А.А. Ашмарин Принятые сокращения Творения преп. Марка В русском переводе О законе духовном Justif. De his qui putant se ex operibus justificari. О тех, которые думают оправдаться делами De paenitentia. О покаянии. De baptismo. О Крещении. Consult. Consultatio intellectus cum sua ipsius anima. Советы ума своей душе. Causid. Disputatio cum quodam causidico. Прение со схоластиком. Ad Nicolaum praecepta animae salutaria. Послание к монаху Николаю. De jejunio. О посте. Melch. De Melchisedech. О Мельхиседеке. Adv. nest. Против несториан. Другие сокращения АСО Acta Conciliorum Oecumenicorum/Ed. E. Schwartz, contin. J. Straub. Strassburg; Berlin; Leipzig, 1914–1974. 4 vol. (17 pt.) Biographisch-bibliographisches Kirchenlexikon/Hrsg. F.W. Bautz. Hamm, 1975–2003. 21 Bde; [Электр, ресурс]//www.bantz.de/bbkl. Geerard M. Clavis Patrum Graecorum. Tumhout, 1974–1987. 6 vol. Vol. 1: Patres Antenicaeni; Vol. 2: Ab Atanasio ad Chrysostomum; Vol. 3: А Cyrillo Alexandrino ad Iohannem Damascenum; Vol. ЗА: Ibid., Add.; Vol. 4: Conciliae. Catenae; Vol. 5: Indices. Initia. Concordantiae; Suppl./Cura et stud. M. Geerard, J. Noret. A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines/Ed. W. Smith and H. Wace. London, 1877–1887. 4 t. Dictionnaire de spiritualité, ascétique et mystique, doctrine et histoire. Paris, 1937–1994. 16 t. Dictionnaire de théologie catholique/Éd. A. Vacant, E. Mangenot, cont É. Amann. Paris, 1903–1950. 15 t. Encyclopedia of the Early Church/Ed. A. Di Berardino; Inst. Patristicum Augustinianum. Cambridge, 1992. 2 vol. New Catholic Encyclopedia. New York, 1967–1979, 1981 r. 17 vol., ind., suppl. Orientalia Christiana Periodica. Roma, 1935–. Patrologiae cursus completus. Ser. Graeca/Ed. J. P. Migne. Paris, 1857–1866. 161 t. Patrologiae cursus completus. Ser. Latina/Ed. J. P. Migne. Paris, 1844–1864. 221 t. Sources Chrétiennes. Paris. 1940–. Thesaurus linguae Graecae: A Digital Library of Greek Literature/Univ. of California, Irvine. Irvine, http://ww.tlg.uci.edii/; Idem: versio E (CD- ROM).

http://azbyka.ru/otechnik/Mark_Podvizhni...

365 . Woodhouse C.M. George Gemistos Plethon. The Last of the Hellenes Oxford University Press Inc. New York, 2000. 366 . Wright R. The Moral Animal: Why We Are the Way We Are: The New Science of Evalutionary Psychology, New-York: Vintage books 1995 367 . Zacos G., Veglery A. Byzantine Lead Seals. Basel, 1972. 368 . Κλια-Δερμιτζκη . βυζαντινς «ερς πλεμος». ννοια κα προβολ το θρησκευτικο πολμου στ Βυζντιο. Αθνα, 1991. 369 . Мηναια του λου νιατου. Σεπτμβριου. Αθναι, 1993. 370 . Πηδλιον. Αθναι, 1886. Список сокращений AB Analecta Bollandiana BCH Bulletin de Correspondance Hellénique BF Byzantinische Forschungen BS Byzantinoslavica BZ Byzantinische Zeitschrift CIC Corpus Iuris Civilis, Cod. Iust. Codex Justinianus. DCAE Deltion tes Christianikes Archaiologikes Hetaireias DOP Dumbarton Oaks Papers EHB The Economic History of Byzantium E English Historical Review PG Patrologia Graeca PL Patrologia Latina REB Revue des Études Byzantines REG Revue des Études Grecques TF Text und Forschungen ZPE Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik АДСВ Античная древность и средние века ВВ Византийский временник ВДИ Вестник древней истории ВО Византийские очерки 418 Иванов С. А. Византийское миссионерство: Можно ли сделать из «варвара» христианина? М., 2003. С. 287. 420 См.: Рахманов Иоанн, иером. Обрядник Византийского двора (De Ceremoniic aula Bezantinae) как церковно-археологический источник. М., 1895. С. 98. 421 Полный текст на греческом: Σσον Κριε τν λαν σου κα ελγησον τν κληρονομαν σου, νκας τος Βασιλεσι κατ βαρβρων δωρομενος κα τ σν φυλττων δι το Σταυρο σου πολτευμα. Цит. по: Мηναια του λου νιατου. Σεπτμβριου. Αθναι. 1993. Σ. 234. 423 Лидов А.М. Иеротопия. Пространственные иконы и образы-парадигмы в византийской культуре. М., 2009. С. 85–86. 424 «Мандилион» (Μανδλιον) – изображение Лика Христа на ткани. «Керамион», или «керамидион» (κεραμιδιν), аналогичное изображение, но уже на черепице или на глиняной доске. Поскольку второй вариант оказался производным от первого, для нас будет важен именно Мандилион.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

