| 2, 8), πως επσης και η αγπη, επειδ «ο Θες εναι αγπη, κι ποιος μνει μσα στην αγπη μνει μσα στο Θε κι ο Θες σ’ αυτν»(Α Ιω. 4, 16). Η ειρνη και η αγπη, δεν κνουν μνο την ευχ ευπρσδεκτη, αλλ κι απ αυτ πλι την ευχ γεννιονται και ανατλλουν και οι διες, σαν δδυμες θεκς ακτνες, και αυξνουν και τελειοποιονται. Με κθε μα απ αυτς και με τις τρεις μαζ χαρζεται φθονα σε μας ο πλοτος λων των αγαθν Απ αυτ, μλλον με καθνα απ αυτ χωριστ και με τα τρα μαζ, χαρζεται φθονα σε μας και μας πλημμυρζει ο πλοτος λων των αγαθν. Με την επκληση δηλαδ με πστη του ονματος του Κυρου μας Ιησο Χριστο, ελπζομε με βεβαιτητα να λβομε το λεος και την αληθιν ζω που εναι κρυμμνη μσα στο Χριστ(Κολ. 3, 3), γιατ αυτ αφνει ν’ αναβλσουν σαν απ μα αναη θεα πηγ το νομα του Κυρου Ιησο που το επικαλομαστε με καθαρτητα μσα στην καρδι. Με την ειρνη που ξεπερν κθε νου και που δεν χει καννα ριο(Φιλιπ. 4, 7· Ησ. 9, 7) αξιωνμαστε να συμφιλιωθομε με το Θε και μεταξ μας. Και τλος με την αγπη, που η δξα της δε συγκρνεται με τποτε, επειδ εναι το τλος και η συγκεφαλαωση του Νμου και των Προφητν(Ματθ. 22, 40), στε και ο Θες να ονομζεται αγπη(Α’ ω. 4, 8), ενωνμαστε ολοκληρωτικ με το Θε, αφο καταργεται η αμαρτα μας με τη δικαιοσνη του Θεο και με την υιοθεσα της χρης, η οποα ενεργεται μσα μας παρδοξα με την αγπη. Γιατ λει: «Η αγπη θα καλψει πλθος αμαρτες»(Α’ Πτρ. 4, 8), και: «Η αγπη τα δχεται λα· η πστη, η ελπδα, η υπομον δεν την αφνουν ποτ· η αγπη δεν χνει ποτ την αξα της»(Α’ Κορ. 13, 7–8). Ο Κρις μας Ιησος Χριστς κατ τον καιρ του σωτηρου πθους Του αυτ φησε στους Μαθητς Του σαν αποχαιρετιστριες εντολς και θεα κληρονομι, πως επσης και μετ την ανσταση Γι’ αυτ και ο διος ο πανγαθος και γλυκτατος Κρις μας Ιησος Χριστς, και ταν φτασε για χρη μας στο εκοσιο πθος Του, και ταν φανερθηκε στους Αποστλους μετ την ανσταση, αλλ και ταν μελλε να ξαναγυρσει στον κατ φση δικ Του και κατ χρη δικ μας Πατρα, φησε λα αυτ στους δικος Του ως πατρας γνσιος και φιλστοργος, σαν αποχαιρετιστριες εντολς και παρηγορις ευχριστες και ενχυρα ισχυρ, μλλον αναφαρετη θεσδοτη κληρονομι. |
| Αυτ η λλαμψη του Πνεματος δεν εναι μνο σαν μια αποκλυψη νοημτων και φωτισμς της χρης, πως επαμε, αλλ εναι μι ββαιη και αδικοπη λλαμψη υποστατικο φωτς μσα στις ψυχς. Μερικ ρητ της Γραφς με ττοιο νημα εναι τα εξς: «Ο Θες που επε να λμψει φως απ το σκοτδι, Αυτς λαμψε μσα στις καρδις μας και μας φτισε να γνωρσομε τη δξα του Χριστο»(Β Κορ. 4, 6), και: «Φτισε τα μτια μου, για να μην κοιμηθ για θνατο»(Ψαλμ. 12, 4), δηλαδ ταν χωριστε η ψυχ απ το σμα, να μη βρεθε σκοτισμνη απ το κλυμμα του θαντου της κακας. Κι ακμα: «Ξεσκπασε κι λλο τα μτια μου για να δω τα θαυμσια του νμου Σου»(Ψαλμ. 118, 18), και: «Στελε μου το φως Σου και την αλθεια Σου· αυτ θα με οδηγσουν και θα με φρουν στο γιο ρος Σου και στο να Σου»(Ψαλμ. 42, 3), και: «λαμψε πνω μας