| ιβ´. Περ τς κολουϑας τς ντης ρας κα το σπερινο μνου κα τν ποδειπνων Τν δ ντην κατ τς προλοβοσας ρας ψλλεσϑαι χρ· κα τν σπερινν δ μνον το συναξαρου διταξις πως φελει γνεσϑαι ριδλως παρστησιν, ατν τε τν παννυχδα κα καϑεξς συνημμγως, ς κα τ πδειπνα μετ τ δεπνον, ν ος κα γονυκλιτον κατ τν τπον, πτε μ ορταστον. ορτν δ λγομεν Τρτην κα Πμπτην μραν, ν ας κα «Θες κριος» κατ τν ρϑρον ψλλειν φελομεν, το λληλοια ψαλλμενου, γουν ναλλασσομενης τς Δευτρας κα τς Τετρδος κα τς Παρασκευς. κα το ποδεπνου δ ψαλντος, το τε ερως τν συνϑη πειπντος εχν, ππτειν μς π γνυ χρ, καϑπερ ν τ τλει τς πρτης ρας, κα τ προεσττι τ ος ποκλνειν καλν λγοντι «Συγχωρσατ μοι ν κυρ, δελφο· μαρτον γρ κα ργ κα λγ κα κατ δινοιαν», κα μς διδναι ατ τν συγχρησιν λγοντας· « ϑες συγχωρσει σοι, πτερ " · λλ κα ξαιτεν ατκα τατην παρ’ κενου προστιϑντας· «Συγχρησαν κα μν ατς, τμιε πτερ· μρτομεν γρ κα ργ κα λγ κα κατ δινοιαν». ετ’ αϑις πεχεσϑα τε μν κενον κα λγειν· « ϑες δι’ εχν τν γων πτερων συγχωρσει πσιν μν». οτω τε νισταμνους κα τν προσκουσαν προςκνησιν ατ πονμοντας ν τος κελλοις πιναι τν νυκτερινν μν κολουϑαν κατ τν τπον κτελοντας κα οτως λους εχαριστας γινομνους κα εφροσνης πνευματικς φ’ πνον τρπεσϑαι, χρις ν το ρολογου φροντζων τν ρμζουσαν κεϑεν ραν μαϑν, τ προεσττι 65 κα τν προσκουσαν ξ κενου λαβν εχν, ετα κα γεγωνοτρ φων τ «Ελογετε, γιοι», ερϑμως κεκραγς 66 , κροσας τε τηνκατα κατ τ ϑος τ σμαντρον κα φτα πσι διδος ξεγερε πρς λειτουργαν μς, τς μεσονκτου κολουϑας ν τος κελλοις μν ψαλλομενης (στι δ τ τρα καϑσματα, τ νατον, τ ξκαιδκατον κα τ κτωκαιδκατον), ν δ κα ατς ψαλεται πντως, ποιν κα τν φειλομνην το ναο φωταψαν. ιγ´. Περ τς κολουϑας το ρϑρου Κα οτω τ μγα σμαντρον διασημνας, πρς δ κα τ χαλκον, καλσει πντας μς πρς τν ωϑινν δοξολογαν, σπερ τν ναρξιν οτω δον ποιεν. |
| κα επον τ πατρ το παιδου· Λβε τοτον κα πγαγε ες τν οκν σου κα μηκτι νγκς ατν ες τ μοναστριν μου 280 . π ττε ον οκτι ϑεασμην τν παδα. γνος δ τοτο χϑρς πλϑ μοι σφοδροτρως κα ϑερμτερον 281 κα δριμτερον κα τν μορφν το παιδς τ νο μου νετπωσε κα τ εδωλον ατο κα τ πλσμα ατο κα τν εκνα ατο προσεκλλησε τ καρδ 282 · κα βιαζμενος οκ σχυον 283 ποσπασϑναι κα χωρισϑναι το παμμιρου κα φιδους πϑους, λλ κα ν τ εχεσϑαι κα ψλλειν κα