| πο τατα γγραπται; ποος τν ερν καννων τατα διαγορεει; ποος τν νμων τς πολιτεας; τς δ τν πελϑντων γιωττων πατριαρχν τοιατην καινοτομαν καινοτμησε; τατα ε μν διορϑσεται γιωσνη σου, ποισει πργμα κανονικν κα τς σς μεγαλειτητος ξιον· ε δ γε κα μς τος νενεγκντας περ τοτου κα ν τ παρντι παρψεται κα τν πρξιν μνειν π χρας σει, λλ’ μες οκ φησυχσομεν ναφροντες περ τοτου τν μεγλην γιωσνην σου κα κατ χραν νταϑα μετ τν τρων συναδλφων κατ το μ καλς πραχϑντος γωνιζμενοι. γα εχ τς μεγλης γιωσνης σου χαρισϑεη μοι πολυχρνιος. 1355 A = κδ . ΙΙετρουπ. 251. А 11. I = κδ . εροσολ. πατρ. σλλ. 276 (εροσ. Βιβλιοϑ. τ. 1, σ. 333–353). В = κδ . Πετρουπ. 250, φ. 6 β (τεμχιον χρι τν «σν ϑε», σ. 250 γρ. 3). В 6 β . I 116. 1371 (πικυρωτικν ... διατξεις) μετρα προσϑκη=ερσϑω δ, τι τ χρυσβουλλον στιν ναμφιβλως πιταγ μν Θεοδρου το δη ατοκρτορος ωμαων, σνταγμα δ ωννου το Ναυπκτου μητροπολτου. 1396 254, 8 (ς πλις ... ωμαων)] τατα λεπουσι τ Β, δ Βασλειεσκης προεξδωκε τ τμαχος τοτο ξ πογρφου μο ατο το λου χρυσοβολου π το ν τ Κεντρικ Πατριαρχικ Biβλιοϑκ εροσολμων κδικος 276-ου τς πατριαρχικς καλυμνης συλλογς, φλλ. 92α–94β. Πρβλ. Α. Π. Κεραμως, εροσολυμ. Βιβλιοϑκη, τ. 1, σ. 342, ριϑ. 69. 1398 Β 2 =Cod. Barrocianus 121, s. XIII non XIV (Η. Сохе, Catal. cod. MSS bibl. Bodl. Pars I. Oxonii 1853, σ. 223, ριϑ). ϑ´). P=Petridès (Изв. Русск. Археол. Инст. в Константинополе. София 1909, σ. 19–13). 1422 πτωχικ ... νομζονται] δε Ζωναρ κα Βαλσαμνος ρμηνεαν νϑ´ ποστολικο καννος ν τ Συντγμ. τν ϑεων καννων π λλη – Ποτλ, τ. 2, σ. 76–77. 1430 μηνς τε νομα κα κσμου π κτσεως τος νδικτινς τε ριϑμς κα ρχιερων πογραφα παρελεφϑησαν τ καλλιγραφ σακ. 1471 πηγα] λεπει τ κδικι φλλον μσον φ. 12 β κα 13, δ μετ τ πολεσϑν κολουϑα π το φ. 10 α τν ρχν ο δικρινε Васил. 1491 κνδυ πικρας] πρβλ. Θεοδ. Προδρ. οδ. κδ. Bois., τ. 1. σ. 58, 62, 101. Εμαϑ. σ. 145, 262. 1560 Τιϑωνς] πρβλ. Λουκ. μτ. 50. Σουδ. ν λ. καταγηρσας Scholia in Iliadem, τ. 1, σ. 103 β , 49–51. Читать далее Источник: Noctes Petropolitanae/Papadopoulos-Kerameus A. Petersburg : V.F. Kirshbaum, 1913. - 302 p. Вам может быть интересно: Поделиться ссылкой на выделенное |
| Πρλογος ΣΤΗ ΖΩΗ μας ο δοκιμασες ναλλσσονται μ τς χαρς. νθρωπος κυοφορεται μ πνους κα γεννιται μ δνες. Τ κλμα εναι πρτη γκσμια κδλωση το νεογνο, πο συνεχζει τν πγεια πορεα του μ κανοποισεις λλ κα μ πογοητεσεις, μ πανηγυρισμος λλ κα μ πνθη, μ ρεμα λλ κα μ ναστατσεις, μ χορτασμ λλ κα μ πενα, μ ετυχα λλ κα μ δυστυχα. τσι κυλ λος νθρπινος βος, γι ν τελεισει μ τν ρρστια, τ γηρατει κα τν θνατο. πιστος νθρωπος καταβλλεται π τς δοκιμασες. ν, μλιστα, ατς εναι πολ μεγλες, πελπζεται κα καμι φορ φτνει ς τν ατοχειρα. πιστς, μως, γνωρζοντας τν ατα τν δοκιμασιν λλ κα τν φλει τους −τν ψυχικ καλλιργεια μσω τς πομονς κα τν κληρονομι τς ορνιας βασιλεας−, τς ντιμετωπζει σωστ κα τς κμεταλλεεται σωτρια, σμφωνα