| Δξα Κα νν... Θεοτοκον Τ ασλευτον στριγμα τ τς Πστεως, κα σεβσμιον δρημα τν ψυχν ημν, τν Θεοτκον εν μνοις μεγαλνωμεν πιστο, χαρε η τν πτραν τς ζως, εν γαστρ σου χωρσασα, χαρε τν περτων η ελπς, θλιβομνων αντληψις, χαρε Νμφη ανμφευτε. Εις τν ζ " Ωδν Μαρτυρικν Φωτ ουρανω, καταλμπεται σμερον, ατη η σκην εν τατη γρ στρατια Αγγλων αγλλονται, σν αυτος κα Μαρτρων χορο ευφρανονται, επ τ μνμη τν Αθλοφρων, αυτν τας παρακλσεσι, κατπεμψον τ Κσμω σου τν ειρνην Χριστ, κα τ μγα λεος. ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετ τν Α " Στιχολογαν Καθσματα Σταυρσιμα χος πλ. δ " Βλπων ο Ληστς, τν Αρχηγν τς ζως, επ Σταυρο κρεμμενον λεγεν, Ειμ Θες υπρχε σαρκωθες, ο σν ημν σταυρωθες, ουκ ν ο λιος τς ακτνας εναπκρυψεν, ουδ η γ σειομνη εκυμανετο αλλ " ο πντων ανεχμενος, μνσθητ μου Κριε εν τ Βασιλεα σου. Στχ. Υψοτε Κριον τν Θεν ημν κα προσκυνετε τ υποποδω τν ποδν αυτο. Εν μσω δο ληστν, ζυγς δικαιοσνης, ευρθη ο Σταυρς σου, το μεν καταγομνου εις δην, τ βρει τς βλασφημας, το δ κουφιζομνου πταισμτων, πρς γνσιν θεολογας, Χριστ ο Θες δξα σοι. Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον Τν Αμνν κα Ποιμνα, κα Σωτρα το Κσμου, εν τ Σταυρ θεωροσα, η τεκοσα λεγε δακρουσα. Ο μεν Κσμος αγλλεται, δεχμενος τν λτρωσιν, τ δ σπλγχνα μου φλγονται, ορσης σου τν σταρωσιν, ν υπρ πντων υπομνεις, ο Υις κα Θες μου. Εις τν ζ " Ωδν Μαρτυρικν Τς στενς κα τεθλιμμνης οδο, ακλινες οδοιπροι γεγνατε, γιοι Μρτυρες, τν γρ πειρασμν τν τρικυμαν υπεμενατε, κα τν ασωμτων Λειτουργν τν πολιτεαν ανελβετε, πτρα υπομονς, κα θεμλιοι ευσεβεας ανεδεχθητε, πρεσβεσατε Χριστ τ Θε, υπρ τν ψυχν ημν. ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετ τν Α " Στιχολογαν Καθσματα Αποστολικ χος πλ. δ " Ευλογητς ε Χριστ ο Θες ημν, ο πανσφους τος Αλιες αναδεξας, καταπμψας αυτος τ Πνεμα τ γιον, κα δι " αυτν τν Οικουμνην σαγηνεσας, φιλνθρωπε δξα σοι. |
| Φλαξον τν ψυχν μου, τι σις ειμι, σσον τν δολν σου, ο Θες μου, τν ελπζοντα επ σε. Ελησν με, Κριε, τι πρς σ κεκρξομαι λην τν ημραν, εφρανον τν ψυχν το δολου σου, τι πρς σ ρα τν ψυχν μου. τι σ, Κριε, χρηστς, κα επιεικς, κα πολυλεος πσι τος επικαλουμνοις σε. Εντισαι, Κριε, τν προσευχν μου, κα πρσχες τ φων τς δεσες μου. Εν ημρα θλψες μου εκκραξα πρς σ, τι επκουσς μου. Ουκ στιν μοις σοι εν θεος Κριε, κα ουκ στι κατ τ ργα σου. Πντα τ θνη, σα εποησας, ξουσι κα προσκυνσουσιν ενπιν σου, Κριε, κα δοξσουσι τ νομ σου. τι μγας ε σ, κα ποιν θαυμσια, σ ε Θες μνος. Οδγησν με, Κριε, εν τ οδ σου, κα πορεσομαι εν τ αληθεα σου, ευφρανθτω η καρδα μου, το φοβεσθαι