γρυπνεν κα ν τ ναγνσει εχον νεργοντ μοι τν πονηρν συνδτην, τν δαμονα τς ασχρς πιϑυμας κπορϑοντ με κα στρεβλοντα τ πϑει κα καταδαμζοντ με 284 . νστευον, ξραινον τ ϑλιν μου σμα, δκρυον, στναζον, βρυχον τος δντας μου ρυμενος 285 , κονδλους παρεχον κατ τς κεφαλς μου· βδ τος πδας μου μετ ϑυμο τυπτον κα τ κακν οκ φστατο, λλ κα μλλον τ μριν μου πυροτο κα πανστατ μοι κα πσταζε σταγνας βορβρου, στε μολνεσϑαι τος μηρος μου τ καϑρτ γρτητι. χρνου ον οκ λγου τοτοις παρελϑντος, τε πγνων κα οκτι νμισα λεηϑναι 286 , παρ’ λπδα πεκμφϑη τν λων ϑες ες τ λεσα με 287 · κα πϑλεψεν ες τν ταπενωσιν τς ψυχς μου κα πλλαζ με το σκοτεινο νφους κενου, κα λευϑρωσ με το λεϑρου πειρασμο, κα οτως ναπνεσας ηχαρστησα κα εχαριστ κα μχρι τς τελευτς μου εχαριστσω Χριστ τ ϑε μν 288 . οκον τ συμβντα Ετροπ 289 τ ενοχ, τ πρεσβυτρ κα γουμν, διδασκαλα γινσϑω τν λεγντων, τι Μετ 290 γυναικν καϑεδομεν κα μετ παδων συνδιγομεν κα οδν 291 βλαπτμεϑα». κα τ λγω μετ γυναικν κα παδων; κα ες ατ τ λογα ζα πολλκις πολεμομεϑα, κα τοτο π πολλν ξομολογησαμνων μν σμεν κα π το νν ηϑσεσϑαι μλλοντος· τι ποτ πρεσβτερος τν Κελλων λϑεν κ το ρους τς Νητρας καϑμενος ν ϑηλε κα πστειλε πλιν ατν μετ το δου μαϑητο, κα κατ τν δν πολμησεν ατν διβολος ες τν νον τν ϑλειαν κα κατνεγκεν ατν πτκις το μαρτσαι μετ’ ατς· κα γωνιζμενος δελφς ποει εχν κα νρχετο κα οτως ποιν πδωκε τν νον κα πστρεψε πρς τν πατρα ατο κα ν τ πρσωπον ατο τεταραγμνον. |
| κα γρ ο πνσοφοι κα ϑεοι διδσκαλοι ν τος κανσιν ατν οτωσ κατ μα διεξιντες λγουσιν· «Ε τις πσκοπος πρεσβτερος δικονος, ναγνστης ψλτης τν γαν Τεσσαρακοστν ο νηστεει Τετρδα Παρασκευν, καϑαιρεσϑω, κτς ε μ δι’ σϑνειαν σωματικν μποδζοιτο· ν δ λακς , φοριζσϑω» 72 . κα ες τς διατξεις δ τν γων πατρων μετ τ νομοϑετσαι τν τν γων ποστλων νηστεαν λγουσιν, τι «μετ δ τν νηστεαν τατην πσαν Τετρδα κα Παρασκευν προστσσομεν μν νηστεειν κα τν περσσειαν μν τος πνησιν πιχορηγεν». κα ν τ Λαυσακ γγραπται, τι επεν γιος πολλ· «Τς καϑολικς νηστεας μ ξεναι λειν νευ πσης νγκης· ν γρ τ Τετρδι Χριστς παραδδοται κα ν Παρασκευ σταυροται. ον λων τατας συμπαραδδωσι τν σωτρα κα συσταυρο». κα τς ν Γγγρ συνδου κανν στι δωδκατος λγων οτωσ· «ε τις τν σκουμνων χωρς σωματικς νγκης περηφανεοιτο κα τς παραδεδομνας