| 3) Оглавление, сделанное рукою Нила, счищено, и другою рукою написано: Νελου, το γιοττου ρχιεπισκπου Ρδου, Λγος ες τ τς περγνου δεσπονης μων Θεοτκου εσδια; τε τριετς ες τ τν γων για εσηνχθη.. Нила, святейшего архиепископа Родосского, Слово на введение пренепорочной Владычицы нашей Богородицы, когда трехлетнею она введена была во Святое Святых. Благослови отче. Начало. ν τας βασιλικας δορυφοραις κα προελεσεσει φιλοτιμα πολλ τος ν λγω κομψος λγοις σχεδοις τισν κα μεμελετημνοις τν βασιλικν φαιδρνειν πανγυριν. μν δ τ μητρρ το τν ορανν βασιλως κα κοιν μετ κενον βασιλδι πσης της κτσεως πομπευοση τοτμερον κα κ τν μητρων θαλμων ες τ το παμβασιλως προοση θεον νκτορον, τς λγος προσενεμθεη. 4) Του ατο, ες τν ατν ορτν Λγος β». Его же, на тот же праздник Слово второе. Начало. ν μν τος φθσασι τ της παναγου Θεομτορος ες τν το Κυρου ναν παντς και δορυφορας διεληλθαμεν. 5) Το ατο, Ομιλα ες τν ρχν το κατ Ματθαον εαγγελ. Его же, Беседа на начало Евангелия от Матфея. Начало. Βασιλως εσελενειν ες τν αυτο πλιν μλλοντος, ο κενου προασι δορυφροι. 6) Ηθοποα ς κ προσπου της Θεομτορος πρς τν αυτς Υιν, τε τοτον ρα πσχοντα. Выражение чувств от лица Богоматери к Сыну своему, когда видела Его страждущим. Писано стихами, коих всего сто шестьдесят восемь. Начало. Απρην ν μητρσι μ μακαρζουσαι μνην. Και λαν κθειζουσαι μασος και μτραν, Νν δετε κραι ερουσαλμ, σας εφρανει τκνα, Τν θρνον συνεργσασθε, σθνολοφρασθ μοι. 7) Το ατο, Ομιλα ες τν παραβολν το δεπνου. Его же, Беседа на притчу о вечери. Начало. Δεπνον ημν δη πρκειται μυστικν, περ σεπτ τν ευαγγελων ββλος. 8) Το ατο, ες τν παρ τω εαγγελιση Λουκ περικοπν, περ τς ναστσεως το υο τς χρας διαλαμβνει. Его же, на отдел у Евангелиста Луки, где рассказывается о воскрешении сына вдовы Наинской. Το ατο написано по подчищенному, а пред сим тою же рукою: ραιοττη διγησις, т.е. – превосходное изъяснение. Начало. Τ τς ερς και θεας τν εαγγελων πηκτος μν πσης λλης ερς γραφς σωτηριωδστερα πφυκε. δο γρ στιν ντεθεν πνασθαι τ τ ψυχ καιριτατα, κρβειαν δογμτων και πολιτεαν θερεστον. |
| 3. Τν σων Πατρων μν σαακου, Δαλμτου κα Φαστου. Πρς Γαλτας πιστολς Παλου τ νγνωσμα 5:22–26; 6:1–2 δελφο, καρπς το Πνεματς στιν γπη, χαρ, ερνη, μακροθυμα, χρησττης, γαθωσνη, πστις, πρατης, γκρτεια· κατ τν τοιοτων οκ στι νμος. Ο δ το Χριστο τν σρκα σταρωσαν σν τος παθμασι κα τας πιθυμαις. Ε ζμεν πνεματι, πνεματι κα στοιχμεν. Μ γινμεθα κενδοξοι, λλλους προκαλομενοι, λλλοις φθονοντες. Αδελφο, ν κα προληφθ νθρωπος ν τινι παραπτματι, μες ο πνευματικο καταρτζετε τν τοιοτον ν πνεματι πρατητος· σκοπν σεαυτν, μ κα σ πειρασθς. Αλλλων τ βρη βαστζετε, κα οτως ναπληρσατε τν νμον το Χριστο. 