| 7638 Tears often moved authorities to action (e.g., Lysias Or. 32.10, §505; Cicero Sest. 11.26; Caesar Gallic W. 1.20). On male authorities being particularly moved by women " s pleas in the ancient Mediterranean world, see Luke 18:2–5; 2Sam 14:1–21; 20:16–22; 1 Kgs 1:11–16; 2:17; Matt 20:20; P.Sakaon 36; Lysias Or. 32.11–18, §§506–511; perhaps Valerius Maximus 8.3; comment on 2:4. 7640 «Come and see» is a familiar invitation formula (see comment on 1:39) but, apart from Johannine style, probably bears no other relation to 1:39, 46 and 4:29. 7642 Jesus presumably weeps in 11because he «shares the sadness of his friends and their neighbors» (Smith, John 225). By ancient Mediterranean standards, mere tears were hardly wildly demonstrative (Virgil Aen. 11.148–150; cf. especially women, e.g., Homer Il. 18.30–31; Aeschylus Cho. 22–31, 423–428). Jewish mourners did not, however, participate in the more masochistic mourning rites of their pagan neighbors (e.g., Deut 14:1 ). 7643 Malina, Windows, 24–25, citing Plutarch Caesar 5.2; 11.3; 41.1; 48.2; Cicero 47.2; Acts 20:37; Lightfoot, Gospel, 229, cites Juvenal Sat. 15.132–133. Cf. also 2 Kgs 8:11–12; Homer I1. 1.348–349, 413; Od. 4.113–119; 16.190–191; 23.231–232; Sophocles Ajax 819–820; Philostratus Hrk. 45.6. Note amplification in Josephus " s hellenized accounts: Moses» prayer with tears for God " s vindication against Korah (Josephus Ant. 4.51); David " s prayers with tears during Absalom " s revolt (Josephus Ant. 7.203; 2Sam 15:23, 30 ). 7644 E.g., Livy 1.26.12; 23.8.4; Dionysius of Halicarnassus R.A. 9.10.1; for rhetoric, see, e.g., Lysias Or. 32.10, §505; Cicero Mi1. 38.105; Rosc. Amer. 9.24; Rab.post. 17.47; Gae1. 24.60; Sest. 11.26; Seneca Controv. 4.pref.6; Menander Rhetor 2.13, 423.30; Philostratus Vit. soph. 1.19.512; 2.1.561; 2.5.574; 2.9.582; 2.10.586; Acts 20:19. Narrators used tears to stir pathos (e.g., Xenophon Eph. 1.11); Polybius 2.56.7 complains about historians who sensationalize with tragic scenes of women " s tears invented to arouse pathos; John may deliberately evoke pathos here. |
| 10146 See Jeffers, World, 43–44; Watkins, John, 388. John leaves unstated the irony of a soldier afterward wearing (or perhaps selling) the very tunic Jesus had worn. 10153 Schnackenburg, John, 3:274; Beasley-Murray, John, 347. An allegorical application of νωθεν as a play on the tradition ( Mark 15:38 ) or more likely on John " s vertical dualism (3:3, 7, 31; 19:11) is plausible but difficult to make sense of. 10157 E.g., Homer Od. 11.432–434, 436–439 (even though Clytemnestra also slew Cassandra in 11.422); Euripides Orest. 1153–1154. (The subtext of the Iliad was that male warriors were fighting because of women, such as Helen and Briseis; cf. esp. I1. 9.339–342.) 10159 Pace Barrett, John, 551. Women relatives were typically allowed, e.g, to visit a man in prison (e.g., Lysias Or. 13.39–40, §133). 10162 See, e.g., Josephus Ant. 4.320 (Israelite society); Homer I1. 18.30–31, 50–51; 19.284–285; Sophocles Ajax 580; Euripides Here. fur. 536; Thucydides 2.34.4; Cicero Fam. 5.16.6; Diodorus Siculus 17.37.3; Dionysius of Halicarnassus R.A. 7.67.2; 8.39.1; Livy 26.9.7; Valerius Maximus 2.6.13; Pomeroy, Women, 44; Dupont, Life, 115. Ancients did, however, expect both parents of a crucified person to mourn (Sipre Deut. 308.2.1). 