Gadamer HansGeorg. The Idea of the Good in PlatonicAristotelian Philosophy. New Haven, CT: Yale University Press, 1988. Gaede Erwin A. Politics and Ethics: Machiavelli to Niebuhr. Lanham, MD: University Press of America, 1983. Galbraith John Kenneth. The Affluent Society. Boston: Houghton Mifflin, 1998. George Andrew R. The Babylonian Gilgamesh Epic: Introduction, Critical Edition and Cuneiform Texts. Oxford: Oxford University Press, 2003. Gilbert Geoffrey. Introduction to T. R. Malthus Critical Responses//Malthus T. R.: Critical Responses. London and New York: Routledge, 1998. Graeber David. Toward an Anthropological Theory of Value. New York: Palgrave, 2001. Green David. Adam Smith a sociologie ctnosti a svobody//Prostor. Vol. 7. 28 (1994). Р. 41–48. Groenewegen John. Transaction Cost Economics and Beyond. Recent Economic Thought. Boston: Kluwer, 1995. Groenewegen Peter. A Soaring Eagle: Alfred Marshall 1842–1924. Aldershot, UK: Edward Elgar, 1995. Guthrie William K. Ch. A History of Greek Philosophy. I. Cambridge: Cambridge University Press, 1980. Halík Tomáš. Stromu zbýva nadje. Krize jako šance. Praha: Nakladatelství Lidové noviny, 2009. Hall Joseph. Heaven upon Earth and Characters of Vertues and Vice/edimed by Rudolph Kirk. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press, 1948. Halteman Richard J. Is Adam Smith’s Moral Philosophy an Adequate Foundation for the Market Economy?//Journal of Markets and Morality. 6 (2003). Р. 453–478. Haney Lewis Henry. History of Economic Thought: A Critical Account of the Origin and Development of the Economic Theories of the Leading Thinkers in the Leading Nations. New York: Macmillan, 1920. Hare Richard M., Barnes Jonathan, Chadwick Henry. Zakladatelé myšlení: Platon, Aristoteles, Augustinus. Praha: Svoboda, 1994. Harris H. S. The Reign of the Whirlwind: [Electronic resource]. York Space, 1999. http://hdl.handle.net/10315/918. Hasbach Wilhelm. Untersuchungen über Adam Smith und die Entwicklung der Politischen Ökonomie. Leipzig: Duncker und Humblot, 1891.

http://predanie.ru/book/218870-ekonomika...

MÖHLER, J., Die Einheit der Kirche, 1824 (French translation: “L’Unité dans l’Église” in Unam Sanctam, No.2). MORAITIS, D., The Liturgy of the Presanctified (in Greek), 1955. ________History of Christian Worship. Ancient Times (First to Fourth Century) (in Greek), 1964. MÖRSDORF, K., “Zur Grundlegung des Rechtes der Kirche” in Münchener Theologische Zeitschrift, 3 (1952), pp.329–348. ________“Altkanonisches ‘Sacramentsrecht’? Eine Auseinandersetzung mit den Anschauungen Rudolph Sohms über die inneren Grundlagen des Decretum Gratiani” in Studia Gratiana, I, 1953, pp.485–502. MOURATIDIS, K., The Essence and Polity of the Church According to the Teaching of John Chrysostom (in Greek), 1958. ________Diversification, Secularisation and Recent Developments in the Law of the Roman Catholic Church (in Greek), 1961. MOUREAU, H., “Catholicité” in D.T.C., II, p.199ff. MÜLLER, K., Beiträge zur Geschichte der Verfassung der alten Kirche (Abhandlungen d.Preuss. Akad. d.Wiss., phil.-hist., kl.3), 1922. ________“Kirchenverfassung in christlichen Altertum”, in R.G.G., III (1929), pp.968–988. MUSSNER, F., Christus, das All und die Kirche, 1955. NAUTIN, P., Lettres et Écrivains Chrétiens des II et III Siècles, 1961. NEUENZEIT, Das Herrenmahl. Studien zur Paulinischen Eucharistieauffassung, 1958. NISSIOTIS, N., “Worship, Eucharist, Intercommunion: An Orthodox Reflection” in Studia Liturgica, 2 (1963). PAPADOPOULOS, Ch., History of the Church of Alexandria (in Greek), 1935. ________On Chorepiscopi and Titular Bishops (in Greek), 1935. PEDERSEN, J., Israel, its Life and Culture, 1926. PEIFER, C., “Primitive Liturgy in the Formation of the New Testament” in Bible Today, 1 (1962), pp.14–21. PERLER, O., “L’Évêque, Représentant du Christ Selon les Documents des Premiers Siècles” in L’Épiscopat et l’Église Universelle, ed. Y.Congar and B.D.Dupuy, 1962, pp.31–66. PÉTRÉ, H., “Etheriae Peregrinatio” (Sources Chrétiennes, No.21), 1948. PHILIPPIDIS, L., History of the New Testament Period (in Greek), 1958.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Ziziulas...

