Поэтому, по мысли св. Феофила, человек был создан ни целиком смертным (οτε θνητς ολοσχερς), ни полностью бессмертным (οτε αθανατος το καθλου), но как бы «средним» (μσος): способным воспринимать и то и другое (δεκτικς δε κατρων). Ибо если бы Бог сотворил человека изначально бессмертным, то значит Он соделал бы тварь Свою богом; а если бы создал смертным, то Сам бы стал причиной смерти человека. Соответственно этому, перед подданным человеком открывалась дорога как к бессмертию, так и к смерти, поскольку он был сотворен свободным и самовластным» (ελεθερον γαρ και ατεξοσιον). Если бы человек избрал путь исполнения заповедей Божиих, то наградой (μισθον — мздой) за это было бы бессмертие, и тогда человек стал бы богом. Но так как он избрал противоположный путь, т. е. непослушание Богу, то сам явился причиной своей смерти. Таким образом, согласно св. Феофилу, человеку изначально было дано «побуждение (предпосылка) к преуспеянию» (αφορμην προκοπς), однако он не осуществил этот первоначальный замысел Божий о себе. Впрочем св. Феофил не считает судьбу человека безнадежной, поскольку человеколюбие и милосердие Божие велики и беспредельны. На сей счет апологет говорит: «Как преслушанием человек навлек на себя смерть, так и повиновением воле Божией желающий [спасения] (о βουλμενος) может добыть себе вечную жизнь. Ибо Бог дал нам закон и [Свои] святые заповеди, исполняя которые всякий может спастись и, получив воскресение, наследовать нетление». Следовательно, учение о человеке св. Феофила органично перерастает в сотериологию, которая, в свою очередь, тесно сопряжена с этикой.    Естественно, что сотериология предполагает грехопадение человека, историю которого апологет излагает, целиком опираясь на Священное Писание. По его словам, Ева первая была прельщена змием, т. е. сатаной, и стала «родоначальницей греха» (αρχηγν αμαρτας II, 28). Затем св. Феофил повествует о судьбах ветхого Израиля, усматривая в них мудрый Промысл Божий. Следует отметить, что внимание апологета вообще привлекает главным образом ветхозаветный этап Домостроительства спасения.

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/2646...

Δξα... Κα νν... Θεοτοκον, μοιον Ευχαριστομν σοι αε Θεοτκε, κα μεγαλνομεν Αγν κα προσκυνομεν, ανυμνοντες τν τκον σου κεχαριτωμνη, βοντες ακαταπαστως. Σσον ημς, Παρθνε παντελεμον ως αγαθ, κα δαιμνων εξρπασον, λογοθεσου φοβερο, εν ρα τς ετσεως, μ αισχυνθμεν οι δολο σου. Ωδ ζ " Θεο συγκατβασιν Σοφα αρρτω σου, κα τ πελγει τς αγαθτητος, δωρεν τν σν δολον, ηλεημνον ανδειξν με κα νν, καθπερ πλαι, κα ρσαι κακσεως, Τρις Μονς ο Θες, αμαρτιν κα παθν. Δς Ο νος ο αγννητος, Πατρ κα Λγος ο γεννηθες, εξ αυτο, κα τ Πνεμα τ θεον, ακαταλπτως εκπορευτν πεφυκς, Θε Μονρχα τρισλιε, ψλλω σοι. Ευλογητς ο Θες, ο τν πατρων ημν. Θεοτοκον Νενκρωμαι Πναγνε, τς αμαρτας πιν τ φρμακον, κα προστρχω σοι πστει, τ τετοκυα τν αρχηγν τς ζως, τας σας πρεσβεαις, τν δολν σου ζωσον, κα πειρασμν κα παθν, λτρωσαι μνη Αγν. Ωδ η " Επταπλασως κμινον Ο φς υπρχων δυτον, τριλαμπς κα τρισλιον, κα μοναρχικν, μονοκρατς, απλοστατον, Θες ακατληπτος, κα μονοκρτωρ Κριος, νν τν σκοτεινν, κα ζοφερν μου καρδαν, καταγασον κα δεξον, φωταυγ κα φωσφρον, υμνεν σε κα δοξζειν, εις πντας τος αινας. Ιερωτταις πτρυξι, Σεραφεμ οι θειτατοι, πρσωπα κα πδας, ευλαβς καλπτουσι, τν δξαν μ φροντες, το αμηχνου κλλους σου, αγαθαρχικ, θεαρχικ Μοναρχα, Τρις υπεραγα, πλν ημες ανυμνεν σε, τολμμεν κα δοξζειν, πιστς εις τος αινας. Κυριαρχαν ναρχον, πανσθεν κα πανγαθον, τελεταρχικν, αγαθουργν αριστον, αιταν ανατιον, ποιητικν αδιον, προνοητικν, κα σωστικν τν απντων, Μονδα κατ " ουσαν, κα Τριδα προσποις, δοξζω σε Θε μου, πιστς εις τος αινας. Θεοτοκον Επ τς γς αντειλεν, ο ανσπερος λιος, δι τς εκ σο παρθενικς γεννσεως, πανχραντε Δσποινα, κα τος βροτος απλλαξε, τς ειδωλικς, κα ζοφερς σκοτομνης, δι κα νν με μλλον, τς αυτο θεαρχας, καταγασον τας αγλαις, κα φρορει τν σν δολον. Ωδ θ " Εξστη επ τοτω ο ουρανς Τν πντων Βασιλδα κα παντουργν, υπερρχιον φσιν, υπρχρονον, ζωαρχικν, εσπλαγχνον, φιλνθρωπον, αγαθν, εναρχικν Τριδα σε, νν δοξολογοντες αμαρτιν, συγχρησιν αιτομεν, τ κσμω τν ειρνην, κα Εκκλησας τν ομνοιαν. Δς