10163 Cf., e.g., Valerius Maximus 5.4.7 (cited in Rapske, Custody, 247); 9.2.1; Polybius 5.56.15 (mob action); Josephus Ag. Ap. 2.267 (on Athenian execution of women); Ovid Metam. 13.497 (among captives; cf. Polybius 5.111.6, in a camp). 10168 Ilan, Women, 53, following Hallett, Fathers, 77–81. «Mary» (and variations) was «easily the most popular woman " s name in lst-century Palestine» (Williams, «Personal Names,» 90–91, 107). If one sister had two names, perhaps she came to use the shared name after marriage removed her from her original home? 10169 One could argue that one Mary in Mark 15is Jesus» mother ( Mark 6:3 ; cf. Matt 13:55; 27:56), but if Jesus was the eldest (or even if he was not), one would expect «mother of Jesus» there unless the passion had somehow terminated that relationship (certainly not Lukés view, Luke 24:10: Acts 1:14). |
| 2886 Aristotle Rhet. 3.8.1, 1408b; Cicero Or. Brut. 50.168–69.231; cf. Rowe, «Style,» 154; balanced clauses in Anderson, Glossary, 90–91. Mythical language would fit poetry (Menander Rhetor 1.1, 333.31–334.5; cf., e.g., Isa 51:9) but does not require it (cf., e.g., Rev 12:1–9). 2888 See Cicero Or. Brut. 20.67 (though complaining that poetry can emphasize euphony over intelligible content, 20.68). 2890 Even very careful syllabic structures may represent prose rhetoric rather than poetry per se; e.g., the parallelism characteristic of isocolon and homoeoteleuton; see Rhet. Alex. 27.1435b.39–40; 1436a.1–4; Rowe, «Style,» 137 (citing Isocrates Paneg. 4.39; Cicero Mur. 9; Gorgias He1. 7); Porter, «Paul and Letters,» 580; Anderson, Glossary, 90–91 (citing, e.g., Rhet. ad Herenn. 4.27–28; Demetrius 25). 2894 Dionysius of Halicarnassus Lysias 24. Rhetorical handbooks already insisted that the introduction should summarize the arguments the speech would use (Dionysius of Halicarnassus Thucyd. 19; LCL 1:512–513 n. 1 cites Rhet. Alex. 29), though there were some exceptions in spoken rhetoric (Seneca Dial, 1.pref.21). 2896 Quintilian 4.1.5; cf. Dionysius of Halicarnassus Lysias 17; Cicero Or. Brut. 40.137; also Heath, «Invention,» 103. 2897 Artemidorus Onir. 1.pref.; 2Macc 2(at the end of a long prologue). This is not to deny the possibility of long introductory sections after various sorts of prologues (e.g., Polybius 1–2; cf. 2.71.7; Luke 1:5–4:30; Matt 1:18–2:23; probably John 1:1–51 ). 2899 E.g., Xenophon Agesilaus 1.2; Plutarch Themistocles 1.1; Cornelius Nepos 7 (Alcibiades), 1.2; but this was not necessary (Philostratus Vit. soph, pref.480). Noble ancestry (especially from deities) helped define a person " s heroic power (Homer II. 20.215–241); it did not, however, guarantee positive outcome in the end (Sallust Cati1. 5.1). 2902 Käsemann, Questions, 164; cf. comments on the Logos " s mythical language in Kümmel, Theology, 282. 