| δν ναφρει τ Ρωσα τν Οκρανα στς ποκεμενες στ Οκουμενικ Πατριαρχεο κκλησιαστικς παρχες! ii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ (1715): πατριρχης εροσολμων Χρσανθος (Νοταρς) στ περφημο Συνταγμτι του (σ. ξστ-ξθ) ναφρει λεπτομερς τς π τν Κωνσταντινουπλεως κκλησιαστικς παρχες, στς ποες δν περιλαμβνει τ Μητρπολη Κιβου λλη πισκοπ τς Οκρανας. πιπλον, π τ σελ. ογ κ.ξ. ναφρεται στ «περ το γιωττου πατριαρχικο Θρνου τς Μοσχοβας». ρχικ μνημονεει πς δθηκε στ Μσχα πατριαρχικ ξα κα τιμ (σ. ογ-οδ) κα κολοθως στς σελ. οδ-οε ναφρεται στ ρια τς «Μοσχοβας» στ ποα περιλαμβνει κα τν Οκρανα. Τ πμενο κρσιμο κεφλαιο πο πιγρφεται «Περ τν ποκειμνων Θρνων τ πατριρχ Μοσχοβας» (σελ. οστ κ.ξ.) ναφρει τ Κεβο κα τ Γαλικα (« Κιοβας κα λικας») καθς κα λλες περιοχς τς Οκρανας («Μεγλης Νοβογορονδας», «Σουσδαλας», «Τσερνιγβας», «Χολμογορας» κ..) ς παγμενες κκλησιαστικ στν Πατριρχη Μσχας! Τλος, στ σελ. οζ ναφερμενος «περ τν προνομων τν κατ τν Μοσχοβαν ρχιμανδριτν» παριθμε στος «πισημοτρους ρχιμανδρτες» το Πατριαρχεου Μσχας κα Οκρανος ρχιμανδρτες ν ος πρτος « το Κιεβοπετζερσκου» κα κολουθον λλοι π τν Οκρανα (π.χ. « τς Τζερνιγοβιγας»). Συμπερασματικ: κκλησιαστικ συνεδηση στς ρχς το 18ου α., πως χει καταγραφε τ 1715 π τν Πατριρχη εροσολμων Χρσανθο στ Συνταγμτι του, θλει χωρς καμα νσταση στω πλ πιφλαξη τν παρχα το Κιβου κα τς Οκρανας ν πγεται κκλησιαστικ στ Πατριαρχεο τς Μσχας κα χι στ Οκουμενικ Πατριαρχεο. Σημεινεται τι δν πρξε ποτ καμα νσταση κατ το Συνταγματου το Χρυσνθου π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο. iii) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1855: Σμφωνα μ τ «Συνταγμτιο περ τς τξεως τν πατριαρχικν Θρνων κα τν Ατοκεφλων Συνδων», ν θναις 1855, σελ. 3-12 δν πγεται στ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως Μητρπολη Κιβου κα περιοχ τς Οκρανας. Στς σελ. 16-18 το Συνταγματου ναγρφεται « Κιβου κα Γαλικας» ς Μητροπολτης «παρχας πρτης τξεως» τς «Ατοκεφλου κκλησας τς Ρωσσας» καθς κα λλες παρχες τς σημερινς Οκρανας! iv) ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟ 1896: Στ «ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΟΝ τν π τν Οκουμενικν Θρνον Μητροπολιτν κα πισκπων» πο ξεδθη «ν Κωνσταντινουπλει κ το Πατριαρχικο Τυπογραφεου» τ 1896, δν ναφρεται Μητρπολη Κιβου λλη περιοχ τς Οκρανας ς κκλησιαστικ παρχα π τν Κωνσταντινουπλεως. |
| Κανν α», δ ζ», τν γων χος πλ. δ " Θεο συγκατβασιν Ξυλνους λιθνους τε, θεος θων καταστρεψμενοι, στλας θεογνωσας, Λαρος κα Φλρος ο μεγαλνυμοι, τος μελδοσιν αυτος νστησαν· Ελογητς Θες τν Πατρων μν. πρχοντες μπλεοι, πυρς το θεου μρτυρες Πνεματος, τος καμν βληθναι, σους νδρας, κατακριθντας δεινς, τας πομβραις τν θεων εχν μν, διετηρσατε σινες νδοξοι μρτυρες. Νοσοσι τν ασιν, δικουμνοις τν πολτρωσιν, κινδυνεουσι πσι, τν σωτηραν ε παρχουσι, Φλρος κα Λαρος βοντες ο μρτυρες· Ελογητς Θες τν Πατρων μν. Θεοτοκον ς δον κοιλδων