Although Mede had suggested that the times of the Gentiles might refer to the four kingdoms beginning with Babylon, he never stated the period to be 2,520 years. (Mede, The Works, London, 1664, Book 4, pp. 908910, 920.) In a later 49 his book The Time of the End which was published in 1833. He dated the captivity of Manasseh under Esarhaddon to 685 B CE., and counting the 2,520 years from that year, he ended the “seven times” in 18351836. 50 edited in 1815. After 1832 Bickersteth began to preach on the prophecies, which also influenced later editions of A Scripture Help. The quotation is taken from the 20th edition (London, 1850), p 235. 51 A Study of Millerite Separatism and Denominationalism, 18401865 (unpublished Ph.D. dissertation, University of Rochester, 1970), pp. 8688. 52 Chronology” in The First Report of the General Conference of Christians Expecting the Advent of the Lord Jesus Christ (Boston, 1842), p. 5. Other Millerites who stressed the 2,520 years included Richard Hutchinson (editor of The Voice of Elijah) in an 1843 pamphlet, The Throne of Judah Perpetuated in Christ, and Philemon R. Russell (editor of the Christian Herald and Journal) in the March 19, 1840 issue of that periodical. The 2,520 years also appear on charts used by Millerite evangelists. (See Froom, Vol. IV, pp. 699701, 726737.) 53 Chronology” in The First Report of the General Conference of Christians Expecting the Advent of the Lord Jesus Christ (Boston, 1842), p. 5. Other Millerites who stressed the 2,520 years included Richard Hutchinson (editor of The Voice of Elijah) in an 1843 pamphlet, The Throne of Judah Perpetuated in Christ, and Philemon R. Russell (editor of the Christian Herald and Journal) in the March 19, 1840 issue of that periodical. The 2,520 years also appear on charts used by Millerite evangelists. (See Froom, Vol. IV, pp. 699701, 726737.) 54 this doctrine, see Dr. Ingemar Linden, The Last Trump. A historicogenetical study of some important chapters in the making and development of the SeventhDay Adventist Church (Frankfurt am Main, Bern, Las Vegas: Peter Lang, 1978), pp.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gent...

1241 1-ое посл. Петра, IV, 7; 2-ое посл. Петра, III, 9–12. Апокалипс., III, 11; XXII, 12. Павла к Ebp. X, 37; IX, 26 . Puмл. XIII, 11. 1 -ое к Коринф., I, 7; X, 11. 1-ое Фессал., IV, 16, 17. 2-ое Фессал., I, 7. Иакова, V, 7–10. 1-ое посл. Иоанна, II, 18. Иудейские раввины приписывали прор. Илие – предание о 6000-летнем существовании мира (Порфирьев, Апокриф. сказ., 166). Некоторые церкви следовали Талмуду в признании 7000 лет, как предела существования мира (Тр. Киев. Дух. ак., 1885, 10) 1242 Epist Barnab. с. 15, Coteler, Прав. Соб. О пасхалии, 1860 г. ноябрь, 336. – О семи тысячелетиях или семи эпохах находим предание еще в Сивиллиных оракулах, которые принадлежат V столетию. О Сивиллах см. выше 1244 См. Исидора, еп. Испаленского (Севилья древ. Hispalis). «Прочее же шестого века время единому Богу есть ведомо» (Свед. о малоизв. памятн., I, 96) 1245 Annal. sub 1000 ann. Ср. Оттон Фрейзингенский, О.Лоренц, Geschichtsquellen, II, 167. О хилиазме (Р. Мысль, 1902, 11, с. 022) 1250 Исходя из Апокалипсиса (гл. XX, 4, 5), хилиасты верили, что праведники воскреснут за 1000 лет ранее и будут царствовать вместе с Иисусом Христом, но существование это представляется в слишком материальных чертах (В.И.Герье, Церковь , папство и государство, В. Евр. 1907 , 10, 456). Также о хилиазме (Р. Мысль, 1902, 11, с. 022) 1252 О.Пешель, Ист. эпохи открытий, 281; также он ссылался на пророч. Исаии и на хоровую песнь в Медее Сенеки о грядущих открытиях в океане 1256 Малинин, Старец Филофей, 234–235; Соболевский, Переводн. литер., 236 («еже вси вместо потопа нарицати могут» – Переводн. статья о Неаполе); ср. донесен. о том же (Рукоп. гр. Толстого, 414). О землетрясении в Салониках 1542 (Соболевский, 237) занесено в летопись 1257 О 7000-летних эпохах Мефодия см. А.Н.Веселовский, Опыты по истории развития христиан. легенды (Ж. М. H. Пр., 1875 г., 1, с. 306) 1258 О пасхалии. Прав. Соб. 1860 г. ноябрь 343–346. В свящ. писании указывается на физические явления и общественные бедствия, как на признаки близкой кончины мира (напр. Матф., гл. XXIV, Марка, XIII, 2-ое посл. Петра, III, 9–11). То же постоянно встречаем и у св. отцов (Ефрем, Beatitudines, p. 297; De secundo adventu, III, 378, D, Е, 478, Е, Т; Sermo ascet, I, 44, 49; De peniten., I, 152, Иоанн Злат. in Matth Homil., XX, 6; VII, 268, А; Киприан Exhort, ad Martyr, 514 A; ad Deinetr. 433. Euseb. Bibl. Max. Patr., VI, 861 С, D. Григорий Вел. in Evang. Homil., I, J, 1, T, p. 1436; Epist. III, 65 T, II, 677). Указывали на падение Рима (Иерон. Comment in Matth. IV, 24, T, IV, 115). На Нерона смотрели как на антихриста (De civ. Dei Август. XX, 19). См. Laurent. Etudes sur l " hist. de l " humanite, IV. В XIII в. папские историки в импер. Фридрихе II видели олицетворение Нерона и антихриста (Вебер, VII, 191–192)