d " Études patristiques. P.; Turnhout, 1968- Vol. [Электр. ресурс: www.aiep-iaps.org/bibliographical-databases]; Sieben H. J. Voces: Eine Bibliographie zu Wörtern und Begriffen aus der Patristik. B.; N. Y., 1980; idem. Kirchenväterhomilien zum Neuen Testament: Ein Repertorium der Textausgaben und Übers., mit einem Anhang der Kirchenväterkommentare. Steenbrugis, 1991; Wolinsky J. Bibliographie patristique//Introd. à l " étude de la théologie. P., 1992. T. 3. P. 199-347; Index Religiosus: Intern. Bibliography of Theology, Church History and Religious Studies. Turnhout, 2015 [Электр. ресурс: Banque d " information bibliographique en Patristique//www4.bibl.ulaval.ca/bd/bibp) [Электр. ресурс]. Лит.: Gerhard J. Patrologia, sive de primitivae ecclesiae christianae doctorum vita ac lucubrationibus. Jenae, 1653; Simon R. Critique de la bibliothèque des auteurs ecclésiastiques et des prolegomènes de la Bible. P., 1730. 4 t.; Pestalozzi H. J. Grundlinien der Geschichte der kirchlichen Literatur. Gött., 1811; M ö hler J. A. Patrologie, oder christliche Litterärgeschichte. Regensburg, 1840; Филарет (Гумилевский), архим. Историческое учение об отцах Церкви. СПб., 1859. 3 т.; Schmid B. Grundlinien der Patrologie. Freiburg i. Br., 1879; Harnack A., von. Geschichte der altchristlichen Literatur bis Eusebius. Lpz., 1893-1904. 2 Bde in 4; Bardenhewer O. Patrologie. Freiburg i. Br., 19012; idem. Geschichte der altkirchlichen Literatur. Freiburg i. Br., 1913-1932. 5 Bde; Rauschen G. Grundriss der Patrologie mit besonderer Berücksichtigung der Dogmengeschichte. Freiburg i. Br., 1903; Kr ü ger G. Patristik//PRE. 1904. Bd. 15. S. 1-13; Cavallera F. Patrologia Cursus Completus: Series Graeca: Indices. P., 1912; Cayré F. Précis de Patrologie. P., 1927-1930. 2 t.; Bardy G. Littérature grecque chrétienne. P., 1928; idem. Littérature latine chrétienne. P., 1929; Puech A. Histoire de la littérature grecque chrétienne depuis les origines jusqu " à la fin du IVe s. P., 1928-1930. 3 vol.; Quasten J.

