| Отсюда имя «мансур» будет означать 1) «вспомоществуемый», 2) «победоносный», и в таком смысле уже не содержит в себе ничего поносительного. У патриарха Евтихия, между прочим, сохранилась, запись о том, что при завоевании Дамаска арабам оказал помощь некий «Мансур». Можно думать, что Иоанн Дамаскин был внуком этого «Мансура» и потому пользовался почетом. Но у византийцев имя «Мансур», произносилось с укоризною. Возможно, что это-то обстоятельство и разумел собор 754 года. 131 Б. М. Мелиоранский, 72–4, находит возможным отождествлять этого Георгия с старцем Георгием, выступающим в качестве защитника иконопочитания в полемическом памятнике против иконоборчества «Νουεσα γροντος περ των γιων εκνων». Но вполне твердых оснований для этого отождествления нет. Возможно, напр., и то, что под Георгием, анафематствованным иконоборческим собором 754 г., скрывается подвизавшийся на Олимпе и пострадавший при Льве Исавре обличитель иконоборчества Георгий Λιμναιτης, о котором рассказывается в синаксарном сказании, Acta Sanctorum, Augusti. 24, IV, p. 842.=Lambecius — Kollarius Comment. de bibliotheca Vindobon. VIII, 451. Сокращенный текст в Synaxarium ecclesiae Constantinopolitanae. Ed. H. Delehaye. Bruxellis 1902, с. 922 («Λυυναιτης»). Ср. Церк. Вестник, 1901, 26, 803. А. Б. 132 τι (а) σπερ о ξ μν νελβετο, λη μνη στιν ανθρπινης [ουσας κατ’ πντα τελεας μ χαρακτεριζοσης διοσστατον πρσωπον, να μ προσθκη προσπου ν τη θετητι παρεμπση, ουτω και τν εικνα, υλην ξαρετον, γουν ρτου ουσαν προσταξεν προσφρεσθαι, μ σχηματζουσαν ανθρπου μορφν, να μ εδωλολατρεα παρεισαχθ- (б) σπερ ον το κατ φσιν το Χριστο σμα γιον, ς θεωθν οτως δλον και τ θσει , τοι εικν ατο αγα, ς δι τνος γιασμου χρτι θεουμνη. (ба) πως καθπερ τν σρκα, ν νλαβε, τω οκεω κατ φσιν γιασμ ξ ατης νσεως εθωσεν, ομοως και τν τς ευχαριστας ρτον, ς αψευδ εικνα της φυσικς σαρκος δι τς το γου Πνεματος πιφοιτσεως γιαζμενον, θειον σμα εδκησε γνεσθαι, μεσιτεοντος το ν μετενξει κ του κοινο πρς τ γιον τν αναφορν ποιουμνου ερως. (в) λοιπν κατ φσιν μψυχος κα νοερ σρξ του Κυρου χρσθη Πνεματι γω τν θετητα ωσατως κα — θεσς ρτος πληρθη Πνεματος γου σν τω ποτηρω του — αματος. [Μansi XIII, 264 АВС]. 133 Εφρανθτωσαν κα γαλλισθωσαν και παρρησιαζσθωσαν ο τν αληθ το Χρστου οκνα ειλιχρινεσττη ψυχ ποιουντες και ποθουντες κα σεβμενοι. Mansi XIII, 261. 134 |
| 1312 См.: Severus of Antioch. Letter 15. To Thomas the syncellus, on natures and hypostases//PO. Vol. 12. Fasc. 2. P. 38–39. В «Послании к Марону чтецу» Севир также утверждает, что сила «соединения» (; y), не допуская смешения, сохраняет соединенных от беспорядка и служит причиной того, что оба элемента соединения существуют, «в одном лице, в одной ипостаси и в одной воплощенной природе Слова» ( b-a qnm w-a parf w-a kyn d-mel da-massar) (см.: Letter 9. To Maron the reader//PO. Vol. 12. Fasc. 2. P. 28). Точка зрения Ж. Лебона, впрочем, может быть признана, по крайней мере, отчасти правильной в отношении Иоанна ФилопонА.