| Ο ερο καννες δν χουν ρλο τιμωρητικ, λλ θεραπευτικ. δηγον μ σφαλ τρπο στν ν Χριστ ζω. Εναι γραμμνοι σ χρνο νεσττα, γεγονς πο δεχνει τν διαχρονικτητ τους, τι σχουν σαε κα γι λους. Ερσθω ν παρδ, πς νομικς πολιτισμς τν ρθοδξων κρατν, χει πηρεασθε καρια π τος ερος καννες. Πολλς εεργετικς διατξεις χουν εσχωρσει σ νομοθετματα. μως δν μς διαφεγει –λλωστε τ ζομε στς μρες μας– τι σκοτειν κντρα θον τς κυβερνσεις στε ν πογυμννουν τν νομοθεσα π τν φιλνθρωπη κα φιλθεη πδραση τν ερν καννων. Σεβαστο πατρες κα γαπητο δελφο, Εμαστε λοι μρτυρες τς λαστικτητος τς φαρμογς τν καννων, τς κατ πκληση ξαγωγς τους π λογιν-λογιν φαρτρες, στε ν χρησιμοποιηθον ς καννια πρς ντιφρονοντας. δ τος πικαλονται, κε τος καταπατον. Καταστσεις λλοπρσαλλες, πο ταιριζουν μως στν ν πολλος λλοπρσαλλη κα σ ποστασα ερισκομνη π τν Χριστ ποχ μας. Μπως παναρεση το Οκουμενισμο, πο κατατργει τ σωθικ τς κκλησας πλον το ανος, δν εναι φανερ συνπεια τς μ φαρμογς τν καννων; μπως τ οκρανικ ζτημα δν διογκνεται ς μυρμηγκολων κα, π τν ατονητη παραδοχ τς μ παρξης τελεταρχικς χριτος σ χειροτνητους π δεκαετιν τελεσιδκως καθαιρεθντας π πατριαρχικ σνοδο, φθσαμε σμερα ν διακυβεεται κεραιτητα τς κκλησιολογας κα τς ντολογας τς κκλησιολογας μας ; Μπως δν χει ναχθε σ μεζον θμα ατ πο μ τν πλ φαρμογ τν ερν καννων κα τς κοινς λογικς δν θ εχε πασχολσει καννα μας ως τρα; πως διβολος διαβλλει κα ρανζεται ποσπασματικ χωρα π τς Γραφς τ ποα πομοννει κα δημιουργε τς αρσεις, τσι κα ποσπασματικ φαρμογ κποιων καννων τινν κα μ καθολικ φαρμογ τους πλι γνεται πλο στ χρια του γι ν φρει σγχυση στν κκλησα... VIII. κροτελετιο κεφλαιο π σα προηγουμνως κοστηκαν, δικαινεται γιος Νικδημος, ποος κατακλεοντας τ Προομιο το Πηδαλου λει: «Ο ερο καννες εναι τ ανια ρια, θεντο ο Πατρες μν κα ο νμοι ο πρχοντες ες τν ανα. λα ατ περιχονται στ βιβλο τοτο, τ Πηδλιον τς νοητς νης τς καθολικς κκλησας, δι μσου το ποου ατ κυβερνωμνη μ σφλεια, μεταφρει τος ν ατ νατες κα πιβτες, ερωμνους τ κα λακος, πρς τν κμαντον τς νω βασιλεας λιμνα». |
