| Δεκ 5 Σββα το γιασμνου Γαλ ε 22-ς 2 δελφο, καρπς το Πνεματς στιν γπη, χαρ, ερνη, μακροθυμα, χρησττης, γαθωσνη, πστις, πρτης, γκρτεια· κατ τν τοιοτων οκ στι νμος. Ο δ το Χριστο τν σρκα σταρωσαν σν τος παθμασι κα τας πιθυμαις. Ε ζμεν Πνεματι, Πνεματι κα στοιχμεν. Μ γινμεθα κενδοξοι, λλλους προκαλομενοι, λλλοις φθονοντες. δελφο, ν κα προληφθ νθρωπος ν τινι παραπτματι, μες ο πνευματικο καταρτζετε τν τοιοτον ν πνεματι πρτητος, σκοπν σεαυτν, μ κα σ πειρασθς. λλλων τ βρη βαστζετε, κα οτως ναπληρσατε τν νμον το Χριστο. Μτ ια 27–30 Επεν Κριος τος αυτο μαθητας· Πντα μοι παρεδθη π το πατρς μου· κα οδες πιγινσκει τν υν ε μ πατρ, οδ τν πατρα τις πιγινσκει ε μ υς κα ν βοληται υς ποκαλψαι. Δετε πρς με πντες ο κοπιντες κα πεφορτισμνοι, κγ ναπασω μς. ρατε τν ζυγν μου φ μς κα μθετε π μο, τι πρς εμι κα ταπεινς τ καρδ, κα ερσετε νπαυσιν τας ψυχας μν· γρ ζυγς μου χρηστς κα τ φορτον μου λαφρν στιν. Δεκ 6 Νικολου Μρων Εβρ ιγ 17–21 δελφο, πεθεσθε τος γουμνοις μν κα πεκετε· ατο γρ γρυπνοσιν πρ τν ψυχν μν ς λγον ποδσοντες. να μετ χαρς τοτο ποισι κα μ στενζοντες· λυσιτελς γρ μν τοτο. Προσεχεσθε περ μν· πεποθαμεν γρ τι καλν συνεδησιν χομεν, ν πσι καλς θλοντες ναστρφεσθαι. Περισσοτρως δ παρακαλ τοτο ποισαι, να τχιον ποκατασταθ μν. δ Θες τς ερνης, ναγαγν κ νεκρν τν ποιμνα τν προβτων τν μγαν ν αματι διαθκης αωνου, τν Κριον μν ησον, καταρτσαι μς ν παντ ργ γαθ ες τ ποισαι τ θλημα ατο, ποιν ν μν τ ερεστον νπιον ατο δι ησο Χριστο, δξα ες τος ανας τν ανων· μν. Λκ ς 17–23 Τ καιρ κεν, στη ησος π τπου πεδινο, κα χλος μαθητν ατο, κα πλθος πολ το λαο π πσης τς ουδαας κα ερουσαλμ κα τς παραλου Τρου κα Σιδνος, ο λθον κοσαι ατο κα αθναι π τν νσων ατν, κα ο χλομενοι π πνευμτων καθρτων, κα θεραπεοντο. Κα πς χλος ζτει πτεσθαι ατο, τι δναμις παρ ατο ξρχετο κα το πντας. Κα ατς πρας τος φθαλμος ατο ες τος μαθητς ατο λεγε· μακριοι ο πτωχο, τι μετρα στν βασιλεα το Θεο. Μακριοι ο πεινντες νν, τι χορτασθσεσθε. Μακριοι ο κλαοντες νν, τι γελσετε. Μακριο στε, ταν μισσωσιν μς ο νθρωποι, κα ταν φορσωσιν μς κα νειδσωσι κα κβλωσι τ νομα μν ς πονηρν νεκα το υο το νθρπου. Χρητε ν κεν τ μρ κα σκιρτσατε· δο γρ μισθς μν πολς ν τ οραν. |