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

Αγαλλιμενοι Σταυρν οι Μρτυρες, τν σν αρμενοι, κα τ σεπτν πθος, ακλινς μιμομενοι, τυραννικν ουκ πτηξαν, απειλν οι γενναοι, ου πρ, ου ξφος, ου μστιγας, αλλ " ουδ λιμν, ουδ θνατον. Θεοτοκον Γνμην ανδρεαν αι παρθνοι πναγνε, αναλαβοσαι σαφς, μαρτυρικος θλους, ακλινς υπμειναν, κα ψαλμικς οπσω σου, τ Υι σου Παρθνε, ενθως συναγαλλμεναι, τ παμβασιλε προσηνχθησαν. Καταβασα Ανοξω τ στμα μου, κα πληρωθσεται πνεματος, κα λγον ερεξομαι τ βασιλδι Μητρ, κα οφθσομαι, φαιδρς πανηγυρζων, κα σω γηθμενος, τατης τ θαματα. Ωδ γ " Ο Ειρμς Ο στερεσας κατ " αρχς, τος ουρανος εν συνσει, κα τν γν επ υδτων εδρσας, εν τ πτρα με Χριστ, τν εντολν σου στριξον, τι ουκ στι πλν σου, γιος μνε φιλνθρωπε. Κατακριθντα τν Αδμ, τ γεσει τς αμαρτας, τς σαρκς σου τ σωτριον πθος, εδικαωσε Χριστ αυτς γρ ουχ υπεθυνος, τ το θαντου περα, πφηνας ο αναμρτητος. Της, Αναστσεως τ φς, εξλαμψε τος εν σκτει, το θαντου κα σκι καθημνοις, ο Θες μου Ιησος, κα τ αυτο θετητι, τν ισχυρν δεσμεσας, τοτου τ σκεη διρπασε. Θεοτοκον Τν Χερουβμ κα Σεραφμ, εδεχθης υψηλοτρα, Θεοτκε, σ γ μνη εδξω, τν αχρητον Θεν, εν σ γαστρ αμλυντε, δι πιστο σε πντες, μνοις αε μακαρζομεν. λλος Ουρανας αψδος Απειθσαντα πρην, τ εντολ Κριε, το πεποιηκτος με ντως, σ απεξνωσας, ν μορφωσμενος, υπακον τε παιδεσας, σεαυτ ω κεωσας δι σταυρσεως. Ο σοφα τ πντα, προεγνωκς Κριε, κα τ σ συνσει, συμπξας τ υποχθνια, ουκ απηξωσας, συγκαταβσει σου Λγε, το Θεο, αναστσαι τν κατ " εικνα σου. λλος Σ ε τ στερωμα Δς ημν βοθειαν, τας ικεσαις σου Πναγνε, τς προσβολς, αποκρουομνη, τν δεινν περιστσεων. Εας τς προμτορος, σ επανρθωσις γγονας, τν αρχηγν τς ζως τ κσμω, Θεοτκε κυσασα. λλος Ο στερεσας κατ " αρχς Ιερωσνην ιερν, οι Ιερες κα Ποιμνες, ενδυσμενοι, κα τατην εμφρνως, κυβερνσαντες Χριστ, αξως κετεκσμησαν, διδασκαλας λγον, νωθεν ντως πλουτσαντες.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/postnaja...