http://azbyka.ru/otechnik/Vladimir_Ikonn...

Amidae) alteram; de qua fermo eft in fubfequenti Titulo 4-to: eiusdem hujus Capitis p. 342. 63 Et Elgae denique Rufforum Archontiffae poftremam, de qua agitur in Titulo Capitis; quem nos numeramus 5-um: p. 343. 64 Sed Infcriptiones illae, Indiftionem 4-am: praefeferentes, manifefti erroris arguuntur. I o : Quoniam in folemnitatibus illis, aderat et Romanus Filius fimul cum Conftantino Patre, tanquam Imperator, ut abunde puto fuperius oftenfum eft. Sed Romanus II non nifi Indiftione VI, in Confortium a Patre vocatus fuit Imperii, ut hoc paritec extra omne dubium manet. Ergo falfo, пес fine patentifimo Anachronismo, ad Indiftionem IV. retrograde relatse funt. 2 : Quia pag. 329. Ceremoniarii, Amerumnae Legati recipiebantur 31. d. Menfis Maji. Pag. vero 330, Legati Hispani, eodem prorfus modo atque Tarfenfes, recipiebantur d. 24. Oftobris. Sequebatur deinde Ludus Equeftris in gratiam Saracenorum inftitutus; pag. 340. Et poft Ludum d. 6. Augufti, Transfigurationis fplendidiffimum Feftum celebrabatur pag. 341. Atque poft Feftumr; d. 9 Augufti Regale fuccedebat convivium; pag. 342. Poft haec d. 30. Augufti Recepceptio fiebat Delemici; pag. eadem 342. Tandem Receptio peragebatur Elgae Principis, d. 9. Septembris; pag. 343. Et deinceps convivia parabantur, Oftobris d. 18. Principum Rufforum cum Rege, et Archontiffe Elgae cum Defpcenâ feu cum Imperatrice, et Liberis; pag. 345. At quotus quisque ille fuerit, qui alicui perfuadere queat, in eadem Indiftione IV. Id eft, in una eademque unius eiusdemque anni revolutione, coincidere potuifle, res quae geftae fuerint iuxta fequentem feriem: 31. Maji – 24. Qftobris – 6. vd 9. vel 30. Augufti – 9. Septembris – 18. Oftobris? Atqui haec omnia in ipfo Ceremoniarii Textu ita ex ordine referuntur. Ergo Infcriptiones illas Titulorum, Indiftionem IV. defignantes, mendofas effe necefle eft. Et ruit ergo vis teftimonii tota ex Infcriptionibus illis defumpti; quo probetur anno 946. adventum Elgae Conftantinopolim eveniffe; quo an no numerbatur IV. Indiftio. His igitur abfurdis ita patefaftis, quid tandem de Titulis illis Libri II. Cap. XV. Ceremoniarii dicendum erit, in quibus Indiftio IV. praefixa legitur? Quid aliud Mehercle, nifi quod Tituli illi erronei, adfgtitiique, aut faltem interpoluti funt ? nee, per confequens ab ipfo Authore Syntagmatis Confhntino, ita, leguntur inferipti, fed ab aliquo inepto inertique exferiptore, per ignorantiam craffam feu per levem ofcitantiam, ibi inferti? Nifi quis fane contendere velit, operis ipfius Elucubratorem, tarn fegniter et incuriofe Ceremoniarium hoc fuum confcripfiife, ut aliud quid in Articulorum traftandorum Titulis praefigeret; aliud vera in fubieftis Articulis proferret, plane incongruum et incohserens. Quod utique de tanto Auftore, vel fufpicaii prorfus, nefas fit.

