Христос-Единство Mussner F., Christus, das All und die Kirche, Trier 1955. Szylkarski W., Solowjews Philosophie der All-Einheit, Kaunas 1932. Truhlar К. V., Teilhard und Solowjew, Dichtung und religiöse Erfahrung, Freiburg im Br. 1966. Wagner F., Der Christ und die Welt nach Clemens von Alexandrien. Ein noch unveraltetes Problem in der altchristlichen Beleuchtung, Göttingen 1903. Христос-Посредник Grégoire de Nazianze, cc. 83 слл. Schaefer K. Th. – Ratzinger J., Mittler, LThK 2 7 (1962) 498–502. Schierse F. J., Médiateur, EF 3, cc. 46–49. Почитание Христа Bertrand F., Mystique de Jésus chez Origène, Paris 1951. Bulgakov S., Du Verbe incarné, Paris 1943. Cristiani L., Saint Ignace d " Antioche. Sa vie d " intimité avec Jésus-Christ, RAM 25 (1949) 109–116. Evdokimov C., Le Christ dans la pensée russe, Paris 1970. Grébaut E., La prière «Eqabani» ou les litanies du Christ, in Orientalia 4 (1935) 426–440. Hausherr I., Noms du Christ et voies d " oraison, OCA 157 (1960). Lieske A., Die Theologie der Christusmystik Gregors von Nyssa, ZKTh 70 (1948) 49–93, 129–168, 315–340. . Lieske A., Die Theologie der Logosmystik bei Origenes, Münster 1938. Madoz C. J., El amor a Jesucristo en la Iglesia de los Mdrtires, in Estudios Eclesidsticos 12 (1933) 313–344. Meyendorff J., Le Christ dans la théologie byzantine, Paris 1969. Salaville S., Christus in Orientalium pietàte, in Ephemerides liturgicae 52 (1938) 221–236. Salaville S., Office du Très Doux Jésusi antérieur au Jubilus dit de saint Bernard, RAM 25 (1949) 247–259. Schultze B., Russische Denker, ihre Stellung zu Christus, Kirche und Papsttum, Wien 1950; Pensatori russi di fronte a Cristo, 2 voll., Firenze 1947–49. Špidlik T., Gesii nella pietà dei Cristiani Orientali, in E. Ancilli (ed.), Gesù Cristo – mistero e presenza, Teresianum, Roma 1971, cc. 385–408. Почитание человеческой природы Христа Agaësse С., La contemplation de Vhumanité du Christ, DS 7,1 (1969) 1043–1053. Noyé I., Humanité du Christ. Au temps des Pères de l " Église, Там же, 1033–43.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

Ressa 2000 – Origene. Contro Celso/A cura di P. Ressa. Brescia, 2000. Schibli 2002 – Schibli H. S. Hierocles of Alexandria. Oxf., 2002. Schott 2005 – Schott J. M. Porphyry on Christians and Others: «Barbarian Wisdom», Identity Politics and Anti-Christian Polemics on the Eve of the Great Persecution//Journal of early Christian Studies. Vol. 13. 2005. P. 277–314. Schroeder 1987 – Schroeder F. M. Ammonius Saccas//ANRW. II. 36, 1. 1987. S.493–526. Schwyzer 1983 – Schwyzer H. R. Ammonios Sakkas, der Lehrer Plotins. Opladen, 1983. Schwyzer 1987 – Schwyzer H. R. Proklos über den Platoniker Origenes//Proclus et son influence/Ed. G. Boss, G. Seel. Neuchâtel, 1987. P. 44–59. Stead 1977 – Stead G. C. Divine substance. Oxf., 1977. Theiler 1966 – Theiler W. Ammonios, der Lehrer des Origenes//Forschungen zum Neu-platonismus. B., 1966. S.1–45. Weber 1962 – Weber K. O. Origenes der Neuplatoniker. Münch., 1962. Whittaker 1969 – Whittaker J. πκεινα νο κα οσας//VC. Vol. 23. 1969. P. 91–104. Wifstrand 1942 – Wifstrand A. Die wahre Lehre des Kelsos//Bulletin de la société royale des lettres de Lund. 1941–42/5. S. 391–431. Сокращения 1. Издания, словари и справочники ANRW – Aufstieg und Niedergang der römischen Welt/Hrsg. v. H. Temporini, W. Haase. B.; N. Y., 1972-. DPhA – Dictionnaire des philosophes antiques/Sous la direction de R. Goulet. P., 1989-. FGrH – Die Fragmente der Griechischen Historiker/Hrsg. v. F. Jacoby u.a. B., 1923-. RE – Paulys Real-Enzyklopädie der classichen Altertimswissenschaft/Hrsg. v. G. Wissowa u.a. Stuttgart-Münch., 1894–1973. SHA – Scriptores Historiae Augustae/Ed. E. Hohl. Lpz., 1955. VP. I-II – Porphyre. La Vie de Plotin. Vol. I-II/Ed. L. Brisson, M.-O. Goulet-Cazé, R. Goulet, D. O’Brien etc. P., 1982–1992. Epiph. Pan. – Epiphanius. Panarion (­­ Adversus haereses). Eus. HE – Eusebius. Historia ecclesiastica. Eus. Praep. Ev. – Eusebius. Praeparatio evangelica. Eunap. Vitae Sophist. – Eunapius. Vitae Sophistarum. Genn. De vir. ill. – Gennadius Massiliensis. De viris illustribus.