μ τς παραινσεις το γου ποστλου ακβου: «Ν χαρεστε, δελφο μου, ταν δοκιμζεστε π ποικλους πειρασμος γιατ πρπει ν ξρετε τι μσα π τ δοκιμασα τς πστες σας γεννιται πομον» (ακ. 1:2-3). Κα εναι «μακριος νθρωπος πο δχεται μ πομον τς δοκιμασες, καθς, ν τς ποστε μ πιτυχα, θ κερδσει τ στεφνι τς ανιας ζως» (ακ. 1:12). Κριος, λλωστε, μς διαβεβαωσε: «Μ τν πομον σας θ σσετε τς ψυχς σας» (Λουκ. 21:19). «ποιος πομνει ς τ τλος, ατς θ σωθε» (Ματθ. 10:22). διος, μλιστα, μς δωσε κορυφαο παρδειγμα πομονς κα μακροθυμας: «Τς λοιδορες δν τς νταπδιδε κα, ταν πασχε, δν πειλοσε μπιστευταν τν δκαιο Κριτ» (Α Πτρ. 2:23). Γι’ ατ πστολος Παλος μς προτρπει ν Τν μιμηθομε: «ναλογιστετε Ατν πο πμεινε τση χθρτητα ναντον Του π μρους τν μαρτωλν, γι ν μν ποκμετε κα χσετε τ θρρος σας» (βρ. 12:3). «Ν πομνετε πως Χριστς» (Β Θεσ. 3:5). «ν πομνουμε, μαζ Του κα θ βασιλεσουμε» (Β Τιμ. 2:12). Ελογα, λοιπν, ποφανεται γιος ωννης Χρυσστομος τι «τποτα δν εναι σξιο τς πομονς. Ατ εναι βασλισσα τν ρετν, τ θεμλιο τν κατορθωμτων, τ γαλνιο λιμνι, ερνη μσα στος πολμους, γαλνη μσα στ φουρτονα, σφλεια μσα στς πιβουλς, δναμη πο κνει τν νθρωπο πι στρεο κι π διαμντι». |
| Σε σους «αμφιταλαντεονται μαζ με την αμφιταλντευση των Αρχν» πρπει να πομε: και η Εκκλησα μας μως διλθε μσα απ αυτς τις δοκιμασες και ντεξε παρ τους διωγμος και τις καταπισεις. Και σμερα με αφετηρα την δικ μας ιστορικ εμπειρα οφελουμε να πομε: σεβμαστε την κοσμικ εξουσα, αλλ επιφυλασσμαστε του δικαιματος να εμαστε ελεθεροι απ την ανμειξη των Αρχν στα εσωτερικ της Εκκλησας. Ελπζουμε τι τσι θα συμβε και στην ουκρανικ γη, παρλο που σμερα ακμη και η αναφορ του ονματος του Πατριρχη στους ναος για ορισμνους καθσταται αδνατη δι τν φβον τν Ιουδαων (Ιω. 19:38). Δεν κατακρνουμε καννα, αλλ με συνοχ καρδας θλω να καταλβω αυτος τους ανθρπους. Παραλλλως συνειδητοποι: εν κποιος εναι δικος στα ελχιστα, δναται και σε μεγαλτερα να εναι δικος (βλ. Λουκ. 16.10). Συνεπς, σμερα η προσευχ μου εναι ο λας μας στην Ουκρανα να διαφυλξει την ορθδοξη πστη, να μη φοβηθε την πεση εκενων, οι οποοι του προτενουν να προσχωρσει στο σχσμα και με αυτν τον τρπο να αποδεξει τη νομιμοφροσνη του ναντι των Αρχν. Προσευχμαστε και θα προσευχμαστε για την Ουκρανικ Ορθδοξη Εκκλησα, για να συνετσει και να ενδυναμσει ο Κριος την ιεραρχα μας, τον κλρο μας, στε καννα επασχυντο και ταπεινωτικ παρατσοκλι, που σμερα οι εξτρεμιστικ διακεμενοι αποδδουν στους ορθοδξους ανθρπους μας, κατηγορντας τους σχεδν για δωσιλογισμ ναντι του κατακτητ, στε λος αυτς ο ρπος να μην σκοτζει τις ψυχς τους. Να ενθυμομαστε τι λοι ανκουμε στη Μα Αγα Καθολικ και Αποστολικ Εκκλησα, στην δια Εκκλησα ετε στη Μσχα, ετε στο Κεβο, στην Τοπικ μας Εκκλησα, τη μαρτυρικ και ομολογτρια. Και εθε ο Θες να δσει να διαφυλξουμε την εντητα παρ τις ποιες ξωθεν πισεις και προσπθειες των ξνων για την Εκκλησα δυνμεων να διαλσουν την πνευματικ εντητα των λαν μας. ταν κποιος απ φβο αρνεται να μνημονεει τον Πατριρχη, εναι βεβαως δεγμα αδυναμας. Δεν πληγνομαι. Αλλ τοτο εναι επικνδυνο για την πνευματικ ζω σων στα ελχιστα πργματα αποκλνουν απ την αλθεια. Σμερα δεν μνημονεουμε τον Πατριρχη διτι φοβομαστε, εν αριο κποιος μπορε να απαιτσει και κτι περισστερο. |