http://azbyka.ru/otechnik/Evgenij-Vulgar...

δκτως ohne gebissen zu werden: ElogNect 182.– Vgl. δκτως LS u. δκνως L. δαμαος des Adam: -η πτσις AHG IV 868 app.– PB, δαμιαος L. δαμαντρια, τ Diamanten(ware): FontMin I 90,331. δαμαντινοχλκευτος aus Stahl geschmiedet: πλη Melit 729. δαμντιον, τ Diamant: LascTheol 147,313. δαμαντω stählen, stärken: τ το πνεματος νεργε Pantal 1260A. δμας, =σφγνος DelAn II 304,17; 319, 11. (adj.) unerschütterlich: AnHier IV 161,28.– LS, Tgl, DGE, Kr. δαπνητος unerschöpflich: AmphIcon VII 113. Didym., PG 39,616B. AgapSyr 255. Eus. Al., PG 86/1,357B. Rom 17 ι 1; 39 η 4.– Tgl, Kr. δαπαντως unerschöpflich: Neoph 118. Miller: cod. Coisl. 278,123v (Germ.II).– L. δαρε ohne Prügel: LudwAnek 220,21. δς ohne Fackel: ρινς TzetzAr I 107,7. δασμολγητος abgabenfrei: NChonHi 495,38.– KumN. δασος unbewaldet: AASS Nov II 1,413A. δβενττζιος (lat. adventicius) von einem anderen (als dem Brautwerber) gegeben: -ια προξ Bas B 1985,7.9; 1987,22. δουεντικα 1883,10.15. δβεντικα FontMin VIII 63,5.– δβεντικα TriantLex. δγνατικς (lat. adgnatus, adgnaticius): die Verwandten väterlicherseits betreffend: δκαια FontMin IV 192,1767. - συγγνεια Bas B 2702,28; 2725,23. τ γνατικ (sc. δκαια) ConstCol 1336A. δνατικ συγγνεια EclBas 133,26.– δν. L, TriantLex. δγναττης, Verwandter väterlicherseits: FontMin II 230,223. δγνατων, (lat. adgnatio) Verwandtschaft väterlicherseits: Bas B 2701,15. δνατων EclBas 133,24.– δν. TriantLex. δγντος, (lat. adgnatus) väterlicherseits verwandt: Bas A 2090,18; 3099,6 app.; B 2363,29. γντος JusCan 936A. 1120C. id. PselPG 1025C. δντος Bas A 1661,4 app.; B 1238,34; 1239,2. id. PselPoem 8,268.300. id. EclBas 59,31; 133,22.– δν. L, TriantLex. δδην reichlich: EustEsp 44,4. PlanCat Schol. II 21,31.– DGE, δην LS. δδηφαγω gefräßig sein: TzetzAr I 135,8.– LS δηφ. δδηφγος gefräßig, unersättlich: EustrTheot 80,28. EustMacrAen IV 5,2. Stephanit 225,10.– DGE, L, Tgl. δεε furchtlos: LudwAnek 219,22.– DGE, Tgl. δειζω Muße haben: Zigab II 449C. NoctPetrop 25,11. Dmit I 356. TypKosm 30,39. EustIl 1178,30.– Tgl, Duc, Kr.

http://azbyka.ru/otechnik/Spravochniki/l...

