| Μ συνιντες τς Γραφς, πλανσθε πντες μες βραοι νομοι· ντως γρ λθε Χριστς, κα πντας φτισε, κα ν μν δειξε πολλ σημεα κα τερστια, κα μτην ρνεσθε τν ντως ζων. ν ργον δειξα μν, κα πντες δη θαυμζετε, νκραζε τος ουδαοις Χριστς, μες περιτμνετε, κα ν Σαββτ νθρωπον, φησν, μο δ τ γκαλετε λοιπν, γεραντι λγ Παρλυτον; ργα ποησα πολλ, κα δι ποον ργον λιθζετ με; τος ουδαοις Χριστς, λγχων νκραζεν· τι νθρωπον γι λον λγ ποησα; μ κρνετε κατ ψιν νθρωποι. ν ποστλοις νεργν, κα ν Προφταις ατς παναπαυμενος, μετ το Πνεματος, τ χραντον γννημα, τς πατρικς φσεως Χριστ, τ θνη πρς σν πγνωσιν, νγες τν σημεων σου. Δξα... Τρις μριστε μονς, ναρχε Πτερ, Υ, κα Πνεμα γιον ν μονδι Τρις, μτιμε, σνθρονε, ζωοποι, κτιστε Θε, σζε τος νυμνοντς σε, κα σαι κινδνων κα θλψεων. Κα νν ... Θεοτοκον ν γαστρ σου τν Θεν, περιγρπτως χωρσασα Θενυμφε, Παρθενομτορ γν μ πασ πρεσβεουσα πρ μν, πως δι σο υσθμεν τν περιστσεων· πρς σ γρ ε καταφεγομεν. Καταβασα « Προφτης ββακομ, τος νοερος φθαλμος προερα Κριε, τν παρουσαν σου· δι κα νκραζεν· π Θαιμν ξει Θες· Δξα τ δξ σου Χριστ, δξα τ συγκαταβσει σου». Κανν α, δ ε, τς Μεσοπεντηκοστς χος δ Ερμς «Σ Κρι μου φς, ες τν κσμον λλυθας, φς γιον πιστρφων, κ ζοφδους γνοας, τος πστει νυμνοντς σε». Τν θεων ορτν, τν μεστητα φθσαντες, τ τλειον τς νθου, ρετς ξασκσαι, σπουδσωμεν θεφρονες. ς ντως ερ παροσα πανγυρις· μεστητα τν μεγστων, ορτν γρ ρζει, κα λμπει μφοτρωθεν. Θεοτοκον Νος ρχαγγελικς οκ σχει νοσα σου, τν φραστον κ Παρθνου, κα πανχραντον τκον, Σωτρ μου πολυλεε. Κανν β, δ ε, τς ορτς χος πλ. δ Κριε, Θες μν Θαμασι κατεκσμησας, τος, ποστλους σου, τρασιν μεγλυνας τος Μαθητς ν παντ τ κσμ, δοξσας Σωτρ μν, κα δος ατος τν βασιλεαν σου. παντα κατεφτισαν, τς γς τ πρατα θαματι κα διδγμασιν ο Μαθητα, κα ποικλοις τρποις, τν λγον κηρξαντες, Χριστ Σωτρ τς βασιλεας σου. |
| Ετα ξιλεομενος πρ αυτο τ θεον, λγει· ν πλθει μαρτιν μεμολυσμνον μ με ξουδενσ, Δσποτα Κριε Θες μν· δο γρ προσλθον τ θεφ τοτ κα πουραν μυστηρ σου οχ ς ξιος πρχων, λλ’ ες τν σν φορν γαθτητα· φημ σοι τν φωνν, Θες λσθητ μοι τ μαρτωλ· μαρτον ες τν ορανν κα νπιν σου κα οκ εμ ξιος ντοφθαλμσαι τ ερ σου τατ κα πνευματικ τραπζ, φ’ μονογενς σου Υς κα Κριος μν ησος Χριστς μο τ μαρτωλ κα κατεστιγμν πσ κηλδι, μυστικς πρκειται ες θυσαν. Δι τατην σοι τν κεσαν κα