Начиная с позднего средневековья в скрипториях создавалось большое количество муз. рукописей неофиц., подсобного характера — нотных записных книжек, учебников или школьных тетрадей, в к-рых типы нотации под воздействием практики скорописи упрощались и стандартизировались. В певч. книгах, выполненных роскошно и тщательно для офиц. использования (Антифонарии, Градуалы и т. д.), обычно лучше различимы графические признаки того или иного типа нотации. Внутри нем. и лотарингского типов выделяют разновидности, в к-рых в силу разных причин действовали др. нотационные традиции, нежели доминирующая региональная система. Напр., бенедиктинцы аббатства св. Георгия в Праге использовали нем. тип (вслед. связей с аббатством Хирзау в Шварцвальде, на юго-западе Германии), несмотря на то что в целом в Пражском регионе господствовал лотарингский тип. Тевтонский орден (основан в XII в.) принес нем. нотацию (вместе с богослужением доминиканской традиции) на северо-восток Европы. В XV–XVI вв. в Г. н. проникли элементы мензурального нотного письма. Так записывались обычно вновь сочиняемые композиции, в т. ч. многоголосные. Манускрипты с мензуральными знаками типа семибревиса и минимы можно встретить с XV–XVI вв. в германоязычных регионах. В XV–XVI вв. польск. певч. рукописи и учебники с Г. н. имели широкое хождение в Южнорусском регионе в обиходе церквей католич. и правосл. юрисдикций, а также в юго-зап. правосл. братствах и школах (см., напр.: Москва. 2000. С. 546–548, 555). Они могли оказать определенное влияние на формирование т. н. киевской нотации (см.: Поспелова.2000; 2003. С. 268 и далее), к-рая типологически близка к поздней мензуральной Г. н. XV–XVI вв. Рукописи в Г. н. продолжали создаваться долгое время и после начала нотопечатания, в отдельных случаях до XVIII в. Среди первопечатных нотаций также устойчиво выделяется готический тип. Изд.: Marxer O. Zur spätmittelalterlichen Choralgeschichte St. Gallens: d. Cod. 546 d. St. Galler Stiftsbibliothek. St. Gallen, 1908; Das Graduale der St. Thomaskirche zu Leipzig (14. Jh.)/Ed. P. Wagner. Lpz., 1930–1932. 2 Bde; Stäblein B. Schriftbild der einstimmigen Musik. Lpz., 1975. (Musikgeschichte in Bildern; Bd. 3. Lfg. 4); Hildegard von Bingen. Symphonia harmoniae caelestium revelationum: Dendermonde, St.-Pieters and Paulusabdij, ms. cod. 9./Introd. P. van Poucke. Peer, 1991; eadem. Lieder: Faksimile Riesencodex (Hs. 2) der Hessischen Landesbibliothek Wiesbaden, fol. 466–481v/Hrsg. v. L. Welker, Komment. v. M. Klaper. Wiesbaden, 1998; Moosburger Graduale: München, Universitätsbibliothek, 2° Cod. ms. 156/Ed. D. Hiley. Tutzing, 1996; Москва Ю. В. Антифонарий 1553/V из б-ки Львовского Гос. ун-та им. И. Франко//Гимнология. М., 2000. Кн. 2. С. 538–548.

http://pravenc.ru/text/544137.html

Европе - разновидности готической нотации . Интервальная структура Г. п. в линейных рукописях из германоязычных областей отличалась от интервалики франц. и итал. кодексов: в нем. певч. книгах XII-XV вв. преобладали пентатонные версии мелодий, к-рые в совр. науке определяются как «германский певческий диалект» ( Wagner. 1930-1932). Изменилась ритмика Г. п.: вместо ритмизированного распева ранних рукописей распространилось пение равными длительностями с удлинением начального тона мелодии или строфы, главного опорного тона мелодии и заключительной мелодической формулы (правила Иеронима Моравского XIII в.; Tractatus de musica/Ed. S. M. Cserba. S. 181-183). Позднесредневек. квадратная нотация. Интроит «Dominus secus mare» (Мф 4. 18) в хоровом градуале. XIV-XV вв. (Ла-Верна, Италия. Bibl. de Santuario, ms. A. Fol. 1v) Позднесредневек. квадратная нотация. Интроит «Dominus secus mare» (Мф 4. 18) в хоровом градуале. XIV-XV вв. (Ла-Верна, Италия. Bibl. de Santuario, ms. A. Fol. 1v) Вместе с реформированием старых монашеских орденов (реформы, связанные с аббатствами Клюни во Франции и Хирзау в Германии) и появлением новых монашеских сообществ возникли орденские версии Г. п. Наиболее характерна из них версия, введенная в ордене цистерцианцев в результате реформ Бернарда Клервоского и послужившая образцом для Г. п. доминиканцев и нек-рых др. орденов. В XIV-XV вв. в Италии и Испании развивался новый тип Г. п.- cantus fractus (прерывистое, или ломаное, пение), для к-рого была характерна регулярная, т. н. мензуральная, ритмика, свойственная также многоголосию того времени (Il canto fratto. 2006). В эпоху высокого и позднего средневековья Г. п. стало мелодической основой для композиторских опытов в сфере церковного многоголосия (см. статьи Органум , Мотет , Месса ). Однако, несмотря на бурное развитие многоголосного пения, оно практиковалось лишь в сравнительно немногих музыкально-литургических центрах. Г. п. оставалось основой богослужения до 1-й пол. XVI в. В странах, подвергшихся Реформации, со временем Г.