В отличие от Севира, в формуле «единая природа Бога Слова воплощенная» Филопон под природой действительно понимал только природу божественную, но, исходя из концепции частных сущностей (природ), рассматривал эту природу не как общую природу божества в Ипостаси Слова, а как частную природу ЛогосА.В «Арбитре» Филопон отрицает, с одной стороны, «воплощение общей для Святой Троицы умопостигаемой природы божества» (ο… τν κοινν π τς γας Τριδος νοουμνην τς θετητος σεσαρκσθαι), а, с другой, соединение с Богом Словом «общего логоса человеческой природы» (τν κοινν τς νθρωπεας φσεως λγον). В противном случае, считает Иоанн, пришлось бы признать либо воплощение всех Лиц Троицы, либо соединение со Словом всех без исключения людей. Далее Филопон разъясняет, что в формуле «единая природа Бога Слова воплощенная» (μαν φσιν το Θεο Λγου σεσαρκωμνην) под природой он понимает «природу общего божества в ипостаси Слова» (τν ν τ ποστσει το Λγου τς κοινς θετητος φσιν), т.е. «общий логос природы божества» (τν κοινν τς θεας φσεως λγον), ставшей «собственной» (διον) природой Слова. Согласно Филопону, прибавление «Бога Слова» четко отличает эту природу от природы Отца и Святого Духа и позволяет говорить, что именно «природа Бога Слова воплотилась» (σεσαρκσθαι… το Θεο Λγου τν φσιν). С этой частной божественной природой соединилась человеческая природа, которая также представляет собой «частное существование» (τν μερικωττην… παρξιν) (см.: Ioannes Damascenus. De haeresibus... 1981. Bd. 4. S. 52. 79–53. 92). |
| Κανν ες Προφτας κα Μρτυρας, δ γ χος πλ. δ Ερμς στερεσας Λγ τος ορανος, κα τν γν π δτων δρσας πολλν, στερωσν με πρς μνον, τς δοξολογας σου Κριε. Τς μυσαρς θυσας ο θλητα, στερροττ γνμ, ποσεισμενοι, θυσ καθαρωττ, Λγ τ τυθντι γεγνασιν. νανεοντες λγοις ερουργος, τος παλαιωθντας, παντοοις παθμασι, το ναπλσαντος κσμον, θεοι Μαθητα πεφνθητε. τος Προφταις πρτερον προφανς, δεδομνη χρις, το Παναγου Πνεματος, τος σκητς π σχτων, θεων χαρισμτων νπλησε. Νεκρσιμον Χορος γοις με σνταξον Θες, τος πιστς το βου, μεταχωρσαντας, κα Παραδεσου πολτας, ποησον δι φατον λεος. Θεοτοκον μηδαμο χωρομενος ησος, στενοχωρτως, τν σν κατκησεν, γιασμνην γαστρα, χραντε Παρθνε, κα Κριος. Κανν Νεκρσιμος, δ γ χος πλ. δ Ερμς Ορανας ψδος, ροφουργ Κριε, κα τς κκλησας Δομτορ, σ με στερωσον, ν τ γπ τ σ, τν φετν κρτης, τν πιστν τ στριγμα, μνε φιλνθρωπε. Καθαρθντες τς πλαι, προγονικς πτσεως, δι το Βαπτσματος κα τς ναγεννσεως, εθροις αμτων τε, τος αυτν αντισθντες, τ Χριστ Μακριοι, συμβασιλεετε. νεκρς κουσως, κατατεθες μνματι, κα τος κατοικοντας ν τφοις νακαλομενος, Στερ εδκησον, ος ξ μν προσελβου, ν σκηνας