| Aÿfalg. Wiesbaden, 1990. S. 269–271; idem. Nouveaux fragments onciaux du lectionnaire géorgien ancien//Langues orientales anciennes: Philologie et linguistique. 1993. T. 4. P. 31–34; idem. Les lectionnaires géorgiens//Amphoux C., Bouhot J. La lecture liturgique. Lausanne, 1996. P. 75–85; idem. Deux fragments onciaux inédits d’un lectionnaire géorgien de Jérusalem (V) 1//ХВ. 2000. T. 2. C. 220–226; Van Esbroeck M. Fragments méconnus du lectionnaire géorgien//Le Muséon. 1975. T. 88. P. 361–363. Перевод является древнейшим из переводов Б. на герм. языки. Он принадлежит вестгот. арианскому еп. Вульфиле (ок. 311 - 383 (?)) и выполнен после того, как христианизированная часть зап. готов (вестготов) из-за преследования христиан в местах их обитания к северу от Дуная в 348 г. во главе с Вульфилой перебралась на юж. берег, на территорию Римской империи, и была расселена имп. Констанцием II (337-361) в Н. Мёзии (Gothi minores; совр. Сев. Болгария). Хотя в жизнеописании Вульфилы, созданном ок. 383 г. его учеником гот. еп. г. Дуростора (Силистры) Авксентием, о гот. переводе Б. ничего не говорится, принадлежность последнего еп. Вульфиле, изобретателю гот. азбуки, надежно засвидетельствована др. источниками. Прежде всего это церковная история Филосторгия ( после 425), дошедшая в сокращенном изложении К-польского патриарха Фотия . Согласно Филосторгию, Вульфила перевел все Свящ. Писание (τς γραφς πντας - Philostorg. II 5), намеренно исключив только Книги Царств из опасения, что описания войн подстегнут природную воинственность его паствы. Аналогичные сведения содержатся и в церковной истории Сократа Схоластика (IV 33) († ок. 450), а также у зависящих от него Созомена (VI 37) и блж. Феодорита (IV 33). Еп. Исидор Севильский († 636) в «Истории готов» тоже пишет о «переводе Нового и Ветхого Заветов» («...scriptores novi ас veteris testamenti ... convertit» - Isidori Hispalensis Historia Gothorum, cap. 8/Ed. Th. Mommsen//MGH AA. B., 1894. T. 11. P. 270). По свидетельству Валафрида Страбона († 849), монаха швабского мон-ря Райхенау, тексты гот. перевода имели хождение еще в его время, а в нек-рых местах близ устья Дуная сохранялось богослужение на гот. языке, т. е. с использованием Б. Вульфилы (Walahfridi Strabonis Libellus de exordiis et incrementis rerum ecclesiasticarum, cap. 7/Ed. V. Krause//MGH LL Capp. Hannover, 1890-1897. T. 2. P. 481). К наст. времени