| Παρλο που τη στιγμ της εγκαταστσεως της οθωμανικς κυριαρχας οι Πατριρχες Κωνσταντινουπλεως επανλθαν στην Ορθοδοξα, πιεζμενοι απ τους κατακτητς τους, αποδυναμωμνοι και στερηθντες της πολιτειακς υποστηρξεως, δεν εχαν πλον τη δυναττητα να παρεμποδσουν τους διωγμος να παρσχουν ουσιαστικ υποστριξη το πομνι τους, που δεινοπαθοσε στη Μικρ και τη Λευκ Γη των Ρως». Επισημνθηκε τι στη συλλογ εντχθηκαν ακμη και μαρτυρες ιεραρχν, κληρικν, μοναζντων και λακν εκενης της εποχς. «Εναι ζωντανς φωνς αυτοπτν μαρτρων, για τις οποες μπορομε να πομε με τα λγια του Ευαγγελου: ν οτοι σιωπσωσιν, ο λθοι κεκρξονται (Λουκ. 19. 40)», υπογρμμισε ο ιερρχης. Ο μητροπολτης Ιλαρωνας υπενθμισε τι εκενα τα τρομερ χρνια ταχτατα, μλις σε μερικς δεκδες χρνια μισαλλοδοξας και ανοικτς βας, η ουνα κατπιε τις ιστορικ ορθδοξες γαες της δεξις χθης του Δνεπερου. «Η κρως δειν θση της Ορθοδοξας στη δεξι χθη εξανγκασε τη Μητρπολη Κιβου να αναζητσει την επαννωση με το Πατριαρχεο Μσχας, την αποκατσταση της καθ λον Ρωσικς Εκκλησας. Αυτ η επαννωση, που πραγματοποιθηκε το 1686 χι μνον δισωσε την Ορθδοξη Εκκλησα στις δυτικορωσικς γαες απ την οριστικ εξαφνιση, αλλ και συνετλεσε στην πνευματικ, θεολογικ και εκπαιδευτικ νθηση της ενιαας Ρωσικς Εκκλησας», διαπστωσε ο μητροπολτης Βολοκολμσκ Ιλαρωνας. Ο πρεδρος του ΤΕΕΣ επστησε την προσοχ των ακροατν στο γεγονς τι η πρξη υπαγωγς της Μητροπλεως Κιβου στη δικαιοδοσα του Πατριαρχεου Μσχας το 1686 κατοχυρθηκε απ Συνοδικ Απφαση της Κωνσταντινουπολτιδος Εκκλησας και αναγνωρσθηκε μεσα απ λες τις κατ τπους Ορθδοξες Εκκλησες. «Οκοθεν νοεται τι και στην δια την Εκκλησα Κωνσταντινουπλεως δεν αμφισβητετο το γεγονς της μεταβιβσεως της Μητροπλεως Κιβου στη δικαιοδοσα της Ρωσικς Εκκλησας. Αυτ αποδεικνεται απ πολυριθμες επιβεβαισεις των επσημων εγγρφων και εκδσεων του 18-19 αι.», τνισε. «Το σμα των εγγρφων που εκδσαμε για λλη μια φορ αποδεικνει τι οτε στις διαπραγματεσεις των Ρσων διπλωματν με το Πατριαρχεο Κωνσταντινουπλεως επ του θματος μεταβιβσεως της Μητροπλεως Κιβου, οτε στην αλληλογραφα με τις εκκλησιαστικς Αρχς και την πολιτικ ηγεσα της αριστερς χθης του Δνεπερου, οτε στα δια τα γγραφα της Κωνσταντινουπλεως, που επιβεβαινουν αυτ την υπαγωγ, δεν υπρχε καν αναφορ περ του δθεν προσωρινο περιορισμνου χαρακτρα της», διαπστωσε ο μητροπολτης Ιλαρωνας και συνχισε: «Μλις το 2018, την παραμον της παρνομης εισπηδσες του στην Ουκρανα η Κωνσταντινοπολη αποπειρθηκε να επανεξετσει την Πρξη του 1686 και να την κηρξει δθεν προσωριν, λγω επειγοσης αναγκαιτητας, δεια, που παραχωρθηκε στον Πατριρχη Μσχας να χειροτονε τους μητροπολτες Κιβου. |