σε, το βου Κρη Θες κλγεται, κα ν σο κατοικσας, σαρκ προλθεν εωδιζων μς, θεογνωσας πνοας παναμμητε, τος Θεοτκον ε μολογοντς σε. Κανν α», δ η», τς ορτς χος α " Ερμς «Φλγα δροσζουσαν σους, δυσσεβες δ καταφλγουσαν, γγελος Θεο πανσθενς, δειξε Παισ, ζωαρχικν δ πηγν εργσατο τν Θεοτκον, φθορν θαντου, κα ζωνβλυστνουσαν τος μλπουσι, τν Δημιουργν μνον μνομεν, ο λελυτρωμνοι, κα περυψομεν ες πντας τος ανας». μασιν εχοντο τς θεας, κιβωτο το γισματος, πσα πληθς τν θεολγων ν τ Σιν. Πο νν παρεις σκην κραυγζοντες, Θεο το ζντος; Μ διαλπς ποπτεουσα, τος πστει μλποντας· τν Δημιουργν μνον μνομεν, ο λελυτρωμνοι, κα περυψομεν ες πντας τος ανας. πως ψσασα τς χερας, κδημοσα πανμωμος, χερας τς Θεν γκαλισμνας, σωματικς ν παρρησ, ς Μτηρ φησε πρς τν τεχθντα, ος μοι κτσω, ες ανας φλαττε βοντς σοι· τν Δημιουργν μνον μνομεν, ο λελυτρωμνοι, κα περυψομεν ες πντας τος ανας. Κανν α», δ η», τν γων χος πλ. δ " πταπλασως κμινον ματι ζντι τρφοντες, τς ψυχς παναοδιμοι, τς λιμ τακεσας, σωτηρου βρσεως, πεντων προμθεια, κα ρφανν δεχθητε, πσιν παρκοντες κα Χριστν μελδοντες· Ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. ερωττην χοντες, κα ζων κα τελεωσιν, χρνον πιμκιστον, σοφο κρυπτμενοι, κ γς νεδθητε, πρ αγς λου μν, λμψαντες κτνας παραδξων θαυμτων, τος πστει μελδοσιν· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Δο φωστρες φθητε, νοητ στερεματι, τ τς κκλησας, ερς μπρψαντες, κα πσαν φωτζετε, περιφανς τν κτσιν ε, θαυματοποιαις, θλοφροι βοντες· Ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. |
| Κθισμα χος α " Τν τφον σου Σωτρ Τ β τ φαιδρ, συναστρπτοντα χων τν λγον ερς, φειλκσω γλας, πιστν πρς εσβειαν, μεθ» ν χαρων νθλησας, πσαν κκωσιν, πενεγκν τν Τυρννων· θεν σμερον τν παναγαν σου μνμην, τελοντες μνομν σε. Δξα... Κα νν... Θεοτοκον Μαρα τ σεπτν, το Δεσπτου δοχεον, νστησον μς, πεπτωκτας ες βθος, δεινς πογνσεως, κα πταισμτων κα θλψεων· σ γρ πφυκας, μαρτωλν σωτηρα, κα βοθεια, κα κραται προστασα, κα σζεις τος δολους σου. Σταυροθεοτοκον θαματος φρικτο! καινο μυστηρου! βα γν, κα πανμωμος Κρη, ν ξλ ς βλεψε, τανυσθντα σε Κριε, πς δκαστε, Κριτ πντων κα Λγε, ς κατκριτος, π κριτν παρανμων, Σταυρ κατακκρισαι; Κανν α», δ δ», το Μρτυρος χος α " Ερμς «ρος σε τ χριτι, τ θεα κατσκιον, προβλεπτικος ββακομ, κατανοσας φθαλμος, κ σο ξελεσεσθαι, το σραλ προανεφνει τν γιον, ες σωτηραν μν κα νπλασιν». Σθνοις σοι Τιβορτιε, δωρεται Κριος, δι» σθενεας τς σαρκς, καταπαλασαι τν χθρν· πυρ γρ φλογζοντι, νεανικς, πβης Μρτυς στερρτατα, κα τν ορνιον δρσον ντλαβες. Συνφθης τος νω, λειτουργος Τιβορτιε, ς λειτουργσας τ Χριστ, κα νενγκας καθαρς, θυσας ν πνεματι, ερουργ, Μαρτρων κλος κα καχημα, χαρμονικς· δι τοτο τιμμν σε. ρθιος κρεμμενος, κα πλκτροις ξεμενος, κα ταςσφοδρας τν ακισμν, περικυκλομενος φορας, κα βθρ χωννμενος, κα ν ατ τ θεον τλος δεχμενος, γενναιφρων γλλετο Κστουλος. σεις ν Πνεματι γ μακριε, πιτελν πρς φωτισμν, τν καθορντων εσεβς, λαος