Θεοτοκον Νενκρωμαι Πναγνε, τς αμαρτας πιν τ φρμακον, κα προστρχω σοι πστει, τ τετοκυα τν αρχηγν τς ζως, τας σας πρεσβεαις τν δολν σου ζωσον, κα πειρασμν κα παθν, λτρωσαι μνη αγν. Ωδ η " Επταπλασως κμινον Ο φς υπρχων δυτον, τριλαμπς κα τρισλιον, κα μοναρχικν, μονοκρατς, απλοστατον, Θες ακατληπτος, κα μονοκρτωρ Κριος, νν τν σκοτεινν, κα ζοφερν μου καρδαν, καταγασον κα δεξον, φωταυγ κα φωσφρον, υμνεν σε κα δοξζειν, εις πντας τος αινας. Ιερωτταις πτρυξι, Σεραφμ οι θειτατοι, πρσωπα κα πδας, ευλαβς καλπτουσι, τν δξαν μ φροντες, το αμηχνου κλλους σου, αγαθαρχικ θεαρχικ μοναρχα, Τρις υπεραγα, πλν ημες ανυμνεν σε τολμμεν, κα δοξζειν, πιστς εις τος αινας. Κυριαρχαν ναρχον, πανσθεν κα πανγαθον, τελεταρχικν, αγαθουργν αριστον, αιταν ανατιον, ποιητικν αδιον, προνοητικν, κα σωστικν τν απντων, μονδα κατ " ουσαν, κα Τριδα προσποις, δοξζω σε Θε μου, πιστς εις τος αινας. Θεοτοκον Επ της γς αντειλεν, ο ανσπερος λιος, δι τς εκ σο παρθενικς γεννσεως, πανχραντε Δσποινα, κα τος βροτος απλλαξε, ζοφερς σκοτομνης, δι κα τς ειδωλικς κα νν με μλλον, τς αυτο θεαρχας, καταγασον τας αγλαις, κα φρορει τν σν δολον. Ωδ θ " Εξστη επ τοτω Τν πντων Βασιλδα κα παντουργν, υπερρχιον φσιν, υπρχρονον, ζωαρχικν, εσπλαγχνον, φιλνθρωπον, αγαθν, εναρχικν Τριδα σε, νν δοξολογοντες, αμαρτιν συγχρησιν αιτομεν, τ κσμω τν ειρνην, κα Εκκλησαις τν Ομνοιαν. (Δς) Η μα κυριτης κα τριλαμπς, ενικ θεαρχα τρισλιε, τος υμνητς, πρσδεξαι τος σος αγαθοπρεπς, κα τν πταισμτων λτρωσαι, κα τν πειρασμν, κα τν δυσχερν, κα θττον τν ειρνην, παρσχου φιλνθρωπως, τας Εκκλησαις, κα τν νωσιν. Θεοτοκον Νηδν Χριστ Σωτρ μου παρθενικν, ενοικσας εφνης τ κσμω σου, θεανδρικς, τρεπτος ασγχυτος αληθς, κα καθυπσχου πντοτε, μετ τν σν δολων εναι σαφς, δι τς σ τεκοσης, πρεσβεαις τν ειρνην, πση τ πομνη σου πρυτνευσον.

http://azbyka.ru/otechnik/greek/postnaja...