Δικαων σου, τοτους αλζεσθαι. π τς εσπλαγχνας, τς θεκς Δσποτα, κα τς συμφυς νοουμνης σου γαθτητος, παρακαλομενος, μαρτημτων τν λσιν, παρασχν τος δολοις σου, Στερ νπαυσον. Θεοτοκον Σαρκωθες κ γαστρς σου, κα γεγονς νθρωπος, διαφερντως πρχων, μνος φιλνθρωπος, σζει τν νθρωπον, κ τν πυλν το θαντου, Θεομτορ χραντε, μνη πανμνητε. Κανν ες Προφτας κα Μρτυρας, δ δ χος πλ. δ Ερμς Εσακκοα Κριε, τς οκονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα δξασ σου τν Θετητα. πελθντες τ στδιον, τ τς μαρτυρας, ζοντι πνεματι, θλητα θεομακριστοι, τν λδη πλνην, κατεφλξατε. Τος σους σου Κριε, κα τος ερρχας, λαμπρς δξασας, τοτων θεαις παρακλσεσι, κοινωνν με δξης, τς σς ποησον. το θεου ππνοια, Πνεματος Προφτας, καταλαμπρνασα, Γυναιξν σχν δεδρηται, το χθρο λσαι τ φρυγματα. Νεκρσιμον Συγχορεειν ξωσον, πσι τος γοις, ος περ μετστησας, περγαθε οκτας σου, ν σκηνας γων, δυσωπομενος. Θεοτοκον Νμου θεου τν προχον, φσεως νομμων, νευθεν ττοκας, ναπλττοντα Πανμωμε, τν βροτν τν φσιν, λισθσασαν. |
| Κανν Σταυρσιμος, δ η χος πλ. δ Ερμς Ελογετε Παδες, τς Τριδος σριθμοι, Δημιουργν Πατρα Θεν, μνετε τν συγκαταβντα Λγον, κα τ πρ ες δρσον μεταποισαντα, κα περυψοτε, τ πσι ζων παρχον, Πνεμα πανγιον ες τος ανας. Ελογετε Ξλον, δι ο πσα φνισται, ν δμ δολα ρ φυεσα, βρσει πονηρ το Ξλου, κα Χριστς ψοται περγαθος, νυψωθναι ν τοτ θελουσως, αρετισμενος δι εσπλαγχναν. ερς δλου, ναλλξ οδιμος, πευλογν γγνους ποτ, τν τπον το γιασμνου Ξλου, δι ο ελογα πσι δεδρηται, τος κατηραμνοις, κακστ το ξλου βρσει, κα λισθσασι κακν ες βθη. νορθοται παν, τ νθρπινον Δσποτα, σο ρθωθντος π το Σταυρο, κα στφος, ππτει πονηρν δαιμνων, κα τ διεσττα νωσιν δχεται, κα περυψοται τ κρτος τς ξουσας, κα τς δυναστεας σου ες τος ανας. Μαρτυρικ Μακαραν δξαν, κα τρυφν διρρευστον, κα φωταυγ σκηνματα νν κληροσθε, θεοι θλητα Κυρου, κα τας οραναις σκηνοσθε Τξεσι, κα τν οιδμων λπδων μν τ πρας, νν κατειλφατε ν εφροσν. μν νδρεα, πρ λιον λαμψε, φωτοειδες Χριστο θλητα, κα πσαν, τν το διαβλου πλνην, θεκ δυνμει ναπημαρωσε, κα πιστν καρδας Μρτυρες εσεβοφρνων, φωταγγησεν ες τος ανας. Θεοτοκον Νοητν νεφλην, κα σκηνν γισματος, θρνον Θεο κα πλην φωτς λυχναν, κα νατολν το Λγου, ο πιστο σε πντες κατονομζομεν, πναγνε Παρθνε το πντα τεκτηναμνου, Μτηρ πρχουσα ελογημνη. Κανν τς περαγας Θεοτκου, δ η χος πλ. δ Ερμς πταπλασως κμινον, τν Χαλδαων Τραννος, τος θεοσεβσιν μμανς ξκαυσε, δυνμει δ κρεττονι, περισωθντας τοτους δν, τν Δημιουργν κα Λυτρωτν νεβα· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος ανας. Φωτς δτου γγονας, νδιατημα Πναγνε, τας τς παρθενας, καλλονας στρπτουσα, κα πντας κατηγασας, τος Θεοτκον σε ληθ, καθομολογοντας κ ψυχς κα βοντας· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. Λγον Θεο τν ναρχον, κα Πατρ συννοομενον, τν κ το μ ντος, Πατρικ βουλματι, τ πν συστησμενον, θεοπρεπς γεγννηκας, σρκα