το φως του προσπου Σου, Κριε»(Ψαλμ. 4, 7). Επσης και το φως που λαμψε στον μακριο Παλο στο δρμο της Δαμασκο(Πρξ. 9, 3), με το οποο υψθηκε ως τον τρτο ουραν και κουσε αλλητα μυστρια, δεν ταν κποιος φωτισμς νοημτων και γνσεως· ταν υποστατικ μσα στην ψυχ λλαμψη της δυνμεως του αγαθο Πνεματος. Την υπερβολικ λαμπρτητα αυτο του φωτς δεν μπρεσαν ν’ αντξουν τα σαρκικ μτια και τυφλθηκαν(Πρξ. 9, 8). Με αυτ το φως αποκαλπτεται κθε γνση και γνωστοποιεται αληθιν ο Θες στην ξια και αγαπμενη απ Αυτν ψυχ. Κθε ψυχ που με τη δικ της επιμλεια και πστη αξιθηκε να ντυθε απ εδ τελεως το Χριστ με τη δναμη και την εσωτερικ πληροφορα της χρης και ενθηκε με το επουρνιο φως της φθαρτης εικνας, μυεται απ τρα στη γνση λων των ουρανων μυστηρων υποστατικς. Κατ δε τη μεγλη ημρα της αναστσεως, και το σμα της θα συνδοξαστε με την δια επουρνια δξα και θα αρπαγε στους ουρανος απ το πνεμα, σμφωνα με τη Γραφ(Α Θεσ. 4, 17), και θα αξιωθε να γνει μοιο με το δοξασμνο σμα του Χριστο(Φιλιπ. 3, 21), και τσι θα κληρονομσει και την αινια και χωρς διαδοχ βασιλεα μαζ με τον Χριστ. σο κανες με την δικ του επιμλεια και πστη γινε κοινωνς της ουρνιας δξας του Αγου Πνεματος και στλισε την ψυχ του με αγαθ ργα, τσο και το σμα του εκενη την ημρα θα γνει ξιο να συνδοξαστε. ,τι δηλαδ αποθησαρισε κανες τρα μσα του, αυτ ττε παρουσιζεται ξω, πως και ο καρπς που εναι μσα στα δνδρα Το χειμνα, παρουσιζεται ξω την νοιξη, πως επαμε και λλοτε. Η θεμορφη λοιπν εικνα του Πνεματος που οι γιοι χουν κατ κποιο τρπο σαν τυπωμνη απ τρα μσα τους, θα κνει ττε και το σμα εξωτερικ θεμορφο και ουρνιο. Στους ββηλους μως και αμαρτωλος, αλομονο, το σκοτειν κλυμμα του κοσμικο πνεματος που τλιξε την ψυχ και με την ασχμια των παθν κανε το νου τους σκοτειν και σχημο, θα παρουσισει ττε εξωτερικ και το σμα σκοτειν και γεμτο απ κθε ντροπ. |
| Απ την αμεριμνα, την ησυχα, την προσοχ και την προσευχ γεννιται η κνηση και η θρμη της καρδις, η οποα καιει τα πθη και τους δαμονες και καθαρζει την καρδι πως σε χωνευτριο. Απ αυτ, γεννιται ο πθος και ο χωρς τλος ρωτας προς τον Κριο Ιησο Χριστ. Απ αυτν χνονται γλυκ οι κρουνο των καρδιακν δακρων, με τα οποα η ψυχ και το σμα καθαρονται και αλεφονται με τη μετνοια, την αγπη, την ευχαριστα και την εξομολγηση, πως με το αρωματικ σσωπο. Απ αυτ προρχεται η γαλνη και η ειρνη των λογισμν που δεν χει καννα ριο και ξεπερν κθε νου(Φιλιπ. 4, 7), και απ αυτς η χιονοφεγγφωτη λλαμψη. Και τλος η απθεια –σο μπορε να φτσει ο νθρωπος– και η ανσταση της ψυχς πριν απ το σμα και η αναμρφωση και επιστροφ στο κατ’ εικνα και καθ’ ομοωση με την πρξη, την θεωρα, την πστη, την ελπδα και την αγπη, και η ολικ ανψωση προς το Θε και η μεση νωση με αυτν και η κσταση και η παση και η στση –κατ το παρν πως μσα σε καθρφτη και σαν απεικνιση(Α Κορ. 13, 12) και σαν πργευση, κατ το μλλον μως η τελεως τλεια και αινια