| Στις 10 Ιανουαρου εκοιμθη ο μοναχς Λουκς της Ιερς Μονς Φιλοθου. Ο γροντας Λουκς υπρξε προστμενος και επτροπος της Μονς, καθς και Αντιπρσωπος και Επισττης της Ιερς Κοιντητος. ταν μλος διφορων Επιτροπν της Ιερς Κοιντητος που επιλαμβνονταν θεμτων του Αγου ρους. Εχε συμμετσχει ως κεντρικς ομιλητς σε πολλς εκδηλσεις, κνοντας γνωστ την αγιορετικη παρδοση. Απ τις μαγνητοφωνημνες ομιλες του χουμε επιλξει τρα αποσπσματα με διαφορετικ θεματικ περιεχμενο. Η απομαγνητοφνηση και η επιμλεια που κναμε χει σεβαστε σε μεγλο βαθμ το αυθεντικ πατερικ φος του προφορικο λγου του γροντα Λουκ. Τα δημοσιεουμε ως ελχιστο φρο τιμς, αγπης και σεβασμο στη μνμη του. Για το κπνισμα «Πας ο ποιν την αμαρταν δολος στι της αμαρτας» (Ιω. 8:34). Δολος. Και «ω τις ττηται, τοτω και δεδολωται» (Β Πτρου 2:19). Σε αυτ που εναι κανες νικημνος, εναι και υποδουλωμνος. Το αναγνωρζουμε αυτ, στη μεγαλειτητ του, τι εναι; Αν το αναγνωρζουμε, αλλ με την προκταση τι «ο δολος ου μνει εν τη οικα εις τον αινα ο Υις μνει εις τον αινα» (Ιω. 8:35). λοι εμεθα δολοι των παθν, των αμαρτιν, των αδυναμιν μας και ρθε ο Χριστς να μας ελευθερσει. Και μας δδει τη δυναττητα στον καθνα να απαρνηθομε τον εαυτ μας. Αυτ θλει να πει η εντολ του Κυρου: θλεις να Με ακολουθσεις; Θα απαρνηθες αυτ που σε χωρζει απ μνα. Γιατ τα πθη χουν σχση με τις αδυναμες μας. Αλλ οι αδυναμες αυτς λειτουργον σαν δναμη επνω μας. Αδυναμες τα λμε. Σαν δναμη, μως, λειτουργον. Εναι δεν εναι τσι; Τι θα πει αδυναμες; Αδυνατσαμε εμες και πρε ο πονηρς δναμη απ τη δικ μας την αδυναμα. Αυτ που χσαμε εμες, το χει ο πονηρς. Και το ασκε εις βρος μας. Και αν μενει αυτ η σχση μας μχρι τλους, θα εμαστε δεμνοι με τον πονηρ και θα μας τραβξει τελικ αυτς μσω των αδυναμιν μας. Οπτε, ως δολοι θα πμε σε εκενον που εμεθα δολοι. Δεν μπορε να μας τραβξει ο Χριστς. Ο Χριστς ρθε να ελευθερσει τους δολους, να τους κνει υιος και κληρονμους. ποιος δχεται τον Χριστν, κβοντας τα πθη, απ δολος γνεται υις. Παρνει το Σμα και το Αμα του Χριστο. Γνεται καλλιλεος απ αγριλεος που ταν. Τα πθη καλλιεργον την αγριτητα, την αγριδα. Ο νθρωπος που δε θλει να ρθει στο φως δεν εναι γριος; |