| ΣτΜ: Παραθτουμε τα σχετικ χωρι εκ του κατ Λουκ, με μετφραση στη νεο-ελληνικ (πηγ imgap.gr ): Λουκ. 21,12 πρ δ τοτων πντων πιβαλοσιν φ μς τς χερας ατν κα διξουσι, παραδιδντες ες συναγωγς κα φυλακς, γομνους π βασιλες κα γεμνας νεκεν το νματς μου Λουκ. 21,12 Αλλ πριν γνουν λα αυτ, θα σας συλλβουν και θα σας καταδιξουν και θα σας παραδδουν εις τας συναγωγς, δια να δικασθτε και εις τας φυλακς και θα σας οδηγον ως υποδκους εμπρς εις βασιλες και ηγεμνας, μνον και μνον επειδ πιστεετε στο νομ μου. Λουκ. 21,13 ποβσεται δ μν ες μαρτριον. Λουκ. 21,13 Ολαι δε αυτα αι μεγλαι ταλαιπωραι θα χουν ως τελικν αποτλεσμα δια σας, να δσετε την καλν μαρτυραν δι " εμ, και κομα να κερδσετε την δξαν και τα βραβεα του μαρτυρου. Λουκ. 21,14 θσθε ον ες τς καρδας μν μ προμελετν πολογηθναι Λουκ. 21,14 Βαλετε, λοιπν, αυτ, μσα εις την καρδιν σας, τι εγ τα επιτρπω, στε να μη συλλογζεσθε εκ των προτρων τι θα απολογηθτε. Λουκ. 21,15 γ γρ δσω μν στμα κα σοφαν, ο δυνσονται ντειπεν οδ ντιστναι πντες ο ντικεμενοι μν. Λουκ. 21,15 Διτι εγ θα σας δσω πνεμα φωτεινν και σοφαν, δια να ευρσκετε ακλνητα νοματα και επιχειρματα, εις τα οποα δεν θα ημπορον να αντεπουν η να αντισταθον λοι οι αντπαλο σας. Λουκ. 21,16 παραδοθσεσθε δ κα π γονων κα συγγενν κα φλων κα δελφν, κα θανατσουσιν ξ μν, Λουκ. 21,16 Θα παραδοθτε δε στους δικτας και εις τα δικαστρια και απ αυτος ακμη τους γονες και συγγενες και φλους και αδελφος και θα θανατσουν μερικος απ σας. Λουκ. 21,17 κα σεσθε μισομενοι π πντων δι τ νομ μου Λουκ. 21,17 Και θα μισσθε απ λους, διτι θα πιστεετε στο νομ μου. Λουκ. 21,18 κα θρξ κ τς κεφαλς μν ο μ πληται Λουκ. 21,18 Αλλ οτε μα τρχα απ το κεφλι σας δεν θα χαθ, χωρς ο Θες να το επιτρψη, και τοτο μνον και μνον δια την πνευματικν σας ωφλειαν και την διδοσιν του Ευαγγελου. Λουκ. 21,19 ν τ πομον μν κτσασθε τς ψυχς μν. |
| Ας παρατηρσομε με πστη το μυστριο της θεας ενανθρωπσεως και ας δοξσομε μνο με απλτητα Εκενον που ευδκησε να γνει αυτ για μας. Γιατ ποιος μπορε, θαρρντας σε λογικς αποδεξεις, να πει πς γνεται σλληψη του Θεο Λγου; Πς γνεται σχηματισμς σρκας χωρς σπορ; Πς γνεται γννηση χωρς φθορ της παρθενας; Πς εναι μητρα εκενη που και μετ τον τοκετ μεινε παρθνος; Πς ο υπερτλειος προδευε και μεγλωνε στο σμα(Λουκ. 2, 52); Πς ο καθαρς βαπτιζταν(Μετθ. 3, 16); Πς εκενος που πεινοσε τρεφε τους λλους(Ματθ. 4, 14, 16–20. 