τ σωτριον, θεοπρεπς Σεβαστιαν κατγγειλας, μαρτυρικς δ τν δρμον τλεσας. Θεοτοκον Μνην σε πασν, κ γενεν ξελξατο, περοσιος Θες, κα οσιθη καθ» μς γενμενος νθρωπος, πλαστουργς, τς νθρωπνης πρξεως, Θεογενντορ πανμωμε Δσποινα. Κανν α», δ ε», το Μρτυρος χος α " Ερμς « φωτσας, τ λλμψει τς σς παρουσας Χριστ, κα φαιδρνας τ Σταυρ σου το κσμου τ πρατα, τς καρδας φτισον φωτ, τς σς θεογνωσας, τν ρθοδξως μνοντων σε». Α τρβοι σου, κα πορεαι πρς μνον φερμεναι, τν Κριον, νοδας χθρν πεξκλιναν, κα πολλος γεγνασιν, δς εθεα κα πραεα, Μρτυς Χριστο πανσεβσμιε. ητορεει, Μαρκελλνος κα Μρκος σοφτατα, πρ βημτων, το Χριστο τν σωτριον λευσιν, προσδεθντες μφω δ, κντροις τος πδας καθηλονται, μαρτυρικς κλεζμενοι. Τ πθημα, το τ πθη μν θανατσαντος, Μαρκελλνος, κα Μρκος στερρς εκονζοντες, λγχ σφαγιζονται, κα στεφηφροι τας χορεαις, τν θλοφρων συνπτονται. Θεοτοκον πρφωτε, το λου Νεφλη πανμωμε, πλασον, τς ψυχς μου τ νφη πρεσβεαις σου, κα τν νον μου φτισον, τ μελε σκοτισθντα, πως μν σε Πανμνητε. |
| Ввиду оппозиции Халкидонскому Собору, учившему о Христе, познаваемом «в двух природах», древние антихалкидониты придали формуле «одна природа Бога Слова воплощенная» такую важность, какой она не имела в христологической системе свт. Кирилла, затушёвывая при этом его дифизитство. Хорошо известно также, что на традиционную терминологию нехалкидонитов оказали влияние и сочинения, которые вышли из-под пера Аполлинария Лаодикийского и его последователей, учивших об одной природе Христа, и которые ложно надписаны именами святых отцов . Говорить, что такая терминология является Кирилловой — слишком большая натяжка. Наконец, что касается самой формулы «одна природа Бога Слова воплощенная», то поскольку её использовал и безупречно объяснил свт. Кирилл Александрийский, постольку Православная Церковь её действительно принимает. Но это принятие является не безусловным, а допускает и возможность её ложного толкования, против которого Церковь предостерегает в своих догматических постановлениях: 1) 8-й анафематизм V Bceлehckoro Собора 553 г. 8. Ε τις κ δο φσεων θετητος κα νθρωπτητος μολογν τν νωσιν γεγενσθαι μαν φσιν το Θεο Λγου σεσαρκωμνην λγων μ οτως ατ λαμβν, καθπερ κα ο γιοι πτερες δδαξαν, τι κ τς θεας φσεως κα τς νθρωπνης τς νσεως καθ πστασιν γενομνης, ες Χριστς πετελσθη, λλ κ τν τοιοτων φωνν μαν φσιν τοι οσαν θετητος κα σαρκς το Χριστο εσγειν πιχειρε, τοιοτος νθεμα στω. καθ πστασιν γρ λγοντες σαρκ τν μονογεν Λγον νσθαι, οκ νχυσν τινα τν ες λλλους τν φσεων πεπρχθα φαμεν, μενοσης δ μλλον κατρας τοτο περ στν, νσθαι σαρκ νοομεν τν Λγον δι κα ες στιν Χριστς Θες κα νθρωπος, Ατς μοοσιος τ Πατρ κατ τν θετητα κα μοοσιος μν ατς κατ τν νθρωπτητα π σης γρ κα τος ν μρος διαιροντας τοι τμνοντας, κα τος συγχοντας τ τς θεας οκονομας μυστριον το Χριστο, ποστρφεται κα ναθεματζει το Θεο κκλησα . 8. Если кто, исповедуя, что из двух природ — божества и человечества — произошло единение, или говоря об одной природе Бога Слова воплощенной, понимает это не так, как учили святые отцы, что из божественной и человеческой природы, в силу произошедшего единения по ипостаси, образовался один Христос, но на основании таких выражений пытается ввести одну природу или сущность божества и плоти Христа, тот да будет анафема. Ведь говоря о том, что единородное Слово соединилось с плотью по ипостаси, мы не заявляем, что совершилось некое слияние природ друг с другом, но скорее мыслим, что Слово соединилось с плотью так, что каждая (природа) остается тем, что она есть. Посему и один есть Христос, Бог и человек, Тот же самый — единосущный Отцу по божеству и единосущный нам по человечеству. Ибо Церковь Божия равным образом отвергает и анафематствует как разделяющих на части или рассекающих, так и сливающих тайну божественного домостроительства Христа. |
| Κανν α», δ δ», τν Μαρτρων χος δ " καθμενος ν δξ πρ ννοιαν πθος, τν γων Μαρτρων σου, περβανει πντα, Λγε λογισμν τ παλασματα, κα ο νδρεοι γνες κα τ παθλα, παρσχες, νομμως ατος ναθλσασι. Μαν γνμην διαφροις, ακιζμενοι σμασιν, ο Χριστο πλται, περβολικς πεδεξαντο, να Θεν ν σταδ μολγησαν, κα πολθεον, πλνην σαφς ξηφνισαν. Ναζαρου, Γερβασου, Προτασου, Κελσου τε, τν σεπτν Μαρτρων, γγελοι τν πλην θαμασαν, πς ν σαρκ τ σρκ συμπλεκμενοι, κατηδφισαν τοτον ες γν νδρικτατα. ς γενναοι στρατιται, ς ττητοι Μρτυρες, ο Χριστο πλται, ς τς εσεβεας πρμαχοι, τς ορανους σκηνσεις κληρσασθε, κα χορος τν γγλων, ε παγλλεσθε. Θεοτοκον Μ κενσας τος πατρους, πρθεος χραντε, Θεοτκε κλπους, κλποις σου χρντοις καθζεται, θεαν καθδραν τος πσιν γαθτητι, τοιμζων κα δξαν, ε διαμνουσαν. Κανν β», δ δ», το σου χος δ " παρθντα σε δοσα ξυγρφου ς κλαμος σο γλσσα, παναληθς γεγνηται, ριστα Παμμκαρ, γρψασα ς ν πνακι, Χριστο τ σεβσμια, κα σωτηριδη παθματα. νυψομενος ς φονιξ τας θεωραις, τν ρετν ψκομον, δνδρον καθωρθης, γλυκασμν σωτριον, παρχων τος μλπουσι· Δξα τ δυνμει σου Κριε. ψηγορ τν λγων σου θεοφντορ, τς τς Πανγνου μνησας, κα πντων γων ορτς λαμπρτατα, κραυγζων γηθμενος· Δξα τ δυνμει σου Κριε. Θεοτοκον κατ φσιν λεθερος τν δαν, δολου μορφν πτχευσε, χρησττητος πλοτ Μτηρ ειπρθενε, κ σο καθ» πστασιν, λον προσλαβν τ μτερον. Κανν α», δ ε», τν Μαρτρων χος δ " ξστη τ σμπαντα Ακαις τ σμ σου, Ναζριε μλησε, στρβλαις κα βασνοις πολυπλκοις, μρον εδες· θεν πηγζει μν, κατευωδιζον τς ψυχς, πστει διστκτ σε, τν τιμντων Πανεφημε. ανσιν αμτων σου, κατσβεσας τος νθρακας, τς πολυθεας θλοφρε, λην παθημτων χαλεπν, φλγεις θε χριτι,το Σωτρος Ναζριε. Τ νθη τ πνοντα, σμν νθου γνσεως, τς θεογνωσας τος λειμνας, το Παραδεσου δνδρα τ γκαρπα, τος περικαλες κα φωταυγες, Μρτυρας μνσωμεν, κα πιστς μακαρσωμεν. μνεσθω Ναζριος, μεγαλυνσθω Κλσιος, μα Προτασ γενναος, νευφημεσθω πστει Γερβσιος, ο τς κκλησας κλινες, στλοι κα θεμλιοι, ρραγες χρηματσαντες. Θεοτοκον ομφαα τ πρτερον, τν δμ φυλττουσα, ντα τος πιστος γν παρχει, σημειουμνοις τιμ αματι, πλαι κενωθντι κ πλευρς, λγχς κκεντματι, το κ σο νατελαντος. |
