7  Janeras S. L’original grec del fragment copte de Lovaina Núm. 27 en l’Anaphora di Barcelona, in: Miscel-lània Litúrgica Catalana Vol. 3 (1984). P. 13–25; cf.: Devos P. Un témoin copte de la plus ancienne anaphore en grec, in: Analecta Bollandiana. T. 104 (1986). P. 126. 8  Diethart J., Treu K. Griechische literarische Papyri christlichen Inhaltes, 2: Textband. (Wien, 1993: Mitteilungen aus der Papyrussammlung der osterreichischen Nationalbibliothek in Wien; 17). S. 68–69. 10  Edition: Diethart J., Treu K. Op. cit. It should be noted that J. Hammerstaedt offered a new reconstruction of the papyrus (Hammerstaedt J. Griechische Anaphorenfragmente aus Ägypten und Nubien (Opladen, 1999: Papyrologica Coloniensia; 28). S. 156–160). 11  Luppe W. Christliche Weihung von Öl: Zum Papyrus Barc. 156a/b, in: Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. Bd. 95 (1993). S. 70. 12  Römer C.E., Daniel R.W., Worp K.A. Das Gebet zur Handauflegung bei Kranken in P Barc 155, 19–156, 5 und P. Kellis I 88, in: Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. Bd. 119 (1997). S. 128–131. 13  Виноградов А.Ю. Три крещальных гимна с алфавитным акростихом, in: Вестник древней истории. Nr. 3 (2005). C. 91–114. 14  Желтов M.C. Греческая литургия IV b. в папирусе Barcelon. Papyr. 154b–157b, in: Богословский Сборник. Nr. 9 (2002). C. 240–256. 15  See, for example: Taft R.F. The Interpolation of the Sanctus into the Anaphora: When and Where? A Review of the Dossier, in: Orientalia Christiana Periodica. Vol. 57 (1991). P. 281–308 and Vol. 58 (1992). P. 83–121 (reprinted, with some important notes added, in 1995 in Variorum Collected Studies Series); idem. From Logos to Spirit: On the Early History of the Epiclesis, in: A. Heinz, H. Rennings (hrsg.) Gratias Agamus: Studien zum eucharistischen Hochgebet (Für Balthasar Fischer). (Freiburg et al., 1992). S. 489–502; Winkler G. Zur Erforschung orientalischer Anaphoren in liturgievergleichender Sicht I: Anmerkungen zur Oratio post Sanctus und Anamnese bis Epiklese, in: Orientalia Christiana Periodica. Vol. 63 (1997). P. 363–420; eadem. Zur Erforschung orientalischer Anaphoren in liturgievergleichender Sicht II: Das Formelgut der Oratio post Sanctus und Anamnese sowie Interzessionen und die Taufbekenntnisse, in: R.F. Taft, G. Winkler, (eds.) Comparative Liturgy Fifty Years after Anton Baumstark (1872–1948): Acts of the International Congress. (Roma, 2001 Orientalia Christiana Analecta; 265); eadem. Zur Erforschung orientalischer Anaphoren in liturgievergleichender Sicht III: Der Hinweis auf «die Gaben» bzw. »das Opfer» bei der Epiklese, in: A. Gerhards, K. Richter, (hrsg.) Das Opfer: Biblischer Anspruch und liturgische Feier. (Freiburg et al., 2000: Quaestiones Disputatae; 186). S. 216–233; Bradshaw P.F. Eucharistic Origins. (London et al., 2004) etc.

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Zheltov...