| Лит.: Κρμος Γ. Π. Θωκικ, Προσκυνητριον τς ν τ Θωκδι μονς το Οσου Λουκ. Αθναι, 1874-1880. 3 τ.; Schultz R. W., Barnsley S. H. The Monastery of St. Luke of Stiris, in Phocis, and the Dependent Monastery of St. Nikolas on the Fields, near Skripou, in Beotia. L., 1901; Σωτριου Γ. Νετεραι πιγραφα περ τς τεχνικς τν μωσακν π τ εκαιρ πισκευν το καθολικο τς βυζαντινς μονς το Οσου Λουκ. Επιγραφα κα χαργματα//Αρχαιολογικν Δελτον. Αθναι, 1923. Τ. 6. Σ. 177-189; Γριτσπουλος Τ. Α. Λουκς ( Μον)//ΘΗΕ. 1966. Τ. 8. Σ. 384-390; Chatzidakis M. A propos de la date et du fondateur de Saint-Luc//Cah. Arch. 1969. T. 19. P. 127-150; idem. (Χατξηδκης). Περ μονς Οσου Λουκ νετερα//Ελληνικ. Αθναι, 1972. Τ. 25. Σ. 298-313; idem. Précisions sur le fondateur de Saint Luc//Cah. Arch. 1972. T. 22. P. 85-88; Στκας Ε. Τ οκοδομικν χρονικν τς μονς το Οσου Λουκ. Αθναι, 1970; idem. Ο κττωρ το καθολικο τς μονς το Οσου Λουκ. Αθναι, 1974; Θιλιππδου-Μπορα Λ. Ο εξωνρθηκας του καθολικο του Οσου Λυκ Θωκδος//ΔΧΑΕ. Περ. 4. 1972. Τ. 6. Σ. 13-28; Loenertz R.-J. Hosios Lukas de Stiris dans quelques documents latins (1210-1309)//Thesaurismata. Venice, 1974. T. 11. P. 21-35; Koder J. Hosios Lukas//TIB. 1976. Bd. 1. S. 205-206; Chatzidakis-Bacharas Th. Les peintures murales de Hosios Loukas. Athns. 1982; Pallas D. Zur Topographie und Chronologie von Hosios Lukas: Eine kritische Übersicht//BZ. 1985. Bd. 78. P. 94-107; Connor C. L. Art and Miracles in Medieval Byzantium: The Crypt at Hosios Loukas and Its Frescoes. Princeton, 1991; Cutler A. Hosios Loukas//ODB. 1991. Vol. 2. P. 949-950; Oikonomides N. The First Century of the Monastery of Hosios Loukas//DOP. 1992. Vol. 46. P. 245-255; Lafontaine-Dosogne J. Aspects de l " architecture monastique à Byzance du VIIIe au Xe siècle: Topographie et disposition liturgique//RBén. 1993. T. 103. N 1/2. P. 186-208; Κκορης Δ. Θ. Ορθδοξα Ελληνικ Μοναστρια. Αθναι, 19972. Σ. 33-35; Λκκος Ε. Π. Τ μοναστρια το Ελληνισμο. Πειραις, 1997. Τ. 1. Σ. 279-284; Κοκκνης Σ. Τ μοναστρια τς Ελλδος. Αθναι, 19992. Σ. 149. |
| Личностью автора во многом освещается «природа» и судьба его писаний, но в данном случае наши сведения, к сожалению, весьма не обильны и далеко не вполне отчетливы. Три раза Апостол Павел поименно упоминает в числе своих сотрудников некоего Луку и однажды в такой связи, которая может намекать на его происхождение, ибо о нем и Димасе говорится (в Koл. IV, 14 ) после предшествующего замечания (IV, 11), что разумеемые прежде лица – «из обрезания», а этим косвенно подчеркивается, что прочие – не таковы. Отсюда позволительно догадываться, что Лука был не еврейской крови, в пользу чего основательно ссылаются 38 на Дeяh. XXVIII, 2,4 , где писатель противополагает себя «варварам», а это было возможно лишь в отношении греков и только по контрасту с ними. И уже Ориген , несправедливо сопоставляя третьего Евангелиста с Лукием ( Дeяh. XII, 1 ), допускал, что Лука – слово не еврейского корня (ad Rom. XVI, 21 : М. gr. XIV, 1288). Вероятнее думать, что греч. Λουκ ς явилось по сокращению из Lucanus, употребляемого в древнелатинских кодексах (напр., Corbejensis и. Verceliensis) а оно было обычно у жителей южной Италии по