| δελφο, καθπερ τ σμα ν στι κα μλη χει πολλ, πντα δ τ μλη το σματος πολλ ντα ν στιν σμα· οτω κα Χριστς· κα γρ ν ν Πνεματι μες πντες ες ν σμα βαπτσθημεν, ετε Ιουδαοι, ετε λληνες, ετε δολοι, ετε λεθεροι, κα πντες ν Πνεμα ποτσθημεν. Κα γρ τ σμα οκ στιν ν μλος λλ πολλ. ν επ πος, τι οκ εμ χερ, οκ εμ κ το σματος, ο παρ τοτο οκ στιν κ το σματος; κα ν επ τ ος, τι οκ εμ φθαλμς, οκ εμ κ το σματος· ο παρ τοτο οκ στιν κ το σματος· ε λον τ σμα φθαλμς, πο κο; ε λον κο, πο σφρησις; νυν δ Θες θετο τ μλη, ν καστον ατν, ν τ σματι καθς θλησεν. Ε δ ν τ πντα ν μλος, πο τ σμα; νν δ πολλ μν μλη, ν δ σμα. Ο δναται δ φθαλμς επεν τ χειρ, Χρεαν σου οκ χω, πλιν κεφαλ τος ποσν, Χρεαν σου οκ χω· λλ πολλ μλλον τ δοκοντα μλη το σματος σθενστερα πρχειν ναγκα στι· κα δοκομεν τιμτερα εναι το σματος, τοτοις τιμν περισσοτραν περιτθεμεν, κα τ σχμονα μν εσχημοσνην περισσοτραν χει, τ δ εσχμονα μν ο χρεαν χει. λλ Θες συνεκρασεν τ σμα, τ στερουμν περισσοτραν δος τιμν, να μ σχσμα ν τ σματι, λλ τ ατ πρ λλλων μεριμνσιν τ μλη. Κα ετε πσχει ν μλος, συμπσχει πντα τ μλη· ετε δοξζεται ν μλος, συγχαρει πντα τ μλη. ΤΕΤΑΡΤΗ Θ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Κορινθους Α πιστολς Παλου τ νγνωσμα 13:4–13;14:1–5 δελφο, γπη μακροθυμε, χρηστεεται· γπη, ο ζηλο, ο περπερεεται, ο φυσιοται, οκ σχημονε, ο ζητε τ αυτς, ο παροξνεται, ο λογζεται τ κακν, ο χαρει π τ δικ, συγχαρει δ τ ληθε· πντα στγει, πντα πιστεει, πντα λπζει, πντα πομνει. Η γπη οδποτε ππτει. ετε δ προφητεαι, καταργηθσονται· ετε γλσσαι, πασονται· ετε γνσις, καταργηθσεται. κ μρους γρ γινσκομεν κα κ μρους προφητεομεν· ταν δ λθ τ τλειον, τ κ μρους καταργηθσεται. τε μην νπιος, ς νπιος λλουν, φρνουν ς νπιος, λογιζμην ς νπιος· τε γγονα νρ, κατργηκα τ το νηπου. Βλπομεν γρ ρτι δι σπτρου ν ανγματι, ττε δ πρσωπον πρς πρσωπον· ρτι γινσκω κ μρους, ττε δ πιγνσομαι καθς κα πεγνσθην. Νυν δ μνει πστις, λπς, γπη, τ τρα τατα· μεζων δ τοτων γπη. Δικετε τν γπην, ζηλοτε δ τ πνευματικ, μλλον δ να προφητεητε. γρ λαλν γλσσ οκ νθρποις λαλε λλ τ Θε· οδες γρ κοει, πνεματι δ λαλε μυστρια· δ προφητεων νθρποις λαλε οκοδομν κα παρκλησιν κα παραμυθαν. λαλν γλσσ αυτν οκοδομε· δ προφητεων κκλησαν οκοδομε. Θλω δ πντας μς λαλεν γλσσαις, μλλον δ να προφητεητε· μεζων δ προφητεων λαλν γλσσαις, κτς ε μ διερμηνε, να κκλησα οκοδομν λβ. |
| δελφο, Μωσς μν πιστς ν λ τ οκ ατο ς θερπων, ες μαρτριον τν λαληθησομνων, Χριστς δ ς υς π τν οκον ατο, ο οκς σμεν μες, νπερ τν παρρησαν κα τ καχημα τς λπδος μχρι τλους βεβααν κατσχωμεν. Δι, καθς λγει τ Πνεμα τ Αγιον· σμερον ν τς φωνς ατο κοσητε, μ σκληρνητε τς καρδας μν ς ν τ παραπικρασμ, κατ τν μραν το πειρασμο ν τ ρμ, ο περασν με ο πατρες μν, δοκμασν με, κα εδον τ ργα μου τεσσαρκοντα τη. Δι προσχθισα τ γενε κεν κα επον· ε πλαννται τ καρδ, ατο δ οκ γνωσαν τς δος μου· ς μοσα ν τ ργ μου, ε εσελεσονται ες τν κατπαυσν