γεγοντα διμς τος νθρπους· δι σε Θεοτκον, ρθοδξως φρονομεν, Χριστν περυψοντες, ες πντας τος ανας. ερωτρα πφηνας, Θεοτκε πανμωμε, τς περκοσμου, τν γγλων τξεως· τν τοτων γρ ττοκας, Δημιουργν κα Κριον, κ Παρθενικς πειρογμου νηδος, ν δο τας οσαις, συγχτως, τρπτως, μι δ ποστσει, Θεν σεσαρκωμνον. Νενεκρωμνην Πναγνε, τν ψυχν μου τος πτασμασι, κα κατεφθαρμνην, οβλοις δγμασι, Θεν τν δυνμενον, ζωοποιεν τ σμπαντα, πειρογμως πρ φσιν τεκοσα, νστησον βοσαν· ερες ελογετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος ανας. |
| πορεα πρς τν δημιουργαν μις νιαας κκλησας τς Ερπης ς παρδειγμα τς πλον πιτυχος φαρμογς το περκρατικο συστματος πολιτικς συνεργασας παρουσιζεται τι εναι Ερωπακ νωση, στν πικρτεια τς ποας ερσκεται πλειοντητα τν κατ τπους ρθοδξων κκλησιν, γι’ ατ κα λονα περισστερο τ πρτυπο τς διορθοδξου συνεργασας στ πλασια τς ΕΕ πηρεζεται π τν περαιτρω νταξιακ πορεα στν Ερπη. δ κα χρνια, πολλο ρθδοξοι θεολγοι συνηγορον πρ τς τροποποισεως τς διαρθρσεως τς ρθοδξου κκλησας στν Ερπη. Κα μως, δν πεθει -κατ πντα τουλχιστον- συλλογιστικ τους. πικαλομενοι τ συναφ πολιτικ φιλοσοφα παραλληλζουν τ σστημα τν κυραρχων θνν-κρατν μ ,τι ποκαλον «θνικς κκλησες», στς ποες κατ καννα συγκαταλγονται λες ο κατ τπους κκλησες, πο δημιουργθηκαν κτς τν πλαισων τς ρχαας Πενταρχας, συμπεριλαμβανομνης χι μνο τς κκλησας Κπρου λλ κα τς Ρωσικς κκλησας, τν ποα ο Πατριρχες τς νατολς ταν κενοι πο τν νταξαν κποτε στν νανεωμνη Πενταρχα. πορεα πρς τν περαιτρω ρευστοποηση τν πολιτικν κα κρατικν συνρων στν Ερπη γερει τ ρτημα γι τ ναπφευκτο τς ξαφανσεως τν διοικητικν ρων κα τν κκλησιν. πειδ στν Ερπη ν λγ πολιτικ διαδικασα συνοδεεται π τ δημιουργα κα νσχυση νς περεθνικο κντρου ξουσας π τ μορφ τς «γραφειοκρατας τν Βρυξελλν», ρλος τς ποας γκειται στν λεγχο τς νταξιακς διαδικασας, συναφ προβλματα πρκειται ν ντιμετωπσουν κα ο ρθδοξες κκλησες τς Ερπης, ο ποες καλονται πσης ν συγκροτσουν να παρμοιο πρ-κκλησιαστικ ργανο λγχου κα διοικσεως. ς να νδεικτικ παρδειγμα τς σχετικς δημσιας συζητσεως θ παραπμψουμε στ πρακτικ το συνεδρου «κκλησιολογα κα θνικισμς στ μεταμοντρνα ποχ», πο διεξχθη τν Μιο το 2012 στν Βλο. Διευθυντς τς καδημας Θεολογικν Σπουδν Βλου, Παντελς Καλατζδης, ναρωτιται μεσα «μπως λθε καιρς ναθεωρσεως τν ρχν τς κκλησιαστικς συντκτης ρωτ: «μπως λγω τς παγκοσμιοποησης, τς πολυπολιτισμικτητας κα τν ερτερων οκονομικν, πολιτικν κα μεταεθνικν σχηματισμν (post-national configurations), θ πρπει … ν μιλσουμε γι τ [νο] κκλησιολογικ παρδειγμα, μις κα τ σημεριν, πο δν εναι παρ μα λλοιωμνη κα ξεπερασμνη κδοχ το ατοκρατορικο κα το θνικο [παραδεγματος], μοιζει ν εναι ναντστοιχο πρς τ σημεριν κκλησιαστικ κα πολιτικ |