μθεξη και απλαυση του Θεο πρσωπο προς πρσωπο. Η ησυχα με υπακο εναι πργματι η απλανς και αληθιν και πατροπαρδοτη και θερεστη ζω. Αυτ ευλγως ονομστηκε απ τους Αγους «κρυμμνη εν Χριστ ζω» Αυτ εναι η οδς και η κατ Θεν νοερ ζω και ιερ εργασα των πραγματικν Χριστιανν, η αληθιν και απλανς και γνσια και ανθευτη, η ολοφνερα κρυμμνη στο Χριστ ζω(Κολ. 3, 3). Αυτ τη χραξε και τη μυσταγγησε ο θενθρωπος και γλυκτατος Ιησος, την περπτησαν οι θεοι Απστολοι και κατπιν ακολοθησαν πιστο σ’ αυτος οι πειτα απ αυτος νδοξοι αρχηγο και διδσκαλο μας, οι οποοι απ την αρχ της παρουσας του Χριστο στον κσμο και μχρι σμερα λμπουν σαν φωτειν αστρια μσα στον κσμο με τις ακτινοβολες των ζωοποιν λγων τους και τα θαματ τους. Αυτο διδωσαν ο νας στον λλο και στα δικ μας χρνια τον καλ αυτ σπρο(Ματθ. 13, 24), την ιερ ζμη(Ματθ. 13, 33), την αγα απαρχ(Ρωμ. 11, 16), την ασφαλ παρακαταθκη(Α Τιμ. 6, 20), τη χρη, την εξ ψους δναμη(Λουκ. 24, 49), το πολτιμο μαργαριτρι(Ματθ. 13, 46), την νθεη πατρικ κληρονομι, το θησαυρ τον κρυμμνο στο χωρφι(Ματθ. 13, 44), τον αρραβνα του Πνεματος(Β Κορ. 1, 22), το βασιλικ σημδι, το ζωνταν και ορμητικ νερ(Ιω. 4, 14), τη θεα φωτι, το σεβσμιο λας, το χρισμα, το σφργισμα, το φως και τα μοια με αυτ. Αυτ και θα κληροδοτεται και θα μεταβιβζεται μυστικ απ γενι σε γενι ως τη δευτρα παρουσα του Χριστο. |
| Η μετρημνη νηστεα, ταν πρει συνοδοιπρους την αγρυπνα μαζ με τη μελτη και την προσευχ, κνει γργορα αυτν που την εξασκε να φτσει στα ρια της απθειας, ταν και η ψυχ του απ την υπερβολικ ταπενωση ποτζεται με τα δκρυα και φλγεται απ την αγπη του Θεο. Κι αφο φτσει στην απθεια, τον οδηγε στην ειρνη του πνεματος, η οποα ξεπερν κθε νου(Φιλιπ. 4, 7) ελεθερο, και μσω της αγπης τον εννει με το Θε. νας βασιλις δε χαρεται τσο να κομπζει για τη δξα και τη βασιλεα του και να καμαρνει για τη δναμ του, σο νας μοναχς για την απθεια της ψυχς του και τα δκρυα της κατανξεως. Γιατ η υπερηφνεια του βασιλι μαρανεται μαζ με τη βασιλεα, εν η μακρια απθεια συνοδεει τον μοναχ, γεμτο ευφροσνη, στην αινια ζω, και μνει σ’ αυτν στους απραντους αινες. Ο μοναχς αυτς, κατ την παροσα ζω, κυλει ανμεσα στους ανθρπους σαν τροχς: αγγζει δηλαδ ελχιστα τη γη και τα επγεια για τις ανγκες της φσες του, εν λος αιωρεται κινομενος προς το νοητ αρα· ακμη, ανακυκλνεται μσα του η αρχ προς το τλος και τα εδη των χαρισμτων εναι χαραγμνα πνω στο στεφνι του τροχο, που εναι η ταπενωση. Γι’ αυτν, τραπζι πλοσιο εναι η θεωρα των ντων· ποτ του, το οινοδοχεο της σοφας(Παροιμ. 