τ νομ σου. Εξομολογσομα σοι, Κριε ο Θες μου, εν λη καρδα μου, κα δοξσω τ νομ σου εις τν αινα. τι τ λες σου μγα επ " εμ, κα ερρσω τν ψυχν μου εξ δου κατωττου. Ο Θες, παρνομοι επανστησαν επ " εμ, κα συναγωγ κραταιν εζτησαν τν ψυχν μου, κα ου προθεντ σε ενπιον αυτν. Κα σ, Κριε ο Θες μου, οικτρμων κα ελεμων, μακρθυμος κα πολυλεος κα αληθινς. Επβλεψον επ " εμ, κα ελησν με, δς τ κρτος σου τ παιδ σου, κα σσον τν υιν τς παιδσκης σου. Ποησον μετ " εμο σημεον εις αγαθν, κα ιδτωσαν οι μισοντς με, κα αισχυνθτωσαν, τι σ, Κριε, εβοθησς μοι, κα παρεκλεσς με. Δξα... Κα νν... Αλληλοα, γ " Κριε ελησον γ " Δξα... Τροπριον χος πλ. δ Βλπων ο Ληστς τν αρχηγν τς ζως, επ Σταυρο κρεμμενον, λεγεν. Ει μ Θες υπρχε σαρκωθες, ο σν ημν σταυρωθες, ουκ ν ο λιος τς ακτνας εναπκρυψεν, ουδ η γ σειομνη εκυμα νετο. Αλλ " ο πντων ανεχμενος, Μνσθητ μου Κριε, εν τ Βασιλεα σου. Κα νν... Θεοτοκον Ο δι " ημς γεννηθες εκ Παρθνου, κα σταρωσιν υπομενας Αγαθ. Ο θαντω τν θνατον σκυλεσας, κα γερσιν δεξας ως Θες, μ παρδης ος πλασας τ χειρ σου, δεξον τν φιλανθρωπαν σου ελεμον, δξαι τν τεκοσν σε Θεοτκον, πρεσβεουσαν υπερ ημν, κα σσον Σωτρ ημν, λαν απεγνωσμνον. |
| (θυμζω πως ο Μιχαλκης ταν πργματι γυις Στρατηγο..) αλλ ο νεαρς.. ατθασος, δεν περμενε ν’ ακοσει, συνεχζοντας: – Και ττε, αν μενει η Θρκη αφλακτη, αυτ δηλαδ που μας φησαν, τι θα γνει με τους Τορκους: Δεν θα μπουν να προυν και την υπλοιπη; τσι θα.. προυμε και την Πλη;.. νας απ τους συναδρφους καθηγητς που μας συνδευαν βρκε την ευκαιρα να ρωτσει κι αυτς για την τχη κποιου απ τους.. πολιτικος μας, αλλ και λων των.. πολιτικν αρχηγν που μνουν αμτοχοι σχεδν στα φλγοντα γεγοντα που ρχονται! Και πλι ο Μιχαλκης ασυγκρτητος: – Τι θα γνει γροντα, δεν μας επατε... θα την.. προυμε την Πλη; (!) Και ο γροντας, πντα με χαμγελο: – Να την προυμε, να την πμε πο; καλ δεν στκεται εκε; πντως, -συνχισεκποτε, να μρος τουλχιστον δεν θα εναι πια της Τουρκας, που θ’ αρχσει να.. ροκανζεται, να.. μαζεει. Θα ρθουν οι λεγμενες “μεγλες” δυνμεις, που ττε θα εναι.. πιο μεγλες, και θα τους πουν, πως ταν οι λαο της Βοσνας ζητοσαν αυτοδιθεση εσες, χωρς να συνορεετε με αυτος, τους υποστηρξατε.. Τρα ζητον αυτοδιθεση και περιοχς των Αρμενων, των Κορδων, δεν θα τους αφσουμε να χουν κι αυτο μα δικι τους πατρδα; Ευτυχς, ο Μιχαλκης δεν σηκθηκε να ρωτσει τι θα γνει και με τους.. Παλαιστνιους, που και αυτο ζητνε μια ελεθερη πατρδα -και πως κουσα απ μια εκπρσωπ τους σε παγκσμιο συνδριο ποιητν που συμμετεχα, “θλουμε δο μτρα ελεθερα γης για κθε νεκρ μας!”