| 1061 Lib. III.: после приведенных слов выше (пр. 9) говорится: τε γε μν τινς ϑετασι τν πρς βραους, πρς τς Ρωμαων λησας ς μ Παλου οσαν ατν ντιλγεσϑαι φσαντες, ο δαιον αγνοεν. Lib. VI, 13.: χρηται (Климент Алекс.) δ ν ατος α τας π τν ντιλεγομνων γραφν μαρτυραις τς τε λεγομνης Σολομντος σοφας, α τς ησο το Σιρχ, α τς πρς βραιους πιστολς, τς τε Βαρνβα α Κλμεντος α οδα, и с. 14: Πσης τς ενδιαϑου γραφς… πεποηται διηγσεις (Климент Алекс.), μηδ τς ντιλεγομνας παρελϑν τν οδα λγω α τς λοιπς αϑολις, τν τε Βαρνβα α τν Πτρου λεγομνην πολ., α τν πρς βραους δ πιστολν Παλου μν εναι φησ . τ. λ. 1062 Epist. ad Africanum Opp. ed. B. vol. I. p, 20.: λλες τινα ϑλιβμενον π τς ες τατα ποδεξεως συγχρσασϑαι τ βουλματι τν ϑετοντων τν πιστολν, ς ο Παλου γεγραμμνην, πρς ν λλων λγων ατ δαν χρζομεν ες πδει το εναι Παλου τν πιςτολν. 1063 Он говорит в беседах на послание к Евреям по Евсев. I. с.: τι χαρατρ τς λξεως τς πρς βραους πιγεγραμμνης πιστολς ο χει τ ν λγ διωτιν το ποστλου, μολογσαντος αυτν διτην εναι τ λγω, τουτστι τ φρσει λλ στν πιστολ συνϑσι τς λξεως λληνιωτρα πς πιστμενος ρνειν φρσεων διαφορς μωλογσαι ν. πλιν τε α, τι τ νοματα τς πιστολς ϑαυμσι στι, α ο δετερα τν ποστολιν μολογουμνων γραμμτων, α τοτο ν συμφσαι εναι ληϑς πς προσχων τ ναγνσει τ ποστολι… γ δ ποφαινμενος εποιμ ν, τι τ μν νοματα το στν δ φρσις α σνϑεσις πομνημονεσαντς τινος τ ερημνα πο το διδασλου. ετις ον λησα νει τατην τν πιστολν ς Παλου ατη υδοιμτω α π τοτω. ο γρ ε ο ρχαοι νδρες ς Παλου ατν παραδεδασι. τς δ γρας τν πιστολν τ μν ληϑς ϑες οδεν. δ ες μς φϑσασα στορα π τινων δ, τι Λους γρας τ εαγγ. α τς πρξεις. 1064 Κα τν πρς βραους δ πιστολν Παλου μν εναι φησ, γγραφϑαι δ βρα φων, Λουν δ φιλοτμως ατν μεϑερμηνευσαντα, δοναι τος λλησιν. |
| τκους λαμβνων, ν καταδξητο τ δικον κρδος ες πτωχος ναλσαι κα το λοιπο το νοσματος τς φιλοχρηματας παλλαγναι, δεκτς στιν ες ερωσνην. Κανν ιε´ το Μεγλου Βασιλεου. Περ το μ κριβολογεν γραμματικν ν τ Γραφ κα περ τν ν τ η´ ψαλμ χθων. Θαυμζω δ σου τν γραμματικν κρβειαν π τς Γραφς παιτοντος κα λογιζομνου, τι ναγκασμνη στν λξις τς ρμηνεας τ αυτς εσημον κδιδοσης, ο τ κυρως π τς βρακς φωνς σημαινμενον μετατιθεσης. πε δ δε μ ργς παρελθεν τ π νδρς ζητητικο κινηθν πρβλημα, τ πετειν το ορανο κα ο χθες τς θαλσσης κα ν τ κοσμοποι τν ατν λαχον γνεσιν. κ τν δτων γρ ξχθη κα μφτερα τ γνη· τ δ ατιον, τι τατν στιν κατροις δωμα, τ μν γρ διανχται τ δωρ, τ δ πινχεται τ ρι, δι τοτο κοιν μν ατν επεμνσθη. Τ δ σχμα το λγου, ς μν πρς τος χθας καταλλλως πεδθη, ς δ πρς πντα τ ν δασι διαιτμενα, κα πνυ οκεως. Τ γρ πετειν το ορανο ποττακται τ νθρπ κα ο χθες τς θαλσσης· κα οκ ατο