228 Кирхгофер в своем Quellensammlung (s. 263) приводит из сочинения Тертуллиана (De oratione, c. 8. и Adversus ludaeos, c. 2) два места, представляющих некоторую параллель с изречениями Иакова (I, 13; II, 23); но действительного заимствования и он не признает. 231 Contra haeres. lib. III, c. XI, 8 (Migne, col. 885). «Невозможно, чтобы евангелий было числом больше или меньше, чем сколько их есть. Так как четыре страны мира, в котором мы живем, и четыре главных ветра, и так как церковь рассеяна по всей земле, a столп и утверждение церкви есть евангелие и дух жизни, то надлежит ей иметь четыре столпа, отовсюду веющих нетлением и оживляющих людей». Далее св. Ириней указывает на четыре лица херувимов, лики которых суть образы деятельности Сына Божия, – на виденных Тайновидцем Иоанном Богословом четырех таинственных животных ( Апок. 4:7 ) и проч. 240 Photii Biblioth. cod. 232 (edit. Hoeschelius, p. 903; «Hippolytus, et Irinaeus epistolam Pauli ad Hebraeos dicunt non esse illius». Об Ипполите cp. Cod. 121, p. 301. 246 О 1-м послании Петра см. Contra haer., lib. IV, cap. IX, 2; cap. XVI, 5. – О 1-м и 2-м посланиях Иоанна – Ibid., lib. III, c. XVI, 5, 8; lib. I, cap. XVI, 3. Об Апокалипсисе – Ibid., lib. IV, c. XX, 11; lib. V, c. XXVI, 1; cap. XXX, 3; et. caet. 255 Contra haer. lib. IV, cap. IX, 1 (Migne, col. 996); cf. lib. II, cap. 27, 2; lib. III, cap. 17, 4 (Migne, col. 931). 256 См. указание относящейся сюда литературы у Гэрике: «Введение в новозаветные книги священного писания», вып. 2, стр. 200, примеч. 14 . 259 Приводим текст отрывка в том виде, как он напечатан в Quellensammlung zur Geschichte des N. Kanons – Кирхгофера, перепечатавшего его без всяких исправлений из указанного выше сочинения Муратория: Antiquitates Italicae medii aevi, tom. III, p. 851: .................... «quibus tamen interfuit et ita posuit»……………. 260 …… «Tertio Evangelii librum secundo Lucam. Lucas iste Medicus post ascensum Christi cum eo Pavlus quasi ut juris studiosum secundum adsumsisset, numeri suo ex opinione concriset, Dominum tamen nec ipse vidit in carne, et idem prout assequi potuit. Ita et a nativitate Ioannis incipet dicere. Qnarti Evangeliorum, Ioannis ex discipulis. Cohortantibus condiscipulis et episcopis suis, dixit: conjejunate mihi hodie triduo, et quid cuique fuerit revelatum alterutrum nobis enarremus. Eadem nocte revelatum Andreae ex apostolis, ut recognoscentibus cunctis Ioannis suo nomine cuncta describeret. Et ideo, licet varia singulis Evangeliorum libris principia doceantur, nihil tamen differt credentium fidei, cum uno ac principali spiritu declarata sint in omnibus omnia de nativitate, de passione, de resurrectione, de conversatione cum discipulis suis et de gemino ejus adventu. Primo in humilitate despectus, quod ro……. secundum potestate regali praeclarum, quod futurum est».

http://azbyka.ru/otechnik/Vasilij_Rozhde...