15, 36–37); Πς εκενος που κοπαζε χριζε δναμη(Ιω. 4, 6. Λουκ. 6, 19); Πς εκενος που πασχε κανε θεραπεες; Πς εκενος που πθαινε δινε ζω(Ματθ. 9, 25. Λουκ. 7, 14– Ιω. 11, 43–44); Και για να πω το πρτο και το τελευταο, πς ο Θες γνεται νθρωπος; Και το ακμα πιο μυστηριδες, πς βρσκεται να χει υπσταση ουσιωδς στη σρκα αυτς που κατ την ουσα εναι υποστατικς λος στον Πατρα; Πς ο διος, και λος εναι Θες κατ φση, και λος γινε κατ φση. νθρωπος, χωρς ν’ απαρνηθε καθλου καμα φση, οτε τη θεα κατ την οποα εναι Θες, οτε τη δικ μας κατ την οποα γινε νθρωπος; Μνο η πστη χωρε αυτ τα μυστρια, γιατ αυτ κνει χειροπιαστ τα πργματα που υπερβανουν το νου και τη λογικ(Εβρ. 11, 1). Παραβανοντας την εντολ ο Αδμ, προξνησε το να περιχει ηδον ο τρπος δημιουργας της ανθρπινης φσεως· εξορζοντας απ τη φση την ηδον ο Κριος, δε δχτηκε τη σλληψη μσω σπρματος. Παραβανοντας την εντολ η γυνακα, επφερε το να αρχζει με οδνη η εμφνιση της ανθρπινης φσεως· αποτινζοντας την οδνη απ την φση ο Κριος, δεν επτρεψε κατ τη γννησ Του να υποστε η Παρθνος καμι φθορ. Μ’ αυτ θελε να αφαιρσει απ την φση και τη θεληματικ ηδον, και την αθλητη οδνη που προλθε απ την ηδον, στε να γνει εξολοθρευτς αυτν που δε δημιοργησε, και να μας διδξει μυστικ ν’ αρχσομε με τη βοληση μας λλη ζω, η οποα ξεκιν σως με οδνη και κπους, καταλγει μως οπωσδποτε σε θεα ηδον και απραντη ευφροσνη. Γι’ αυτ γνεται νθρωπος και γεννιται ως νθρωπος ο Δημιουργς του ανθρπου, για να σσει τον νθρωπο· και γιατρεοντας τα πθη μας με τα πθη Του, να δειχθε τι Αυτς εναι «πθος» των δικν μας παθν, που ανακαινζει υπρ φση απ φιλανθρωπα τις πνευματικς μας ξεις μσω των κατ σρκα στερσεν Του. |
| Γι’ αυτ, η Παρδοση της Ιερουσαλμ, σμφωνα με την οποα το σπτι του Ιωννη στη Σιν, που ταν εκενα τα χρνια προνομιοχα περιοχ, μας φανεται σε ψιστο βαθμ αληθοφανς. Ο Ζεβεδαος, ο πατρας του Ιακβ και του Ιωννη του Θεολγου, χι μνο ψρευε ο διος, αξιοποιοσε και την εργασα μισθωτν (Μκ 1,19-20), ρα ταν νθρωπος που εχε οικονομικ ευμρεια. Προφανς, προμθευε με ψρια τους «σοβαρος ανθρπους» των Ιεροσολμων, γι’ αυτ ο Ιωννης, σε αντθεση με τον Πτρο, ταν οικεος στο σπτι του Πρωθιερρχη και τον οποο ξερε προσωπικ (Ιω 18,15). Αυτ μπορε να μας εξηγσει το γεγονς τι ο Ιωννης ο Θεολγος εχε δικ του σπτι στη Σιν. Αλλ υπρχει και λλη εκδοχ. Το σπτι στην νω πλη θα μποροσε να το εχε προσφρει για την χριστιανικ κοιντητα κποιος απ τους πλοσιους Ιεροσολυμτες, και στερα η κοιντητα να το θεσε στη διθεση της Μητρας του Βασιλι-Μεσσα και τον θετ γι Της. Συνντηση ραγε, εχε συναντσει στην Ιερουσαλμ ο Λουκς την Μητρα του Θεο; Εμαστε πεπεισμνοι τι εχαν συναντηθε. ραγε, χουμε για αυτ αποδεξεις; Εμαστε πεπεισμνοι τι χουμε. Η απδειξη, κατ τη γνμη μας, εναι τα δο πρτα κεφλαια απ το Ευαγγλιο του Λουκ στα οποα εξιστορονται 5 γεγοντα τα οποα περιχονται μνο σε αυτ το Ευαγγλιο! Να αυτς οι ιστορες. τσι, εμες οι ορθδοξοι χριστιανο δε θα περαζε να θυμμαστε τι οι δο δικς μας γιορτς απ το