2904 An inclusio surrounding a proem appears in a widely read Greek classic, Homer Od. 1.1–10, where 1.1–2 and 1.10 invoke the Muse to tell the story while 1.2–9 summarizes the whole book " s plot, inclusio is frequent (e.g., Catullus 52.1,4; 57.1,10). Cf. also repetition of a refrain in narratives ( Judg 17:6; 18:1; 19:1; 21:25 ); or especially poetry: the wedding invocation to Hymen in Catullus 61.4–5, 39–40, 49–50, 59–60; 62.4–5, 10, 19, 25,31,38, 48,66 (with to added, 61.117–118, 137–138, 142–143, 147–148, 152–153, 157–158, 162–163, 167–168, 172–173, 177–178, 182–183); the bridal summons (Catullus 61.96,106,113); invocation to the Fates (Catullus 64.327, in briefer form thereafter in 333, 337, 342, 347, 352, 356, 361, 365, 371, 375, 381); or a summons to love (Perv. Ven. 1, 8, 27, 36, 48, 57–58, 68, 75, 80, 93). |
| «Zyczémy, aby WWM Pan w radach i adhortacyach naszych nie mniejszym ku osobie swojej, jako i ku pospolitemu dobru Kocioa Katolickiego yczliwo upatrowa raczy. Bo acz si chtnie do tego przyznawamy, e nas na to powinno i professya nasza wyciga, abymy nadewszystko pomnoenie powszechnej Cerkwi, pod posuszeslwem jednego Pasterza bdcej, przed oczyma mieli, jednak ten sam erga publicum bonum zelus cignie nas ka tem wikszej ku osobie WWMPana benewolencyi, im wiksze WWMPana merita i zadatki dalszej ku temu Kocioowi 9. chci propensyi widzimy. Wielka to bdzie katolików wszystkich pociecha, kiedy za powodem i mdrym tak wielkiego pasterza przemysem, zdawna podanego zjednoczenia, pomyslny skutek obacz. Ale nie mniejsza WWMPana ozdoba, kiedy bdc w naszych krajach wschodniéj Cerkwi Prymasem z Prymasem koronnym obok w radzic paskiej zasidziesz. Do czego przyj niepodobna, póki WWMPan naymniejsz od Patryarchy w pogaskiej wadzy bdcego mie bdziesz dependency,. albo jakkolwiek korrespondency. W czém nie tylko religii respect, ale ratio status Królowi Jegomoci i stanom koronnym, póki si ten wze nie rozetnie, wiza rce musi. Czemu gorsze maj byd prowincye koronne, obrzdów Cerkwie zachodnjej naladujce nad Moskiewskie, które swoje wasne Patriarchy maj? Jue WMPan pierwszy lód fortunnie przeama, a jako od Carogrodskiego Patryarchy, wstpuje na starszestwo, nie szuka bogosawiestwa dla superslycyi, których si tamci Grekowie w porodku Bisurmanów, daleko od rodka prawéj nauki yjc, napili, tak i na polem bez niego obej si moesz. Non terreant WMPana róne przeszkody i impedimenta, ju si ich wielka cz uprsztna, ostatek mdr rad, i statecznem w przedsiwzilych zamysach pocignieniem uprztn si moe. Albo to may impedyment witobliwych intencyl naszych odwalony, e elekcya starszych i metropolitów z rk szhlachty i obywatelów Ruskich wymyka si poczyna, którzy jako ztd po wikszej czci upór nasz w nawracaniu narodu Ruskiego przeczuli, tak i napotem przeczu by mogli, i dla tego obawia si trzeba, aby takowe subjekta na t, któr. |
| 2014/06/22, 18:51:55 Прошу вас помолитесь об успешной сдаче экзамена Владиславу. Галина Галина 2014/06/22, 18:35:11 Прошу Ваших Святых молитв о здравии Алексия, Ирины, отр.Родиона и всех сродников наших. Отслужите Молебен Пресвятой Богородице Скоропослушнице об избавлении нас от всех нашедших на нас зол и бед.Пресвятая Богородица спаси и сохрани нас всех. Да благословит Вас Господь за Ваши молитвы за нас. Спаси Господи. 2014/06/22, 18:34:59 Благословите ! И помолитесь о душевном и телесном здравии р.б.болящей Надежды со чад,Дмирия ,Татьяны , Дмитрий 2014/06/22, 15:50:03 Дорогие отцы и братья! Очень Вас прошу помолиться об исцелении р.Б.Елены! Попросите, пожалуйста, чтобы Господь даровал ей здоровье! Также помолитесь, пожалуйста, о здравии р.