BRATSIOTIS, P. “The Apostle Paul and the Unity of the Church” (in Greek) in E.E.Th.S. (1957–58), 1959, pp.151–163. ________The Revelation of the Apostle John (in Greek), 1950. ________“L’Apocalypse de Saint Jean dans le Culte de l’Église Grecque Orthodoxe” in Revue d’Histoire and de Philosophie Religieuses, 42 (1962), pp.116–121. BRAUN, F.M., Neues Licht auf die Kirche, 1946. BROSCH, J., Charismen und Ämter in der Urkirche, 1951. BRUNNER, E., Das Missverständniss der Kirche, 1951. BULTMANN, R., Glauben und Verstehen, II, 1958 (2ed.). ________“The Transformation of the Idea of the Church in the History of Early Christianity” in Canadian Journal of Theology, 1 (1955), pp.73–81. ________Theologie des Neuen Testaments, 1958. BUTLER, C., “Saint Cyprian on the Church” in The Downside Review, 71 (1953), pp.263–66. CAMELOT, P.-Th., “Saint Cyprien et la Primauté” in Istina (1957), p.423ff. CAMPBELL, J.V., “The Origin and Meaning of the Christian Use of the Word Ekklesia” in Journal of Theological Studies, 49 (1948), p.130ff. CAMPENHAUSEN, H. von, Kirchliches Amt und geistliche Vollmacht in den ersten drei Jahrhunderten, 1953. CAPELLE, B., “Authorité de la Liturgie chez les Pères” in RecherchesTheolog. anc. et med., 21 (1954), pp.5–22. ________Travaux Liturgiques, 1962. CASEL, O., Die Liturgie als Mysterienfeier, 1923 (5ed.). ________Das christliche Kultmysterium, 1935 (2ed.). ________“Die Kirche als Braut Christi nach Serift, Vaterlehre und Liturgie” in Theologie der Zeit, publ. Karl Rudolph, I, 1936, pp.91–111. CERFAUX, L., La Théologie de l’Église Suivant Saint Paul, 1948. CHRISTOPHILOPOULOS, A., Greek Church Law (in Greek), 1952–1956. CHRISTOU, P., True Life According to the Teaching of Ignatius the God-bearer (in Greek), 1951. COLSON, J., L’Évêque dans les Communautés Primitives, 1951. ________Les Fonctions Ecclésiales aux Deux Premiers Siècles. 1956. ________ L’Épiscopat Catholique: Collégialité et Primauté dans les Trois Premiers Siècles de L’Église, 1963. CONGAR, Y., The Mystery of the Church, 1960.

http://azbyka.ru/otechnik/Ioann_Ziziulas...