δωδεκορτο, ο Ευαγγελισμς της Υπεραγας Θεοτκου και η Υπαπαντ, ανγονται στα γεγοντα τα οποα σωσε για μας ο Ευαγγελιστς Λουκς. Οι δο δικς μας γιορτς απ το δωδεκορτο, ο Ευαγγελισμς της Υπεραγας Θεοτκου και η Υπαπαντ, ανγονται στα γεγοντα τα οποα σωσε για μας ο Ευαγγελιστς Λουκς Αλλ εμες πρπει να ευγνωμονομε το Λουκ χι μνο για αυτ… ταν εμες, αναγνστη, βρισκμαστε σε ορθδοξο να, απ παντο μας περιβλλουν πρσωπα: του Θεο και των αγων Του. Και πο αλλο με τση συχντητα συναντιμαστε με πρσωπα ; Μλλον, η απντηση για πολλος θα εναι απροσδκητη. Τα πρσωπα μς περιβλλουν στις σελδες της Αγας Γραφς! |
| Γιατ τσι γρφει αυτς: «Ο Ιησος προδευε στην ηλικα και στη χρη»(Λουκ. 2, 52), και αλλο τι «μεγλωνε και δυνμωνε πνευματικ και γμιζε απ σοφα»(Λουκ. 2, 40). Επειδ μως θλω να μιλσω πιο φανερ γι’ αυτ, θα παραθσω κι αυτ που λει σχετικ ο ιερς Σολομν προς το Θε: «σα υπροχα υπρχουν στους ουρανος, ποιος νθρωπος τα εξιχνασε; Ποιος γνρισε τη βουλ Σου, παρ μνο εκενος στον οποο Εσ δωσες σοφα και του στειλες το γι Σου Πνεμα απ τον ουραν; Και τσι επανορθθηκαν οι δρμοι της ζως των ανθρπων πνω στη γη και οι νθρωποι διδχθηκαν τα αρεστ σε Σνα και σθηκαν με τη σοφα Σου»(Σ. Σολ. 9, 16–19). Βλπεις σε ποιο βαθμ δυνμεως φτνει η σοφα με τη μετοχ του Πνεματος; Και πσο απομακρνεται απ τη σωτηρα εκενος που δεν λαβε σοφα και Πνεμα απ το Θε και οτε καθοδηγεται απ νθρωπο σοφ και μτοχο του Πνεματος; Και αν για το Σωτρα, στον οποο κατοκησε λο το πλρωμα της Θετητας(Κολ. 1, 19), χουν γραφε τα παραπνω, και στη συνχεια για λο μαζ το ανθρπινο γνος, δεν εναι δσκολο να εννοσομε πσο χρειζεται η σοφα και η βοθεια του Πνεματος, και πσο λεος και δναμη και προκοπ χει λβει απ τον φιλνθρωπο Θε ο πνευματικ σοφς που εξιχνιζει τα ουρνια και προχωρε στη γνση της βουλς του Υψστου, πργμα εξασιο. Ας εναι. Αλλ αφο επαμε τσα περ θεωρητικο, πρπει τρα να πομε και περ θεωρας και να την προβλομε ξεχωριστ και να θρψομε, ας πομε, το λογιστικ του σοβαρο ακροατ. Πρπει να πομε και να μην οκνσομε καθλου. Αυτ διατζει ο Θες σε λα τα λογικ ντα, να μεταδδουν δηλαδ χωρς φθνο στους καττερους και να δχονται ευλαβς απ τους αντερους, σο μπορον, τη θεα λλαμψη και τα νοητ πργματα· εν με αυτος που εναι στην δια τξη να συναναστρφονται αδελφικ δχως επδειξη και να συνομιλον περ των νοητν και του Θεο. τσι χι μνο το ευθς και απαραπλνητο θα λμπει ολοφτεινο στην Εκκλησα του ζντος Θεο, αλλ και το γιο και ωραιτατο πρσωπο της αγπης, που εναι το γνρισμα των μαθητν του Χριστο(Ιω. |