εχαρισταν προσγω το καταπεμφθνα μοι τ Πνεμ σου τ Παρκλητον νισχον κα καταρτζον με πρς τν λειτουργαν τατην κα τν παρ σο μοι τ λα παγγελθεσαν φωνν κατακρτως τατην ποφθγξασθαι καταξωσον ν Χριστ ησο τ Κυρ μν, μεθ’ ο ελογητς ε σν τ παναγ, γαθ, ζωοποι κα μοουσ σου Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. Αμν. Ετα ερες παραλαμβνων κ τς γας Τραπζης τς Αγας Γραφς κα δδων ατς τ Διακν, προπορευμενου λαμπαδηφρου, ξρχεται το ερο κα ποιεται εσοδον πρς τς βασιλικς πλας. Ετα νοιγομνων τν βασιλικν πυλν λγει κφνως· Δξα τ Πατρ κα τ Υ κα τ γ Πνεματι, τ τριαδικ κα νια φωτ τς Θετητος, τς ν Τριδι μοναδικς παρχοσης κα διαιρομενης διαιρτως· Τρις γρ, ες Θες παντοκρτωρ ο τν δξαν ο ορανο διηγονται, δ γ τν ατο δεσποτεαν, κα θλασσα τ ατο κρτος, κα πσα ασθητ κα νοητ κτσις τν ατο μεγαλειτητα κηρττει πντοτε· τι ατ πρπει πσα δξα, τιμ, κρτος, μεγαλωσνη τε κα μεγαλοπρπεια, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. Αμν. Εεργτα κα Βασιλε τν ανων κα τς κτσεως πσης Δημιουργ, πρσδεξαι προσιοσν σοι δι το Χριστο σου τν κκλησαν σου, κστ τ συμφρον κπλρωσον, γαγε πντας ες τελειτητα κα ξους μς πργασαι τς χριτος το γιασμο σου, πισυνγων μς ν τ γ σου καθολικ κα ποστολικ Εκκλησ, ν περιεποισω τ τιμ αματι το μονογενος σου Υο, Κυρου δ κα Σωτρος μν ησο Χριστο, μεθ’ ο ελογητς ε κα δεδοξασμνος, σν τ παναγ κα γαθ κα ζωοποι σου Πνεματι, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. Αμν. |
| Αινομεν, ευλογομεν, κα προσκυνομεν τν Κριον Καταβασα κστηθι φρττων ουραν, κα σαλευθτωσαν τ θεμλια τς γς, ιδο γρ εν νεκρος λογζεται, ο εν υψστοις οικν, κα τφω σμικρ ξενοδοχεται, ν Παδες ευλογετε, Ιερες ανυμνετε, λας υπερυψοτε, εις πντας τος αινας. Ωδ θ " Ο Ειρμς Μ εποδρου μου Μτερ, καθορσα εν τφω, ν εν γαστρ νευ σπορς, συνλαβες Υιν, αναστσομαι γρ κα δοξασθσομαι, κα υψσω εν δξη, απαστως ως Θες, τος εν πστει κα πθω σε μεγαλνοντας. Επ τ ξνω σου τκω, τς οδνας φυγοσα, υπερφυς εμακαρσθην, ναρχε Υι, νν δ σε Θε μου, πνουν ορσα νεκρν, τ ρομφαα τς λπης, σπαρττομαι δεινς, αλλ " ανστηθι, πως μεγαλυνθσωμαι. Γ με καλπτει εκντα, αλλα φρττουσιν δου, οι πυλωρο, ημφιεσμνον, βλποντες στολν, ημαγμνην Μτερ, τς εκδικσεως, τος εχθρος εν Σταυρ γρ, πατξας ως Θες, αναστσομαι αθις κα μεγαλνω σε. Αγαλλισθω η Κτσις, ευφραινσθωσαν πντες οι γηγενες, ο