5. Το γου Μρτυρος Εσιγνου Καθολικς Α πιστολς Πτρου τ νγνωσμα 1:1–25, 2:1–10 Πτρος, πστολος Ιησο Χριστο, κλεκτος παρεπιδμοις διασπορς Πντου, Γαλατας, Καππαδοκας, Ασας κα Βιθυνας, κατ πργνωσιν Θεο πατρς, ν γιασμ Πνεματος, ες πακον κα αντισμν αματος Ιησο Χριστο· χρις μν κα ερνη πληθυνθεη. Ελογητς Θες κα Πατρ το Κυρου μν Ιη- σο Χριστο, κατ τ πολ ατο λεος ναγεν νσας μς ες λπδα ζσαν δι ναστσεως Ιησο Χριστο κ νεκρν, ες κληρονομαν φθαρτον κα μαντον κα μραντον, τετηρημνην ν ορανος ες μς τος ν δυνμει Θεο φρουρουμνους δι πστεως ες σωτηραν τομην ποκαλυφθναι ν καιρ σχτ· ν γαλλισθε, λγον ρτι, ε δον στ, λυπηθντες ν ποικλοις πειρασμος, να τ δοκμιον μν τς πστεως πολυτιμτερον χρυσου το πολ λυμνου δι πυρς δ δοκιμαζομνου ερεθ ες παινον κα τιμν κα δξαν ν ποκαλψει Ιησο Χριστο· ν οκ εδτες γαπτε, ες ν ρτι μ ρντες, πι- στεοντες δ γαλλισθε χαρ νεκλαλτ κα δεδοξασμν, κομιζμενοι τ τλος τς πστεως μν, σωτηραν ψυχν. Περ ς σωτηρας ξεζτησαν κα ξηρενησαν Προφται ο περ τς ες μς χριτος προφητεσαντες, ρευνντες ες τνα ποον καιρν δλου τ ν ατος Πνεμα Χριστο προμαρτυρομενον τ ες Χριστν παθματα κα τς μετ τατα δξας· ος πεκαλφθη τι οχ αυτος, μν δ διηκνουν ατ, νν νηγγλη μν δι τν εαγγελισαμνων μς ν Πνεματι Αγ ποσταλντι π ορανο, ες πιθυμοσιν γγελοι παρακψαι. |
| 8 Μνημονεσεις σχουσαι τ γε νν ν τ Ατοκεφλ κκλησ τς λλδος. Σημειωτον δ τι καθ πασαν τν ρθοδοξαν μνημονεεται κανονικς κασταχο «Πρτος» (Προκαθμενος), ετε Πατριρχης ετε ρχιεπσκοπος Μητροπολτης τς οκεας ατοκεφλου κκλησας. ν τ Οκουμενικ Πατριαρχε κα το Πατριρχου μνημονεουσιν ς «το ρχιεπισκπου μν». Κα ο ρχιερες δ τν «Νων Χωρν» δον ν μ παραλεπωσι τν νδειξιν «... μν». 9 νευ δικηρου. Οτω καθωρσθη, ς εκζεται, να χ λευθρας τς χερας, δι ν συστελ τ ρριον, κατ τν παγγελαν το «Πτερ μν». Δι κα ν τ Οκουμενικ Πατριαρχε, ες τ «Πληρσωμεν...» (μετ τν Μεγ. Εσοδον) πιδδεται τ Διακν π το ελογοντος ρχιερως δικριον – οχ τρικριον, ς πρττουσιν ο οχ ελγως πιφυλσσοντες δι τν παροσαν ραν τ δκηρον. (Μαρτυρα Μεγλου κκλησιρχου νθμου Γοργλη). 10 Σημειοσθω τι συνθως γνεται μα κα μνον «κτενς» ν τλει τς λιτανεσεως περιλαμβνουσα πσας τς μνημονεσεις. Συνηθστερον μλιστα λιτνευσις πισφραγζεται (νευ κτενος) δι τν περικοπν κ το «Συνοδικο» τς ρθοδοξας. Κα ψλλεται τ «Τς Θες μγας,...». φ σον δ τατα γνονται ε τ τλος τς θ. Λειτουργας –μετ τ «Εη τ νομα Κυρου...», δν χει θσιν τ «Σμερον σωτηρα...». κολουθε δ τ «Ελογα Κυρου...» κα πλυσις τς θεας Λειτουργας. 