745 См. ст. «König» в Theologisches Wörterbuch zum Alten Testament (Hg. von G. Botterweck u. a. Stuttgart, 1984. Bd. 4. S. 944). 746 Об этом традиционном эпитете византийского императора см.: Mateos J. La célébration de la parole dans la liturgie Byzantine: Étude historique. R., 1971. (Orientalia Christiana Analecta; 191). P. 122–123; Taft R. F. The Diptychs. (A History of the Liturgy of St. John Chrysostom. Vol. IV). R., 1991. (Orientalia Christiana Analecta; 238). P. 2–5. 747 По этому вопросу см.: Dagron G. Empereur et prêtre: Étude sur le «césaropapisme» byzantin. P., 1966. (Collection Bibliothèque des histoires), где приведена подробная библиография по теме. 749 Словарь Лямпе дает для этого слова следующие значения: «Organized body, society; ...membership of society, citizenship of a state, of Christian’s heavenly citizenship» (Lampe G. W. H. A Patristic Greek Lexicon. Oxford, 1961. P. 1114). 752 О происхождении и древнейших источниках ектении см.: Mateos. Celebration. P. 148–156; Parenti S. L’ Ektenê della liturgia di Crisostomo nell’Eucologio St. Peterburg Гр. 226 (X secolo)//E. Carr et alii (eds.) Ελγημα: Studies in Honor of Robert Taft. R., 1993. P. 295–317. 754 XIII в.: ГИМ. Син. 604 («Служебник Варлаама Хутынского»; мирная ектения: л. 11 об., сугубая не выписана); РНБ. Соф. 519 (мирная ектения не выписана; сугубая ектения: л. 11); РНБ. Солов. 1017/1126 (мирная ектения: л. 21; сугубая ектения: л. 24); XIII–XIV вв.: РНБ. Соф. 518 (мирная ектения: л. 19 об.; сугубая ектения: л. 23 об.); XIV в.: ЯМЗ. 15472 (мирная ектения: л. 12 об.; сугубая ектения: л. 19 об.); РНБ. Соф. 520 (мирная ектения: л. 41 об.; сугубая ектения: л. 6–6 об.), 521 (мирная ектения: л. 3; сугубая ектения: л. 6 об.), 522 (мирная ектения: л. 14 об.; сугубая ектения: л. 20) и 523 (мирная ектения: л. 15; сугубая ектения: л. 21 об.); РГБ. Рум. 399 (мирная ектения: л. 9; сугубая ектения: л. 13) и 398 (мирная ектения: л. 12; сугубая ектения: л. 18); ГИМ Син. 892 (мирная ектения: л. 10 об.; сугубая ектения: л.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/pra...

Сидоров А.И. Патрология. Начала раннехристианской письменности. М., 1996. С. 180. Стихира на «И ныне» на Господи воззвах вечерни Сочельника. Перевод диакона Владимира Василика. Церковнославянский текст начинается: «Августу единоначальствующу на земли» весьма обширна. Из числа наиболее важных работ следует упомянуть классическую работу Жильбера Дагрона - Dagron G. L " empereur pretre. Paris, 19... Успенский Б.А. Царь и патриарх. М., 1996. О празднике воздвижения Креста см. в частности Скабалланович М., Воздвижение Честнаго Креста. Христианские праздники. Киев, 1915. Полную библиографию см. Желтов М. (диак.). Лукашевич А.А. Воздвижение//Православная Энциклопедия. Т.9 М., 2005 С. 150-171. Из последних работ следует отметить Шалина И.А. Иконография Воздвижения Креста в византийской и древнерусской живописи//Шалина И.А. Реликвии в восточнохристианской иконографии. М., 2005. C.132-218. текст Константинопольской традиции - см. Mateos J . Le typicon de la Grande Eglise (Ms. Saint-Croix No. 40, Xe siècle). T. 2//Orientalia Christiana Analecta. Roma, 1962. T. 165. P. 28-29. Присутствие этого тропаря в Типиконе Великой Церкви говорит за его древность. Возможно, он восходит к IV-V в., когда основными врагами Восточно-Римской империи являлись северные варвары - готы, вандалы и гунны. Этот тропарь употребляется также в современном богослужении: см Mhnaia eJniauvtou. Septevmbriou. 1993. S. 234. Русский перевод В.Василика. Не случайно позднее П.И.Чайковский положил в основу увертюры «1812 год» для русской темы именно напев 1 гласа для тропаря «Спаси, Господи, люди твоя». взгляды Аристотель высказывает в своем сочинении «Политика». См. в особенности Аристотель. Собрание сочинений. Т. 4. М., 1982. С. 38-51. дается по изданию Mateos J. Le typicon de la Grande Eglise (Ms. Saint-Croix No. 40, Xe siècle). T. 2//Orientalia Christiana Analecta. Roma, 1962. T. 165. P. 30-31. Данный текст является началом большой поэмы, посвященной Воздвижению. Датировку и текст см. Trypanis K, Fourteen Byzantine Canticles. Wien, 1968. P. 149-152.

http://ruskline.ru/analitika/2010/09/17/...