местности Lucania, между Кампанией, Апулией и Бруттием (Ног. II, 1, 38). Это наблюдение тоже подсказывает мысль о нееврейской национальности Луки, поскольку другого – еврейского – имени у него нигде не предполагается. Достаточное подтверждение сему находится и в том, что для Дееписателя еврейская (арамейская) речь оказывается как будто чужою, ибо воззвание Петра при избрании Матфея он передает в такой редакции (1, 19): «земля та (купленная за 30 Иудиных сребреников) на отечественном их (иудеев) наречии ( τ δα διαλκτ ατν) названа Акелдама». Едва ли эта редакция принадлежит оригиналу, поскольку для самого оратора не могло быть подобной взаимной противности с иудейством (даже в Иоанновском смысле), а тогда это мы должны усвоять уже редактору ради читателей по одинаково нееврейскому родству с ними. Наряду с этим припоминают филологическое свидетельство (Lobeck’a Phrynichus), будто в латинских nomina propria окончания на -as чаще всего встречаются между рабами и либертами, служа сокращением более пространных форм на – ius и – ilius, причем среди этих классов констатируется распространенность врачебного искусства (Suet., Cal. 8. Senec., De benef. III, 24. Quint. VII, 2, 26) 39 . Однако необходимо отметить, что наше Lucas вышло не из Lucilius, и конечное – as, заключаясь в самом Lucanus, не будет сословною характеристикой его носителя. |
| Expositio Evangelii secundum Lucam VI, 81, PL 15, 1689–1690) Παρατηρητον μντοι, τι τος πντε ρτους κα τος δο χϑας ο μαϑητα λγουσιν χειν παρ τ Ματϑα, κα τ Μρκ, κα τ Λουκ, οϑ’ τι πρινοι, οϑ’ τι κρϑινοι σαν ποσημειωσμενοι δ ωννης μνος κρϑινους επεν εναι τος ρτους [Заметим же, что у Матфея, Марка и Луки ученики говорят, что имеют две рыбы и пять хлебов, но не сообщают, пшеничные они или ячменные; и только один Иоанн говорит, что хлебы были ячменными] (Origenes. Commentaria in Evangelium secundum Matthaeum XI, 2, PG 13:905) Затем, в частности, пять ячменных хлебов ( Ин.6:9 ), по толкованию Оригена , означают собой чувственный смысл Писания (εναι τος ασϑητος τν Γραφν λγους), на что указывает уже число пять, число внешних чувств 1077 . Несомненные отголоски такого объяснения мы замечаем у Амвросия, если он считает пять хлебов чудесного насыщения пищей, годной только для телесно настроенных людей (escam istam esse habilem corporalibus), если он разумеет здесь самый низший род духовной пищи и если он видит в насыщенных образ людей плотских (carnales) и ходящих по человеку (secundum hominem ambulamus) 1078 . Они, quasi quinque corporis sensus [как будто пять телесных чувств], воспринимали телесно от Христа пищу 1079 . Иларий же совершенно отлично от них понимает под пятью хлебами пять книг закона 1080 . Подтверждение своего взгляда на значение рыб и характер насыщенных Ориген видит в той подробности чуда, что Господь велел