303 Rossi, Inscript,, 1, p. 75, 123; pag. 575. – Fabretti, p. 549. Perret, V, pl. L, 28 (Lupi, Sever, p. 57). 310 Revue archéol. 1864, X, p. 28. Des cimetières chrétiens pendant 1’ère de persécution, p. 115, et 121. Notes relatives à l’article de M-r Rossi, – Roma sotterranea, I, p.93 et sq. Inscript. christ, urbis Romae I, p. 108. 315 Bartholi. Picturae antiquae crypt. roman. et sepulcri Nasonum. – Garrucci. Mélanges d’Archéol. IV. Mystères du syncrétisme phrygien. 319 Rossi, Roma sott., I, p. 97. „Indi discende un canone di cristiana archeologia, la cui verita ogni di più mi apparisce manifesta nello studio dei monumenti almeno del nostro Occidente. La chiarezza e la moltiplicità de’segni di cristianesimo, e il libero svolgeisi dell’ arte simbolica e figurata cristiana fu, generalmente parlando, in ragione diretta delle condizioni di sicurezza e di nascondimento, in che erano poste quelle opere di arti e quelle sacre memorie“. 332 Reuss. H. d. 1а Théol. chrét. II, 85. Rapport typique entre l’ancien et le nouveau testament. 337 De exhortatione castitatis. c. VI. „Praeterea silvam quis instituit et crescere sinit, ut tempore suo caedat. Silva erat vetus dispositio, quae ab evangelio novo deputatur, in quo et securis ad radices posita“. 338 Depatientia. cap. VI. „Ita fides patientiae illuminata, cum in nationes seminaretur per semen Abraham, quod est Christus“. 339 Deidolatria, cap. XXIV. „Certe idolatres in arcae typo non habetur. Nullum animal in idolatrem figuratum est. Quod in arca non fuit in ecclesia non sit“. 340 Adv. Marcionem lib. III, cap. V. „Duas itaque causas prophetici eloquii adlego agnoscendas abhinc adversariis nostris. Unam, qua futura interdum pro iam transactis enuntiantur... Alia species erit qua pleraque figurate protenduntur per aenigmata et allegorias et parabolas, aliter intelligenda quam scripta sunt“. 341 S. Irenaei Opera, ed. Ad. Stieren. Lipsiae 1853. Tom. I, p. 642, cap. XXVI: „Si quis intentus legat Scripturas, in eniet in iisdem de Christo sermonem et novae vocationis praefigurationem. Hic est enim thesaurus absconsus in agro, id est in isto mundo: (ager enim mundus est) absconsus vero in Scripturis thesaurus Christus, quoniam per typos et parabolas significabatur. Unde non poterat hoc, quod secundum hominem est, intelligi, priusquam consummatio eorum, quae consummata sunt, veniret; quae est adventus Christi... Omnis enim prophetia, priusquam habeat effectum aenigmata et ambiguitates sunt per hominibus“. Срав. lib. IV, cap.XXXIV.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

336 IV, xxxi. 1: “illi quidem decimas suorum habebant consecratas: qui autem perceperunt libertatem, omnia quæ sunt ipsorum ad dominicos decernunt usus.” 337 Just. M. Dial. 12 σαββατζειν μς καινς νμος δι παντς εθλει, κα μες μαν ργοντες μραν εσεβεν δοκετε. 339 II, xlix. 3: ν τ νματι ησο Χριστο, το πταυρωθντος π Ποντου Πειλτον. Cf. Just. M. Ap. ii., 6, Dial. 30, 76, 85. These words should be taken with c. 96: see Add. Note on p. 151. ADDITIONAL NOTE.----A new instalment has now appeared of the Patrologia Orientalis (XII. 5: Paris, 1919), containing a reprint of the Armenian text, with a translation into English by the discoverer, Ter-Mekerttschian, and Dr S. G. Wilson. This is followed by a much more accurate translation into French by the late Pere Barthoulout, S.J., formerly a missionary in Armenia. Among other valuable notes he points out that the opening words of c. 97 have been wrongly separated from the preceding chapter. The next sentence would then appear to mean: «He is separated and withdrawn from among men, and (yet) wheresoever,» etc. – [Note to the online edition: this note appeared on p.151 of the printed text, and was presumably added after the remainder had been printed. The suggested alteration has been made in the online text. Chapter 97 in the original printed text begins: «By the invocation of the name of Jesus Christ, crucified under Pontius Pilate, there is a separation and division among mankind; and wheresoever... " ] 344 With the whole of this passage compare IV, xxxiv. 4 ff., especially the words “prædicaverunt ejus secundum carnem adventum, per quem commixtio et communio Dei et hominis secundum placitum Patris facta est; ab initio prænuntiante Verbo Dei quoniam videbitur Deus ab hominibus et conversabitur cum eis super terram et colloqueretur et adfuturus esset suo plasmati”; and “præsignificant igitur prophetæ quoniam videbitur Deus ab hominibus,” words which come again a little further on. 347 The same language is found in the preface to Bk. V: “quod prophetæ quidem præconaverunt . . . perfecit autem Christus; apostoli vero tradiderunt, a quibus ecclesia accipiens, per universum mundum sola bene custodiens, tradidit filiis suis:” and similar language in II. xlvii. 2.

http://azbyka.ru/otechnik/Irinej_Lionski...