610 Латинский перевод рукописи, с учетом некоторых других свидетельств, издан в работе: Voste I. Pontificale iuxta ritum Ecclesiae Syrorum occidentalium id est Antiochiae, versio latina. Città del Vaticano, 1941. T. 1. P. 63–91. Относительно датировки рукописи см.: Kaufhold H. Über Datum und Schreiber der Handschrift Vaticanus Syriacus 51//ARAM. Leuven, 1993. Vol. 5:1–2. P. 267–275. 611 Horner G. Service for the Consécration of a Church and Altar According to the Coptic Rite. L., 1902. 614 Ad te, Deus et Pater, et ad Filium tuum unigenitum, et ad Spiritum tuum sanctissimum accedimus, et a te postulamus, ut sanctifices et consecres altaria per unguentum gratiae, myron Spiritus... quaesumus Deus noster multus misericors, mitte gratiam Spiritus tui sancti et perfice opus sacerdotale quod propositum est... – Voste. Pontificale. P. 106. 616 Об этом см.: Winkler G. The History of the Syriac Prebaptismal Anointing in the Light of the Earliest Armenian Sources//Symposium Syriacum 1976. R., 1978. (Orientalia Christiana Analecta; 205). P. 317–324; eadem. The Original Meaning of the Prebaptismal Anointing and Its Implications//Worship. Collegeville (MN), 1978. Vol. 52:1. P. 24–45; eadem. Das Armenische Initiationsrituale: Entwicklungsgeschichte und liturgievergleichende Untersuchung der Quellen des 3. bis 10. Jahrhunderts. R., 1982. (Orientalia Christiana Analecta; 217); Johnson M. E. The Baptismal Rite and Anaphora in the Prayers of Sarapion of Thmuis: An Assessment of a Recent «Judicious Reassessment»//Worship. Collegeville (MN), 1999. Vol. 73. P. 140–168; Jones S. Womb of the Spirit: The Liturgical Implications of the Doctrine of the Spirit for the Syriac Baptismal Tradition/Ph.D. Dissertation: University of Cambridge. Cambridge, 1999. 618 Bobrinskoy B., protopr. Les sacramentaux dans I’Eglise orthodoxe//Le Messager orthodoxe. 1964. 27–28. P 55. 621 А некоторые места из этой книги (Cons. Ap. VIII 10. 9; 12. 43; 13. 4; 46. 13), не называя диаконисс как таковых, дают основание полагать, что они причислялись к общей категории «диаконство», хотя обычно диакониссы упоминались после списка различных служений мужчин (Ibid. II 26. 3; VIII 31. 2), начиная список служений женщин, в котором они почитались выше вдовиц, обязанных им повиноваться (Ibid. III 8. 1; VIII 13. 14).

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/pra...

Учебные программы ин-та составлены в соответствии с апостольскими конституциями «Deus Scientiarum Dominus» (1931) и «Sapientia Cristiana» (1979). Обучение продолжается 3 года (после 1-го курса присуждается степень бакалавра, после 2-го - лиценциата, после 3-го и успешной защиты диссертации - доктора). На основном фак-те изучения христ. Востока обучение ведется на отд-ниях вост. богословия и патрологии, литургики и духовных традиций, церковной истории Востока. На фак-тах читаются междисциплинарные курсы по истории ислама, вост. церковной музыки и истории рус. философии. В разное время в В. п. и. работали и преподавали видные специалисты в области вост. догматики (М. Жюжи ), вост. духовных традиций (И. Хаусхерр, кард. Томас Шпидлик ), литургики (М. Арранц , Л. Лижье , Х. Матеос , Р. Тафт , Ж. М. Ханссенс), канонического права Восточных Церквей (И. Жужек, Дж. Недунгатт, Э. Херман), вост. истории (К. Капицци, В. Поджи, Г. Хофманн ), вост. языков (М. ван Эсбрук ), христ. археологии (Г. Жерфанион), истории России и Русской Церкви (А. Амманн , Г. Веттер , Г. Подскальски ), истории ислама (П. Мулла-заде). Среди наиболее известных исследователей - выпускников ин-та - кард. Алоис Грилльмайер . С 1923 г. по инициативе первого ректора-иезуита пресвитера (с 1926 епископа) М. д " Эрбиньи ин-т начал издавать серию научных трудов «Orientalia Christiana» , разделенную в 1935 г. на «Orientalia Christiana Periodica» (статьи и рецензии) и «Orientalia Christiana Analecta» (монографические исследования). Во время второй мировой войны было начато издание документов Ферраро-Флорентийского Собора (Concilium Florentinum. 1940-1975. 11 vol.) и критическое издание на лат. языке «Anaphorae Syriacae» (1939-1981. 3 vol.). С 1992 г. в серии «Kanonika» специалистами ин-та публикуются исследования в области вост. канонического права. В. п. и. возглавляется канцлером (Magnus Cancellarius), с 3 апр. 1993 г. им по должности становится префект Конгрегации по делам Восточных Церквей (с 25 нояб. 2000 кард. Игнатий Муса I Дауд). Заместителем канцлера является генеральный настоятель ордена иезуитов (с 13 сент. 1983 пресв. П.-Х. Колвенбах). Непосредственное управление ин-том осуществляет ректор (с авг. 1998 пресв. Эктор Валль Виларделль), назначаемый Конгрегацией по делам Восточных Церквей по представлению ордена иезуитов.