| 4. Χριστς, Υς το Θεο, γινε νθρωπος, πμεινε παθματα φρικτ κα πθανε πνω στν Σταυρ. Γι ποιν; Γι σνα κα γι μνα. Τ Τν θησε σ’ ατ; γπη Του γι σνα κα γι μνα. Κα γι ποι σκοπ; Γι ν μς ξασφαλσει τν ανια σωτηρα. Πσο χριστοι θ φανομε, λοιπν, ν, μολοντι Κριος πμεινε τσα γι χρη μας, δν θελσουμε ν δεξουμε οτε λγη πομον κι μες γι χρη Του, μλλον γι τ καλ μας! Γιατ πομον φελε μς, χι κενον, κα νυπομονησα βλπτει μς, χι κενον. ς μν ξεχνμε τι ποιος μετχει στν πομον κενου, θ μετσχει κα στ δξα Του, πως βεβαινει πστολος (βλ. Ρωμ. 8:17). 5. πως δικαιοσνη παιτε ν πιβραβεεται νρετος γι τν ρετ του, τσι παιτε κα ν τιμωρεται μαρτωλς γι τς μαρτες του. Εναι καλτερα, λοιπν, ν πομενει μ εγνωμοσνη μαρτωλς τιμωρες δ στ γ, μολογντας τ δικαιοσνη το Θεο μαζ μ τν προφτη πο λεγε, «Δκαιος εσαι, Κριε, κα ο ποφσεις Σου σωστς» (Ψαλμ. 118:137), παρ ν μν πομενει τιμωρες στν παροσα ζω κα ν τιμωρεται στν λλη. δ Θες τιμωρε, λλ συνμα κα παρηγορε κε δν πρχει παρηγορι. δ ο τιμωρες εναι λαφρις, παιδαγωγικς κα πρσκαιρες κε εναι βαρις, καταδικαστικς κα ανιες. Θυμσου πο δγησε πλατι δς τν πλοσιο το Εαγγελου, ποος «φοροσε ροχα πολυτελ κα διασκδαζε κθε μρα σ πλοσια συμπσια» (Λουκ. 16:19). Τν δγησε στν δη! κε, λοιπν, καθς βασανιζταν, «σκωσε τ μτια του κα εδε π μακρι τν βραμ… “Πατρα μου βραμ”, το φναξε, “σπλαχνσου με!… ποφρω μσα σ’ ατ τ φωτι!”» (Λουκ. 16:23-24). Φναξε, λλ μταια. , πσο μεγλη εσπλαχνα δεχνει Θες σ’ κενους πο τιμωρε δ κα λεε κε! Κα πσο μακριοι εναι κενοι πο πομνουν τς πατρικς Του τιμωρες! «ταν Κριος μς τιμωρε», ξηγε πστολος, «μς διαπαιδαγωγε, τσι στε ν μν ποστομε τν τελικ καταδκη μαζ μ τν κσμο» (Α Κορ. 11:32). 6. Ετε πομνοντας ετε μν πομνοντας, τ συμφορ δν μπορομε ν τν ποφγουμε. Κα ταν ατ ρθει μ παραχρηση το Θεο, δν μπορομε ν τν ξεπερσουμε μ τν νυπομονησα, πο τν κολουθε μνο βλβη κα καταστροφ. Μ τν πομον βρσκει κανες νακοφιση σ κθε συμφορ. ς παρατηρσουμε κενους πο πσχουν π χρνιες σθνειες. σοι κνουν πομον, μ τν καιρ συνηθζουν στν κατσταση ατ κα τν ασθνονται σν φυσικ. πεναντας, σοι δν κνουν πομον, χι μνο πιβαρνουν τν κατστασ τους, λλ καμι φορ φτνουν μχρι τν ατοκτονα, κι τσι στερονται τσο τν πρσκαιρη σο κα τν ανια ζω. |
| Εκενος που χρησιμοποιε ορθ τη ζω του και αφιερνει λο τον καιρ του στην ννοια και τη μνμη του θαντου κλβοντας σοφ με την απασχληση αυτ το νου του απ τα πθη, αυτς και τις δαιμονικς προσβολς που συμβανουν λη την ρα, εναι φυσικ να τις βλπει οπωσδποτε με περισστερη οξυδρκεια απ εκενον που θλει να ζει χωρς μνμη θαντου. ποιος καθαρζει τη καρδι του μνο για τη γνση και δεν προσπαθε καθλου να τη φυλγει με πνθιμη μελτη, εν καμι φορ νομζει τι εξουσιζει λα τα ολθρια πθη με τις ικαντητς του, δνεται απ να, χωρς να καταλβει, το χειρτερο απ λα, και πφτει κποτε, γιατ δεν χει το Θε μαζ του, στην υπερηφνεια. Αυτς πρπει να χει πολλ νψη, για