Б.Валентины, р.Б.Валерия, р.Б.Кирилла, р.Б.Виктора, р.б.Владимира, р.Б.Валентины, р.Б.Валентины! Спасибо Вам большое! Спаси Вас Господи! 2014/06/22, 15:29:28 Ke Ve molam Premili Starci koi mu sluzite na Boga da se pomolite i za moeto semejstvo-Petar,Aleksandar,Antonio,i mene Karolina,da me napusti losiot duh koj me plasi i mi ja jadi dusata.Vi blagodaram. 2014/06/22, 15:26:00 Kako da tvoram molitva i kako da se molam Premil Gospode.Teski vreminja ne vtasaa,teski tagi ni gi pokrija dusite.Sekade se vodi vojna,sekade se opustosuva Pravoslavieto,koj da vikne kon Tebe Premil.?Teski tagovni vozdiski izleguvaat od ustite na Pravoslavnite,nasite braka vo Ukraina i Rusija,ama jas sepak ke se drznam prvo da pobaram Tvoe oprostuvanje na moite grevovi,da go slusnis lelekot sto doaga od mojata gresna dusa za celiot svet.Bidi milostiv Ti koj si najmilostiv ,koj si poln so mnogu ljubov i dobrina ,neka bide voljata Tvoja vrz site nas koi se molime kon Tebe,bidi milostv na karj i kon moite rodnini i prijateli po telo i duh,Premil Gospode.Slusni ja mojava molitva sto izleguva od ovaa gresna dusa.Spasi ne spase i pomiluvaj i na site daj ni dobar kraj,AMIN+++ 2014/06/22, 14:49:14 Благословите!Помолитесь пожалуйста о здравии раба Божиего Андрея.Упал с 3-его этажа строящегося дома.Прошу окажите посильную молитвенную помощ! |
| Да князь же мне, – замечает Варлаам, – говорит: сын де мой князь Януш родился в христианской вере, а держи т ляшскую веру, я мне де его не уняти». (Акт. эксп. т. II стр. 141 – 143). 492 Бывшие православные монастыри в Дубне. В. Пироговского, в Волынск. Епарх. Ведом. 1880 г. 28 – 29, стр. 1241. 493 Преподобный Иов Железо Игумен почаевский, как духовный писатель. Странник 1883 м. ноябрь, стр. 274. 494 Бывшие православные монастыри в Дубне. В. Пироговского, в Волынск. Епарх. Вед. 1880 г. 28 – 29, стр 1275. 496 Подробное о сем смотр. «Препод. Иов Железо, игумен Почаевский, как духовный писатель». П. П. Петрова. Странник 1883 г. м. ноябрь, стр. 373 – 377. 499 Более обстоятельные сведения об иконе Б.М. Почаевской см. ниже, часть II, статья третья: «Святая чудотворная икона Божией Матери Почаевской, как памятник векового общения нашего с южными славянами». 500 Подробнее о сем см. ниже, часть вторая, статья первая: «Краткое сказание о Лавре Почаевской». 503 Смотр. в начале книги одобрение к напечатанию ея от Силевестра Лубенецкого, Рудницкого еписк. Луцкого и Острожского. 504 Гора Почаевская, стр. 5, равно также «Przeelawna gora Poczaiowgka, dawnoscia endow Przenayczystszey Bogorodzicy Panny od endownego jej obrazu wynikajacych jasniejacn, tak z wyrazeniem niektorich jej task, et cet. krotkim opisaniem do wiadomoeci ewiatu za zezwoleniem zwierzchnosci podana przedrukowana w Poczajowie... rokn Panskicgo 1807. стр. 2 – 3. 506 При этом надобно различать между основателями монастырей и фундаторами. Фундаторами на местном западнорусском наречии называются лица, которые вообще делают фундаментальные пожертвования, как в новые, так и в готовые уже обители. Напротив того основателями монастырей называются только люди, полагающие начало монастырям. Потому-то мы и приписываем Гойской вместе с званием фундаторши и звание основательницы монастыря Почаевского, так как она не только положила основание обители, но и обеспечила ее фундушем. 