11 ρθτερον, ν ντθενται α «μερδες» αται μετ τν θ. Κοινωναν, να εχερανηται μετληψις πολυαρθμων πιστν π τν το Κυριακο Σματος «μαργαριτν». 13 παρεμβολ νταθα το «μεταβαλν τ Πνεματ σου τ γ», κ τς θ. Λειτουργας ωννου το Χρυσοστμου, εναι λως λανθασμνη, στοχος κα δ κα σντακτος. 14 ν μ ορτ μρ ρχιερες δν χοροστατε ες τν ρθρον· λλ, ελογσας κα προσκυνσας ς νωτρω, εσρχεται ες τ γιον Βμα. 15 Ελογωτρα, κατ τος εδμονας, νγνωσις τν τριν τελευταων εχν το Λυχνικο, κατ τν Προοιμιακν, φ σον α τσσαρες πρται θ ναγνωσθσιν, ς εχα ντιφνων, κατ τ ερηνικ κα τς τρες στσεις το Ψαλτηρου, μετ τν οκεων κφωνσεων. |
| 8. Μνμη τς σας Μητρς μν Πελαγας. Πρς φεσους πιστολς Παλου τ Ανγνωσμα 5:8–19 δελφο, ς τκνα φωτς περιπατετε· γρ καρπς το Πνεματος ν πσ γαθωσν κα δικαιοσνη κα ληθε· δοκιμζοντες τ στιν ερεστον τ Κυρ. Κα μ συγκοινωνετε τος ργοις τος κρποις το σκτους, μλλον δ κα λγχετε· τ γρ κρυφ γινμενα π ατν ασχρν στι κα λγειν· τ δ πντα λεγχμενα π το φωτς φανεροται· πν γρ τ φανερομενον φς στι. Δι λγει· γειρε καθεδων κα νστα κ τν νεκρν, κα πιφασει σοι Χριστς. Βλπετε ον πς κριβς περιπατετε, μ ς σοφοι, λλ ς σοφο, ξαγοραζμενοι τν καιρν, τι α μραι πονηρα εσι. Δι τοτο μ γνεσθε φρονες, λλ συνιντες τ τ θλημα το Κυρου. Κα μ μεθσκεσθε ον, ν στιν σωτα, λλ πληροσθε ν Πνεματι, λαλοντες αυτος ψαλμος κα μνοις κα δας πνευματικας, δοντες κα ψλλοντες ν τ καρδ μν τ Κυρ. 9. Μνμη του γου ποστλου ακβου το λφαου. Πρς Κορινθους Α’ πιστολς Παλου τ Ανγνωσμα 4:9–16 δελφο, Θες μς τος ποστλους σχτους πδειξεν, ς πιθανατους, τι θατρον γενθημεν τ κσμ, κα γγλοις κα νθρποις. μες μωρο δι Χριστν, μες δ φρνιμοι ν Χριστ· μες σθενες, μες δ σχυρο· μες νδοξοι, μες δ τιμοι. χρι τς ρτι ρας κα πεινμεν κα διψμεν κα γυμνητεομεν κα κολαφιζμεθα κα στατομεν κα κοπιμεν ργαζμενοι τας δαις χερσ· λοιδορομενοι ελογομεν, διωκμενοι νεχμεθα, βλασφημομενοι παρακαλομεν· ς περικαθρματα το κσμου γενθημεν, πντων περψημα ως ρτι. Οκ ντρπων μς γρφω τατα, λλ ς τκνα μου γαπητ νουθετ. ν γρ μυρους παιδαγωγος χητε ν Χριστ, λλ ο πολλος πατρας· ν γρ Χριστ Ιησο δι το εαγγελου γ μς γννησα. Παρακαλ ον μς, μιμητα μου γνεσθε. 10. Μνμη τν γων Μαρτρων Ελαμπου κα Ελαμπας. Πρς ωμαους πιστολς Παλου τ Ανγνωσμα 8:28–39 δελφο, οδαμεν τι τος γαπσι τν Θεν πντα συνεργε ες γαθν, τος κατ πρθεσιν κλητος οσιν· τι ος προγνω, κα προρισε συμμρφους τς εκνος το υο ατο, ες τ εναι ατν πρωττοκον ν πολλος δελφος· ος δ προρισε, τοτους κα κλεσε, κα ος κλεσε, τοτους κα δικαωσεν, ος δ δικαωσε, τοτους κα δξασε. |