| 2121 Здесь имели помещение и другие отряды телохранителей, кроме экскувитов. Zon., IV, 257: ο βραγγοι τν ν τος ξκουβτοις διειληφτες δν, ενθαπερ τοτοις και κατοκησις (варяги преградили улицу у караульной экскувитов, где и сами жили). 2123 Psell., IV, 153: ολγη μερς ζενικ, πση τις εωθεν φπεσθαι τας βασιλεοις πομπας (Небольшой отряд иноземцев, который по обыкновению сопровождал императора в процессиях). 2124 Cedr., III, 606; Советы и рассказы визант. боярина//Ж. М. Н. Пр., 1881, июнь, 263. При Михаиле Пафлагоне звание аколуфа носил предводитель армии, отправленной против Адома и Абусала. См.: Matth. d " Ed., 67. 2130 Bryenn. 18: ευθς τας βασιλικας ταιραις συγκαταλεγτην εθος γαρ τοτο βασιλεσι Ρωμαων τος τν ριστων νδρν πδας κα τν ευ γεγοντων τη σφν ατν υπηρεσα συγκαταλγειν (Я сразу же был включен в царскую этерию. Ведь императоры, по обыкновению, составляли свою личную стражу из детей благородных и знатных мужей). 2131 Cedr., II, 613: ο φυλσσοντες ν τω παλατφ στρατιται ρωμαοι τε κα βραγγοι (Воины дворцовой стражи, ромеи, варяги). 2132 Attal., 294–295: νστησι τος τν φυλακν εχουσι το παλατιο θυμοφθροις νδρσι κα θνικος... πισυνηθροζοντο ο τ βασιλε τν φρουρν ποπληροντες Ρομαοι... ( пробуждает в воинах дворцовой стражи, кровожадных иноземцах, ... были собраны ромеи, которые несли охрану царя) (Scyl., 738: ’ επανστησαν δ κα τ βασιλε ο Βραγγοι... (восстали на царя варяги); Zon., IV, 229; Ephr., 149). 2133 Attal., 295: περ δελην γρ ν ψαν, τε τοτοις φηρητο τ φρονεν δι τν γαν ονοφλυγαν κα τν το κρατου μετληψιν (...ведь случилось это поздним вечером, когда они лишились рассудка из-за неумеренного пьянства и употребления несмешанного вина). 2134 Градация ясно видна из назначений при Константине VIII, который Νικλαον τν πρτον τν ατο θαλαμηπλων δομστικον προεβλετο τν σχολν κα παρακοιμμενον, Νικηφρον δε τν μετ’ κενον τ δευτερεα φροντα πρωτοβεστιριον, Συμεν δ τν κατ τν τςιν τρτον δρουγγριον της βγλας, προδρους τος πντας τιμσας, Ευστθιν τε τν πολλοστν μετ’ εκενους μγαν ταιρειρχην (...Николая, первого из своих евнухов, назначил доместиком схол и паракимоменом, Никифора, занимавшего второе место после него, назначил протовестиарием, Симеона, третьего в этом ряду – друнгарием виглы, почтив при этом всех титулом проедра, Евстафия же, ничтожнейшего из них, сделал великим этериархом). См.: Cedr., II, 480–481. |