Ωδ θ " Ο Ειρμς Εν νμω, σκι κα γρμματι, τπον κατδωμεν οι πιστο, πν ρσεν τ τν μτραν διανογον, γιον Θε, δι πρωττοκον Λγον, Πατρς ανρχου Υιν, πρωτοτοκομενον μητρ, απειρνδρω, μεγαλνομεν. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ικρω παγες, ο πξας Ιησο, επ " ουδενς πσαν γν, ιλ με παγντα, αμαρτας γνμη πονηρ, ως αγαθς κα οικτρμων, Χριστ ανελκυσας, κα δι " ατμου θαντου, πολυλεε ετμησας. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ωρθης Θες αρατος φσει, σαρκ υψομενος, εχθρν τν αορτων, πως ρση κσμον ορατν, κα ουρανους τος κτω, αποτελσης Χριστ. Δοξολογομεν τ κρτος, τς μεγστης εξουσας σου. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Στρατς ιερν Αγων, αγα παρεμβολ εκλεκτ, παρδεισος εν μσω ζως, ξλον χων τν Χριστν, Θεοτερπς Εκκλησα, σλλογος τμιος, πανευκλεες, Αθλοφροι, το Σωτρος ανεδεχθητε. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Ημν τν εν γ υμν μεμνημνων, μμνησθε γιοι, τ θρνω το Δεσπτου, παρεσττες νν περιφανς, και τας εκεθεν πλουσαις, μαρμαρυγας, ιερς καταλαμπμενοι, πως, οφλημτων λσιν ερωμεν. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Φωστρες τν σν ορντες, Υι μου σταρωσιν δυσαν, κα πς Εβραων δμος, ου κατδυσεν ο απειθς, παραδος σε θαντω, τν Αρχηγν τς ζως; η Θεοτκος εβα, ν απαστως μεγαλνομεν. Κανν τς Θεοτκου Ο Ειρμς Σ τν ακατφλεκτον Βτον, κα αγαν Παρθνον, τν Μητρα το Φωτς, κα Θεοτκον, τν ελπδα πντων ημν μεγαλνομεν. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Χερας εκουσως απλσας, εν τ θεω Σταυρ σου, τν εκταθεσαν εν Εδμ τ παραβσει, εν ξλω χερα ισω το Προπτορος. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. λην τας δεινας αμαρταις, τν ψυχν μου τρωθεσαν, κα ανατον λγος νενοσηκυαν, τ μοτσει τς πρεσβεας σου, τατην ασαι. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Χαρε ο τς δξης Κυρου, θεος μψυχος οκος, Χαρε πλον νοητν, τς μετανοας. Χαρε πλη, δι " ς αμαρτωλο σωζμεθα. Απστιχα τν Ανων Σταυρσιμα