http://azbyka.ru/otechnik/Origen/k-vopro...

JACOB A. VERSION GEORGIENNE=Jacob A. Une version géorgienne inédite de la Liturgie de S. Jean Chrysostome//Mu. 1964. 77. P. 65–119. JACOB A. USPENSKI=Jacob A. L’Euchologe de Porphyre Uspenski. Cod. Leningrad gr. 226 (Xe siècle)//Mu. 1965. 78. P. 173–214. JAMMO=Jammo S. La structure de la messe chaldéenne du début jusqúà l’Anaphore. Etude historique//OCA. Rome, 1979. 207. JANERAS S. INTRODUCTIO=Janeras S. Introductio in Liturgias orientales. Romae, 1969. JANERAS S. TRISAGION=Janeras S. Les byzantins et le Trisagion christologique, in Miscellanea Liturgien in onore di S. E. il Cardinale G. Lercaro. Roma, 1967. Vol. 2. P. 469–499. JANERAS S. VESTIGES=Janeras S. Vestiges du bêmâ syrien dans des traditions liturgiques autres que la syrienne//OrSyr. 1963. 8. P. 121–128. JANERAS S. VIERNES=Janeras S. El viernes santo en la tradicion liturgica bizantina. Estructura e historia de sus oficios (неопубликованная докторская диссертация Папского Восточного института). Roma, 1970. JANIN=Janin R. La géographie ecclésiastique de l " empire byzantin. I partie: Le siège de Constantinople et le patriarcat œcuménique. Tome III: Les églises et les monastères. Paris, 1969. JEDLICKA=Jedlika J. Das Prager Fragment der altgeorgischen Jakobusliturgie//Archiv orientalni. 1961. 29. S. 183–196. JOANNOU=Joannou P.-P. Discipline générale antique (IIe–IXe s.)//Fonti codificazione canonica orientale. Fasc. 9. Grottaferrata, 1962–1964. JUNGMANN J. A. EARLY LITURGY=Jungmann J. A. Early Liturgy. Notre Dame, 1959. JUNGMANN J. A. MISSARUM SOLLEMNIA=Jungmann J. A. Missarum Sollemnia. The Mass of the Roman Rite. Its Origins and Development. 2 vols. New York, 1951–1955. JUNGMANN J. A. PLACE OF CHRIST=Jungmann J. A. The Place of Christ in Liturgical Prayer. New York, 1965. KALUNIACKI=Werke des Patriarchen von Bulgarien Euthymius (1375–1393) nach den besten Handschriften/Kaluniacki E. (Hrsg.) Wien, 1901. KHITROWO=Mme B. (=Sofija P.) de Khitrowo Itinéraires russes en Orient. Geneva, 1889. KILMARTIN=Kilmartin E. J. Christian Liturgy: Theology and Practice. Vol. 1: Systematic Theology and Liturgy. Kansas City: Sheed & Ward, 1988.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/stat...