μου· τσι δ προσχθισε τεσσαρκοντα τη; οχ τος μαρτσασιν, ν τ κλα πεσεν ν τ ρμ; τσι δ μοσε μ εσελεσεσθαι ες τν κατπαυσιν ατο ε μ τος πειθσασι; κα βλπομεν τι οκ δυνθησαν εσελθεν δι πισταν. ΤΡΙΤΗ ΚΘ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 4:1–13 δελφο, φοβηθμεν μποτε καταλειπομνης παγγελας εσελθεν ες τν κατπαυσιν ατο δοκ τις ξ μν στερηκναι· κα γρ σμεν εηγγελισμνοι καθπερ κκενοι, λλ οκ φλησεν λγος τς κος κενους, μ συγκεκερασμνους τ πστει τος κοσασιν. Εσερχμεθα γρ ες τν κατπαυσιν ο πιστεσαντες, καθς ερηκεν, ς μοσα ν τ ργ μου, Ε εσελεσονται ες τν κατπαυσν μου, κατοι τν ργων π καταβολς κσμου γενηθντων. Ερηκεν γρ που περ τς βδμης οτω. Κα κατπαυσεν Θες ν τ μρ τ βδμ π πντων τν ργων ατο· κα ν τοτ πλιν, Ε εσελεσονται ες τν κατπαυσν μου. πε ον πολεπετα τινας εσελθεν ες ατν, κα ο πρτερον εαγγελισθντες οκ εσλθον δι πεθειαν, πλιν τιν ρζει μραν, σμερον, ν Δαυδ λγων μετ τοσοτον χρνον, καθς ερηται· σμερον ν τς φωνς ατο κοσητε, μ σκληρνητε τς καρδας μν. Ε γρ ατος ησος κατπαυσεν, οκ ν περ λλης λλει μετ τατα μρας. ρα πολεπεται σαββατισμς τ λα το Θεο· γρ εσελθν ες τν κατπαυσιν ατο κα ατς κατπαυσεν π τν ργων ατο σπερ π τν δων Θες. Σπουδσωμεν ον εσελθεν ες κενην τν κατπαυσιν, να μ ν τ ατ τις ποδεγματι πσ τς πειθεας. Ζν γρ λγος το Θεο κα νεργς κα τομτερος πρ πσαν μχαιραν δστομον κα δικνομενος χρι μερισμο ψυχς τε κα πνεματος, ρμν τε κα μυελν, κα κριτικς νθυμσεων κα ννοιν καρδας· κα οκ στιν κτσις φανς νπιον ατο, πντα δ γυμν κα τετραχηλισμνα τος φθαλμος ατο, πρς ν μν λγος. |
| δελφο, ν δ ν τις τολμ, ν φροσν λγω, τολμ κγ. βραο εσι; Κγ. Ισραηλτα εσι; Κγ σπρμα Αβραμ εσι; Κγ δικονοι Χριστο εσι; παραφρονν λαλ, πρ γ· ν κποις περισσοτρως, ν φυλακας περισσοτρως, ν πληγας περβαλλντως, ν θαντοις πολλκις· π Ιουδαων πεντκις τεσσαρκοντα παρ μαν λαβον, τρς αβδσθην, παξ λιθσθην, τρς ναυγησα, νυχθμερον ν τ βυθ πεποηκα· δοιποραις πολλκις, κινδνοις ποταμν, κινδνοις λστν, κινδνοις κ γνους, κινδνοις ξ θνν, κινδνοις ν πλει, κινδνοις ν ρημ, κινδνοις ν θαλσσ, κινδνοις ν ψευδαδλφοις ν κπ κα μχθ, ν γρυπναις πολλκις, ν λιμ κα δψει, ν νηστεαις πολλκις, ν ψχει κα γυμντητι· χωρς τν παρεκτς πισστασς μου καθ μραν, μριμνα πασν τν κκλησιν. Τς σθενε, κα οκ σθεν; τς σκανδαλζεται, κα οκ γ πυρομαι; Ε καυχσθαι δε, τ τς σθενεας μου καυχσομαι. Θες κα πατρ το Κυρου Ιησο οδεν, ν ελογητς ες τος ανας, τι ο ψεδομαι. ν Δαμασκ θνρχης ρτα το βασιλως φρορει τν Δαμασκηνν πλιν πισαι με θλων, κα δι θυρδος ν σαργν χαλσθην δι το τεχους κα ξφυγον τς χερας ατο. Καυχσθαι