http://pravenc.ru/text/155380.html

161 См.: Дьяконов А. П. Типы высшей богословской школы в древней Церкви III-VI вв.//Христианское чтение, 1913, с. 597–613. 163 См.: Abramowski L. Die Christologie Babais des Grossen//Symposium Syriacum 1972. Roma, 1974, S. 219–244; Idem. Ein nestorianischer Traktat bei Leontius von Jerusalem//Symposium Syriacum 1980. Roma, 1983, S. 43–50. 164 См., напр., у Сехарбокта: Reinink G.J. Seharbokt, ein nestorianischer Lehrer der islamischen Zeit//Symposium Syriacum 1976. Roma, 1978, S. 83–84. 166 См.: Halleux A. Martyrios-Sahdona. La vie mouvementee d’un «heretique» de l’Eglise nestorienne//Orientalia Christiana Periodica, 1958, vol. 24, p. 93–128. 167 См.: Leloire L. La pensee monastique d " Ephrem et Martyrius//Symposium Syriacum 1972, p. 105–131. 168 См.: Halleux A. La Christologie de Martyrios-Sahdona dans l’evolution du nestorianisme//Orientalia Christiana Periodica, 1957, vol. 35, p. 5–32. 169 См.: Fiey J. М. Iso’yaw le Grand. Vie du catholicos nestorien Isóyaw III d’Adiabene (580–659)//Orientalia Christiana Periodica, 1969, vol. 35, p. 305–333; 1970, vol. 36, p. 19–26. 171 Heinzer F. Die leidende Menscheit Christi als Quelle des Heils nach Maximus Confessor//Christusglaube und Christusverehrung. Neue Zugänge zur Christufrommigkeit. Aschaffenburg, 1982, S. 69. 172 См.: Straubinger H. Die Christologie des hl. Maximus Confessor. Bonn, 1906, S. 15; Heinzer F. Gottes Sohn als Mensch. Die Struktur des Menschseins Christi bei Maximus Confessor. Freiburg, 1980, S. 149–162. 175 Протасов Н. Д. Греческое монашество в южной Италии и его церковное искусство. Сергиев Посад, 1915, с. 6. 176 См.: Sansterre J. М. Les moines grecs et orientaux a Rome aux epoques byzantine et carolingienne (millieu du VI е s. – fin du IX е s.). Bruxelles, 1983, p. 12–31. 178 См.: Peeters Р. Une vie grecque de Pape S. Martin I//Analecta Bollandiana, 1933, vol. 51, p. 225–262. 181 См.: Garrigues J. M. Le martyre de saint Maxime le Confesseur//Revue Thomiste, 1976, t. 26, p. 410–452. 183 Муратов M. Д. Древне-еврейские молитвы под именем Апостола Петра с приложениями: о литературных особенностях творений Ап. Петра и о значении термина «katholikos». Сергиев Посад, 1905, с. 53–56.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej_Sidoro...