сохранился перевод НЗ большей части Евангелий и почти всех Посланий ап. Павла (кроме Евр), тогда как от ВЗ дошел лишь отрывок Неем 5-7, но не осталось никаких следов перевода Пятикнижия и Псалтири, к-рые были столь важны для катехизации и богослужения; это дает нек-рым исследователям повод сомневаться в существовании гот. перевода всего ветхозаветного корпуса. |
| 2 .t.1 Τ κυριακ τς γ βδομδος τν νηστειν, κοντκιον κατανυκτικν δμενον ες τν Νε, ο κροστιχς δε· [ α νος κα ο τος ωμανο] χος πλ. β 2.t.5 πρς· Τ τς γς π τς γς Προομιον I 2 .pro 1.1 π Νε τν μαρταν κατκλυσας, π σχτων δι βαπτσματος σωσας τ γνος τν νθρπων, Χριστ Θες· μλλεις δ πλιν δι πυρς νακαθαρειν τν γν· 2 .pro 1.5 θεν ατομεν τος κτενς νυμνοντς σε, ς ε σπλαγχνος, σαι πντας τς ργς στοργ σου τ πρς μ ς, λυτρωτ το παντς. Προομιον II 2 .pro 2.1 Τν μαρτιν τ πλαγος π Νε ν ργ θυμο κατκλυσας σ σχ· π σχτων δ κσμον, Χριστ Θες, νεκανισας τ βαπτσματι κα πυρ τν γν στερον καθαρσεις· 2 .pro 2.5 λλ σσον μ ς τς ργς στοργ σου τ πρς μ ς, λυτρωτ το παντς. 2 .1.1 φορν τν πειλν τν πευθνων ν πμεινν ποτε π το Νε, τρμω νθυμομενος τ δειν μου γκλματα γμοντα κατακρσεως. κενοις μν πλστης πελησεν προθσμως 2 .1.5 χρνον τς μετανοας ναμνων ατν· μν δ ρα τς τελευταας μρας οκ πεγνσθη – τ πτε ξει ο τε γγλοις πεκαλφθη – ν Χριστς λεσεται πρ ανων Κριος νεφλαις ποχομενος, ς Δανιλ ρακε, 2 .1.10 το διακρναι τν γν· πρν πλθ ο ν μν το τλους οπ, κετεσωμεν Χριστν κβοντες ατ· σαι πντας τς ργς στοργ σου τ πρς μ ς, λυτρωτ το παντς. 2 .2.1 να γνμεν ο ν μες τ π Νε, τν ημτων τς γραφς κροασθμεν. Τοτο γρ φθγξατο πρς ατν φιλνθρωπος βλπων τς δικας τν πρν· " Καιρς παντς νθρπου ναντον μου κει, 2 .2.5 τι γ πλσθη δικας πολλς· νν ο ν καταφθερω ατος κα π σαν τν γααν το ξαρθναι τν μαρταν, τι πλσθη φθορ ς τ πντα. πρχεις δ μοντατος δκαιος κα ερεστος π τς γενε ς ατν· δκην γρ δου νθησας 2 .2.10 ν μσ τν κανθν· νωτσθητι οκον σ ημτων μο το ποισαι θλημα #964; μν κβον· σαι πντας ... 2 .3.1 Νν ο ν γαγε λην σπτων ξλων, κα ποισεις κιβωτν καθπερ θλω, ντιν σοι δεκνυμι, ς ες μτραν βαστζουσαν σπρματα μελλουσν γενεν. Κα τατην σπερ ο κον ν τπ κκλησας |