δε· ο συμφρει με, λεσομαι δ ες πτασας κα ποκαλψεις Κυρου. Οδα νθρωπον ν Χριστ πρ τν δεκατεσσρων -ετε ν σματι οκ οδα, ετε κτς το σματος οκ οδα, Θες οδεν- ρπαγντα τν τοιοτον ως τρτου ορανο. Κα οδα τν τοιοτον νθρωπον -ετε ν σματι ετε κτς το σματος οκ οδα, Θες οδεν- τι ρπγη ες τν παρδεισον κα κουσεν ητα ματα οκ ξν νθρπ λαλσαι. πρ το τοιοτου καυχσομαι, πρ δ μαυτο ο καυχσομαι ε μ ν τας σθενεαις μου. ν γρ θελσω καυχσασθαι, οκ σομαι φρων, λθειαν γρ ρ· φεδομαι δ μ τις ες μ λογσηται πρ βλπει με κοει τι ξ μο. Κα τ περβολ τν ποκαλψεων να μ περαρωμαι, δθη μοι σκλοψ τ σαρκ, γγελος σατν, να με κολαφζ, να μ περαρωμαι. πρ τοτου τρς τν Κριον παρεκλεσα να ποστ π μο· κα ερηκν μοι Αρκε σοι χρις μου· γρ δναμις ν σθενε τελειοται. διστα ον μλλον καυχσομαι ν τας σθενεαις μου, να πισκηνσ π μ δναμις το Χριστο. |
| δελφο, οκ ες χειροποητα Αγια εσλθεν Χριστς, νττυπα τν ληθινν, λλ ες ατν τν ορανν, νν μφανισθναι τ προσπ το Θεο πρ μν· οδ να πολλκις προσφρ αυτν, σπερ ρχιερες εσρχεται ες τ Αγια κατ νιαυτν ν αματι λλοτρ· πε δει ατν πολλκις παθεν π καταβολς κσμου· νν δ παξ π συντελε τν ανων ες θτησιν μαρτας δι τς θυσας ατο πεφανρωται. Κα καθ σον πκειται τος νθρποις παξ ποθανεν, μετ δ τοτο κρσις, οτω κα Χριστς, παξ προσενεχθες ες τ πολλν νενεγκεν μαρτας, κ δευτρου χωρς μαρτας φθσεται τος ατν πεκδεχομνοις ες σωτηραν. τερος τς Θεοτκου Πρς βραους πιστολς Παλου 9:1–7 δελφο, εχεν πρτη σκην δικαιματα λατρεας τ τε Αγιον κοσμικν. Σκην γρ κατεσκευσθη πρτ ν τε λυχνα κα τρπεζα κα πρθεσις τν ρτων, τις λγεται Αγια. Μετ δ τ δετερον καταπτασμα σκην λεγομνη Αγια Αγων, χρυσον χουσα θυμιατριον κα τν κιβωτν τς διαθκης περικεκαλυμμνην πντοθεν χρυσ, ν στμνος χρυσ χουσα τ μννα κα βδος Ααρν βλαστσασα κα α πλκες τς διαθκης, περνω· δ ατς Χερουβμ δξης κατασκιζοντα τ λαστριον· περ ν οκ στι νν λγειν κατ μρος. Τοτων δ οτω κατεσκευασμνων ες μν τν πρτην σκηνν δι παντς εσασιν ο ερες τς λατρεας πιτελοντες, ες δ τν δευτραν παξ το νιαυτο μνος ρχιερες, ο χωρς αματος, προσφρει πρ αυτο κα τν το λαο γνοημτων. ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Προκεμενον. χος πλ. δ Εξασθε κα πδοτε Κυρ τ Θε μν. Στχ. Γνωστς ν τ ουδα Θες. Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 9:11–14 δελφο, Χριστς παραγενμενος ρχιερες τν μελλντων γαθν δι τς μεζονος κα τελειοτρας σκηνς, ο χειροποιτου, τοτ στιν ο τατης τς κτσεως, οδ δι αμα τος τργων κα μσχων, δι δ το δου αματος εσλθεν φπαξ ες τ Αγια, αωναν λτρωσιν ερμενος. Ε γρ τ αμα ταρων κα τργων κα σποδς δαμλεως αντζουσα τος κεκοινωμνους γιζει πρς τν τς σαρκς καθαρτητα, πσ μλλον τ αμα το Χριστο, ς δι Πνεματος αωνου αυτν προσνεγκεν μωμον τ Θε, καθαριε τν συνεδησιν μν π νεκρν ργων ες τ λατρεειν Θε ζντι; |