| Την εισγηση, κεμενο της οποας ακολουθε παρακτωανγνωσε ο αρχιμανδρτης Σεραφεμ Γκβρικοφ. ρθδοξη Καθολικ κκλησα βρσκεται σμερα σ κατσταση διχαστικς κρσεως, ξαιτας το Οκρανικο κκλησιαστικο Ζητματος, πο δημιουργθηκε μ τν αθαρετη κα ντικανονικ παραχρηση π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «Ατοκεφαλας» σ σχισματικς δομς τς Οκρανικς κκλησας, κα ν γνο το ρθοδξου Ρωσικο Πατριαρχεου, πο εναι μητρα κκλησα τς, κατ Οκρανα, ρθοδξου κκλησιαστικς παρχας. βασικ προβληματικ, ποα πρκειται ν μς πασχολσει στν ρευνα ατ, εναι, ν ρθ λανθασμνα παραχωρθηκε τ «Ατοκφαλο» στν Οκρανα. Προτο, μως, προβομε στ διαπραγμτευση το παρντος θματος, ασθανμαστε τν νγκη ν δηλσουμε ξ ρχς, τι βαθτατα σεβμαστε κα τιμομε τ σεπτ Οκουμενικ Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως. Γι τ μοναδικ κα νεπανληπτη προσφορ της στ «Μαν, γαν, Καθολικν κα ποστολικν κκλησαν. ς Προκαθμενος το Πρτου Θρνου τς ρθοδξου Καθολικς κκλησας κστοτε Οκουμενικς Πατριρχης εχε, χει κα πντοτε θ χει τ κανονικ δικαωμα: α. Τς τιμητικς προεδρας λων τν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν, ς «πρτος μεταξ σων» (primus inter pares), β. Το συντονισμο τν ρθοδξων κκλησιν σ κρσιμα θματα διορθοδξου νδιαφροντος, γ. Τς κφρσεως κα λοποισεως τν ποφσεων, πο χουν ληφθε, μετ π Πανορθδοξη Σνοδο Σναξη τν ρθοδξων Προκαθημνων, δ. Τς χορηγσεως Ατοκεφαλας κα Ατονομας, π την προπθεση τς συναινσεως κα γκρσεως τν λοιπν ρθοδξων Ατοκεφλων κκλησιν, κα ε. Τλος, Οκουμενικς Πατριρχης, ς Πρωτθρονος Προκαθμενος τς ρθοδξου κκλησας, εναι διαχρονικς φλακας κα γγυητς, τσο τς κανονικς τξεως, σο κα τς αθεντικς λειτουργας το ρθοδξου Συνοδικο, Δημοκρατικο Συστματος. ποιαδποτε παρερμηνεα κα ππειρα μετατροπς τν πι πνω τιμητικν πρεσβεων το Οκουμενικο Πατριαρχεου σ «πρωτεο ξουσας» λλοινει τν ρθδοξη κκλησιολογα, καταργε τ Συνοδικ Δημοκρατικ Σστημ της κα εσγει μα μοναρχικ ξουσα παπικο τπου, μ τν Οκουμενικ Πατριρχη ν μετατρπεται σ Ππα τς νατολς, πο θ κφρζει «π καθδρας» (ex cathedra) τν ρθδοξη κκλησα, χωρς τ γνμη τν λλων ρθοδξων Προκαθημνων. Σ μα ττοια περπτωση, κθε πσκοπος τς ρθοδξου κκλησας δν μπορε ν μνει ψυχρς κα διφορος, λλ φελει ν μετασχηματζει τν παθητικ του γωνα σ νεργ πευθυντητα κα ν ψνει τ νστημ του, κα μ δηγ τν ρχιερατικ του συνεδηση ν γωνζεται, χωρς σκοπιμτητες κα φοβες, νντια σ κθε αθαιρεσα, πο πιβουλεεται τ Συνοδικτητα τς ρθοδξου κκλησας, πειλντας μ διχασμ τν Οκουμενικ ρθοδοξα. |
| Κα, μως, γνωρζουν καλς (πς χι;), τι σμφωνα μ τς προσυνοδικς διαδικασες (α) τ θμα τς ατοκεφαλας δ ν θ συνεζητετο στ Κολυμπρι, κα (β) χοργηση ατοκεφαλας δ ν εναι προνμιο μνο το Οκ. Πατριαρχεου, λλ γνεται κοιν συναινσει λων ρα, χι ς πλυση κκρεμος ζητματος, λλ’ ς κδκηση κατ τν μ συμμετασχντων Ρσσων, προβλλεται π τν προλαλσαντα Μητροπολτη λεξανδρουπλεως μονομερς κα παρ’ νοραν νακρυξη το Ατοκεφλου τν σχισματικν τς Οκρανας π τν κ. Βαρθολομαο! Καταστσαμε, λπζουμε, εκρινς, τι εροκανονικ (κα δογματικ) παρανομα τς οκρανικς ατοκεφαλας, ξυπηρετε τ μακρπνοα, ξνα