελες ατος κα ο μ οκοδομσεις ατος. ελογητς Κριος, τι εσκουσε τς φωνς τς δεσες μου. Κριος βοηθς μου κα περασπιστς μου· π ατ λπισεν καρδα μου, κα βοηθθην, κα νθαλεν σρξ μου· κα κ θελματς μου ξομολογσομαι ατ. Κριος κραταωμα το λαο ατο κα περασπιστς τν σωτηρων το χριστο ατο στι. σσον τν λαν σου κα ελγησον τν κληρονομαν σου κα πομανον ατος κα παρον ατος ως το ανος. ΨΑΛΜΟΣ 28ος νγκατε τ Κυρ, υο Θεο, νγκατε τ Κυρ υος κριν, νγκατε τ Κυρ δξαν κα τιμν, νγκατε τ Κυρ δξαν νματι ατο, προσκυνσατε τ Κυρ ν αλ γ ατο. φων Κυρου π τν δτων, Θες τς δξης βρντησε, Κριος π δτων πολλν. φων Κυρου ν σχ, φων Κυρου ν μεγαλοπρεπε. φων Κυρου συντρβοντος κδρους, κα συντρψει Κριος τς κδρους το Λιβνου κα λεπτυνε ατς ς τν μσχον τν Λβανον, κα γαπημνος ς υς μονοκερτων. φων Κυρου διακπτοντος φλγα πυρς, φων Κυρου συσσεοντος ρημον κα συσσεσει Κριος τν ρημον Κδης. φων Κυρου καταρτιζομνη λφους, κα ποκαλψει δρυμος· κα ν τ να ατο πς τις λγει δξαν. |
| Δξα... κα νν... λληλοα ΚΑΘΙΣΜΑ ΔΩΔΕΚΑΤΟΝ ΨΑΛΜΟΣ 85ος Κλνον, Κριε, τ ος σου κα πκουσν μου, τι πτωχς κα πνης εμ γ. φλαξον τν ψυχν μου, τι σις εμι· σσον τν δολν σου, Θες μου, τν λπζοντα π σ. λησν με, Κριε, τι πρς σ κεκρξομαι λην τν μραν. εφρανον τν ψυχν το δολου σου, τι πρς σ, Κριε, ρα τν ψυχν μου. τι σ, Κριε, χρηστς κα πιεικς κα πολυλεος πσι τος πικαλουμνοις σε. ντισαι, Κριε, τν προσευχν μου κα πρσχες τ φων τς δεσες μου. ν μρ θλψες μου κκραξα πρς σ, τι πκουσς μου. οκ στιν μοις σοι ν θεος, Κριε, κα οκ στι κατ τ ργα σου. πντα τ θνη, σα ποησας, ξουσι κα προσκυνσουσιν νπιν σου, Κριε, κα δοξσουσι τ νομ σου. τι μγας ε σ κα ποιν θαυμσια, σ ε Θες μνος. δγησν με, Κριε, ν τ δ σου, κα πορεσομαι ν τ ληθε σου· εφρανθτω καρδα μου το φοβεσθαι τ νομ σου. ξομολογσομα σοι, Κριε Θες μου, ν λ καρδ μου, κα δοξσω τ νομ σου ες τν ανα. τι τ λες σου μγα π μ κα ρρσω τν ψυχν μου ξ δου κατωττου. Θες, παρνομοι πανστησαν π μ, κα συναγωγ κραταιν ζτησαν τν ψυχν μου κα ο προθεντ σε νπιον ατν. κα σ, Κριε Θες μου, οκτρμων κα λεμων, μακρθυμος κα πολυλεος κα ληθινς. πβλεψον π μ κα λησν με, δς τ κρτος σου τ παιδ σου κα σσον τν υν τς παιδσκης σου. ποησον μετ μο σημεον ες γαθν, κα δτωσαν ο μισοντς με κα ασχυνθτωσαν, τι σ, Κριε, βοθησς μοι κα παρεκλεσς με. ΨΑΛΜΟΣ 86ος Ο θεμλιοι ατο ν τος ρεσι τος γοις· γαπ Κριος τς πλας Σιν πρ πντα τ σκηνματα Ιακβ. δεδοξασμνα λαλθη περ σο πλις το Θεο. (διψαλμα). μνησθσομαι Ραβ κα Βαβυλνος τος γινσκουσ με· κα δο λλφυλοι κα Τρος κα λας τν Αθιπων, οτοι γενθησαν κε. μτηρ Σιν, ρε νθρωπος, κα νθρωπος γενθη ν ατ, κα ατς θεμελωσεν ατν Υψιστος. Κριος διηγσεται ν γραφ λαν κα ρχντων τοτων τν γεγενημνων ν ατ. (διψαλμα). |