| δελφο, οκ θετ τν χριν το Θεο· ε γρ δι νμου δικαιοσνη, ρα Χριστς δωρεν πθανεν. νητοι Γαλται, τς μς βσκανε τ ληθε μ πεθεσθαι, ος κατ φθαλμος Ιησος Χριστς προεγρφη σταυρωμνος; Τοτο μνον θλω μαθεν φ μν· ξ ργων νμου τ πνεμα λβετε ξ κος πστεως; οτως νητο στε; ναρξμενοι Πνεματι νν σαρκ πιτελεσθε; τοσατα πθετε εκ; ε γε κα εκ. ον πιχορηγν μν τ Πνεμα κα νεργν δυνμεις ν μν ξ ργων νμου ξ κος πστεως; καθς Αβραμ πστευσεν τ Θε, κα λογσθη ατ ες δικαιοσνην. Γινσκετε ρα τι ο κ πστεως, οτο εσι υο Αβραμ. ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΕ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Γαλτας πιστολς Παλου τ νγνωσμα 3:15–22 Αδελφο, κατ νθρωπον λγω· μως νθρπου κεκυρωμνην διαθκην οδες θετε πιδιατσσεται. Τ δ Αβραμ ρρθησαν α παγγελαι κα τ σπρματι ατο. Ο λγει· Κα τος σπρμασιν, ς π πολλν, λλ ς φ νς. Κα τ σπρματ σου, ς στι Χριστς. Τοτο δ λγω· διαθκην προκεκυρωμνην π το Θεο μετ τετρακσια κα τρικοντα τη γεγονς νμος οκ κυρο, ες τ καταργσαι τν παγγελαν. Ε γρ κ νμου κληρονομα, οκ τι ξ παγγελας; τ δ Αβραμ δι παγγελας κεχρισται Θες. Τ ον νμος; τν παραβσεων χριν προσετθη, χρις ο λθ τ σπρμα πγγελται, διαταγες δι γγλων ν χειρ μεστου. δ μεστης νς οκ στιν· δ Θες ες στιν. ον νμος κατ τν παγγελιν το Θεο; μ γνοιτο· ε γρ δθη νμος δυνμενος ζωοποισαι, ντως ν κ νμου ν δικαιοσνη. λλ συνκλεισεν γραφ τ πντα π μαρταν να παγγελα κ πστεως Ιησο Χριστο δοθ τος πιστεουσι. ΠΕΜΠΤΗ ΙΕ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Πρς Γαλτας πιστολς Παλου τ νγνωσμα 3:23–29; 4:1–5 δελφο, πρ το λθεν τν πστιν π νμον φρουρομεθα συγκλεκλεισμνοι ες τν μλλουσαν πστιν ποκαλυφθναι. στε νμος παιδαγωγς μν γγονεν ες Χριστν, να κ πστεως δικαιωθμεν· λθοσης δ τς πστεως οκ τι π παιδαγωγν σμεν. Πντες γρ υο Θεο στε δι τς πστεως ν Χριστ Ιησο. σοι γρ ες Χριστν βαπτσθητε, Χριστν νεδσασθε· οκ νι Ιουδαος οδ λλην, οκ νι δολος οδ λεθερος, οκ νι ρσεν κα θλυ· πντες γρ μες ες στε ν Χριστ Ιησο. Ε δ μες Χριστο, ρα το Αβραμ σπρμα στ, κα κατ παγγελαν κληρονμοι. Λγω δ, φ σον χρνον κληρονμος νπις στιν, οδν διαφρει δολου, κριος πντων ν, λλ π πιτρπους στ κα οκονμους χρι τς προθεσμας το πατρς. Οτω κα μες, τε μεν νπιοι, π τ στοιχεα το κσμου μεν δεδουλωμνοι· τε δ λθεν τ πλρωμα το χρνου, ξαπστειλεν Θες τν υν ατο, γενμενον κ γυναικς, γενμενον π νμον, να τος π νμον ξαγορσ, να τν υοθεσαν πολβωμεν. |