| 31 .3.10 ο τε λαμβνει τν φθαρτον στφανον. 31 .4.1 Τν πλον ποιομενο τινες πντων κατηρτισμνων, λιπντες τν θνην εθεαν ν θαλσσ πορεαν ο κτν[ τα] ποτε· ττε γρ το δρμου μποδζεται νας κα πρακτος καθσταται, 31 .4.5 ο τχν κυβερντου δουλεουσα, ο τε δ τος ναταις. Τν ατν δ τρπον πντες ο σπεδοντες πρς τν βασιλεαν, κ ν πσης ρετς σωρεσουσι φρτον, εσπλαγχνας δ εσι γεγυμνωμνοι, τος πρς ορανν λιμσιν ο προσορμσιν, 31 .4.10 ο κομιονται τν φθαρτον στφανον. 31 .5.1 πασν μεζον ρετν τν λεημοσνην πντων κριτς κρνας παρδωκεν νθρποις διδξας τν παραβολν· πντε μν φρονμους τς τ λαιον σαφς βαστσαντας κλεσε, 31 .5.5 μωρς δ τς τν δρμον τελσαντας νευ το λαου. Κα τν δναμιν τν τατης κοσαμεν κρζοντος Ματθαου· ς πλιν πελθεν τ ματα πντα πρς εδτας τς γραφς τοπον κρνω· θεν τν σκοπν τν τατης ναζητμεν, 31 .5.10 να κα σχμεν τν φθαρτον στφανον. 31 .6.1 Πολλ τς παραβολς στ διδασκαλα, πσης φιλανθρωπας κα ταπεινοφροσνης δς κα π σιν δηγς· νακτας υθμζει, γουμνους το λαο διδσκει τν συμπθειαν. 31 .6.5 Καθπερ γρ τις ο κον πρλαμπρον κτσας κα πληρσας, ε μ τοτον ροφσ, ννητος γνεται πνος, ο τως τς ρετς οκοδομσας, κα τν ροφον ε μ τς συμπαθεας προσθσ ατας, πλλυσι τος καμτους, 31 .6.10 στε μ χειν τν φθαρτον στφανον. 31 .7.1 Εδεν σχομεν τν νον τς θεας γραφς τατης, ε τ τς διανοας μματα γρηγοροντα πανατενωμεν Χριστ· δξωμεν ο ν βλπειν τς ψυχς τος φθαλμος τν πγκοσμον νστασιν, 31 .7.5 Χριστν δ τν σωτρα δεικνμενον πντων βασιλα, ς κα νν γρ βασιλεει κα κριος στ κα δεσπτης. Κ ν στασιζουσι τινς γνοοντες, λλ φλξ το πυρς πντας χωνεσει· ττε ο ν οδες δυνσεται ντιστναι, 31 .7.10 τε παρξει τν φθαρτον στφανον. 31 .8.1 [ σμεν γρ πντες ς φων σλπιγξ ξαπνης χοσα δι γγλου νεκρος τος π ανων#957; γερε μνοντας Χριστν τν καλν νυμφον, ν τν το Θεο, τν ναρχον Θεν μν· |
| Глава α», начиная со ст. 309В в середине, представляет общее сходство с введением и заключением 3 Слова, гл. α«–γ» (Migne 94, 1317–1321) и μβ» (1357D), или с тождественными главами β»–ς» 2 Слова; сравни также заключение 1, 1284Α. Глава γ», 316В и ς», 321D: καθς κα πατρ μν Χρυσστομος επεν (και Χρυσ. πς επεν δτι) γ κα τν κηρχυτον γραφν γπησα. 2 Слово (1313Β), 3 Слово (1400CD) 131 . 3) Там же, следующие слова: κα δ γιος Βασλειος δ μγαε πατρ μν, γκωμιζων τος γους τεσσαρκοντα, λγει (цитата). 3 Слово (1361Α). Это место из Василия В. цитуется в исповедании покаявшегося иконоборца еп. Феодосия аморийского, Деян. вс. соб. 7, 44. См. выше § 1, 8 в конце. Цитата восстановлена в А по намеку N и Дамаскину. 4) Там же, 317 А, цитата из Златоуста ες τν νιπτρα дополнена по 3 Слову 1408С. 5) Гл. ε», 321В, ссылка на текст Мф.22:21. 3 Слово гл. μα» (1333С) и μα» (1357А). 6) Гл. θ». Мысль, что видимый и материальный человек не может покланяться невидимому аналогична 3 Слову гл. ιβ» (1336АВ). 