http://pravenc.ru/text/2579786.html

Stern F. A Rabbi Looks at Jesus’ Parables. Lanham, 2006. Suggs M. J. Wisdom, Christology and Law in Matthew’s Gospel. Cambridge, MA, 1970. Tannehill R. C. Luke. Nashville, 1996. Tilborg S. van. The Jewish Leaders in Matthew. Leiden, 1972. Turner N. Grammatical Insights into the New Testament. London; NY, 2004. Vermes G. The Authentic Gospel of Jesus. Oxford, 2003. Weir S. A Bridal Headdress from Southern Palestine//Palestine Exploration Quarterly 105. 1973. P. 101–109. Wenham D. The Parables of Jesus. Downers Growe, 1989. White K. D. The Parable of the Sower//Journal of Theological Studies. 1964. 15. P. 300–307. Wierzbicka A. What Did Jesus Mean? Explaining the Sermon on the Mount and the Parables in Simple and Universal Human Concepts. Oxford, 2001. Wilkinson J. The Way from Jerusalem to Jericho//The Biblical Archaeologist. Vol. 38. 1975. 1. P. 10–24. Williams J. G. Gospel against Parable. Mark’s Language of Mystery. Sheffield, 1985. Wright S. I. Jesus the Storyteller. London, 2014. Young B. H. Jesus and His Jewish Parables. Rediscovering the Roots of Jesus’ Teaching. NY, 1989. Young B. H. The Parables. Jewish Tradition and Christian Interpretation. Grand Rapids, 2012. Список сокращений CCSL=Corpus Christianorum, series latina. Turnhout. CSEL=Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Louvain. PG=Patrologiae cursus completus, series graeca/ed. J. P. Migne. Paris. PL=Patrologiae cursus completus, series latina/ed. J. P. Migne. Paris. SC=Sources Chrétiennes. Paris. TU=Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Literatur. Berlin. 3 О притчевом и метафорическом характере поучений Иисуса в Евангелии от Иоанна см.: Dodd C. H. Historical Tradition in the Fourth Gospel. P. 366–387. 6 Perrin N. Jesus and the Language of the Kingdom. P. 56 («A parable is an extended metaphor…»). 9 Ученые по-разному оценивают общее количество притч, содержащихся в Евангелиях. А. Юлихер комментирует 53 притчи (Jülicher A. Die Gleichnisreden Jesu), Ч. Додд (Dodd C. H. Parables of the Kingdom) – 32, Й. Иеремиас (Jeremias J. The Parables of Jesus) – 41, Б. Скотт (Scott B. B. Hear Then the Parable) – 30, А. Хультгрен (Hultgren A. J. The Parables of Jesus) – 38, Г. Вермеш (Vermes G. The Authentic Gospel of Jesus) – 40. А. Хантер считает, что общее число притч в Евангелиях – около 60 (Hunter A. M. Interpreting the Parables); Т. У. Мэнсон насчитывает 65 притч (Manson T. W. The Teaching of Jesus. P. 69).

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarion_Alfeev...

Thomasius. Die Dogmengeschichte der alten Kirche. 2-te Aufl. Erlangen, 1886. Turmel Joseph. Histoire de la théologie positive depuis l’origine jusqu’au concile de Trente. 3-me éd, Paris, 1904. – Tertullien. 2-me éd. Paris, 1905. Voigt Heinrich Gisbert. Eine verschollene Urkunde des antimontanistischen Kampfes. Leipzig, 1891. Volkmar F. Hippolytus und die romischen Zeitgenossen. Zurich, 1855. Weizsacker Carl. Das apostolische Zeitalter der christlichen Kirche. 3-te Aufl. Tubingen und Leipzig, 1902. Zahn Theodor. Der Hirt des Hermas. Gotha 1868. – Geschichte des neutestamentlichen Kanons. Bd. 1–2. Erlangen und Leipzig,1888–1892. – Glaubensregel und Taufbekenntniss in der alten Kirche. Skizzen aus dem Leben der alten Kirche. 2-te Aufl. Erlangen und Leipzig, 1898. Einleitung in das Neue Testament. Bd. 2. 3-te Aufl. Leipzig, 1907. Zorell Franciscus. Novi Testamenti lexicon graecum. Parisiis, 1911. Сокращения : CAG... Corpus apologetarum christianorum saeculi secundi, ed. de Otto. CSEL... Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum. GrchSch... Die Griechischen christlichen Schriftsteller der ersten drei Jahrhunderte. PG... Migne. Patrologiae cursus completus, series graeca. PL... Migne. Patrologiae cursus completus, series latina. RE 3... Realencyklopadie fur protestantische Theologie und Kirche, begrundet von J. J. Herzog, im dritten Auflage herausgegeben von Albert Hauck. TU... Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Literatur, herausgegeben von Oscar von Gebhardt und Adolf Harnack (oder von Adolf Harnack und Carl Schmidt). 103 Vgl.: Paul Wolff. Die Entwickelung der einen christlichen Kirche durch Athanasius, Augustin, Luther. Eine Kirchen-und dogmengeschichtliche Studie. Berlin, 1889. S. 2–6. 118 См.: Ив. Мансветов. Новозаветное учение о Церкви. С. 74–75. Вообще см.: гл. 1: «Жизнь Церкви на земле, рассматриваемая с внешней стороны». С. 74–124. Cfr.: Alfred Loisy. L’évangile et l’eglise. 4-me éd. Ceffonds, 1908, p. 153: On a vue que I’Évangile de Jésus avait déjà un rudiment d’organisation sociale, et que le royaume aussi devait avoir forme de société.

http://azbyka.ru/otechnik/Ilarion_Troits...