9, 2)· ανπαυσ του, ο Θες. Εκενος που δωσε θεληματικ τον εαυτ του στους κπους των αρετν και βαδζει με θρμη το δρμο της ασκσεως, αξινεται να λβει μεγλες δωρες απ το Θε. Προχωρντας προς το μσο της τελειτητας, ρχεται σε θεκς αποκαλψεις και οπτασες και γνεται λος τσο φωτοειδς και σοφς, σο επιτενεται ο κματος των αγνων του. σο πλι ανεβανει προς το ψος της θεωρας, τσο σηκνει εναντον του πιο πολ το φθνο των ολεθρων δαιμνων γιατ αυτο δεν υποφρουν να βλπουν νθρωπο να μεταβλλεται σε αγγελικ φση, γι’ αυτ και ακονζουν στα κρυφ εναντον του το οξ βλος της οισεως. Αν λοιπν καταλβει την πανουργα και καταφγει στο οχυρ της ταπεινσεως, κατηγορντας τον εαυτ του, ξεφεγει τον λεθρο της υπερηφνειας και εισγεται στα λιμνια της σωτηρας. Διαφορετικ, εγκαταλεπεται απ το Θε και παραδνεται σε πνεματα που τον ζητον για να παιδευθε ακοσια, αφο δεν προτμησε τη θεληματικ παδευση. Αυτ τα πνεματα εναι φιλδονα και φιλσαρκα, πονηρ και θυμδη, και τον ταπειννουν με τις σφοδρς επιθσεις τους, σπου να εννοσει την αδυναμα του· και αφο θρηνσει και απαλλαγε απ την παδευση, θα λει πως ο Δαβδ: «Μου κανε πολ καλ που με ταπενωσες, για να μθω το θλημ Σου»(Ψαλμ. 118, 71). |
| Своей проповедью спас=7. а. πασαν γην δε о Χριστος=7. а.=А Христос освободил=7. а. ελυτρωσατο τε=6. в.=От погибели за грех=7. а. και ωλην οικουμενην=7. в.=Мир весь, всю вселенную=7. а. παντα ημιν εν προφηταις=8. в.=Чрез пророков известив=7. а. δηλωσας ηλϑε πληρωσαι=8. в.=Наперед все о Себе=7. а. Он пришел исполнить то=7. а. Строфа двадцать первая: νικην παρεχων τοις ταπεινοις=9. а.=Чтоб победу кротким дать=7. а. (с.). δικην τροπαιου φερων=7. в.=Крест на раменах неся=7. а. (с.). επι ωμων τον σταυρον=7. а.=Как трофей побед Своих=7. а. (с.). εξηλϑε σταυρωϑηναι=7. в.=Шествует вперед Христос=7. а. (с.). Строфа двадцать вторая: οξος εποτισαν την πηγην=9. а.=Уксус дали пить Тому=7. с. (а.). —45— των γλυκερων ναματων=7. в.=Кто – Источник сладких вод=7. с. (а). και χωλην επεδωκαν=7. с.=И желчь поднесли Тому=7. с. (а.). μαντα νετισαντι=7. с.=Кто дал манну, как бы дождь=7. с. (а.). και το μαννα εκ της πετρας πηγασαντι=12. c.=И Кто воду из скалы=7. а. Чудным образом извлек=7. а. Выписываем в заключение самую последнюю строфу перевода: υμνησον τουτον ω γηγενης=9. а.=Земнородный, восхвали=7. а. αινεσον τον παϑοντα=7. в.=И воспой, воспой Сего=7. а. και ϑανοντα δια δε=7. в.=Кто страдать благоволил=7. а. και ζωντα μετ’ ολιγον=7. в.=И кто умер за тебя=7. а. ϑεωρησας τη ψυχη=7. а. И когда Он оживет=7. а. δεξαι ηδονη=5. а.Радостно прими Его=7. а. του ταφου γαρ μελλει=6. в.=Устремясь к Нему душой=7. а. εξανιστασϑαι Χριστος=7. а.=Ибо явится Христос=7. а. και καινιζειν σε ανϑρωπε=8 (7) с.=Вновь от гроба и тебя=7. а. ψυχην ουν καϑαραν=6. а.=Обновит, о человек!=7. а. (лучше: восстановит тебя от гроба и обновит, о человек! Ср. выше). αυτω ετοιμασον=6. а.=Итак, душу чистую=7. с. ιν’ ενταυϑα ουρανου=7. а.=Приготовь Ему, дабы=7. а. κατοικον ποτε σε=6 (а). в.=В небе поселил тебя=7. а. ποιηση βaσιλευς σου=7. в.=Грядет скоро твой Господь=7. а. ηξει ταχεως χαρας τε=8. в.=И исполнит радостью=7. с. εμπλησει την εκκλησιαν=8. в.= Церковь , Им созданную=7. c. ινα χορευη (о) Αδαμ=8. а.=Веселись, ликуй Адам!=7. а. |