B. D. Chilton, C. A. Evans. Leiden, 1994. P. 179-229; Ayoub M. M. The Qur " an and its Interpreters. Albany, 1992. Vol. 2; Cohen S. J. D. Is «Proselyte Baptism» Mentioned in the Mishnah?: The Interpretation of m. Pesahim 8. 8 (=m. Eduyot 5. 2)//Pursuing the Text/Ed. J. C. Reeves, J. Kampen. Sheffield, 1994. P. 278-292; H ä fner G. Der verheissene Vorläufer: Redaktionskritische Untersuchung zur Darstellung Johannes des Täufers im Matthäusevangelium. Stuttg., 1994; Meier J. P. A Marginal Jew. N. Y.; L., 1994. Vol. 2: Mentor, Message, and Miracles; Tilly M. Johannes der Täufer und die Biographie der Propheten: Die synoptische Täuferüberlieferung und das jüdische Prophetenbild zur Zeit des Täufers. Stuttg., 1994; Collins A. Y. The Origin of Christian Baptism// Eadem. Cosmology and Eschatology in Jewish and Christian Apocalypticism. Leiden; N. Y., 1996. P. 218-238; Kazmierski C. R. John the Baptist: Prophet and Evangelist. Collegeville (Minn.), 1996; Taylor J. E. The Immerser: John the Baptist within Second Temple Judaism. Grand Rapids (Mich.), 1997; Finegan J. Handbook of Biblical Chronology. Peabody (Mass.), 1998; Yamasaki G. John the Baptist in Life and Death: Audience-Oriented Criticism of Matthew " s Narrative. Sheffield, 1998; Avemarie Fr. Ist die Johannestaufe ein Ausdruck von Tempelkritik?: Skizze eines methodischen Problems//Gemeinde ohne Tempel/Hrsg. B. Ego, A. Lange, P. Pilhofer. Tüb., 1999. S. 395-410; Rudolph K. The Baptist Sects//The Cambridge History of Judaism/Ed. W. Horbury, W. D. Davies, J. Sturdy. Camb., 1999. Vol. 3: The Early Roman Period. P. 471-500; Stegemann H. Die Essener, Qumran, Johannes der Täufer und Jesus: Ein Sachbuch. Freiburg i. Br. etc., 19998; Hartmann M. Der Tod Johannes des Täufers: Eine exegetische und rezeptionsgeschichtliche Studie auf dem Hintergrund narrativer, intertextueller und kulturanthropologischer Zugänge. Stuttg., 2001; M ü ller Chr. G. Mehr als ein Prophet: Die Charakterzeichnung Johannes des Täufers im lukanischen Erzählwerk.

http://pravenc.ru/text/471450.html

Zürich, 1953; idem. Die Gattung der Berichte über symbolische Handlungen der Propheten// Idem. Studien zur alttestamentlichen Propheten (1949-1965). B., 1967. S. 92-112; Miller J. M. Das Verhältnis Jeremias und Hesekiels sprachlich und theologisch untersucht mit besonderer Berücksichtigung der Prosareden Jeremias. Assen, 1955; Rice T. T. The Scythians. L., 1957; Reventlow Graf H. Liturgie und prophetisches Ich bei Jeremia. Gütersloh, 1963; Holtz T. Zum Selbstverständnis des Apostels Paulus//ThLZ. 1966. Bd. 91. S. 321-330; Luz U. Der alte und der neue Bund bei Paulus und im Hebraeerbrief//EvTh. 1967. Bd. 27. S. 322-323; Westermann C. Jeremia. Stuttg., 1967; Rudolph W. Jeremia. Tüb., 19683; Kannengiesser Ch. Les citations bibliques du traité athanasien «Sur l " incarnation du Verbe» et les «Testimonia»//La Bible et les Pères: Colloque de Strasbourg, 1969. P., 1971. P. 135-160; idem. Le recours au livre de Jérémie chez Athanase d " Alex.//Epektasis: FS J. Daniélou. P., 1972. P. 317-325; idem. Jérémie: Chez les Pères de l " Église//DSAMDH. 1974. Vol. 8. P. 889-901; La Bonnardière A.-M. Le livre de Jérémie. P., 1972; Thiel W. Die deuteronomistische Redaktion von Jeremia 1-25. Neukirchen-Vluyn, 1973; idem. Die deuteronomistische Redaktion von Jeremia 26-45. Neukirchen-Vluyn, 1981; Weippert H. Die Prosareden des Jeremiabuches. B., 1973; Peri V. Geremia secondo Origene: Esegesi у psicologia della testimonianza profetica//Aevum. Mil., 1974. Vol. 48. P. 1-57; Schreiner J. Jeremia 9. 22, 23 als Hintergrund des paulinischen «Sich-Rühmens»//NT und Kirche: FS R. Schnackenburg. Freiburg i. Br., 1974. S. 530-542; Baltzer K. Die Biographie der Propheten. Neukirchen-Vluyn, 1975; Origenes. Homélies sur Jérémie/Trad. P. Husson; ed., introd. P. Nautin. P., 1976-1977. 2 vol. (SC; 232, 238); Tov E. The Septuagint Translation of Jeremiah and Baruch. Missoula, 1976; idem. Exegetical Notes on the Hebrew Vorlage of the LXX of Jeremiah 27 (34)//ZAW. 1979. Bd. 91. N 1. S. 73-93; Wolff Ch. Jeremia im Frühjudentum und Urchristentum.