| δ γ′. Ορανας ψδος ... Αμαρτας φρνως μαρτιν πλαγος, ομοι προστιθντες, τ πλαγος πεκλεσαμεν Θεο τς χριτος, κα ετο νν σταγνες α συνθεις, Δσποινα, πικρς ξλιπον. Ισχυρν σε προσττην κα βοηθν, Δσποινα, χοντες, προσππτομεν πντες τ εσπλαγχνα σου· δρσον κατπεμψον τ γ διψσ, τν Κτστην κα Y ν σου λεον κατασκευσασα. Σταλαμν εσπλαγχνας το σο Yο, Δσποινα, εσκαλεσαμνη, τ γ διψσ κατπεμψον κα μεθυσθσονται τατης α α λακες πσαι κα καρπν γηννματα πρς πλθυς ζουσι. Ιλασμν, Θεοθκε, νν, μν φνηθι τν λασμν τος νθρποις πσι γεννσασα, δρσον κατπεμψον κα ετν καρπφορον, τας εχας σου πνγουσα το αχμο τν μστιγα. Песнь 3. Ирмос: Небесному кругу ... Грехы безумне грехов пучину, увы, приложивеше, и пучину затворихом Божиа благодати, и дождя ныне капли обычныа, Владычице, горце оскудеша. Крепкую тя заступницу имуще, помощницу, твоему благоютробию припадаем вси: воду низпосли земли жаждущей, Творца и Сына своего милостива створивши. Слава... Капли благоютробиа Сына твоего, Владычице, призвавши, земли жажущей низпосли, и упиются бразды ея вся. и плода житнаго множество принесут. И ныне... Оцещение, Богородице, ныня нам явися, яже оцещение человеком всем порожеши, росу низпосли и дождь плодоносный, молитвами си утоливши зной и мучение. δ δ′. Εσακκοα , Κριε ... Τν δνην λσασα, Κρε, τν ρχααν μν τ τκ σου, τς δνας νν διγειρον τς τς γς κα δεξον τατην γνημον. Ο καρπς σου, Πανμωμε, κσμου διαλλυκε πρν τν στερωσιν τν καρπν δε σ τν στερωσιν ετ τ γ σου διλυσον. Νμους, Δσποινα, λσαντες κα τς ντολς Κυρου συνχομεν νμος, τξιν τε τς κτσεως· δι φθ σιν, σσον τας πρεσβεαις σου. Ανυδρας τν μστιγα κα τν τν στοιχεων πσχες σγχυσιν, γαστρ σου ορνιον ποδειξαμνη δωρ, Δσποινα. Λδον, Κρε, τν μστιγα κα τν κοσμαν τς γς δεμεθα, τν κσμον παλλξασα κοσμας πσης ν τ τκ σου. Песнь 4. Ирмос: Услышах, Господи... Болезнь разрешившая. Отроковице, древнюю нам рожеством си, болезни ныне отложи земную и покажи ея родную. Плод твой, Всенепорочная, миру разрешивши преже неплодьство, неплодьство дождем земли твоей ныня разреши. Слава... Законы, Владычице, разрешивше и заповеди Господня сливаем закон же и чин твари. Тем же, предварив, спасай молитвами си. И ныне... Разреши, Отроковице, томление и некрашение земли, молим тя, яже мир пременившия некрашениа всего в рожестве своем. |
| 29. βασιλες ωννης Παλαιολγος ποστελας τος υος ατο, νδρνικον τν βασιλα κα Μανουλ τν Δεσπτην μετ πολλν Συγκλητικν, μετακαλε τν Φιλθεον ν τει 1369. νρχεται λοιπν τ δετερον ες τν οκουμενικν θρνον κατ τν νδεκτην κτωβρου, φ’ κα μνμη του πιτελεται κατ τν μραν τατην. Τ ργον του πιτελε ς ληθς ποιμν φωταγωγν τος πιστος, καθοδηγν ες τ γι τς εσεβεας δγματα, διδσκων τσον δι το λγου, σον κα δι τς ναρτου πολιτεας του, ς βεβαιο κα Καντακουζηνς ν τ στορ ατο. 29. Император Иоанн Палеолог, послав своих сыновей, императора Андроника и деспота Мануила, со многими сановниками, призывает Филофея в 1369 г. Таким образом, 11 октября он второй раз поднялся на вселенский престол, в этот же день совершается и память в честь него. Дела характеризуют его, как истинного пастыря, освещающаго верных, ведущего к правильному исповеданию догматов, наставляющего как посредством слова, так и посредством добродетельного образа жизни, что подтверждает и Кантакузин в своей Истории. 