| Писания и богослужения 7. 2 Проповеди и размышления на Господские праздники 7. 21 Рождество Христово, включая Недели пред Рождеством (святых отец и праотец), Навечерие и Неделю по Рождестве. 7. 22 Обрезание Господне и Новый год. 7. 23 Богоявление (Крещение) Господне, включая Неделю пред Богоявлением и после 7. 24 Вход Господень в Иерусалим… 7. 25 Вознесение Господне 7. 26 Пятидесятница 7. 27 День Святого Духа. 7. 28 Преображение Господне 7. 29 Воздвижение Креста Господня 3 Проповеди и размышления на Богородичные праздники] 7. 31 Рождество Пресвятой Богородицы 7. 32 Введение во храм Пресвятой Богородицы 7. 33 Сретение Господне. 7. 34 Благовещение Пресвятой Богородицы. 7. 35 Успение Пресвятой Богородицы 7. 36 Покров Пресвятой Богородицы. 7. 37 Проповеди и размышления в честь Божией Матери 7. 38 Проповеди и размышления в честь икон Божией Матери 4 Проповеди и размышления на воскресные дни (недели по Пятидесятнице)]. 5 Проповеди и размышления в честь святых] 51 Проповеди и размышления в честь Небесных Сил бесплотных] 6 Проповеди и размышления Постной Триоди] 7. 61 Приготовительные недели к Великому Посту. 7. 611 Неделя о мытаре и фарисее 7. 612 Неделя о блудном сыне 7. 613 Неделя мясопустная 7. 614 Неделя сыропустная (Прощенное воскресение) 7. 62 Недели Святой Четыредесятницы. 7. 621 Первая седмица Великого Поста. 7. 622 Вторая седмица Великого Поста. 7. 623 Третья седмица Великого Поста. 7. 624 Четвертая седмица Великого Поста 7. 625 Пятая седмица Великого Поста 7. 626 Шестая седмица Великого Поста 7. 627 Проповеди и размышления за Пассией 7. 628 Проповеди и размышления Страстной седмицы 7. 629 Проповеди о покаянии и причащении 7. 7 Проповеди и размышления Цветной Триоди 7. 71 Светлое Христово Воскресение 7. 72 Светлая седмица 7. 73 Неделя вторая по Пасхе (о Фоме) 7. 74 Неделя третья по Пасхе (о святых женах Мироносицах) 7. 75 Неделя четвертая по Пасхе (о расслабленном) 7. 751 Преполовение Пятидесятницы. 7. 76 Неделя пятая по Пасхе (о самаряныне). 7. 77 Неделя шестая по Пасхе (о слепом) |
| 7-й день, в к-рый Бог почил от дел Своих, также, согласно В. П., имеет символическое значение. 7 дней отражают структуру неба и земли; с их помощью Господь обозначил каждый из 7 тысячелетних периодов мировой истории (singula millia annorum), поскольку пред очами Господа тысяча лет, как один день (ср.: Пс 89. 5), и, по пророчеству Захарии, у Господа «семь очей» (Зах 4. 10), в к-рых утверждены эти 7 тысяч лет. День 7-й означает «истинную субботу» (verum sabbatum), т. е. 7-ю тысячу лет, когда Христос будет царствовать со своими избранными. Согласно В. П., 7 дням творения соответствуют 7 небес, утвержденные Словом Господним и получившие силу от духа уст Его (Пс 32. 