μνον, λλ κα πντα τ διαπορευμενα τρβους θαλασσν. Ο γρ ε τι νυδρον, τοτο κα χθς στιν, ς τ κητδη, φλαιναι κα ζγαιναι κα δελφνες κα φναι, κα προστι πποι κα κνες κα προνες κα ξιφαι κα ο θαλσσιοι βες, ε δ βολει, κα καλφαι κα κτνες κα τ στρακρινα πντα, ν οδν στι χθς, κα πντα διαπορεεται τρβους θαλασσν, ς εναι τρα τ γνη, πετειν ορανο, χθας θαλσσης, κα σα τν νδρων, τος χθσιν ντιδιαστελλμενα, διαπορεονται κα ατ τς τρβους θαλασσν. Κανν ις´ το Μεγλου Βασιλεου. Περ Νεεμν το Σρου. Περ τν κπεσουσν παρθνων, τν καθομολογησαμνων τν ν σεμντητι βον τ Κυρ, ετα δι τ ποπεσεν τος πθεσι τς σαρκς θετουσν τς αυτν συνθκας, ο μν Πατρες μν, πλς κα πρως συμπεριφερμενοι τας σθενεαις τν κατολισθαινντων, νομοθτησαν δεκτς εναι μετ τν νιαυτν, καθ μοιτητα τν διγμων, διαταξμενοι. μο δ δοκε, πειδ τ το Χριστο χριτι προοσα κκλησα κραταιοτρα γνεται κα πληθνεται νν τ τγμα τν παρθνων, προσχειν κριβς τ κατ ννοιαν φαινομν πργματι κα τ τς Γραφς διανο, ν δυνατν ξευρεν π το κολοθου· χηρεα γρ παρθενας λττων, οκον κα τ τν χηρν μρτημα πολλ δετερν στι το τν παρθνων. |
| § 4. Ο ουδαοι κατενουν μν τατα, λλ’ περηφανα κα φιλαυτα ατν παρρμα ατος μλλον ες γανκτησιν, α χαροαι ατν σκληρνοντο, ς το Φαρα, δι’ «ο παρλαδον ατν». πστολος Παλος δηλο τοτο διαρρδην βεβαιν τν νοχν ατν, «γνοοντες, λγει, τν το Θεο δικαιοσνην κα τν δαν δικαιοσνην ζητοντες στσαι, τ δκαιοσν το Θεο οχ πετγησαν». «Οκ γνοντο τκνα Θεο» διτι ξηκολοθουν παναπαυμενοι π τ δα ατν δυνμει κα ρνομενοι ν πιστεσωσιν ες τν Χριστν ς τν Σωτρα κα Κριον ατν δι στερθησαν τς π’ ατο προσενεχθεσης ατο ελογας. Περ τς σχυρογνωμοσνης δ κα πεθεας ατν τρανς μαρτυρε τ Ε´ κεφλαιον το μετρου Εαγγελου, ν Κριος μν λγει πρς τος πρς ατν προσερχομνους ουδαους: «ρευντε τς Γραφς, τι μες δοκετε ν ατας ζων ανιον χειν, κα κενα εσιν α μαρτιιροσαι περ μο κα ο θλετε λθεν πρς με, να ζων χητε.» Βλπομεν τι ποτενεται πρς ατος Κριος νταθα ς πρς νθρπους προσδοκντας τν ανιον ζων κα πιστεοντας ες ατν κατ τς Γραφς ατν, λλ’ οτινες οδλως ρμνευον, ς δει ατς κα δι τοτο οδεμαν εχον σωτηραν ρνομενοι πως δεγθσιν ατν παρ’ κενου , στις στν ατιος ατς «Ο θλετε λθεν πρς με, να ζων χητε». Ο θλετε λθεν πρς τν πηγν να ν ατ καθαρισθτε ο θλετε να ζητσητε τν θραν, δι’ ς κανο σεσθε ες τν ανιον ζων εσελθεν. Οοι φ’ αυτος κα π τ λαζονε ατν μλλον πεποιθτες οδλως πεθμουν ν δεχθσι τν σωτηραν «χριτι». κνουν να ταπεινωθσιν, πως πειτα ψωθσι, ζητοντες να ψωθσιν φ’ αυτν· εχον ν αυτος τν μωρν πεποθησιν κα καυχντο τι σαν δκαιοι κα οδενς χρεαν εχον. § 5. ησος λθεν να σσ τν νθρωπον π τς μαρτας, π το κρτους τς μαρτας· «καλσεις τ νομα ατο ησον· ατς γρ σσει τν λαν ατο π τν μαρτιν ατν. Κα ν ατς προσεκλει ατος να λβωσι τν ανιον ζων, κα πτει παρ’ ατν μετνοιαν, «τ γρ ψνια τς μαρτας θνατος», λγων «φρετε καρπος ξους τς μετανοας», οτοι οδλως προσεχον τος λγοις ατο· μλιστα κα μετ πολλς τς προθυμας θ κολοθουν τν ρχμενον κα πισχνομενον τν λευθρωσιν ατν π ζυγο ξνου, π τν χειρν το ρδου τν Ρωμαων· λλ τ παρπαν οκ σαν διατεθειμνοι ν κολουθσωσι τν λθντα κα παγγελλμενον τν παλλαγν ατν π το κρτους τς μαρτας, ζυγο, ο τ βρος οδλως σθνοντο, γνοονες τι φρον τ Σαταν προσφερον. |
| τι μν ον στι Θες, τος μν τς γας Γραφς δεχομνοις, τν τε Παλαιν κα Καινν Διαθκην φημ, οκ μφιβλλεται, οτε δ τος τν λλνων πλεστοις· ς γρ φημεν, γνσις το εναι Θεν φυσικς μν γκατσπαρται. πειδ δ τοσοτον σχυσεν το πονηρο κακα κατ τς τν νθρπων φσεως, στε κα τινας ες τ λογτατον κα πντων κακν κκιστον καταγαγεν τς πωλεας βραθρον, τ λγειν μ εναι Θεν, ν τν φροσνην μφανων εροφντης φη Δαυδ· «Επεν φρων ν καρδ ατο· οκ στιν Θες», ο μν ον το Κυρου μαθητα κα πστολοι τ Παναγ σοφισθντες Πνεματι κα τ ατο δυνμει κα χριτι τς θεοσημας ργαζμενοι τ τν θαυμτων σαγν πρς τ φς τς θεογνωσας κ το βυθο τς γνωσας ατος ζωγροντες νγον. μοως κα ο τοτων τς χριτος κα τς ξας διδοχοι, ποιμνες τε κα διδσκαλοι, τν φωτιστικν το Πνεματος χριν δεξμενοι τ τε τν θαυμτων δυνμει τ τε λγ τς χριτος τος σκοτισμνους φτιζον κα τος πεπλανημνους πστρεφον. μες δ ο μηδ τ τν θαυμτων μηδ τ τς διδασκαλας δεξμενοι χρισμα (ναξους γρ αυτος τ πρς τς δονς προσπαθε πεποικαμεν) φρε λγα τν παραδεδομνων μν π τν ποφητν τς χριτος περ τοτου διαλεξμεθα τν Πατρα κα τν Υν κα τ Πνεμα τ γιον πικαλεσμενοι. Πντα τ ντα κτιστ στιν κτιστα. Ε μν ον κτιστ, πντως κα τρεπτ· ν γρ τ εναι π τροπς ρξατο, τατα τ τροπ ποκεσεται πντως φθειρμενα κατ προαρεσιν λλοιομενα. Ε δ κτιστα, κατ τν τς κολουθας λγον, πντως κα τρεπτα· ν γρ τ εναι ναντον, τοτων κα το πς εναι λγος ναντος, γουν α διτητες. Τς ον ο συνθσεται πντα τ ντα, σα π τν μετραν ασθησιν, λλ μν κα γγλους τρπεσθαι κα λλοιοσθαι κα πολυτρπως κινεσθαι κα μεταβλλεσθαι; Τ μν νοητ, γγλους φημ κα ψυχς κα δαμονας, κατ προαρεσιν τν τε ν τ καλ προκοπν κα τν κ το καλο ποφοτησιν, πιτεινομνην τε κα φιεμνην, τ δ λοιπ κατ τε γνεσιν κα φθορν αξησν τε κα μεωσιν κα τν κατ ποιτητα μεταβολν κα τν τοπικν κνησιν. |