30. Φιλθεος καλς κυβερνν τ σκφος τς κκλησας συνεργζεται μετ το βασιλως, ν κα πεθει ν ερηνε μ τος Σρβους, ποφεγων τν πλεμον κατ τν μοπστων Χριστιανν. 30. Филофей, прекрасно управляя кораблем Церкви, ведет дела совместно с императором, которого и убеждает жить в мире с сербами, избегая войны с единоверцами-христианами. 31. συγγραφες πανρχεται ες τν κατ’ κενους τος χρνους δημιουργηθεσαν σγχυσιν τν κκλησιαστικν πραγμτων π Βαρλαμ κα κινδνου κα ναφρει τν π το βασιλως νδρονκου το Γ» συγκληθεσαν πρτην σνοδον, ν διπρεψεν Γρηγριος Παλαμς, δευτραν π πατριαρχεας ωννου Καλκα κα τρτην π Καλλστου ν τ λεξιακ Τρικλιν τν Βλαχερνν, τις κα νεθεμτισε τν Βαρλαμ, τν κνδυνον κα τος μφρονας ατν. 31. Автор (Жития) возвращается назад к тому смятению в церковной жизни, что было вызвано в те времена Варлаамом и Акиндином, и сообщает о (происходивших) в триклинии Алексия во Влахернах: первом соборе, созванном при императоре Андронике III, на котором отличился Григорий Палама , о втором при патриархе Иоанне Калеке и о третьем при Каллисте, который и анафематствовал Варлаама, Акиндина и их единомышленников. |
| Κανν α», δ η», το ερομρτυρος χος δ " Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε, πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». στς π βματος σοφ, Τριδα κτιστον, θεολγησας· νο καθαρτητι γιε, διανοας τε λαμπρτητι, μ πτοηθες τυραννικν θρνων μτητα, λλ βας· Πντα τ ργα μνετε τν Κριον. υθμσας μφρνως σου τν νον, τος θεοις δγμασι, μκαρ γντιε, τν δεισιδαμονα τραννον, τς πτης προστμενον, τος σοφας χετος, ρδην κατκλυσας, Ελογετε, πντα τ ργα κραυγζων τν Κριον. περ λαμπμενος φωτ, τ τς θετητος Μρτυς ττητε, τς θετητος στατον, ξηφνισας σκοτμαιναν, πιστολς φωτοειδες, πμπων τος μλπουσιν· Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον. Θεοτοκον Μαναν κα χσματα θηρν, οκ δειλασας, θεε γντιε· το ψστου γρ δναμις, κ Παρθνου νατελασα, τν πανοπλαν το Σταυρο σ περιβαλεν, Ελογετε, πντα τ ργα βοντα τν Κριον. Ερμς «Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ν λκκ φραξε· πυρς δ δναμιν σβεσαν, ρετν περιζωσμενοι, ο εσεβεας ραστα, Παδες κραυγζοντες. Ελογετε, πντα τ ργα Κυρου τν Κριον». Κανν α», δ θ», το ερομρτυρος χος δ " Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας, τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». ρως θειτατος Μκαρ, κατακρατσας τς ψυχς σου, κσμου τς λδεις φροντδας, πυρ λ πσας κατφλεξε, κα ρεκτν κρτητι, στεφανηφρον σε κατστησε. Λιμνι λαμπρς καθωρμσθης, γαληνοττ Θεοφρε, ζλην τν κυμτων κφυγν, ρμς γρων κα λογικν θηρων· κα νν τρυφς λαβμενος, τς αωνου πολασεως. Ποικλ κοσμομενος στφει, ερομστα διαπρπεις· τς ερωσνης γρ ν σο, ες ν συνλθε κα μαρτυρου κλος· κα δι μφον ς μτοχος, το σο Δεσπτου συνδεδξασαι. ς εροφντωρ πρχων, τ παρρησ κεχρημνος, πρς τν σν Δεσπτην κα Θεν, τος κτελοντας πστει τν μνμην σου, κ πειρασμν γντιε, νν λυτρωθναι καθικτευε. Θεοτοκον ς τν ορανν πλατυτρα, κα Χερουβμ γιωτρα, πσης τε τς κτσεως γν, τιμιωτρα Θεν κησας, ν τας γκλαις φρουσα, τν Πατρικος κλποις καθμενον. Ερμς «Λθος χειρτμητος ρους, ξ λαξετου σου Παρθνε, κρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας, τς διεστσας φσεις· δι παγαλλμενοι, σ Θεοτκε μεγαλνομεν». |
