| Справедливость требует сказать, что и Августиново объяснение передачи греха Адамова не более состоятельно и вызывает еще более непреодолимых затруднений. Августин защищает мысль, что грех Адамов передается людям чрез рождение или по рождению. Но разве грех субстанция или свойство субстанции человеческой природы, чтобы ему переходить вместе с природой, как справедливо возражают Августину Пелагий и Целестий? И если грех может наследственно передаваться, то почему этой привилегией воспользовался только один Адамов грех, спрашивал Юлиан? В ответ на эти вопросы Августин говорил совершенно не относящееся к делу и доказал лишь естественность передачи свойств природы, доказал, нужно сказать неопровержимо, безусловно победоносно, что от расстроенной, падшей природы Адама и человечество должно было произойти падшее. К сожалению, он на этом не остановился и стал учить ο переходе вместе с расстройством природы и самого греха Адамова, как причины этого расстройства, причем неизбежно должен был впасть в крайние затруднения, которые дали сильное оружие в руки его противников. Поводом к возникновению странного мнения ο передаче греха Адамова людям, послужило, по-видимому, то обстоятельство, что Августин вследствие слабости своих познаний в греческом языке 55 слишком поверхностно понял учение ап. Павла ο грехе. Когда ап. Павел употребляет такие, напр., выражения, как: грех ожил, грех вошел в мир, грех умер, грех обольстил меня, то ясно, что он употребляет слово грех, μαρτα, для обозначения живущего в человеке греховного начала, называемого им иначе законом греха, законом в членах, душевным человеком, ветхим человеком, плотию и т.п. И потому, когда он говорит, что чрез Адама грех вошел в мир. т.е. в человечество, то это значит, что чрез Адама появилось греховное начало, закон греха в человечестве, μαρτα, что все люди стали грешными (см. толков. Св. Иоан. Златоуста), Августин же переводит везде μαρτα словом peccatum, удерживая за peccatum его собственное значение, значение вины, преступления, нарушения воли Божией, отожествляя peccatum с греческим παρβασις παρπτωμα παραο. |
| Το ιστορικ της ρξης Η Σνοδος του Οικουμενικο Πατριαρχεου στις 27 Νοεμβρου 2018 εξδωσε Δελτο Τπου, με το οποο ανγγειλε την διλυση της «Εξαρχας των εν τη Δυτικ Ευρπη Ορθοδξων Παροικιν Ρωσικς Παραδσεως» και την υπαγωγ τους στους στην Ευρπη Ιερρχες του Οικουμενικο Θρνου. Την δια ημρα το Φανρι ανακονωσε την «ειλημμνη απφασ του» να προχωρσει στην χοργηση αυτοκεφαλας στους σχισματικος της Ουκρανας... τσι συνδονται τα δο γεγοντα. Στην «Πρξη κανονικς υπαγωγς των εν τη Δυτικ Ευρπη Ορθοδξων Παροικιν ρωσικς παραδσεως ταις κατ τπους Μητροπλεσι του πανσπτου Οικουμενικο Πατριαρχεου» αναφρεται μεταξ λλων τι το 1999, επ του σημερινο Πατριρχου, η Ιερ Σνοδος του Οικ. Πατριαρχεου εξδωσε Τμο ιδρσεως Πατριαρχικς Εξαρχας για τους Ρσους της Δυτικς Ευρπης, «να μη διαταραχθ ο της αγπης και εντητος σνδεσμος των πιστν μετ της Μητρς Εκκλησας ». μως, « τη παρελεσει του χρνου ατη η Μτηρ Εκκλησα, επιβλπουσα συμπαθς επ τα ιδιζοντα προβλματα της Εξαρχας