7) Глава ι» вообще сходна с 1 Словом, 1281CD. В частности сличи: А. ρ ατς δ πιστος κα λγι Τς στιν οτος δ σταυρομενος; τς στιν οτος δ νιστμενος κα καταπατν τν το γηραιο τοτου; οχ κ τς εκνος ατν διδσκεις, λγων Οτος δ σταυρωμνος Υδς το Θεο στιν, δς δι τς μαρτας το κσμου σταυρθη. Οτως ε τις τον Χριστν εκονση σταυρομενον κα ρωτηθ. Τς οτς στιν; Χριστς δ Θες, ρε, δ δι» μς σαρκωθες. 8) Глава ιβ» по мысли развивает цитату из Дионисия Ареопагита , предложенную у Дамаскина в 3 Слове, 1360В. 9) Последняя глава κε», за вычетом отрывка, взятаго из N (выше § 1, 10), сходится с 3 Словом, гл. δ» и μβ», или 1 Словом, конец, отчасти буквально: А. А) μες δ ρευνσωμεν τς γραφς κα τς παραδσεις τν γων πατρων μιμησμεθα – – – III, δ«(1321Β). Τ ον μες φαμεν πρς τατα; τ λλο, ε μ τ ,π το Κυρου ερημνον. ρευντε τς γραφς καλ γρ τν γραφν ερευν. b) ς (ερνης) γνοιτο πντας μς πιτυχεν, χριτι κα φιλανδρωπα τ. Κ. μ. (славословие). |
| 39 .strop.4.5 κα συντρχοντες νταθα κα πανταχο τν τς πστεως λαμπδα ο μαθητα ο τοι κατσχον, φλογ μν κατακαοντες πντα τ τραματα, φωτ δ καταυγζοντες τος μ μβλποντας· κα τς ψυχς γρ τς νσους κα τν σωμτων τ πθη 39 .strop.4.10 τρευον προσφροντες τος νθρπους : τ λπδι [ τς πστεως.]: 39 .strop.5.1 [ ] κοσωμεν τς γραφς κα κατανοσωμεν τ μγιστα κα φρικτ το Χριστο θαυμσια τ δι Πτρου τε κα ωννου πραχθντα ν τ δυνμει κα τ νεργε το πνεματος. 39 .strop.5.5 κ ν γρ Πτρος μνος τατα θαυματουργ, μηδες μοιρον γεσθω τν σν ατ πεπορευμνην· ατν γρ τν νργειαν χει το πνεματος· 39 .strop.5.8 λλ τι κορυφαος ν Πτρος τν δδεκα, σπουδζει θεολγος πρεσβεα τοτ διδναι· 39 .strop.5.10 μες ο ν πιγρψωμεν μφοτροις : τ λπδι τς πστεως.: 39 .strop.6.1 Προσρχοντο ν σπουδ ε ξασθαι ο γιοι· χωλς δ τις κειτο πρς τν πλην το ερο τ συμφορ μν τος π σι μν γνωσμνος, λεεινς δ πρχων προσατης ταλαπωρος· 39 .strop.6.5 χωλς μν κυοφορεται κ τς γαστρς, μετ δ τ γεννηθναι ταλαιπωρε ν προσαιτσει· μτρα μν γνετο χερω πτωχεας ατ, πενα δ θλωσε πλον τς μτρας ατς· μτρα πδας δσμει, πενα χερας κτενει· 39 .strop.6.10 τος δυσ κατετκετο, ως λθεν : λπς [ ] τς πς[ τεως].: 39 .strop.7.1 ρρζωτο ν ατ τ το πθους λγημα, ξ ρη[ το δ λ] πς ατρεας πσης ατ· πολυετς γρ νσος [ ν] τηλικατη, συγγενηθεσα δ συντελευτ ν γωνζ[ ετο]· 39 .strop.7.5 συνττατο δ πρς πντας σθενν κα τος πν[ τας] εσιντας ες τν ναν κα ξιντας ε περιβλεπμ[ ενος] πντας κτευεν·“ μ κατελεσατε”, λγων, “ φιλγα[ θοι]· μι ς μρας τροφν μοι χαρσασθε ο ρντες, 39 .strop.7.10[ πς κεμ] αι δνατος, ως λθ : λπς [ ] τς πστεως.”: 39 .strop.8.1 δ ν ο ν σθενν τος δυ, ς γγραπται, τος το [ Χριστο] μαθητς σπεδοντας ες τ ερν, “ Δτε μοι”, λεγε, “ μ[ ικρν] τροφς θεραπεαν· βλπω γρ νδρας πλουτοντας π[...] πν δαπνητον.” |