| Духа), второго в согласии с греческою, а третью заставляя одновременно подтверждать то и другое. Чем же эта странная игра вынуждалась? Галан не утверждает, чтобы Нерсес Благодатный вел переговоры с римскою церковью о соединении; для чего же он, вопреки исконному учению своей церкви, постоянно согласному на этом пункте с учением греческой церкви, и в виду деятельных переговоров с последнею о соединении, грешил про себя, соглашаясь с заблуждениями латинской? По крайней мере о таких грехах его ничего не знает сама армянская церковь . Таким образом, принимая во внимание во 1-х ясный текст всех трех «Исповеданий», несомненно принадлежащих Нерсесу Благодатному и излагающих учение об исхождении Св. Духа согласно с православною церковию, во 2-х постоянное согласие армянской церкви с православною и постоянное же разногласие с латинскою на этому пункте (Доказательства см. между прочим в Geschichte der aplogetisch. und polemisch. Litteratur, v. Werner B. III § 391–401); в 3-х отсутствие всяких оснований для Нерсеса Благодатного к отступлению от учения своей церкви на этому пункте; в 4-х его несомненную верность всем догматическим и обрядовым особенностям ей даже в виду переговоров к сближению с православной церковию; в 5-х абсолютное молчание армянской церкви о какой бы то ни было уступке Нерсеса латинской церкви и наконец в 6-х тенденциозность сочинения Галана, поставившего своею задачею доказать – будто армянская церковь постоянно – то находилась в общении с католической церковию, то искала этого общения (Vid. conclusion ero Conciliato), – мы вынуждаемся признать приводимые этим ученым места из неизвестных нам творений Нерсеса Благодатного не подлинными и основанное на них показание о согласии будто бы его учения об исхождении Св. Духа с латинскою церковию несправедливым. 17 τμενοι τος γοις πατρσιν, να κα ατν μολογεν υν τν κριον μν ησον Χριστν συμφνως παντες κδιδασκουσεν, τλειον τν ατον ν θετητε κα τλιον τν ατον ν νθρωπτητα, θεν λιθς κα νθρωπον ληθς τν ατον κ ψυχς λογικς, κα σματος, μοοσιον τ πατρ κατ τν θετητα, και μοοσιον τν ατν μν κατα τν νθρωπτητα, κατ πντα μιον μν χωρς μαρτας· πρ ανων μεν κ το πατρς γεννηθντα κατ τν θετητα, εν σχτων δε τν μερν τν ατν δι μς κα δι την μετραν σωτηραν κ Μαρας τς θεοτκου κατ τν νθρωπτητα, να κα τν ατν Χριστν, ιν, κριον, μονογεν, κ δο φσεων (κ δυο φσεσιν) συγχτως, τρπτως, διαιρτως, χωρστως γνωριζμενον, οδεμο τς τν φσεων διαφορας νηρμνης δι τν νωσιν, σωζομνης δ μλλον τς διτητος κατρας φσεως κα ες ν πρσωπον κα μαν πστασιν συντρεχοσης, οκ εις δυο πρσωπα μεριζμενον διαιρομενον, λλ να και τον αυτν...κ.τ.λ. |
|
|