τατης και λαμβνουσα υπ’ ψιν τας εισηγσεις των Ιερωττων Ιεραρχν των εχντων Παροικας της ειρημνης Εξαρχας εντς των ορων των Επαρχιν αυτν διεπστωσε την ανγκην της επ το κανονικτερον και ακριβστερον διευθετσεως των της Επαρχας τατης πραγμτων, να μη υπρχωσι δο Εκκλησιαστικα Αρχα της αυτς δικαιοδοσας εις τον αυτν τπον, κατ παρβασιν των Θεων και Ιερν Καννων» . Κατπιν αυτν η Πατριαρχικ Σνοδος καλε τους λληνες (πλην του Μητρ. Βελγου Αθηναγρα Peckstadt, που εναι Βλγος ) Μητροπολτες της Δυτικς Ευρπης (Μεγ. Βρετανας, Γαλλας, Γερμανας, Σουηδας, Βελγου και Ιταλας) «πως μεριμνσωσι πραυτα και νευ καθυστερσεως περ της κανονικς και διοικητικς εντξεως των εν τοις οροις αυτν Παροικιν Ρωσσικς ( sic ) παραδσεως, κοινοποιοντες αυτας την παροσαν Πατριαρχικν και Συνοδικν Πρξιν, ενεργοντες δε εκκλησιολογικς και δοικητικς τα δοντα». Αν δεν υπρχουν λλες εξηγσεις, πραν των αναφερομνων στο δελτο Τπου και στην Πρξη του Οικ. Πατριαρχεου, η απφαση του Οικ. Πατριρχου και της περ αυτν Συνδου διλυσης της Εξαρχας των ρωσικν παροικιν στην Δυτικ Ευρπη και την νταξ τους στους εκε λληνες Μητροπολτες εναι αβσιμη. Ο κ. Βαρθολομαος για να εκδσει πριν απ εκοσι χρνια τον Τμο γνριζε την εκκλησιολογικ κατσταση στις χρες της Δυτικς Ευρπης και εχε επγνωση για το τι αποφσιζε. Απ το 1999 ουδν χει αλλξει. πως σαν δο οι δικαιοδοσες ταν δωσε τον Τμο, τσι εναι και ταν, με Πρξη, τον ακρωσε! Και βεβαως εναι κρσιμο το ερτημα τ κρδισε με το να προκαλσει σχσμα στους πιστος στο Φανρι ρσους της Δυτικς Ευρπης και να σπρξει το μεγαλτερο μρος απ αυτος στο Πατριαρχεο της Μσχας; |
| Θση της Ιερς Συνδου της Ιεραρχας της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας για την κατσταση εξαιτας των ενεργειν του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως στην Ουκρανα Θση της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας σχετικ με την εκκλησιαστικ κρση στην Ουκρανα μετ τις νετατες αποφσεις του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως διατπωσαν μλη της Συνδου Ιεραρχας, η οποα συνλθε απ 6 ως 7 Νοεμβρου 2018 στο Βελιγρδι. πως τυγχνει γνωστ, με τις αποφσεις του απο 11ης Οκτωβρου το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως «ανακλεσε» την προ 300 ετν ειλημμνη απφαση παραδσεως της Μητροπλεως Κιβου στην αρχ του Πατριαρχεου Μσχας και κατ’αυτν τον τρπον επιβουλεθηκε τον κανονικ χρο της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας. Επιπλον, σε παρβαση της κανονικς τξεως η Σνοδος της Εκκλησας Κωνσταντινουπλως αποκατστησε τους ηγτες του ουκρανικο σχσματος και δλωσε την προθυμα να υλοποισει το σχδιο του «ουκρανικο αυτοκεφλου». Η Ιερ Σνοδος της Ιεραρχας της Σερβικς Ορθοδξου Εκκλησας «διαπιστσασα μετ λπης, τι τ Πατριαρχεον Κωνσταντινουπλεως λαβε τν εροκανονικς θεμελωτον πφασιν, πως ποκαταστσ κα ναγνωρσ ς πισκπους τος δο γτας τν ν Οκραν σχισματικν παραφυδων, τος Φιλρετον Ντενισνκο κα Μακριον Μλετιτς, μο μετ τς ιεραρχας κα το κλρου ατν, ξ ν μν πρτος ν καιρ τ δοντι κανονικς καθρθη, ετα δ’φωρσθη κα ναθεματισμ καθυπεβλθη, δ δετερος στερται τς ποστολικς διαδοχς τε πνευματικς κγονος ν τς παρασναγωγς