http://pravenc.ru/text/166507.html

Совр. церк. певч. книги: Liber responsorialis: pro festis I. classis et communi sanctorum juxta ritum monasticum. Solesmes, 1894; Graduale sacrosanctae Romanae ecclesiae. R., 1908; Antiphonale sacrosanctae Romanae ecclesiae. R., 1912; Liber usualis missae et officii pro Dominicis et festis I vel II. classis. R., 1921 [мн. переизд.]; Antiphonale monasticum pro diurnis horis. Tournai etc., 1934; Graduale sacrosanctae Romanae ecclesiae […] restit. et ed. Pauli VI. Solesmes, 1974; Ordo missae in cantu: Missale Romanum, auctoritate Pauli PP. VI promulgatum. Solesmes, 1975; Psalterium monasticum. Solesmes, 1981; Graduale triplex, seu Graduale Romanum Pauli PP. VI cura recognitum & rhythmicis signis a Solesmensibus monachis ornatum: neumis Laudunensibus (cod. 239) et Sangallensibus (cod. San Gallensis 359 et Einsidlensis 121) nunc auctum/[Ed. E. Cardine]. Solesmes, 1979; Antiphonale Romanum. Vol. 2: Liber hymnarius cum invitatoriis & aliquibus responsoriis. Solesmes, 1983; Antiphonale monasticum. Solesmes, 2005. Изд.: Pothier J. Les mélodies grégoriennes d " après la tradition. Tournai, 1880; Marbach C. Carmina scripturarum, scilicet antiphonas et responsoria, ex sacro Scripturae fonte in libros liturgicos Sanctae Ecclesiae Romanae derivata. Argentorati [Strasbourg], 1907. Hildesheim, 1994r; Thibaut J. B. Monuments de la notation ekphonétique et neumatique de l " Église latine. St.-Pb., 1912; Bannister H. M. Monumenti vaticani di paleografia musicale latina. Lpz., 1913. Farnborough, 1969r. 2 vol. (Codices e vaticanis selecti. Ser. maior; 12); Wagner P. Das Graduale der St. Thomaskirche zu Leipzig (14. Jh.). Lpz., 1930-1932. 2 Bde. (Publ. älterer Musik; 5, 7); Hesbert R. -J. Antiphonale missarum sextuplex. Brux., 1935; idem. Corpus antiphonalium officii. R., 1963. Vol. 1: Manuscripti «cursus romanus»; 1965. Vol. 2: Manuscripti «cursus monasticus»; 1968. Vol. 3: Invitatoria et antiphonae; 1970. Vol. 4: Responsoria, versus, hymni, varia; 1975. Vol. 5: Fontes earumque prima ordinatio; 1979.

