Abr., I, 2, 3 (CSEL 32/2, II, 502): Magnus plane vir, et multarum virtutum clarus insignibus... Abr., I, 2, 2 (CSEL 32/2, II, 502): ...et vias ejus debemus persequi, quem Moyses ita descripsit, ut retro quodammodo se ipse respiceret. См.: сн. 173. С. 86-87. Abr., II, 2, 5 (CSEL 32/2, II, 567-568): Denique sic habes: Exivit Abraham quemadmodum locutus est illi Deus. Supra habes, Exi, dixisse Deum, in quo apertum imperium jubentis expressum: hic habes quemadmodum locutus est illi Deus. Quasi quidam confabulationis affectus comprehenditur; omnia enim fecit quae statuta sunt. Ante factum igitur Deus dicit quasi obnoxio, post factum loquitur quasi amico. Amicus est enim Deo, qui facit quae imperata sunt. Unde et in Evangelio suo dicit Dominus Jesus: Vos amici mei estis, si feceritis quae ego praecipio vobis. Jam non dico vos servos (Joan. V, 14 et 15). См.: сн. 173. С. 86-87. Об этой теме мы подробнее поговорим в разделе «духовное толкование». Spirit ., 3, 6, 42 (CSEL 79/9, 166-167): Discant pudicae calumniam non timere. Nam quae castimoniam vitae praetulit, nec vitae dispendium pertulit, et gloriam rettulit castitatis. Sic et Abraham quondam jussus adire peregrina, nec uxoriae periculo pudicitiae, nec mortis propositae terrore revocatus, et vitam suam, et castimoniam servavit uxoris. Nullam itaque Deo credidisse paenituit: et castitas devotionem cumulavit in Sara, et devotio castitatem. Off ., 2, 21, 105 (PL 16, 131B) Loth quoque nepos ejus non solum genere, sed etiam virtute proximus, propter hospitalitatis affectum Sodomitana a se suisque supplicia detorsit (Gen. XIX, 1 et seq). Некоторые аспекты влияния филоновской экзегезы на толкование Амвросием Быт. 12, 1-2 раскрыты в статье A. de Vivo .   Nota ad Ambrogio, " De Abraham " 12, 4// Ambrosius Episcopus 1976. P. 233-242. Abr., II, 1, 1 (CSEL 32/2, II, 564): sed quia ex utraque parte acuta est acies gladii, ex utraque parte praeliaris; similiter verbum Dei, quod est acutius omni gladio acutissimo, penetrans usque ad divisionem animae, quocumque converteris, paratum invenies et opportunum, ut animam legentis pertranseat ad revelandum propheticarum Scripturarum aenigmata.

http://bogoslov.ru/article/791027

24 Theoph. 429, 22; Bury. History of the later roman Empire. ΙΓ. P. 455, 456. Сноски к главе XII 1 Theoph. 474, 27: Ειρνη δε — πντα στρατευμενον κλυσε προσπελζειν Σταυρακω.2 Tbid. Ρ. 474, 6. ι 3 Ibid. 475, 30: Ε μη τιος οτος κλυσεν, παραδυναστεων και το κρτος εις τον " διον αδελφσν φετεριζμενος. 4 Точных данных о предмете переговоров не имеется: Einhardi. Annales а. 803: Venerunt ad imperatorem in Germania — in loco qui dicitur Saltz et pactum faciendae pacis in scripto susceperunt.5 Acra SS. III. Martii. P. 705. 6 Моя работа: Первые слав, монархии. С. 20 и ел.7 Niederle. Slovanske Starozitnosti. II, 2. S. 352 дает рисунок прежнего и нынешнего расселения славян. 8 Erben. Regesta et Diplomata. I.; Niederle. II. 2. S. 349—51, где указана обширная местная литература для этого вопроса. 9 Он озаглавлен так: «De conversione Bagoariorum et Carantanorum Li-bellus». 10 Samo quidam nomine Sclavus manens in Quarantanis fuit dux gen-tis illius. 11 Для ранней истории Венеции: Hodgson. The early history of Venice. London, 1901;Kretschmayr. Gesch. v. Venedig. Gotha, 1905. 12 Hartmann. III. Г. S. 65. 13 Theoph. 480, 2.14 Ibid. P. 486, 487.15 Ibid. P. 475, 16. 16 Об этой подати: Theoph. P. 487; Theoph. Contin. P. 54; Zachariaea Lingenthal. Zur Kenntniss des romischen Steuerwesens. S. 13; Ва-сильевский. Материалы для истории византийского государства//Журн. мин. нар. проев. Август, 1879. С. 368 и ел. Само собой разумеется, для выяснения сущности вопроса требуются еще новые исследования. Очень хорошая статья помещена в «Bibl. de 1 " Ecole des Charles»: XLIV annee. 1883. P. 452—488: «On sail (p. 457) que par f e u on entendait la reunion des habitants d " une meme maison, vivant sous la meme toit». Тяжесть подати выражалась в том, что известная область должна была платить с установленного числа дымов, хотя бы население уменьшилось в 10 раз. «Le feu (p. 459) devient une pure unite administrative; un diocese, une localite ont tant de feux, mais ce chiffre indique seulement la part contributive de ce diocese, de cette localite, dans les depences generates». Λαμπρς. Ιστορα της Ελλδος. IV, 55.