τν λεγομνων σαμοσβγτιε ( στιν «αθιερωμνοι» ατοχειροτνητοι), Σνοδος θεωρε τν πφασιν τατην μ δεσμευτικν δι τν Σερβικν ρθδοξον κκλησαν». πως σημεωσε το δημοσιευθν κεμενο, η Σνοδος Ιεραρχας της Σερβικς Εκκλησας «]δεν ναγνωρζει τ προανενεχθντα τομα κα τος σν ατος ς ρθοδξους πισκπους κα κληρικος κα, πομνως, δν ποδχεται τν λειτουργικν κα κανονικν κοινωναν μετ’ατν κα τπων θιασωτν ατν». Οι Συνοδικο προτενουν στο Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως και λες τις λοιπς τοπικς αυτοκφαλες Εκκλησες σο το δυνατ συντομτερα να εξετασθε το ζτημα του αυτοκεφλου και το ζτημα της ορθοδξου διασπορς στην πανορθδοξη Σνοδο, «πρς πιβεβαωσιν μν κα μπδωσιν τς καθολικτητος κα ντητος τς ρθοδξου κκλησας, πρς ποφυγν δ ες τ φεξς τν πειρασμν, οος παρν, ς συμβανει τανν τ γ ρθοδοξ». mospat.ru 11/13/2018 Βαθμολογα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Σχλια ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΤΥΑ |
| Большее же совершенство, – говорит святой отец, – предоставлено существам небесным. А ежели кто ещё на земле увидел Бога или, восхитив отселе на небо тяжёлую плоть, востёк к царю (вероятно намёк на святых Еноха и Илию пророка), то сие – Божий дар» (слово 9-е о человеческой добродетели, т. IV, с. 251–257). б) В злом направлении. Такое же формальное различение разных степеней представляют Слово Божие и здравый смысл и относительно порока (τ πονηρ δινα, ασεβεο, φρνημα или ργα τς σαρκς) или греха (μαρτα, порок, изъян, порча; παρβασις, παριπτωμα, преступление за предел, закон, указанный свободе человека всеблагою волею Творца; νομα отрицание этого закона). Грехом или пороком в Священном Писании называются и отдельные внешние действия, противные закону Божию (например, Лк. 6, 45 ), и лежащее в основе этих действий внутреннее расположение сердца, злое настроение, иначе называемое плотью 53 , и самое то внутреннее настроение не только как свойственное отдельному лицу, но и как наследственная принадлежность всего человечества (первородный грех). Из этой естественной греховной порчи, при посредстве никогда не исчезающего сознания человеком своей формальной свободы, возникают как отдельные греховные поступки человека, так и его действительное, т. е. сознательное греховное состояние. Священное Писание, не делая нигде логического определения ни добродетели, ни порока и не описывая процесса их развития в систематическом виде, содержит в себе однако же не мало указаний как на возрастание или на развитие злого настроения вообще, так и на частные виды этого настроения. Указание в первом смысле можно находить, например, во 2Тим. 3, 13 ; Притч. 18, 3 ; Пс. 1, 1; 7, 15; 35, 5 . Эти и подобные места в связи с вышеобъяснённым делением доброго настроения на три возраста на основании 1Ин. 2, 12–14 и дали повод известным богословам делить и злое настроение также на три возраста: детский, юношеский и зрелый, или мужской. Указания на частные виды порочного настроения большей частью сводятся богословами к следующим семи пунктам, характеризующим различные греховные состояния: 1) состояние неведения ( Деян. 17, 30 ); 2) состояние рабства ( Гал. 4, 24–25 и след.); 3) состояние нерадения или беспечности ( Мф. 25, 26 и др.); 4) состояние лицемерия ( Мф. 6, 5, 16 ); 5) состояние самопрельщения ( Иак. 1, 26 ); |