γρ εχθρς εσκλευται δης, μετ μρων Γυνακες προσυπανττωσαν, τν Αδμ σν τ Εα, λυτρομαι παγγεν, κα τ τρτη ημρα εξαναστσομαι. Καταβασα Μ εποδρου μου Μτερ, καθορσα εν τφω, ν εν γαστρ νευ σπορς, συνλαβες Υιν, αναστσομαι γρ κα δοξασθσομαι, κα υψσω εν δξη, απαστως ως Θες, τος εν πστει κα πθω σε μεγαλνοντας. Απολυτκιον χος β " τε κατλθες πρς τν θνατον, η Ζω η αθνατος, ττε τν δην ενκρωσας τ αστραπ τς θετητος, τε δ κα τος τεθνετας εκ τν καταχθονων ανστησας, πσαι αι Δυνμεις τν επουρανων εκραγαζον, Ζωοδτα Χριστ ο Θες ημν δξα σοι. Εκτενς κα Απλυσις μετ το Ο Αναστς εκ νεκρν ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ " χος βαρς Ιδο σκοτα κα πρω, κα τ πρς τ μνημεον Μαρα στηκας, πολ σκτος χουσα τας φρεσν; υφ " ο πο τθειται ζητες ο Ιησος. Αλλ " ρα τος συντρχοντας Μαθητς, πς τος οθονοις κα τ σουδαρω, τν Ανστασιν ετεκμραντο, κα ανεμνσθησαν τς περ τοτου Γραφς. Μεθ " ν, κα δι " ν κα ημες, πιστεσαντες, ανυμνομν σε τν ζωοδτην Χριστν. χος πλ. α " Δετε λβετε φς εκ το ανεσπρου φωτς, κα δοξσατε Χριστν, τν αναστντα εκ νεκρν. |
| χος δ Λμνην ξρανας παθημτων, τς Αμορροοσης φ κρασπδου σου, λψομαι φεσιν γκλημτων, διστκτ πστει σοι προσερχμενος. Δξαι κμ ς κενην, κα ασα μου τ λγος. Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. χος δ Μλλεις καθζεσθαι π θρνου, ποισας λγ τν ορανν κα τν γν, μλλομεν παντες παραστναι, ξαγγλλοντς σοι τς μαρτας μν, πρ τς μρας κενης, ν μετανο με δξαι. Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. χος δ Νεσον τ μματι τ εσπλγχν, κα γενο μοι λεως μνε Σωτρ, νματα δρησαι αμτων, τ θλ μου κα ταλαιπρ ψυχ, πσμηξον κ το που, τν ργων μου να μλψω· Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. χος δ Ξφη ητρπισεν Βελαρ, κθηρεσαι σπεδων τν ταπεινν μου ψυχν, ξνον ποησ με Οκτρμον, φωτισμο τς γνσεως το προσπου σου. κραταις ν σχ, τοτου σκευν ρπασν με· Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. χος β Στχ.Πρς σ ρα τος φθαλμος μου, τν κατοικοντα ν τ οραν. δο, ς φθαλμο δολων ες χερας τν κυρων ατν, ς φθαλμο παιδσκης ες χερας τς κυρας ατς, οτως ο φθαλμο μν πρς Κριον τν Θεν μν, ως ο οκτειρσαι μς. λος τος πθεσιν δουλθην, γκαταλεψας νμον κα θεας γραφς, λον με ασαι εεργτα, δι μ κατ μ γεγονς γαθ, πστρεψν με οκτρμον, τν παθν καθαιρτης. Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. Στχ.