| Τς Μεσοπεντηκοστς μοιον Ο τς σοφας χορηγς κα Δεσπτης, τς εορτς τς νομικς επιστσης, εν ιερ καθμενος εδδασκες, λγων οτως πασιν, ρχεσθε οι διψντες, πετε το νματος, ο εγ νν παρχω, δι " ο ζως ενθου κα τρυφς, επαπολασετε πντες οι νθρωποι. Ωδ δ " Ο Ειρμς Επ τς θεας φυλακς, ο θεηγρος Αββακομ, σττω μεθ " ημν κα δεικντω, φαεσφρον γγελον, διαπρυσως λγοντα, Σμερον σωτηρα τ κσμω, τι ανστη Χριστς ως παντοδναμος. ρσεν μν ως διανοξαν, τν παρθενεουσαν νηδν, πφηνε Χριστς, ως βροτς δ, αμνς προσηγρευται, μωμος δ, ως γευστος κηλδος, τ ημτερον Πσχα, κα ως Θες αληθς, τλειος λλεκται. Ως ενιασιος αμνς, ο ευλογομενος ημν, στφανος Χριστς εκουσως, υπρ πντων τθυται, Πσχα τ καθαρτριον, κα αθις εκ το τφου ωραος, δικαιοσνης ημν λαμψεν λιος. Ο θεοπτωρ μν Δαυδ, πρ τς σκιδους κιβωτο, λατο σκιρτν, ο λας δ το Θεο ο γιος, τν τν συμβλων κβασιν, ορντες, ευφρανθμεν ενθως, τι ανστη Χριστς ως παντοδναμος. Τς Θεοτκου Ο αυτς Ο διαπλσας τον Αδμ, τν σν προπτορα Αγν, πλττεται εκ σο, κα θαντω, τ οικεω λυσε, τν δι " εκενου θνατον σμερον, κα κατηγασε πντας, τας θεκας αστραπας τς Αναστσεως. ν απεκησας Χριστν, ωραιοττως εκ νεκρν, λμψαντα Αγν καθορσα, η καλ κα μωμος, εν γυναιξν ωραα τε, σμερον εις πντων σωτηραν, σν Αποστλοις αυτν χαρουσα, δξαζε. Τς Μεσοπεντηκοστς Ο Προφτης Αββακομ Ει Μεσσαν δε ελθεν, ο δ Μεσσας Χριστς εστι παρνομοι, τ απιστετε αυτ; ιδο παραγγονε, κα μαρτυρε αυτς ποιε, τ δωρ ονον εποησε, παρλυτον λγω συνσφιγξε. Μ συνιντες τς Γραφς, πλανσθε πντες υμες, Εβραοι νομοι, ντως γρ λθε, Χριστς κα πντας εφτισε, κα εν υμν δειξε πολλ σημεα κα τερστια, κα μτην αρνεσθε τν ντως ζων. Εν ργον δειξα υμν, κα πντες δη θαυμζετε, ανκραζε τος Ιουδαοις Χριστς, υμες περιτμνετε, κα εν Σαββτω νθρωπον, φησν, εμο δ τ εγκαλετε λοιπν, εγεραντι λγω Παρλυτον; Θεοτοκον Η εν γαστρ σου τν Θεν, απεριγρπτως χωρσασα Θενυμφε, Παρθενομτορ αγν, μ παση πρεσβεουσα υπρ ημν, πως δι σο ρυσθμεν τν περιστσεων, πρς σ γρ αε καταφεγομεν. |