| 315 Объяснение этого изображения находится в житии св. Петра Александрийского . Здесь рассказывается, что когда этот святитель, отлучивший Ария от церкви, ввержен был за свою ревность к вере нечестивым царем Максимианом в темницу, явился ему однажды ночью во время молитвы Сам Господь в образе десятилетнего Отрока: лицо Его сияло, как солнце, так что невозможно было смотреть на Него; одет был Он в белый хитон, раздранный сверху до низу. Святитель спрашивает: «кто Ти, Спасе, ризу раздра»? Спаситель отвечает: «Арий безумный раздра Ми ю, яко раздели от Мене люди Моя, яже стяжах кровию Моею; но блюди, да не приимеши его в общение церковное, лукавая бо и враждебная мыслит на Мя и на люди Моя» (Четь-Мин. св. Димитрия Рост, под 25 ноября). Древнейший пример такого изображения находится в греческой рукописи житий святых XI века, в национальной библиотеке в Париже 580, ноябрь, лист 2 об.): под ногами Иисуса Христа здесь виден скорченный человек, по-видимому, Арий. В памятниках иконографии русской изображение это входит, как составная часть, в изображение 1-го вселенского собора (Ср. святцы XVII в. в музее Спб. Дух. Академии). Оно повторяется также и в русских стенописях (в жертвеннике), но не ранее XVI-XVII в. 316 Κερμιον. Дидрон переводит: «св. сосуд=le saint vase»; но этот перевод быль бы верен в том случае, если бы в тексте употреблено было не κερμιον, а ποτριον; остроумный перевод еп. Порфирия «чрепие» т. е. отпечаток нерукотвор. образа на той черепичной плите, которою закрыт был этот образ в городской стене. (Труд. Киев. Д. А. 1867 г. т. III, стр. 168). Вероятность этого объяснения открывается из сопоставления употребленных здесь терминов μανδλιον (образ на полотне) и κερμιον (тот же образ на черепице). В стенописях Нередицких действительно находятся в этих местах два изображения нерукотворенного образа. 317 Подлинник Константинида к этому прибавляет: ν δ τος χορος το καθολικο κτωθεν τν τξεων γρψον τ σμβολον τς πιστεως ν τ δεξι ν δ τ ριστερ τν κυριακν προσευ χν p. 254. 318 Κα τν παρβασιν κα ξοραν το δμ κα λλα τιν κ το Εαγγελου. Издатель комментирует это место ссылкою на притчи Иисуса Христа, имея в виду, вероятно, перевод Дидрона, где упомянуты «притчи» (какие?); но по ходу речи вернее видеть здесь ошибку и читать вместо Евангелия «Ветхий Завет». Читать далее Источник: Стенные росписи в древних храмах греческих и русских/[Соч.] Н.В. Покровского. - Москва : тип. Э. Лисснера и Ю. Романа, 1890. - IV, 172 с., 27 л. ил. Вам может быть интересно: Поделиться ссылкой на выделенное |