Noak L. Philosophiegeschichtliches Lexikon. 1879. S. 596–597. Краткая заметка о сочинениях Пселла о философии Аристотеля. Nuova Enciclopedia Italiana. 1885. Т. 18. P. 743–744. Автор говорит, что Пселл не только был исключительно ученым человеком, но также и наиболее плодовитым писателем своего времени и его произведения, как в прозе, так и в стихах на различные предметы, отличаются высоким вкусом и красноречием, достойным лучшего периода в истории Византии. Ottuv Slovnik Nauny. Прага, 1903. Т. XX. Р. 906. Краткая статья о жизни Пселла. «Монашеское уединение ему не было по сердцу, и он скоро вернулся ко Двору; умер в опале. Кланялся всем властителям и поэтому удержался в течение 40 лег». Patrologia Graeca, Migne. Patrologiae Cursus Completus. Series Graecae. T. 122. Сочинение Л. Аллатия о Пселле «Диатриба», а также некоторые сочинения самого Пселла в сопровождении латинского перевода. Текст, помещаемый у Миня, был нами использован для русских переводов. P. G. Т. 114 – служба Симеону Метафрасту . Patrologia Orientalis, Graffin-Nau. Т. 16. P. 515–525. Краткое введение и латинский перевод, сопровождающий греческий оригинал Слова на Благовещение Пселла, Mnsr. М. Gugie. Philosophen Lexikon, Ziegenfuss-Yung. 1950. Vol. II. P. 158. Автор заметки говорит, что Пселл умер или в 1078 г. или в 1096 г. (?). Из трудов о Пселле он цитирует труд Зервоса (который мы укажем ниже). Priruni Slovnik Nauny. Прага, 1966. Т. 3. С. 766 – только несколько слов о Пселле. ПСЕЛЛ МИХАИЛ . Сочинения его мы перечислили в нашей статье, указав также, какие из них изданы и какие имеются в переводе. Мы также указали и переводы, сделанные нами в настоящем труде, свидетельствующие о его богословских взглядах. В приводимой нами литературе о Пселле также имеется перечень трудов Пселла, существующих в переводах ученых, а также биография Пселла и суждение о его богословских и философских воззрениях. Сочинения Пселла см.: P. G. Migne, Т. 114 и 122. Sathas. Op. cit. Vol. IV et VI. Ioannou. Op. cit. Garzya. Op. cit. et Scripta Minora, 1936–1941.

http://azbyka.ru/otechnik/Amvrosij_Pogod...

Но в связи с той давней полемикой, которая все-таки способствовала развитию науки, изучение древних христианских авторов в течение XIX в. продвигалось гигантскими шагами, прежде всего в работах немецких исследователей в протестантских кругах. Научное изучение патристики имело двойную перспективу, можно сказать – развивалось по двойному сценарию. С одной стороны, большой всплеск исследований классической литературы неизбежно коснулся и христианских авторов по причинам, о которых мы говорили выше. С другой стороны, еще действовали идеологические мотивы, которые могли принимать вид различных споров, но все же способствовали активному ходу исследований. Тенденция к специализации, неизбежная при развитии исследований и расширении библиографии, довершила остальное. Уже в 1904 г. утверждение Виламовица, с которого мы начали, казалось устаревшим: начатая в 1902 г. публикация монументальной истории литературы Барденхевера 414 убедительно показала современное самосознание нового литературного пространства. Действительно, XIX в. оставил XX в. значительное наследство. Основу его составляла идея замены Patrologia Latina (PL) и Patrologia Graeca (PG) Миня 415 на коллекции древних христианских текстов, опубликованные в соответствии с современными требованиями критики текста 416 . Оценивая достигнутые результаты и понимая эту идею в узком и специальном смысле, на сегодняшний день можно сказать, что она не была реализована, что, по сути, было уже понятно в начале прошлого века. Действительно, не только в рамках двух первых серий, CSEL для латинских источников и GCS для греческих 417 , опубликовано не так много, чтобы заменить хотя бы частично «Патрологию» Миня, но полное замещение не было достигнуто даже после более чем вековой деятельности, несмотря на вклад похожих инициатив, начатых после Второй мировой войны – SC и CCL 418 . Однако значение этих проектов можно расценивать с другой, положительной точки зрения. На самом деле, несмотря на то, что не была достигнута такая полнота охвата, как в «Патрологии» Миня, нельзя не оценить по достоинству значения критической публикации большого числа древних христианских текстов. Также нельзя не отдать должное тому, что подготовка CSEL и GCS породила серию исследований не только по выявлению и изучению рукописей, но также касающихся проблем филологического характера, относящихся к критике публикуемых текстов (хронология, атрибуция, структура, источники, влияния). Серия TU 419 , которую Гарнак желал видеть в качестве дополнения к GCS, сыграла исключительно значимую роль в данном случае. Из этого также следует, что систематические исследования, проведенные во многих библиотеках, в том числе и за пределами Европы, сопровождаемые открытиями новых рукописей, позволили обнародовать древние, ранее неизвестные тексты и даже целые коллекции (например, коллекцию гностических манускриптов, обнаруженную в Наг-Хаммади), в результате чего границы «Патрологий» Миня, и без того уже достаточно обширные, заметно расширились.