| 9. Το ν γοις Πατρς μν Κυρλλου, ρχιεπισκπου λεξανδρεας. Πρς βραους πιστολς Παλου 7:26–28, 8:1–2 δελφο, τοιοτος μν πρεπεν ρχιερες, σιος, κακος, μαντος, κεχωρισμνος π τν μαρτωλν κα ψηλτερος τν ορανν γενμενος, ς οκ χει καθ μραν νγκην, σπερ ο ρχιερες, πρτερον πρ τν δων μαρτιν θυσας ναφρειν, πειτα τν το λαο· τοτο γρ ποησεν φπαξ αυτν νενγκας. νμος γρ νθρπους καθστησιν ρχιερες χοντας σθνειαν, λγος δ τς ρκωμοσας τς μετ τν νμον υν ες τν ανα τετελειωμνον. Κεφλαιον δ π τος λεγομνοις, τοιοτον χομεν ρχιερα, ς κθισεν ν δεξι το θρνου τς μεγαλωσνης ν τος ορανος, τν Αγων λειτουργς κα τς σκηνς τς ληθινς, ν πηξεν Κριος, κα οκ νθρωπος. 11. Τν γων ποστλων Βαρθολομαου κα Βαρνβα. Πρξεων τν ποστλων τ νγνωσμα 11:19–30 ν τας μραις κεναις, διασπαρντες ο πστολοι π τς θλψεως τς γενομνης π Στεφν διλθον ως Φοινκης κα Κπρου κα ντιοχεας, μηδεν λαλοντες τν λγον ε μ μνον ουδαοις. σαν δ τινες ξ ατν νδρες Κπριοι κα Κυρηναοι, οτινες λθντες ες ντιχειαν λλουν κα πρς τος λληνας, εαγγελιζμενοι τν Κριον ησον. Κα ν χερ Κυρου μετ ατν, πολς τε ριθμς πιστεσας πστρεψεν π τν Κριον. κοσθη δ λγος ες τ τα τς κκλησας τς οσης ν ερουσαλμ περ ατν, κα ξαπστειλαν Βαρνβαν ως ντιοχεας· ς παραγενμενος κα δν τν χριν τν το Θεο χρη κα παρεκλει πντας τ προθσει τ καρδας προσμνειν τ Κυρ, τι ν νρ γαθς κα πλρης Πνεματος γου κα πστεως. Κα προσετθη χλος κανς τ Κυρ. ξλθεν δ ες Ταρσν ναζητσαι Σαλον, κα ερν γαγεν ες ντιχειαν. γνετο δ ατος κα νιαυτν λον συναχθναι ν τ κκλησ κα διδξαι χλον κανν, χρηματσαι τε πρτον ν ντιοχε τος μαθητς Χριστιανος. ν ταταις δ τας μραις κατλθον π εροσολμων προφται ες ντιχειαν· ναστς δ ες ξ ατν νματι γαβος σμανεν δι το Πνεματος λιμν μεγλην μλλειν σεσθαι φ λην τν οκουμνην· τις γνετο π Κλαυδου. Τν δ μαθητν καθς επορετ τις ρισαν καστος ατν ες διακοναν πμψαι τος κατοικοσιν ν τ ουδα δελφος· κα ποησαν ποστελαντες πρς τος πρεσβυτρους δι χειρς Βαρνβα κα Σαλου. |
| in Ps. 44//PG. 29. Col. 393). ВЗ передает содержание НЗ в прообразованиях (μμησις) (De Spirit. Sanct. 14. 31). НЗ являет в свою очередь прообраз жизни по воскресении (Ibid. 15. 35). Писание всякий раз исходит из конкретной задачи, поэтому возможна нек-рая свобода в выборе средств выражения (Ibid. 4. 6): так, ап. Павел использовал греч. выражения, не встречающиеся в Евангелиях, но не чуждые им по смыслу (De fide//PG. 31. Col. 677). В. В. говорит, что главный путь человеческой жизни таков: чтение Свящ. Писания, вслед за чтением - молитва, уясняющая мысль о Боге, к-рая благодаря постоянному напоминанию становится вселением (νοκησις) в человека Самого Бога - так человек становится храмом Божиим (νας Θεο) (Ep. 2. 