κα χριστιανομχα, μερικανικ συμφροντα κα σχδια γι γεωπολιτικ ποδυνμωση τν μοδξων κα μοεθνν Κρατν Ρωσσας-Οκρανας. Τ κκλησιαστικ καθκοντ μας, ς ρθοδξων Ρωμην, εναι διττ ναντι τς δικουμνης ληθεας στν Οκρανα: φορον (1) κα στν τρηση τς ερς κκλησιαστικς τξεως κα το Δγματος (2) κα στν προσπιση τν ατονοτων δικαων νς μοδξου Γνους ναντι τν πιβολων ντιχρστων. ς χουμε π’ ψιν μας, ο ληθς ρθδοξοι, τι πισθεν τς ψυχρς εγενεας τν μερικανν (κα λοιπν συμμαχικν) διπλωματν κα πιλκτων πρακτρων, ποκρπτεται κυνισμς κα βαθει κα γγενς των ποστροφ πρς τν ληθ ρθοδοξα (χι κενην τν προσκυνημνων πισκπων), διτι ατ σπζεται σχματα βου κα πολιτικς θεολογας πο ατο κ προοιμου (λγ «ομανισμο») πορρπτουν, πως τν συναλληλα κκλησας κα συναλληλα τν ποα προσπαθε ν ναστσει Ρωσσικ μοσπονδα. μερικανικ κουλτορα, τν ποα διοχτευσαν σσσωμη στν λληνικ κοινωνα ο μεταπολιτευτικς («δεξις» κα «ριστερς») κυβερνσεις, πρξε καταλτης κα πιταχυντς τς κπορνεσεως τν θν μας Εναι ο μερικανικς Πρεσβεες, πολ νδεικτικς, κενες πο νθαρρνουν κα χρηματοδοτον τς παρελσεις κιναδων στς ρθδοξες Χρες, χωρς ν διαμαρτρονται ο εχαρστως συνευωχομενοι μ μερικανος διπλωμτες κκλησιαστικο εναι κοινς ερωπακς κα μερικανικς «πολιτικς πολιτισμς» κενος πο πιτσσει κα προωθε τ οδετερθρησκον τς Πολιτεας, τς Παιδεας κ.λπ. λλ, εναι Οκουμενικς μας Πατριρχης κενος πο δηλνει, ες νειδος τς κκλησας μας, τι «τ Πατριαρχεον μας κα μερικ πηρετομε τ δια δανικ δικαιοσνης, λευθερας, λες τς μεγλες θικς κα πνευματικς ξες πο σχουν διαχρονικς κα παγκοσμως» ν ποτ δν βρκε ν πε να καλ λγο γι τς σισφειες κκλησιαστικς προσπθειες θρησκευτικς φυπνσεως στν ταλαιπωρημνη π τν θεα το 20ο ανος ρωσσικ κοινωνα. |
| Συνεπς, τθενται δο καριας σημασας ζητματα: 1. φο δν πρχει καταδκη κατ το “πισκπου” Μακαρου (Maletic), ναντον ποις καταδικαστικς ποφσεως σκησε κκλητο προσφυγ νπιον το Οκουμενικο Πατριρχου; Κα κολοθως, ποι καταδικαστικ πφαση ναρεσε Πατριαρχικ κα Συνοδικ πφαση τς 11.10.18; 2. Πτε κα μ ποι κανονικ χειροτονα ες πσκοπον πκτησε Μακριος τν « ρχιερατικ βαθμ »; Πτε το στερθηκε ποιος « ρχιερατικς βαθμς » εχε ποκτσει γι ν ποκατασταθε τρα μ τν πφαση το Πατριαρχεου; Μ ποι τρπο ερ Σνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχεου « ποκατστησε ες τν ρχιερατικ βαθμ » τν Μακριο; Εναι δυνατν μα Συνοδικ Πατριαρχικ πφαση π κκλτου προσφυγς ν συμπληρνει τν λλειψη ποστολικς Διαδοχς σ πισκοπικ χειροτονα; π πτε ες τς « κανονικς προνομας το Πατριρχου Κωνσταντινουπλεως πως δχηται κκλτους προσφυγς ρχιερων κα λλων κληρικν κ πασν των Ατοκεφλων κκλησιν » περιλαμβνεται κα θεραπεα τς λλεψεως ποστολικς Διαδοχς σ πισκοπικ χειροτονα; πως προκπτει π τν συνημμνο πνακα, ο πσκοποι τς UAOC (πο συμμετχουν σ ποσοστ 30% στν Σνοδο τς νας “ατοκφαλης ” κκλησας τς Οκρανας) λκουν τν χειροτονα τους π δο πρσωπα: π να καθηρημνο κα να ατοχειροτνητο! Τν καθαιρεθντα