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Γαστρ χωρσασα Χριστν, μνον τν αχρητον παντ ωδνων νευθεν ττοκα, νν δ οδυνμαι, εν τ σταυροσθα σε, Υι μου, η Θεοτκος κλαουσα λεγεν. Κανν τς Θεοτκου Ειρμς ο αυτς Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ξνον ως σχηκας τοκετν, ξνον με γενμενον Θεο, δι " αμαρτας οικεωσιν, ξνωσον εκ τατης, κα τ οικτρμονι οικεωσον Παρθνε τ μεσιτεα σου. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ως ρος πλαι σε Δανιλ, βλπει τηλαυγς μαρμαρυγας, τς παρθενας εκλμπουσαν, εξ ο ετμθη λθος, συντρβων Πναγνε, τ εδωλα τς πλνης σθνει θετητος. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Τν τας εφδοις τας ληστρικας, τετραυματισμνον τν ψυχν, ημιθαν τε τυγχνοντα, εν οδ το βου κα κινδυνεοντα, δι τς σ τεκοσης Λγε επσκεψαι. Ωδ ς " Ο Ειρμς Το βου τν θλασσαν, υψουμνην καθορν, τν πειρασμν τ κλδωνι, τ ευδω λιμνι σου προσδραμν, βο σοι. Ανγαγε, εκ φθορς τν ζων μου πολυλεε. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Εστφθης μακρθυμε, τας ακνθαις τν παθν, εναποτμνων κανθαν, λγχη πλευρν ετρθης, κα τν ημς, νεκρος εργασμενον, απενκρωσας φιν πολυμχανον. Στχ. Δξα τ αγα Σταυρσει σου Κριε. Ικρω ανρτησαι, καταρρσσων το εχθρο, τν δυναστεαν Δσποτα, δουλεας δ πικρς με ελευθερν, εδξω ραπσματα, ανυμν σου οικτρμον τ μακρθυμον. Μαρτυρικ Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Σταυρ τειχιζμενοι, πλνης τεχη πονηρ, οι Αθλητα κατστρεψαν, κα πρς τν νω πλιν νικητικος, στεφνοις κοσμομενοι, μετω κσθησαν, θεν μακαρζονται. Στχ. γιοι Μρτυρες πρεσβεσατε υπρ ημν. Εις ψος περδοξον, μαρτυρου εαυτος, αναγαγντες γιοι, τς πονηρς υψσεις το δυσμενος, εις γν κατεπτσατε, κα στεφνους εξ ψους εκομσασθε. Σταυροθεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Πατρς τ απαγασμα, πς επρθη εν Σταυρ, φωταγωγον τ σμπαντα, κα καταρρσσον σκτους τν αρχηγν! η πναγνος Δσποινα, μητρικς θρηνωδοσα απεφθγγετο. Κανν τς Θεοτκου Ειρμς ο αυτς

http://azbyka.ru/otechnik/greek/oktoih-n...

«Не учить о имени сем». Какое мелочное презрение к самому имени Иисуса: избегает даже назвать его, доказывая этим, впрочем, и то, что «никто не может призвать этого Святейшего Имени, разве Духом Святым». «Хотите навести на нас кровь Того Человека», т.е. Божескую кару за невинное ее пролитие. Сами они некогда кричали: «кровь Его на нас и на детях наших!» ( Мф.27:25 ). А теперь хотят обвинить во всем Апостолов! В какой горькой иронии над самими собою запутываются несчастные убийцы Господа! И как неумолимо выводит их на чистую воду мудрая правда Божия! Деян.5:29 .  Петр же и Апостолы в ответ сказали: должно по­вино­ваться больше Богу, нежели человекам. На обвинение Синедриона Петр отвечает то же, что прежде ( Деян.4, 19–20 ), но уже более решительно и непререкаемо. «Великое любомудрие в словах их, и такое, что отсюда обнаруживается и вражда тех против Бога (Златоуст)». Деян.5:30 .  Бог отцов наших воскресил Иисуса, Которого вы умертвили, по­весив на древе. «Умертвили», διεχειρσασθε – убили собственными руками, сильное выражение с целью указать виновность самих судей, в устранение обвинения, будто апостолы хотят навести на них, членов Синедриона, кровь Человека Того. «Повесив на древе», опять усиленное выражение, заимствованное из закона Моисеева, где с понятием повешения на древе соединяется понятие о проклятии (срв. Гал. 3, 13 ). Этим опять до ужасающих размеров возводится виновность распинателей Мессии. Деян.5:31 .  Его воз­высил Бог десницею Своею в Начальника и Спасителя, дабы дать Израилю по­каяние и про­ще­ние грехов. «Его возвысил Бог десницею Своею в Начальника и Спасителя», греч.: τοτον ο Θες αρχηγν κα σωτρα φοσε. Славянский перевод лучше сохраняет, так сказать, «аромат» подлинника: «Сего Бог начальника и Спаса возвыси десницею Своею». Этим выражением дается почувствовать, что Иисус был и ранее «Начальником» нашим и «Спасителем» (царское и первосвященническое Его достоинство и служение), но то было как бы сокрыто и уничижено состоянием Его добровольного умаления в зрак раба. С воскресением же и вознесением Его, Иисуса, достоинство Его, как Начальника и Спасителя нашего, проявилось во всей славе, полноте и силе. Русский перевод утрачивает этот «аромат» подлинника, и выражается так, как будто Иисус не был ранее тем, во что потом Его Бог возвысил.

http://azbyka.ru/otechnik/Lopuhin/tolkov...