3, 4). На основе Евангелия должен быть установлен новый образ жизни (εαγγελικ πολιτεα), имеющий целью стяжание жительства небесного (τ πολτευμα ν ορανος) (Hom. 13//PG. 31. Col. 440); христ. вероучение, т. о., должно стать всеобщим гражданским законом для христ. гос-ва ( Giet. 1941. Les idées). Однако одного изучения Писания недостаточно для исправления нравов, ведь и Сам Господь не ограничился лишь словесным научением ( Basil. Magn. Asc. fus. 7. 31). Говоря о богодухновенности Свящ. Писания (θεπνευστος Γραφ, θεπνευστος διδασκαλα), В. В. традиционно основывается на 2 Тим 3. 16. Писание богодухновенно, ибо написано (συγγραφεσα) по вдохновению Св. Духа ( Basil. Magn. De Spirit. Sanct. 21. 52; Hom. in Ps. 1//PG. 29. Col. 209; De bapt. I//PG. 31. Col. 1536), Который есть книжник (γραμματες) и скорописец (ξυγρφος) (Hom. in Ps. 44//PG. 29. Col. 396). Богодухновенность - основа высшего авторитета священного текста и его непрерывного единства. В тех случаях, когда при толковании Писания возникают затруднения, святитель советует стараться увидеть целостную картину (λκληρος περικοπ): то, что неясно в одном месте, может быть объяснено посредством др. (De bapt. II//PG. 31. Col. 1589). Свт. Василий Великий, пишущий текст литургии. Миниатюра из служебника. |
| Αγαπητ, πιστν ποιες ν ργσ ες τος δελφος κα ες τος ξνους, ο μαρτρησν σου τ γπ νπιον κκλησας, ος καλς ποισεις προπμψας ξως το Θεο. πρ γρ το νματος ξλθον, μηδν λαμβνοντες π τν θνικν. μες ον φελομεν πολαμβνειν τος τοιοτους, να συνεργο γινμεθα τ ληθε. Εγραψα τ κκλησ· λλ φιλοπρωτεων ατν Διοτρεφς οκ πιδχεται μς. Δι τοτο, ν λθω, πομνσω ατο τ ργα ποιε, λγοις πονηρος φλυαρν μς· κα μ ρκομενος π τοτοις οτε ατς πιδχεται τος δελφος κα τος βουλο μνους κωλει κα κ τς κκλησας κβλλει. Αγαπητ, μ μιμο τ κακν, λλ τ γαθν. γαθοποιν κ το Θεο στιν· κακοποιν οχ ρακε τν Θεν. Δημητρ μεμαρτρηται π πντων κα π ατς τς ληθεας· κα μες δ μαρτυρομεν, κα οδατε τι μαρτυρα μν ληθς στι. Πολλ εχον γρφειν, λλ ο θλω δι μλανος κα καλμου σοι γρψαι· λπζω δ εθως δεν σε, κα στμα πρς στμα λαλσομεν. ερνη σοι. σπζοντα σε ο φλοι. σπζου τος φλους κατ νομα. ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ Καθολικς πιστολς οδα τ νγνωσμα 1–10 Ιοδας, Ιησο Χριστο δολος, δελφς δ Ιακβου, τος ν Θε Πατρ γιασμνοις κα Ιησο Χριστ τετηρημνοις κλητος· λεος μν κα ερνη κα γπη πληθυνθεη. Αγαπητο, πσαν σπουδν ποιομενος γρφειν μν περ τς κοινς σωτηρας, νγκην σχον γρψαι μν παρακαλν παγωνζεσθαι τ παξ παραδοθεσ τος γοις πστει. Παρεισδυσαν γρ τινες νθρωποι, ο πλαι προγεγραμμνοι ες τοτο τ κρμα, σεβες, τν το Θεο μν χριν μετατιθντες ες σλγειαν κα τν μνον δεσπτην κα Κριον μν Ιησον Χριστν ρνομενοι. Υπομνσαι δ μς βολομαι, εδτας μς παξ τοτο, τι Κριος λαν κ γς Αγπτου σσας, τ δετερον τος μ πιστεσαντας πλεσεν, γγλους τε τος μ τηρσαντας τν αυτν ρχν, λλ’ πολιπντας τ διον οκητριον ες κρσιν μεγλης μρας δεσμος δοις π ζφον τετρηκεν· ς Σδομα κα Γμορρα κα α περ ατς πλεις τν μοιον τοτοις τρπον κπορνεσασαι κα πελθοσαι πσω σαρκς τρας πρκεινται δεγμα, πυρς αωνου δκην πχουσαι. |
| Αιτωλας: " " Τι προδοσα..! ..να λμε εμες στους πιστος να καθσουν ξω..! " " (ΦΩΤΟ) Στον Ιερ Να Αγου Παντελεμονος Ιερς Πλεως Μεσολογγου ιεροργησε την Κυριακ των Απκρεων, 7 Μαρτου 2021, ο Σεβασμιτατος Μητροπολτης Αιτωλας και Ακαρνανας κ. Κοσμς. Κατ την διρκεια της Θεας Λειτουργας, ο Σεβασμιτατος, πως ταν προγραμματισμνο, χειροτνησε στον βαθμ του Πρεσβυτρου τον Δικονο του Ιερο Ναο π. Αμφιλχιο Μεταξολη. Ο νος πρεσβτερος εναι πτυχιοχος της Θεολογικς Σχολς του Πανεπιστημου των Αθηνν και μεταπτυχιακς φοιτητς της διας Σχολς. Κατ την προσφνησ του, ευχαρστησε εκενους που του συμπαραστθηκαν λο το διστημα της διακονας του στην τοπικ Εκκλησα, με προεξρχοντα τον Σεβασμιτατο Ποιμενρχη μας κ. Κοσμ, τον πνευματικ του πατρα π. Επιφνιο, τους ιερες του Ι. Ναο, τους γονες του, τα αδρφια του, αλλ και λους σους στθηκαν δπλα του με στοργ και αγπη. Παρεκλεσε να εχονται η Θεα Χρη να τον καταστσει ικαν, ξιο και γιο κληρικ. Ο π. Αμφιλχιος αναφρθηκε στην ευαγγελικ περικοπ της Κρσεως - κτι που κανες δεν θα αποφγει ποτ - στην διδασκαλα των αγων Πατρων της Εκκλησας περ της Ιερωσνης και ιδιαιτρως στις διδαχς του προσττου του οσου Αμφιλοχου της Πτμου. Τονζοντας την ευθνη που χει ο Ιερες απναντι στο λα, επε πως «..εισρχομαι στην Ιερωσνη με πλρη επγνωση των ιερν καθηκντων μου... συνειδητοποησα στη διακονα μου τους κινδνους κι τι η οδς που διλεξα εναι η τεθλιμμνη, η δυσκολτερη οδς, η μνη μως υποδειχθεσα απ το Θε, δια να οδηγ το λα Του στην οδ της σωτηρας... Για την την ευθνη που χει ο φορες της Ιερωσνης, λγει ο ισαπστολος γιος Κοσμς ο Αιτωλς: “να στοχαστες πως οι φοντες που χεις στο πετραχλι κρεμασμνες στο λαιμ δεν εναι φοντες αλλ οι ψυχς των χριστιανν, και μια ψυχ να χαθε απ αυτς, χει ο Θες να τη ζητσει απ το λαιμ σου εν ημρα Κρσεως”..». Επσης, θλοντας να τονσει την απαξωση που υπρχει προς τους κληρικος τα τελευταα χρνια στη χρα μας, επισμανε το πσο αλθεια εναι τι «ο σεβασμς εμπνεται και δεν επιβλλεται, αλλ εναι και αλθεια το πσο πολ αποεροποιθηκε και αποξενθηκε ο λας απ την Εκκλησα. Η εντητα κλρου και λαο διασπστηκε σε τσο μεγλο βαθμ! …Αυτ την τραγικ κατσταση χω πστη κι αισιοδοξα τι θα την διαμορφσει Αυτς ο Νικητς του κσμου Χριστς!» |