собравшемуся народу лечь на траву ( Мф.14:19 ); ссылаясь на Ис.40:6 , где плоть человека сравнивается с травой, он видит в указанной подробности доказательство привязанности насыщенных к своей плоти 1081 . Точно так же и по объяснению Амвросия у насыщенных существуют только sensus corporales [телесные чувства], заметно стремление ко всему чувственно приятному; они потому и покоятся на траве, что omnis caro faenum [всякая плоть – трава] ( Ис.40:6 ) 1082 . По Иларию же трава есть образ дел человека: как земля покрывается травой, так человек украшается плодами дел своих, почему и сказано, что насыщенные лежали не просто на земле, а на траве; ссылки на Ис.40:6 у Илария совсем не имеется 1083 . |
| Научные исследования: Βολγαρη X. περ σωτηρας διδασκαλα τον εαγγελιστο Λουκ. 1971; ΟΙκονμου Χρ. γιοπνευματικς χαρακτρας το Εαγγελου το Λουκ.//θεολογα τς Καινς Διαθκης κα Πατερικ ρμινευτικ. ΒΒ 21.2001. Σ. 19–58; Conzelmann Η. Die Mitte der Zeit. Studien zurTheologie des Lukas. 1954; Neirynck F. The Gospel of Luke. 2 1989. 7.1. Автор и пролог Евангелия от Луки Третье по счёту в каноне Нового Завета Евангелие выделяется из прочих своим хорошим греческим языком и стремлением к исторической точности в изложении евангельских событий. Современная наука в целом соглашается с древним церковным Преданием, согласно которому это Евангелие вышло из-под пера святого Луки, спутника апостола Павла. Хотя некоторые исследователи в наши дни предпочитают говорить неопределённо об авторе третьего Евангелия как о неком образованном христианине, бывшем прежде язычником. Свидетельства Предания восходят к концу II века по Рождестве Христовом. Самое раннее упоминание оставляет нам святитель Ириней Лионский , который пишет, что «Лука, спутник Павла, изложил в книге Евангелие, которое тот проповедовал» 95 . Далее следует свидетельство антимаркионитского предисловия к Евангелию от Луки, сохранившегося на греческом языке, где мы читаем: «Сей [апостол Лука] после того как были уже написаны другие Евангелия… будучи приведён Духом Святым в область Ахаии, написал здесь всё это Евангелие. В прологе к нему он говорит о том, что и прежде него были написаны Евангелия и что для верующих из язычников необходимо как можно точнее изложить всё [Евангельское] домостроительство, чтобы им не претыкаться уже об иудейские басни и не блуждать среди пустых еретических фантазий, и не удаляться таким образом от истины». Позднее Ориген пишет: «И третье Евангелие от Луки, одобренное Павлом, которое написано для христиан из язычников» 96 . Затем уже епископ Евсевий Кесарийский сообщает нам: «Лука, уроженец Антиохии и врач по образованию, большей частью находился вместе с Павлом… оставил нам свидетельство в двух богодухновенных книгах: в Евангелии… и в Деяниях Апостолов» 97 . Кроме того, древнее Предание