νηστεας ες τ κοινν κα φυλασσομνας π τς κκλησας παραλει, ποικουροντος ατ τελεου λογισμο, νϑεμα στω» 73 . κα ν τ περ πστεως λγ κ τν Παναρων το γου πιφανου οτως γγραπται 74 · «Δι’ λου μν το τους νηστεα φυλττεται ν τ γ Καϑολικ κκλησ, φημ Τετρδα κα πρ σαββτων ως ρας ντης, δχα μνης τς Πεντηκοστς». κα σοφς κα μγας ϑανσιος 75 ν τ συντγματι ατο οτως ριδλως φησ· «Μ παρβαινε νηστεαν κυρου, τουτατι Τετρδα κα Παρασχευν, ε μ τι π νσ βεβρησαι, χωρς τς Πεντηχοστς μνης κα τν πιφανων». κα πλιν παρακατιν μικρν λγει οτως· «Λε τν νηστεαν, πν δελφς πρς σ πιδημσ, νηστεαν δ ο τν τεταγμνην, γοαν Τετρδα κα Παρασκευν, λλ τν π δας προαιρσεως, τουτστι Δευτραν κα Τρτην κα Πμπτην· δ τς Τετρδας κα Παρασκευς ρα τς νηστεας ως ντης ρας τεταγμνη στ». τοιατα πολλ ν τ ϑε Γραφ γκειται ο μνον ες τος μοναχος, λλ κα ες τος κοσμικος, τινα ο βουλμενοι ρευνν ερσετε· ες δ τος μοναχος λλη κρβει στι, καϑς κα γιος Συμεν ϑαυματουργς ες τν ατο βον λγει, τι «Νηστευτω μοναχς μ λαττον τς ντης ρας». |
| κα μακρις στιν, στις φ’ μν πληρωτς σπουδσει γενσϑαι το τοιοτου καννος· τν γρ κατοστν καρπν φερε κα πληρωτς τν ϑεο ντολν ναδεκνυται· κα βουλμενος οτως νηστευτω, χων συνεργν κα τν εχν μο το μαρτωλο, μ κωλυμενος παρ τινος. τς τονυν λλας μρας, Δευτρας 136 φημ κα Τετρδας κα Παρασκευς, οκουν μς μαγειρευτο τινος οτε ονου μεταληπτον, ε μ μνον κυμων φϑν κα τινων μικρν πωρν, επερ εσ, κα το κυμιντου ϑερμο δατος. ν δ τοτων μι τχ τν μνμην συνδραμεν τς ερσεως τς τιμας κεφαλς το Προδρμου τν γων Τεσσαρκοντα, τιμητον κα παρακλητον μς ο κατ τς προλεχϑεσας μρας, λλ’ μν ον τ δι το μεζονος ξαγου κα γρτ 137 · τς δ’ λλας πσας μρας τς γας Τεσσαρακοστς οκ ξεστιν μν χϑυοφαγσαι τ σνολον, οδ’ ν παρκλησις σως πεμφϑεη παρ τινος. ν τονυν ατς κενος παρακαλν μας μεϑ’ μν στιαϑησμενος κοιτο, ττε δ κα τοτο καταλυτον δι τν δικρισιν. τ δ γε στρακδερμα Σαββτ κα Κυριακ σϑομεν, τας δ’ λλαις μραις οχ. τς ορτς 138 δ το Εαγγελισμο νστσης, λαμπρς ορταστον ες δναμιν κα χϑων μεταληπτον οκοϑεν ψωνημνων κα δι το μεζονος κρασοβολου· ο μνον δ λλ κα τν αριον, επερ οκ στι Δευτρα Τετρς Παρασκευ, ε τι λεψανον, τς χϑεσινς τραπζης στ, βρωτον μν κα ονον ποτον μοως· κα χϑων δ μ παραλειφϑντων, τ λαιδη δο δσματα τ τς ορτς κπληρωτον κατ τς λοιπς