http://pravenc.ru/text/293622.html

9. Cyrilli Alexandrini operum tom. secund. Graece et latine. Lutetiae, 1638 10. Clementis Alexandrini opera. Graece et latine. Lutetiae Parisiorum, 1641 11. Justini philosophi et martyris opera. Graece et atine. Parisiis, 1636 12. Gregorii Nasianzeni opera. Graece et latine. Parisiis, 1630. Vol. 2 13. Johannis Chrisostomi operum tom. primus. Graece et lat. Parisiis, 1636 14. Ejusd: Tom. I. Latine. Basileae, 1539 15. „ „ V. „ „ „ 16. Augustini operum tomus sextus et septimus. Basileae, 1556 17. Isidori Pelusotae epist. Graece et lat. Parisiis, 1638 18. Johannis Damosceni opera. Lat. Parisiis, 1619 19. Ambrosii operum tom. IV-tus 1642 20. Hilarii Lucubrationes. Basileae, 1535 et 1550. Vol. 2. 21. Polianthea libri XX opera Langii. Genev., 1639. 22. Cosmae Magaliani commentaria in canticum Mosis, et in benedictiones Patriarcharum. Lugduni, 1616. 23. Villalpandi apparatus urbis ac templi Hierosolymitani. Romae, 1602. Tom. I 24. Ejusdem: explanationes de postrema Ezechielis propheta visione. Romae, 1604. Tom. 2. 25. Novi Testamenti catholica expositio, 1561 26. Commentaria in Acta Apostolorum. Antverp., 1629 27. Ejusd. in duodecim prophetas minores. Anv.,1625 28. Ejusd. in Ezechielem prophetam. Antv., 1634 29. Ejusd in Salomonis proverbia, 1645 30. Berchorii dictionarium, seu repertorium morale. Venetiis, 1583 31. Didaci de Celada commentarii in Esther. Lugduni, 1647 32. Antonii Velazquez commentarius in psalmum Da vidis centesimum. 33. Rudolph. Guatteri homelia in Evangelium M athei. Tiguri, 1590 34. Ejusd. Homeliae XXXVII. Tiguri, 1578. 35. Ejusd. Homeliae in duodecim prophetas minores. Tiguri, 1592 36. Cornucopiae contionatorum. Auct. Florentino Hanswick. Tom. 1. Antverp., 1646 37. Veritates aureae super totam legem veterem. Venetiis, 1590 38. Ant. Possevini S. I. Apparatus sacer. Venetiis, 1606. Tres tomi in duobus voluminibus ... 39. Joah. Duns. Scoti tom. I. Venetiis, 1627. 40. Christophori Varsevici de cognitione sui ipsius. 41. Josephi Spenranza scripturae selectae. Lutetiae Pa risiorum, 1631.

http://azbyka.ru/otechnik/Sergej_Belokur...

Jenae, 1795; Baur F. Ch. Das Christenthum und die christliche Kirche der drei ersten Jahrhunderte. Tüb., 18602; Renan E. Les Évangiles et la seconde génération chrétienne. P., 1877; Hilgenfeld A. Die Ketzergeschichte des Urchristentums: Urkundlich dargestellt. Lpz., 1884. S. 408-421; idem. Der Gnostizismus//Gnosis und Gnostizismus/Hrsg. K. Rudolph. Darmstadt, 1975. S. 174-230; Zahn T. Geschichte des neutestamentlichen Kanons. Erlangen; Lpz., 1888. Bd. 1. H. 1. S. 220-262; 1892. Bd. 2. H. 2. S. 973-991, 1021-1022; Harnack A., von. Lehrbuch der Dogmengeschichte. Freiburg i. Br.; Lpz., 18943. Bd. 1; idem. Zur Textkritik und Christologie der Schriften des Johannes// Idem. Kleine Schriften zur Alten Kirche. Lpz., 1980. Bd. 2. S. 265-304; Hort F. J. A. Judaistic Christianity. L., 1894; Kunze J. De historiae gnostizismi fontibus novae quaestiones criticae. Lpz., 1894; Wurm A. Die Irrlehrer im ersten Johannesbrief. Freiburg i. Br., 1903; idem. Cerinth: Ein Gnostiker oder Judaist?//ThQ. 1904. Bd. 86. S. 20-38; Schwartz E. Über den Tod der Söhne Zebedaei. B., 1904; idem. Johannes und Kerinthos//ZNW. 1914. Bd. 15. N 2. S. 210-219; Bareille G. Cérinthe//DTC. 1905. T. 2. Pt. 2. Col. 2151-2155; Fuller J. M. Cerinthus//A Dictionary of Christian Biography and Literature. L., 1911. P. 154-156; Bardenhewer O. Geschichte. 19132. Bd. 1. S. 345-346; Schmidt C., Hrsg. Gespräche Jesu mit seinen Jüngern nach der Auferstehung: Ein katholisch-apostolisches Sendschreiben des 2. Jh. Lpz., 1919. (TU; 43); Bardy G. Epistula Apostolorum: [Rev.]//RB. 1921. Vol. 30. P. 110-134; idem. Cérinthe//Ibid. P. 344-373; Lietzmann H. Epistula Apostolorum: [Rez.]//ZNW. 1921. Bd. 20. S. 173-176; Bauer W. Rechtgläubigkeit und Ketzerei im ältesten Christentum. Tüb., 1934; Seeberg R. Lehrbuch der Dogmengeschichte. Graz, 19534. Bd. 1. S. 107-108; Dani é lou J. Théologie du judéo-christianisme. Turnai, 1958; Wilson R. The Gnostic Problem. L., 1958; Schenke H.-M. Der Jakobusbrief aus dem Codex Jung//Orientalistische Literaturzeitung.

http://pravenc.ru/text/1684233.html

После разрушения Иерусалима и переселения иудеев в Вавилон жители города освободили пророка. Навузардан, начальник царских телохранителей, по повелению Навуходоносора предоставил И. выбрать место жительства. Пророк пожелал остаться в своем отечестве и быть советником Годолии, нового наместника Иудеи. Но вскоре Годолия был убит сторонниками военной партии, к-рые, совершив это преступление, решили бежать в Египет от гнева Навуходоносора. Они заставили И. идти с ними. Какое-то время он жил и проповедовал в иудейской колонии Египта. В последние годы Господь вселил в сердце престарелого пророка надежду на возвращение в землю обетованную. Один из циклов его речей, условно называемый «Книга утешения» (Иер 30-31), возвещал уже о новом завете (см. Иеремии пророка книга ). В поздней библейской литературе Автор книг Паралипоменон отмечает политические события, связанные со служением И. В 2 Пар 35. 25 упоминается плач, сложенный И. на смерть царя Иосии, к-рый погиб в 609 г. до Р. Х. у Мегиддо в битве с войсками фараона Нехао II (см. об этом также в ст. Иеремии плач ). В 2 Пар 36. 12 о царе Седекии говорится, что «делал он неугодное в очах Господа, Бога своего» и «не смирился пред Иеремиею пророком, пророчествовавшим от уст Господних». Аллюзиями на события Книги прор. Иеремии исследователи считают 2 Пар 36. 13, 15 ( Rudolph W. Chronikbücher. Tüb., 1955. S. 334-337; Wolff. 1976. S. 6). Указ Кира II об освобождении иудеев вышел «во исполнение слова Господня, сказанного устами Иеремии» (2 Пар 36. 22). Иисус, сын Сирахов, среди ветхозаветных праведников упоминает И. (Сир 49. 6-7), к-рого цари иудейские «оскорбляли, хотя он еще во чреве освящен был в пророка, чтобы искоренять, поражать и погублять, равно как строить и насаждать» (Сир 49. 9). В 2 Макк 15. 12-16 сообщается о сонном видении Иуде Маккавею: он должен был «возбудить к мужеству» своих воинов. Вместе с первосвященником Онией ему явился др. муж, «украшенный сединами и славою, окруженный дивным и необычайным величием», это, по словам Онии, был И., «который много молится о народе и святом городе». Он дает Иуде золотой меч, чтобы поразить всех врагов. (Образ И. как небесного ходатая присутствует в последующей иудейской традиции.)