6); этим 7 дням соответствуют 7 духов, почивших на Христе: дух премудрости, разума, совета, силы, ведения, благочестия и страха Божия (ср.: Ис 11. 2-3). 7 духов означают 7 творческих энергий Бога Слова (Deus Verbum), проявленных в творении: Он называется Премудростью, поскольку сотворил свет, Разумением - поскольку сотворил небо, Советом - поскольку сотворил землю и море, Силой - поскольку сотворил солнце, луну и остальные светила, Ведением - поскольку повелел земле и морю произвести свои порождения, Благочестием - поскольку сотворил человека, Страхом Божиим - поскольку благословил и освятил его. Кроме того, число 7 означает «семь рогов и семь очей Агнца» (Откр 5. 6); 7 огненных светильников, горящих перед престолом, к-рые суть 7 духов Божиих (Откр 4. 5); 7 золотых светильников (Откр 1. 12); 7 агнцев (Лев 23. 18); 7 женщин (Ис 4. 1); 7 церквей, к к-рым писал ап. Павел; 7 диаконов (Деян 6. 3); 7 ангелов и 7 труб (Откр 8. 2); 7 печатей (Откр 5. 1); 7 недель Пятидесятницы, 7 седмин (Дан 9. 25); 7 столбов дома Премудрости (Притч 9. 1) и т. д. Используя символику числа 7, В. П. излагает и свою концепцию Свящ. истории, в к-рой спасительные деяния Божии во Христе символически связываются с событиями творения мира и падения первых людей. Т. о. он раскрывает смысл событий евангельской истории как предпринятого Богом восстановления падшего Адама (ut Adam illum... reformaverit - De fabr. mundi) и спасения всего тварного мира (atque universae suae creaturae subveniret - Ibidem). По мысли В. П., число 7 означает 7 событий домостроительства (providentia) Христа во плоти: 1) Св. Дух преисполнил Св. Деву Марию в тот день, когда Бог сотворил свет (1-й день творения); 2) Христос воплотился (in carne esse conversum) в тот день, когда Бог создал сушу и моря (3-й день); 3) Он обратился в молоко в тот день, когда были сотворены светила (4-й день); 4) Он обратился в кровь в тот день, когда земля и вода произвели живые существа (5-й день); 5) Он обратился в плоть и родился в тот день, когда был сотворен человек (6-й день); 6) в тот день, когда Ева была обольщена змеем и пал Адам, Гавриил благовествовал Марии и пострадал Господь (7-й день) (см. в ст. Благовещение Пресв. Богородицы ); 7) Он воскрес в тот день, когда был сотворен свет (т. е. в 1-й или 8-й день). |
| 7.9 Рассказ о Бейсане 7.10 Табария 7.11 Изложение Рассказа Ибн-Исхана о Ярмуке 7.12 Присяга Му’авии 7.13 Отравление Абд-ар-Рахмана-иби-Халида 7.14 О кафедре Мухаммеда 7.15 Восстание в Палестине 7.16 Присяга Мервану 7.17 О битве при Мердж-Рахите 7.19 Сулейман-ибн-Абд-ал-Мелин. 7.20 Омар-ибн-Абд-ал-Азиз. 7.21 Язид-ибн-Абд-ал-Мелик 7.22 Хишам-ибн-Абд-ал-Мелик.. 7.23 Ал-Валид-ибн-Язид и Язид-ибн-ал-Валид. 7.24 Восстание в Палестине и Урдунне. 7.26 Бегство Мервана. 7.27 Последние усилия Омейядов. 7.28 События при правлении аббасидских халифов. 