http://sedmitza.ru/lib/text/442880/

Лат. переработка состоит из 4 тематических блоков: 1) истории Друзианы и преставления апостола, прямо восходящих к древним И. д.; 2) описания пытки кипящим маслом, изгнания и возвращения в Эфес; 3) эпизодов с Кратоном, Аттиком и Евгением, Стактием (нравоучительного текста об отношении к богатству); 4) рассказ о разрушении храма и истории с рыбой. Возможно, автор лат. текста не только перевел все или часть этих блоков с греческого, но и взял их из существующих лат. текстов. И. д. и их переработки оказали влияние на византийскую агиографию (напр., описание смерти ап. Иоанна повлияло на Мученичество св. Ирины (BHG, N 952y - 954c)). Ист.: CANT, N 215-224; ActaAA. Vol. 2/1. P. 160-216; Wright W. Apocryphal Acts of the Apostles. L., 1871. Amst., 1968r. Vol. 1. P. 66-72; Vol. 2. P. 61-68; Catergian J. Ecclesiae Ephesinae de obitu Ioannis apostoli narratio ex versione armeniaca saeculi V. Vindobonae, 1877. P. 32-51; Zahn Th. Acta Joannis. Erlangen, 1880. Hildesheim, 1975r; Wallis Budge E. A. Coptic Apocrypha in the Dialect of Upper Egypt. L., 1913. P. 51-58, 233-240; Grenfell B. P., Hunt A. S. Fragment of an Uncanonical Gospel from Oxyrhynchus. L.; N. Y., 1908. Vol. 6. P. 12-18; Kekelidze C. Monumenta hagiographica georgica. Tiflis, 1918. Vol. 1. P. 198-201 (на груз. яз.); Bruyne D., de. Epistula Titi, discipuli Pauli, de dispositione sanctimonii//RBen. 1925. Vol. 37. P. 47-72; Esbroeck M., van. Les formes géorgiennes des Acta Iohannis//AnBoll. 1975. Vol. 93. P. 5-19; Junod E., Kaestli J.-D. Acta Iohannis. Turnhout, 1983. Vol. 1. P. 161-397. (CCSA; 1). Лит.: Junod E., Kaestli J.-D. L " histoire des Actes apocryphes des apôtres du IIIe au IXe siècle: Le cas des Actes de Jean. Gen.; Lausanne, 1982; iidem. Le dossier des Actes de Jean: État de la question et perspectives nouvelles//ANRW. R. 2. 1988. Bd. 25. H. 6. S. 4293-4362; iidem. Actes de Jean//Écrits apocryphes chrétiens/Ed. F. Bovon, P. Geoltrain. P., 1997. Vol. 1. P. 973-1037; Junod E. Polymorphie du Dieu Sauveur//Gnosticisme et monde héllenistique.