| δελφο, τ Αβραμ παγγειλμενος Θες, πε κατ οδενς εχε μεζονος μσαι, μοσε καθ αυτο, λγων· μν ελογν ελογσω σε κα πληθνων πληθυν σε· κα οτω μακροθυμσας πτυχε τς παγγελας. νθρωποι μν γρ κατ το μεζονος μνουσι, κα πσης ατος ντιλογας πρας ες βεβαωσιν ρκος· ν περισστερον βουλμενος Θες πιδεξαι τος κληρονμοις τς παγγελας τ μετθετον τς βουλς ατο, μεστευσεν ρκ, να δι δο πραγμτων μεταθτων, ν ος δνατον ψεσασθαι Θεν, σχυρν παρκλησιν χωμεν ο καταφυγντες κρατσαι τς προκειμνης λπδος· ν ς γκυραν χομεν τς ψυχς σφαλ τε κα βεβααν κα εσερχομνην ες τ στερον το καταπετσματος, που πρδρομος πρ μν εσλθεν Ιησος, κατ τν τξιν Μελχισεδκ, ρχιερες γενμενος ες τν ανα. τερος το σου ωννου ζτει γ. Πνεματος Πρς φεσους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 5:8–19 δελφο, ς τκνα φωτς περιπατετε· γρ καρπς το Πνεματος ν πσ γαθωσν κα δικαιοσνη κα ληθε· δοκιμζοντες τ στιν ερεστον τ Κυρ. Κα μ συγκοινωνετε τος ργοις τος κρποις το σκτους, μλλον δ κα λγχετε· τ γρ κρυφ γινμενα π ατν ασχρν στι κα λγειν· τ δ πντα λεγχμενα π το φωτς φανεροται· πν γρ τ φανερομενον φς στι. Δι λγει· γειρε καθεδων κα νστα κ τν νεκρν, κα πιφασει σοι Χριστς. Βλπετε ον πς κριβς περιπατετε, μ ς σοφοι, λλ ς σοφο, ξαγοραζμενοι τν καιρν, τι α μραι πονηρα εσι. Δι τοτο μ γνεσθε φρονες, λλ συνιντες τ τ θλημα το Κυρου. Κα μ μεθσκεσθε ον, ν στιν σωτα, λλ πληροσθε ν Πνεματι, λαλοντες αυτος ψαλμος κα μνοις κα δας πνευματικας, δοντες κα ψλλοντες ν τ καρδ μν τ Κυρ. λληλοα. χος βαρς γαθν τ ξομολογεσθε τ Κυρ Στχ. Το ναγγλλειν τ πρω τ λες σου ΣΑΒΒΑΤΟΝ Ε, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ Προκεμενον. χος δ Μεγαλνει ψυχ μου τν Κριον, Στχ. τι πβλεψεν π τν ταπενωσιν τς δολης ατο. Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 9:24–28 |
| ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Προκεμενον. χος πλ. α Σ, Κριε, φυλξαις μς κα διατηρσαις μς. Στχ. Σσν με, Κριε, τι κλλοιπεν σιος. Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 1:10, 2:1–3 Κατ ρχς σ, Κριε, τν γν θεμελωσας, κα ργα τν χειρν σο εσιν ο ορανο· ατο πολονται, σ δ διαμνεις· κα πντες ς μτιον παλαιωθσονται, κα σε περιβλαιον λξεις ατος, κα λλαγσονται· σ δ ατς ε, κα τ τη σου οκ κλεψουσι. Πρς τνα δ τν γγλων ερηκ ποτε· κθου κ δεξιν μου ως ν θ τος χ θρος σου ποπδιον τν ποδν σου; οχ πντες εσ λειτουργικ πνεματα ες διακοναν ποστελλμενα δι τος μλλοντας κληρονομεν σωτηραν; Δι τοτο δε περισσοτρως μς προσχειν τος κουσθεσι, μ ποτε παραρρυμεν. Ε γρ δι γγλων λαληθες λγος γνετο ββαιος, κα πσα