λησον μς, Κριε, λησον μς, τι π πολ πλσθημεν ξουδενσεως, π πλεον πλσθη ψυχ μν, τ νειδος τος εθηνοσι, κα ξουδνωσις τος περηφνοις. Πρνη τος δκρυσι καταβρχει, τος χρντους τε κα τιμους πδας σου, πντας προτρπουσα το προστρχειν, κα λαμβνειν λσιν τν γκλημτων ατν. Ατς τν πστιν παρσχου, κμο Σωτρ του βον σοι, Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. Δξα σοι, Θες μν, δξα σοι πον καθρισον τς ψυχς μου, δι μ πτωχεσας κα νηπισας σαρκ, ανδα λους σου καταπμψας, τ σθενε κα τεθλασμν Χριστ, ππλυνον κ το που, τρευσον σθενοντα. Κριε, πρν ες τλος πλωμαι, σσν με. |
| 19) «Κα ατη στν μαρτυρα το ωννου τε πστειλαν ο ουδαοι ξ εροσολμων ερες κα Λευτας να ρωτσωσιν ατν, Σ τς ε; 20) Κα μολγησεν κα οκ ρνσατο· κα μολγησεν, τι οκ εμ Χριστς. 21) Κα ρτησαν ατν, Τ ον; λας ε σ κα λγει Οκ εμ. προφτης ε σ; Κα πεκρθη. Ο. 22) Επον ον ατ. Τς ε να πκρισιν δμεν τος πμψασιν μς· τ λγεις περ σεαυτο; 23) φη γ φων βοντος ν τ ρμ. Εθνατε τν δν Κυρου· καθς επεν σαας προφτης» (ΙΩΑΝΝ. α´ 19–23). § 1. Βαπτιστς ωννης, υς το Ζαχαρου, ξιωθες γενεσθαι Πρδρομος το Υο κα Λγου το Θεο κρυττεν ν τ ουδα προσκαλν πντας ες μετνοιαν, «πρν λθεν τν μραν Κυρου, τν μεγλην κα πιφαν», «Μετανοετε, λγων, γικε γρ βασιλεα τν ορανν». Τ κατ τν θαυμαστν ατο γννησιν γνωστ εσιν κ το εαγγελιστο Λουκ. «Ατς δ ωννης εχε τ νδυμα ατο π τριχν καμηλου, κα ζνην δερματνην περ τν σφν ατο· δ τροφ ατο ν κρδες κα μλι γριον». Πολλο βλποντες ατν βαπτζοντα κα μετνοιαν κηρττοντα ρτων ατν λγοντες, «Σ τς ε; Τ ον; λας ε σ»; «Σ ε μλλων λυτροσθαι. τν σραλ»; Σ ε λας μλλων κατ τς Γραφς «λφεν πρτον»; « προφτης ε σ»; λλ’ Πρδρομος ωννης τ πρς τατα ποκρνετα ατος; «Οκ εμ γ Χριστς». Τ δ κ τς ποκρσεως τατης το ωννου ξγεται; κρα ατο φιλαλθεια μ θλοντος να ρπσ τν δξαν το Χριστο, λλ τοναντον πσαν περ ατο ς Μεσσου δαν το λαο ποκροοντος, καθ λγει θεος Χρυσστομος. «Τοτο οκτου εγνμονος, μ μνον μ ρπαζειν δξαν δεσποτικν, λλ κα διακροεσθαι διδομνην παρ τν πολλν». § 2. ωννης οκ ν Χριστς, οδ θλησεν να ντιποιθ τ ντως μγα κα πσημον νομα το λιο, κατοι «προει ... ν πνεματι κα δυνμει λιο, πιστρφων καρδας πατρων π τκνα κα πειθες ν φρονσει δικαων, τοιμζων Κυρ λαν κατεσκευασμνον». Οκ ν προφτης π Θεο ποσταλες να προειπ τ μλλοντα· οκ ν Προφτς κενος, περ ο Μωυσς λγει, «Προφτην μν ναστσει Κριος Θες κ τν δελφν μν, ς μ· ατο κοσεσθε», λλ ν κενος, ες ν ν προφητεα το σαου κατ γρμμα πληρθη· «ν φων βοντος ν τ ρμ τοιμσατε τν δν Κυρου, εθεας ποιετε τς τρβους ατο». |