| 86 .strop.1.1 Τς σωφροσνης κρατρ, τ στμα τς σοφας κα βσις τν δογμτων, Βασλειος μγας, π σιν στρπτει νοερς· δετε ο ν κα στμεν ν τ οκ το θεο θερμς νατενζοντες, τος θαμασι τος τοτου τερπμενοι, σπερ λαμπηδνι 86 .strop.1.5 στραφθντες, τ το βου καθαρτικ πνεματι θαλφθντες, μιμομενοι ατο τν πστιν, τν ζσιν, τν ταπενωσιν, δι ς ο κος δεχθη φσεως θεο, πρς ν βοντες μλψωμεν· :“ Ορανοφντορ Βασλειε σιε.”: 86.strop.2.1 Ορανοφντωρ ψηλς στρψας ν τ κσμ ς λλος ωσφρος, τ σκτος πελανων τς πολυθου † μοινς, † πεσι παφλζων διστκτως κα μν, Βασλειε οδιμε, το γρμματος τν λην θομενος σπερ σαας, 86 .strop.2.5 καθαιρμενος τ χελη, ναμακτον θυσαν προσγων κυρ τ θε ν τξει γγλων προσμολ ν τ ερ θυς[ ια] στηρ σπεισας μν τς χριτος τς εσδους, : ορανοφντορ Βασλειε σιε.: 86 .strop.3.1 ποταγες τ θεκ ζυγ ν τ ζω σου, νχνευσας τος ρους τς θεας φρυκτωρας, σοφς νσπερων τος πιστος σπρον τν δογμτων, ν φρεσν θες δαψιλς περουσου δγματος, μελτ θεωρας νευρομενος, δγματα συμφλξας 86 .strop.3.5 τν βλασφμων, ερρχα, τ πνεματι νν τ παναγ· τν νων ν τριβ νεζων τος πλοις, τς γκλας σταθερς, πρσβυς, δεχθης, νω πρς ζων τν υμβατεων, : ορανοφντορ Βασλειε σιε.: 86 .strop.4.1 Τ τς τριδος στραπ τς φρνας κατηυγσθης κα πσας τς ασθσεις φυλξας μολντους, νος προβανων τν ζων, λην τν οσαν τς γραφς δικς, πιστς στορησμενος, εδ ς μ ε ναι λλην νπλασιν πλν τς ληθεας, 86 .strop.4.5 φρυκτωραν θου π σιν σχ σου τν βσιν τρμας χνεμων πεφυκ ς δος τος το λγου ες κατστασιν φρικτν τς φθαρσας· θεν μπνευσθες δεχθης φς τος ν κσμ, : ορανοφντορ Βασλειε σιε.: 86 .strop.5.1 τφου βου πιβς κα πστεως τρπτου κα λξεως τς θεας τν τρβον μνσθης το βασιλως κα θεο ν τ ορδν τν παθν σ προσριφθες δι λουτρο βαπτσματος· κενος γρ τν πλαι κατκλυσε κσμου μαρταν |
| Μ. θανσιος κατηγορηματικ ποφανεται τι «αρετικς στι συκοφντης κα κατγορος ληθεας. Αρεσις στν ψευδς πληψις το μ ντος». Πρπει ν κατανοσετε, Σεβασμιτατε, τι αρεση στερεται τς Θεας Χριτος. Κα ατ διτι δν χει «τν λον Χριστν» κα ρα δν διαφυλττει τν λη λθεια, τν καθολικ λθεια. αρεση εναι πορεα πρς τν πλεια κα χι πρς τν σωτηρα. ρθτατα χει γραφε: «Αρεσς στι περ πστεως οκ ληθς δξα. Αρετικς στιν τ ψεδος τς ληθεας