http://pravenc.ru/text/293630.html

Материал из Православной Энциклопедии под редакцией Патриарха Московского и всея Руси Кирилла Содержание МАЛАХИЯ [Евр.   греч. Μαλαχας; лат. Malachias], пророк, согласно иудейской и христ. традициям, автор одноименной книги, входящей в состав корпуса Малых пророков . Имя Прор. Малахия. Мозаика. VI в. (Мон-рь вмц. Екатерины на Синае) Прор. Малахия. Мозаика. VI в. (Мон-рь вмц. Екатерины на Синае) В самом тексте библейской книги имя Малахия встречается лишь один раз - в заглавии:               - «Пророческое слово Господа к Израилю через (дословно «рукой Малахии») Малахию» (Мал 1. 1). При этом книга не содержит никаких сведений биографического характера. Не упоминается М. и в др. книгах Свящ. Писания. Среди исследователей нет единого мнения о значении евр. слова   является ли оно именем собственным (Малахия) или нарицательным. Согласно традиц. объяснению (см., напр.: Clines D. Dictionary of Classical Hebrew. Sheffield, 2001. Vol. 5. P. 290), оно представляет собой древнееврейское существительное   (вестник/ангел) с местоименным суффиксом 1 л. ед. ч. (вестник/ангел Мой). Согласно др. т. зр., данное слово является краткой формой имени   (Яхве - мой вестник/ангел) (см., напр.: Gesenius W. et al. Hebräisches und Aramäisches Handwörterbuch über das AT. B., 201318. S. 680; Rudolph. 1976. S. 247-248; Kessler. 2011. S. 100-101) или   /   (ангел/вестник Яхве) (см., напр.: Smith. 1984. P. 303; Hill. 1998. P. 17-18, но транскрипция отличается). В иудейской и христ. традициях имя Малахия чаще всего воспринимается как собственное имя пророка. Первым, хотя и косвенным, свидетельством подобного понимания может служить Книга Премудрости Иисуса, сына Сирахова (2-я пол. I в. до Р. Х.), в к-рой говорится о 12 пророках: «...и кости двенадцати пророков да оживут от места своего! Ибо они утешили Иакова и спасли его верой, сопряженной с надеждой» (Сир 49. 10; пер. К. Б.). Хотя М. и не упоминается по имени, он, вероятно, воспринимался автором Книги Премудрости Иисуса, сына Сирахова, как пророк с собственным именем.

http://pravenc.ru/text/2561704.html

На книгу составили толкования церковные писатели и отцы Церкви: Феодор Мопсуестийский, прп. Ефрем Сирин, свт. Кирилл Александрийский, блж. Иероним Стридонский и блж. Феодорит Кирский . По вопросу о точной датировке упомянутых в Книге пророка Авдия событий разрушения Иерусалима (ст. 10-12) и последующего разгрома идумеев нет единого мнения. Иерусалим подвергался разграблению неоднократно: при Ровоаме (ок. 931/22-915/13) егип. фараоном Сусакимом (3 Цар 14. 26); при Иораме (ок. 848-841) филистимлянами и аравитянами (2 Пар 21. 16-17); при Амасии (ок. 800-783) израильским царем Иоасом (4 Цар 14. 13-17); при Иоакиме (609-598), Иехонии (598) и Седекии (597-587) вавилонянами (4 Цар 24. 1, 10-16; 2 Пар 36. 6-7, 10; Дан 1. 1-4),- поэтому одни библеисты датировали возникновение книги временем вскоре после 889 г. (И. К. Смирнов , П. А. Юнгеров Франц Делич ), др. (еп. Палладий (Пьянков) , В. П. Рыбинский ) относили стихи 10-14 к взятию Иерусалима Навуходоносором в 586 г. Последняя дата доминирует в научной традиции XX в. Особое внимание исследователи обращали на сходство пророчеств о Едоме пророков А. и Иеремии (Иер 49. 7-22), особенно Иер 49. 14-16 (ср. Авд 1-4) и Иер 49. 9-11 (ср. Авд 5-7). Близость этих текстов объясняется, с одной стороны, тем, что текст Иер 49 вторичен по отношению к Книге пророка Авдия (A. Deissler, W. Rudolph и др.). Это мнение может служить подтверждением позиции тех ученых, к-рые считали эту книгу древнейшей, т. к. к VI в. до Р. Х. она уже имела авторитет священного пророческого текста (П. Юнгеров). С др. стороны, пророки А. и Иеремия могли использовать один и тот же источник - письменный или устный (В. П. Рыбинский, H. Wolff и др.). Лит.: Феодорит Кирский, блж. Толкование на двенадцать пророков//Творения. М., 1857. Т. 5; Кирилл Александрийский, свт. Толкования на Малых пророков//Творения. Серг. П., 1893. Ч. 10; Иероним Стридонский, блж.//Творения. К., 1898. Т. 14; Ефрем Сирин, прп. Толкования на пророков Иезекииля, Даниила, Осию, Иоиля, Амоса, Авдия, Михея, Захарию, Малахию//Творения.

http://pravenc.ru/text/62666.html

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010