http://pravenc.ru/text/577888.html

39–54. Zumthor, Paul (1972) Essai de poétique médiévale. Seuil, Paris (Russian Translation 2003). 2 Причем Х. Вольфрам пишет, что Исидор в «Историях» использует origo в этимологическом смысле [Wolfram 2004, 40]. 4 Isid. eccl. off. praef: Quaeris a me originem officiorum quorum magisterio in ecclesiis erudimur, ut quibus sint inuenta auctoribus breuibus cognoscas indiciis. Isid. eccl. off. 2, incipit: Quoniam origenes causasque officiorum quae in communi ab ecclesia celebrantur ex parte aliqua explicuimus, deinceps exordia eorum qui diuino cultui ministeria religionis inpendunt ordine persequemur. Isid. eccl. off. 2, 5, 1: Veniamus ergo nunc ad sacratissimos ordines clericorum eorumque originem singulariter demonstremus. Etc. 5 В таблице отражены главы о клириках в целом и чинах от епископа до диакона. Обозначения: VT – ветхозаветный нарратив; NT – новозаветный нарратив; Reg. – канонические нормы; Off. – практические предписания; Gen.«genera» дифференции типов клириков. 6 Так, в Isid. eccl. off. 2, 3, 1–2 Исидор описывает тип клириков, не подчиняющихся власти епи­скопа в дифференции с теми, кто находится под епископским управлением. В Isid. eccl. off. 2, 5, 7 приводится типология легитимных (поставленных Богом и людьми) и нелегитимных (только людь­ми) епископов. 7 Так устроены главы с девятой по четырнадцатую/пятнадцатую: De custodibus sacrorum, De subdiaconibus, De lectoribus, De psalmistas, De exorcistis, De ostiariis. В трех предпоследних главах есть также канонические нормы. 10 Cic. de orat. 3, 76. illa uis autem eloquentiae tanta est, ut omnium rerum, uirtutum, officiorum omnis que naturae, quae mores hominum, quae animos, quae uitam continet, originem uim mutationes que teneat, eadem mores, leges, iura describat, rem publicam regat omniaque, ad quamcumque rem pertineant, ornate copioseque dicat. 11 Cic. orat. 174: primum ergo origo, deinde causa, post natura, tum ad extremum usus ipse explicetur orationis aptae atque numerosae. 12 Cic. orat. 177: Quoniam igitur habemus aptae orationis eos principes auctoresque quos diximus et origo inuenta est, causa quaeratur.

http://azbyka.ru/otechnik/Isidor_Sevilsk...

Лет отьятие 2. Taken from Faber, ibid., immediately following: «Hominibus imminente diluvio datum est a Deo tempus poenitentiae 120 annorum, Gen. 6 Quia vero poenitentiam agere contempserunt, inquit S. Hieronymus in trad. Hebr. noluit Deus tempus expectare; induxit diluvium anno centesimo, etc. " Любве изводства. Taken from Faber, Dominica 17 Post Pentecosten, No. 4 «Quomodo sit diligendus Deus», sect. 5 «Diligendus efficaciter». 11. 1–4 cf Faber: «Diligere enim est dilecto bonum velle, ut supra diximus. Signum autem et effectue amoris divini primum est, frequenter de Deo cogitare.» 11. 5–6 cf Faber: «Secundum libenter et reverenter de Deo loqui.» 11. 7–8 cf Faber: «Tertium. Revelare ei arcana sua, in confessione potissimum.» 11. 9–10 cf Faber: «Quartum, libenter, et quasi inseparabiliter cum eo conversari, convesci, eumque audire loquentem sive per se, sive per suos.» 11. 11–12 cf Faber: «Quintum, facere quae sunt ei placita adeoque mandata eius custodire.» 11. 13–14 cf Faber: «Sextum. Aversari, vitare et impedire, quae ei displicent, uti sunt peccata.» 11. 15–16 cf Faber: «Septimum, promovere bonum eius, gloriam scilicet et honorem, quantum est in te.» И. 17–18 cf Faber: «Octavum. Contemnere pericula propter ipsum.» Simeon’s ninth point (11. 19–20) has no equivalent in Faber. 11. 21–22 cf Faber: «Nonum. Non solum ipsum, sed etiam eius imaginem et quidquid eius est charum habere.» Любовь. Taken from Faber, Feria 2 Pentecostes, No. 6 «Amoris erga Deum effectus», sect. 1 «Supra naturam hominem elevat»: «Ut enim aestus Solis cogit hominem exuere et abiicere vestes: ita amoris ardor ursit eos ut possessionibus se exuerent.» Любовь 2. Taken from Faber, ibid., sect. 4 «Facit impavidum et audacem». 11.1–4 cf Faber: «Hinc a sponso Cant. dicitur: fortis ut mors dilectio, q.d. sicut mors neminem timet, sed robustissimos quosque invadit ac prostemit; ita amor. Vel ut alii exponunt per Hebraismum, fortior ipsa morte, quia ipsam mortem omnium victricem audet aggredi.» 11. 5–8 cf Faber: «Amor sanctus audaces et intrepidos reddit Dei servos, ita ut nihil adversi metuant pro Deo suo pati, sed minas et pugnas spirent contra Daemonem et catervas eius, imo etiam gaudeant pro eodem fortia aggredi et heroica designare facinora, nec vulgaria sed magna pati.» 11. 11–14 cf Faber: «Cuius rei argumentum habemus in ipsis belluis, quae quantumvis infirmae sint, obiiciunt tarnen se non raro venabulis et spiculis venatorum; invadunt alias se grandiores et fortiores feras, ut foetus suos defendant: amore suppeditante animum et robur, quod ipsis natura negavit.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Мало спасающихся . Taken from Faber, Dominica 19 Post Pentecosten, No. 1 «Paucitas electorum ostenditur», sect. 1 «Ex scriptura veteris legis»: «Idem per figuras confirmatur primo Gen. 7 legimus in universali diluvio octo tantum animas salvatas esse.» Reproduced photographically in Panenko. Маранафа . Taken from Faber, In Festo Annuntiationis B.V., No. 2 «Beneficium incamationis declaratur per figuras», sect. 5 «Elisaeo»: «Audi Apostolum 1. Cor. 16. Si quis non amat Dominum nostrum lesum Christum, sit anathema: Maranatha, id est, Dominus vester venit. Quod graeci legunt in praeterito q.d. venia indignum et execrandum esse, qui postquam Dominus in humilitate venit, eumdem non amat.» Мариа 2. Taken from Faber, In Festo Conceptionis B.M.V., No. 2 «Quomodo sine iniuria peccatum originale ad posteros Adae traducatur», sect. 5 «Quia inde nos instituimur»: «Denique ipsi etiam Dei Matri, quae facta est nobis quasi navis institoris de longe portans panem, famelico scilicet et obsesso mundo. Navis haec hodiema die compacta fuit; in festo Nativitatis Mariae primum in mare iacta fuit. In festo Annunciationis, pane caelesti onerata fuit. In festo Nativitatis Christi, panem ilium in domo panis, scilicet Bethlehem, exoneravit et nobis praebuit.» Мариа безгрешна. Taken from Faber, In Festo Annuntiationis B.V., No. 6 «Quot modis fuerit Dominus cum Beata Virgine», sect. 2 «Per directionem singulärem». 11. 1–24 cf Faber: «Debeatur ei peculiaris directio in omnibus operibus, ne in re aliqua delinqueret, et filii sui maiestatem labe aliqua aspergeret. Fuit ergo secundo cum ea per singulärem directionem, ne vel in minimo unquam offenderet aut erraret: ut nauclerum cum nave. ... Id vero cemere est in Deipara, quae ita in saeculo nequam per annos 63. est versata, ut ne minimo unquam peccato se contaminaverit. Quid hoc aliud quam ambulare per undas et non madefieri? ambulare per lutum et non infici et maculari?» 11. 25–36 cf Faber: «Adhaec dum in statu matrimonii fuit, quodammodo in igné fuit: ibi tarnen virginitatis suae propositum exactissime servavit. Quid hoc aliud, quam in igne non aduri? Hinc ab Ecclesia vocatur rubus ardens et incombustus, Exod. "

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   Plato, Leg. I 624 a; 632 d; Aristoteles, fr. 535 Rose; Ephoros, fr. 63 FHG; cf. Strabo, X 4, 8.    Chamaileon, fr. 29 Koepke; Aristoteles, fr. 548 Rose.    Cf. Plato, Gorgias, 525 b-c.    Cf. Deut. 8: 2: 11: 5.    Cf. I Io. 3: 14.    I Petr. 4: 8.    Cf. Gen. 28: 21.    Cf, I Cor. 1: 24.    Пс. 35: 2; Rom. 3: 18.    I Tim. 1: 8.    Cf. I Tim. 1: 7.    I Tim. 1: 5.    Plato, Politucus, 287 a.    Cf. Resch, Agrapha, 43.    Homerus, Ilias, V 127.    Чтение манускрипта: «четверояким», поэтому издатели (Bigg) добавляют сюда четвертый способ: «по-уподоблению».    Myconos — это остров, неподалеку от Делоса, где, как утверждали некоторые шутники, все обитатели были лысыми, то есть «все как один».    Plato, Timaeus 22 b.    Hermes, Visiones III 4, 5.    Cf. Homerus, Ilias, III 108.    Cf. Prov. 6: 23.    Pindar, fr. 152 b.    Hesiodus, Opera et Dies, 276—279.    Plato, Politicus, 301 c; 309 c-d; Leg. II 658 e — 659 a.    Kerygma Petri, fr. 1; E. Hennecke, New Testament Apocrypha, ed. W. Schneemelcher, tr. R. McL. Wilson (Philadelphia, 1964), II 94—102. Книга вторая I. Предварительные замечания    (1, 1) Поскольку Писание назвало эллинов ворами (Io. 10:8.) варварской философии, то следующей нашей задачей будет краткое прояснение этого обстоятельства. Мы покажем, что в своих сочинениях они не только копируют удивительные истории, которые открывает наше предание, но также и заимствуют важнейшие из наших учений и искажают все, что касается веры и мудрости, гносиса и научного знания, надежды и милосердия, раска­яния и воздержности и, наконец, страха Божьего, который является воистину средоточием добродетелей, ведущих к истине. (Тот же факт, что наши Писания намного древнее, уже было доказано; (2) и мы привлечем в наших заметках все необ­ходимое и подходящее для демонстрации этого факта.) Мы проникнем во мрак варварской философии, всмотримся в ее символизм и загадочные образы, о которых особенно заботились ревнители древ­них преданий. И все это полезно, а лучше сказать, совершенно необ­ходимо разобрать в целях познания истины.