| Αρχεο Пн Δλωση της Ιερς Συνδου της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας απ 28 Ιανουαρου 2022 28 Ιανουαρου 2022 τος 16:07 Τα μλη της Ιερς Συνδου της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας λαβαν γνση του ανακοινωθντος της Ιερς Συνδου του Πατριαρχεου Αλεξανδρεας, το οποο δημοσιεθηκε στις 12 Ιανουαρου 2022 και εναι αφιερωμνο στη σσταση της Πατριαρχικς Εξαρχας Αφρικς απ τη Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα. Η Ιερ Σνοδος της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας θεωρε απαρατητο να απαντσει στις προσπθειες να διαστρεβλωθον οι πραγματικς αιτες και οι συνθκες ιδρσεως της Εξαρχας, οι οποες καταβλθηκαν στο εν λγω γγραφο. Η απφαση του Πατριαρχεου Μσχας ερμηνεεται στο ανακοινωθν ως «κ το γεγοντος τς ναγνωρσεως κ μρους το Μακαριωττου Ππα κα Πατριρχου λεξανδρεας κα πσης φρικς κ.κ. Θεοδρου Β το Ατοκεφλου τς ρθοδξου Οκρανικς κκλησας». Αυτο του εδους ο ισχυρισμς θεμελινεται επ μιας προφανς ψευδος θσεως, καθτι η Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα, πως υπρχε, τσι και εξακολουθε να υπρχει ως σμερα, ως αυτοτελς διοικητικς τμμα της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας. Καννα αυτοκφαλο δεν ζτησε και δεν λαβε η Ουκρανικ Εκκλησα. Τουναντον, απρριψε διαρρδην την επιβληθεσα σε αυτν ξωθεν και με την υποστριξη των ττε πολιτειακν Αρχν της χρας και των σχισματικν διαδικασα παραχρησης του λεγμενου τμου αυτοκεφαλας. Αυτ χουν επανειλημμνως και δημοσως αναφερθε στις επσημες δηλσεις της Συνδου της Ιεραρχας και της Ιερς Συνδου της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας, στις ομιλες των ιεραρχν, των κληρικν, των μοναζντων και των λακν αυτς, η συντριπτικ πλειοντητα των οποων επιθυμοσαν και επιθυμον να διατηρσουν την εντητα με το Πατριαρχεο Μσχας. Το λεγμενο αυτοκφαλο παραχωρθηκε απ το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως χι στην κανονικ Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα – τη μεγαλτερη ομολογα της Ουκρανας η οποα αριθμε σμερα 108 επισκπους, 12.381 ενορες, 12.513 κληρικος, 260 ιερς μονς και 4.630 μονζοντες – αλλ σε ομδα σχισματικν, οι οποοι αποσχσθηκαν απ αυτν και εξακολουθον να την πολεμον. Βσει ακριβς αυτν των ατμων, τα οποα δεν διαθτουν γκυρη χειροτονα και την χρη της ιεροσνης, και των ομοφρνων αυτν το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως συγκρτησε κατ παρβαση των καννων μια «αυτοκφαλη εκκλησα». Αυτ ακριβς τη σχισματικ δομ, που στερεται χριτος, δχθηκε σε κοινωνα ο Μακαριτατος Πατριρχης Αλεξανδρεας Θεδωρος. |
| Οι επμενες κινσεις «Εμαι ιδιατερα ευτυχς, τολμ να πω υπερφανος, γιατ μετ απ πολμηνη και κοπιδη προσπθεια φτσαμε σε αυτ την ξεχωριστ ημρα, κατ την οποα σας παρουσιζουμε σμερα εδ, στον φιλξενο χρο του Ιδρματος Μεζονος Ελληνισμο, της οικογενεας Εφραμογλου, την οποα και ευχαριστομε θερμ, μια πολτιμη, απ πολλς απψεις, κδοση της Διακοινοβουλευτικς Συνλευσης Ορθοδοξας. Ο Τμος “Αγα Σοφα: Οι ναο της του Θεο Σοφας αν τον κσμο”», τνισε ο Γενικς Γραμματας της Διακοινοβουλευτικς Συνλευσης Ορθοδοξας (ΔΣΟ), Μλος της Βουλς των Ελλνων, δρ Μξιμος Χαρακπουλος κατ την πρτη παρουσαση του Τμου που στχο χει την ευαισθητοποηση της διεθνος κοινς γνμης για τη μετατροπ της Αγας Σοφας σε τζαμ. Στην πανηγυρικ εκδλωση μλησαν για τον Τμο και τη σπουδαιτητα της αποστολς του ο Πρεδρος της Βουλς κ. Κωνσταντνος Τασολας, ο Αρχιεπσκοπος Αθηνν και πσης Ελλδος κ. Ιερνυμος, η εκπρσωπος του πρωθυπουργο, υφυπουργς Παιδεας κ. Ζττα Μακρ, ο πρεδρος της Γ.