πολελυμνας μρας. χϑυοφαγσομεν δ ν τ τοιατ γ ορτ, ς ερηται, ν μ τ γ κα μεγλ βδομδι συνδρμ· ττε γρ τος στρακοδρμοις χρησμεϑα, μλλον δ παρακληϑησμεϑα δι τν ορτν, διτι τν γαν βδομδα τατην πσαν πσης τας τς πρτης βδομδος μραις διγειν εκς, σπροις τισ διαβρχοις κα λαχνοις μος κα πραις τας παρατυχοσαις ρκομενοι κα τ κυμιντ ϑερμ πματι, κα νηστεουσιν ο δυνμενοι τελεως. ε δ προδηλωϑεσα γα ορτ ταταις συνδρμ, τν στρακοδρμων, ς φημεν, κα οκ χϑων μεταληψμεϑα· ονν τε πωμεν τ μεζονι ξαγ κα τ εκτα τ ορτ πντα ποισομεν, κν τ μεγλ Πμπτη συνδρμ, κν τ μεγλ Παρασκευ. |
| κα μες δ τς μρας τατας ο ξηροφαγομεν, λλ’ σϑομεν ψητν μνον, τν δ τυρν κα τ ν κα τν χϑν οκ σϑομεν, καϑς νωτρω φημεν. παραμον τς Χριστο γεννσεως κα τν Φτων ε τχ ν Σαββτ Κυριακ, ποιομεν τ πρω τν συνϑη λειτουργαν ς ε κα οτως ν τ κκλησ διακλυζμεϑα 105 . ν δ τ σπρ σϑομεν σπριον κα λχανον λαιωμνον, κα πνομεν κα ονον, διτι παρελβομεν κ τς προσφωνσεως Θεοφλου το γιωττου ρχιεπισχπου λεξανδρεας, κατ μα λγοντος οτωσ· «Κα τ ϑος κα τ πρπον μς παιτε πσαν Κυριακν τιμν κα ν τατ πανηγυρζειν, πειδ περ ν τατ κριος μν ησος Χριστς τν κ νεκρν νστασιν πρυτνευσε. δι ν τας ερας Γραφας κα πρτη κκληται, ς ρχ μν ζως πρχουσα, κα γδη; τε δ περαναβεβηκυα τν τν ουδαων σαββατισμν. πε ον συνβη τν τν γων Θεοφανων νστιμον μραν τατην εναι, οκονομσωμεν κα πρς κτερα πιστημνως χωρσωμεν, να μεταλαμβνοντες λγων φοινκων κκλνωμεν μα κα τς αρσεις, τς μ τιμσας τν ναστσιμον μραν το κυρου μν ησο, κα τ φειλμενον τ νηστμ μρ ποδμεν, περιμνοντες τν σπερινν σναξιν» 106 . κα τς γρυπνας δ κατ τν τπον φελομεν ποιεν ν τε πσ Κυριακ κα δεσποτικ ορτ κα ν τισι λοιπν γων μνμαις, ς κ το Συναξαρου μαϑησμεϑα· ν ας κα τοτο παρακαλ τν γπην μν ποιεν μετ τν τν καννων τς παννυχδος κπλρωσιν, μσον το ναο σταμνους ψλλειν κα τατα τ στιχηρ το γου Προδρμου· χος πλ. β´ «νσαρκε λχνε». το γου Συμεν χος ατς· «Πτερ ξιγαστε». κα τερον χος ατς· « ν τ ξλ το σταυρο». τερον χος ατς· «Πτερ γαϑ, μαχρνϑην π σο». κα τερον χος ατς· « ποα ρα ττε κα μρα». ες τ Δξα χος ατς· «Φοβερς ε, κριε, κα τς ποστσεται»: Κα νν , χος ατς· «Κριε, μαρταις συνεχμενος». κ´. ποτπωσις περ ποσο τροφς κα ποιο Καιρς δ’ ν εη λοιπν 107 κα τραπζης πιμνησϑναι κα βρσεως κα τν λοιπν, σα περ τν σστασιν το σματος ταμιεονται· σπερ γρ μες κ δο συγκεμεϑα, ψυχς λγω κα σματος, οτω δ κα τ τς μονς. |