http://azbyka.ru/otechnik/bogoslovie/nas...

ad Ruf. Проспер Аквитанский. Epistula ad Rufînum («Послание к Руфину») Exp. ep. ad Rom. inch. Августин. Epistolae ad Romanos inchoata expositio («Незаконченное толкование послания к Римлянам») Die griechischen christlichen Schriftsteller Кассиодор. Institutiones divinarum et humanarum litterarum («Об изучении наук божественных и человеческих») Patrologiae cursus completus. Series graeca Patrologiae cursus completus. Series latina Prop ad Rom Августин. Expositio quarumdam propositionum ex epistola ad Romanos («Толкование некоторых вопросов из послания к Римлянам») Resp. Gall. Проспер Аквитанский. Responsiones ad capitula objectionum Gallorum calumniantium («Ответы на Главы возражений галловклеветников») Resp. Gen. Проспер Аквитанский. Responsiones pro Augustino ad excerpta Genuensium («Ответы в защиту Августина на избранные цитаты генуэзцев») Resp. Vine. Проспер Аквитанский. Responsiones ad capitula objectionum Vincentiarum («Ответы на Главы Викентиевых возражений») Августин. Retractationes («Пересмотры») Сульпиций Север. Vita Martini («Житие святого Мартина») Библиография Оригинальные тексты Августин Гиппонский – Ad Simplicianum//CCSL Vol. 44. – Confessiones//CCSL Vol. 27. – Contra duas epistulas Pelagianorum//CSEL Vol. 60. P. 423–470. – De civitate Dei//CCSL Vol. 47, 48. – De correptione et gratia//PL T. 44. Col. 915–946. – De diversis quaestionibus LXXXIII//CCSL Vol. 44A. P. 11–249. – De dono perseverantiae//PL T. 45. Col. 993–1034. – De gratia Christi et de peccato originali//CSEL Vol. 42. P. 125–206. – De gratia et libero arbitrio//PL T. 44. Col. 881–912. – De natura et gratia//CSEL Vol. 60. P. 233–299. – De praedestinatione sanctorum//PL T. 44. Col. 959–992. – De spiritu et littera//PL T. 44. Col. 199–246. – De Trinitate//CCSL Vol. 50–50A. – Epistulae//CSEL Vol. 34, 44, 57, 58. – Aux moines d’Adrumete et de Provence/Ed./. Chéné//Oeuvres de Saint Augustin. Vol. 24. – Epistolae ad Romanos inchoata expositio//CSEL Vol. 84. Амвросий Медиоланский – De fuga saeculi//PL T.

http://azbyka.ru/otechnik/Avrelij_Avgust...