Σ. της ΔΣΟ, βουλευτς της Ρωσικς Δομας κ. Σεργκι Γκαβρλοφ, ο πρτανης του Πανεπιστημου Αθηνν κ. Αθανσιος Δημπουλος, η επιστημονικ υπεθυνος της κδοσης καθηγτρια Χριστιανικς Αρχαιολογας και Τχνης του ΕΚΠΑ, κα Ιωννα Στουφ-Πουλημνου. Την εκδλωση συντνισε η πρεδρος της ΕΣΗΕΑ κ. Μαρα Αντωνιδου. Δεν σταματμε τον αγνα Ο επικεφαλς της ΔΣΟ υπογρμμισε τι «η σημεριν τουρκικ ηγεσα, ενστερνιζμενη νεοοθωμανικ ορματα και προωθντας το δγμα του δικαου της ισχος και της κατκτησης, με μια αυθαρετη και ββηλη απφαση, μεττρεψε την Αγα Σοφα σε μουσουλμανικ τμενος. Κατ παρβαση ακμη και της προστασας που λαμβνει το μοναδικ αυτ μνημεο απ την UNESCO, που το συγκαταλγει απ το 1985 στον Κατλογο των Μνημεων της Παγκσμιας Πολιτιστικς Κληρονομις». Ο Μξιμος Χαρακπουλος σημεωσε τι «η ΔΣΟ απ την πρτη στιγμ κλεσε τη διεθν κοιντητα να τοποθετηθε επισμως και να καταδικσει την τουρκικ πρακτικ, ζητντας επιτακτικ την επιστροφ, τουλχιστον, στο προηγομενο καθεστς, που θα επτρεπε και την ουσιαστικ προστασα του.(…)Ο στχος μας εναι δσκολος. Το αναγνωρζουμε. μως, καμα μχη δεν εναι χαμνη αν πρτα δεν δοθε. Και εμες ως ΔΣΟ, ως νας θεσμς καταξιωμνος στα 29 τη της παρξς του, που αντιπροσωπεει κοινοβολια απ δεκδες χρες, με αυξανμενο το διεθνς του κρος, εμαστε αποφασισμνοι,με τη βοθεια του Θεο, να δσουμε αυτν την μχη με αισιοδοξα». |
| λοι γνωρζουν καλς τι τη σκανδλη για την ναρξη των διξεων κατ της Ουκρανικς Ορθοδοξας πτησε η Κωνσταντινοπολη με την νευ προηγουμνου και εκτς κθε κανονικτητος παρνομη απφαση να εισπηδσει στο κανονικ δαφος της Ουκρανικς Εκκλησας του Πατριαρχεου Μσχας, στο δαφος της Εκκλησας μας. Οι τελευταες καταστροφικς εξελξεις ταν ακριβς αποτλεσμα αυτς της εισπηδσεως. Ποις ταν εκενες οι εξελξεις; Πρωτον, η ανμειξη της Πολιτεας η οποα ταν επσης πρωτοφανς. Και τοτο εναι σε μια χρα, η οποα δηλνει την προσλωση της στις Ευρωπακς αξες, μια εκ των οποων εναι ο διαχωρισμς της Εκκλησας και της θρησκεας απ την Πολιτεα! Σε παρβαση αυτς της θεμελιδους Ευρωπακς αξας η Πολιτεα στο πρσωπο του Προδρου αναμειγνεται μεσα στην διακυβρνηση της Εκκλησας. Μπορομε να πομε, ηγεται εκενης της εκδηλσεως, η οποα λγεται «Ενωτικ Σνοδος της Εκκλησας», μετχει στις διαπραγματεσεις με την Κωνσταντινοπολη σχετικ με τον λεγμενο Τμο και λα αυτ στις κμερες σε απευθεας μετδοση και λο τον κσμο. Πρσφατα, μιλντας στην τηλεραση, χω τονσει και διερωτηθε, πς ραγε θα αντιδροσε ο κσμος, εν ο Πρεδρος της Ρωσικς Ομοσπονδας θα προδρευε στις εργασες της Τοπικς Κληρικολακς Συνδου της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας ο διος εκ μρους της Συνδου θα συνιστοσε στον κσμο και το κοιν να Ιερρχη της Εκκλησας. Φαντζομαι θα αντιδροσαν αναμφισβτητα λοι! ν προκειμν μως επικρατε απλυτη και καθολικ σιγ, που σημανει τι για την επτευξη ενς συγκεκριμνου πολιτικο σκοπο επιτρπεται η καταπτηση των θεμελιωδν δικαιωμτων και νμων. Και αυτς ο συγκεκριμνος πολιτικς σκοπς χει διατυπωθε ξεκθαρα, μεταξ λλων και απ τους πληρεξοσιους αντιπροσπους των Ηνωμνων Πολιτειν στην