507 Смотр. подлинное завещание Анны Гойской, в русском переводе. Памятники, издаваем. в Киеве, Т. IV, стр. 39. 508 Чит. напр. письма Святогорца о св. горе Афонской, – также прибавления к творен. Св. Отцев, т. II, стр. 24. 515 Читай об ней: Zycie ku podziwieniu chwalebne Jasnieoswieconey Xiezny Ostrogakiey – Anny Aloizyi Chodkiewiczowey... od Kollegium Societatis Jesn Jaroslawskiego, od niey ze po Ostrogskim Collegium–w polu a N. Раппу fundowanego... Wydane roku P. 1698–W Erakowie. Также Вол. Губ. Ведом. 1868 г. 53–63. 517 Самъ Поцей по вступлении в должность униатского митрополита, до конца жизни жил во Владимире, где и скончался и погребен 18 июля 1613 г. (Описан. Киево-Софийского собора, стр. 152–153). 518 Подлинный тестамент Добрынской, в архиве Почаевской лавры, дело 9/50 стр. 1–3. Заметим, что тогдашний злотый польский равнялся нашим 75 копейкам серебром. Куликов – село и доселе находящееся вблизи Почаева. |
| Pod. Oto cwiczenie si w rzeczach, które kademu czowiekowi w szczegolnosci, i caey spoecznosci w ogol s naypotrzebnieysze. St. Którez to takowe s umieitnosci? Pod. Te bez których aden czowiek obeysdz si nie moe. St. Iakie one? Pod. Domylasz sie W. Pan zapewne co powiem: e te naypotrzebnieysze umieitnosci, s to: nauka dobrego siebie prowadzenia podug czystych praw moralnych, i umieitno iak moe bydz naydokadnieysza Oyczystey mowy. St. Prawda e te nauki s potrzebne: lecz czyli umys dzieccy, iest zdolny do przyicia tak trudney nauki, iak np. iest obyczaiowa? Pod. Bog który zaoy ca szczsliwo ludzi na cnocie; wla Im te od urodzenia instynkt; który ich do przyicia dobrego, a do unikania zego prowadzi. Nie sdz wic W. Pan, aeby Nauka moralna, bya dzieciom nieprzystpna. Maxymy wprawdzie Pilozoflezne s nad Ich poicie: Moralna Nauka dla dzieci naywicey przykadem si gruntuie. I dla tey to przyczyny ganiem guwernera za którym W. Pan tak mocno obstaiesz. St. Jednake na co dzieci mczy: za przyisciem do lat, kiedy poznanie wzmocni si, za maem staraniem to zdziaa mona, co teraz z naywiksz staie si prac. Pod. O! panie Dobrodzieiu, za daleko odkadasz nauk, na którey caego ycia szczliwo zasadza si. Wcale sprawiedliwie powiedziano: «Poki drzewko mode, da si atwo zgi lub nachyli, iak urosnie, prdzey go zamiesz niz nachylisz. Tak i dziecie poki modóm iest, do wszystkiego przyuczy i przyzwyczai go mona: gdy urosnie, prozne wtedy s usiowania.» – Dziecie, iest to prawdziwa mapa; wszystko cokolwiek widzi, pospolicie nasladuie: niech e no tylko od pierwszych lat bdzie otoczone towarystwem ludzi zych obyezaiów; niech Pan Guwerner od pocztku samemi i tuczy podchlebstwami; niech wpaia mniemania daice im powod wznoszenia si nad innych, i sdzenia iakby im wszystko czyni wolno byo; a wtedy zobaczysz W. Pan, iak atwo bdziesz mog zwroci na drog prawdziwey moralnosci i cnoty. Czym si raz napoi skorupa, dugo ten e zapach wydaie: A iesli znaydui si przykady aeby zy sta si dobrym, to prawie za cud natury uwaza mona. |