сообщает нам, что святой Лука принадлежал к числу семидесяти апостолов Христовых. Также сохранилось свидетельство, что апостол Лука «почил в Беотии, исполненный Духа Святого» (антимаркионитское предисловие к Евангелию от Луки). Некоторые церковные писатели и гимнографы отождествляют евангелиста Луку с одним из двух учеников, которые на пути в Эммаус встретили воскресшего Христа, хотя имя этого второго ученика и не названо в Евангелии ( Лк. 24, 13 и след.). О том, что Лука был врачом, говорится уже в посланиях апостола Павла ( Кол. 4, 14 : «Приветствует вас Лука, врач возлюбленный») и в тех свидетельствах первых веков, которые были приведены выше. |
| Αρχεο Την Κυριακ της Ορθοδοξας πραγματοποιθηκαν λιτανεες στις επαρχες της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησαςм 22 Μαρτου 2021 τος 19:12 Πολυπληθες λιτανεες πραγματοποιθηκαν σε διφορες επαρχες της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας μετ τις πανηγυρικς λατρευτικς εκδηλσεις της Κυριακς της Ορθοδοξας στις 21 Μαρτου 2021. Κατ τη διρκει τους οι μετχοντες σ αυτς ανπεμψαν δεσεις υπρ της ειρνης στην Ουκρανα και της πασεως στην εξπλωση της λοιμξεως του κορονοο, υπρ της προδου του κρτους και του ουκρανικο λαο, μεταδδει η διαδικτυακ πλη «Πραβοσλβναγια ζιζν» («Ορθδοξη ζω»). Μια απ τις πολυπληθστερες λιτανεες πραγματοποιθηκε στο Χρκοβο. Κληρικο και λακο με επικεφαλς τον μητροπολτη Χαρκβου και Μπογκοντοχοφ Ονοφριο λιτνευσαν το σταυρ, τα λβαρα και τις τιμμενες εικνες πορευμενοι εν πομπ απ τον καθεδρικ να του Ευαγγελισμο μχρι την ιερ μον της Αγας Σκπης. Στην πλατεα της μονς τελσθηκε δηση. Λιτανεα με συμμετοχ περπου πντε χιλιδων ατμων πραγματοποιθηκε στο Τσερκσι. Στην προσευχητικ πομπ, η οποα διεξχθη στην πλη αυτ για πρτη φορ, συμμετεχαν ο αρχιεπσκοπος Τσερκσι και Κνεφ Θεοδσιος, ο επσκοπος Ζολοτονσα Ιωννης, κληρικο και ενορτες των ναν της επαρχας, ηγουμνες και μονζουσες των ιερν μονν. Η λιτανεα αναχρησε απ τον καθεδρικ να του Αρχαγγλου Μιχαλ. Στην κεφαλ της πομπς οι ιερες μετφεραν την κιβωτ με τεμχια ιερν λειψνων, τις ιερς εικνες της Παναγας «Τσερκσκαγια», του οσιομρτυρος Μακαρου, του μρτυρος Δανιλ Μλιφσκ, των νεομαρτρων και ομολογητν του Τσερκσι και λλα ιερ σεβσματα. Οι πιστο ανπεμψαν προσευχς πλησον του παρεκκλησου των νεομαρτρων και ομολογητν του Τσερκσι, του Σταυρο προς τιμν των θυμτων της λιμοκτονας και των πολιτικν διωγμν, του ναο του Σωτρος και του μνημεου του Αγου Λουκ, αρχιεπισκπου Συμφερουπλεως. Η πομπ ολοκληρθηκε με την προσευχ του επισκπου πλησον του καθεδρικο ναο. Μερικς χιλιδες πιστος νωσε η λιτανεα στο Ζαπορζιε. Τα κεντρικ σεβσματα της πομπς ταν οι δο θαυματουργς εικνες της Παναγας «Πεστσνσκαγια», η οποα μεταφρθηκε ειδικς απ την επαρχα Ιζιομ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας και η «Σαμρσκο-Ζαπορζσκαγια», η οποα φιλοξενεται συνεχς στον ιερ να Εισοδων της Θεοτκου. Της λιτανεας προστη ο μητροπολτης Ζαπορζιε και Μελιτουπλεως Λουκς. Απ τον να των Αγων πριγκπων Πτρου και Φεβρωνας του Μορομ οι πιστο πορεθηκαν προς τον καθεδρικ να της Αγας Σκπης. Κρατοσαν στα χρια τους χι μνον τα ιερ σεβσματα, αλλ επσης και πλακτ με επιγραφς υπρ της Ουκρανικς Ορθοδξου Εκκλησας και της πστες τους. |