| λλ λξιν μν νδχεται μσην δο δοξν ερεθναι, τν μφοτρας σημανουσαν μωνμως· δξαν δ μσην ναντων δοξν, περ το ατο πργματος, δνατον· ε δ μ, κα ληθεας κα ψεδους σται τι μσον, κα καταφσεως κα πφασις. Ε μν ον τ λατινικν ληθς δγμα, τ κα κ το Υο κπορεεσθαι, ψευδς τ μτερον, τ κ το Πατρς μνου. Δι τοτο γρ ατν χωρσθημεν. Ε δ τ μτερον ληθς, ψευδς ν εη δπου τ κενων· τ ον ν εη τοτων μσον; οδν· πλν ε μ λξις, πρς μφω τς δξας ρσα, καθπερ τις κθορνος. Ατη ον μς νωθναι ποισει; κα τ δρσομεν, ταν λλλους ξετζωμεν περ τν νοημτων κα τν δοξν; νι δ μφοτρους μς προσειπεν ρθοδξους τος τναντα φρονοντας; γ μν ον οκ ομαι· σ δ’ ν εδεης πντα φρων, κα πντα αδως πονομζων. Βολει παρ το θεολγου Γρηγορου μαθεν, οα περ τς μεστητος γρφει; πρς πντας ρσα τος παριντας εκν· τν μφοτρων ποδν κθορνος· κατ πντα νεμον λκμησις, ξουσαν λαβοσα τν νεγραφον κακουργαν, κα τν κατ τς ληθεας πνοιαν· τ γρ μοιον, κατ τς γραφς, τς εσεβεας πρσχημα ν, τ χαλκ τς εσεβεας προκεμενον. Τατα μν ον περ τς πινοηθεσης ττε μεστητος, Περ δ τς ατν ξευροσης συνδου, τοιδε πλιν φηςν, ετε τν χαλνης πργον, ς καλς τς γλσσας μρισεν, ς φελν γε κα τατας· π κακ γρ συμφωνα· ετε τ Καφα συνδριον, Χριστς κατακρνεται, ετε τι λλο τοιοτον τν σνοδον κενην νομαστον, πντα ντρεψε κα συνχεε. Τ μν εσεβς δγμα κα παλαιν κα τς Τριδος μτιμον καταλσασα, τ βαλεν χρακα, κα μηχνμασι κατασεσαι τ μοοσιον· τ δ σεβε θραν νοξασα δι τς τν γεγραμμνων μεστητος. Σοφο γρ γνετο το κακοποισαι, τ δ καλν ποισαι οκ γνωσαν· τοσατα μν μν ρκε περ τς μεστητος, κανς ποδεδειχσι, κα τι τ τ τοιατα ζητεν σεβς κα τς κκλησας λλτριον. λλ τ φησι δρσομεν πρς τος μσους τοτους Γραικολατνους, ο, τν μεστητα περιποντες, τ μν παινοσι τν λατινικν θν κα δογμτων ναφανδν, τ δ’ παινοσι μν, λλ’ οκ ν λοιντο, τ δ’ οδ’ παινοσιν; λως φευκτον ατος, ς φεγει τις π φεως, ς ατος κενους, κακενων πολλ δπου χερονας, ς χριστοκαπλους κα χριστεμπρους. |
| § 10. Ο πστολοι οδνα βπτιζον πρν διδξωσιν ατν τν πστιν κα ες ελικριν μετνοιαν φρωσιν. «δο δωρ· τι κωλει με βαπτισθναι; επεν Ενοχος τ Φιλππ· επε δ Φλιππος, ε πιστεεις ξ λης καρδας, ξεστιν. ποκμθες δ ( Ενοχος) επε, Πιστεω τν Υν το Θεο εναι τν ησον Χριστν». Τ νπια κα τοι μ δυνμενα κπληρσαι τος δο τοτους ρους, τοτστι τν πστιν κα μετνοιαν, οχ ττον καν εσι πρς τ βπτισμα. Ατς Κριος μν κρνει ατ ξια «τς βασιλεας τν ορανν». φο δ τατ εσιν καν δι τν βασιλεαν τν ορανν, ρα κα πρς τ βπτισμα· κα τοτο φορμν δωκεν να διορζωνται νδοχοι, οτινες σν τος γονεσιν ατν ποχρεονται, να διδσκωσιν ατ πιμελς τς ληθεας τς χριστιανικς πστεως, «Κα κτρφουσιν ατ ν παιδε κα νουθεσ Κυρου» κα τν εσβειαν, στε « ρτι οκ σασι, γνσονται μετ τατα». Μεγλη ρα τν γονεων κα ναδχων εθνη, ν παραμελσωσιν, ν νπιον Θεο κα τς κκλησας ναλαμβνουσιν πσχεσιν. π’ ατν τν μερν τν γων ποστλων νηπιοβαπτισμς ν ν