De eo quod Deus Pater incorporalis est, lib, 4–5, 1147–1170. In Matthæum, X, 34, lib, 6 (de расе), 1169–82. In Matthæum, X 27, lib. 7, 1181–90. De operibus bonis et malis, lib. 8, 1189–96. De operibus bonis, lib. 9, 1195–1208. Testimonia veterum, 19, 67–84 pro E., 83–98 contra. Notitia FH., 9–54. H. Valesii de vita scriptisque Eus. Cæs., 53–66. EUSEBIUS DORYLæUS ер., s. V. Gontestatio adversus Nestorium in Synodico. c. 5, 84, 581–3. EUSEBIUS EMESENUS ер., s. IV, 86, I. Oratio de adventu et annuntiatione Joan. Bapt. apud inferos, edit, duæ (Augusti). 509–26=h. 13 Eus. Alex. Oratio de proditione Judæ, edit, duæ (Augusti), 525–36=h. 14 Eus. Alex. Oratio in diabolum et orcum, edit, tres (Mat et Augusti), 383–406=h. 15 Eas, Alex. Fragmenta (Augusti). De persona Christi, 535–42, 541–46. Exegetica ex catenis: In Genesim (Lipomani), lat., 547–9; In Leviticum, 557–8. In Psalmos, 549–50. Cf. 23. 1334 sq. (Eusebii Cæs.) In Joannem (Corderius). 549–54; In Acta (Cramer), 557–62. In epist. ad Romanos (Cramer), 561–62 In I ad Cor. (Cramer),561–62. In II Petri, 561–2. G. Augusti Annotationes historicæ et philologicæ in Eus. Em., 463–504; de descensu Christi ad inferos ex sententia E., 407–12; de consensu hujus orationis (3 æi ) cum evangelio Nicodemi, 411–14. Notitia Mai, 461–2; Fessler, 461–4. EUSEBIUS SUGDææ metr., s. XIV. Professio fidei (acta Isidori, 3), græce, 152, 1297. EUSTATHIUS AFRICANUS, s. V, 30. In Hexaemeron S. Basilii, latina metaphrasis, 869–968. EUSTATHIUS ANTIOCHENUS ep., s. IV, 18. (Ex editione G.) De engastrimytho contra Originem, 613–74. Allocutio ad imperatorem Constantium, 673–76. Fragmenta: 1 . In Prov. VIII, 22, 675–84 . 2 . In Prov. IX, 5, 683–86 . 3 . In inscriptiones Psalmorum, 685–86, 695–08. 4 . Ex interpretations Psalmi 15, 685–86. 5 . – – 92, 685–88. 6 . De anima, 687–92. 7 . Contra Arianos, 691–96. 8 . De Melchisedech, 695–96. Liturgia latine, 697–704. Commentarius in Hexaemeron (Allatius), 707–94. L. Allatii præfatio, 703–706. L. Allatii note, 795–1066. Notitia G. 609–12.

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

Ex libro de Deitate sou de theologia (G.), 509–512, 521–22. De adventu salvatoris (G. et M.), fg. 1–2, 511–12. De Paschate, fg. (G.), 511–20. De anima et согроге, fg. (M.), 519–22. Didascaliæ fg. (M.), 521–22. In Matthæum, fg. (M.), 521–22. Acta sincera, lat. Anastasius Bibl. (M.), 453–66. Mai monitum, 451–54. Notitia G,., 449–52. PETRUS II ALEXANDRINUS ep., s. IV, 33. Epistola encyclica, 1275–92. Fg, ex Facundo Hermianensi 1–4, 1291–4. Notitia G., 12.73–6. PETRUS ANTIOCHENUS patr., s. XI. Epistola ad Dominicum Gradensem (Cotelerius), 120, 755–82. Dissertatio (id.), 795–816. PETRUS ARGIVORUM ep., s. IX, 104. In conceptionem S. Annæ (Monaldinus), 1351–66. Oratio funebris in S. Athanasium Methones ep., latine (AA.SS.), 1365–80. PETRUS CHRYSOLANUS [Grosolanus], Mediolanensis arch., s. XII, 127. Oratio de Spiritu S. (Allatius), 911–20. Notitia F., 909–10. [PETRUS DAMASCENUS ep., s. VIII, 162. Unio cum Deo (Philocatia), lib. 1–2, 162, 1185. Manifesta necessitas septem operum corporalium (ibid.), 1195. Sermones ascetici 1–24 (ibid.), 1279. Notitia ex Philocatia.] PETRUS DIACONUS СР., Chartularius, s., XII, 119. Responsa canonica (Leunclavius), 1093–98. PETRUS LAODICENUS ер., s. VII, 86, II. Commentarii in 4 Evangelia fg. (M.). In Matth., 3323–26; in Marc, 3325–8; in Luc, 3327–30; in Joan., 3329–30. Monitum M., 3321–4. Expositio in orationem dominicam (græce ex Origenis Opp., t. I, latine G.), 3329–36. PETRUS MANSUR [Ps. Joan. Damascenus]. De corpore et sanguine Christi, 95, 401–12. PETRUS PATRICIUS, s. VI. De legationibus Romanorum ad gentes (Excerpta Constantini Porphyrogeniti), 113, 663–74. De legationibus gentium ad Romanes (ibid.), 673–76. Notitia Niebuhr, 615–621. PHIALITUS (Phialites), s. XIII, 127. Præfatio super emendatione Dioptræ, latine (Pontanus), 127, 707–10. PHILEAS THMUITANUS, ep., s. III, 10. Epistolæ, 1561–8. Notitia G., 1359–60. [PHILEMON, a. IV, 162. Apophtegmata, græce, 593. Notitia ex Philocatia.] PHILIPPUS SOLITARIUS, s. XI-XII, 127. Dioptra latine, lib. 1–3 (Pontanus cum notis Gretseri), 709–878 (fg. græce [Cotelerius], 877–78 et 1, 1145–6).