| Из этих следствий мы можем усматривать, что четвертое Евангелие своим происхождением, составом, содержанием и качествами своего писателя опровергает все важнейшие клеветы и возражения против Новозаветного откровения. Поэтому, каждый христианин не иначе должен смотреть на это Евангелие, как на образец истины, содержащий в себе твердейшие основания христианской религии; и в случае важных недоумений, в нем особенно искать окончательных ответов и разрешений. Оно есть небесный гром в руках церкви Христовой, готовый поразить всякий дерзкий ум, воздымающийся на веру. Для этой цели оно испрошено y великого апостола всею первенствующею церковью; и как плод скорбей и молитв ее, должно во все времена служить к назиданию, утверждению и утешению всех истинных последователей Иисуса Христа. Протоиерей М. Богословский 3 Наприм. Амелий, ученик Плотина (см. Евсев. Praeparat. Evang. I., XI, с. 18, 19. см. Феодорита Curat. Graec. affectuum. sermone II. Орр. Т. IV р. 500) и некто неизвестный из Платонических философов, упоминаемый Августином (de Civ. Dei. Lib. X, 29), который говорил, что начало Евангелия Иоанна надлежало бы написать золотыми буквами и во всех храмах выставить на первом месте. Отд. I. 4 См. Comment. In Lucam. Том. V р. 5. Почти теми же словами выражается и Св. Прокл о евангелисте Иоанне в своем слове на текст: В начале бе Слово. 5 Такие мысли лежат в основании сочинения Док. Бретшнейдера: Probabilia de Evangelii et Epistolarum Joannis Apostoli indole et origine. 7 Что Иоанн, при написании своего Евангелия, имел в виду между прочим такую цель, это доказывают свидетельства: А) Евсевия. Ист. Церк. Кн. III., 24. δη δ Μρκου κα Λουκ τν κατ’ ατος υαγγελων τν κδοσιν πεποιημνων, ωννην φας τν πντα χρνον γρφ κεχρημνον κηργματι, τλος κα π τν γραφν λθεν τοιςδε χριν ατας. Τν προαναγραφντων τριν ες πντας δη κα ες ατν διαδεδομενων, ποδξασθαι μν φασν λθειαν ατος πιμαρτυρσαντα. б) Иеронима. De viris illustr. c. 9. Et aliam causam hujus Scripturae (говорит о Евангелии Иоанна) ferunt: quod cum legisset Matthaei, Marci et Lucae volumina, probaverit quidem textum historiae, et vera eos dixisse firmaverit, sed unius tantum anni, in quo et passus est, post carcerem Ioannis historiam texuisse, etc. Что и прочие Евангелисты описывали историю первых двух лет служения И. Христова, это покажет всякая евангельская хронология: а потому в сем сказании остается верным то одно, что Иоанн подтвердил истину первых Евангелий. |
|
|