| κα οκ ασχνεται μνον, λλ κα κολασϑσεται. πϑεν ον γενσεται τ μ ϑελσαι τν καϑηγομενον κσμιν τε κα πιεικ γενσϑαι τν οκεον μαϑητν; κα λλως δ λυσιτελς τ διδασκλ το μαϑητο πονηρι· πειδ γρ τν πρς λλλους κτεροι συμβωσιν ελοντο, ς ν μετχ πονηρας μαϑητς, τν τατης καρπν πρτον τ διδασκλ μεταδσει, σπερ τ οβλα τν ρπετν τος ϑλπουσι πρτον νισι τν ν, ς εναι πντοϑεν δλον κ τε τς φσεως τν πραγμτων κ τε το λυσιτελοντος τ γοντι, τι εξεται κα πντα τρπον σπουδσει πιεικ τε κα κσμιον τν π’ ατ πεπαιδευμνον καταστναι. ε μν γρ ν κακας κα πονηρις λεπτης, πρς τοτο πντως γειν τ πρας τος παρ’ ατ σκουμνους σποδακεν· ε δ ρετς κα δικαιοσνης στ παιδευτς, οκ ν ναντον ομαι κα τος οκεοις σπουδσμασι τ πρας π τν μαϑητευμενον κβναι λοιτο. πασα τονυν πρφασις νελογος τ βουλομν χωρζεσϑαι πνευματικο συστματος, σπερ ερηται. ατα δ ατ πεδεχϑη τς τοιατης γνμης τν παϑν κρασα κα τ τς κρσεως σαϑρν κα ββαιον· ο γρ κουσεν οτος παρ το προφτου, τι «Μακριοι ο φυλσσοντες κρσιν»; οχ ο καταλοντες; οτο εσιν ο τος μωρος μοιωϑντες, ο π τς ψμμου τς κατ τν γνμην βεβαιτητος τν ϑεμλιον τς πνευματικς τιϑντες οκοδομς, ν λγαι ψεκδες πειρασμν κα βραχς χεμαρρος το πονηρο φελκσας τν ποβϑραν διλυσ τε κα διεσκρπισεν» 199 . επ μοι, δελφ, πο οκ νι ϑλψις; πο οκ νι κπος; ο κοσμικο ο κοπισιν; ο ναυτικο πελαγοδρομοντες ο ναυαγοσιν; ο στρατιται ν τος πολμοις ο κινδυνεουσιν; κα πς μες λιγωρομεν ς μνοι ϑλιβμενοι; ο κοσμικο ες τ κοσμικ κοπισιν, ο πνευματικο δ πλιν ες ργα πνευματικ ϑλβονται· λλ’ το κσμου λπη ϑνατον κατεργζεται, δ κατ ϑεν λπη μετνοιαν ες ζων ανιον κατεργζεται. κα μες ον ϑλιβμενοι μ λιγωρσωμεν· ϑλψις μν ες χαρν γενσεται. κα σ τοσατα πμενας κα νν λιγωρες; ναλγισαι, τι τ κσμ πετξω κα τος δοις ϑελμασι κα λγων οκ νχ. |
| κα Φιλιππησοις δ γρφων οτωσ λγει· «Οδατε γρ, Φιλιππσιοι, τι ξελϑντος μου π Μακεδονας οδεμα μοι κκλησα κοιννησε χριν δσεως κα λψεως, ε μ μες μνοι, τι κα ν Θεσσαλονκ παξ κα δς πμψατ μοι τ πρς τν χρεαν» 123 . στωσαν τονυν κατ τν γνμην τν φιλαργρων κα οτοι μακαριτεροι τν ποστλων, πειδ κ τν δων ποστσεων χοργησαν ατ τς χρεας· λλ’ οκ ν τις ες σχτην νοιαν λϑν επεν τολμσ τοτο. ε τονυν βουλμεϑα τ εαγγελικ κα ποστολικ προστγματι κα πσ κεν τ ξ ρχς π τν ποστλων ϑεμελιωϑεσ κκλησ κολουϑσαι, μ τας μετραις πινοαις πειϑμεϑα μηδ τ καλς ερημνα κακς ποιμεν, λλ’ πορρψαντες τν χλιαρν κα πιστον γνμην ναλβωμεν τν κρβειαν το Εαγγελου· οτω γρ δυνησμεϑα κα τος τν πατρων χνεσιν κολουϑσαε κα τς πιστμης το κοινοβου μηδποτε ποστναι κα ν ληϑε ποτξασϑαι τοτ τ κσμ. καλν δ κα νταϑα λγου γων πατρων πιμνησϑναι. φρεται τονυν το γου πατρς μν Βασιλεου πρς τινα συγκλητικν χλιαρς ποταξμενον κα παρακατασχντα τιν τν δων χρημτων μα τοιοτον· «Κα τν συγκλητικν πλεσας κα μοναχν οκ ποησας». χρεα τονυν μν πσ σπουδ κκπτειν κ τς μετρας ψυχς τν ζαν πντων τν κακν, τις στν φιλαργυρα, σφαλς γινσκουσιν, τι μενοσης τς ζη; εχβρς ο κλδοι φονται, τν δ ρετν τατην κατορϑσαι δσκολον μ ν κοινοβ διγοντας· ν ατ γρ κα περ ατν τν ναγκαων χρειν μεριμνομεν. τν κατκρισιν νανου τονυν κα Σαπφερης πρ φϑαλμν χοντες φρξωμεν καταλμπνειν αυτος τι τς παλαις περιουσας· μοως το Γιεζ φοβηϑμεν τ παρδειγμα, το δι τν φιλαργυραν αων λπρ παραδοϑντος, κα φυλαξμεϑα μ συναϑροζειν χρματα αυτος, περ οδ ν τ κσμ πολλκις εχομεν, τι μν το οδα λογιζμενοι τν δι’ γχνης τελευτν. φοβηϑμεν τονυν τι, ν ποτασσμενοι 124 κατεφρονσαμεν· π πσι τοτοις πρ φϑαλμν χωμεν τ το ϑαντου δηλον, μ ποτε ν ρ, ο προσδοκμεν, λϑ κριος μν κα ερ σπιλωμνον τ φιλαργυρ τ μτερον συνειδς, κα ρε μν περ ν τ Εαγγελ ρρϑη τ πλουσ κεν· «τν ψυχν σου αρουσιν π σο· δ τομασας, τνι σται» 125 ; τον δ ϑεν ξβημεν. |
| κα παυσμενοι το πνϑους μν δεϑητε το ϑεο πιστραφναι τν σραλ κα λαβεν ατν μετανοας τπον κα τς σεβεας φεσιν· κα γρ Πιλτος νιψμενος τς χερας επεν· ϑς εμι κ το αματος το δικαου τοτου· μες ψεσϑε. δ σραλ πεβησε· Τ αμα ατο φ’ μς κα π τ τκνα μν, κα οκ χομεν βασιλα, ε μ Κασαρα. ναστντος δ το κυρου, προσενγκατε τν ϑυσαν μν, περ ς μν δι’ μν διετξατο λγων. Τοτο ποιετε ες τν μν νμνησιν. κα λοιπν πονηστεετε εφραινμενοι κα ορτζοντες, τι ρραβν τς ναστσεονς μν ησος Χριστς γγερται κ νεκρν· κα τοτο μν στι νμιμον ανιον ως τς συντελεας, μχρις ν λϑ κριος» 148 . κα πλιν π τς πρτης Κυριακς ριϑμσαντες μρας τεσσαρκοντα ορτσατε τν ορτν τς ναλψεως το κυρου, κα μετ μρας δκα τς ναλψεως, τις π τς πρτης Κυριακς κτη πεντηκοστ γνεται, ορτ μεγλη μν στω· ν ατ γρ ρ τρτ πστειλεν μν κριος τν δωρεν το