να μη χσει το μυαλ του απ παρση. Γιατ εναι φυσικ, πως λει και ο Παλος (Α Κορ. 8, 1), οι ψυχς που συλλγουν γνση απ εδ κι απ εκε, να φουσκνουν απ υπεροψα απναντι των κατωτρων, πως τους νομζουν. Στις ψυχς αυτς πιστεω πως δεν υπρχει οτε σπθα της αγπης, η οποα οικοδομε. Αυτς που θυμται κθε βρδυ να μελετ το θνατο, βλπει καλτερα απ τον λλο τις επιθσεις των δαιμνων, γι’ αυτ τους χτυπ και τους διχνει. Η γλυκτατη μνμη του Θεο, δηλαδ ο Ιησος, μαζ με ορμ της καρδις και σωστικ πικρα, χει τη δναμη να διαλει λες τις απτες των λογισμν, τα νοματα, τους λγους, τις φαντασες, τις σκοτεινς εικνες, και μ’ να λγο, λα τα μσα με τα οποα παρατσσεται και ενεργε με θραστητα ο πανλεθρος διβολος, αναζητντας ψυχς να τις καταπιε. Ο Ιησος, ταν προσκληθε, λα αυτ τα κατακαει μ’ ευκολα. Γιατ απ κανναν λλο δεν μπορε να προλθει η σωτηρα μας, παρ απ τον Ιησο Χριστ, πως το επε και ο διος ο Σωτρας: «Χωρς εμνα, τποτε δεν μπορετε να κνετε» (Ιω. 15, 5). Με κθε λοιπν προσοχ, κθε ρα και κθε στιγμ ας φυλξομε την καρδι μας (Παροιμ. 4, 23) απ λογισμος που θαμπνουν τον ψυχικ καθρφτη, στον οποο εικονζεται και φανερνεται φωτεινς ο Ιησος Χριστς, ο οποος εναι η σοφα και η δναμη του Θεο Πατρα (Α Κορ. 1, 24). Ας ζητσομε ακατπαυστα μσα στην καρδι μας τη βασιλεα των ουρανν (Ματθ. 6, 33), τον κκκο του σιναπιο (Λουκ. 13, 19), το μαργαριτρι (Ματθ. 13, 45) και το προζμι (Ματθ. 13, 33). και λα τ’ λλα θα τα βρομε μσα μας μυστικ, αν ββαια καθαρσομε τα μτια του νου. Γι’ αυτ ο Κρις μας Ιησος Χριστς επε: «η βασιλεα του Θεο εναι μσα σας» (Λουκ. 17, 21), και με αυτ φανρωσε τι η θετητα μνει μσα στην καρδι. |
| Γιατ εκενος που δεν πιστεει σ’ αυτ, στηρζεται στα χρματα. Και εν ακοει τον Κριο που λει τι «ευκολτερο εναι να περσει η καμλα απ την τρπα της βελνας, παρ ο πλοσιος στη βασιλεα των ουρανν»(Ματθ. 19, 24), αυτς δε λογαριζει για τποτε τη βασιλεα, και μλιστα βασιλεα ουρνια και αινια, αλλ ποθε πλοτο, γινο και προσωριν. Ποθε πλοτο, ο οποος κι ταν δεν αποκτηθε, και μνον που ποθεται προξενε τερστια ζημα. Γιατ, πως λει ο Παλος, σοι επιθυμον να πλουτσουν, πφτουν σε πειρασμος και παγδες του διαβλου(Α Τιμ. 6, 9). Αλλ και ταν ρθει ο πλοτος, δεχνει τι δεν εναι τποτε, αφο οι ιδιοκττες του εξακολουθον να τον διψον σαν να μην τον χουν λβει και δε διδχτηκαν μτε απ την περα τους. Και δεν προρχεται απ την ανχεια ο ολθριος αυτς ρωτας· μλλον εκενη προρχεται απ αυτν, κι αυτς προρχεται απ την αφροσνη, απ την οποα πολ δκαια ονμασε ο Κριος φρονα εκενον που θα χαλοσε τις αποθκες του για να κτσει μεγαλτερες(Λουκ. 12, 18). Πς δηλαδ δεν εναι φρων εκενος ο οποος για πργματα που δεν μπορον να ωφελσουν σε τποτε (αφο σε