26 Так же, как и те анафоры, и фрагменты анафор, которые известны нам по происходящим из Египта и Нубии рукописям, но не принадлежат к александрийскому типу. 27 Engberding H. Neues Licht über die Geschichte des Textes der ägyptischen Markusliturgie//Oriens Christianus. Wiesbaden, 1956. Bd. 40. S. 40–68; Idem. Das Verhältnis der syrischen Timotheusanaphora zur koptischen Cyrillusliturgie//Ibid. 1958. Bd. 42. S. 55–67; Idem. Zum Papyrus 465 der John Rylands Library, Manchester//Ibid. S. 68–76; Idem. Die anaphorische Fürbittgebet der griechischen Markusliturgie//Orientalia Christiana Periodica. R., 1964. Vol. 30. P. 398–446 и др. 28 Coquin R.-G. L’anaphore alexandrine de saint Marc//Le Muséon. Louvain, 1969. Vol. 82. P. 307–356. 29 Cuming G. The Anaphora of St. Mark: A Study of Development//Le Muséon. Louvain, 1982. Vol. 95. P. 115–129; The Liturgy of St. Mark: Edited from the Manuscripts with a Commentary by G. J. Cuming. R., 1990. (Orientalia Christiana Analecta; 234). 35 11, 14, 15, 18 у Хаммерштедта. Один отрывок 15), содержащий Epiclesis, безусловно является фрагментом анафоры, и мы помещаем его среди ранних свидетелей текста анафоры литургии ап. Марка; прочие отрывки 11, 14, 18), хотя и имеют параллели с анафорой литургии ап. Марка, в данной публикации не представлены, так как не содержат ничего, специально относящегося к Евхаристии. 37 Перечень новонайденных синайских греческих рукописей см. в кн.: Holy Monastery and Archidiocese of Sinai: The New Finds. Athens, 1999. 38 Неполный перечень см. в: Brightman F.E. Liturgies Eastern and Western (Vol. 1: Eastern Liturgies). Oxford, 1896. P. LXX; Hammerstaedt J. Op. cit. S. 11. 39 Macomber W.F. The Anaphora of St. Mark according to the Kacmarcik Codex//Orientalia Christiana Periodica. R., 1979. Vol. 45. P. 75–98. Не та ли это рукопись, о которой пишет А. Ставринос (Σταυρινς . Α ρχαιταται κα α σγχρονοι λειτοργαι. Kovσταντινοπολις, 1921. T. 1. Σ. 170–178)? 40 Semharay-Selim A.T.M. Textus aethiopicus anaphorae Sancti Marci//Ephemerides Liturgicae. R., 1928. Vol. 42. P. 507–531.

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Zheltov...

17  Мы начинаем ряд примеров с анафор египетского типа не случайно – хорошо известно, что в анафорах египетского типа рассказ о Небесной литургии не просто присутствует наряду с другими рассказами, но является непосредственным вступлением к прошению об освящении Даров – см.: Schermann Th. Ägyptische Abendmahlsliturgien des ersten Jahrtausends in ihrer Überlieferung. Paderborn, 1912; Τρεμπλας Π. Συμβαλα ες τν στοραν τς χριστιανικς λατρεας. T. 2: Λειτουργικο τποι Αγπτου κα νατολς. θναι, 1961; 1998 2 ; Krause M. Aegypten II (literaturgeschichtlich): Christlich//Reallexikon für Antike und Christentum/Th. Klauser, E. Dassman und andere, hrsg. Stuttgart, 1985. Suppl. 1:2. Sp. 68–88; Johnson M.E. Liturgy in Early Christian Egypt. Cambridge, 1995. (Alcuin/GROW Joint Liturgical Study; 33); Желтов М.С. Древние александрийские анафоры//Богословские Труды. Москва, 2003. Сб. 38. С. 269–320. 18  Перевод наш (согласно изд.: The Liturgy of St. Mark: Edited from the Manuscripts with a Commentary by G.J. Cuming. Roma, 1990. (Orientalia Christiana Analecta; 234). P. 37–39). 19  Перевод наш (согласно изд.: Johnson M.E. The Prayers of Sarapion of Thmuis: A Literary, Liturgical and Theological Analysis. Roma, 1995. (Orientalia Christiana Analecta; 249). P. 46). 20  Перевод наш (согласно нашей реконструкции текста папируса; факсимильное издание папируса: Roca-Puig R. Anàfora de Barcelona altres pregàries: Missa del segle IV. (Barcelona, 1994). P. 127–131). 21  Перевод наш (согласно изд.: Roberts C.H., Capelle B. An Early Euchologium: The Dêr-Balizeh Papyrus enlarged and reedited. Louvain, 1949. (Bibliotheque de Muséon; 23)). 23  Перевод наш (согласно современному официальному тексту греческого Евхология, с учётом некоторых разночтений по рукописям; см.: Jacob A. Histoire du formulaire grec de la liturgie de Saint Jean Chrysostome: Diss. Louvain, 1968. Mscr.). 24  Перевод наш (согласно изд.: La liturgie de Saint Jacques/Éd. crit. et trad. par B.-Ch. Mercier. Turnhout, 1974. (Patrologia Orientalis; 26, fasc. 2). P. 198–200).

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Zheltov...