γιου πνεματος. κα μετ τ ορτσαι μς τν Πεντηκοστν ορτσατε βδομδα κα μετ’ κενην νηστεσατε· δκαιον γρ κα εφρανϑναι π τ κ ϑεο δωρε κα νηστεσαι μετ τν νεσιν· κα γρ κα Μωσς 149 κα λας 150 νστευσαν μρας τεσσαρκοντα κα Δανιλ «βδομδας τρες ρτον πιϑυμιν οκ φαγε, κα κρη κα ονος οκ εσλϑεν ες τ στμα» 151 ατο. μετ δ τν νηστεαν τατην πσαν Τετρδα κα Παρασκευν προστσσομεν μν νηστεειν κα τν περσσειαν μν, ς ερηται, πνησι χορηγεν. τοτον μν δ τν 152 τρπον ν τ γ κα μεγλ Τεσσαρακοστ δαιτα τν τροφν μν χτω, τς περ τν σϑενοντων φροντδος τ διακρσει το προεσττος νατεϑεσης. μλει γον, τ δ τς τν γων 153 ποστλων ατκα δ τυπωϑσεται 154 . κϑ´. Περ τς τεσσαρακοστς τν γων ποστλων Μετ τ τελεσϑναι τν πσαν κολουϑαν τν τε ρν κα τς ϑεας ερουργας, ς τ Συναζριον διξεισι, καλετω μς τρπεζα κατ τν νωτρω διαταγντα τπον, βδμης ρας νισταμνης, ν κα δο δσματα σν λα ψητ μν σϑισϑω τ Τρτ κα τ Πμπτ κα ονος πινσϑω το μεζονος ξαγου ν τ ρ το ρστου. |
| κα πλιν φησν· «γαπτε τος χϑρος μν, ελογετε τος καταρωμνους μς, καλς ποιετε τος μισοσιν μς κα προσεχεσϑε πρ τν πηρεαζντων κα διωκντων μς, πως γνησϑε υοι το πατρς μν το ν τος ορανος» 295 . μετ ταπεινσεως δ προσερχμενοι παρακαλετε τν δικοντα λεγοντες ατ σα εκς, κα ε μν πασεται τς δικας, τ ϑε χρις· ε δ’ ον, νατιϑατε τοτο τ ϑε κκενος τ συμφρον μν ποισει κα «οκ σει μς πειρασϑναι παρ’ δνασϑε» 296 . φυλσσετε δ κα τοτο, τ μ κεκτσϑαι ζα ϑηλυκ μτε σωϑεν τς μονς μτε ξωϑεν, λλ’ χειν βον κτμονα κα πργμονα κα ν κεν τ ργ γωνζεσϑαι κοπιν, ν συχαν χετε κα οκ χλσεις κα περισπασμος· σπεδειν τε πντας δουλεειν κατ δναμν κα κ το ργου τν χειρν μν τν τροφν μν πορζεσϑαι, διακονεν τε λλλοις ν τε τ ψματι τς τροφς μν κα τ τραπζ χριστομιμτως μ παραιτεσϑαι, καϑς καστος σχοη δυνμεως κα νατροφς κα διαγωγς κα παιδεσεως κα καϑς προαιρεσϑε τ καρδ ποιεν τ συμφρον τν ψυχν μν. μ κκακσητε, κα ο μν σϑενες δουλευτωσαν τας νηστμοις μραις, ο δ δυνατο τας λοιπας· λαρν γρ δουλευτν κα πρϑυμον γαπ ϑες, τν δ ϑυμον κα κνν κα μ μετ προϑυμας λοψχου δουλεοντα ποστρφεται κα τ ργον ατο οτε ϑε οτε νϑρποις ρεστν στι. μ ον, τκνα κα δελφο, μηδαμς τ βλπτοντα προτιμσοομεν, τ δ σζοντα παραδρμωμεν· οδν γρ τι τν παραδοϑντων μν δνατον δυσκατρϑωτον· ε δ κα τι τοιοτον σως τοτων νομζοιτο, λλ’ γωνισμεϑα, λλ’ πομενωμεν, λλ καρτερσωμεν, φρωμεν γενναως, βιασμεϑα μικρν αυτος· οδ γρ νσεως νεκα κα τρυφς τν κσμον κατελπομεν, λλ σπουδς κα γνος το κατ δναμιν, πρς τ τυχεν τν ν παγγελαις γαϑν. βιασμεϑα ον αυτος, ς ερηται, βιασμεϑα· βιαστ γρ στιν « βασιλεα τν ορανν κα βιαστα ρπζουσιν ατν» 297 . οδες μελν στησ ποτε τρπαιον, οδες πνττων κα νειρτων τν αυτο πολμιον τροπσατο. κενων εσν ο στφανοι κα τ τρπαια, τν τρεχντων καλς, τν γωνιζομνων, τν κοπιντων, τν πομενντων τ κ τν γνων πονματα. |
| κα ποϑνσκοντας δ ϑπτειν· ϑπτειν δ οχ πλς οδ ς τυχεν, λλ πρτερον ψαλλομνους τ πιτφια παρ’ μν κα τς λλης ξιουμνους πιμελεας, κα παξαπλς λαρωττως τν πρς τος ξνους μν δελφος λαρτητα διαδεχνυσϑαι, να κα μες λαρν τε κα δαψιλς τ πρ ατν λεος το ϑεο πολβωμεν. νε´. Περ το χρναι γυνακας παραβλλειν τ μον, ε μ τινες εεν β κα ρετ περιβητοι Οδ τινα γρ κενν κ το πυλνος μν ποστρφειν βουλμεϑα, ε μ τις εη γυν· ταταις γρ ο μεταδοτον, ο μισοντας τ συγγενς, παγε, λλ τν κεϑεν βλβην φορωμνους, ς μ συνϑεας κρατησσης πυκντερον τ πυλνι παραβλλειν ατς (κα) κακν ατας μλλον γαϑν τος διακονητας ερσκεσϑαι. ε μντοι καϑολικ διδοσς στιν, ς ν τ τς ποτομς ορτ το δεσπτου μν, το τιμου Προδρμου, κα ν διαφροις μνημοσνοις τν προκεκοιμημνων, διδναι κα ταταις ο κωλυτον· σπνιον γρ τοτο κα βλβην οδ μαν μν μποιον. κα τν μονν δ βατν τε κα παντελς διδευτον γυναιξν βουλμεϑα μν εναι κα πεδεχμεϑα, δ τν πολλν περιφνεια κα τ μ δνασϑαι δως ποπμπεσϑαι τατας οκ εασεν μς τοτο δ κα προτρψασϑαι. δι τοι τατα εσιετωσαν μν σαι β κα ρετ εγενε τε κα περιφανε διαβητοι, σπανως δ γαν κα πιτετηρημνως κα ε δυνατν νωστ, ν’ οτως χοιμεν τ τε ελαβς π’ ατας συντηρεν κα τ βλαβς αυτος περφυλττειν. ερητα μοι τοιγαρον νωϑεν λγα περ τν ρρστων μν δελφν, τ το προεσττος βουλ τ πν τς ατν προνοας νατιϑντι· χρ δ κα περ τοτων πλαττερον διαλαβεν. νς´. Περ τς τν ρρστων δελφν ναπασεως ντελλμεϑα ον φορισϑναι χριν τν ρρστων κελλον τπον ποσζον νοσοκομεου, κα κραββτους τσσαρας πρς κενων νκλισν τε κα νπαυσιν, κα πηρετικν 219 δελφν να, στε τοτοις πηρετεν ν πσι· κα ρουλαν δ μεγλην, ν δον τ τοτων ψειν μαγειρευτ, ϑερμ τε ποιεν κα λλ’ ττα πρς τν κενων παρκλησιν· ποιεσϑαι δ τν τοτων πιμλειαν οχ πλς, λλ κατ τ δυνατν ν τε βρσει κα πσει κα λοιπος χρειδεσιν 220 . |
|
|