7.29 Восстание Абу-Харба. 7.30 Меры ал-Мутеваккиля против зиммиев. 7.31 Битва при ат-Тавахине. 7.32 О карматах. 8. Евтихий (+940) 8.1 Наступление Арабов. Осада Газзы. 8.2 Спор Софрония с Киром, патриархом александрийским. Софроний избран патриархом Иерусалимским. 8.3 Битва при ал-Якусе 8.4 Осада Дамаска 8.5 Сдача Иерусалима. Омар в Палестине 8.6 Запрещение совершать хаджж в Мекку 8.7 Разрешение строить новые церкви 8.8 Постройки ал-Валида в Иерусалиме и в Дамаске 8.10 Хишам. Захваченные яковитами церкви возвращаются мелькитам. 8.11 Ар-Рашид. Возвращение церквей, отнятых яковитами. 8.12 Обновление купола церкви Воскресения в Иерусалиме. 8.13 Ма’мун. Разрешение построить новые церкви. 8.14 Меры ал-Мутеваккиля против христиан 8.15 Сражение при ат-Тавахине 8.16 Разрушение церквей 8.17 Разгром храма Воскресения в Иерусалиме. 9. Ибн-Абд-Раббихи (+940) 9.1 Приезд Джебеллы-ибн-ал-Айхама к Омару-ибн-ал-Хаттабу на поклон 9.2 Омар в Сирии 9.3 Мерван II 9.4 Перевод диванов 9.5 Омар II 9.6 Ибрахим-ибн-Мухаммед 9.7Избиение при реке Абу-Футрусе 10. Ал-Масудий (+956) 10.1 Нава и Джаулан 10.2 Мертвое море 10.3 Бейсан 10.4 Иерусалим 10.5 Самаритяне 10.6 Назарет 10.7 Яковиты 10.8 Фанан 10.9 Описание Сирии 10.10 Арабы в Палестине 10.11 Праздник в Иерусалиме 10.12 Церкви в Антиохии 10.13 Мута 10.14 Наставление Фбу-Бенра вождям 10.15 Абу-Убейда 10.16 Халид-ибн-ал-Валид 10.17 Ибн-аз-Зубейр 10.18 Мерван 10.19 Абд-ал-Мелик 10.20 Валид 10.21 Мерван III 10.22 Аббасиды |
| και δωρησαι μοι αφεσιν της αισχνης=12 b. του βορβορου των ργων μου=8. c. Обхватила жена грешница=9. с. Твои ноги в сокрушении=9. с. И к Тебе всех таин Зрителю=9. с. Возгласила, каясь в злых делах=9. с. «Боже, Боже мой – Христе!=7. а. Как я очи возведу к Тебе=9. с. Соблазнявшая всех взглядами=9. с. Как я стану умолять Тебя=9. с. Жизнью прогневлявшая Тебя=9. с. Моего Творца и Господа=9. с. Но прими Владыко мой, прими=9. а. Сие миро как моление=9. с. И подай мне оставление=9. с. Гнусной жизни, проведенной мной=9. с. В тине мерзких дел моих=7. с. Здесь превосходно переданы характерные особенности ритма подлинника, как и его содержание, так что перевод этого пролога можно считать образцовым. Столь же превосходно передано содержание и ритм первых стихов первой строфы: τα ρηματα του Χριστο=7. а.=Грешница увидела=7. c. καϑαπερ αρματα=7. c.=Что Христова словеса=7. а. ραινομενα πανταχυ=7. а.=Как бы драгоценное=7. c. βλεπουσα πορνη ποτ=7. а.=Миро ароматное=7. с. В шестой песни: «Иуда Предатель» перевод первого пролога выдерживает и точность буквы, и дух ритма: Πατερ επουρνιε=7. c.=Отче небо=4. в. φιλστοργε=4. c.=Любви полный=4. в. φιλνϑρωπε=4. c.=Людей любящий=5. c. ιλεως, ιλεως, λεως=9. c.=Милостив, Милостив, Милостив=9. c. γενου ημν=4. а.=Буди нам=3. с. о παντων ανεχμενος=8. c.