   I. Св. Писание представляет самые твердые основания сей истины. Оно учит: 1) что во Христе Иисусе, при двух естествах, Божеском и человеческом, едина Ипостась, единое Лицо, и — 2) что эта Ипостась есть именно Ипостась Слова или Сына Божия, которая, восприяв на Себя и соединив в Себе естество человеческое с Божеским, пребывает нераздельно единою Ипостасию того и другого естества.    1) Первую мысль св. Писание проповедует:    а) Когда одного и того же И. Христа, как определенное Лицо, называет и Богом и человеком, и Сыном Божиим и Сыном человеческим, и представляет с свойствами естества Божеского и с свойствами естества человеческого: это мы уже видели.    б) Еще яснее — когда одному и тому же И. Христу приписывает иногда, как Богу, свойства человеческие, а иногда, как человеку, свойства Божеские, говоря, например, что Иудеи, аще быша разумели, не быша Господа славы распяли (1 Кор. 2:8), — что они убили Начальника (αρχηγν, перво-виновника) жизни (Деян. 3:15), — что Господь Бог стяжал Церковь кровию своею — δια το αματος το δον (Деян. 20:28; снес. Рим. 5:10; Евр. 5:8); или свидетельствуя, что никтоже взыде на небо, токмо сшедый с небесе, Сын человеческий, сый на небеси (Иоан. 3:13), — что этот Сын человеческий, родившийся в царствование кесаря римского Августа, существовал, однакож, прежде даже Авраам не бысть (Иоан. 8:58). Места такого рода необходимо предполагают, что два естества в Иисусе Христе не разделены между собою, а действительно соединены во едину Ипостась: иначе нельзя было бы того, что принадлежит в Нем человечеству, усвоять Его Божеству, и наоборот, нельзя было бы назвать кровь Его, как человека, собственною кровию Его, как Бога, и с другой стороны, Божеские Его свойства — вездеприсутствие, вечность, приписать Ему, как Сыну человеческому.    в) Наконец — с совершенною ясностию, когда говорит, что И. Христос, Господь наш, есть един, единое Лицо, единая Ипостась, точно так, как един Бог Отец, первое Лицо, первая Ипостась св. Троицы: нам един Бог Отец, из негоже вся, и мы у него: и един Господь Иисус Христос, имже вся, и мы тем (1 Кор. 8:6). Един Господь, едина вера, едино крещение. Един Бог и Отец всех, иже над всеми и чрез всех и во всех нас (Еф. 4:5. 6). Итак — не два Христа, не две во Христе ипостаси!

http://lib.pravmir.ru/library/ebook/3597...

Вот характеристика Симона по Евсевию. «В то время, как вера в Господа И. Христа повсюду распространялась, враг спасения умышляет овладеть царствующим городом – Римом, и назначает для этой цели Симона. Содействуя искусным обманам этого человека, он, диавол, вовлекает в заблуждение многих жителей Рима» (II, 13). Какое понятие, кроме недостаточного, можно составить себе на основании таких слов о происхождении ереси Симона? И однакож Симон, по словам самого Евсевия, «был отцом всех ересей» – ( ποης αροεως αρχηγν πρτον) (ibid). Как произошла ересь Симона, отца всех ересей, так же произошли, по Евсевию, и все другие подобные же ереси. Вот, например, какими словами характеризуете он другого еретика, Менандра, одного из древнейших по времени, относимого к I-мy веку. «Менандр, преемник Симона волхва – говорит Евсевий – явил собою не менее гибельное орудие (õ πλον) диавольской силы, как и его предшественник (III, 26). А от Менандра произошла – замечаете Евсевий – как бы двуустная или двуглавая змееобразная сила и произвела начальников двух различных ересей – Сатурнина, родом Антиохийца, и Василида Александрийца. Первый из них преподавал учение богоненависной ереси в Сирии, другой – в Египте» (IV, 7). Других каких-либо объяснений о происхождении этих ересей – Сатурнина и Василида – тщетно мы стали бы искать у Евсевия, и однакож, как известно, это были представители столь сильно волновавшего церковь в продолжение всего II-ro века гностицизма. Евсевий всю задачу истории гностических ересей ограничиваете возможно точным обозначением генеалогии ересиархов: указав в Симоне отца всех ересей, по Евсевию, кажется уже совершенно ясным, почему у этого последнего такие дети, как Сатурнин и Василид, а от этих он уже производит по прямой линии целые сотни ересиархов. Евсевий в этом случае как бы руководится следующею параллелью: как от Христа чрез Его апостолов истинная догма, под непосредственным водительством Божиим, переходит из потомства к потомству – неврежденно, так и противоположность догмы – ересь, как скоро она изобретена злым духом и нашла себя выразителей, должна уже с своей стороны переходить из рода в род, с большею или меньшею устойчивостью, в течение известного времени, под водительством духа злобы.

http://azbyka.ru/otechnik/Aleksej_Lebede...

Αρχεο Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας: ελπζουμε σε συνντηση των Αρχηγν των Ορθοδξων Εκκλησιν 22 Ιανουαρου 2020 τος 16:27 Αυτ την εβδομδα ο Πρεδρος του Τμματος Εξωτερικν Εκκλησιαστικν Σχσεων του Πατριαρχεου Μσχας Μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας θα πραγματοποισει επσκεψη στο Ισραλ, που στις 23 Ιανουαρου στο αντατο διεθνς εππεδο θα μνημονεεται η τραγωδα του Ολοκαυτματος. Προφανς, η εκκλησιαστικ διπλωματα επιδικει σοβαρος στχους στη Μση Ανατολ. Για τους σκοπος της μεταβσεως στην Ιερουσαλμ, τις προοπτικς διεξαγωγς της συναντσεως των Προκαθημνων των Ορθοδξων Εκκλησιν στην πρωτεουσα στης γειτονικς Ιορδανας και τη θση των επιφανν εκπροσπων της ελληνικς ιεραρχας στις συνθκες της κρσεως στους κλπους της οικουμενικς  Ορθοδοξας ο Ιερρχης μλησε στη συνντευξη στο πρακτορεο ειδσεων «RIA Novosti». Σεβασμιτατε κ. Ιλαρωνα, με ποιους σκοπος και ποια σχδια μεταβανετε στο Ισραλ; – Ο κριος σκοπς της μεταβσες μου εναι η συμμετοχ στις εκδηλσεις μνμης των θυμτων του Ολοκαυτματος. Στις εκδηλσεις εκενες θα μετσχουν αντιπροσωπεες πολλν κρατν. Της Ρωσικς αντιπροσωπεας θα ηγεται ο Πρεδρος Βλαδμηρος Ποτιν. Επσης χω πρθεση κατ το ταξδι μου στο Ισραλ να πραγματοποισω επσκεψη στον Μακαριτατο Πατριρχη Ιεροσολμων Θεφιλο. – Αυτ χει να κνει με την πρωτοβουλα του Πατριρχη Θεοφλου για τη Σναξη αρχηγν των Ορθοδξων Εκκλησιν του κσμου στο Αμμν; Πως την βλπετε, εναι σε θση να εξασφαλσει στις διεκκλησιαστικς σχσεις διξοδο απ την κρση, που προκυψε εξαιτας της αναγνωρσεως των Ουκρανν σχισματικν απ τον Κωνσταντινουπλεως; – Επισκεπτμενος τη Μσχα τον περασμνο Νομβριο ο Μακαριτατος Πατριρχης Ιεροσολμων Θεφιλος Γ’ παρουσασε την πρταση διεξαγωγς στο τλος του προσεχος Φεβρουαρου αδελφικς συναντσεως των Προκαθημνων των Ορθοδξων Εκκλησιν για «τν διατρησιν τς μεταξ μν Εχαριστιακς ντητος». Η Ιερ Σνοδος της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας αποτμησε θετικ εκενη την  πρωτοβουλα, η οποα αποβλπει στην αντιμετπιση των διχασμν και την αποκατσταση της εντητας στην Ορθδοξη Εκκλησα.

http://patriarchia.ru/gr/db/text/5579435...

  001     002    003    004