http://lib.pravmir.ru/library/readbook/3...

II 10. 4-8). Высшая часть души, ее разумная способность, продолжает оставаться «образом» Логоса в человеке, тогда как низшая ее часть тяготеет к телу (Ibid. II 10. 7). О. ставит вопрос: можно ли считать, что в человеке находятся как бы 2 души - высшая и низшая? Он критически анализирует различные т. зр. на этот счет (Ibid. III 4. 1-5). Нек-рые полагают, что низшая душа передается человеку от родителей половым путем, присутствует в крови и не может существовать без тела. Сторонники этой теории считают, что ап. Павел имеет в виду именно низшую душу, когда говорит о «плоти», к-рая «противоборствует закону ума» (Рим 7. 23), и о «плотском мудровании» (Рим 8. 6). О., напротив, предлагает рассматривать эти места как указание на природу тела, к-рое содержит в самом себе некую «премудрость» и «закон», противящийся духовным устремлениям человека. Он признает, что подобный «закон» есть и в душе, и помимо плотских существуют душевные страсти (гнев, зависть, гордость и т. п.). О. видит в душе некую «среднюю» часть человеческой природы, занимающую промежуточное положение между духом и плотью и наделенную способностью выбирать между плотским и духовным. III. Тело. Поскольку человек пал с высоты «небес», его первоначальная божественная природа теперь одета в плоть. Согласно О., грехопадение побудило человека надеть одежду смертности и тленности. Это и есть те «кожаные ризы» (Быт 3. 21), к-рые Бог сделал для Адама и Евы, когда они были изгнаны из рая ( Orig. Contr. Cels. IV 40; In Lev. 6. 2; ср.: Simonetti. Alcune osservazioni. 1962). «Кожаные ризы» вслед за Филоном и гностиками О. интерпретирует как грубое физическое тело ( Philo. Quaest in Gen. 1. 53; ср.: Iren. Adv. haer. I 5. 5; Clem. Alex. Strom. III 95. 2). Негативные характеристики плоти (σρξ, caro; Рим 8. 2-4; Флп 3. 3) О. относит к этому состоянию грубого тела, обремененного «нечистотой» (πος, sordes), к-рая связана со способом появления на свет потомков Адама ( Orig. In Rom. comm. V 9). По мнению О., половые отношения явились следствием грехопадения.