Ουκρανα, και απ τις Ουκρανικς αρχς: πρπει να διακοπε ο τελευταος δεσμς, ο οποος συνδει τους λαος μας και αυτς ο δεσμς εναι ο πνευματικς. Εμαστε μρτυρες μιας πολιτιστικς καταστροφς. Ποτ, μα ποτ δεν ζσαμε τσο κατφωρη και ευθεα ανμειξη στα εκκλησιαστικ, σως, της εποχς των μεσων διωγμν κατ της Εκκλησας μας εξαιρουμνης. Γι’αυτ λγ των τεκταινομνων σμερα στην Ουκρανικ γ συννεφιζει η ψυχ αφενς, αλλ μας κινον λους να εντενουμε τις προσευχς μας αφετρου. Σας παρακαλ λους, αδελφο μου, σο και τον υποκεμεν Σας ευαγ κλρο: τσο στις κοινς μσα στις Εκκλησες, σο και στις κατ’ιδαν προσευχς να δεσθε υπρ του Μακαριωττου Μητροπολτου Ονουφρου, της Ιεραρχας της Εκκλησας μας, η οποα η ιεραρχα, με το λεος του Θεο, εμμνει σταθερ στις κανονικς θσεις. |
| Эту тему И. Д. рассматривает в самом конце той части «Точного изложения православной веры», к-рая посвящена миру и человеку. Здесь он следует в основном свт. Григорию Богослову, свт. Григорию Нисскому и прп. Максиму Исповеднику. Изначально Бог создал человека мужчиной, наделив его Своей божественной благодатью (μεταδος ατ τς αυτο θεας χριτος) и через нее приведя его к общению (ν κοινων) с Собой. Поэтому человек, как хозяин, нарек имена животным, которые были даны ему в подчинение; ибо он, как мыслящее, разумное и свободное существо, естественно получил от Бога власть над всеми земными существами ( Ioan. Damasc. De fide orth. 44. 21-27). Бог поселил человека в раю, к-рый, по мысли И. Д., был одновременно духовным и чувственным, соответственно двусоставной природе человека. Телесно пребывая в чувственном раю на земле, человек душой общался с ангелами, возделывал «божественные мысли», т. е. размышлял о Боге и услаждался Его созерцанием (τ ατο θεωρ νηδυνμενς τε κα εφραινμενος) и этим питал свою душу. Он был «нагим из-за своей простоты и безыскусного образа жизни» и не нуждался в одеждах, имея Бога своим «славным покровом» (εκλες περιβλαιον) и будучи «облеченным Его благодатью» (τν ατο περιβεβλημνος χριν, Ibid. 25. 41-49; 44. 34-38). Предвидев грехопадение человека, в результате к-рого тот подвергнется тлению и смерти (τ φθορ), Бог создал из Адама Еву в качестве помощницы для того, чтобы человеческий род и после преступления преемственно сохранился посредством рождения. В связи с этим И. Д., подобно прп. Максиму Исповеднику, проводит различие между первоначальным образованием человека Богом (πρτη πλσις), т. е. «творением» (γνεσις), и его последующим «рождением» (γννησις), которое есть «преемственность одного [человека] от других, [происшедшая] после осуждения на смерть из-за преступления» ( κ καταδκης το θαντου δι τν παρβασιν ξ λλλων διαδοχ - Ibid. 44. 28-33). Это различие играет также немаловажную роль в христологическом учении И. Д. Установление заповеди послушания Богу в раю И. Д. рассматривает как упражнение и испытание человеческой свободы. Это объясняется, во-первых, стремлением Бога отвратить человека от участи падшего ангела, поскольку неиспытанный в добре человек, получив нетление, мог бы, подобно диаволу, навсегда укорениться в зле. Во-вторых, только пройдя испытание, состоявшее в исполнении заповеди, человек мог бы достичь совершенства в добре и получить нетление как награду за добродетель (τν φθαρσαν ρετς παθλον - Ibid. 44. 