. Μας ανφερε ακμη ο γροντας στην ζωηρ αυτ κουβντα μας, για τις προσπθειες των Ρσων να καταλβουν το γιο ρος στο σνολο του, να προυν το Οικουμενικ μας Πατριαρχεο απ την Κωνσταντινοπολη στη Μσχα (την.. Τρτη Ρμη) και γενικ απευθυνμενος στους φοιτητς ζτησε ν’ ακον τους Δασκλους που θλουν την προκοπ τους, και να προκψουν με την αξα τους και μνο.. γιατ αλλις βοηθον στην καταστροφ της πατρδας μας.. Πρσθεσε ακμη πως και οι πολιτικο μας θ’ αλλξουν και η Ελλδα, θα γνωρσει πλι την αρχαα της δξα.. χρειζεται μνο υπομον και συνεχες αγνας.. πντα με την βοθεια της Παναγας μας! Ο Δεκλογος: να γνωστο κεμενο του Οσου Πασου |
| Παρ’λα αυτ οι σχσεις της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας με μερικς προτεσταντικς θρησκεες συνεχζονται. Αποσκοπον στην διατρηση της ειρνης, της δικαιοσνης και την επλυση κοινν κοινωνικν υποθσεων. Συνεχζονται οι επαφς με την Ευαγγελικ Εκκλησα στη Γερμανα, διεξγονται κοιν συνδρια. Το πρτο γινε το Δεκμβριο του 2015 στο Μναχο, το δετερο γινε στη Μσχα το 2017. Συστθηκε η ομδα εργασας για το διλογο με την Ευαγγελικ-Λουθηρανικ Εκκλησα στην Φινλανδα. Σημαντικς ταν οι συναντσεις του Αγιωττου Πατριρχη κ.κ. Κυρλλου με τον Αρχιεπσκοπο του Καντερμπρι Τζστιν Ουλμπι το 2016 στο Λονδνο και το 2017 στη Μσχα. Ο πνευματικς ηγτης των αγγλικανικν εκκλησιν σε λο τον κσμο κνει δυνατς προσπθειες για την διατρηση της εντητας της Αγγλικανικς Κοιντητας. Στο πλασιο της δρσης της Χριστιανικς Συμβουλευτικς Επιτροπς των Εκκλησιν η Εκκλησα μας στηρζει και αναπτσσει σχσεις με τις προτεσταντικς κοιντητες στη Ρωσα και στις χρες, οι οποες νωρτερα εντσσονταν στη Σοβιετικ νωση. 16. Εξωτερικς εκκλησιαστικς σχσεις – Σχσεις μεταξ των θρησκειν To Πατριαρχεο Μσχας τα τελευταα χρνια ενεργ ομαλοποιοσε σχσεις με λλες παραδοσιακς θρησκεες και ανπτυσσε δη υπρχουσες σχσεις. Η Ρωσικ Ορθδοξη Εκκλησα παραδοσιακ συμμετχει στα Συνδρια των αρχηγν των παγκσμιων και παραδοσιακν θρησκειν που γνονται στη Ασταν του Καζαχστν, να διεθνς φρο διαλγου, που η φων της Εκκλησας χει μεγλη απχηση. Το 2012 στο Δ’ Συνδριο συμμετεχε προσωπικ ο Αγιτατος Πατριρχης Κ.κ. Κριλλος. Οι εκπρσωποι της Ρωσικς Ορθδοξης Εκκλησας τακτικ συμμετχουν σε μεγλες εκδηλσεις των θρησκειν, κτι που πιστοποιε το υψηλ κρος του Πατριαρχεου Μσχας ανμεσα σε μη χριστιανικς θρησκευτικς κοιντητες. Τα τελευταα χρνια αυτς οι εκδηλσεις γιναν στη Αγυπτο, στο Μαρκο, στην Ιορδανα, στο Ιρκ, στο Αζερμπατζν και λλες χρες. Στις 26 Απριλου του 2010 στο πεδο της Παγκσμιας Συνδου Κορυφς θρησκευτικν ηγετν στο Μπακο του Αζερμπατζνο Αγιτατος Πατριρχης κ.κ. |