| Ηλειψας την κεφαλν μου με ευδες ρωμα, πριν κατακλιθ στο δεπνον σου, και το ποτριν σου, με το οποον με εκρασες, το γεμτο απ ριστον ευφραντικν, μεθυστικν ποτν» (Ψαλ.22,4-5). ταν οι αντπαλο μας απευθνθηκαν στους θεος τους και στη μαρη μαγεα, ττε «ο Κριος αποδεικνυταν δυναττερος απ τους θεος των Αιγυπτων» (Αριθ.33,4), «Διτι λοι οι θεο των ειδωλολατρικν λαν εναι ανπαρκτοι, εναι επινοσεις δαιμονων» (Ψαλ.95,5). Και ταν ο Κριος τους κρινε, αυτο φναξαν πως καναν οι Αιγπτιοι στα παλαι χρνια: «Ττε οι Αιγπτιοι επαν: «Πμε να φγουμε απ τους Ισραηλτες, γιατ ο Κριος πολεμει μαζ τους εναντον μας» (Εξ.14,25). ,τι καναν ταν μεγαλειδες μχρι τη στιγμ που: «εκενη τη στιγμ θα διβαινε ο Κριος. Μεγλος νεμος και δυνατς σχιζε τα βουν και σντριβε τους βρχους στο πρασμ του, αλλ ο Κριος δεν ταν σ’ εκενον τον νεμο. Μετ τον νεμο γινε σεισμς, αλλ οτε στο σεισμ ταν ο Κριος. Μετ το σεισμ ρθε φωτι, αλλ οτε στη φωτι ταν ο Κριος. Και μετ τη φωτι ακοστηκε νας χος απ ελαφρ αερκι. Εκε ταν ο Κριος» (Γ’Βασιλ.19,11-12). Αυτ εναι πως ταν ο Κριος ο Θες μας δολευε στη σιωπ και μσω της σιωπς τους ανγκασε να σωπσουν. Αν και οι παγδες θαντου εχαν στηθε για μνα, εγ βρκα τη ζω μσα σε αυτς. Σε αυτ τον καιρ της θλψης, συνειδητοποησα την πισττητα του Θεο, αν και παραβαζα την εντολ Του και Τον πρδωσα αμτρητες φορς. Κρτησε την υπσχεσ Του. Παρλες τις ορατς και αρατες επιθσεις, ακμα ζω και δεν χω πθει κτι. Αυτ εναι απδειξη της πισττητας του Θεο, του μεγαλεου Του και του ανεξντλητου Του ελους που δειξε στον χειρτερο αμαρτωλ που πτησε ποτ στη γη. Ξρω τι οι θλψεις μας δεν τελεωσαν αλλ πιστεω ακρδαντα στην υπσχεση του Χριστο: «Ο κσμος θα σας κνει να υποφρετε αλλ εσες να’ χετε θρρος, γιατ εγ τον χω νικσει τον κσμο» (Ιω 16,33). Ας μας δνει ο Θες αρκετς δυνμεις για να καυχιμαστε, πως κανε ο Απστολος Παλος, λγοντας: «Η απντηση του Κυρου ταν: Σου αρκε η χρη μου, γιατ η δναμ μου φανερνεται στην πληρτητ της μσα σ’ αυτ την αδυναμα σου. |
| συναλλαγμτων, τν ν σο! γαθν γρ φθνως, παρεκτικς ν Θες, Πνεμα θεον δος μν, σρκα κ σο Κρη προσελβετο, τι δεδξασται. ΔΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΝΝΗΣ τς ΜΗΤΡΟΣ ΣΑΜΟΥΗΛ το ΠΡΟΦΗΤΟΥ (δ Βασιλειν Α, Κεφ. Β) ρχ· Θεν γεραρει στερα τκτουσα ξνως. γιος ε, Κριε, κα σ μνε τ πνεμ μου. στερεθη καρδα μου ν Κυρ, ψθη κρας μου ν Θε μου, πλατνθη π χθρος μου τ στμα μου, εφρνθην ν σωτηρ σου. τι οκ στιν γιος, ς Κριος, κα οκ στι δκαιος, ς Θες μν, κα οκ στιν γιος πλν σου. Μ καυχσθε κα μ λαλετε ψηλ ες περοχν, μηδ ξελθτω μεγαλορρημοσνη κ το στματος μν. τι Θες γνσεων Κριος, κα Θες τοιμζων πιτηδεματα ατο. Τξον δυνατν σθνησε, κα ο σθενοντες περιεζσαντο δναμιν. Πλρεις ρτων λαττθησαν, κα ο πεινντες παρκαν γν, τι στερα τεκεν πτ, κα πολλ ν τκνοις σθνησε. Κριος θανατο κα ζωογονε, κατγει ες δου κα νγει. Κριος πτωχζει κα