Nissiotis, N. The Theology of the Church and Its Accomplishment//The Ecumenical Review 29 (1977): 62–76. Timiadis, Emilianos. Disregarded Causes of Disunity//The Ecumenical Review 21 (1969): 299–309. Voulgarakis, Elias. Mission and Unity from the Theological Point of View//International Review of Mission 54 (1965): 298–307. Эта статья в более подробном изложении напечатана в Porefthendes 7 (1965): 4–7, 13–32, 45–47. К главе 13 Activity Report [of the Inter-Orthodox Missionary Centre (Porefthendes)], 1961–1966//Porefthendes 8 (1966): 49–53. Ailmilianos, Metropolitan of Calabria. The Missionary Nature of the Church//Porefthendes 11 (1969): 8–31. Constantelos, Demetrios J. The ‘Neomartyrs’ as Evidence for Methods and Motives Leading to Conversion and Martyrdom in the Ottoman Empire//The Greek Orthodox Theological Review 23 (1978): 216–234. Constantelos, D. J. Theological Considerations for the Social Ethos of the Orthodox Church//Journal of Ecumenical Studies 11 (1974): 25–43. The First Five Years of Porefthendes. Athens: Porefthendes, 1966. Hale, Charles R. The Orthodox Missionary Society. England: privately printed, 1978. Harakas, Stanley. The Local Church: An Eastern Orthodox Perspective//The Ecumenical Review 29 (1977): 141–153. Khodre, George. Christianity in a Pluralistic World – The Economy of the Holy Spirit//The Ecumenical Review 23 (1971): 118–128. Khodre, G. Church and Mission//St. Vladimir’s Seminary Quarterly 6 (1962): 16–25. См. также Porefthendes 3 (1961): 40–42, 56–58. Khodre, G. La paradoxe de l’Église//Contacts 27 (1975): 45–66. Kotsone, leronumou. The Place of the Laity (на греч. яз.). Athens, 1956. Perantonis, John. The Concept of Mission and the Neomartyrs of Ottoman Stock//Porefthendes 8 (1966): 7–16, 40–42. Popescu, Dumitru. The Local Church and Conciliar Fellowship//The Ecumenical Review 29 (1977): 265–272. Siotis, M. A. Thoughts of an Orthodox Theologian on ‘The Missionary Structure of the Congregation’//Concept 3 (January 1963): 2–11. Stroup, Herbert. The Zoe Brotherhood//The Christian Century 72 (1955): 331–332.

http://azbyka.ru/otechnik/missiya/pravos...

С 1931 по 1934 г. обучался на философском фак-те семинарии св. Людовика на о-ве Джерси. В 1934-1936 гг. занимал должность профессора в коллегии св. Иосифа в Пуатье. В 1936-1939 гг. изучал богословие в семинарии Фурвьер в Лионе вместе с Х. У. фон Бальтазаром под рук. В. Фонтуанона и А. де Любака . Здесь Д. и Бальтазар открыли для себя наследие свт. Григория Нисского. В то же время Д. изучал ранние работы К. Маркса , с последователями к-рого он позже полемизировал. 24 авг. 1938 г. Д. становится священником, что не помешало его мобилизации (с 1939 по 1940 г.- в военно-воздушных силах). Во время службы в армии он начал писать первую кн. «Le signe du Temple ou de la Présence de Dieu» (Знамение Храма, или О Божественном присутствии, 1942), о к-рой говорил, что в ней содержится все его мировоззрение - любовь к созерцанию, к богословию символов и к экзегетическим методам св. отцов. В 1941 г. Д. стал капелланом высших учебных заведений в Севре и Нёйи. Был связан с Сопротивлением. В 1943 г. Д. по своей книге о свт. Григории Нисском (1944) защитил диссертацию на звание д-ра богословия в Католическом ин-те в Париже, где в 1944-1969 гг. возглавлял кафедру раннехрист. лит-ры и истории, в 1961-1969 гг. был также деканом богословского фак-та. В 1944 г. Д. защитил докт. диссертацию по филологии под рук. Э. Брейе в Сорбонне по той же книге о свт. Григории Нисском, дополнив ее франц. переводом трактата святителя «Жизнь Моисея», опубликованного в 1944 г. в 1-й кн. серии «Sources Chrétiennes», основанной де Любаком, Д. и др. Это событие ознаменовало начало возрождения католич. патристики в XX в. C 1943 г. Д.- главный редактор ж. «Études», где вышла его ст. «Les orientations présentes de la pensée religieuse» (Современные направления религиозной мысли, 1946). С 1945 г. Д. становится основателем и постоянным сотрудником ж. «Dieu vivant. Perspectives religieuses et philosophiques» (1945-1955), в к-ром часто печатались материалы в рамках диалога между представителями разных конфессий и философских школ; членом редколлегии этого журнала был В. Н. Лосский . С 1946 г. Д. начинает регулярные реферативные публикации «Bulletin de litérature patristique et d " histoire des origines chrétiennes» (Бюллетень патристической литературы и раннехристианской истории) в качестве приложения к периодическому изд. «Recherches de science religieuse».