| Κα πλιν λγει· Κα πιστεεις ατ; Κα ποκρνεται· Πιστεω ατ, ς Βασιλε κα Θε. Κα λγει τ Σμβολον τς πστεως· Πιστεω ες να Θεν, Πατρα Παντοκρτορα, Ποιητν ορανο κα γς, ρατν τε πντων κα ορτων. Κα ες να Κριον ησον Χριστν, τν Υν το Θεο, τν μονογεν, τν κ το Πατρς γεννηθντα πρ πντων τν ανων. Φς κ Φωτς, Θεν ληθινν, κ Θεο ληθινο, γεννηθντα, ο ποιηθντα, μοοσιον τ Πατρ, δι ο τ πντα γνετο. Τν δι μς τος νθρπους κα δι τν μετραν σωτηραν κατελθντα κ τν ορανν κα σαρκωθντα κ Πνεματος γου κα Μαρας τς Παρθνου κα νανθρωπσαντα. Σταυρωθντα τε πρ μν π Ποντου Πιλτου, κα παθντα κα ταφντα. Κα ναστντα τ τρτ μρ κατ τς Γραφς. Κα νελθντα ες τος ορανος κα καθεζμενον κ δεξιν το Πατρς. Κα πλιν ρχμενον μετ δξης, κρναι ζντας κα νεκρος· ο τς βασιλεας οκ σται τλος. Κα ες τ Πνεμα τ γιον, τ Κριον, τ Ζωοποιν, τ κ το Πατρς κπορευμενον, τ σν Πατρ κα Υ συμπροσκυνομενον κα συνδοξαζμενον, τ λαλσαν δι τν Προφητν. Ες Μαν, γαν, Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν. μολογ ν Βπτισμα ες φεσιν μαρτιν. Προσδοκ νστασιν νεκρν. Κα ζων το μλλοντος ανος. μν. Κα ταν πληρσ τ γιον Σμβολον, λγει πλιν πρς ατν κ τρτου· Συνετξω τ Χριστ κ.λπ., ποκρινομνου καθ καστον το Κατηχουμνου το ναδχου, ς ερηται. ρωτηθντος δ τρς, κα κ τρτου επντος τ γιον Σμβολον, ρωτ ατν κ τρτου· Συνετξω τ Χριστ; Κα ποκρνεται· Συνεταξμην. Κα λγει ερες· Κα προσκνησον ατ. Κα προσκυνε λγων· Προσκυν Πατρα, Υν, κα γιον Πνεμα, Τριδα μοοσιον κα χριστον. ερες, κφνως· Ελογητς Θες, πντας νθρπους θλων σωθναι κα ες πγνωσιν ληθεας λθεν, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. μν. Κα οτως πεχεται λγων· Το Κυρου δεηθμεν. Δσποτα, Κριε, Θες μν, προσκλεσαι τν δολν σου (τνδε) πρς τ γιν σου φτισμα, κα καταξωσον ατν τς μεγλης τατης χριτος το γου σου Βαπτσματος. |
| Κα ταν επ τρς, ρωτ πλιν ερες τν βαπτιζμενον. πετξω τ Σαταν; Κα ποκρνεται Κατηχομενος νδοχος ατο. πεταξμην. Κα ταν επ τρς, λγει ερες· Κα μφσησον, κα μπτυσον ατ. Κα τοτο ποισαντος, στρφει ατν ερες κατ νατολς, κτω τς χερας χοντα κα λγει ατ τρς. Συντσσ τ Χριστ; Κα ποκρνεται Κατηχομενος νδοχος, λγων· Συντσσομαι. (κ τρτου) Ετα πλιν λγει ατ ερες κ τρτου. Συνετξω τ Χριστ; Κα ποκρνεται. Συνεταξμην. Κα πλιν λγει· Κα πιστεεις ατ; Κα ποκρνεται. Πιστεω ατ, ς Βασιλε κα Θε. Κα λγει τ Σμβολον τς πστεως· Πιστεω ες να Θεν, Πατρα, Παντοκρτορα, ποιητν ορανο κα γς, ρατν τε πντων κα ορτων. Κα ες να Κριον ησον Χριστν, τν υν το Θεο τν Μονογεν, τν κ το Πατρς γεννηθντα πρ πντων τν ανων. Φς κ φωτς, Θεν ληθινν κ Θεο ληθινο, γεννηθντα, ο ποιηθντα, μοοσιον τ Πατρ, δι’ ο τ πντα γνετο. Τν δι’ μς τος νθρπους κα δι τν μετραν σωτηραν κατελθντα κ τν ορανν κα σαρκωθντα κ Πνεματος γου κα Μαρας τς Παρθνου κα νανθρωπσαντα. Σταυρωθντα τε πρ μν π Ποντου Πιλτου κα παθντα κα ταφντα. Κα ναστντα τ τρτ μρ κατ τς Γραφς. Κα νελθντα ες τος Ορανος κα καθεζμενον κ δεξιν το Πατρς. Κα πλιν ρχμενον μετ δξης κρναι ζντας κα νεκρος· ο τς βασιλεας οκ σται τλος. Κα ες τ Πνεμα τ γιον, τ Κριον, τ Ζωοποιν, τ κ το Πατρς κπορευμενον, τ σν Πατρ κα Υ συμπροσκυνομενον κα συνδοξαζμενον, τ λαλσαν δι τν Προφητν. Ες Μαν, γαν, Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν. μολογ ν Βπτισμα ες φεσιν μαρτιν. Προσδοκ νστασιν νεκρν. Κα ζων το μλλοντος ανος. μν. Κα ταν πληρσ τ γιον Σμβολον, λγει πλιν πρς ατν κ τρτου· Συνετξω τ Χριστ; Κα ποκρνεται· Συνεταξμην. Κα λγει ερες· Κα προσκνησον ατ. Κα προσκυνε λγων· Προσκυν Πατρα, Υν, κα γιον Πνεμα, Τριδα μοοσιον κα χριστον. Ελογητς Θες, πντας νθρπους θλων σωθναι κα ες πγνωσιν ληθεας λθεν, νν κα ε κα ες τος ανας τν ανων. |
| Λανθνει γρ ατος τοτο θλοντας τι ορανο σαν κπαλαι κα γ ξ δατος κα δι δατος συνεστσα τ το Θεο λγ· δι ν ττε κσμος δατι κατακλυσθες πλετο· ο δ νν ορανο κα γ τ ατο λγ τεθη- σαυρισμνοι εσ πυρ τηρομενοι ες μραν κρσεως κα πωλεας τν σεβν νθρπων. Εν δ τοτο μ λανθαντω μς, γαπητο, τι μα μρα παρ Κυρ ς χλια τη, κα χλια τη ς μρα μα. Ο βραδνει Κριος τς παγγελας, ς τινες βραδτητα γονται, λλ μακροθυμε ες μς, μ βουλμενς τινας πολσθαι, λλ πντας ες μετνοιαν χωρσαι. Ηξει δ μρα Κυρου ς κλπτης ν νυκτ, ν ο ορανο οιζηδν παρελεσονται, στοιχεα δ καυσο- μενα λυθσονται, κα γ κα τ ν ατ ργα κατακασεται. Τοτων ον πντων λυομνων ποταπος δε πρχειν μς ν γαις ναστροφας κα εσεβεαις, προσδοκντας κα σπεδοντας τν παρουσαν τς το Θεο μρας, δι ν ορανο πυρομενοι λυθσονται κα στοιχεα καυσομενα τκεται; Καινος δ ορανος κα γν καινν κατ τ πγγελμα ατο προσδοκμεν, ν