=Все Подъемлющий=5. c. κаι παντας εκδεχμενος=8. c.=Всех Объемлющий=5. c. —39— Весьма близок к подлиннику и второй пролог, хотя и имеет одним стихом больше подлинника: Δεσποτου χερσι πδας=7. в.=Господь дланями Своими=8. в. νιπτομενος Ιοδας=7. в.=Омыв ноги у Иуды=7. в. ως κλεπτης κρυφη γλσσαν=7. в.=Α злодей сей вслед затем=7. а. ηκονησε δολαν=7. в.=Тайным образом как вор=7. а. о παρνομος=5. с.=Точит гнусный свой язык=7. а. Χριστε о ϑες=5. а.=Ах, не допусти Христе=7. а. λυτρωσαι τους εν τω οκω=8. в.=До такого зверства нас=7. а. της Θεοτοκου ψλλοντας=8. с.=Воспевающих Тебе=7. а. В доме Богородицы=7. с. 1-я строфа: τις ακουσας оυκ ενρκησε=9. c. τις ϑεωρησας оυκ ετρμησε=9. c. Кто не поразился, услыхавши=10. в. |
| Приложение 5. Территория Нового Поколения. В настоящее время в базе данных находится информация о 191 церкви. Базовая церковь Новое Поколение г. Кусья-Александровский Алексей Науголных ул. Свободы, 31 Михаил Макаров +7–34344–20–811 Москва Александр Палкин +7–095–903–7933 Невьянск Николай Соколов +7–34270–68–638 Новый Оскол Галина Александрова +7–07233–45–084 Татьяна Денисова +7–3812–394–821 Отрадный Константин Васильев +7–84661–50–754 Прим-Ахтарск Юрий Алдошин +7–86143–29–132 Россошь Юрий Верченко gosha@box.vsi.ru Ростов на Дону Виктор Приходько +7–8632–916–246 Самара Сергей Фадеев +7–902–373–4914 Сенур респ.Марий-Эл Александр Якимов С.-Петербург Вячеслав Макаров +7–8122–554–883 Свободный Константин Остапчук +7–41643–25–109 Северодвинск Виктор Небов +7–8184–551–658 Соликамск Николай Заушицын +7–34253–79–079 Сосновоборск Владимир Несоленов +7–39131–22–507 Юрий Яремкив +7–8622–751–228 Тобольск Евгений Ковальжин +7–34511–68–765 Тольятти Вадим Никонов +7–8482–370–376 Удельная Олег Новиков +7–09648–78–350 Уссурийск Ольга Табатадзе +7–42341–42–438 Чусовой Виктор Максимов +7–3422–221–755 Шебекино Геннадий Выручаев +7–07248–48–878 Бостон Виктор Абрамчук + 1–857–204–7016 Сакраменто +1–916–487–5923 Сергей Приходько +1–425–268–0211 Спрингфилд Вадим Приведенюк + 1–413–827–7879 Филадельфия Александр Жижин +1–267–972–6627 Узбекистан Ташкент newgeneration_uz@yahoo. com Украина с. Авдеевка Наталья Шапляк с. Афананасьевка Сергей Литовченко с. Амвросиевка Татьяна Владыченко Акимовка Алушта Владимир Котенков Арбузинка Виталий Чаплыгин Бахчисарай Александр Букаранов Белая Церковь Юрий Смотрицкий +380–4463–61–901 Бердянск Андрей Кириченко с. Большая Корениха Александр Касянчук Боярка Клавдия Закревская Брянка Эдуард Копылов Васильевка Владимир Грибенников пгт. Васильковка Александр Луценко пос. Васильковское Александр Щеглов Великая Лепетиха Лидия Курганова Верхнеднепровск Владимир Храпко Веселое Константин Савченко Вольногорск Сергей Перекопский Вольнянск Виталий Мацюк Геническ Виктор Зайцев Горловка Павел Горбатовский +380–6242–74–036 с. |
|
|