παρβασις κα παρακο λαβεν νδικον μισθαποδοσαν, πς μες κφευξμεθα τηλικατης μελσαντες σωτηρας; τις ρχν λαβοσα λαλεσθαι δι το Κυρου, π τν κουσντων ες μς βεβαιθη. λληλοα. χος πλ. α Τ λη σου, Κριε, ες τν ανα σομαι. Στχ. τι επας· Ες τν ανα λεος. ΣΑΒΒΑΤΟΝ Γ, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Προκεμενον. χος πλ. β Εφρνθητι π Κριον κα γαλλισθε δκαιοι. Στχ. Μακριοι ν φθησαν α νομαι. Πρς βραους πιστολς Παλου τ νγνωσμα 10:32–38 δελφο, ναμιμνσκεσθε τς πρτερον μρας, ν ας φωτισθντες πολλν θλησιν πεμενατε παθημτων, τοτο μν νειδισμος τε κα θλψεσι θεατριζμενοι, τοτο δ κοινωνο τν οτως ναστρεφομνων γενηθντες. κα γρ τος δεσμος μου συνεπαθσατε κα τν ρπαγν τν παρχντων μν μετ χαρς προσεδξασθε, γινσκοντες χειν ν αυτος κρεττονα παρξιν ν ορανος κα μνουσαν. Μ ποβλητε ον τν παρρησαν μν, τις χει μισθαποδοσαν μεγλην. πομονς γρ χετε χρεαν, να τ θλημα το Θεο ποισαντες κομσησθε τν παγγελαν. τι γρ μικρν σον σον, ρχμενος ξει κα ο χρονιε. δ δκαιος κ πστεως ζσεται. Γ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Προκεμενον. χος πλ. β Σσον, Κριε, τν λαν σου, κα ελγησον τν κληρονομαν σου. |
| Δευτρα το Πσχα Πραξ α 12–17, 21–26 ν τας μραις κεναις, πστρεψαν ο πστολοι ες ερουσαλμ π ρους το καλουμνου λαινος, στιν γγς ερουσαλμ, Σαββτου χον δν. Κα τε εσλθον, νβησαν ες τ περον ο σαν καταμνοντες, τε Πτρος κα κωβος κα ωννης κα νδρας, Φλιππος κα Θωμς, Βαρθολομαος κα Ματθαος, κωβος λφαου κα Σμων Ζηλωτς κα οδας ακβου. Οτοι πντες σαν προσκαρτεροντες μοθυμαδν τ προσευχ κα τ δεσει σν γυναιξ κα Μαρ τ μητρ το ησο κα σν τος δελφος ατο. Κα ν τας μραις ταταις ναστς Πτρος ν μσ τν μαθητν επεν· ν τε χλος νομτων π τ ατ ς κατν εκοσιν· νδρες δελφο, δει πληρωθναι τν γραφν τατην ν προεπε τ Πνεμα τ γιον δι στματος Δαυδ περ οδα το γενομνου δηγο τος συλλαβοσι τν ησον, τι κατηριθμημνος ν σν μν κα λαχε τν κλρον τς διακονας τατης. Δε ον τν συνελθντων μν νδρν ν παντ χρν ν εσλθε κα ξλθεν φ μς Κριος ησος, ρξμενος π το βαπτσματος ωννου ως τς μρας ς νελφθη φ μν, μρτυρα τς ναστσεως ατο γενσθαι σν μν να τοτων. Κα στησαν δο, ωσφ τν καλομενον Βαρσαββν, ς πεκλθη οστος, κα Ματθαν. Κα προσευξμενοι επον· σ Κριε, καρδιογνστα πντων, νδειξον ν ξελξω κ τοτων τν δο να, λαβεν τν κλρον τς διακονας τατης κα ποστολς, ξ ς παρβη οδας πορευθναι ες τν τπον τν διον. Κα δωκαν κλρους ατν, κα πεσεν κλρος π Ματθαν, κα συγκατεψηφσθη μετ τν νδεκα ποστλων. Ιω α 18–28 Θεν οδες ρακε πποτε· μονογενς υς ν ες τν κλπον το πατρς, κενος ξηγσατο. Κα ατη στν μαρτυρα το ωννου, τε πστειλαν ο ουδαοι ξ εροσολμων ερες κα Λευτας να ρωτσωσιν ατν· σ τς ε; κα μολγησε, κα οκ ρνσατο· κα μολγησεν τι οκ εμ γ Χριστς. Κα ρτησαν ατν· τ ον; Ηλας ε σ; κα λγει· οκ εμ. προφτης ε σ; κα πεκρθη, ο. Επον ον ατ· τς ε; να πκρισιν δμεν τος πμψασιν μς· τ λγεις περ σεαυτο; φη· γ φων βοντος ν τ ρμ, εθνατε τν δν Κυρου, καθς επεν σαας προφτης. |