http://azbyka.ru/otechnik/Patrologija/pa...

С. М. 76, col, 401. Дeяh. II , стр. 149) св. Кирилл замечает: «признаюсь, я сначала думал, что он (Феодорит) понимает смысл глав, а притворяется в незнании и этим угождает кому-нибудь. Те­перь я верно знаю, что он действительно не понимает этого». 352 Факунд объясняет нападки на св. Кирилла falsa suspicione quam de illo (Cyrillo) habuerunt (Orientales). См. Pro defensione trium capitulorum, lib. VI, cap. I (Migno, lat. ser. t. 67, col. 658). – Audiebant vel relegebant verba dicentis (Cyrilli) orientales Patres, neque animadvertehant ejus intentionem, secundum quam de verbis est judicandum (lib. VI, cap. 3: col. 667). Таким образом это есть ignorantia, qua quisque alter do sun proximo, tanquam homo de homini, suspicatur, а не impietas, qua de Deo male creditur (lib. VI cap. 4: col. 669). 353 Mansi, IV, 1109. 1112. Деян., I, стр. 479–482. Пятидесятница в 431 году была 7-го июня, а Пасха – 19-го апреля. 354 Epist. 112: Μ. 83, col. 1312, p. 1185. До нас, сохранилось только письмо Иоанна к Фирму Кесарие-Каппадокийскому (Synodicon, cap. IV: Μ. 84, col. 579–581). 355 См. послание «Восточных» к императору (Mansi, V, 1272. 1273. Migne, gr. ser. t. 83, col. 1441. Деян., I, стр. 659) и письмо Иоанна к св. Кириллу (Mansi, V, 1121. Migne, gr. ser. t. 77, col. 132. Деян., I, стр. 489–490). 356 По Евагрию (Hist. eccles., I, 3: Migne, gr. ser. t. 86. 2, col. 2428. Русский пере­вод. Спб. 1853. Стр. 13) и по Никифору Каллисту (Hist. eccles., XIV, 34: Migne, gr. ser. t. 146, col. 1169), Антиохия находилась в тридцати днях пути от Эфеса. 357 Synodicon, cap. VII ( Μ. 84, col. 590–593); под этим посланием Феодорит под­писался на 67-м месте. 358 Факунд пишет (Pro defens., VII, 2: Migne, lat. ser, t. 67, col. 685): hinc extitit totius causa discordii; hinc omnis tumultus sumpsit originem; hinc Orientales aliique Patres offensi, adversa jam mente crediderunt, quod beatus Cyrillus, male sibi conscius, judicium et inquisitionem dictorum Patrum effugerit, ut eorum non expectaret adventum. 361 На первом заседании conciliabuli комит Кандидиан говорил, что св.

http://azbyka.ru/otechnik/Nikolaj_Glubok...

   001   002     003    004    005    006    007    008    009    010