| Χαρε Μητρθεε Δσποινα, χαρε η μνη ελπς, τν βροτν κα αντληψις, χαρε καταφγιον, χαρε λυχνα φωτς, ηγλασμνον, χαρε παλτιον, τ φωτοφρον, χαρε λαμπδιον, χαρε αμλυντον, παρθενας καχημα, χαρε πηγ, βρουσα, ιματα, τος προσιοσ σοι. Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον, μοιον το παραδξου θαματος! μυστηρου καινο! φρικτς εγχειρσεως! η Παρθνος λεγεν, εν Σταυρ σε ως βλεψεν, εν μσω δο ληστν κρεμμενον, ν ανωδνως, φρικτς εκησεν, κλαιε κρζουσα. Ομοι Τκνον φλτατον! πς σε δεινς, δμος κα αχριστος, Σταυρ προσλωσεν. Απστιχα Σταυρσιμα Υψθης εν Σταυρ Χριστ ο Θες, κα σωσας τν ανθρπων τ γνος, δοξζομν σου τ παθματα. Στχ. Α " . Πρς σ ρα τος οφθαλμος μου, τν κατοικοντα εν τ ουραν. Ιδο, ως οφθαλμο δολων εις χερας τν κυρων αυτν, ως οφθαλμο παιδσκης εις χερας τς κυρας αυτς, οτως οι οφθαλμο ημν πρς Κριον τν Θεν ημν, ως ο οικτιρσαι ημς. Επγης εν τ Σταυρ Χριστ ο Θες, κα νοιξας παραδεσου τς πλας, δοξζομν σε Λυτρωτ ημν. Μαρτυρικν Στχ. Β " . Ελησον ημς, Κριε, ελησον ημς, τι επ πολ επλσθημεν εξουδενσεως, επ πλεον επλ σθη η ψυχ ημν, τ νειδος τος ευθηνοσι, κα η εξουδνωσις τος υπερηφνοις. Οι Μρτυρς σου Κριε, επιλαθμενοι τν εν τ βω, καταφρονσαντες κα τν βασνων, δι τν μλλουσαν ζων, τατης κληρονμοι ανεδεχθησαν, θεν κα Αγγλοις συναγλλονται. Αυτν τας ικεσαις, δρησαι τ λα σου, τ μγα λεος. Δξα... Κα νν... Σταυροθεοτοκον Σταυρ σε καθηλομενον, ως εθεσατο η σ Τεκοσα, μνε μακρθυμε, οδυρομνη δκρυα ρρει κρουνηδν, κα τ υπερβλλον τς χρησττητος, κα τ συμπαθς τ υπρ νθρωπον, λαν εκπληττομνη, μνει τ κρτος σου. Μετ τν α " Στιχολογαν Καθσματα Σταυρσιμα χος πλ. δ " Βλπων ο Ληστς, τν αρχηγν τς ζως, επ Σταυρο κρεμμενον λεγεν. Ει μ Θες υπρχε σαρκωθες, ο σν ημν σταυρωθες, ουκ ν ο λιος, τς ακτνας εναπκρυψεν, ουδ η γ σειομνη εκυμανετο, αλλ " ο πντων ανεχμενος, Μνσθητ μου Κριε, εν τ Βασιλεα σου. |
| Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ενοικσας Παρθνω, σωματικς Κριε, φθης τος ανθρποις, ως πρεπε θεαθνα σε, ν κα ανδειξας, ως αληθς Θεοτκον, κα πιστν βοθειαν, μνε Φιλνθρωπε. Κανν τς Θεοτκου Ο Ειρμς Σ ε τ στερωμα, τν προστρεχντων σοι Κριε, σ ε τ φς, τν εσκοτισμνων, κα υμνε σε τ πνεμ μου. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Δς ημν βοθειαν, τας ικεσαις σου Πναγνε, τς προσβολς, αποκρουομνη, τν δεινν περιστσεων. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Εας τς προμτορος, σ επανρθωσις γγονας, τν αρχηγν, τς ζως τ κσμω, Θεοτκε κυσασα. Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Ζσον δυναστεαν με, η αληθς Θεν Πναγνε, τν το Πατρς, εν σαρκ τεκοσα, ενυπστατον δναμιν. Ωδ δ " Ο Ειρμς Σ μου ισχς, Κριε, σ μου κα δναμις, σ Θες μου, σ μου αγαλλαμα, ο Πατρικος κλπους μ λιπν, κα τν ημετραν, πτωχεαν επισκεψμενος, δι σν τ Προφτη, Αββακομ σοι κραυγζω. Τ δυνμει σου δξα Φιλνθρωπε. Στχ. Δξα τ Αγα Αναστσει σου, Κριε. Σ δυσμεν, ντα με λαν ηγπησας, σ κενσει, ξνη καταββηκας, επ τς γς, εσπλαγχνε Σωτρ, τς εσχατις μου, τν βριν μ ανηνμενος, κα μενας εν τ ψει, τς αφρστου σου δξης, τν πρν ητιμωμνον εδξασας. Στχ. Δξα τ Αγα Αναστσει σου, Κριε. Τς καθορν, Δσποτα νν ουκ εξσταται, δι πθους, θνατον λυμενον, δι Σταυρο, φεγουσαν φθορν, κα δι θαντου, τν δην πλοτου κενομενον, τς θεας δυναστεας, σο το Εσταυρωμνου, τ εξασιον ργον φιλνθρωπε. Θεοτοκον Στχ. Υπεραγα Θεοτκε, σσον ημς. Σ τν πιστν, καχημα πλεις Ανμφευτε, σ προσττις, σ κα καταφγιον, Χριστιανν, τεχος κα λιμν, πρς γρ τν Υιν σου, εντεξεις φρεις Πανμωμε, κα σζεις εκ κινδνων, τος εν πστει κα πθω, Θεοτκον αγνν σε γινσκοντας. Κανν Σταυροαναστσιμος Ο Ειρμς Εισακκοα Κριε, τς οικονομας σου τ μυστριον, κατενησα τ ργα σου, κα εδξασ σου τν θετητα. Στχ. Δξα σοι, ο Θες ημν δξα σοι. Τ Σταυρ σε προσλωσαν, οι τν παρανμων παδες Φιλνθρωπε, δι " ο σωσας ως εσπλαγχνος, τος δοξζοντς σου τ παθματα. |
| Μρτυρες Κυρου, πντα τπον αγιζετε, κα πσαν νσον θεραπεετε, κα νν πρεσβεσατε, ρυσθναι τν παγδων το εχθρο, τς ψυχς ημν δεμεθα. Δξα... Κα νν... Σταυρεθεοτοκον Οι Μρτυρς σου Κριε Ορσ σε σταυρομενον, κα θανατομενον η Θεοτκος, Ομοι! εκραγαζε, πς τς οδνας φρεις, γλυκτατε Υι; βλλει τν καρδαν μου η λγχη σου, φλγει δ τ σπλγχνα μου τ πθος σου, μως υμνολογ σε, θλων γρ τατα πσχεις, σσαι τν νθρωπον. Μετ τν α " Στιχολογαν Καθσματα Κατανυκτικ χος πλ. δ " Βλπων ο Ληστς, τν αρχηγν τς ζως, επ Σταυρο κρεμμενον, λεγεν. Ει μ Θες υπρχε σαρκωθες, ο σν ημν σταυρωθες, ουκ ν ο λιος, τς ακτνας εναπκρυψεν, ουδ η γ σειομνη εκυμανετο, αλλ " ο πντων ανεχμενος, Μνσθητ μου Κριε, εν τ Βασιλεα σου. Εν μσω δο Ληστν, ζυγς δικαιοσνης ευρθη ο Σταυρς σου, τ το μν καταγομνου εις δην, βρει τς βλασφημας, το δ κουφιζομνου πταισμτων, πρς γνσιν θεολογας, Χριστ ο Θες, δξα σοι. Δξα... Κα νν... Σταυρεθεοτοκον Τ προσταχθν μυστικς, λαβν Τν εξ αιμτων σου αγνν, σωματωθντα, κα υπρ ννοιαν εκ σο, σεμν τεχθντα, επ ξλου κρεμμενον, μσον τν κακοργων, ορσα, τ σπλγχνα λγεις, κα μητρικς θρηνοσα, εβας. Ομοι! Τκνον εμν, τς η θεα κα φατος, οικονομα σου δι " ς, εζωσας τ πλσμα σου! Ανυμν σου τ εσπλαγχνον. Μετα τν β " Στιχολογαν Καθσματα Κατανυκτικ Τν Σοφαν κα Λγον Ο Σταυρν υπομενας, ως αγαθς, το Αδμ τν πτωχεαν, αναλαβν, μνε Υπεργαθε, αναμρτητε