| В Недели 18—32-ю (до Недель предпостовых) Святая Церковь, чтобы сильнее запечатлеть в сознании верующих преподанное им в евангельских чтениях от Матфея вероучение, зачалами из Евангелия от Луки повторяет в основном тот же круг благовествования. Начинается этот круг чтений повествованием о призвании святых апостолов, далее излагается учение Господа, затем некоторые примечательные дела Его и, наконец, избранные притчи. Чтения от Луки, следуя порядку выбора евангельских тем, аналогичного чтениям от Матфея, иногда усиливают некоторые части проповеди Господа или пополняют, в сравнении с евангелистом Матфеем, отдельные события евангельской истории. Кроме того, поскольку этот цикл чтений по времени приближает верующих к Великому посту, он располагает верных к покаянию и являет великое милосердие Божие к Своему падшему созданию. Зачала от Луки начинаются призванием святых апостолов, причем это повествование усиливает подобное же событие, изложенное у евангелиста Матфея, ибо у Луки призвание апостолов связано с чудесным ловом рыбы: «Увидев это, Симон Петр припал к коленам Иисуса и сказал: выйди от меня, Господи! потому что я человек грешный. Ибо ужас объял его и всех, бывших с ним, от этого лова рыб, ими пойманных» (Лк. 5:8-9). Рыбари были потрясены этим чудесным ловом; постигая, к какому иному лову они призваны, они без рассуждения последовали за Иисусом. Выбором евангельских чтений Святая Церковь настойчиво назидает нас и открывает перед верными многоразличные проявления силы Божией, возводит к высшим ступеням богословия и к пониманию Лица Господа Иисуса Христа. И данным зачалом, после того, как мы прослушали аналогичное повествование о призвании апостолов у евангелиста Матфея, она усиливает обстановку этого события, присовокупляя картину чудесного лова и указывая на Божию силу, сопутствующую как «ловцам человеков», так и всем, кто восхотел бы следовать Христу. Лов апостолов был безуспешен, ибо они слишком надеялись на свои силы. Свою греховность прежде всех осознал апостол Петр, который припал к коленам Господа со словами: «Выйди от меня, Господи! потому что я человек грешный». |
|
|