50-59). Более того, только с помощью беспрекословного послушания Адам мог бы навсегда соединиться с Богом и «благодаря этому соединению обогатиться обожением (κα πλουτσαι τ νσει τν θωσιν), в надлежащее время, когда это было бы угодно Богу по природе, а также истинным знанием и различением всего [сущего] и бесконечной жизнью» (Ibid. 25b. 9-11). |
| Αρχεο Пн Δλωση της Διεθυνσης του Πατριαρχεου Μσχας επ των υποθσεων του εγγτερου εξωτερικο σχετικ με την κατσταση στην Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας 15 Αυγοστου 2023 τος 13:17 Στις 15 Αυγοστου 2023 η Διεθυνση του Πατριαρχεου Μσχας επ των υποθσεων του εγγτερου εξωτερικο κοινοποησε δλωση για την κατσταση στην Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας. Εναι γνωστ τι στις 13 Αυγοστου στον ιερ καθεδρικ να Ργας, σε παρβαση του Καταστατικο Χρτη της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, τελσθηκε η εις επσκοπο Βαλμιρ χειροτονα του αρχιμανδρτη Ιωννη Λιπσνς. Με κατανηση αντιμετωπζουμε τις περπλοκες πολιτικς περιστσεις, στις οποες κινεται σμερα η Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας, αλλ τοτο δεν αποτελε αφορμ για την διασλευση της εκκλησιαστικς εντητας. Η Ιερ Σνοδος της Ιεραρχας της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας, η οποα μλλει να συνλθει εις εκαιρον, θα πρπει εξ απψεως των ιερν καννων να αξιολογσει τα σα εξελσσονται σμερα στην Ορθδοξη Εκκλησα της Λετονας. Καλομε λα τα πιστ τκνα της Ρωσικς Ορθοδξου Εκκλησας να εντενουν τις γιες προσευχς τους, να διαφυλσσουν απαρεγκλτως την εντητα της Αγας Ορθοδοξας και υπ το ωμοφριο του Προκαθημνου μας, του Αγιωττου Πατριρχη Μσχας και Πασν των Ρωσσιν Κυρλλου, να συνεχσουν τη βιοτικ αυτν πορεα, χωρς να ενδσουν στην πεση και το δλεαρ των εξωτερικν καταστροφικν δυνμεων. Календарь ← 10 апреля 2024 г. (28 марта ст.ст.) среда Прп. Илариона Нового, игумена Пеликитского (ок. 754). Прп. Стефана чудотворца, исп., игумена Триглийского (ок. 815). Прмч. Евстратия Печерского, в Ближних пещерах (1097). Прп. Илариона Псковоезерского, Гдовского (1476). Мчч. Ионы и Варахисия и других с ними (ок. 330). Мч. Бояна, кн. Болгарского (ок. 830). Св. Николая Постникова исп., пресвитера (1931); сщмч. Василия Малинина пресвитера (1938); мч. Иоанна Чернова (1939). Литургия Преждеосвященных Даров. На 6-м часе: Ис. XXVI, 21 – XXVII, 9 . На веч.: Быт. IX, 18 – X, 1 . Притч. XII, 23 – XIII, 9 . Утреня совершается только по Триоди. Рядовая служба Минеи поется на повечерии. На 1-м часе поклонение Кресту. На часах и изобразительных кондак «Не ктому пламенное оружие...». Начиная с этого дня до Великой Среды на всех литургиях Преждеосвященных Даров добавляется ектения о «готовящихся ко Святому Просвещению» (Крещению). 23 Ιανουαρου 2024 τος © Patriarchia.ru , 2005 – 2024 Με την επιφλαξη παντς νομμου δικαιματος © Сделано в Κατασκευ απ Stack Group Поделитесь с друзьями |
|
|