http://pravenc.ru/text/2581523.html

Образ 2. Taken from Faber, In Festo S. Thomae Apostoli, No. 7 «Documenta [on the Gospel for the day, viz., John 20.19–31 ]», sect. 3 «Cedere sensu et voluntate nostra: 1 A Christo lapsis condescendere»: «Ecce enim Christus ob unam ovem exerrantem, post dies octo iterum redit ianuis clausis ad coetum discipulorum, iterum stat in medio, iterum ait: Pax vobis; sicut ante octiduum, ut ostendat se nunc propter unum Thomam venisse, id omne faciens uni Thomae, quod prius fecerat omnibus discipulis. Huius igitur exemplo conemur unusquisque, maxime qui ex officio obligamur, lapsis subvenire, et in gratiam ipsorum nihil non moliri, hortari, obsecrare, increpare opportune importune cum omni patientia. Ne simus instar Cain, qui de fratre interrogatus dicebat: Numquid custos fratris mei sum ego? Gen. 4 Neque instar Sacerdotum, qui Iudae poenitentia ducto dicebant: Quid ad nos? tu videris, Matth. " Образ 3. Taken from Faber, In Festo Nativitatis Christi, No. 9 «Concio seu Documenta Salvatoris nati [on the Gospels for the day, viz. Luke 2.1–10, John 1.1–14 ]», sect. 1 «Documenta e stabulo»: «Si enim Iulius Caesar videns aliquando apud Gades in Herculis templo imaginem Alexandri Mag. iuvenis, graviter ingemuit, quod Alexander in tarn brevi triginta annorum aetate orbem репе totum subegisset, ipse vero in eadem nihil dum praeclari egisset, apud Bapt. Fulg. 1. 8. An non similiter suspiremus, quod in tanta aetate tarn teneri et molles simus, nec quicquam ferre possimus: qui videmus Christum in tantilla aetate tanta esse passum?» Образ 4. Taken from Faber, ibid., sect. 6 «Ex foeno»: «Franciscus Gallorum Rex I. ut primum literas, a quibus sui Maiores semper abhorruerant, amare coepit, statim secuta nobilitas est, deinde reliqui ordines tanto studio bonas artes conquisierunt, ut nusquam deinceps literatorum copia extaret maior. Bodin. method, hist. c. 6.» Published in Buslaev and PLDR. Образ 5. Taken from Faber, Dominica 19 Post Pentecosten, No. 6 «Media ac modi quibus Deus vocat», sect. 3 «Per exempla bonorum»: «Nullus enim magnes ita ad se ferrum trahit, uti bonorum exemplum homines.»

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

Четыридесятница 2 . Taken from Faber, ibid., sect. 5 «Fuga peccatorum maior». 11. 1–16 cf Faber: " " Quid enim prodest, ait S. Aug. ser. 1. D om . 1. Quadrag. vacuare corpus ab escis, et animam replere peccatis? Quid enim prodest, pallidum esse ieiuniis, si odio et invidia livescas? Quid enim prodest abstinere a carnibus ad edendum creatis, et m alignis obtrectationibus fratrum membra lacerare? Quid prodest, si abstineamus ab his, quae aliquando licent et faciamus ilia, quae nunquam licent?» Sic A ugust.» Чистота 2 . Taken from Meffreth, Dominica 15 Post Trinitatis, No. 3. 11. 1–12 cf Meffreth: «Moraliter autem secundum Nicolaum de Lyra, per lilia vere castos intellige... Haec lilia spiritualia vestit Deus folijs sex candidis. Primum est sobrietas, sed hoc folium laceratur a quibusdam excessu ciborum & potuum. Quia & Loth inebriatus, incestum cum filiabus perpetrauit. Gen. 19 11. 13–22 cf Meffreth: «Secundum folium est laboriositas, quia decet castos homines, vt sint in labore licito. Iuxta illud Hieronymi ad Rusticum monachum, de consecrat. distinct. 5. Facito aliquid operis, vt semper diabolus inueniat te occupatum. Sed hoc folium lacérant ociosi, quia haec fuit iniquitas Sodomae, saturitas partis & otium . Ezech. 11. 23–8 cf Meffreth: «Tertium folium est vestis asperitas, quae ornat castitatem, quam econtra lacerat vestis pulchra atque mollis... Quod patet Numeri de filijs Israel qui fornicati sunt cum mulieribus Moabitarum bene vestitis.» 11. 29–34 cf Meffreth: «Quartum folium est custodia sensuum praecipue illorum qui nobis remote ostendunt, vt visus vel auditus. Quia curiositas videndi, lacerat castitatem, vt patet in Dyna filia Iacob quae egressa vt videret mulieres illius regionis, corrupta est a Sichen filio Emor Genes. 3 4 .[l–2]. Similiter Dauid per centum passus videns Bethsabee, adulterium commisit cumea. 2. Regum 11.[ 2Sam. 11.2–4 ].» 11. 35–40 cf Meffreth: «Quintum est modestia sermonis quae multum ornat hominem castum. Sed turpitudo sermonis & garrulitas lacérant, scilicet castitatem ... Et В. Hieronymus sic inquit. Sermo virginis sit prudens, modestus, rarus, nec tam eloquentia preciosus, quam pudore.» 11. 41–6 cf Meffreth: «Sextum est fuga occasionum peccandi. Nam nimia domesticitas lacerat castitatem, & opportunitas peccandi est via ad luxuriant, vt patet in Thamar corrupta ab Amon fratre suo [ 2Sam. 13.14 ]» (Pars aestiv., p. 400).

http://azbyka.ru/otechnik/Simeon_Polocki...

   001    002    003    004    005    006    007    008   009     010