http://pravenc.ru/text/168806.html

С., 1972. Кацарски Н., архим. Приносът на Рилския манастир за поддържанете на българо–съветската дружба//Църковен Вестник. 1970. Бр. 20. Кирил, митроп. Пловдивски. Гости на Руската Църква. Пловдив, 1949. Кирил, митроп. Натанаил, митрополит Охридски и Пловдивски (1820 — 1906). С, 1952. Кирил, митроп. Паисий, митрополит Пловдивски в в църковно–народната борба (f1872). Пловдив, 1948. Кирил, митроп. Панарет, митрополит Пловдивски (1805—1883). С., 1950. Кирил, Патриарх. Българомохамедански селища в Южни Родопи. С., 1960. Кирил, Патриарх. Българската екзархия в Одринско и Македония след Освободителната война 1877–78 гг. С., 1969. Т. I; С., 1970. Т. II. Кирил, Патриарх. Граф Н. П. Игнатьев и Българският църковен въпрос. — С., 1958. Кирил, Патриарх. Екзарх Анфим (1816—1888). С., 1956. Кирил, Патриарх. Католическата пропаганда сред българите през втората половина на XIX век. С., 1962. Кирил, Патриарх. Принос към Болгарския църковен въпрос. С., 196.1. Кирил, Патриарх. Принос към униатство в Македонии след Освободителната война. С., 1968. Кирил, Патриарх. Съпротивата срещу Берлинския договор. Кресненского въстание. С., 1955. Киселков В. Житието на св. Теодосий Търновски като исторически паметник. С., 1926. Киселков В. Жития на св. Кирила и Методия. С., 1945. Киселков В. Митрополит Григорий Цамблак. С., 1943. Киселков В. Патриарх Евтимий. С., 1938. Киселков В. Проуки и очерта по старобългарска литература. С., 1956. Климент (Рилец), архим. Връзките на Рилския манастир с Русия през XIX век//Духовна култура. С, 1957. Кн. 5–6, 8; 1958. Кн. 5–6. Климент (Рилец), архим. Рилски братя — възпитаници на руските духовни учебни заведения//Духовна култура. С., 1959. 7—8. Куев К. Миграция на старобългарската книга//Славяни. С., 1970. 10. Лозов Д. Екзарх Стефан. Живот, апостолство, творчество. С., 1947. Максим, Патриарх Български. На Господнята нива. С., 1975. Маринов Д. История на българската литература. Пловдив, 1887. Мечев К. Григорий Цамблак. С., 1969. Мизов Н. Православието в България. (Теоретике–историческо осветление).

http://pravbiblioteka.ru/reader/?bid=727...