N.Y., 1999. 1159       The Armenian Christian tradition. Roma, 1997; Armenische Liturgien: ein Blick auf eine ferne christliche Kultur/Hrsg. E. Renhart; J. Dum-Tragut. Graz [u.a.], 2001; Breviarium Armenium sive dispositio communium Armenicae Ecclesiae precum a sanctis Isaaco patriarcha, Mesrobio doctore, Kindio atque a Joanne Mantagunensi habita. Venetia, 1908; Divine liturgies, human problems in Byzantium, Armenia, Syria and Palestine. Aldershot, 2001; Findikyan M. The liturgical expositions attributed to Catholicos Yovhannes Ojneci: problems and inconsistency. Roma, 1997 (Orientalia Christiana analecta, 254); Laudes et hymni ad SS. Mariae Virginis honorem ex Armenorum breviario excerpta. Venetia, 1877; Liturgie de la messe armenienne/Trad, en fransais de la version italienne par Monseigneur Lapostolest. Venise, 1851; N. Das armenische Hymnarium: Studien zu seiner geschichtlichen Entwicklung. Lpz., 1905; см. также касательно армянского богослужения: Chosroae Magni episcopi monophysitici Explicatio precum missae/E lingua armeniaca in latinam versa per P. Vetter. Friburgi Brisgoviae, 1880; Commentary on the Divine Liturgy/By Xosrov Anjewai; trans., introd. S. Peter Cowe. [N.Y.], 1991. 1160       Cannuyer Ch. L’Egipte copte, les chrétiens du Nil. P., 2000; Les trois Messes de S. Basile le Grand, S. Gregoire qui parlait des choses divines et S. Cyrille, piller de la foi/Tr. Michel Amin. P., 1983; Cuming G.J. The liturgy of St. Mark ed. from the manuscripts with a commentary. Romae, 1990 (Orientalia Christiana analecta, 234). 1161       Chaillot Ch. The Syrian Orthodox Church of Antioch and all the East: Brief introduction to its life and spirituality. Geneva, 1998. 1164       Liturgia Siro-Malabaresi. Roma, 1955; Supplementum mysteriorum sive Proprium Missarum de Tempore et de Sanctis iuxta Ritum Ecclesiae Syro-Malabarensis. Romae, 1960; Qurbana: Santa Messa secondo il rito Malabarese. Romae, 1960; Vavanikunnel G., Le Cocq F. Qurbana: Eucharistie du rite Syro-Malabar.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

9  Used indiscriminately in both CHR and BAS. While the alternative opisthambonos prayer of BAS cited above is a fixed element of the formulary of BAS. 10  Either at the same positions as listed, or during the prothesis, or before the gospel reading. Except the unique witness of Moscow, State Historical Museum, Synodal Collection 598 (datirovka), pre-Philothean Russian Leitourgika do not contain a prayer before the gospel reading – as do not the Greek Euchologia prior to the turn of the 14–15 th centuries. See J. Mateos, La Célébration de la Parole dans la liturgie byzantine, Orientalia Christiana Analecta 191 (Rome, 1971), pp. 139–140. 11  Namely, Moscow, State Historical Museum, Synodal Collection 604 and Saint-Petersburg, Russian National Library, Solovetskoje collection 1017/1126. Both belong to the 13 th century. 12  I. e., a few Glagolitic folia from Sinai now kept at Saint-Petersburg (Russian National Library, Glagolitic 2 and Library of the Academy of Sciences 24. 4. 8). The handwriting is of the 11 th century, but the philologists consider the manuscript’s contents to be of the 10 th century. The question of identity of the Sinai Glagolitic Leitourgikon with the Sinai Glagolitic Euchologion is an open one, but scholars often take them to be the parts of one manuscript. 13  See T. Afanasyeva [T. Афанасьева], «K вопросу o порядке следования листов и составе Синайского глаголического Служебника XI b.», Palaeobulgarica 29: 3 (2005) 17–35. 14  Concerning the probable reasons of giving CHR prevalence before BAS, see S. Parenti, «La «vittoria» nella Chiesa di Constantinopoli della Liturgia di Crisostomo sulla Liturgia di Basilio», in Comparative Liturgy Fifty Years After Anton Baumstark: Acts of the International Congress, eds. R.F. Taft and G. Winkler, Orientalia Christiana Analecta 265 (Rome, 2001), pp. 907–928; S. Alexopoulos, «The Influence of Iconoclasm on Liturgy: A Case Study», in Worship Traditions in Armenia and the Neighboring Christian East, ed. R.R. Ervine, AVANT Series 3 (New York, 2006), pp. 127–137.

http://azbyka.ru/otechnik/Mihail_Zheltov...

   001    002    003    004   005     006    007    008    009    010