| «Synu Pompiliusza: modo i niedoswiadczenie, wymawiai twoi porywczo; a, dobre twe serce dale mi otuch, e nie odstpisz tych chwalebnych maxym któremi ci Rodzice i cnotliwy Tullus napoili. – Mniemasz e, e same tylko grzmice odgosy woiennych czynów, chwa przynosz Bohaterom: e rze i nieszczsliwo Narodów Niesmiertelneini ich czyni? mylisz si: Bachus, nie podbiciem Azyi, lecz ucywilizowaniem i uszczliwieniem iey mieszkaców iest sawnym: Achilles, bardziey z przyiani ku Patroklowi, iak z smierci zadaney Hektorowi,godzien iest uwielbienia: Herkules i Tezeusz nakoniec, nie z swoiey e gorliwosci o dobro ludzi s dotd podziwieniu? Nie bdz Numo uprzedzonym basniami przeciwniczki moiey: nie same tylko talenta woienne Romulusa, potrafi zyska serce Rzymian. Ty sam nie przez waleczno w potyczkach, lecz spokoynemi cnotami iasnieic, scigniesz ich wybor na siebie. – Rozwa e teraz umysem od przesdów dalekim, iakich roskoszy doznawa bdziesz iesli si udasz za mn: y osuszone iednego nieszczsliwego, mksz ci napeni radosci iak podbite królestwo. Podz no do tego slarvnego Romulusowego Pastwa: a zobaczysz iak daleko si róni od spokoyney twoiey Oyczyzny Kures . Tam ubostwo, przymusza prawie umiera z godu mieszkaców; tu przeciwnie obfito wszdzie widzie si daie: tam pacz znaydziesz, bezustanny prawie, po smierci Oyców, mzów, i Synów zabitych w potyczkach; tu zas Familie wspolnie si cieszce z darów, które im matka Ceres hoynie udziela: tam postrzeesz cig obaw nieprzyiacio, wszdzie pospno; tu przeciwnie wzaiemn ufno i spokoyno. – Teraz e uwa iak chwa woyna, a iak pokoy przynosi: masz otwart drog, tey lub owey szuka: bydz katem lub Dobroczyc Narodu Ludzkiego. Lecz dosy na tem: widz e ochone z pierwszego zapdu, i uczucia wrodzone cnoty trvarz twoia okazuie: Nu e Numo! nie ustawaj – d do celu który ci wyroki naznaczyy – Niech ci Rymianie, za Nasladowc Saturna, nie za kochanka Marsa uwaai». – То rzekszy obie Boginie znikny, a mnie obudzonego, w zadziwieniu i pomieszaniu zostawiy. Od tego czasu, to nadzwyczayne zdarzenie zawsze mi byo w pamici. Odtd woyn w obrzydzeniu, a pokoy za iedyny cel chci moich miaem: – Dostpiem nakoniec tey roskoszy, którey poczciwy czowiek zwyczajnie doznaie: widok ludu wdzicznego dopeni moiego szczscia, i sprawdzi t Masym; e nie masz wikszey roskoszy, iak bydz przyczyn szczscia podobnych sobie ludzi. |
| На подлинном собственною Его Императорского Величества рукой написано: «Быть по сему» . Одесса. 30 июля 1828 года. Приказали : для приведения в надлежащее исполнение сего Высочайше конфирмованного мнения государственного совета послать указы: Греко-Униатской духовной коллегии и гг. министрам: финансов и внутренних дел и состоящему в должности Главноуправляющего Духовными делами Иностранных исповеданий; а для сведения и в потребном случае должного исполнения дать знать таковыми же всех присоединённых от Польши губерний губернским правлениям, казённым палатам и главным судам; а в 3-й департамент Правительствующего Сената сообщить известие. Августа 27 дня 1828 года. По общему собранию первых трёх департаментов. О десятинном сборе для Греко-Униатского духовенства. из письма отца его высокопреосвященства от 16 ноября, о неприятностях, переносимых им от Латинян Po caorocznych moich cierpieniach, dzis z uniesieniem radonym serca moiego zawoaem do Boga: величит душа моя Господа и возрадовася дух мой о Бозе Спасе моем. После страданий целого года, ныне с радостным сердцем я воззвал к Богу: величит