http://pravenc.ru/text/166507.html

Von Wahlde, «Faith» Von Wahlde, Urban C. «Faith and Works in John vi 28–29: Exegesis or Eisegesis?» NovT 22 (1980): 304–15. Von Wahlde, «Structure» Von Wahlde, Urban C. «Literary Structure and Theological Argument in Three Discourses with the Jews in the Fourth Gospe1.» JBL 103 (1984): 575–84. Von Wahlde, «Survey» Von Wahlde, Urban C. «The Johannine " Jews»: A Critical Survey.» NTS 28 (1982): 33–60. Von Wahlde, «Terms» Von Wahlde, Urban C. «The Terms for Religious Authorities in the Fourth Gospel: A Key to Literary Strata?» JBL 98 (1979): 231–53. Von Wahlde, Version Von Wahlde, Urban C. The Earliest Version of John " s Gospel: Recovering the Gospel of Signs. Wilmington, De1.: Glazier, 1989. Vorster, «Blessedness» Vorster, Willem S. «Stoics and Early Christians on Blessedness.» Pages 38–51 in Greeks, Romans, and Christians: Essays in Honor of Abraham J. Malherbe. Edited by David L. Balch, Everett Ferguson, and Wayne A. Meeks. Minneapolis: Fortress, 1990. Vos, «Range» Vos, Geerhardus. «The Range of the Logos-Title in the Prologue of the Fourth Gospe1.» Princeton Theological Review 11 (1913): 365–419; 557–602. Vouga, «Antijudaismus» Vouga, Francois. «AntiJudaismus im Johannesevangelium?» Theologie und Glaube83 (1993): 81–89. Wacholder, «Reply»   Wacholder, Ben Zion. «A Reply.» JBL 92 (1973): 114–15. Wachsmann, «Boat» Wachsmann, Shelley. «The Galilee Boat: 2,000-Year-Old Hull Recovered Intact.» BAR 14, no. 5 (September/October 1988): 18–33. Wächter, «Astrologie» Wächter, Ludwig. «Astrologie und Schicksalsglaube im rabbinischen Judentum.» Kairos 11 (1969): 181–200. Wächter, «Messianismus» Wächter, Ludwig. «Jüdischer und christlichen Messianismus.» Kairos 18 (1976): 119–34. Wagner, Baptism Wagner, Günter. Pauline Baptism and the Pagan Mysteries: The Problem of the Pauline Doctrine of Baptism in Romans VI.1–11, in Light of Its Religio-historical «Parallels.» Translated by J. P. Smith. Edinburgh: Oliver 8t Boyd, 1967. Wagner and Lotfi, «Learning» Wagner, Daniel Α., and Abdelhamid Lotfi. «Learning to Read by «Rote.»» International Journal of the Sociology of Language 42 (1983): 111–21.

http://azbyka.ru/otechnik/world/the-gosp...

I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen (Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche (Apok. 20). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.is Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen (Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche (Apok. 20). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.eckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D..: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen (Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche (Apok. 20). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.yzantine political philosophy.

http://predanie.ru/book/217170-poetika-r...

29 сентября/11 октября [так в тексте] 1932 года. 281-я беседа в Морском соборе: Любовь к ближним у первенствующих христиан. С. 57–64. Р-1366. 4/17 октября 1932 года. 282-я беседа в Морском соборе: Самоотвержение первенствующих христиан. С. 65–72. Р-1366. 13/26 октября 1932 года. 283-я беседа в Морском соборе: Благовестнические труды св. Апостолов. С. 73–79. Р-1366. 20 октября/2 ноября 1932 года. 284-я беседа в Морском соборе: Благовестнические труды св. апостола Петра. С. 81–88. Р-1366. 27 октября/9 ноября 1932 года. 285-я беседа в Морском соборе: Св. Иаков, брат Божий. С. 89–98. Р-1366. 3/16 ноября 1932 года. 286-я беседа в Морском соборе: Соборные послания св. ап. Иакова. С. 101–108. Р-1366. 10/23 ноября 1932 года. 287-я беседа в Морском соборе: Соборные послания св. ап. Иакова. С. 109–115. Р-1366. 17/30 ноября 1932 года. 288-я беседа в Морском соборе: Св. ап. Иоанн Богослов. С. 117–123. Р-1366. 24 ноября/7 декабря 1932 года. 289-я беседа в Морском соборе; Св. ап. Иоанн Богослов. (Продолжение.) С. 125–131. Р-1366. 6 декабря 1932 года. Слово в день памяти Св. Благоверного князя Александра Невского, произнесенного в Троицком соборе Александро-Невской Лавры в Ленинграде: «Быть ли нам религиозными?» С. 42. 1/14 декабря 1932 года. 290-я беседа в Морском соборе: Апокалипсис св. ап. Иоанна Богослова. С. 133–139. Р-1366. 8/21 декабря 1932 года. 291-я беседа в Морском соборе: Апокалипсис св. ап. Иоанна Богослова. (Продолжение.) С. 141–147. Р-1366. 15/28 декабря 1932 года. 292-я беседа в Морском соборе: Содержание Апокалипсиса. (Введение в письма к семи Церквям.) С. 149–156. Р-1366. 12/25 января 1933 года. 295-я беседа в Морском соборе; Содержание Апокалипсиса. (Гл. 14–22). С. 173–178. Р-1366. 26 января/8февраля 1933 года. 297-я беседа в Морском соборе: Евангелие св. ап. Иоанна Богослова. С. 189–195. Р-1366. 19 января/1 февраля 1933 года. 296-я беседа в Морском соборе: Позднейшие Писания св. ап. Иоанна Богослова. С. 181–187. Р-1366. 2/15 февраля 1933 года. 298-я беседа в Морском соборе: Богословие ап. Иоанна (1:1–18). С. 197–203. Р-1366.

http://azbyka.ru/otechnik/Zhitija_svjaty...