ν πστει προτιμν». Εναι κρμα ν κοωμε π χελη ρθοδξου ρχιερως ατς τς ντιορθδοξες πψεις. Κα τοτο διτι ς ποιμν τς ρθοδξου κκλησας, τς Μας, γας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησας μας, πρπει ν μολογτε τν ρθδοξη λθεια. γπη, γι ν εναι ντολογικ, πρπει ν ερσκεται ντς το χρου τς ληθεας. αρεση, ποα στερεται τς Θεας Χριτος κα ρα δν χει τν Θενθρωπο Κριο, ποος εναι λθεια δν εναι κκλησα. ς κ τοτου ο Οκουμενικς Σνοδοι στχο τους εχαν ν διατηρσουν τν ρθδοξη πστη κα τν Μα κκλησα λβητη π κθε αρεση. Μ ατν Σας τν θση ναιρετε λες τς Οκουμενικς Συνδους. Κα πλι Μ. θανσιος βροντοφωνζει: «γπα πντα νθρωπον• κα ερνευε μετ πντων, χωρς αρετικν• γρ αρετικς λκος στ τς το Χριστο πομνης, κα το ντιχρστου πρδρομος». «τλας» τς ρθοδοξας Μρκος Εγενικς λγει τ ξς γι τν Παπισμ: «Τς τν Δυτικν διδασκλων φωνς οτε γνωρζω οτε παραδχομαι, τεκμαιρμενος τι διεφθαρμνοι εσ κα παργγραπτοι». ν ποκαλτε «καυγατζ» κενον πο περασπζεται τν ποκαλυφθεσα λθεια, μθετε, Σεβασμιτατε, τι «κρεττων παινετς πλεμος ερνης χωριζοσης Θεο• κα δι τοτο τν πραν μαχητν πλζει τ Πνεμα, ς καλς πολεμεν δυνμενον», κατ τ Γρηγοριαν λγιο. Σεβασμιτατε, πρπει ν παραδεχθτε τι ατ πο επατε εναι πρωτοφαν κα τελεως ντιορθδοξα. Πρπει σντομα ν τ νακαλσετε, γι τν λγο τι εσθε πσκοπος κα κηρσσοντας τ ντθετα τν σων χουν κηρξει ο αθεντικο ρμηνευτς τς γας Γραφς, ο γιοι Πατρες τς κκλησας μας, ατομτως θτετε τν αυτν Σας κτς τς ρθοδξου κκλησας μας. |
| Ε δ τις μν, μ πληρσας τν χρνον τν κ τν καννων φωρισμνον, ξοδεοι το βου, κελεει τν Πατρων φιλανθρωπα, μετασχντα τν γιασμτων, μ κενν το φοδου πρς τν σχτην κενην κα μακρν ποδημαν κπεμφθναι. Ε δ μετασχν το γισματος πλιν ες τν ζων πανλθοι, ναμνειν τν τεταγμνον χρνον, ν κεν τ βαθμ γενμενον, ν ν πρ τς κατ νγκην ατ δοθεσης κοινωνας. Κανν ς´ το Γρηγορου Νσσης. Περ ληστν κα λαθροκλεπτν. Τ δ τερον εδος τς εδωλολατρας, οτω γρ νομζει τν πλεονεξαν θεος πστολος, οκ οδ πως θερπευτον π τν Πατρων μν παρφθη, κατοι γε δοκε τ τοιοτον κακν τς τριττς ν τ ψυχ καταστσεως πθος εναι. Κα γρ λογισμς τς το καλο κρσεως μαρτνων, ν τ λ τ καλν εναι φαντζεται, ο πρς τ λον ναβλπων κλλος. Κα πιθυμα πρς τ κτω ε, το ληθος ρεκτο πορρουσα. Κα φιλνεικς τε κα θυμδης διθεσις, πολλς τς τοιατης μαρτας τς φορμς λαμβνει. Κα, τ λον επεν, συμφωνε τοιατη νσος τ ποστολικ τς πλεονεξας ρ. γρ θεος πστολος, ο μνον