Этнография восточных славян. 1987//Очерки традиционной культуры. М. Якубовський B. I., 1975. Давньоруський скарб з Гродища Xмeльhuцьkoi oблacmi//Apxeoлoriя. Янин В. Л., 1956. Княжеские знаки суздальских Рюриковичей//КСИИМК. Вып. 62. Янин В. Л., 1957. К вопросу о дате лопастицкого креста//КСИИМК. Вып. 68. Янин В. Л., 1970. Актовые печати Древней Руси X–XIII вв. М. Янин В.Л., 1965. Денежно-весовые системы русского средневековья. М. Яроцкий Я. В., 1903. Могильники по среднему течению р. уборть//АЛЮР. Т. 3–4. Юра P. O., 1962. Дpebhiй Колодяжин//АП УРСР. Т. 12. Aladov Z. T., 1985. Die Religion der heidnischen Protobulgaren in Lichte einiger archäologischer Denkmäler//Praehistorische Zeitschrift. Band 60, Heft 1. Aleksandrov C., 1981. Montana. Sofia. Baruch M., 1907. Boze stopki. Warszawa. Behm-Blancke G., 1957. Germanische Mooropferplätze in Thüringen//AuF. 2. Behm-Blancke G., 1958. Moor– und Seeheiligtum in Nordwestthüringen//AuF. 3. Behm-Blancke G., 1960. Laténezeitliche Opferfunde aus dem germanischen Moor– und Seeheiligtum von Oberdorla, Kr. Mülhausen//AuF. 5. Behm-Blancke G., 1965. Das germanische Tierknochenopfer und sien Urschprung//AuF. 10. Behm-Blancke G., 1978. Kult und Ideologie//Die Germanen. B. l. Berlin. Bender W., 1980. Kompleks csadniczy w miejscowoci Wólka asiecka na tie osadnictwa dorzecza Bzury//Archeologia Polski. 25, H.2. Berlekamp H., 1970. Arkona – Putgarten, Kreis Rügen. Slawische Burganlage und Tempelplatz//II Internationaler Kongress für slawische Archäologie. Berlin. Berlekamp H., 1973. Die Ausgrabungen auf Arkona 1969–1970//Berichte über den II Internationalen Kongress für Archäologie. Band 3. Berlin. Berlekamp H., 1974. Die Funde aus den Grabungen im Burgwall von Arkona auf Rügen in den Jahren 1969–1971//ZfA. 8, H. 2. Cehak-Holubowiczowa H., 1955. lski Olimp//Szkice z dziejów lska. Warszawa. Cehak-Holubowiczowa H., 1957. Wykopaliska na górze Kociuszka w 1956 r.//Archeologia lska, 1. Wroclaw. Cehak-Holubowiczozoa H., 1958. lza i jej okolica w 10-leccu polskich bada archeologicznych//lza, 1. Wroclaw.

http://azbyka.ru/otechnik/religiovedenie...