πρην πσκοπο Τζν Bodnarchuk κα τν ατοχειροτνητο τσαρλατνο Victor (Vincent) Chekalin, ο ποοι τ 1990 “χειροτνησαν” τος πρτους “πισκπους” θεμελινοντας τ σχισματικ μδα κα τν ντικανονικ –νευ ποστολικς Διαδοχς– εραρχα τς UAOC. Πι συγκεκριμνα: ΤΖΟΝΤ BODNARCHUK ταν πσκοπος Ζυτμιρ το Πατριαρχεου Μσχας, στ ποο κα χειροτονθηκε κανονικς πσκοπος στς 23.10.1977. Τν χειροτνησε Μητροπολτης Κιβου Φιλρετος (Denisenko) κα λλοι πσκοποι τς Οκρανικς κκλησιας πο ταν σ κανονικ κοινωνα μ τ Πατριαρχεο τς Μσχας κα λες τς ρθδοξες κκλησες. μως ποσχσθηκε π τν κκλησα του κα τσι στς 14.11.1989 καθαιρθηκε μ πφαση τς Συνδου το Πατριαρχεου Μσχας. Οδποτε σκησε τν κκλητο προσφυγ. Συμμετεχε στ σχισματικ μδα τς UAOC κα ντας καθηρημνος μαζ μ τν Vincent Chekalin χειροτνησαν τος πρτους “πισκπους” στ σχσμα τς UAOC. Τ 1992 ζτησε π τ Πατριαρχεο Μσχας ν πανλθει στ Ρωσικ κκλησα, λλ τ 1993 ντχθηκε στ σχισματικ μδα « Οκρανικ ρθδοξη κκλησα το Πατριαρχεου Κιβου » (UOC-KP) μ γτη τν Φιλρετο (Denisenko). |
| Кроме отлучения, удаления, отторжения, анафема еще означает вечную гибель. Так апостол Павел заявляет, что он сам желал бы быть анафема за братьев своих, родных ему по плоти Златоуст толкует это послание ап. Павла в смысле вечной гибели и пишет: " Потому-то и терзаюсь, говорит апостол, и если бы можно было быть исключенным из лика Христова, а отчужденным не от любви Христовой (да не будет этого, потому что он и делал это из любви ко Христу), но от блаженства и славы, я согласился бы на это, под тем условием, чтобы мой Владыка не подвергался хуле... я с удовольствием лишился бы царства и неизреченной той славы и потерпел бы все бедствия " В других своих сочинениях Златоуст объясняет, что в упомянутом апостолом месте слово анафема употреблено в смысле вечной гибели. В книге или словах о священстве Златоуст говорит об ап. Павле: " после таких подвигов, после бесчисленных венцов, он желал бы низойти в геенну и быть преданным вечному мучению (ες γενναν πελθεν χα αωνψ παραδοθναι κολσει), лишь бы только... спаслись и обратились ко Христу иудеи " После этого нам ясно теперь, что такое анафема. В правилах нам придется встречаться с этим словом, и мы всегда будем под ним разуметь окончательное отлучение от церкви, последствием которого является вечная гибель. Примечания: 1. Свой сербский перевод этого правила и, следовательно, дальнейшие свои толкования автор делает на основании текста Аф. Синтагмы и Беверегия. Поэтому мы приводим здесь греческий оригинал этого правила. Ωρισαν ο εν Κωνσταντινουπоλει συνελθоντες γιοι πατρες, μη θετεσθαι την πστιν τν πατρων τν τριακοσων δεκαοκτ, τν " εν Νικαα τς Βιθυνας συνελθоντων λλ μνειν κινην κυραν, και ναθεματισθναι πσαν ιρεσιν κα δικς τν τν Ενομιανν, ετ " ον Εδοξιανν, κα τν τν μιαρεων, ετ ον Πνευματομχων, κα τν τν Σαβελλιανν, κα τν τν Μαρκελλιανν, κα τν τν Φωτεινιανν, κα τν τν πολλιναριστν (II,165). 