ος δικαιοσνη κατοικε. Δι, γαπητο, τατα προσδοκντες σπουδσατε σπιλοι κα μμητοι ατ ερεθναι ν ερν, κα τν το Κυρου μν μακροθυμαν σωτηραν γεσθε· καθς κα γαπητς μν δελφς Παλος κατ τν ατ δοθεσαν σοφαν γραψεν μν, ς κα ν πσαις τας πιστολας, λαλν ν ατας περ τοτων· ν ος στι δυσνητ τινα, ο μαθες κα στρικτοι στρεβλοσιν ς κα τς λοιπς γραφς πρς τν δαν ατν πλειαν. Υμες ον, γαπητο, προγινσκοντες φυλσσεσθε, να μ τ τν θσμων πλν συναπαχθντες κπ- σητε το δου στηριγμο· αξνετε δ ν χριτι κα γνσει το Κυρου μν κα Σωτρος Ιησο Χριστο. Ατ δξα κα νν κα ες μραν ανος· μν. ΠΕΜΠΤΗ ΛΔ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Καθολικς Απιστολς ωννου τ νγνωσμα 1:8–9, 2:1–6 δελφο, ν επωμεν τι μαρταν οκ χομεν, αυτος πλανμεν κα λθεια οκ στιν ν μν. ν μολογμεν τς μαρτας μν, πιστς στι κα δκαιος, να φ μν τς μαρτας κα καθαρσ μς π πσης δικας. ν επωμεν τι οχ μαρτκαμεν, ψεστην ποιομεν ατν, κα λγος ατο οκ στιν ν μν. |
| Στχ. Πρς σ ρα τος οφθαλμος μου... λος τος πθεσιν εδουλθην, εγκαταλεψας νμον κα θεας γραφς, λον με ασαι ευεργτα, δι " εμ κατ " εμ γεγονς αγαθ, επστρεψν με οικτρμον, ο τν παθν καθαιρτης. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Στχ. Ελησον ημς, Κριε, ελησον ημς... Πρνη τος δκρυσι καταβρχει, τος αχρντους τε κα τιμους πδας σου, πντας προτρπουσα το προστρχειν, κα λαμβνειν λσιν τν εγκλημτων αυτν. Αυτς τν πστιν παρσχου, καμο Σωτρ του βον σοι, Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Ρπον καθρισον τς ψυχς μου, ο δι " εμ πτωχεσας κα νηπισας σαρκ, ρανδα ελους σου καταπμψας, τ ασθενε κα τεθλασμνω Χριστ, αππλυνον εκ το ρπου, ιτρευσον ασθενοντα. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Στριξον Δσποτα τν ψυχν μου, σο προστρχειν κα σο δουλεειν αε, σκπη υπρχεις γρ μου κα φλαξ, κα αντληψΙς κα βοθεια, αξωσον Θε Λγε, βον με εν παρρησα. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Τεχος απρθητον ημν γενο, Ιησο Σωτρ κα ελεμον Θε, τρποις κα ργοις απατηλος γρ, συμπεπτκαμεν, αλλ " ανστησον, ως ευεργτης τ πλσμα, κα διαλλγηθι ως οικτρμον. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Υις ο σωτος εγενμην, διασκορπσας τν πλοτον, λιμ νν τκομαι, υπ τν σκπην σου καταφεγω, σπερ εκενον δξαι με Πτερ αγαθ, κα μτοχον τς τραπζης, αξωσον το βον σοι. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Φθνω εξβαλε Παραδεσου, τν πρωτπλαστον ο αρχκακος, φσκων τ Μνσθητι επ ξλου, ο Ληστς απλαβε τν Παρδεισον, εγ δ πστει κα φβω, τ Μνσθητ μου, βο σοι. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. Δξα σοι, ο Θες ημν, δξα σοι Χερ μοι κτεινον ως τ Πτρω, κα ανγαγε το βυθο ο Θες, χριν κα λες μοι παρσχου, τ πρεσβεα τς παναμμου Μητρς, τς σ τεκοσης ασπρως, κα τν Αγων σου πντων. Κριε, πρν εις τλος απλωμαι, σσν με. |
| Δξα... Μονς απλ κτιστε, ναρχε φσις η εν Τριδι, υμνουμνη υποστσεων, ημς σσον, πστει προσκυνοντας τ κρτος σου. Κα νν... Θεοτοκον Τν εκ Πατρς χρονον, Υιν εν χρνω Θεογενντορ, απειρνδρως απεκησας, ξνον θαμα! μενασα Παρθνος θηλζουσα. Ωδ δ " Ο Ειρμς Ακκοεν ο Προφτης, τν λευσν σου Κριε, κα εφοβθη, τι μλλεις εκ Παρθνου τκτεσθαι, κα ανθρποις δεκνυσθαι, κα λεγεν. Ακκοα τν ακον σου, κα εφοβθην, δξα τ δυνμει σου Κριε. (Δς) Ο χρνος ο τς ζως μου, ολγος κα πλρης πνων κα πονηρας, αλλ " εν μετανοα με παρλαβε, κα εν επιγνσει ανακλεσαι μ γνωμαι κτμα, μ βρμα του αλλοτρου. Σωτρ αυτς με οκτειρον. Βασλειον τν αξαν, διδημα κα πορφραν ημφιεσμνος, πολυκτμων νθρωπος κα δκαιος, πλοτω επιβρθων κα βοσκμασιν, εξαφνης τν πλοτον, τν δξαν, τν βασιλεαν, πτωχεσας απεκερατο. Ει δκαιος ν εκενος, κα μεμπτος παρ πντας, κα ουκ απδρα, τ το πλνου νεδρα κα σκμματα, σ φιλαμαρτμων οσα τλαινα, ψυχ τ ποισεις, εν τι τν αδοκτων, συμβ επενεχθνα σοι; Υψγορος νν υπρχω, θρασς δ κα τν καρδαν, εικ κα μτην, μ τ Φαρισαω συγκαταδικσης με, μλλον το Τελνου τν ταπενωσιν, παρσχου μοι μνε οικτρμον, δικαιοκρτα, κα τοτω συναρθμησον. Εξμαρτον ενυβρσας, τ σκεος τ τς σαρκς μου, οδα οικτρμον, αλλ " εν μετανοα με παρλαβε, κα ν επιγνσει ανακλεσαι, μ γνωμαι κτμα, μ βρμα το αλλοτρου. Σωτρ αυτς με οκτειρον. Αυτεδωλον εγενμην, τος πθεσι τν ψυχν μου καταμολνας, αλλ " ν μετανοα με παρλαβε, κα εν επιγνσει ανακλεσαι, μ γνωμαι κτμα, μ βρμα το αλλοτρου. Σωτρ αυτς με οκτειρον. Ουκ κουσα τς φωνς σου, παρκουσα τς γραφς σου το Νομοθτου, αλλ " εν μετανοα με παρλαβε, κα εν επι " γνσει ανακλεσαι, μ γνωμαι κτμα, μ βρμα το αλλοτρου, Σωτρ αυτς με οκτειρον. Οσα το Θεο, πρσβευε υπρ ημν Μεγλων ατοπημτων, εις βθος κατενεχθεσα, ου κατεσχθης, αλλ " ανδραμες λογισμ κρεττονι, πρς τν ακροττην διαπρξεως, σαφς αρετν παραδξως, Αγγλων φσιν, Μαρα καταπλξασα. |
|
|