65 См.: Patrologiae cursus complemus. Ser. lat./Ed. J.–P.Migne. Paris, 1855. T. 210. Col. 812– 813. 66 Cm.: E.R.Curtius. Europäische Literatur und lateinisches Mittelalter. S. 206; K.Garber. Der locus amoenus und der locus terribilis: Bild und Funktion der Natur in der deutschen Schäfer- und Landlebendichtung des 17. Jahrhunderts. Köln; Wien, 1974. 67 См.: RPeters. Quellen und Charakter der Paradiesvorstellungen in der deutschen Dichtung vom 9–12. Jahrhundert. Breslau, 1915. 69 Cm.: Pj.Hendrix. «Garten» und «Morgen» als Ort und Zeit für das Mysterium Paschale in der orthodoxen Kirche//Eranos-Jahrbuch. Zürich, 1963. Bd. 32. 70 См.: Творения св. отцов в русском переводе. М., 1862. С. 378–380. Греческий текст гомилии: Patrologiae cursus completus. Ser. graeca/Ed. J.-P.Migne. Paris, 1863. T. 44. Col. 1088–1120. 71 См.: F.Picinelli. Mundus symbolicus in emblematum universitate formatus Coloniae Agrippiniae, 1681. T. 2. Index rerum notabilium , Hortus. 78 Экземпляр книги (в изд. Hannoniae-Montibus, 26.VII.1632) хранится в ЦГАДА, Библиотека Московской Синодальной тип., иностранные книги, 1199. На задней крышке переплета – латинский автограф Симеона; на передней – автограф С.Медведева: «Ортус пасторум. или Вертоград пастырский». Симеон ссылается на «Hortus pastorum» в рукописи ГПБ, F.XVIII.83: «Hon. past, pag. 54» (л. 239). 79 Viridarium moralis philosophiae per fabulas animalibus brutis attributas iconibus artificiosissime in aes insculptis exomatum. Coloniae, 1594. 80 Janus Busaeus. Viridarium christianarum virtu turn, ex sacrosanctae Scripturae sanctorumque patrum sententijs Maguntia, 1610. 81 Hortulus philosophicus ad excolendos sapientiae regulis et praeceptis adolescentium animos. Parisiis, 1633. 82 Bona Giovanni. Hortulus caelestium deliciarum ex omnigena defloratione sanctorum patrum et scriptorum spiritualium summa cura compositus . Roma, 1918. Хранится в Библиотеке Ватикана, шифр: Coll. Gen. 1.45 (32), cons. 83 Mattia Baldi. Giardino fiorito di Maria, in due libri ed in quattro parti diviso . Venetia, 1678

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

АО – Альфа и Омега БЛЛИ – Библия. Литературные и лингвистические исследования ВДИ – Вестник древней истории ВМГУФил – Вестник МГУ , серия Филология Вос – Восток ВЯ – Вопросы языкознания НМ – Новый мир Юн – Юность АВ – Analecta Biblica BAR – Bible Archeology Review BB – Biblische Beitrage BETL – Bibliotheca Ephemeridum Theologicarum Lovaniensium BI – Biblical Interpretation: A Journal of Contemporary Approaches Bib – Biblica BPC – Biblical Performance Criticism BR – Biblical Research BSac – Biblia Sacra CBQ – Catholic Bible Quarterly CBR – Currents in Biblical Research CSCO – Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium ET – Evangelische Theologie FRLANT – Forschungen zur Religion und Lileratur des Allen Testament und Neuen Testament FTS – Freiburger Theologische Studien IJFM – International Journal of Frontier Missions JBL – Journal of Biblical Literature JECS – Journal of Early Christian Studies JJS – Journal of Jewish Studies JNSL -Journal of Northwest Semitic Languages JSJ – Journal for the Study of Judaism JSNT – Journal for the Study of the New Testament JSNTSup – Journal for the Study of the New Testament Supplement Series JSOT – Journal for the Study of the Old Testament JSOTSup – Journal for the Study of the Old Testament Supplement Series JTS – Journal of Theological Studies NLH – New Literary History NT – Novum Testamentum NTSup – Supplements to Novum Testamentum OS – Oudtestamentische Studien PG – Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca PL – Patrologiae Cursus Completus, Series Latina RBS – Society of Biblical Literature Resources for Biblical Study SBLDS – Society of Biblical Literature Dissertation Series SC – Sources Chretiennes SJOT – Scandinavian Journal of the Old Testament SJT – Scottish Journal of Theology TBN – Themes in Biblical Narrative, Jewish and Christian Traditions TBT – The Bible Translator Tex – Textus TJ – Trinity Journal TynB – Tyndale Bulletin UBSMS – UBS Monograph Series VC – Vigilae Christianae VT – Vetus Testamentum WTJ – Westminster Theological Journal WUNT – Wissenschaftliche Untersuchungen Zum Neuen Testament ZAW – Zeitschrift fur die Alitestamentliche Wissenschaft ZNW – Zeitschrift fur die Neutestamentliche Wissenschaft und die Kunde derAlteren Kirche

http://azbyka.ru/otechnik/Andrej_Desnick...

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010