glise Saint-Gervais a Paris. Paris, 1930; idem. Un Livre d’heures manuscrit de la collection Dutuit au Petit Palais. Paris, 1930; idem. Un Breviaire manuscrit de Saint–Victor de Marseille. Marseille, 1931; idem. Les manuscrits liturgiques du Haut Moyen Age a la Renaissance. Paris, 1931; idem. Les Breviaires manuscrits des bibliotheques publiques de France. 6 vols. Paris, 1934; idem. Le Breviaire–missel du prieure clunisien de Lewes. 4 vols. Paris, 1935; idem. Les Pontificaux manuscrits des bibliotheques publiques de France. 4 vols. Paris, 1937; idem. Les Psautiers manuscrits latins des bibliotheques publiques de France. 3 vols. Macon, 1940–1941; Marais P, Dufresne de Saint–LeonA. Catalogue des incunables de la Bibliotheque Mazarine. Paris, 1893; Salmon P. Les manuscrits liturgiques latins de la Bibliotheque Vaticane. Psautiers Antiphonaires Hymnaires Collectaires Breviares; 2: Sacramentaires 6pistolier evangeliaires Graduels Missels; 3: Ordines Romani Pontificaux Rituels Сёгётошаих; 4: Les livres de lectures de l’Office; Les livres de l’Office du Chapitre; Les livres d’heures; 6. Liste comptementaire; Tables generales]. Citta del Vaticano, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972 (Studi e Testi 251, 253, 260, 267, 270); Savi G. I frammenti liturgici del fondo «Estimi Rurali Famesiani» dell’Archivio di Stato di Piacenza. Inventario dei libri della Messa. Cremona, 1997–1998; HowardFrere W. Bibliotheca Musico–Liturgica: a descriptive hand list of the musical and Latin liturgical mss. of the middle ages preserved in the libraries of Great Britain and Ireland... Vol. 1. Fasc. 1; Vol. 2. Fasc. 1, 2. Nashdom Abbey, Burnham; London, 1894. 935 Отметим некоторые документы Св. Престола, связанные с генезисом литургической реформы и ее осуществлением: буллу Quo primum Пия V (1570); декрет Sacra Tridentina о частом и ежедневном причащении (1905); энциклики Mirae caritatis Льва XIII (1902); Mystici Corporis Christi (1943), Divino afflante Spiritu (1943), Mediator Dei (1947) и Musicae sacrae (1955) Пия XII; силлабус Пия X Lamentabili sane (1907); апостолическую конституцию Divini cultus sanctitatem (1928); motu proprio Пия X Inter sollicitudines (1903); motu proprio Павла VI Sacram liturgiam (1964) о введении в действие ряда положений Конституции II Ватиканского собора Sacrosanctum concilium и его же инструкции Inter oecumenici (1964), Mysterium fidei (1965) и Tres abhinc annos (1967); апостолическую конституцию о введении в действие Римского миссала, пересмотренного в соответствии с решениями 2 Ватиканского собора (1969); послания Иоанна Павла II Dominicae сепае (1980) и Ecclesia Dei (1988); 3–ю инструкцию Liturgicae instaurationes (1970) Конгрегации богослужения и дисциплины таинств и 4–ю ее же инструкцию « Инкультурация и Римская литургия» (1994) касательно правильного применения Конституции о литургии 2 Ватиканского собора.

http://azbyka.ru/otechnik/Istorija_Tserk...

Serapion (Fadeev Nikolaj Sergeevi), EB von Kišinev und Moldau Er wurde am 27.5.1933 in Moskau geboren. Nach Abschluß der Mittelschule trat er als poslušnik in die Troice-Sergieva-Lavra ein. Von 1952 bis 1955 diente er in der Roten Armee. 1957 wurde er von M Pimen (Izvekov) zum Mönch geweiht, im gleichen Jahr durch EB Ioann (Lavrinenko) zum Hierodiakon und 1965 durch Patr. Aleksij zum Mönchspriester. 1966 beendete er das Studium an der GA Moskau als cand.theol. mit der Arbeit «Die Orthodoxe Lehre über die Inkarnation des Gottessohnes». Er setzte das Studium mit der Aspirantur in Moskau fort. Von 1969 bis 1971 war er Referent im Außenamt. 1968 begleitete er den Leiter der Lavra, Archim. Platon (Lobankov), auf der Reise durch Frankreich, Belgien und Holland. 1969 nahm er als Delegationsmitglied teil an den theologischen Gesprächen mit der Malabar-Kirche in Kerala. Seit März 1971 diente er am Hof des Patriarchen in Tokio, dann wurde er Helfer des Leiters der Troice-Sergieva-Lavra. Hier betreute er die ausländischen Delegationen und Touristen. 2.2.1972  Ernennung zum Bvon Podolsk, Vertreter des Patriarchen in Antiochien. Die Bischofsweihe fand am 5.3.1972 in Moskau durch Patr. Pimen, M Nikodim (Rotov), M Serafim u.a. Hierarchen statt (MP 1972,4,10–15). 15.3.1972  Abflug nach Damaskus (StdO 1972 ,6,34). 17.4.1975 Bvon Irkutsk und ita (MP1975,6,5). 7.9.1979 zum EB erhoben (MP1979,10,2). 24.4.1980 EB von Vladimir und Suzdal» (MP 1980,6,4). Am 12.4.1982 erhielt er einen Ehrenbrief des Sovetischen Friedensfonds (MP 1982,10,55), am 27.5.1983 den Sergij-Orden Kl. (MP1984,2,5). Seit 12.6.1984 Leiter der Wirtschaftsabteilung des Moskauer Patriarchats (MP 1984,9,3). Am 5.3.1987 erhielt er den Vladimir-Orden 2. Kl. (MP 1987, 5,8). Seit 12.5.1987 ist er EB von Kišinev und Moldau (MP1987, 7,4). Seit 1.4.1988 hat er das Recht, 2 Panhagien zu tragen (MP 1988,7,6). Werke: Prazdnovanie 250-letija Irkutskoj eparchii, in: MP 1977,12, 10–13. Literatur: MP1972 ,4 ,10–15 ; StdO 1972 ,5,7–11; 3,4. MP1977,5,6. MP1978,12,6. Rheinischer Merkur/Christ in der Gegenwart 9/1982 v. 26.2.82, S. 22. StdO 1984,6,2. MP1988,10,21. Читать далее Источник: Русские православные иерархи : период с 1893-1965 гг. : [Каталог]/Митр. Мануил (Лемешевский). - Куйбышев. : 1966./Часть 6. Савва (Бабинец) – Ювеналий (Тарасов). – 1989. - 534 с. Поделиться ссылкой на выделенное