χρσει. Ο πστολοι βπτιζον πολλκις λοκλρους οκογενεας, ν ας δνατον ν ν μ σι νπια κα νλικα τκνα. Πντες ο ρχαιτεροι πατρες κα συγραφες τς κκλησας μαρτυροσι τοτο. γιος Ερηναος γρφει «Χριστς λθε σσων πντας τος δι’ ατο ναγεννωμνους ες Θεν· νπια κα παδας, κα νους κα γροντας». ριγνης τν νηπιοβαπτισμν ποκαλε ποστολικν παρδοσιν. § 11. ν τλει λγομεν τι γα κα ρθδοξος μν κκλησα πιστς χομνη τς τε γας Γραφς κα τν ποστολικν παραδσεων κα διατξεων τελε τ βπτισμα δι τριττς καταδσεως κα ναδσεως, δι’ ν τν θνατον, τν ταφν κα τν τριμερον νστασιν το Κυρου διαπιστο. Οτω γρ ρμηνεει θεος πστολος λγων «Συνετφημεν ον ατ δι το βαπτσματος ες τν θνατον να, σπερ γρθη Χριστς κ νεκρν δι τς δξης το Πατρς ... κα σμφυτοι γεγναμεν τ μοιματι το θαντου ατο, λλ κα τς ναστσεως σμεθα». «Α γρ τρες καταδσεις κα ναδσεις το βαπτσματος, ς φθημεν επντες, τν τριμερον ταφν κα τν νστασιν σημανουσι το Κυρου». Κα «ν τας τρισ καταδσεσι κα σαρθμοις τας πικλσεσι (τν νομτων τς γας Τριδος) τελειοται τ μγα μυστριον το βαπτσματος να κα το θαντου τπος ξεικονισθ, κα τ παραδσει τς θεογνωσας τς, ψυχς φωτισθσιν ο βαπτιζμενοι». Μρτυς ψευδς στι κα μγας τς κκλησας πατρ κα διδσκαλος θανσιος λγων, «τ καταδσαι τ παιδον ν τ κολυμβθρ τρττον κα ναδσαι τοτο δηλο τν θνατον κα τν τριμερον νστασιν το Χριστο». Περ τοτου πντες ο θεοι πατρες, κα ο το Β´ ανος ποστολικο, κα ο τοτων διδοχοι συμφνως μολογοσι διαγρφοντες ν τ βαπτσματι τν τριττν κατ δυσιν κατ τν ποστολικν παρδοσιν. |
| (δενα) λ Θεο, ψηφισμνος Μητροπολτης ( πσκοπος) τς γιωττης Μητροπλεως ( πισκοπς) (τς δενος) οκε χειρ προταξα. Πιστεω ες να Θεν Πατρα Παντοκρτορα, ποιητν ορανο κα Γς, ρατν τε πντων κα ορτων. Κα ες να Κριον ησον Χριστν, τν Υν το Θεο τν Μονογεν, τν κ το Πατρς γεννηθντα πρ πντων τν ανων, Φς κ φωτς, Θεν ληθινν κ Θεο ληθινο, γεννηθντα ο ποιηθντα, μοοσιον τ Πατρ, δι ο τ πντα γνετο. Τν δι μς τος νθρπους κα δι τν μετραν σωτηραν κατελθντα κ τν ορανν κα σαρκωθντα κ Πνεματος γου κα Μαρας τς Παρθνου κα νανθρωπσαντα. Σταυρωθντα τε πρ μν π Ποντου Πιλτου κα παθντα κα ταφντα, Κα ναστντα τ τρτ μρ κατ τς Γραφς, Κα νελθντα ες τος ορανος κα καθεζμενον κ δεξιν το Πατρς. Κα πλιν ρχμενον μετ δξης κρναι ζντας κα νεκρος, ο τς Βασιλεας οκ σται τλος. Κα ες τ Πνεμα τ γιον, τ Κριον, τ Ζωοποιν, τ κ το Πατρς κπορευμενον, τ σν Πατρ κα Υ συμπροσκυνομενον κα συνδοξαζμενον, τ λαλσαν δι τν Προφητν. Ες Μαν, γαν, Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν, μολογ ν Βπτισμα ες φεσιν