27 .03(09.04).1934–05.1937: Августин Беляев 1937–1941: 1942–1943: Питирим Свиридов 11(24).07.1943–05.1944: Алексий Сергеев 09 .1945–09(22).03.1960: Онисифор Пономарев Калужская (обн.) Иоанникий Дьячков 07 .1923–07.1924: Пётр Виноградов 12(25).06.1924–26.11(09.12.).1924: Алексий Замараев 07(20).12.1924–14(27).01.1925: Христофор Сокольский 11(24).01.1925–03(16).01.1926: Геронтий Шевлягин 03(16).01.1926–06(19).11.1929: Георгий Добронравов 1930–11.1930: Аристарх Николаевский 1930–1933: Георгий Добронравов, паки 19 .03(01.04).1931–1932: Пётр Виноградов. паки 31 .10(13.11). 1932–1934: Арсений Краснов 05 .1934–1935: Николай Смирнов 10 .1935–14(27).01.1936: Иннокентий Копейкин –11.1936: Александр Рябцовский 26 .11(9.12).1936–1939: Андрей Расторгуев Каменец-Подольская 20 .03(02.04).1914–1920: Митрофан Афонский 1918–1920: Пимен Пегов, в. у. 1920–1922: Пимен Пегов –1922: Адриан Анцино-Чекунский 1922–1926: Амвросий Полянский Борис Шипулин, в. у. 1927–29.07(11.08).1932: Димитрий Галицкий, в. у. 29 .07(11 08).1932–10.1932: Владимир Горьковский 7(20).10.1932–29.07(11.08).1933: Памфил Лясковский 1932–1935: 1935–1942: Пимен Пегов, паки –1944: Дамаскин Малюта 1944–1946: Максим Бачинский, в. у. Каменец-Подольская (обн.) 1922–1924: Пимен Пегов 1924–1925: Афанасий Вечерко 1925–1927: 1927–: Гавриил Киперман 1927–1928: Герасим Строганов Иоасаф 11 .1927–08.1935: Мелетий Фомин Каменец-Подольская (укр.) Павел (Павло) Погорилко Иоанн (Иван) Теодорович Каменская 23 .08(05.09).1924–09(22).12.1925: Иннокентий Бусыгин 1925–1932: 13(26).05.1932–27.06(10.07). 1932: Симеон Михайлов 16(29).07.1932–08(21).03.1933: Владимир Горьковский 10(23).10.1932–03(16).02.1933: Александр Раевский Каменская (григ.) 09(22).12.1925–1930: Иннокентий Бусыгин Каменская (обн.) 05(18).12.1924–22.07(04.08).1925: Иоанн Ильин 10(23).06.1925–1926: Иннокентий Кулаков 07(20).11.1925–1926: Адриан Компанийцев 1926–1926: Афанасий Вечерко 1926–: Виктор Камень-Каширская (заруб.) 1931–1934: Антоний Марценко Камчатская 16(29).10.1916–1916: Нестор Анисимов

http://azbyka.ru/otechnik/Tihon_Belavin/...

I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero.: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.yzantine political philosophy. I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.is Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät».

http://azbyka.ru/otechnik/Sergej_Averinc...

19. Cm.: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen (Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche (Apok. 20). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.yzantine political philosophy. I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero.: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen (Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche (Apok. 20). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.yzantine political philosophy. I—II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16—17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258—276; Podskalsky D.

http://predanie.ru/book/217170-poetika-r...

Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.is Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F..: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ). Eine motivgeschichtliche Untersuchung. («Münchener Universitäts-Schriften. Reihe der philosophischen Fakultät». 9). München, 1972.yzantine political philosophy. I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero.: Dvomik F. Early Christian and.: Dvomik F. Early Christian and Byzantine political philosophy. I-II. Washington, 1967; Suerbaum IV. Vom antiken zu frühmittelalterlichen Staatsbegriff. Über Verwendung von res publica, regnum, Imperium von Cicero bis Iordanis//Orbis antiquus/Hrsg, von F. Beckmann und M. Wagner. H. 16–17. Münster, 1961; Dempf A. Die Geistesgeschichte der altchristlichen Kultur. Stuttgart, 1964. S. 258–276; Podskalsky D. Byzantinische Reichsideologie. Die Periodisierung der Weltgeschichte in den vier Grossreichen ( Daniel 2 und 7) und dem Tausendjährigen Friedensreiche ( Apok. 20 ).

http://azbyka.ru/otechnik/Sergej_Averinc...

  001     002    003    004    005    006    007    008    009    010