| Αντθετα ταν κποιος ολιγοπιστε, ταν η πστη του προς τον Ιησο κλονζεται αμφισβητεται και τενει να εκμηδενισθε, ττε το αποτλεσμα εναι η απογοτευση, ο φβος, η ανα, η αποτυχα, η δυστυχα και τελικ ο κνδυνος της απλειας, πως πγε να συμβε και στην περπτωση του Πτρου. Γι’ αυτ, θα μποροσαμε να πομε τι η σκην σαν αυτ της σημερινς ευαγγελικς περικοπς στην πραγματικτητα αποτελε μια παραστατικ απεικνιση της πλης μας με τα προβλματα και τις δυσκολες της ζω, που η λση τους κι η υπρβαση τους εξαρτνται απ τον βαθμ της πστεως μας προς τον Σωτρα μας Ιησο Χριστν. Κατ κποιο τρπο δηλαδ, στο πρσωπο του Πτρου αναγνωρζουμε τον εαυτ μας. Εναι φορς που η ολιγοπιστα του θυμζει την δικ μας ολιγοπιστα. Η μετπτωση του Πτρου απ τον ενθουσιασμ στην απγνωση εναι κτι που χαρακτηρζει και την δικ μας ζω. Το παρπονο του Χριστο στον πρωτοκορυφαον Απστολν Του: «ολιγπιστε, εις τι εδστασας;», εναι παρπονο που απευθνεται συχν και σε πολλος απ μας. Παρ’ λα αυτ μως, στο ικετευτικ κλεσμ μας: «Κριε σσον με», πως και στην περπτωση του Πτρου, η απντηση του Ιησο εναι καταφατικ και σωτριος. Η ζω μας, πολλς φορς μοιζει με ταξδι σε επικνδυνη τρικυμισμνη θλασσα. Εναι δσκολο να διασχσεις την μεγλη θαλασσοταραχ. Απ παντο καραδοκον απρβλεπτοι κνδυνοι. Ελχιστες οι στιγμς της γαλνης και της ηρεμας. Συχν μας κτυπον αλπητα κματα και καταιγδες. Εναι οι θλψεις κι οι αντιξοτητες, οι αποτυχες κι οι απογοητεσεις που συναντομε στην ζω μας. Ξεκινομε συνθως γεμτοι ζλο και ενθουσιασμ, πως τον Πτρο, με νειρα, να παλψουμε, μ’ ελπδες να νικσουμε στη ζω, να φτσουμε στο λιμνι της χαρς και της ευτυχας, να δημιουργσουμε κτι μεγλο για τον εαυτ μας και τους γρω μας. Μλις μως κνουμε τα πρτα μας βματα προς αυτ την κατεθυνση, ττε υψνονται μπροστ μας απειλητικ τα κματα του πνου και της αποτυχας. Δυσρεστες εκπλξεις μας κτυπον σαν κεραυνο. Απρβλεπτα εμπδια ανακπτουν την πορεα μας. Αλλις περιμναμε τα πργματα κι αλλις ρχονται. Εναι φορς που παλεουμε να κρατηθομε στην επιφνεια να μη βουλιξουμε. Οι ανθρπινες δυνμεις μας μως εναι περιορισμνες. Ως νθρωποι χουμε ρια. Αντχουμε μχρι ενς σημεου. Σμερα μια αρρστεια, αριο μια αδικα, μετ να οικογενειακ πρβλημα, νας δυστυχισμνος γμος, να διαζγιο, στερα η ανατροφ κι η αποκατσταση των παιδιν, μετ νας θνατος, πειτα η αχαριστα δικν μας και ξνων ανθρπων που ευεργετσαμε, πολλς φορς μλιστα με στερσεις και θυσες. |