μαρτιν, Προσδοκ νστασιν νεκρν, Κα ζων το μλλοντος ανος. μν. 29 Πρς δ τοτοις στργω κα ποδχομαι τς γας πτ Οκουμενικς Συνδους, κα τν Τοπικν, ς κεναι ποδεξμεναι κρωσαν, π φυλακ τν ρθοδξων τς κκλησας δογμτων θροισθεσαι. μολογ πντας τος π ατν, ς ποφωτιστικς Χριτος το Παναγου Πνεματος δηγουμνων, κτεθντας ρους τς ρθς Πστεως, κα τος ερος Καννας, ος ο μακριοι κενοι, πρς τν τς γας το Χριστο κκλησας διακσμησιν κα τν θν εταξαν κατ τς ποστολικς παραδσεις κα τν δινοιαν τς Εαγγελικς θεας διδασκαλας συντξαντες, παρδωκαν τ κκλησ, νστερνζομαι, κα κατ ατος, θνειν πιμελσομαι τν Θε βουλματι κληρωθεσν μοι διακοναν κα κατ ατος διατελσω διδσκων πντα τν τ πνευματικ μοι ποιμαντορ πεπιστευμνον ερν Κλρον κα τν περιοσιον Λαν το Κυρου. |
| Εχ περ τεθνετος κα κκομιζομνου. Θες, ζως κα θαντου τν ξουσαν χων, Θες τν πνευμτων κα Δεσπτης πσης σαρκς, Θες, θανατν κα ζωογονν, κατγων ες πλας δου κα νγων, κτζων πνεμα νθρπου ν ατ κα παραλαμβνων τν γων τς ψυχς κα ναπαων, λλοιν κα μεταβλλων κα μετασχηματζων τ κτσματ σου, καθς δκαιον κα σμφορν στιν, μνος ατς φθαρτος κα ναλλοωτος κα ανιος ν, δεμεθ σο περ τς κοιμσεως κα ναπασεως (об.) το δολου σου το δ, τς δολης σου, τς δε, τν ψυχν, τ πνεμα ατο νπαυσον ν τποις χλης, ν ταμοις ναπασεως μετ βραμ κα σακ κα ακβ κα πντων τν γων σου, τ δ σμα νστησον ν ρισας μρ κατ τς ψευδες σου παγγελας, να κα τς κατ ξαν ατ κληρονομας ποδς ν τας γαις σου νομας, τν παραπτωμτων ατο κα μαρτημτων μ μνησθς, τν δ ξοδον ατο ερηνικν κα ελογημνην εναι ποησον, τς λπας τν διαφερντων πνεματι παρακλσεως ασαι κα μν πσι τλος γαθν δρησαι δι το μονογενος σου ησο Χριστο, δι ο σο δξα κα τ κρτος ν γ Πνεματι ες τος ανας τν ανων. μν. Εχ πρτη χυριακς. Παρακαλομεν σ τν Πατρα το μονογενος, τν Κριον το παντς, τν δημιουργν τν κτισμτων, τν ποιητν τν πεποιημνων, καθαρς κτενομεν τς χερας κα τς διανοας ναπετννυμεν πρς σ, Κριε, δεμεθα· οκτειρον, φεσαι, εεργτησον, βελτωσον, πλθυνον ν ρετ κα πστει κα γνσει, πισκι(σον) μς, Κριε, πρς σ τς σθενεας αυτν (16 об.) ναπμπομεν, λσθητι κα λησον κοιν πντας μς, λησον τν λαν τοτον, εεργτησον πιεικ κα σφρονα κα καθαρν ποησον, κα δυνμεις γγελικς πστειλον, να λας σου οτος πας γιος κα σεμνς ν. Παρακαλ δ Πνεμα γιον, πστειλον ες τν μετραν δινοιαν κα χρισαι μν μαθεν τς θεας γραφς π γου Πνεματος κα διερμηνεειν καθαρς κα ξως, να φελησθσιν ο παρντες λαο πντες δι το μονογενος σο ησο Χριστο ν γ Πνεματι, δι ο σοι δξα κα τ κρτος κα νν κα ες τος σμπαντας ανας τν ανων. μν. |
|
|