душа моя Господа и возрадовася дух мой о Бозе Спасе моем. Dzi po mszy switey rozmyslaem z bolesci serca moiego nad oczernieniem ciebie naywikszem przez Jana Sierociskiego, w tych stronach sze niedziel bawicego; z którego byem gryziony niewinnie od Jana Markiewicza w Daszowie u naszych Lewickich publicznie podczas chrzcin wnuka moiego. Ныне, отслужив обедню, я со стеснённым сердцем рассуждал о величайшем очернении тебя Иоанном Сероцинским 25 , в здешних странах в течение шести недель пребывавшим; по поводу коего я был безвинно оскорбляем от Иоанна Маркевича 26 публично во время крещения моего внука. W dwa tygodnie potem w probostwie Jlinieckim od X. kanonika Truchsesa take publicznie, z pogrokami od obydwóch, e nas z koscioów swoich iako syzmatyków wypdz. Po takiey zaksce i miotanych na ciebie potwarach, chorowaem 5 dni. После таковой почестки и брошенных на тебя клевет, я болел в течение пяти дней. |
| Nic by te zego nie bylo, iesliby biskup Rymski i innych Rossyiskiego Koscioa nie odruca zwyczaiów; iak i my obawiamy si, aeby kiedy nie zabroni tych, które Koscioowi Francuzkiemu s wasciwe, czego e uczyni nie moe, nauczamy. Znayduie si- w hierarchii czyli koscielnym rdzie iaka istotna rónica, podanemu obu koscioów poczeniu przeszkadzaica? ta co do wanieyszych punktów natychmiast upadnie, iesli, odruciwszy prón gadanin, sam recz widocznie w krótkosci wyoemy. Nauczamy najprzód, i biskupi wadz Bosk s nastpcami apostoów i Chrystusowemi namiestnikami, – biskup za Rymski, iako prawdziwy S. Piotra nastpca, iest take wadz Bosk pierwszym biskupem i pierwszym Chrystusowym namiestnikiem, a dla tey przyczyny rodkiem ziednoczenia i widocznym kommunikacyi zwizkiem, przez który, iak mówi S. Ireneusz, – stolica Apostolska otrzymaa pierwszestwo nad wszelk inn stolic, do starania si, aeby w caym Kosciele prawa si swite zachowyway, a wiara i iedno utrzymyway, iak naucza s. Cyprian. – Jakowe Rymskiego biskupa pierwszestwo, na Rwangelii zasadzone, dawném pierwszych koscioa wieków podaniem stwierdzone, przyznay osm pierwsze, które i Rossyiski przyimuie Koscio, Powszechne Zbory. I to tylko iedynie o pierwszestwie w caym Kosciele Rymskiego biskupa zgodn i wspóln wiar utrzymuiemy; inne za punkta, wzgldem których nie masz zupeney midzy katolikami zgody, nie s istotnemi do skadu Katolickiego wyznania nalecemi dogmatami, – co potwierdzi i sam nayswitszy Papie, pochwalaic pismo iednego z naszych biskupów, w celu wystawienia na widok katolickiey wiary i zaszczycenia oney od protestanckich potwary uoone. Nauka Francuzów, co do tego punktu, iest nastpuica: e wadza, któr swita stolica w caym Kosciele i nad kadym w szczególnosci koscielnym ma pasterzem, nie od samey zaley woli i upodobania Rymskiego biskupa, lecz spenian bydz powinna z naleytem umiarkowaniem podug praw, Duchem Boym ustanowionych i czci pierwszych wieków Koscioa poswiconych; i e zebraniu biskupów dana iest od Chrystusa Pana bezporednie zupena wadza, którey powodowa si obowizany i sam papie w reczach, nalecych do wiary, wykorenienia odszczepiestw i poprawie koscielney karnosci; iak przez powszechne nasze zbory Konstancyeski i Bazylceski ustanowiono, przez kler Francuzki publicznie obiawiono, a przez Paryskich teologów zawsze byo utrzymywano. |
|
|