http://azbyka.ru/otechnik/Manuil_Lemeshe...

Aubineau M., Вступ. ст. к кн.: Grégoire de Nysse, Traité de la virginité, SC 119 (1966). Bugge J., Virginitas. An Essay in the History of a Médiéval Ideal, in Archives Internationales d " Histoire des Idées, sériés minor 17 (1975). Camelot C. Th., Les traités De Virginitate au IVe siècle, in Etudes Carmélitaines 31 (1952), в частности cc. 273–292: Mystique et continence. Camelot C. Th., Virgines Christi, Paris 1944. Colombas G. M., Paradis et vie angélique, Paris 1961, cc. 145 слл. Crouzel H., Virginité et mariage selon Origène, in Museum Lessianum, Section théologique 58 (1963). Grillet В., Вступ. ст. к кн.: Jean Chrysostome, Traité de la virginité, SC 125 (1966). Legrand L., Mariage et célibat, Paris 1965. Špidlik T., Il matrimonio, sacramento di unità nel pensiero di Crisostomo, in Augustinianum 17 (1977) 221–226. . Vizmanos F. de B., Las Virgenes cristianas de la Iglesia primitiva, Madrid 1949. Умерщвление плоти Bremond J., Les Pères du désert, Paris 1927, гл. IV, cc. 155–202: Rigueurs corporelles. Hausherr I., Abnégation, renoncement, mortification, in Christus 20 (1959) 182–195; см. Он же, Études de spiritualité orientale, OCA 183 (1969) 301–313. Lohse B., Askese und Mönchtum in der Antike und in der alten Kirche, Wien 1969. Пост Colombas G. M., Dietetica monastica, DIP 3‘ (1976) 492–495. Deseille G, Jeûne. Écriture. La tradition de l’Église, DS 8 (1974) 1164–1175 (библиогр.). Heiler F., Die katholische Kirche des Ostens und Westens, vol. I, München 1937. Joannou C., Fastentage der byzantinischen Kirche, LThK 4 (1960) 38. Michel M. – Lamy J. – Tolstoy N., Abstinence: chez les Grecs, Syriens, Arméniens, Coptes, Russes.., DThC 1 (1909) 262–271. Musurillo H., The problem of ascetical fasting in the Greek patristic writers, in Traditio 12 (1956) 1–64. Perridon J.F.Th., De vasten in de Byzantijnse Kerk, in Het Christelijk Oosten en Hereniging 11 (1958–59) 79–96. Pichler T., Das Fasten bei Basilius dem Grossen und im antiken Heidentum, Innsbruck 1955. ИегЗсд J., Digiuno (nella Chiesa bizantina), DIP 3 (1976) 498–500.

http://azbyka.ru/otechnik/konfessii/duho...

   001    002    003    004    005    006   007     008    009    010