πλουτζει, ταπεινο κα νυψο. νιστ π γς πνητα, κα π κοπρας γερει πτωχν, το καθσαι ατν μετ δυναστν λαο, κα θρνον δξης κατακληρονομν ατος. Ες Στχους η Διδος εχν τ εχομν, κα ελγησεν τη δικαου. τι οκ νισχει ν τ σχ ατο, δυνατς νρ Κριος σθεν ποισει τν ντδικον ατο, Κριος γιος. Ες Στχους ς Μ καυχσθω σοφς ν τ σοφ ατο, κα μ καυχσθω δυνατς ν τ δυνμει ατο, κα μ καυχσθω πλοσιος ν τ πλοτ ατο. λλ ν τοτ καυχσθω καυχμενος, ν τ συνιεν κα γινσκειν τν Κριον, κα ποιεν κρμα κα δικαιοσνην ν μσ τς γς. Ες Στχους δ Τλος· Κριος νβη ες ορανος, κα βρντησεν, ατς κρινε κρα γς, δκαιος ν. Κα δσει σχν τος βασιλεσιν μν, κα ψσει κρας χριστν ατο. Δξα... Κα νν... δ γ, Κανν ναστσιμος. – κτηχος χος γ Ερμς « κ μ ντων τ πντα παραγαγν, τ Λγ κτιζμενα, τελειομενα Πνεματι, Παντοκρτορ Δσποτα, ν τ γπ τ σ στερωσν με». Δι Σταυρο σου σχνθη σεβς· εργσατο βθρον γρ, ν ρξας εσππτωκε, ταπεινν ψθη δ Χριστ, τ κρας ν τ σ ναστσει. |
| τν εμπι πλντα εν αγαθος τν επιθυμαν σου ανακαινισθσεται ως αετο η νετης σου ποιν ελεημοσνας ο κριος κα κρμα πσι τος αδικουμνοις εγνρ ισεν τς οδος αυτο τ Μωυσ τος υιος Ισραηλ τ θελματα αυτο οικτρμων κα ελεμων ο κριος μακρθυμος κα πολυλεος ουκ εις τλος οργισθσεται ουδ εις τν αινα μηνιε ου κατ τς αμαρτας ημν εποησεν ημν ουδ κατ τς ανομας ημν ανταπδωκεν ημν τι κατ τ ψος το ουρανο απ τς γς εκραταωσεν κριος τ λεος αυτο επ τος φοβουμνους αυτν καθ» σον απχουσιν ανατολα απ δυσμν εμκρυνεν αφ» ημν τς ανομας ημν καθς οικτρει πατρ υιος οικτρησεν κριος τος φοβουμνους αυτν τι αυτς γνω τ πλσμα ημν μνσθητι τι χος εσμεν νθρωπος ωσε χρτος αι ημραι αυτο ωσε νθος το αγρο οτως εξανθσει τι πνεμα διλθεν εν αυτ κα ουχ υπρξει κα ουκ επι γνσεται τι τν τπον αυτο τ δ λεος το κυρου απ το αινος κα ως το αινος επ τος φοβουμνους αυτν κα η δικαιοσνη αυτο επ υιος υιν τος φυλσσουσιν τν διαθκην αυτο κα μεμνημνοις τν εντολν αυτο το ποισαι αυτς κριος εν τ ουραν ητομασεν τν θρνον αυτο κα η βασιλεα αυτο πντων δεσπζει ευλογετε τν κριον πντες οι γγελοι αυτο δυνατο ισχι ποιοντες τν λγον αυτο το ακοσαι τς φωνς τν λγων αυτο ευλογετε τν κριον πσαι αι δυνμεις αυτο λειτουργο αυτο ποιοντες τ θλημα αυτο ευλογετε τν κριον πντα τ ργα αυτο εν παντ τπω τς δεσποτεας αυτο ευλγει η ψυχ μου τν κριον Κα πλιν εν παντ τπω τς δεσποτεας αυτο ευλγει η ψυχ μου τν κριον Ψαλμς 142 Κριε εισκουσον τς προσευχς μου εντισαι τν δησν μου εν τ αληθεα σου επκουσν μου εν τ δικαιοσνη σου κα μ εισλθης εις κρσιν μετ το δολου σου τι ου δικαιωθσεται ενπιν σου πς ζν τι κατεδωξεν ο εχθρς τν ψυχν μου εταπενωσεν εις γν τν ζων μου εκθισν με εν σκοτεινος ως νεκρος αινος κα ηκηδασεν επ» εμ τ πνεμ μου εν εμο εταρχθη η καρδα μου εμνσθην ημερν αρχαων κα εμελτησα εν πσι τος ργοις σου εν ποιμασιν τν χειρν σου εμελτων |
|
|