Κριε, το θαντου εσπλαγχνε, τ κρτος κατλυσας, κα τ πθει σου Δσποτα, τν κσμον δισωσας, θεν Ζωοδτα, τν πεσοσαν ψυχν μου, οικτερησον δομαι, ταν κρνης τ ργα μου, Δικαιοκρτα φιλνθρωπε, κα δς μοι πανοικτρμον ο Θες, τν πταισμτων φεσιν ως εσπλαγχνος, τι μνος υπρχεις αναμρτητος. Ανστης εκ νεκρν Εν μσω τς Εδμ, ξλον θνατον νθησεν, εν μσω δ τς γς, ξλον ζων εβλστησε, γευσμενοι γρ το πρτου, φθαρτοι ντες, φθαρτο γεγναμεν, σχντες δ το δευτρου, τς αφθαρσας κατετρυφσαμεν, εν τ Σταυρ γρ σωσε Χριστς, τ γνος τν ανθρπων. |
| κπληξη μως προκαλε η χρση του ττλου ο «πρην μητροπολτης Λβοβ» ως προς το Μακριο Μαλτιτς, ο οποος εναι ο πρην πρωθιερας της Ορθοδξου Εκκλησας της Ρωσας, ο οποος προσχρησε στο σχσμα ς πρεσβτερος και εντς του σχσματος πλον λαβε την αντικανονικ ες επσκοπο χειροτονα και ττλο «επισκπου Λβοφ». Η προσφνηση του Μακαρου Μαλτιτς ς «πρην Λβοβ» απαντ κατ’επανληψιν σο στα επσημα γγραφα του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως (επ παραδεγματι στο υπ αριθμ. πρωτ. 1119 και ημερομ. 24ης Δεκεμβρου 2018 Γρμμα του Αγιωττου Πατριρχη Βαρθολομαου προς τον Αγιτατο Πατριρχη Μσχας και πασν των Ρωσσιν Κριλλο), τσο και στα επσημα σχλια των αντερων στελεχν της Εκκλησας Τα ν λγ αποκλεουν το ενδεχμενο ενς τυχαου σφλματος, κτι το οποο αποδεικνει τρανς τι ο Πατριρχης Βαρθολομαος και τα μλη της Συνδου του Πατριαρχεου Κωνσταντινουπλεως, οι οποοι ελμβαναν την απ 9ης ως 11ηςΟκτωβρου 2018 απφαση αποκαταστσεως του Φιλαρτου Ντενισνκο και του Μακαρου Μαλτιτς, δεν ταν γνστες των βασικν στοιχεων της βιογραφας των αρχηγν του Ουκρανικο σχσματος. Και τοτο, με τη σειρ του, σημανει τι δεν υπρχε στην πραγματικτητα η επανεξταση της υποθσεως στην ουσα, κτι το οποο προβλπεται στην περπτωση εκκλτου προσφυγς. Συνεπς, ο Κωνσταντινουπλεως, ο οποος οικειοποιθηκε αυθαιρτως το δικαωμα της εκκλτου προσφυγς, στην περπτωση του Ουκρανικο σχσματος δεν σκησε αυτ το δικαωμα. ν τ μεταξ, η ννοια τν πρεσβεων τιμς, τα οποα εναι γνωστ στην Ορθδοξη παρδοση, εναι στενς συνδεδεμνη προς την ννοια της αυθεντας. Το «κρος» (auctoritas) και η «τιμ» (honor) συνδθηκαν ακμη στην αρχαιτητα παρλληλα με τις ννοιες πως η «αξιοπρπεια» (dignitas), η «σνεση» (consilium), η «βαρτητα» Μσα του Ρωμακο δικαου αυτς οι ννοιες προσλφθηκαν και απ το κανονικ δκαιο της Εκκλησας. Η απλεια της συνσεως βαρτητας οδηγε αναποφεκτως στην απλεια του κρους και της τιμς. Το κρος βασζεται κυρως στην ανεπσημη εμπιστοσνη και χι στις τυπικς εξουσιαστικς αρμοδιτητες, οι οποες συνδονται με τις ννοιες potestas και imperium. |
|
|