ατν εδωλολατραν, λλ κα ρζαν πντων τν κακν πεφνατο. Κα μως τ τοιοτον εδος παρφθη τς νσου νεπσκεπτν τε κα τημλητον, δι κα πλεονζει κατ τς κκλησας τ τοιοτον ρρστημα, κα οδες τος π τν κλρον γομνους περιεργζεται, μπως τ τοιοτ εδει τς εδωλολατρας κατεμινθησαν. λλ περ μν τοτων, δι τ παρεσθαι τος Πατρσιν μν, ρκεν γομεθα τ δημοσ τς διδασκαλας λγ, πως ν ον τε θεραπεειν, σπερ τιν πθη πληθωρικ τς πλεονεκτικς ρρωστας δι το λγου καθαροντες. Μνην δ τν κλοπν κα τν τυμβωρυχαν κα τν εροσυλαν πθη νομζομεν, δι τ οτως κ τς τν Πατρων κολουθας τν παρδοσιν μν περ τοτων γενσθαι, κατοι γε παρ τς θεας Γραφς κα πλεονασμς κα τκος τν πειρημνων στ, κα τ κ δυναστεας τινς τ δ κτσει προσαγαγεν τ λλτρια, κν ν προσχματι πραγματεας τ τοιοτον τχ γινμενον. πειδ τονυν τ καθ μς ες ξουσαν καννων οκ ξιπιστον, τν π τν μολογουμνως πηγορευμνων κακονικν κρσιν δη τος ερημνοις προσθσομεν. |
| ποταμς οτος νραστος, ποταμς ο δροσζων, λλ φλογζων τος νμασιν. π τν ποταμν κε τοτον μες καϑσαντες ϑρηνσαμεν, αχμλωτοι τχα γεγοντες τ πϑει κα τν ες Βαβυλνα πρην παγομνων π τς ντεϑεν συγχσεως ϑλιτεροι· κα σαμεν 692 δν π γς κενης τς λλοτρας, οχ οαν χϑς που κα πρτριτα παρ τ καϑ’ μς Σιν δομεν προπμποντες μετ κρτων κα δν εκτηρων π τν κατ βαρβρων μχην τν ατοκρτορα, λλ πενϑρη κα σκυϑρωπν κα οαν ϑλει τ λυπρ χωρα κα βσκανα κα τν καλν νεπδεκτα. γεραμεν ϑρνον μγαν, κλασαμεν περ τς χϑας το ποταμο κα δακρων μβρους τοτ κατεσταλξαμεν, κα τ μηδεμαν μν ανδα πρς δροσισμν το πϑους χαρισαμν φϑονερ ποταμ πολλς ατ τς πδακας πεχορηγσαμεν, κα νν βαϑυδνης ντως υνδακς π τς τν 693 δακρων περβολς κα μακρ πολυκρουντερος αυτο. τχα κα χρυσοδνην τις ατν κ τν βασιλικν δακρων καλσειεν, σα πολλ τς χρυσς κεφαλς κενης κα τν μμτων τν βασιλικν κατερργησαν. 7. σκυϑρωπς μρας κενης, καϑ’ ν τς κτνας κρυψεν φωσφρος κα σελνη τ αυτς φγγος οκ δωκεν· καϑ’ ν ατοκρτωρ, μτερος λιος, κα κατ σελνην λμπουσα βασιλς τς τς βασιλικς σο δξης κτνας κα το προσπου τς χριτας κα βαρν τινα τν χειμνα πνϑους αυτος σχεδισαντες κα λην τν ψυχν τ ϑυμ κατανεφσαντες ετος δακρων αγδαους περ τν φλτατον νεψιν πεστλαξαν. τν ττε ϑρνων κα στεναγμν· τς τν δακρων περβολς· πντες γρ τ βασιλε συμμεϑαρμοσϑντες, οχ ο προσγενες τ κειμν μνον κα σοι τς το βασιλεου κα χρυσας ντως σειρς, λλ κα πν γνος κα τχη πσα κα λικα κα σον τυχε παρν το στρατεματος, πσχοντι συνπασχον τ δεσπτ κα ψο τν φωνν πραν κα μγαν κοπετν συνεστσαντο, κα ν κλλιστος Κομνηνς κα κοιν ϑρηνομενος παρ πντων κα παρ’ κστου ζητομενος. κα να μετ τς Γραφς 694 ς π τ πλαι συμφορ ϑρηνσω τς ερουσαλμ, γνετο μγα πνϑος, κα ρχοντες στναξαν κα πρεσβται· παρϑνοι κα νεανσκοι σϑνησαν κα τ κλλος τν γυναικν λλοιϑη· δελφ δ κα νμφη, τ καλλιστεα το ϑλεος, λιδες 695 σαν π Φαϑοντι κα βλζουσαι κρουνος μτρους δακρων κα τν δελφν λοφυρμεναι κεμενον. |
| Κοινν πργραμμα διδασκαλας δν πρχεν, οτε κοιν διεθυνσις τν Σχολν. Τατα πντα ξηρτντο κ τν κασταχο διδασκλων, κ τς μορφσεως κα καντητος ατν. Συνθως μως διδσκοντο ν ατας ο παδες γραφν κα νγνωσιν κ τν κκλησιαστικν βιβλων κα τς γας Γραφς, ριθμητικν, νιαχο δ, πρς τοτοις, στοιχεα στορας κα φυσικς. διρκεια τν σπουδν ξηρττο κ τς προδου κστου μαθητο, παρατεινομνη συνθως π τρα, τσσαρα κα πντε τη (15) . Νικλαος Σοφιανς λεγε περ τν νων τι «ο περισστεροι γενειζουν ες τ σχολεον» (16) . π τν μσων το ιστ " . ανος ρξαντο δρυμενα τ λεγμενα «λληνικ σχολεα», «Μουσεα», «λληνομουσεα», τινα κα «Γυμνσια» βραδτερον καλοντο. ν ατος διδσκοντο διαλεκτικ, ρητορικ κα θικ, ρμηνεα πεζν κα ποιητν λλνων θνικν κα χριστιανν συγγραφων, ρμηνεα τς γας Γραφς κατ τος Πατρας τς κκλησας κα λοιπς κκλος τν μαθημτων τς θραθεν κα ερς παιδεας, κατ πργραμμα ρισμνον (17) . λλ " φαρμογ το προγρμματος ξηρττο κ το διδσκοντος, στις συνθως το ες κα μνος, χων βοηθν να τν κανωτρων μαθητν. Τοιατα παιδευτρια πρχον ν πσαις σχεδν τας λληνικας πλεσιν, κμζοντα κατ τν ιζ " . ανα, σατως ν ασ κα Βουκουρεστ (18) , ν τας νετοκρατουμναις πλεσιν, ν ατ τ νετ, ν Παταβ κα λλαχο, που πρχον λληνες (19) . Τ δ πρς προσηλυτευτικος σκοπος δρυθν ν Ρμ Κολλγιον το γου θανασου ο μικρν συνετλεσεν ρνητικς ες τν καθλου το λληνικο Γνους πνευματικν ναπτυξιν (20) . Τατην δ " νθρμως πεστριξε κατ τν φεξς ανα Κριλλος Λοκαρις, πολτλας Πατριρχης Κωνσταντινουπλεως, μγα μρος τς κτκτου δραστηριτητος ατο ες ατν κα τν παιδεαν καθλου φιερσας. Συνπεσε δ " π " ατο ν μφανισθ κα διδσκαλος διαπρεπστατος, Θεφιλος Κορυδαλλες, ν προσκαλσας ξ θηνν, που τως δδασκε, κατστησε διευθυντν τς Πατριαρχικς καδημας Λοκαρις. Κορυδαλλες πρξε, κατ τν Εγνιον Βολγαριν, «οκ μυδρν στρον φιλοσοφας» γνετο δ πρτος εσηγητς παρ " μν τς διδασκαλας τν φιλοσοφικν μαθημτων ν τας Σχολας, πολλαχο διδξας κα μεγλως φελσας τος λληνας (26) . |
|
|