κανναν δε δνουν ζω τα υπρχοντ του, σο περσσια κι αν εναι(Λουκ. 12, 15)) προδδει τα ωφελιμτερα; Και δεν εναι οτε σοφς πραγματευτς, στε να διαθτει σο μπορε κι αυτ τα αναγκαα, για να αυξνει το κεφλαιο του πραγματικ πολ επικερδος πνευματικο εμπορου και της πολ αποδοτικς πνευματικς γεωργας. Η γεωργα αυτ, και πριν ακμη φτσει ο καιρς του θερισμο, εκατονταπλασιζει το σπρο που ξοδετηκε, σαν να προδιαγρφει το μελλοντικ κρδος και τη συγκομιδ ταν ρθει ο καιρς, που θα εναι ανκφραστα και αφνταστα. Και το παρδοξο εναι τι αυτ ισχει τσο περισστερο, σο απ φτωχτερες αποθκες βγανει ο σπρος. Επομνως, οτε για αγαθοεργα δεν απομνει πρφαση στους ανθρπους να επιθυμον τον πλοτο. Στην πραγματικτητα φοβονται τη φτχεια, μη πιστεοντας σ’ Εκενον, που υποσχθηκε τι θα δσει λα τα αναγκαα σ’ εκενους που ζητον τη βασιλεα του Θεο(Ματθ. |
| Λουκ Η ΚΕ Εφ δ 1–7 δελφο, παρακαλ μς γ δσμιος ν Κυρ ξως περιπατσαι τς κλσεως ς κλθητε, μετ πσης ταπεινοφροσνης κα πρτητος, μετ μακροθυμας, νεχμενοι λλλων ν γπ, σπουδζοντες τηρεν τν ντητα το Πνεματος ν τ συνδσμ τς ερνης. ν σμα κα ν Πνεμα, καθς κα κλθητε ν μι λπδι τς κλσεως μν· ες Κριος, μα πστις, ν βπτισμα· ες Θες κα πατρ πντων, π πντων, κα δι πντων, κα ν πσιν μν. ν δ κστ μν δθη χρις κατ τ μτρον τς δωρες το Χριστο. Λκ ι 25–37 Τ καιρ κεν, νομικς τις προσλθε τ ησο, πειρζων ατν λγων· διδσκαλε, τ ποισας ζων ανιον κληρονομσω; δ επε πρς ατν· ν τ νμ τ γγραπται; πς ναγινσκεις; δ ποκριθες επεν· γαπσεις Κριον τν Θεν σου ξ λης τς καρδας σου κα ν λ τ ψυχ σου κα ξ λης τς σχος σου κα ξ λης τς διανοας σου, κα τν πλησον σου ς σεαυτν. Επε δ ατ· ρθς πεκρθης· τοτο ποει κα ζσ. δ θλων δικαιον αυτν επε πρς τν ησον· κα τς στ μου πλησον; πολαβν δ ησος επεν· νθρωπς τις κατβαινεν π ερουσαλμ ες εριχ, κα λστας περιπεσεν· ο κα κδσαντες ατν κα πληγς πιθντες πλθον φντες μιθαν τυγχνοντα. Κατ συγκυραν δ ερες τις κατβαινεν ν τ δ κεν, κα δν ατν ντιπαρλθεν. μοως δ κα Λευτης γενμενος κατ τν τπον, λθν κα δν ντιπαρλθε. Σαμαρετης δ τις δεων λθε κατ ατν, κα δν ατν σπλαγχνσθη, κα προσελθν κατδησε τ τραματα ατο πιχων λαιον κα ονον, πιβιβσας δ ατν π τ διον κτνος γαγεν ατν ες πανδοχεον κα πεμελθη ατο· κα π τν αριον ξελθν, κβαλν δο δηνρια δωκε τ πανδοχε κα επεν ατ· πιμελθητι ατο, κα τι ν προσδαπανσς, γ ν τ πανρχεσθα με ποδσω σοι. Τς ον τοτων τν τριν πλησον δοκε σοι γεγονναι το μπεσντος ες τος λστς; δ επεν· ποισας τ λεος μετ ατο. Επεν ον ατ ησος· πορεου κα σ ποει μοως. Λουκ Θ ΚΣΤ Εφ ε 8–19 δελφο, ς τκνα φωτς περιπατετε· γρ καρπς το Πνεματος ν πσ γαθωσν κα δικαιοσν κα ληθε· δοκιμζοντες τ στιν ερεστον τ Κυρ. Κα μ συγκοινωνετε τος ργοις τος κρποις το σκτους, μλλον δ κα λγχετε· τ γρ κρυφ γινμενα π ατν ασχρν στι κα λγειν· τ δ πντα λεγχμενα π το φωτς φανεροται· πν γρ τ φανερομενον φς στι. Δι λγει· γειρε καθεδων κα νστα κ τν νεκρν, κα πιφασει σοι Χριστς. Βλπετε ον πς κριβς περιπατετε, μ ς σοφοι, λλ ς σοφο, ξαγοραζμενοι τν καιρν, τι α μραι πονηρα εσι. Δι τοτο μ γνεσθε φρονες, λλ συνιντες τ τ θλημα το Κυρου. Κα μ μεθσκεσθε ον, ν στιν σωτα, λλ πληροσθε ν Πνεματι, λαλοντες αυτος ψαλμος κα μνοις κα δας πνευματικας, δοντες κα ψλλοντες τ καρδ μν τ Κυρ. |
| Азбука веры Православная библиотека Ορθδοξα βιβλα Литургика (Λειτουργικ) Минея. Октябрь (на греческом языке) [Μηναον το κτωβρου] Пожертвовать Вход Минея. Октябрь (на греческом языке) Μηναον το κτωβρου Τ ΙΖ " ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Τ ΙΘ " ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Скачать epub pdf Оригинал: 19 Мб Τ ΙΗ» ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Μνμη το γου ποστλου κα Εαγγελιστο Λουκ. ΕΝ Τ ΕΣΠΕΡΙΝ Ες τ, Κριε κκραξα, στμεν Στχους, ς» κα ψλλομεν τ παρντα Προσμοια Στιχηρ. Στιχηρ το γου ποστλου χος πλ. δ« Τ μς καλσωμεν Τ σε νομσω πστολε; ορανν, τι τν δξαν διηγσω το Θεο· στραπν, τι τν κσμον καταυγζεις φωτισμ· νεφλην, πομβροσαν θεα νματα, κρατρα, τς σοφας νθετατον, ονον μν ναβροντα, τν τς καρδας εφρανοντα· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ» Τ σε νν προσεπω Θεληπτε; ποταμν, κ Παραδεσου προερχμενον μν, κιβωτν τς διαθκης, ν διθετο Χριστς· φωστρα, νοητν φς παστρπτοντα· λυχναν, κκλησαν καταυγζουσαν· ρτον ζως, θεαν τρπεζαν, ποτριον θεου πματος· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ« Τ σ νν Θεπτα καλσωμεν; λειτουργν τν μυστηρων, δραστικτατον Χριστο, τς σκηνς τς νοουμνης, ρχιτκτονα σοφν, τς πλκας, λατομοντα τς τς χριτος, τν νμον, γεγραφτα τν καιντατον, τν κ Σιν προερχμενον, κα δι σο κηρυττμενον· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ» Τ σ νν καλσωμεν νδοξε; θησαυρν τν ορανων, χαρισμτων σφαλ· ατρν κα τν ψυχν, κα τν σωμτων κριβ· το Παλου, συνεργτην κα συνκδημον, τς Πρξεις ποστλων κτιθμενον. Πολλ Λουκ τ νματα, ρετ σοι πεποηκεν· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ« Τ σε Θεορρμον προσφθγξωμαι; Μαθητν τι μν, εηγγελσω τν Χριστν· ατρν τι τ πθη, θεραπεεις τν ψυχν, λυχναν, νοητν φς παστρψασαν· κρηπδα, κα θεμλιον τς πστεως· σ γρ μν διεχραξας, τ πνσεπτον Εαγγλιον· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. χος πλ. δ» Τ σε νν προσεπω Θαυμσιε; θεωρν τν τς σοφας, διδαγμτων ψευδ; συγγραφα πρακτικν, τς ποστλων διδαχς, κα στλον, εσεβεας κατσειστον, πργον κκλησας κατλυτον. Πολλ σου τ προτερματα, κα μεζονα τ χαρσματα· κτευε, το σωθναι τς ψυχς μν. |
|
|