2. Philostorgii, Hist. eccl. lib.VIII, cap.18. - Об истории Филосторгия, разделенной на 12 книг и доходящей до времени импер. Гонория, Кэв замечает, что ей нельзя во всем верить, так как и автор ее был заражен ложным учением Евномия. G. Cave, Scriptorum eccles. historia literaria. Genevae, 1705, pag.264-265. Патр. Фотий (Biblioth. cod.40 [Migne, s.g., t.103, col.72-73] дает из нее выписки, характеризующие арианское освещение исторических событий. См. В.В. Болотов, Лекции по истории древней церкви (СПб. 1907. I), стр. 160-1. Имея в виду упомянутые суждения об истории Филосторгия, автор и делает на нее ссылки. Ред. |
| 1. Οκρανα πγεται κανονικ στ Οκουμενικ Πατριαρχεο στ Πατριαρχεο τς Ρωσας; 2. Δικαιοται τ Οκουμενικ Πατριαρχεο ν χορηγε τ Ατοκφαλο; κα 3. Σ ποιος δθηκε ατοκεφαλα; Α πγεται Οκρανα στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Θρνου; Τ ζτημα ν κκλησα τς Οκρανας πγεται στ Οκουμενικ Πατριαρχεο εναι κομβικς σημασας, διτι σ ντθετη περπτωση τ Πατριαρχεο δν χει κανονικ δικαωμα ν παρεμβανει σ δικαιοδοσα λλης τοπικς κκλησας, διτι ττε διαπρττει σοβαρ κανονικ δικματα (εσπδηση κ.. ) πο καταδικζονται π πολλος ερος καννες (Β-2, Γ-8, Πενθκτης-39, ντιοχεας-13, -22, Σαρδικς-3 κ..) κα σνολη τν κκλησιαστικ παρδοση. σφαλς, ρχικ π το βαπτσματος τν Ρς στ Κεβο στν ποταμ Δνεπερο, τ 988 μ.Χ., περιοχ τς Οκρανας, «Μητρπολη Κιβου», λεγομνη «Μικρ Ρωσα», πως κα λη Ρωσα, παγταν στ δικαιοδοσα το Οκουμενικο Πατριαρχεου. ργτερα, τν 17ο α. Πατριρχης Διονσιος Δ κατπιν ατματος τν Ρσων γεμνων κα, κολουθντας τν ρχ το σεβασμο τς ντητος τν ρωσικν λαν, τν ποα ρχ τρησαν λοι ο ρθδοξοι Πατριρχες Κωνσταντινου-πλεως, κχρησε τν Οκρανα στ δικαιοδοσα τς κκλησας τς Ρωσας. Εναι ξιο πισημνσεως τι ο πρτοι Πατριρχες Κωνσταντινουπλεως πο προσπθησαν ν διασπσουν τν κκλησιαστικ ντητα Μικρς κα Μεγλης Ρωσας ταν ο λατινφρονες ωννης Καλκας κα Γρηγριος Μμας τν 14-15ο α . Τελικ τ κατφεραν (;) τν 21ο α… πως χουμε καταδεξει σ πρσφατη ργασα μας, σμφωνα μ τ πσημα στοιχεα, γγραφα κα κδσεις, κμα κα το δου το Οκουμενικο Πατριαρχεου πο χουν κδοθε π τ δικ Του ν Κωνσταντινουπλει «Πατριαρχικν Τυπογραφεον», σμφωνα με μελτες στελεχν κα συνεργατν το Οκουμενικο Πατριαρχεου (ρχειοφλακας το Οκ. Θρνου Κ. Δελλικνης, π. Θ. Ζσης, Β. Σταυρδης, Βλ. Φειδς, Γρ. Λαρεντζκης), καθς κα πσημα διατυπωμνες θσεις το δου το Οκουμενικο Πατριρχου Βαρθολομαου (πιστολς, μιλες) , προκπτει τι δια κκλησιαστικ κα κανονικ συνεδηση το Οκουμενικο Θρνου τος τελευταους τρεισμισι ανες μχρι κα τ 2018, δν θεωροσε ς κανονικ του δαφος τν Οκρανα, τν ποα ναγνριζε μ τν πλον πσημο κα σαφ τρπο τι πγεται στν κανονικ δικαιοδοσα το Πατριαρχεου τς Ρωσας, τ ποο σκοσε τν πλρη κανονικ δικαιοδοσα του σ λα τ ζητματα τς κκλησιαστικς ζως . |
|
|