| Απρ 23 Γεωργου το Τροπαιοφρου Πραξ ιβ 1–11 Κατ κενον τν καιρν, πβαλεν ρδης βασιλες τς χερας κακσα τινας τν π τς κκλησας. νελε δ κωβον τν δελφν ωννου μαχαρ. Κα δν τι ρεστν στι τος ουδαοις, προσθετο συλλαβεν κα Πτρον· σαν δ α μραι τν ζμων· ν κα πισας θετο ες φυλακν, παραδος τσσαρσι τετραδοις στρατιωτν φυλσσειν ατν, βουλμενος μετ τ πσχα ναγαγεν ατν τ λα. μν ον Πτρος τηρετο ν τ φυλακ· προσευχ δ ν κτενς γινομνη π τς κκλησας πρς τν Θεν πρ ατο. τε δ μελλεν ατν προγειν ρδης, τ νυκτ κεν ν Πτρος κοιμμενος μεταξ δο στρατιωτν δεδεμνος λσεσι δυσ, φλακς τε πρ τς θρας τρουν τν φυλακν. Κα δο γγελος Κυρου πστη κα φς λαμψεν ν τ οκματι· πατξας δ τν πλευρν το Πτρου γειρεν ατν λγων· νστα ν τχει. Κα ξπεσον ατο α λσεις κ τν χειρν. Επ τε γγελος πρς ατν· περζωσαι κα πδησαι τ σανδλι σου. ποησε δ οτω. Κα λγει ατ· περιβαλο τ μτιν σου κα κολοθει μοι. Κα ξελθν κολοθει ατ, κα οκ δει τι ληθς στι τ γινμενον δι το γγλου, δκει δ ραμα βλπειν. Διελθντες δ πρτην φυλακν κα δευτραν λθον π τν πλην τν σιδηρν τν φρουσαν ες τν πλιν, τις ατομτη νοχθη ατος. Κα ξελθντες προλθον μην μαν, κα εθως πστη γγελος π ατο. Κα Πτρος γενμενος ν αυτ επε· νν οδα ληθς τι ξαπστειλε Κριος τν γγελον ατο κα ξελετ με κ χειρς ρδου κα πσης τς προσδοκας το λαο τν ουδαων· Ιω ιε 17-ις 2 Επεν Κριος τος αυτο μαθητας· Τατα ντλλομαι μν, να γαπτε λλλους. Ε κσμος μς μισε, γινσκετε τι μ πρτον μν μεμσηκεν. Ε κ το κσμου τε, κσμος ν τ διον φλει· τι δ κ το κσμου οκ στ, λλ γ ξελεξμην μς κ το κσμου, δι τοτο μισε μς κσμος. Μνημονεετε το λγου ο γ επον μν· οκ στι δολος μεζων το κυρου ατο. Ε μ δωξαν, κα μς διξουσιν· ε τν λγον μου τρησαν, κα τν μτερον τηρσουσιν. λλ τατα πντα ποισουσιν μν δι τ νομ μου, τι οκ οδασι τν πμψαντ με. Ε μ λθον κα λλησα ατος, μαρταν οκ εχον· νν δ πρφασιν οκ χουσι περ τς μαρτας ατν. μ μισν κα τν πατρα μου μισε. Ε τ ργα μ ποησα ν ατος οδες λλος πεποηκεν, μαρταν οκ εχον· νν δ κα ωρκασι κα μεμισκασι κα μ κα τν πατρα μου. λλ να πληρωθ λγος γεγραμμνος ν τ νμ ατν, τι μσησν με δωρεν. ταν δ λθ παρκλητος ν γ πμψω μν παρ το πατρς, τ Πνεμα τς ληθεας παρ το πατρς κπορεεται, κενος μαρτυρσει περ μο· κα μες δ μαρτυρετε, τι π ρχς μετ μο στε. Τατα λελληκα μν να μ σκανδαλισθτε. ποσυναγγους ποισουσιν μς· λλ ρχεται ρα να πς ποκτενας μς δξ λατρεαν προσφρειν τ Θε. ΜΑΟΣ |
|
|
